fo<
1 Thant gelooft niet
in zoete broodjes
Logboekj,
BI
Op heel wat lange tenen getrapt
Geen middelpunt
van controverse
Varkensvlees duurder
in komende weken
IVOROL
ht e&ft Büojntc Ky,
Kans aan Beatrix
christenplicht'
is
■fl
DONDERDAG 4 NOVEMBER 1965
Driemaal Oe Thant. Van hoven naar beneden: Tijdens een gesprek met
wijlen president Kennedy. Midden: Op bezoek bij De Gaulle. Onder:
Bezoek van de paus.
Prijzen blijven aantrekken
Uitvoer meer
Tanden blank-Adem fris
Onbetwist de beste tandpasta
Formaliteit
DE ministerraad van de Westeuro-
pese Unie (WEU) kwam van
daag in Den Haag bijeen. De raad
vergadert ieder kwartaal (althans
behoort dat te doen) in een van de
hoofdsteden van de zeven aangeslo
ten landen. Dat zijn de „Zes" van
de EEG plas Engeland.
Den Haag was in september al aan
de beurt voor de sitting van het
derde kwartaal. Er waren echter
moeilijkheden. En zo is de bijeen
komst van vandaag (die wellicht
morgen wordt voortgezet) tegelijk
bedoeld voor het vierde kwartaal.
Men heeft kunnen lezen, dat de
Franse minister van buitenlandse
zaken opnieuw verstek zal laten
gaan. Over economische zaken zal
niet worden gesproken en de EEG-
problemen zal men dus laten voor
wat ze zijn. Militaire zaken zijn
eveneens taboe.
Nu is het zó, dat de WEU vrijwel
van haar oprichting (door Enge
land en Frankrijk) af een kwijnend
bestaan heeft geleid. Dat bleef zo,
toen de Beneluxlanden er lid van
waren geworden. En er kwam
«lechts tijdelijk verandering in, toen
Duitsland en Italië werden opge
nomen.
Dit laatste was het geval, toen de
Franse nationale vergadering het
verdrag voor een Europese defensie
gemeenschap (EDG) had verwor
pen. Iemand herinnerde zich toen
nog het bestaan van de WEU en via
deze organisatie werd de Duitse
herbewapening in het kader van de
Navo mogelijk gemaakt.
Ook toen generaal De Gaulle Enge
land de toegang tot het Europa van
de Zes had ontzegd, werd de WEU
weer aan de vergeteldheid ontrukt.
Men zag er een welkome mogelijk
heid in om het gesprek met Enge
land gaande te houden. Men wilde
voorkomen, dat de landen van de
EEG en Engeland te ver uit elkaar
zouden groeien.
Op het ogenblik is het echter zo
ver, dat er weinig meer te praten
valt. De bijeenkomsten zijn nog
slechts een formaliteit. Het enige
nut ligt nog in de informele contac
ten buiten de vergaderzaal. Voor het
overige is er slechts sprake van
lokkon.
dan 30.000
per week
(Van onze soc.-econ. redactie)
UTRECHT De prijzen op de
veemarkten voor varkens blij
ven aantrekken, zodat varkens
vlees de komende weken eerder
duurder dan goedkoper zal wor
den. In de openbare vergadering
van het produktschap voor vee
en vlees bleken gisteren de prij
zen de afgelopen week 5 cent per
kg verhoogd en verdere optrek-
kring werd niet uitgesloten ge
acht.
Van verschillende zijden wordt op
dit moment de situatie voor iedereen
nog bevredigend genoemd. Verdere
prijsstijging noemde men echter min
der gewenst, zowel voor producent als
consument. Hogere prijzen betekenen
immers minder consumptie en kans
op invoer. Sterke prijsschommelingen
kunnen hieruit voortvloeien, waarbij
niemand gebaat is.
Vooral de uitvoer is op het ogenblik
fors; meer dan 30.000 varkens per
week naar resp. West-Duitsland,
Frankrijk en België.
De rundveemarkt blijft stabiel. De
heffing op de invoer bedraagt thans
31,39 per 100 kg. De marktnotering
in Nederland bedraagt 2,07 per kg
levend gewicht. De prijzen in het
buitenland liggen iets hoger: België
2,18, Frankrijk 2,20, West-Duits
land 2,29, Luxemburg 2,31 en Ita
lië 2,40.
