De ronde schijf' in het
licht der belangstelling
Churchills dochter
Mary ontroerd
Bouw uw toekomst op staal
HOOGOVENS
IJMUIDEN
Nuchtere Nederlanders
Nieuwe fabriek
Staatsmijnen
Grand Gala du Disque Classique 1965
AMSTERDAM De opening van de
Grand Gala du Disque 1965, de
iieder jaar met meer ophef plaats
vindende muzikale show rond de
grammofoonplaat mislukte op
grandioze wijze. Dirigent Carlo
Mario Giulini verscheen om kwart
over acht onverwachts op het po
dium, hief zijn stok en het gala
concert had een aanvang genomen.
Doch achter de gesloten deuren
stonden Zijne Excellentie mr. M.
Vrolijk en echtgenote, de overige
genodigden en prijswinnaars en de
leden van de Commissie Collec
tieve Grammofoonplaten Cam
pagne!
Daarmede was wellicht duidelijker
dan ooit het verschil aangetoond
tussen de „populaire" en de „klas
sieke" avond. In het eerste geval een
perfect lopende show de gehele
avond uitgezonden door de televisie,
uitbundigheid, ophef en vertoon. Bij
het klassieke gedeelte laat men de
Minister van Cultuur, Recreatie en
Maatschappelijk Werk buiten de
deur staan, zijn er geen uitgelaten
aankondigingen, zendt de televisie
slechts het tweede gedeelte uit en
dan nog niet eens rechtstreeks en is
zelfs de keuze van de kleur bloemen
sober.
tuigende wijze in een uitbundige
gave van Rossini's Ouverture tot Se-
miramide. Een voortreffelijk orkest,
prachtig van klank met een perfecte
techniek, zeer nauwkeurig de intenties
van Giulini volgend en in staat tot
klasse-vertolkingen. Daarvan leverde
men het bewijs met een fascinerende
weergave van Drie Dansen uit El Som
brero van De Falla en meeslepend spel
in de Young Person's guide to the or
chestra van Britten. Alle solotrekjes
kwamen voortreffelijk tot klinken.
Niet in blik
Op deze platenavond geen „muziek in
blik", doch levende muziek. Enthou
siast ontvangen door het publiek,
Giulini en het orkest werden uitbun
dig beloond. Zo ook de instrumen
tale solist de violist Arthur Gru-
miaux na zijn gevoelig-romantische
weergave van het Vioolconcert no. 1
van Max Bruch. Vocaal was men
minder gelukkig met de persoon
van Rita Streich in twee Mozart-
aria's. Gekunsteld, bestudeerd tot
het kleinste handgebaar en vocaal
niet indrukwekkend. Op de over-
Vol humor
Zonder het niet zorg aangedragen glaasje
water hield Zijne Excellentie
M. Vrolijk een humorvolle toespraak
ter inleiding van de uitreiking van de
Edisons. „Ik zal geen poging wagen
Guus Oster, die de ..populaire" Edisons
uitreikte te imiteren", aldus de be
windsman. die vervolgens dank bracht
aan de grammofoonplatenmaatschap
pijen. De uitreiking zelf geschiedde
ditmaal min of meer in het vèrborgen.
De winnaars werden wel in de toe
spraak genoemd, doch bij de overhan
diging volgde de minister het rijtje
zonder dat men wist voor wie men ap-
plaudiseerde. Aanwezig waren o.a. Mrs.
Mary Soames, dochter van Sir Winston
Churchill, de uitvoerende kunstenaars
Giulini en Grumiaux, verder Herman
Krebbers, Elly Ameling. Adolf Scherz-
baum en dr. R. L. Schuurma.
„Edisons Klassiek 1965" is weer ten
einde. Moge de magische ronde schijf
ook in het komende seizoen velen ont
spanning. verpozing en luistergenot
schenken!
Adr. Hager.
Uitreiking Edisons
Aanzien
Sedert de eerste avond van Grand Gala
du Disque in 1960 is het aanzien van
dit muzikaal gebeuren wel gestegen!
Men zou kunr - veronderstellen dat
dit aanzien eve adig is aan de steeds
stijgende platen-verkoop. Meer gala dan
ooit, meer dames „in het lang", meer
heren „in het zwart" dan vorige jaren.
Meer platen en dus meer Edisons, dit
maal niet minder dan 27 stuks (vorig
jaar 15). De jury, bestaande uit me
vrouw dra. H E. Kokee-v. d. Berge
en de heren Ralph Degens, Cor Molen
beek, Joop Schrier onder voorzitter
schap van Klaas Posthuma beluisterde
ditmaal niet minder dan 212, tezamen
138 uitgaven omvattende, platen! Een
niet te onderschatten taak om uit die
veelheid een verantwoorde keuze te
maken. En hoe die onderscheiding in
de wereld der klassieke muziek op
prijs wordt gesteld blijkt wel uit het
feit, dat 19 winnaars de prijs persoon
lijk in ontvangst kwamen nemen. Een
keur van prominenten, dienaars van de
muziek op het gebied van symfonische-
en kamermuziek, solorecitals, opera en
koorwerken. Naast één Edison voor
literatuur en toneel werden ditmaal
twee bijzondere Edisons uitgereikt n.l.
de cassette getiteld „Nederland 1940/
1945" en de cassette „Winston S.
