Ondanks de hulp, zullen
500.000 Indiërs sterven
Iw eigen man ter plaatse
In India schaarste
geen hongersnood
In India zelf géén inzameling....
degelijk
honger...
Derde deel Politieke motieven in spel
legroting van
India voor
"nieuws
Weerbei
op lan
term'
V.S. sturen nog 20.000
militairen voor Vietnam
Weer nieuwe
formateur in
België
DRAKACEL
fiS
5
DONDERDAG 3 MAART 1966
Onze speciale verslaggever
Link van Bruggen, die voor onze
bladen reeds alle werelddelen
heeft bereisd, is nu op een grote
reportage-toernee door Azië.
Op dit ogenblik bevindt onze
reporter zich in India. Hij be
zoekt de hongergebieden van dit
aan mensen zo rijke en aan voed
sel zo arme land. Vandaag
brengen wij u zijn eerste verhaal.
Het zal u duidelijk maken, dat
uw giften aan „Eten voor India"
beslist niet voor niets zijn ge
weest.
Link van Bruggen, die voor de
bladen van Het Kwartet boeiende
reportages schreef over „hot
spots", over grote rampen en ge
beurtenissen, over nog legio
onderwerpen meer, heeft na
India nog bezoeken aan Laos,
Cambodja en Vietnam op zijn
reisprogramma staan. In de
komende maanden hopen wij zijn
verhalen regelmatig te kunnen
publiceren, zodat „uw eigen man
ter plaatse" u voortdurend op de
hoogte houdt.
Verklaring mrs. Gandhi
Reactie van de \ovih
KKW VttMt/VtK HAAG KjmUI rr+Ax b*kr*d
4.at Ib«H» Mn ieti* rijn tMfraO** 'IJn «wWp»*
>*1 brvlrmotro (W»r, bi «I uu»am»r, Wft IndHrive pr*mi<r.
ro,.w Gttdfu. rfchwd. dat ff is h**r bed «feu t
z.i ,Ön. Iw»" "1 b»1? *il ïcrfr-'k
wnmwnMB, dat t»d*r»»n is dit bind aan d« raad dn da«d ü*t.
Er Iwni «el sefcttnto. tr**r «r k «een honz'naimA. Br*rri*zrt-
»b unt bvt <*et M rijn vdn/-«n-lijk Ayardm-ui. Ah Indb Mp
kan krijt** w ë+t* w'lkoa Krijrt hm dmr
Mancis
B ld hm
INDIA SCHAAMT ZICH
heeft verklaard, dat er in haar land
schaarste, maar geen hongersnood is. Dat
schreven wij in de krant van dinsdag. Wij
voegden daaraan een commentaar toe van
NOVIB-directeur Van Vlijmen. Hij sei, dat
mevrouw Gandhi's uitlatingen gezien moes
ten worden in het licht van haar binnenland
se politiek.
Vandaag publiceren wij het eerste artikel
van onze speciale verslaggever Link van
Bruggen. Zijn conclusie? India schaamt zich
voor de wereld. Het is een schaamte, die
politiek begrijpelijk is.
Want Indische politici zijn bang, dat de
wereld in deze hongersnood een onvermo
gen tot zelfstandigheid, na negentien jaar
onafhankelijkheid zal zien. Er dreigt dus
wel degelijk een catastrofe in India.
Maar in India zelf doen de rijken niets om
te helpen. De mensen, die honger lijden, zijn
in hun ogen immers slechts paupers, die hun
lot van nu al in een vorig leven bepaald
hebben
Zo luidt de leer van de religie van India.
Deze levensfilosofie maakt de politicus van
India nog meer beschaamd, over het feit, dat
de wereld niet toekijkt, maar een helpend*
hand reikt.
Van onze speciale verslaggever Link van Bruggen
NEW DELHI Een hoge, wel
doorvoede ambtenaar van het mi
nisterie van buitenlandse zaken
zei het de minister van voedsel
voorziening, Subramaniam, na:
,,Wjj zijn op voet van oorlog met
de honger. De regering zal er op
toezien dat geen Indiër sterft als
gevolg van de misoogst, die ons,
als een ramp heeft getroffen.'