De lammerenexport dreigt moeilijk
heden te krijgen, omdat de Fransen
bezwaar maken tegen onze doorvoer
naar Frankrijk van hier geslachte
Engelse en Ierse lammeren. Het geldt
hier meer dan 100.000 stuks in het
afgelopen jaar. Frankrijk heeft deze
zaak al aanhangig gemaakt bij de
Europese commissie.
NEW YORK Het kan eigenaardig gaan in de wereld. Toen de
Zweed Dag Hammarskjoeld in de jungle van Afrika was veronge
lukt, voorspelden velen, dat er nooit meer een secretaris-generaal
van de Verenigde Naties van zijn formaat zou komen. Er werd zelfs
gezegd, dat er helemaal geen nieuwe secretaris-generaal zou komen.
Chroestjt6jef hamerde op zijn beruchte ,troi'ka', de afschaffing van
het ambt en de vervanging door een commissie van drie (een van de
westelijke, een van de neutralistisohe en een van de communistische
wereld).
Het is anders gegaan. Nu na vier
jaar is Chroesjtsjef aan de vergetel
heid prijsgegeven. De Verenigde Na
ties hebben echter nog een secretaris
generaal. En voor het eerst in vele
jaren is de organisatie ook weer in
staat geweest, het bewijs te leveren,
dat zij in de wereld van de grote poli
tiek iets nuttigs kan leveren. Veel js
het weliswaar nog niet, maar de moge
lijkheden zijn waarschijnlijk nog niet
uitgeput. Op zichzelf zijn evenwel al
belangrijke resultaten geboekt
zoals het bijleggen van het conflict
tussen India en Pakistan.
Tweede termijn
De Sowjetunie en de Verenigde Sta
ten werden het in het najaar van 1961
er over eens, de functie aan te bieden
aan de Birmese afgevaardigde bij de
volkerenorganisatie. Zij wendden zich
tot Oe Thant, een vriendelijke, weinig
bekende boeddhist en boden hem de
functie aan. Er waren mensen,
zich afvroegen of hij daarvoor wel de
nodige bekwaamheden bezat. Nu na
vier jaar stellen velen hem wat
prestaties en capaciteiten betreft op
een lijn met Hammarskjoeld. Hij is
volgend jaar zo goed als zeker van een
tweede ambtsperiode, wanneer hij die
wenst. De eerste secretaris-generaal
van de Ver. Naties, de Noor Trygve
Lie, heeft dit ambt eens „onmogelijk"
genoemd. Lie was een nogal emotio
nele figuur. Thant heeft als oosterling
weinig last van zijn gevoelens. Een
jaar geleden heeft hij niettemin voor
een maagzweer in een ziekenhuis gele
gen. Hij herstelde toen volledig. Elke
twijfel aan zijn weerstandsvermogen
werd verdreven dopr zijn vredesmissie
van september naar het Indische sub
continent tijdens de oorlog tussen Pa
kistan en India. Hij legde in iets meer
dan een week tijd een afstand af, die
De eenjarige Emily Morrison
zit tevreden op schoot bij een
verpleegster in een Washingtons
ziekenhuis. Het meisje werd
van de vuurdood gered, toen
voorbijgangers haar uit de ar
men van haar vader rukten.
Voor het Pentagon had de man
zich met benzine overgoten en
zich daarna in brand gestoken
om zó tegen de oorlog in Viet
nam te protesteren. De Ameri
kaan, een Quaker, overleed op
weg naar het ziekenhuis.
bijna overeenkomt met de omtrek van
de aarde. En hij voerde langdurige en
moeilijke besprekingen.
De paus
Een ander succes voor Oe Thant
was het bezoek van de paus aan de
Ver. Naties. Dit bezoek was nl. een
idee van hem dat hij maanden voordat
het werd verwezenlijkt heeft opgevat.
Hij kwam voor het eerst op de gedach
te, toen de paus hem in januari van
dit jaar de tekst zond van zijn speciale
oproep tot stopzetting van de bewape
ningswedloop. Beide initiatieven illus
treren de opvatting, die Thant van
zijn ambt heeft. Evenals Hammars
kjoeld houdt hij staande, dat het ambt
van de secretatis-generaal een rol
moet spelen bij de handhaving van de
wereldvrede en dat het niet slechts
een administratieve functie is.
Thant heeft vele initiatieven geno
men. Niet alle hebben succes gehad.
Een ervan was zijn haastige vlucht
naar Cuba tijdens de rakettencrisis.
