SIERAAD
VAN
OUDE
KOOPMANSSTAD
Militaire staatsgrepen
de mode in Afrika
in
In Brussel:
agent
lijk ontvoerd
DE WESTER
„Geen risico's op
oceaanvlucht
Het afzetten van Nkroemah
Oentoeng: generaals op
jnijn bevel vermoord
alles kan met CEta [nflg]|l//|S][jJ ""8 h'tldleiJing in de winkel
Uit de Haagse hof geplukt
Feisal vraagt
Johnson hulp
voor Jemen
VRIJDAG 25 FEBRUARI 196«
(Van een onzer redacteuren)
Militaire staatsgrepen zijn in Afrika de laatste t\jd aan de orde
van de dag. Ontevredenheid over de verrichtingen van de politieke
leiders, die opgehouden hebben de belangen van hun land te dienen,
vormden de aanleiding daartoe. Zeker is zulks het geval, als leidende
politici zich voornamelijk bekommeren over hun persoonlijke be
langen. De militairen zijn dan de enigen, die wat kunnen doen, omdat
zij de middelen bezitten om hun argumenten kracht bij te zetten.
Zo is het klaarblijkelijk ook in Ghana gegaan.
Op het ogenblik dat we deze regels
schrijven is nog niet bekend, of de
staatsgreep van leger en politie een
definitief succes zal hebben. Dat de
tegenstanders van Nkroemah
macht niet zonder slag of stoot konden
overnemen, was duidelijk. In een poli
tiestaat treft men met name bij de
politie en de strijdkrachten mensen
aan, die zich zo hebben ingespannen
om het de dictator Nkroemah naar de
zin te maken, dat zij alleen al uit
eigenbelang zo lang mogelijk probe
ren, de dans te ontspringen.
Vermoord
Er is in de meer dan acht jaren, die
sinds het onafhankelijk worden van
Ghana (vroeger onder Nederlands en
Brits bestuur Goudkust genoemd) heel
veel gebeurd, dat de reputatie van
Nkroemah geen goed heeft gedaan. Ve
le tegenstanders van de president wer
den op diens bevel letterlijk en figuur
lijk uit de weg geruimd. Op die ma
nier slaagde hij er in, de alleenheer
schappij te verkrijgen. Ook trachtte
hij de andere landen van West-Afri-
ka voor zijn ambitieuze plannen te
winnen. Lang heeft hij er van ge
droomd, dat hij nog eens de grote lei
der van zwart Afrika zou worden.
Het leek zo goed te beginnen. De
56-jarige Kwame Nkroemah was de
eerste Afrikaanse nationalist, die er in
slaagde, een machtige positie te ver
werven op het Afrikaanse continent,
waar de blanken toen nog vrijwel over
al de lakens uitdeelden. In de Ver.
Staten en Engeland volgde hij hoger
onderwijs, leerde ook in die landen
honger en ellende kennen en keerde
naar zijn land terug als iemand, die
voorbestemd was, leiding te geven. De
Nkroemahde afgezette president
van Ghana, die zich in Peking
bevindt en niemand meer ver
tegenwoordigt, ook niet als hij
nog naar Hanoi gaat om inzake
Vietnam te bemiddelen
Britten stelden echter geen prijs op
zijn optreden en voordat zij Goudkust
in 1957 onafhankelijkheid verleenden,
bracht Nkroemah geruime tijd in ge
vangenissen door.
Toen zijn Verenigde Volkspartij bij
de eerste algemene verkiezingen
goudkust in 1951 een overweldigende
meerderheid kreeg liet de Britse gou
verneur hem vrij zodat hij de leiding
van de eerste Afrikaanse regering op
zich kon nemen. Nkroemah, die een
socialistisch Afrika van politiek vere
nigde zelfstandige landen als ideaal
beschouwde, streefde vervolgens naar
zelfbestuur van zijn land. De pan-
afrikaanse gedachten van Nkroemaih
verspreidden zich over het Afrikaanse
continent, doch ondervonden ook veel
gezet, de van regeringsege geleide
het voormalig Frans - Afrika.
Uitspraak
Met zijn uitspraak „Het is veel beter
vrij te zijn om het eigen land te rege
ren, of zelfs verkeerd te regeren, dan
door een ander bestuurd te worden"
concentreerde hij de directe controle
op regering en partij in eigen hand.
