Ingeborg
kent Meen Medeld
Cabaret gericht
op de toekomst
Laten we bewust stemmen
MODE, ZINGEN, TONEELSPELEN EN AUTORACES
RUIMTE
„Satirisch,
maar niet
satanisch"
NIEUWE GENERATIE VOOR DE KEUZE:
ZATERDAG 12 MAART
i verschillend»
ort- en raceviL
as een fijne,
de weg." Ze A
nscl*
■pUSSEN een telefoongesprek in het Noors en het Turks door, vraagt ze: „Lust u
een Turks drankje, of een Pernod Weet u, ik ben net terug uit Brussel, en
heb niets meer in huis". Het wordt Pernod. Ze staat weer op en draait een plaatje
met Arabische muziek.
„Nee, op het ogenblik doe ik niet meer met mijn eigen wagen aan races mee; ik
vind het te duur. Trouwens ik weet niet of ik ooit weer ga racen." Bijna hartstoch-
telijk: „Voorlopig wil ik eerst een nieuw huis".
ling Moss. Ze vroegen gelukki z«
naar m'n rijbewijs..." JjT^
Ingeborg kreeg dus noodgq Vi
gen de smaak van het rijq St
pakken. Ze reed in verschillend[
ken supersnelle sport-
„M'n eerste auto i
als een zuignap op
ook leerlinge van een autorenscty
verkende als zodanig alle
ke racebanen van Europa.
Maar ze zag Europa niet allei
autorenster, ook als toeriste,
haar werk. Als toeriste: „Als ik f
naar toe wil, stap ik in m'n autof
erheen. In 1964 ben ik drie i
Griekenland geweest. Voor haar
„Ik heb nooit examen gedaan J
autorenschool, en zodoende krijg j
geen vergunning om deel te nema P
echte races voor fabrieken. En op
kosten wordt me het te duur, mi-
gen slijt dan te hard. Ik werk
een Italiaanse autofabriek: auto's a
ren of testen in allerlei landen. q
voor ben ik ook pas in Brussel gei I
Die fabriek vindt het yooral fijn ij
zoveel talen spreek." roj
|3
HARRY COMMIJS MAAKT:
T^IJF JAAk geleden be
gon een van de jongens
clubs van de GJO in Char-
lois een cabaretgroepje. Op
richters war^i Harry Com-
mijs en Martin Los. Twee
dingen vielen op, allereerst
de naam: BOEH-cabaret en
ten tweede de leeftijd van
de „cabaretiers" dertien en
veertien jaar! Zij traden
alleen op avonden van de
GJO op, maar na enkele
jaren ook voor de GJV's.
Jammer genoeg werd het
groepje vorig jaar ontbon
den. Zij, die altijd met suc
ces hadden opgetreden,
moesten vanwege de studie
er een streep onder zetten.
Eén man echter ging door,
Harry Commijs. Hij durfde
als 18-jarige een One Man
Show in elkaar te zetten.
Radio
Teksten van hem zelf en voor de
muziek ijverde hij ook de Ideeën
san zijn pianist Cor Hordijk.
Omdat bij op Charlois enig suc
ces had. wendde hij zich tot Joop
Koopman van de VARA met zijn
teksten. Deze toonde zich vrij
enthousiast over het geleverde en
nodigde Harry uit eens In Hilver
sum langs te komen. Na dit ge
sprek zegde Joop Koopman toe,
zijn teksten voor de radio te zul
len gebruiken.
Ook buiten Charlois raakt hij
bekend. Op het ogenblik behan
delt een manager het zakelijk ge
deelte van één en ander. Vragen
wij hem naar zijn toekomstplan
nen, dan antwoordt Harry: Ik
ben van plan om in het najaar
samen met Martin Los een nieu
we revolutionaire wijze van caba
ret te bedrijven. Dat cabaret gaan
wij DROSO noemen. Wij willen
satirisch rijn. maar niet satanisch.