Zonder resultaat bleven ook zijn pogin
gen, de vredesbesprekingen over het
conflict in Vietnam tot stand te bren
gen. Hij doet niet alsof hij neutraal is,
maar zegt dat hij onpartijdig is. Hij is
van oordeel, dat een land neutraal kan
zijn, maar dat het voor een persoon
heel moeilijk is dit te zijn met betrek
king tot de brandende vraagstukken
in de wereld. Een van de vreemdste
aspecten van zijn populariteit is dat
hij al lijken zijn woorden soms fel
ler dan die van Lie en Hammarskjoeld
nooit het middelpunt is geworden
van een controverse.
Voorgangers
Dit laatste was wel het geval met
zijn voorgangers. Lie haalde zich de
I woede van Moskou op de hals door
I zich uit te spreken tegen „communisti-
i sche agressie". Het Kremlin weigerde
akkoord te gaan met zijn herbenoe
ming in 1950 en negeerde hem volko
men, toen zijn ambtsperiode ondanks
de bezwaren van de Sowjetunie toch
werd verlengd. Hammarskjoeld kwam
in conflict met Moskou door de vredes
operaties in Kongo. En het tragische
feit deed zich voor, dat de Zweed om
het leven kwam, toen hij op een per-
eoonlijke vredesmissie naar Elizabeth-
Aan boord s.s. Rotterdam, donderdag
J^E HAVRE is in de mist vergleden; Southampton,
de tweede en laatste aanieghaven vóór de
grote oversteek, is nog niet in zicht. De Rotterdam,
nog maar één dag onderweg naar New York, glijdt
bijna geruisloos over Het Kanaal, dat zich van de
zonnige en bovenal kalme kant laat zien. Het ge
zelschapsleven aan boord is nog niet op gang ge
komen. Pas als iedereen zich heeft ingescheept,
worden de registers van het amusement wijd open
getrokken.
Op de verschillende dekken zijn de meeste lig
stoelen al verhuurd. Drie dollar per stuk voor de
hele reis, mét kussens en mét een plaid, gewik
keld in gesloten, plastic hoezen. Voor de met een
hygiënisch complex besmette Amerikanen staat
ergens vermeld dat de doorzichtige verpakking de
garantie vormt van een tevoren verkregen, grondige reinigings
beurt.
In de teenagerruimte, een heer
lijke, vooral door ouderen gefre
quenteerde recreatiezaal voor de
jeugd, staat kwartiermeester Frans
van Weert nauwlettend te verven.
Hij moet een kast met brandblus
apparatuur een rood tintje geven,
en er mag geen spettertje op de
vloer worden gemorst. Alles in en
aan die teenagerruimte is gloed
nieuw. Het lijnschip vaart er voor
't eerst mee; de trekkasten, de box
met de ingeblikte muziek en de
frisdrankenautomaat werden er
vlak voor het vertrek tijdens een
dokbeurt ingebouwd.
Brandwacht
De 51-jarige Rotterdammer, die
zich als een beroepsschilder van
het klusje kwijt, staat deze reis
niet als roerganger op de brug. Hij
is als brandwacht ingedeeld, een
baan, die verantwoordelijkheids
gevoel vereist, zomede zin voor de
stipte naleving van de geldende
veiligheidsvoorschriften. Meer dan
dertig jaar zwerft hij al over de
zeven zeeën. Hij zou een boek
kunnen schrijven over alles wat
hij heeft meegemaakt.
In de oorlog voer Van Weert op
konvooischepen op de Noord. Hij
was een van de overlevenden van
de Pendrecht, die door een Duitse
onderzeeër werd getorpedeerd.
„Een dubbeltje op z'n kant", zegt
hij nu nog. „Als ik niet kalm was
gebleven en niet een beetje geluk
had gehad, was ik er nooit afge
komen."
Dan, met een tikkeltje wee
moed:
„Tjonge, jonge, wat vond ik het
vervelend voor deze reis weg te
moeten. Ik wist de afvaartdatum
weliswaar ver van tevoren, maar
gistermorgen zat ik nog in een
schat van een hotelletje in Har
derwijk. Ik was daar liever nog
wat gebleven. Ik ben gek op vo
gels: op de Knardijk en op andere
plaatsen langs het Veluwemeer
heb ik honderden w^de zwanen
op trek gezien."
Frans van Weert wil het graag
erkennen: vóór de oorlog voer
iedereen voor zijn brood. Maar na
de oorlog is dat langzaam maar
zeker anders geworden. Tegen
woordig kan bijna iedere zeeman
zijn kost op de wal verdienen.