Zijn politieke tegenstanders liet hij
arresteren en buitenlandse persverte
genwoordigers werden over de grens
gezet de van regeringswege geleide
pers verheerlijkte het staatshoofd als
een goddelijk wezen, waarbij hem de
titels Verlosser van Afrika, Grote Mes
sias en de Christus van onze tijd wer
den toegedicht.
Krachtig gebouwd en met het uiter
lijk van een idealist had Nkroemah
een charme en een levenslust die ieder
een voor zich innam. Hij had er slag
van om in een felle rede, met wilde
gebaren, zijn toehoorders op te zwe
pen. Hij werd rooms-katholiek opge
voed, doch noemde zich later een niet
kerkgenootschap behorende
christen. In de politiek rangschikte hij
zich als marxistisch socialist. Volgens
hem bestond er tussen deze twee geen
tegenstelling.
Opleiding
Lang vrijgezel gebleven huwde
Nkroemah in 1957 in alle stilte met
een Egyptische. Het echtpaar heeft
:n zoon en een dochter.
Francis Nwia Kofie (Kwame)
Nkroemah werd op 21 september 1909
in het dorpje Nkroful, in de provincie
Nzima, geboren.
een eerste opleiding op scholen
de rooms-katholieke missie ging
hij naar een instituut van de regering
in Accra, waar hij voor onderwijzer
werd opgeleid. Gedurende enige tijd
had hij het voornemen tot de orde der
Jezuiten toe te treden, doch in 1935
ging Nkroemah naar de Verenigde Sta
ten om te studeren aan de universiteit
voor negers in Pennsylvania. Hij ver
wierf daar graden in wijsbegeerte,
opvoedkunde en theologie. Om zijn
studie te bekostigen deed hij allerlei
werkzaamheden, zoals die van hut jon
gen op schepen en arbeider op een
scheepswerf. In 1945 ging hij naar Lon
den om er economie te studeren. In
1947 keerde hij naar zijn land terug
waar hem de leiding van de Verenigde
Goudkust-partij werd toevertrouwd,
trouwd.
Na zijn benoeming als premier in
1951 ging Nkroemah voor de eerste
maal in 1957 naar de conferentie van
Gemenebestpremiers in Londen.
Bij een volksstemming over de be
noeming van een president kreeg
Nkroemah een overweldigende meer-
Nkroemah
ze barst. Het kan soms erg lang
duren. Maar de barst komt vrijwel
altijd. Dat moet Kwame Nkroemah,
de afgezette president van Ghana
thans ook ervaren.
Toen hij in 1957 de leiding overnam
uit handen van de Britten was er
reden om zijn optreden met ver
trouwen en sympathie gade te
slaan. Na verloop van tijd bleek
echter, dat hij geen tegenspraak
duldde.
De alleenheerschappij van Nkroe
mah maakte van Ghana een politie
staat, waar niemand een ogenblik
zeker was van zijn veiligheid. Mee
dogenloos roeide Nkroemah de op
positie tegen zijn dictatoriale nei
gingen uit.
Dit optreden leidde er toe, dat de
Ghanezen zich „op de vlakte gingen
houden". Het gevolg was, dat een
algemeen verlangen groeide naar
„bevrijding". Men wachtte op een
stap, die een eind zou maken aan
de macht van Nkroemah.
Enkele op zijn leven gepleegde
aanslagen mislukten. Van de ge
legenheid, dat Nkroemah zich bui
tenslands bevond heeft men nu ge
bruik gemaakt, een eind te maken
van de „mythe van Nkroemah"
Alleen degenen onder strijdkrachten
en politie, die zich ernstig gecom
promitteerd hebben, hebben zich
tegen de staatsgreep verzet.
Ook in de buurlanden van Gham>
zal de staatsgreep indien zij blij
vend een nieuwe situatie zal schep
pen als een grote opluchting
worden ervaren.
derheid. Op 1 juli 1960 werd hij
beëdigd. Hij behield het premierschap
en had daarmee alle macht in handen
welke voordien werd uitgeoefend door
de gouverneur-generaal en de pre
mier. Onder zijn leiding werd het vijf
jarenplan voor opwekking van elektri
citeit door een dam in de Volta vol-
Op politiek gebied werkte hij aar
de samenwerking tussen de Afrikaan
se landen op velerlei terreinen. Hij
bracht bezoeken aan de Verenigde Sta
ten, Canada, India, China, de Sowjetu-
nie en de meeste Oosteuropese landen.