De bezoeker, zo plotseling overge
plaatst van de grauwe, maar welvaren
de Lage Landen naar het zonnige,
doch armoedige India, spitste de oren.
Hij hoorde de kerkklokken in Neder
land beieren. Hij zag de zo succesvolle
straatcollectes in Italië. Z'n gedachten
flitsten van België naar Duitsland en
Paarden
Hartelijk dank voor het uitgebreide
verslag over de aanstaande huwelijks
plechtigheden van onze kroonprinses
met de heer Claus von Amsberg. Hoe
wel ik om persoonlijke redenen niet
mee kan rijden in de gouden koets, is
het toch een geruststelling voor mij,
te weten dat de paarden Ami, Apa
che, Pedro, Nereus, Nob en Pegasus
de koets zullen trekken. Ik ken ze
niet van nabij, maar het zal wel goed
zitten. Kunt u misschien te weten ko
men, of er op de bruiloft nog melk
zal geschonken worden en of deze zal
zijn van de stamboekkoe Bet je van
boer Krelis uit Lutjegast?
Zwijndrecht A. A. Plomp
Gehoorzaamheid
Ds. Kater en vele van zijn collega's
veranderen de gehoorzaamheidsfor
mule bij huwelijksbevestigingen. De
ze leraar meent, dat een vrouw haar
man niet kan aandoen, dat zij hem
gehoorzaamheid belooft. Paulus
schrijft echter met apostolisch gezag:
„Vrouwen, weest aan uw man onder
danig als aan den Here, want de man
is het hoofd van zijn vrouw, evenals
Christus het hoofd is Zijner gemeen
te. Hij is het. die het lichaam in stand
houdt. Welnu, geliik de gemeente
onderdanig is aan Christus, zo ook de
vrouw aan haar man in alles (Ephe-
ziërs 5 22 - 24) Naar wie zullen we
luisteren?
Rotterdam J. A. de Bok
Zondayssport (6)
Wat hebben we tegenwoordig veel
vrij. Wie sporten wil, kan buiten de
zondag volop genieten. In Deventer en
Gothenburg hebben ze echter Gods
dag ontheiligd. Hoe reageren wij als
christen daar nu op? Zijn wij 's mor
gens naar de kerk geweest en hebben
wij 's middags naar de TV gekeken,
dan hebben wij erger gezondigd, dan
de wereld in Gothenburg, die er niet
bij opgevoed is. Jezus zeide: „Och of
gij heet waart of koud. Maar nu gij
louw zijt, Ik zal u uit Mijn mond
spuwen". Er zijn twee wegen, voor of
tegen. Een tussenweg is er niet. De
eerste wereld voor de zondvloed
ging ten onder, omdat de mens de
antithese wegdeed. Laten wij er in
het geloof voor waken, dat die grens
er blijft en tevens trachten door bid
den en werken de ongelovige tot beke
ring te leiden. Ook de christelijke
pers moet geen zondagssport vermel
den. Heeft ze deze fout een keer ge
maakt (och, wij maken allen fouteni,
dan moet ze het in het vervolg niet
meer doen. Ook vanaf de kansels en
in de gezinnen moet er meer gewezen
worden op de gevaren, die ons omrin
gen. De Heere is het duizendmaal
waard, dat christelijk Nederland chris
telijk blijft.
B*rgschenhoek Jac. v. d. Kooy
Verenigde Staten naar
Groot-Britannië, kortom: naar al die
hartverwarmende regeringsbesluiten
en particuliere akties, die leniging van
de nood beogen in dit alleen toeris
tisch aantrekkelijke deel van Zuid-
Oost Azië.
Dus toch!
schaamte
Na een dag leerde hij er doorheen
zien. Na een dag werd hem duidelijk
dat India zich eigenlijk schaamt. Het
is een schaamte, die politiek begrijpe
lijk is. Is dat dan het resultaat van
negentien jaar onafhankelijkheid? Is
de regering dan zelf niet in staat de
schaarstegebieden van voedsel te voor
zien? Is het niet vernederend de hand
te moeten ophouden en afhankelijk te
zijn van liefdadige bewegingen in het
buitenland, van op zichzelf ontroeren
de afspraken tussen schoolkinderen?