Geen wonder dan ook dat er
zoveel verloop is.
„Dit soort ritjes gaat nog wel",
verklaart hij, terwijl hij de matro
zenmuts achter op het weerbarsti
ge haar schuift. „Over een reis
van zeventien dagen uit en thuis
kan niemand zich beklagen. Maar
die cruises, die kunnen je wel eens
in het lijf gaan zitten. Je blijft
soms maanden achtereen weg, in
enkele gevallen weieens een half
jaar. Voor je vrouw, je kinderen,
maar ook jezelf, is dat een ramp".
Als Van Weert de kans krijgt, wil
hij zich voor goed van de monster
rol laten schrappen. Waar hij aan
denkt, is het opzetten van een vo-
gelhandel, want „o, die diertjes zijn
zo mooi!"
Op het achterdek, dat lijkt te
ronken door de machtige schroe
ven, die er onder zitten, zie je
meeuwen boven het kielzog zwe
ven. Een hele vlucht krijsende en
speurende vogels, die bij het over
boord zetten van etensresten als
wilden naar beneden duiken. Er is
zowaar een spreeuw bij, die met
z'n dwaaltocht, zeg maar: z'n fi
guur, kennelijk geen raad weet.
Je praat wat met stewards en
ander civiel personeel, en je komt
weldra tot de conclusie dat varen,
ook op een modern en van alle
gemakken voorzien lijnschip, zijn
zon- en schaduwzijden heeft. Het
land, of wel het gezin, of de
familiekring, lokt. De krappe ar
beidsmarkt geeft kansen te over
en van verschillende kanten hoor
je zeggen: ,M'n laatste reis". Dat ste land, dat je tot New York ziet.
die zich op het transatlantische
vervoer van passagiers heeft toe
gelegd, nog met winst kan draaien.
Wat de investeringen in een
oceaanreus, wat comfort en luxe,
en wat de lonen en sociale lasten
niet allemaal opslokken!
Voor duizend mensen, die zich
over de Oceaan willen laten ver
voeren, is een achterban van dui
zenden anderen nodig. Misschien
dat de cruises, die naar West-Indië
en soms over de hele aardbol
gaan, goed maken wat op de lijn
diensten niet lonend is.
Kan het minder?
„Ja", beaamt een schepeling, die
het weten kan. „Ik zou me kunnen
voorstellen dat er schepen komen,
die als het ware drijvende cafeta
ria's zijn. De bediening, die man
kracht vereist, wordt hierop tot
een minimum beperkt. Geen hon
derden stewards en hutbedienden
meer, maar een exploitatie volgens
het „Help Yourself'-principe".
Ceremoniemeesters
Je ontmoet de ceremoniemees
ters van deze „Holland Festival
Sailing", een „extra", gebaseerd op
onpersoonlijke landenreclame in
Benelux-verband. Het zijn de
Amerikaan Joe F. Dunleavy en de
Nederlander W. C. C. M. Janssen,
beiden meesters in de presentatie
van vermaak. De laatste is jaren
lang aan de KRO verbonden ge
weest, o.m. als quizmaster van
Twee maal één is één.
Het is een heel apart beroep,
dat entameren van de stemming in
een drijvende en steeds weer van
bevolking wisselende stad. Je
moet niet op je mondje gevallen
zijn, je moet je met iedereen
kunnen onderhouden, je moet
kwinkslag na kwinkslag kunnen
debiteren. Je moet kunnen organi
seren en vooral improviseren.
Via de Lijnbaan op het Prome
nadedek een winkelcentrum a
la de Maasstad, waar alle mogelij
ke kostbaarheden worden ver
kocht loop je naar het Bov»n
Promenadedek. Het is avond. De
lichten van Southampton, het laat-
dit geen loze woorden zijn, wordt
bewezen door het feit, dat de
Holland-Amerika Lijn voor zijn
passagiersschepen ook dus voor
de Rotterdam van de diensten
gebruik maakt van een groot aan
tal buitenlanders, onder wie Span
jaarden, Portugezen, Duitsers en
Zwitsers.
Je vraagt je trouwens toch af,
hoe een scheepvaartmaatschappij,
zijn verdwenen. Op volle kracht
vaart de Rotterdam de lange
„swell" van de Oceaan tegemoet.
Met Joe Dunleavy aan de regie
en met o.m. de chef-hofmeester in
de jury wordt in de Ritz Carlton
het Amerikaanse cijferspel Bingo
gespeeld. Het gaat allemaal nog
wat mat, maar, belooft Joe, mor
genavond, „when everybody is
there", loopt alles veel beter.