In 1961 nam dr. Nkroemah de algehele
leiding van de Verenigde Volkspartij
in handen en in datzelfde jaar riep hij
zich uit tot opperbevelhebber van de
Ghanese strijdkrachten, nadat hij een
Britse stafofficier van diens post als
chef van de defensiestaf had onthe
ven.
In oktober 1961 liet Nkroemah onge
veer vijftig politieke figuren, onder
wie enkele leiders van de Verenigde
oppositiepartij, arresteren. Volgens
een officiële verklaring bestonden er
plannen om de president en een aantal
ministers te laten vermoorden. Korte
tijd later kwam de reis van Koningin
Elizabeth naar Ghana in gevaar door
dat zich in Accra bomaanslagen voor
deden. Na een haastig bezoek van de
Britse minister van gemenebestzaken
aan de Ghanese hoofdstad ging het
bezoek door en verliep ongestoord. In
januari 1964 voerde Nkroemah het
eenpartijstelsel in.
BRUSSEL In het centrum van
Brussel hebben gisteravond gangsters
een politieagent doodgeschoten en zijn
lijk ontvoerd.
De agent had post gevat bij een par
keerplaats waar een uit Luxemburg af
komstige, gestolen auto was ontdekt.
Tegen middernacht kwam een drietal
mannen de wagen ophalen. Toen ze op
de politiebewaking stuitten openden ze
*--1 vuur met automatische wapens. Ze
ïn vervolgens de vlucht, na het lijk
de agent in de koffer van hun auto
te hebben gelegd,, v-
Het gehele Belgische politieapparaat
werd gealarmeerd om de daders op te
sporen. Via de ra&io, werden,.oproepen
uitgezonden voor medewerking van de
bevolking. Aangezien de auto waarschijn
lijk bij de schietpartij beschadigd is, zijn
ook alle garages gewaarschuwd. Op de
laats van de moord is een identitelts-
:aart gevonden van een Fransman, een
ran de "ermoedelijke daders. Enkele
maanden geleden werd eveneens in het
Brusselse centrum een politieman gedood
bij een poging tot arrestatie van inbre-
Twee VS-soldaten in
Berlijn vrijgelaten
BERLIJN Twee Amerikaanse solda
ten, die veroordeeld waren om hun
aandeel in het smokkelen van vluchtelin
gen naar West-Berlijn, zijn vrijgelaten.
Generaal-majoor John F. Franklin Jr.
had eerst hun straffen op drie maanden
bepaald. Daarna schortte hij de straffen
op, rekening houdend met het feit dat de
annen al anderhalve maand in een ka-
•rne vast zaten sedert hun arrestatie.
Soldaat eerste klas R. Herman (21) en
specialist William G. Taylor (22) zullen
,met hun volledige militaire status"
veer worden ingedeeld bij een ander
legeronderdeel in West-Europa, niet
meer in Berlijn. Zij hebben twee
Oostduitse vrouwen en een man gehol
pen over de zonegrens te komen door
hen Amerikaanse uniformen te leve-
Nieuwe aanval op
Merdeka-paleis
DJAKARTA Overste Oen
toeng heeft gisteren voor het mili
taire tribunaal toegegeven verant
woordelijk te zijn geweest voor de
dood van de Indonesische gene
raals tijdens de mislukte staats
greep van oktober. Zijn bevel de
generaals weg te voeren beteken
de tevens het doodvonnis.
Eerder had Oentoeng gezegd, dat hij
alleen maar bev-?l had gegeven de betrok
ken officieren weg te voeren. Hij deed
dit uit eigener beweging om zoals hij zei,
Soekarno te redden. Lid van de Indone-
siche communistische partij zou hij niet
zijn geweest, vertelde Oentoeng voor het
tribunaal. Hij verwerpt de beschuldigin
gen van hoogverraad. Inmiddels heeft
het Russische blad Prawda aangedrongen
dat Oentoengs h;ndlanger. Njono. wordt
vernietigd.