De bezoeker zag zijn dochtertjes
staan. En daarachter dat leger van
andere kinderen in binnen- en buiten
land, jongens en meisjes, die zo spon
taan reageerden. „O nee, ik mag niet
snoepen." „Wat heb jij uit je spaar
pot gegeven voor India?" „Zeg,
mammie, jij moet ook wat per giro
overmaken".
Aan de andere kant, in het hart van
het land, dat het merendeel van al die
gulle gevers en geefsters slechts van
naam kent, zag hij meer. Armoede, ja,
en horden van mensen, die dagelijks
op de rand van het bestaan wankelen.
Krepeergevallen, slechts een paar
kwartjes per dag verdienende huisva
ders, ziekte de gemiddelde leeftijd
in India is veertig jaar! krotten en
hutten, die in West-Europa zelfs voor
het verlenen van onderdak aan dieren
zouden worden afgekeurd.
luxe
Maar wat hij ook zag, was het
onvoorstelbare luxe leven van de
„happy few". Overdadig rijke dissen
met de daarbij behorende onvermij
delijke voedselverspilling. Vorstelij
ke verblijven; inrichtingen als van
nog in goede doen zijnde, Westeuro-
pese kasteelheren. Stromen whisky
op partijen a raison van 75 gulden
per fles.
En wat hij in die kringen miste, was
ook maar een greintje gevoel van me
demenselijkheid. Geen woorden in de
zin van Bijbelse, maar ook modern-
maatschappelijke naastenliefde, doch
opmerkingen met als heidense onder
toon: „Ben ik mijn broeders hoeder?"
Geen warmte voor, zelfs geen medelij
den met de pauper, maar egocentri
sche verlange" s voor alles. Op z'n
hoogst de bekentenis van een in zijde
gestoken en met juwelen behangen
Indiase dame: „Mijn man en ik zorgen
voor deviezen in dit land". In 't ergste
geval de boosheid van een copieus di
nerende Indiase heer aan het adres
van een uitgemergelde ober, die hij
nog een dubbeltje achterliet: ,:B°y. die
biefstuk is mij te bloederig. Wat je er
mee doet, kan me niet schelen, maar
ik moet een nieuwe hebben".
niets
Geen inzameling onder de rijken
ook voor de armsten der armen, voor
de hongerenden aan de zelfkant van
de samenleving? Nee de bezoeker
merkte het met verbazing op
niets en dan ook niets. Wat in hetl
Bejaarde mensen zijn in India
zeldzaam. En nu zullen zéker de
oudere behoeftigen het eerst aan
de dreigende hongersnood ten
offer vallen.
buitenland als een ereplicht wordt ge
zien, als een materie, die het geweten
raakt, wordt, waar dan ook, in India
nagelaten. De levensfilosofie, de maat
schappijbeschouwing, is zo heel anders
dan die in Europa. Een mens krijgt op
deze wereld wat hij in het vorige
aardse bestaan heeft verdiend. Iemand
opheffen uit zijn ellende druist tegen
de leer van Boeddha in, die standen,
klassen en rangen predikte.
Dus toch?
De bezoeker kan na zorgvuldig
onderzoek het volgende melden: De
hulp aan India was en is dringend
noodzakelijk. Geen gift, geen offer, is
voor niets geweest. Het enthousiasme,
deze voorbeeldige „happening" van de
moderne jeugd, behoeft geen knak te
krijgen, ondanks het feit, dat New Del-
hi zich schaamt, en ondanks de omstan-
digheid dat de Indiase bovenlaag afzij-
dig blijft.
droogte
Welke hulp er ook geboden wordt,
volgens niet-politiek gebonden voed-
selexperts zullen tenminste een half
miljoen Indiërs moeten sterven als
gevolg van de misoogst en de ergste
droogte, die het land sinds zeventig
jaar geteisterd heeft. Men voorspelt
een „uitputtingsaktie". Te weinig
voedsel en vooral een verkeerde,
eenzijdige voeding zullen vijfhonderd
duizend mannen, vrouwen en kin
deren zo doen verzwakken dat ze
hun weerstand tegen de slopende
volksziekten zullen verliezen.