I Morgen worden bij So-
theby te Londen door
Napoleon op St. Helena
gebruikte meubelstukken
geveild, o.m. een lesse
naar, een spiegel en fau
teuils.
automobielfabriek
opend. Vierhonderd ar
beiders kunnen hier wer
ken. De jaarproduktie be
draagt 14.000.
I Een pokkenepidemie in
Oost-Lagos heeft tot dus
ver aan 46 mensen het
leven gekost, zo is giste-
boord van deze eerste
vlucht was een lading
bloemen voor de burge
meester. De CPA gaat
naast de KLM twee vluch
ten per week uitvoeren.
Tot nu toe kon men met
CPA van Schiphol alleen
naar Vancouver (aan Ca
nada's westkust).
stad, de hoofdstad van Kongolees
Katanga, onderweg was. Thant heeft
op heel wat tenen getrapt. „Diplom^»
tie eist, dat je zoete broodjes bakt",
aldus Oe Thant, een vroegere leraar
en journalist. „Ik houd echter niet van
zoete broodjes". Toen hij in Moskou
was zei hij heel eerlijk, dat naar zijn
mening het Russische volk de ware
aard van het Kongolese probleem niet
had begrepen. Het zou eenzijdig zijn
voorgelicht. In Amerika beweerde hij
iets dergelijks met betrekking tot de
kwestie Vietnam. De Fransen ergerde
hij door de spot te drijven met de
Franse buitenlandse politiek. De vroe
gere Kongolese premier Tsjombe
noemde hij een „onbestendig man",
toen deze nog streefde naar afschei
ding van de provincie Katanga. Dat
nam niet weg, dat Thant hem volko
men correct behandelde, toen Tsjombe
premier van geheel Kongo was gewor
den.
Roerganger voor 2000 mensen
CHU-voorzitter Beernink:
BUSSUM CHU-voorzitter Beer
nink heeft gisteravond voor de tv
kritiek geleverd op de brief van de
heer Nederhorst. Hij betreurde zeer
de wijze waarop de voorzitter van
een grote regeringsfractie het koning
schap heeft benaderd. Zo spreekt men
niet over koningin en kroonprinses,
zei hij.
Mr. Beernink stemde in met ds.
Landsman, dat het onze christenplicht
is, het onze Kroonprinses mogelijk te
maken te bewijzen dat zij geen onbe
raden beslissing heeft genomen. Men
late zich het hoofd niet op hol bren
gen door personen die een konings
kwestie willen uitlokken.
De CHU vergeet het leed niet dat
de Duitsers ons aandeden. Maar reeds
het huwelijk van Koningin en Prins
stond aan veel kritiek bloot. Op de
houding van de heer Von Amsberg is
niets aan te merken.
In zijn tv-toespraak wees mr.
Beernink nog de belastingvoorstellen
van de regering van de hand. Er is
wel veel nodig, maar de kosten moe
ten over jaren worden gespreid, de
prijzen moeten niet stijgen en inflatie
moet achterwege blijven. De minder
draagkrachtigen worden de dupe.
AMSTERDAM Burgemeester
Van Hall hoopt binnen enkele dagen
nadere mededelingen te doen met
betrekking tot de huwelijkssluiting in
de hoofdstad.
AMSTERDAM Raadsfractievoor
zitter Van Thijn van de PvdA heeft
alsnog gezegd, dat de regering met
haar keuze van deze stad een zware
verantwoordlij kheid op het gemeen
tebestuur heeft gelegd. Meerderheid
én minderheid zullen naar zijn me
ning waardigheid en takt moeten to-
Twee correspondenten
moeten weg uit Kongo
LEOPOLDSTAD Hier zijn giste»
ren twee buitenlandse corresponden
ten door de Kongolese regering uitge
wezen. Reden: opruiende artikelen en
inmenging in binnenlandse aangele
genheden. Het betreft een correspon
dent van La Libre Belgique (Brussel)
en een van het Franse persbureau
A.F.P.
Johnson feliciteert
nieuwe burgemeester
van New York
NEW YORK President Johnson
heeft de republikein Lindsay telegra
fisch met zijn verkiezing tot burgemees
ter gelukgewenst en hem medewerking
beloofd om van New York een goed®
stad te maken om in te leven.
Waarom niet
de elegantste
gasaansteker
die er is?
SILVERMATCH
FIRST CLASS
K WÊffM