Terwijl het proces aan de gang was
DOOR
Sinds jaar en dag staar mijn heel
oude, heel degelijke, maar toch wel
heel moegereden fiets in de kelder.
De banden futloos slap: het licht er af
gesloopt dooi; iemand, die de lamp
kwam „lenen" en nimmer terug
bracht. Er is geen sprake van, dat ik
er zo op zou kunnen wegrijden en
toch, toch kan ik het niet over mijn
hart verkrijg ;n dit vehikel op te rui
men. Ergens in mijn achterhoofd gaat
geen stalen ros meer, maar een ele
gant nietsje, dat je in tweeën kan
draaien, met verstelbaar zadel en een
hoog stuur.
Bandenplakellende is er ook nie
meer bij. Dat wil zeggen de morele
plicht om die ellende zelf te kunnen
opknappen. Die bestond vroegei
Geen eigen fiets voor je een bano
kon plakken De proef heb ik du.
afgelegd en tegelijkertijd besloten
liikheld. Leermeester A gal dan de
afzet, leermeester B ving me op bij
de rechtermuur en dan zeilde ik naar
leermeester 2 verderop links.
Wie het hardste schold, weet ik niet
meer en hoeveel blauwe plekken de
lessen opgeleverd hebben evenmin.
Maar nog wel het triomfantelijk ge
voel toen ik het ererondje ten
aanschouwe vj.r de verzamelde fami
lie kon rijden.
dat ik eens. nog eens op het zadel zal
klimmen en -ver stille paden pedde-
Want daai rit de ellende in. Ik durf
niet door het stadsgewoel Een paar
jaar geleden riet nog eens geprobeerd
Schaapjes uit
één wei
Zou het waar zijn. dat de automen
sen toch wel weer terugkeren tot de
fiets? Misschien niet voor zijn haastig
zakelijk lewn maar voor zijn vrije
tijd. Maar zijn de mensen van nu nog
fel, dat ik maar weer lopelaar ben
geworden. De protesten varieerden
overigens wel van aard. Men vond
mij een onverantwoordelijk wezen op
de weg. Een gevaar voor de mede
mens. Men oeweerde geen rust meer
te hebben wanneer ik op het rad zat
Een minuut te laat thuiskomen bete
kende bleke rirakke gezichten, want
men waande mü reeds in het zieken
huis. Maar net felste trof de kreet
„Je zit niet co een fiets, maar steiger'
als op een paard. Geen gezicht!"
Dat bracht 'e fiets in de kelder.
Om nog liaar weinig aar te den
En nu? Daai komt de hele oude
liefde weer boven door de RA 1
Alleen maar door de R.A.I. in de
krant, want ik zal me verre van zulke
verleidelijke v-rden houden De fiets
dat het eens en voor altijd was Waar
aan ik me strikt gehouden heb
O die tijd v-m het fietsen Ieren!
Dat is nu ook voorbij. De kinderer
bereiden zien op de step voor en stap
pen op een uoede (of kwade) dag o;
moeders fiets en rijden weg. Bij mi
waren er drie man sterk voor nodig
Ze hadden een taakverdeling oupge
teld, omdat mijn eerste eenzame leer
meester naar adem snakkend maai
zeer luide had verkondigd dat nor
één les voor hem het einde zou bete
Het was 'n een verrukkelijk straat
je, de MeesVr Lottelaan in Haarlem
Tuinmuren omrandden het een goedf
meter brede wegdek. Daarom moes
ten ze ook zo hard achter je aanlo
pen. want er was geen litwijkmoge
dan geen fietsen moeten komen met
plastic maannelmen en toch ook maar
liever een geruisloos motortje, waar
bij de trap'llusie desnoods behouden
mag blijven, maar dan- wel mneite-
Of zijn er zovelen, die toch wat
heimwee hebben naar een tikkeltje
orimitiviteit? Die het niet aLemaal zo
gladjes, zo v'ug en zo veel behoeven
'e hebben?
Die de stille paden verkiezen boven
Ie grote verkeersaders en de grote
heide boven wegberm?