De crisismaanden zijn april en mei.
En de crisisgebieden liggen voorname
lijk in het zuiden. In 't bijzonder Kera
la, een staat van dezelfde grootte en
dezelfde bevolkingsdichtheid als Bel
gië, zal het moeten ontgelden. Als er
één deel van India onderontwikkeld is
in elk opzicht, niet in de laatste
plaats op het gebied van de voedings
gewoonten dan is het wel daar.
Een afschuwelijke gedachte, zowel
voor de bezoeker, die dit schrijft, als
voor de lezer, die er over nadenkt.
Een half miljoen mensen is bijna net
zoveel als de totale bevolking van Den
Haag. Nog erger en beschamender is
misschien het feit dat die van Kerala
bij honderd calorieën per dag minder
van gebrek in elkaar zakken, terwijl
die van de Residentie dagelijks wel
vijfhonderd calorieën zouden kunnen
missen, en er waarschijnlijk zelfs ge
zonder van zouden worden.
schande
De vraag, of hier dan niets aan is te
doen, dringt zich bij een probleemstel
ling als deze onweerstaanbaar op. Kan
die grote onderlaag van maatschappe
lijke paria's dan niet alsnog geholpen
worden? Ze leven toch nog? Hun moei
lijkste periode begint toch pas over
een maand?
Het is jammer, zo niet een schande,
maar niettemin waar: er is niets aan
te doen. Met hulpakties in het buiten
land, met het aankopen en verschepen
van tarwe, rijst of melkpoeder komt
men er niet helemaal. Niet op korte
termijn althans en daar gaat het op
dit moment om.
De eerste handicap is dat de havens
van India slechts een beperkte loscapa-
citeit hebben. De tweede houdt in dat
er onvoldoende transportmiddelen
zijn, de derde dat er geen burgerlijke
stand bestaat, de vierde dat een rede
lijk werkend distributie-apparaat
ontbreekt, de vijfde dat er corruptie is
en kapers zijn etc., etc.
gered
Dit neemt niet weg dat door de gebo
den en nog te bieden hulp miljoenen
mensenlevens worden gered. De
slechts aan zichzelf denkende Indiase
bovenlaag mag dit op een totale bevol
king van vijfhonderd miljoen zielen
misschien niet zo belangrijk vinden
de bezoeker hoorde de huiveringwek
kende stelling aan dat „ze anders wel
aan ziekten zouden kreperen" de
regering denkt gelukkig anders, hoe
wel ze zich schaamt.
„Hoelang kunnen we leven op mede
lijden?" luidde de vraag van een
schrijver van een ingezonden stuk in
een te New Delhi verschijnende krant.
Het antwoord lijkt eenvoudig, althans
de bezoeker en met hem iedere, zich
van zijn sociale verantwoordelijkhe
den bewuste wereldbewoner. Het zou
namelijk kunnen luiden: Zolang de
brede massa van uitgeworpenen moet
sterven op valse schaamte en verkeerd
gerichte nationale trots.
Er zijn andere brieven, dank
bare, ontroerende, enthousiaste.
Op de ambassades van Nederland,
Italië, de Verenigde Staten en
Groot-Brittannie in New Delhi
zijn ze bij tientallen tegelijk bin
nengekomen. De stellers hiervan
vertolken de gevoelens van al (Ka
Indiase miljoenen, die niet lezen
en schrijven kunnen, nauwelijks
een dak boven het hoofd hebben,
werkeloos zijn en een hongerdieet
als erfgoed hebben:
Vreemde, onbekende mensen aan
de andere kant van de wereld,
volwassenen en kinderen, harte
lijk dank!
McNamara op persconferentie:
Omdat mijn moeder uit Friesland
stamt begint een bezoek aan haar
altyd met een gang naar de Haagse
Holenstraat, waar op nummer 18 a
de Friese duumkes te koop zijn.