Martin voegt nog toe: „We noe
men het DROSO, omdat er in de
scheikunde gediscrimineerd
wordt...."
Wanhopig
Wij laten Harry graag aan het
woord ais hij zijn mening wil
zeggen van het cabaret in Neder
land: .Beth Gaaikema en Paul
van Vliet vind ik de beste cabare
tiers. Ik ie dat U verbaasd kijkt.
Nee. niet één van de grote drie.
Toon Hermans. Wim Kan of Wim
Sonneveld. Die zijn niet beter
de grote
dan Seth en Paul, o
massa wil hier maar niet
Bovendien vind ik dat het caba
ret, dat toch in is in Nederland,
tijn kansen vergooid heeft. Neem
nu ZO IS HET, dat is toch een
wanhopige poging? En dan LURE-
LEI, dat ■•apt tegen alles waar ze
tegen kunnen trappen, de gerefor
meerden. de Koningin en de hete-
ro-sexuelen. Zy trappen deuren
in, die allang ingetrapt waren. Nu
trappen ze in het wilde weg."
Martin yoegt nog toe: „Behalve
Jasperina, die trapt er niet meer
Harry *eer: „Maar laat de le
zer niet de indruk krijgen, dat
het DROSO cabaret een zaak
wordt van bloempjes, vlindertjes
en lenteliedjes en schommelstoel
achtige afzakkertjes. Nee nee, ik
oedoel niemand persoonlijk, of,
nou ja. oigenlijk toch wel. Wij
stappen cf van de geijkte nor
men. DROSO is geen happening,
maar futuring. Het is een cabaret
op de toekomst.
Haatzoekers
Wij kraken de lievelingen van
het publick, de snobistische haat-
zoekers zoals LURELEI en ZO IS
HET af. DROSO wil de satire op
het oude peil terugbrengen En
dan op zodanige wijze, dat ieder
een drommels goed begrijpt wat
we bedoelen, maar toch niet zo
dat er geestelijk bloed gaat vloei
en. Let .naar op, U hoort wel
meer van ons. mjys
De 26-jarige Ingeborg Merkxs
roodblond haar, een gezicht
dat op de meest onverwachte
ogenblikken van uitdrukking
verandert is een jonge vrouw
die verwerkelijkt wat ze wil.
Met een vitaliteit, die herinnert
aan grote avonturiers uit het
verleden, bereisde ze Europa,
zong met een Brits orkest, speel
de toneel, ontwierp kleding en
nam als lid van een autorenschool
deel aan autoraces.
Ze vertelt op een nonchalante toon
haar levensverhaal. Achtergrond: het
wat rommelig aandoend interieur van
een huis aan een Amsterdamse gracht,
oosterse muziek, het zingen van twee
parkieten.
Ingeborg spreekt Engels, Frans, j
Noors, Zweeds, Deens, Italiaans ei i
derlands. „En", voegt ze eraan toej J
heel klein beetje Turks." „Ja, i
vindt u het leuk dat ik ook nog iïgj
Italiaanse film, die door Fellir
Amsterdam werd gemaakt,
rolletje heb gehad. Filmster Marii
dy heb ik toen leren kennen; die
dit huis geweest. Ik kreeg
van haar, toen ik in het ziekenhi
Zoiets vind je leuk, als amateur."
Filosofie
Mannequin
kwam ik in aanraking met een Engelse
fabrikant, die een fabriek van dames-
en kinderkleding had in Dublin. Hij
vroeg of ik er iets voor voelde ontwerp
ster te worden. Ik was negentien, en
ging meteen op het voorstel in. Een jaar
heb ik in Ierland gewoond: ik ontwierp
En showde ook kleding. Het was een
mooie tijd, er wonen daar fijne men-
ouders. Die twee anderen moesten al
gauw optreden, te gauw om op tijd in
Hannover te kunnen zijn met de
trein.