Gan dan maar naar ck- R A l en
iekijk de karretjes eens Maar be
tenk wel. dat er altijd nog het risico
:n zit. dat j toch inplaats van met
oen simpele 'iets met een su-
ner-de-luxe raravan thuiskomt.
werd voor het Merdeka-paleis van Soe
karno door duizenden studenten gede-|
monstreerd. Dit gebeurde even na
beëdiging van de nieuwe ministers
Soekarno's kabinet. Een stormaanval
de studenten werd door de met bajonet-1
ten gewapende militairen afgeslagen. Ver-|
schillende betogers, onder wie een meis
je, liepen bajonetsteken op.
Vijf kilometer verder raakten betogers I
slaags met militairen, die hun mars door|
de stad wilden verhinderen. Da demon
stranten werden teruggedreven met pant-|
serwagens en bajonetten.
Protest (3)
Naar aanleiding van het stukje Pro
test 2 (C. Walle, Leiderdorp) het vol
gende. 1. direct nadat Nederland op
10 mei 1940 in de oorlog betrokken
werd, is van mij geen hoofdartikel of
enig ander stuk meer in De Banier
gedurende de bezettingstijd versche
nen; 2 het hoofdartikel waarop in het
tv-programma „Zo is het" dd. 11 febr.
jl. gewezen werd. is voor de plaatsing
niet in mijn handen geweest, evenmin
als dit het geval is geweest met enig
ander hoofdartikel of ander stuk dat
gedurende de bezettingstijd in De Ba
nier is opgenomen; 3. derhalve draag
ik niet de allerminste verantwoordelijk
heid voor wat er na 10 mei 1940 in De
Banier heeft gestaan; 4. het voren
staande wordt onomstotelijk beves
tigd doordat de Raad voor de Perszui
vering mij nimmer aansprakelijk
heeft gesteld voor wat er gedurende
de bezettingstijd in De Banier ver
schenen is aangezien voornoemde
Raad mij nimmer heeft opgeroepen,
wat ongetwijfeld het geval zou zijn
geweest indien men mij voor het
hoofdartikel, dat in voornoemd tv-pro
gramma voor het forum werd ge
bracht. verantwoordelijk zou hebben
gesteld: 5. in dit tv-programma is der
halve t.o.v. mij sprake van een valse
voorstelling en niet van een ontmaske
ring, zoals de heer Walle schreef.
Den Haag Ir C N van Dis
Oproep
•gingen
Gezien de recente
brug naar de vrede te
nam heb ik een brief aan president
Johnson geschreven om zijn medewer
king aan een oproep tot een periodf
van wereldgebed, waaraan ware dee
te nemen door alle godsdiensten en
alle rassen. Het zou bijv. kunnen or
Goede Vrijdag. Miljoenen zouden dar
hun problemen aan de voeten kunner
leggen van God Almachtig. Die alle
noden, ook die tn Vietnam en elder
kan opheffen. Dit appèl zou kunner
worden verwezenlijkt binnen het k"
J?r van de VN-organisatie.
Ik heb verder voorgesteld het e<
bed vergezeld te doen gaan van uitir
een van medeleven en van hulp aa'
daklozen eenzamen zieken hongeren
den. Ik geloof namehjk ook dat ee
wereldomvattend beroep on onze naas
tenliefde tot zeeen zou kunnen zii
miljoenen. De klokken van Ne
derland kunnen opnieuw luiden: ni
vrede in Vietnam!
Voorburg P. yan Ernst Back
AMSTERDAM Er is in
Nederland geen kerk aan te
wijzen die (door haar toren)
kan bogen op groter bekend
heid en zelfs populariteit dan
„de Wester", waarin op 10
maart het huwelijk van prinses
Beatrix en de heer Claus von
Amsberg zal worden ingeze-
gènd. In de loop der eeuwen
is zij herhaaldelijk prijzend be
zongen. Aan haar zijn de sen
timenteelste liederen gewijd,
over haar is in krachtig proza
geschreven. Zij heeft bij dui
zenden en duizenden (niet)
Amsterdammers-in-den-vreem-
de heimwee opgewekt naar
het vaderland, dat door haar
wenkte.