Die duumkes zijn alleen voor bezit
ters van een stel kerngezonde tan
den, want je hebt er een behoorlijke
knabbel aan. Hoe ze er uit zien?
Bekijk uw eigen duim, tenminste
indien deze flink ontwikkeld is door
het tellen van veel pasmunt. Men
zegt dat zulk een duim voor de
Friese duumkes lang, lang geleden,
model heeft gestaan.
Dit verhaal hoorde ik van de heer
F. Klerkx, de eigenaar die zijn zaak
„De elf provinciën" heeft genoemd.
Acht jaar geleden kreeg hij het
meesterlijk idee, dat het grootste
deel van de Hagenaars import uit
andere streken van ons land ,is. In
geen stad zijn zoveel streekvereni-
gingen als in Den Haag. De Friezen,
de Zeeuwen, de Limburgers en de
Twentenaren hebben hier een club,
om er maar enige te noemen.
Al die mensen namen een stukje
heimwee mee. De een naar het
snoepje van zijn schooljaren, de
andere naar de gezellige koek bij
de koffie.
De heer Klerkx dook in folkloris
tische bakkerijverhalen cn ging spe
cialiteiten zoeken, zodat elke Neder
lander zijn „heimweelekkers" in
Den Haag zou kunnen vinden.
Natuurlijk we kennen allemaal de
Goudse stroopwafels, de Gorkumse
zoute bollen, de Zeeuwse babbe
laars, maar wist u dat er in Neder
land 54 soorten streekkoeken zijn?
Jawel de Groninger en de Deventer
en de Friese ellekoek, maar er is
ook Gramsbergerkoek, met de hand
stuk voor stuk gevormd en gebak
ken in een oven gestookt met takke-
bossen.
En er zijn Rhum Crocs van Dor
drecht uit In den Wolfskop daar te
krijgen. Ze zijn gemaakt naar een
recept uit 1696, dat was dus de
tijd van de koning-stadhouder Wil-
bestelling geleverd voor hen, die
vijftig worden. Het spijt me werke
lijk, dat ik nooit de kans zal krij
gen zo'n Abraham de mijne te mo
gen noemen, want die vijftig is voor
my alweer verleden tyd.
En nu niet denken, dat de gebo
ren en getogen Hagenaars niet aan
hun trekken zouden komen, want I
Van koek
en spek
aten het met stroop
zoveel en zo vaak. We kopen ze bij
ladingen tegelijk, maar altijd om
weg te geven. Geen vreemdeling
mag zonder Haagse hopjes de resi
dentie weer uit.
Wat ik er niet zag of ooit meer
ergens anders, dat zijn de Haagse
spekjes. Heerlijke gesuikerde juju
bes, die heel vroeger speciaal uit
boter. Maar Den Haag moesten komen, althans
die van Hoorn snijden de koek door naar onze kinderlijke mening. Zo'n
en smeren er dan kaneel en suiker spekje had drie kleuren, net als een
tussen. De theerandjes uit Utrecht vlag: wit-rood-groen.
dateren van 1726 en toen was het
nog wel een crisistijd. Maar het re
cept heeft het al 240 jaar uitgehou
den.
Het vreselijke verhaal doet in
onze familie de ronde, dat in de
Eerste Wereldoorlog mijn vader op
audiëntie moest by een minister.
Wie niet zo koekig is vindt er de Dat geschiedde dan in jaquet met
Zwolse balletjes. Kaneelkussentjes hoge hoed. Wij kinderen glorieden
en ulevelachtige sabbeltjes, echte mee toen hy uit het dorp vertrok
zoethoudertjes. Het is waarschijnlijk met de trein heel naar Den Haag.
in Nederland de enige waar, die nog
uitgewogen wordt op koperen hang-
schalen, waarvoor een speciale ont- o
heffing van de ijkwet is verleend. rode°pluche zat
De heer Klerkx duikt opeens on- J--^| -
Het was een tijd van veenaardap-
nelen en bonnen. Toen mijn vader
deftig in de eerste klasse op het
wij al liefjes
minstens meterlange doos te voor- hem nageschreeuwd hebben: „Va-
schijn. Deksel er af en daar ligt een der neemt u vooral spek mee?"