Gehuurd
Ingeborg Merkxs haar vader is
Noor van geboorte, haar moeder van
Frans/Nederlandse afkomst werd ge
boren in Noorwegen. „Ik groeide eigen
lijk op in Amsterdam, en werd Neder
landse. zodra mijn vader was genaturali
seerd. Na de muloschool ging ik naar de
academie die opleidt voor modetekena-
res. Ja, ik kon al heel aardig tekenen
toen ik klein was: als twaalfjarige zo
oud moet ik toen wel geweest zijn
deed ik aan alle mogelijke tekenwed
strijden mee: in veel wedstrijden won
ik eerste prijzen. Nou, ik zou modeteke-
Ingeborg bepaalde zich niet alleen tot
het nemen van lessen. Als 16-jarige be
gon ze ook les te geven. „Dat waren
clubjes van kinderen die ongeveer even
oud waren als ik.
ik
Johan Kaart
We hebben toen maar een auto ge
huurd, voor drie dagen. Maar ja,
eenmaal in Hannover, moest ik de
wagen weer naar Amsterdam bren
gen. Die jongens me uitgelegd hoe ik
moest schakelen. Ik, met een sprin
gende wagen door liet schakelen
naar de Autobahn. Daarna ging
het wel; ik had alleen wat moeilijkhe
den bij een benzinestation, maar op
weg naar de grens voelde ik me Ster-
In de kamer slingert een biop
van Chroesjtsjow. Ingeborg heef»
neiging gekregen werd het o»
vlakkig dynamische, kleurrijke Ifer
haar te veel? zich te verdiep:
lectuur op elk gebied. Ze volgf
cursus filosofie en leest „heel
Maar het werk laat de ongedj
Amsterdamse niet met rust.
is voor haar werkgever, de
aanse autofabriek, naar Kopen]
vertrokken. „M'n eerste doel
een nieuw huis", herhaalt ze bij
afscheid.
Maar rusteloze Ingeborg zag een mo
gelijkheid tot verandering: „Ik ontmoet
te Johan Kaart en zijn toneelgezelschap.
Dat ging heel gek, een kennis vroeg:
„Wil jij niet toneelspelen?" Johan
Kaart: „Kunt u toneelspelen?" Ik zei ja,
want ik had op school wel eens aan
toneel gedaan. Het ging goed, ik kreeg
aardige kritieken, tot Johan Kaart My
Fair Lady ging spelen, en wij allemaal
op straat stonden."
„Ik had daarna natuurlijk naar een
ander gezelschap kunnen gaan, maar ik
ben niet zo'n loper; dat wil zeggen: men
moet mij vragen."
In die tijd was Ingeborg met een ken
nis in Hamburg. Ze luisterden naar een
Engels orkest. „Die kennis wist dat ik
erg graag zong, en trok me het podium
op. Ik heb gezongen, en het lukte. Intus
sen begon ik met die autoracerij. Ja,
dat is wel een gek verhaal. Weet u, ik
reed al jaren voor ik m'n rijbewijs had.
Ik had wel eens met de wagen van pa
gereden, maar rijden leerde ik toen ik
met dat Engelse orkest zong in Duits
land. Op een gegeven ogenblik waren
twee leden van het orkest en ik in
Amsterdam voor een bezoekje aan mijn
yULLEN de 870.000 jonge-
lui (van 21 tot 25 jaar)
die nog deze maand voor
het eerst naar de stembus
gaan, de platgetreden paad
jes van hun ouders volgen,
of zullen zij zich tevoren be
zinnen op dit belangrijke ge
beuren, waarbij zij hun keu
ze onafhankelijk-van-wie-ook
bepalen? Het is „in" om het
laatste te veronderstellen
een compliment aan dit den
kende deel der jonge natie
maar in de meeste gevallen
zal toch wel het „zo de ouden
zongen, piepen de jongen"
van toepassing zijn.