Churchill, his memoirs and his speeches
J918 to 1945".
In 't gedrang
Bij de opsomming van het gebeuren rond
deze avond zou de muziek zelf in het
gedrang komen! Dat zou zeer ten on
rechte zijn! Carlo Maria Giulini leidde
het uit Londen afkomstige New Phil-
harmonia Orchestra allereerst op over-
Morgen iets beter
DE BILT. Nu de hogedrukgebie-
den boven west- en midden-Europa
zijn verdwenen, zijn wij overgeleverd
aan oceaan-depressies die gelukkig nog
een vrij noordelijke route kiezen.
Een regen-front hiervan zal vandaag
ons land passeren met tijdelijk een
krachtige tot harde wind-
Achter dit front zijn morgen weer
flinke opklaringen te verwachten en
slechts op enkele plaatsen een buitje.
Dit betekent dat het weekeinde on
danks de grotere depressie activiteit
nog niet in zijn geheel in het water
valt.
Tot nu toe waren de weekeinden
van deze herfst bijzonder zonnig.
De oktobermaand is met bijna 170
uren zon ook de zonnigste sinds 1951
geworden.
HET WEER FN EUROPA
Rapporten hedenmorgen zeven uur
(Van onze kunstredactie)
AMSTERDAM „It
as wonderfull", zei
Mary Churchill, de jong
ste dochter van Winston
S. Churchill (en dus mrs.
Soames) en er blonken
tranen in haar helder
blauwe ogen toen ze te-
igdacht aan de uitrei
king van het Edison-
beeldje door minister mr
M. Vrolijk. „Wonderfull",
die reactie van al die
mensen, dit grote ap
plaus. Ik had het echt
niet gedacht. Een
mooi. lief gezicht heeft
Mary Soames-Churchill
en ze is helemaal ver
vuld van haar vader. Hij
vond het heerlijk on
zijn boek over de Tweede
Wereldoorlog voor te le
zen en hij wilde het zo
goed mogelijk doen. Het
heeft hem in het geheel
90 uren gekost, maar dat
kon hem niet schelen. Hij
had een onuitputtelijke
energie.
Mrs. Soames was een
van de gasten bij het
Grand Gala du Disque
Classique in het Amster
damse Concertgebouw.
Negentien van de 27 be
kroonden waren aanwe
zig of hadden een verte
genwoordiger gestuurd
om de prijs in ontvangst
nemen. 's Middags
bood men de gasten een'
boottocht door de Am
sterdamse grachten
en ze keken hun ogen uit
naar de statige Koop
manshuizen, naar
wijde luchten boven Het
IJ.
De trompettist Adolf
Scherbaum een kleine
dikke, gezellige man, zat
met zijn kleine mollige
vrouw ze pasten precies
bij elkaar! de jongste
dochter van Wilhelm
Kempff, de 20-jarige Diana,
zijn „opus zeven", zoal
haar noemt had geweldig
schik in het hele geval,
maar vooral in Thomas
Bynkley, die grapjes maak.
te en vertelde over de rei
den van zijn groep „Studio
der frühen Musik" uit
München. Maar de klave-
cinist Luciano Sgrizzi ge
noot stilletjes achter een
kopje thee en na afloop van
de tocht moest hij beslist
nog eventjes wat voor
vrouw en kinderen kopen.
„Zonder een cadeautje kan
ik niet thuis komen, anders
geloven ze niet, dat ik in
Amsterdam geweest ben".
Het werd een oud-tinnen
wijnkan en vol trots ver
scheen hij met het pakje
het Amstel-hotel. „Nu
nog eventjes slapen, ik
s 14 uur onderweg!
dan kan ik er weer te
gen'En weg was hij.
klein, tenger, vriendelijk. 1
„Weet u eigenlijk, waar
om ik hier ben?" zo schoot
de Poolse dirigent Witold
Rowicki op ons af. „O, is
het voor een Edison? Ik
hoef toch niet te diri
geren?" Heel zijn gezicht
lacnte om zijn grapje cn
de Franse dirigent André
Cluytens lachte mee. „Zeg
geen Cluytèns op z'n Frans,
maar Cluytens op z'n Ant
werps ik kom toch uit
Antwerpen". Z'n Antwerps
is niet best meer na zo
veel jaren Parijs en hij is
nu ook Fransman gewor
den. Maar de Belgische
violist Arthur Grumiaux
en sierlijk figuurtje, eerst
komt zijn viool en die is
belangrijker dan wie of Wat
ook ter wereld en dan ko
men onze 2 Siamese katten,
de ene heet Lammegoedzak
en de ander Lull-" En die
hebben het meest te ver
tellen.