„De Wester" sieraad van de
oude koopmansstad, schepping van
de onvolprezen bouwmeester Hen-
drick de Keyser, die Amsterdam
zoveel schoons aan bouwwerken
heeft geschonken. Helaas, hij heeft
haar voltooiing niet mogen bele
ven. Hij stierf op zijn verjaardag.
15 mei 1621. acht maanden nadat
Willem de Vrij, zoon van burge
meester Fredei-ik de Vrij, de
eerste steen had gelegd.
Elf jaar heeft de bouw geduurd.
Het heet, dat de bouwkosten mede
zijn bestreden uit een deel van de
matten", afkomstig uit
„Zilvervloot", die Piet Hein op
de Spanjaarden veroverde, maar
zekerheid daarover is er niet. Op 8
juni 1631 werd de kerk ingewijd.
En daaraan herinnert nog de
steen, aangebracht boven de deur,
waardoor men van de kerk uit de
kosterij betreedt:
„Tot Oefeninge van de Christelij
ke Religie is dese Westerkerck
ghesticht. Anno MDCXX den IX
Septembr. den eersten steen ghe-
leyt, ende Ao MDCXXX en 1 op
Pinxterdagh de eerste Predicatie
gedaen". (Predikant was dominee
Pieter Baltus).
Monumentaal
De Westerkerk is eens genoemd
„niet alleen de monumentaalste van
de voor de protestanten gebouwde
kerken in Amsterdam, maar ook in
Nederland en in alle landen". Zij
werd ontworpen als Latijnse kruis
kerk, maar er vallen nog veel Gothi-
sche trekken in te ontdekken. Het
interieur heeft een lengte van 168
voet en een breedte van 97 voet.
Tien pilaren dragen het dak. Het
licht wordt toegang verleend door 36
ramen, die zorgdragen voor een dus
danig effect, dat het schemer-duister,
zo kenmerkend voor rooms-katholie
ke kerken, hier niet aanwezi" is.
Opvallend fraai zijn de dertien ko
peren lichtkronen, vier grote in het
middenschip en negen kleinere in de
zijschepen en op de gaanderij. Het
orgel, tegen het einde van de zeven
tiende eeuw door Roelof Barems
Duytschot gebouwd, is zoals
eerder geschreven aan een grondi
ge restauratie toe. Voor de plechtig
heid op 10 maart is het echter nog
zeer goed bruikbaar.
Toren
Maximiliaan van Oostenrijk had-
de stad Amsterdam, een anderhal
ve eeuw voor de bouw van de
Westerkerk, het recht verleend de
keizerskroon te gebruiken. Deze
kroon ging de 85 meter hoge toren
van de kerk sieren. Die toren is de
trots van de Amsterdammers.
Reeds op verre afstand is hij van
alle kanten zichtbaar. Niet alleen
de Amsterdammers, maar ook
niet-Amsterdammers prijzen hem
als de mooiste toren van heel het
land.
Hij werd voltooid in 1638, toen-
de kerk dus allang in gebruik was
genomen. Onder de eerste trans
hangen drie luidklokken, waarvan
de heeluursklok ruim 7500 kilo
weegt. Boven de eerste trans han
gen de uur-, speel- en slagwerken.
Daarnaast zijn er nog 33 carillon-
klokken.
Deze toren, wel eens aangeduid
met Lange Jan of Malle Jan, heeft
vooral dichters en schrijvers geïn
spireerd. en zal dit blijven doen
tot in lengte van dagen....
Graven
Men neemt aan, dat Rembrandt in
de Westerkerk zijn laatste rustplaats
heeft gevonden. In het Begraafreke-
ningenboek van de kerk vindt men
althans opgetekend: „Deynsdach, 8
October 1669. Rembrandt van Rijn,
schilder, op de Roosegraft, tegheno-
ver het Doolhof. Laet na 2 kijnders".
Maar waar zijn gebeente rust, is niet
precies bekend.
In 1906, toen zijn driehonderdste
geboortedag werd herdacht, werd te
gen een van de zware muurzuilen
een eenvoudige gedenkplaat onthuld,
waarop vermeld: „Hier ligt begraven
Rijn, ge-
Rembrandt Harmensz.
zoon Titus wel in de Westerkerk ligt
begraven.