Conclusie
rvAT is tenminste gebleken uit een
L/ onderzoek van het Nederlands Insti
tuut voor de publieke opinie: gemiddeld
zeventig procent van de jongeren zal op
dezelfde partij stemmen als hun ouders
(van 85 procent der KVP-jongeren tot
62 procent van de jongelui van liberalen
huize). Natuurlijk speelt het milieu een
belangrijke rol en het spreekt voorts
vanzelf dat de confessionele partijen in
dit verband een grote voorsprong heb
ben op de niet-confessionele partijen.
Het NIPO kwam tot nog een merk
waardige conclusie: steeds meer jonge
ren geven de voorkeur aan confessione
le partijen. Zo hadden KVP, CHU en
ARP eind 1965 een aanhang van precies
vijftig procent van alle jongeren, begin
vorige maand was dit percentage opgelo
pen tot 54. dat is ruim vijf procent
meer dan het totaal bij de Kamerverkie
zingen in 1963.
oorspronkelijke betekenis van het
woord) houvast te bieden. Merkwaar
dig, maar toch is het zo. volgens het
NIPO-onderzoek. Het kunnen natuur
lijk niet de vele toezeggingen zijn
(meer loon, vrije tijd. vakantie, goede
wegen en huizen e.d.) die voor de
aantrekkingskracht zorgen, want die
wensen hebben de mééste partijen,
althans in de verkiezingstijd in hun
vaandel staan.
DLIJFT
-£> de con:
Basis
W/IJZEN deze cijfers erop, dat de
meerderheid van het jonge kiezers
volk een basis zoekt, die meer „biedt"
dan alleen maar verzorging van de wieg
tot het graf, vrijheid, blijheid, weg met
de wapens en leve Moskou? Na het
heerlijke leventje met idools, Beatlefans,
Dave Berry-vennaak en de tip
top-hitparade vallen we onverbiddelijk
in een luchtledig met als keihard slot:
de volwassenheid, de vaste werkkring,
het huwelijk, de eigen verantwoordelijk
heid, kortom het „echte" leven.
en met haar beginselprograms (in
bet uitgangspunt van
de confessionele partij. „De tijd van
de mannenbroeders komt terug, het ge
roep „tegen de revolutie" het Evange
lie klinkt weer op", hoor ik sommigen
zeggen. Maar dat is maar schijn. We
ontworstelen ons in de Beatle-tijd
(„afvalligheid" zou men het in die goe
de, oude tijd hebben genoemd) aan de
greep van onze ouders. We willen zelf
denken, handelen en eens een keertje
gek doen, waarbij televisie, film en
beatshows ons een handje helpen. Is
een gezonder ontwikkeling denkbaar?
We behoeven onze ouders toch niet te
Catastrofaal
TN DEZE VRIJHEID gaan
maart een hokje rood maken. (To^
is het geen vrijheid in de volle zin t
het woord, want de overheid dw
ons helaas naar het stembureau!
gaan op straffe van een boete!). Het]
een heel eenvoudige handeling die t
ons wordt gevraagd maar de gevolri
kunnen catastrofaal zijn, namelijk
wc ons laten lelden door ontevredei
hcid, door een ,.laat maar waaien]
gedachte (de Staat regelt alles) of d<H
een drang naar eigen geluk en voor
spoed.
FR blijft dus niets anders over da!
■Li doelbewust te stemmen op een val
de partijen, die verder kijken dan bul
(aardse) neus lang is. die een positiefl
bijdrage leveren aan de verdere ontwik
keling van ons land en ook van Europi
van Indonesië of van India als dat no
dig is. en die als het gevraagd word
erkennen niet voor een paradijs fl
aarde te kunnen zorgen. Denk dus nool
dat de christelijke partij, waaraan je di
voorkeur geeft, volmaakt is. Conclusie
dat ene rode stipje is van grote waar
de