Drachtige Abraham, dikke gevulde Het dorp heeft er lang schande
WASHINGTON De Ameri
kaanse regering zal nog zeker
twintigduizend militairen naar
Vietnam sturen ter versterking
van de daar al aanwezige 215.000
manschappen, zo heeft de Ameri
kaanse minister van defensie,
McNamara, gisteren op een pers
conferentie bekendgemaakt. Zono
dig zullen de VS vóór juli nog 21
bataljons naar Zuid-Vietnam zen
den.
De minister, die deze persconfe
rentie had belegd om de berichten
te weerleggen, volgens welke Ame
rika boven zijn militaire macht
ging, deelde mee dat het aantal van
215.000 manschappen tienduizend
hoger ligt dan eerder door Ameri
kaanse functionarissen was bekend
gemaakt. Hoewel de VS nu bijna
300.000 man in Zuidoost-Azië heb
ben blijven ze „ten volle in staat
hun verplichtingen elders ter we
reld" na te komen, aldus McNamara.
Amerika heeft bijna drie miljoen man
onder de wapenen en dan nog een mil
joen man reservetroepen en een „groot
mensenpotentieel" achter de hand. Nooit
tevoren is een land in staat geweest
zo'n grote troepenmacht zo snel in de
strijd te werpen op 16.000 kilometer af- RPi„ië xT"
stand zonder reserves op te roepen. Van sleept zich moeizaam voort. Nu
noodmaatregelen als tijdens de Koreaanse I"!nisler Segers ook niet geslaagd is in
oorlog en de crisis om Berlijn is geen ziJn formatieopdracht, heeft koning
kanen kwamen om het leven, tegen 83
de week daarvoor. Dit komt mede door
het feit, dat de Vietcong vorige week zelf
tot de aanval overging, nadat zij enige
weken achtereen pas had gevochten wan
neer zij daartoe werd gedwongen.
Vanmorgen is een kleine tankboot van
de Shell op 25 kilometer ten zuidoosten
van de Zuidvietnamese hoofdstad „Sai
gon", door de Vietcong in brand gescho
ten, waardoor het vaartuig verloren ging.
Tenslotte hebben Amerikaanse en
Zuidvietnamese woordvoerders een
Noordvietnamese beschuldiging tegenge
sproken, dat hun strijdkrachten gisteren
de gedemilitariseerde zone tussen
Noord- en Zuid-Vietnam zouden zijn
binnengedrongen.
Vanden Boeynants
BRUSSEL De kabinetscrisis in
sprake, meende MsNamara.
zo'n trein-tukje....
...dat lukt je, als je goed moe bent
en de N.S. je met een hoekplaats
verwent. Hoe echter wordt men
wakker: uitgeslapen? H'm, mis
schien een beetje. Maaruitgerüst?
Welnee. Dat is men pas na een
nacht op een Drakacel matras.
Boudewijn de leider van de christelij
ke volkspartij, P. vanden Boeynants,
belast met de vorming van een nieuwe
regering.
Alvorens deze beslissing te nemen
beraadslaagde de koning met de voor
zitters van de socialistische en liberale
I partij alsmede met minister van bui-
tenlandse zaken Spaak.
Vanden Boeynants wil nu onderzoe
ken of het mogelijk is een regering te
vormen op katholiek-liberale grond
slag. Segers had -zoals bekend een
rooms-rood coalitie-kabinet willen vor
men, maar bij het opstellen van het
regeringsprogramma rezen „bijzonde
re" moeilijkheden.
Wanneer Vanden Boeynants niet
slaagt in zijn opdracht bestaat er grote
Margarctha verwacht
haar tweede kind
LONDEN De Zweedse prinses Mar-
cnrcta en haar man. de Britse zakenman
John Ambler, verwachten deze zomer
hun tweede kind. Het echtpaar Ambler
verblijft op het gcnblik in Zweden voor
*en zaken- en plezierreis. Zij wonen in
Londen en hebben een dochter, Sybllla
1 Louise, di* tien maanden oud is.