Echte praalgraven, zoals we die in
zovele kerken in Nederland kennen
en waarin de gebeente van beroem
de mannen rust, bezit de Westerkerk
niet.
Paniek
De geschiedenis van de Wester
kerk heeft een zwarte bladzijde. De
historicus bericht: „Tijdens de bouw
van het orgel werd in de zuidoost
hoek van het gebouw voor de
lalmoezeniers-weesklnderen een gro
te, ruime gaanderij aangebracht. Op
condag 27 juni 1704 vond hier een
ontzettend ongeluk plaats. Onder de
prediking van ds. Jacobus Streso
werd de gemeente eenrklaps opge
schrikt door een geweldig gekraak.
Boven de gaanderij stortte de noorde
lijke boog van het gemetselde ge
welf plotseling ineen; de kinderen,
die hier zaten werden onder het
neervallende puin bedolven...,".
Er ontstond een geweldige paniek.
„Er waren kinderen die van de gaan
derij sprongen, anderen lieten zich
langs de pilaren naar beneden glij
den en het gedrang der knapen op
de trap, die naar de uitgang voerde
was zo groot, dat het hek niet dan
met de grootste moeite kon worden
ontsloten".
Zes weeskinderen werden gedood,
t4 liepen verwondingen op. De vol
gende dag werd nog een knaap dood
onder een vernielde bank gevonden.
Hij had zijn Psaimboekje nog in de
Transatlantische piloten:
NEW YORK Amerikaanse
piloten heben in een advertentie
beweerd dat een nieuw voorschrift
van de Amerikaanse regering een
„ernstig risico" schept voor bot
singen in de lucht boven de Atlan
tische oceaan.
De advertentie in de New York Times
luidde (gedeeltelijk): „Een recente dras
tische verandering in de 'liegprocedures
boven de Atlantische Oceaan stelt de pas
sagiers bloot aan het ernstige risico var
botsingen in de lucht- Wij hebben lit
middelen om dit nrobleem op te lossen
uitgeput. Deze kennisgeving is bedoeld
om uw hulp 'die van de passagiers)
krijgen om een mogelijke ramp te vo
komen" ij
De piloten drongen er bij de passagiers
op aan contact op te nemen met hun
vertegenwoordigers in het congres
verzoeken om een onmiddellijke opschor
ting van het nieuwe voorschrift en een
onderzoek daarnaar door het Federale
bureau voor de luchtvaart.
Het bureau heeft op dertien januari de
vereiste afstand tussen vliegtuigen boven
de Atlantische oceaan verkleind van 193
kilometer tot 144 kilometer. Het is in de
eerste plaats een economische maatregel
Men wil meer vliegtuigen boven dp At
lantische oceaan P" njlntpn willen dat
op veilige wijze kunnen r'oen
Met de navigatiesystemen die nu in
gebruik zijn. ..is het zee' moeilijk de ab
soluut iuist» oositlo an liegtuigen vast
te stellen. Hoewel 193 kilometer of zelfs
'44 kilometer een grote afstand mag lij
ken, zeggen de piloten, dat het met straal
vliegtuigen niet lang duurt yoor men een i
dergelijke afstand heeft afgelegd."
Op het ogenblik vraagt ongeveer 81
procent van de 200 transatlantische pilo
ten een minimum scheiding van andere
vliegtuigen van 216 km. Het bureau is
bereid deze grotere onderlinge afstand
toe te staan indien de vliegtuigen bene
den de 8400 m vliegen in plaats van de
normale transatlantische hoogte 9-900 tot
11.100 m.
De maatschappijen zijn hier niet voor
omdat vliegtuigen op lagere hoogte aan
zienlijk meer brandstof per mijl gebrui
ken. De piloten menen echter dat hand
having van de veiligheidsfactor het ge
bruik van deze extra brandstof recht
vaardigt.
NEW YORK Saoedi-Arabië heeft
Amerika verzocht om militaire en politie
ke steun, waaronder vliegtuigen, als
Egypte de gevechten in Jemen hervat,
aldus de New York Times.
Komog Feisal zou president Johnson
gewaarschuwd hebben dat Saoedi-
Arabische strijdkrachten in Jemen tussen
beide zul'en komen als de republikeinse
strijdkrachten gesteund door de troepen