Leuk was het, de boot
tocht, het geroezemoes van
flarden gesprek, het feestje
na afloop van het concert.
Iedereen straalde Herman
Krebbers met vróuw, gro
te zoon en kleine dochter.
Elly Ameling met het haar
hoog opgetast Rita Streich.
bont omhuld, die ondanks
zware verkoudheid toch op
het concert zong om alles
niet in het honderd te la
ten lopen. Wonderfull wasi
het.
Dit is een personeelsadvertentie van Hoogovens om over
na te denken. Hij gaat over de toekomst van staal. En
over uw eigen toekomst.
Staal heeft toekomst. Van staal worden bijvoorbeeld
bruggen gemaakt. En er zijn steeds meer bruggen nodig
om steeds meer auto's (van staal) en treinen (van staal)
te laten rijden. Van staal worden schepen gemaakt en
huizen en ramen en meubelen. Stofzuigers: staal. Was
machines: staal. Haarden: staal. Oneindig veel apparaten
en instrumenten: staal.
Steeds meer en meer staal. Daarom gaat Hoogovens
nu ook de 6e hoogoven bouwen: een reus, die per jaar
•een miljoen ton ruwijzer kan produceren om nog meer
staal te maken.
Meer staal dus in de toekomst en meer zekerheid in
uw werk bij Hoogovens, voor smelters, walsers, elektro-
monteurs, kraandrijvers, apparaatbedienden, transport
en havenpersoneel en al die andere functies.
Meer werk. Vast werk. Werk met toekomst. Ook
voor u. Denkt u daar eens over na. En schrijf naar
Hoogovens IJmuiden, afd. Personeelszaken, gebouw
„Buitenhof", Staalstraat, Velsen-Noord
TAL' straten zien er bij ons pro
per uit en we zijn een nuch
ter volkje. Met die twee „waar
heden" zijn we zo vertrouwd, dat
het ons moeite kost te onderken
nen hoe weinig ze kloppen met
de werkelijkheid. Nederlanders
nuchter? De bewijzen van het
tegendeel liggen voor het op
scheppen, van de rel over „Zo is
hettot en met de psychose
rond de Kroonprinses en haar
Duitse verloofde. Een gestaag
vloeiende stroom van emoties
heeft sedert enkele jaren in de
Lage Landen een willige bedding
gevonden en het gekke is, dat
niemand serieuze pogingen doet
om de dijken te versterken. We
vinden het eigenlijk allemaal
wel leuk, dat lawaai. Het breekt
de verveling van het tussen Rand
stad en Roergebied ingeklemde
bestaan een beetje. We hebben
escapes nodig om de platvloerse
alledaagsheid even te kunnen
vergeten.
Uw Kamermuziekrecensent is be
hept met een kleinburgerlijk ont
zag voor alles wat naar weten-
sohap riekt en daarom zou hij
graag zien dat een sociaal-psycho
loog (liefst een gepromoveerde)
zich met het fenomeen van die tel
kens weer oplaaiende volksemoties
ging bezighouden De man zou er
beroemd door kunnen worden.
Maar de kans dat hy zich stinken
de maakt is nog groter, want hei
blootleggen van beerputten vol ver
borgen frustratiesgevoelens is geen
populaire bezigheid in dit land.
We willen niet weten, dat (zo
als de sociaal-psycholoog ons zal
vertellen) onze la tan te agressivi
teit niet meer voldoende wordt op
gevangen door identificatie met
James Bond en zich daarom gaat
richten op een Kroonprinses die
het waagde zonder onze toestem
ming verliefd te worden en dan
nog wel op een Duitser. Met ver
ontwaardiging wijzen we die bet
weterige theorie af. Onze anti-
Claus-gevoelens zyn volkomen res
pectabel. Dat zeggen ook de voor
standers van het huwelijk. En dat
is dan een vrijbrief om hel ver
stand maar zolang op stal te
zetten. Gevoelens zijn er om geuit,
niet om gerelativeerd te worden.
Misschien ligt het gewoon aan
het weer. De verregende zomer is
ons niet in de kouwe kleren gaan
zitten. Ze heeft ons humeur struc
tureel aangetast. In juni leek het
nog wat: de dag van de vorstelij
ke verloving was stralend en de
hoop op een zonnige vakantie toen
nog niet gestorven. Alleen een
handjevol dwarskijkers maakte
Slapeloze nachten
Deze week bereikten de emoties
een kookpunt. En de aanstichter
daarvan was de vriendelijke, kale
drs. Gerard Nederhorst, die men
zo op het eerste gezicht geen sla
peloze nacht zou gunnen. Toch
moet liij de afgelopen honderd
twintig uur nattwelijks een oog
hebben dichtgedaan in zijn riante
bungalow aan de Reeuwijkse pias-
Tot maandagavond lachte het le
ven hem, nog toe: het leven van
succesrijk politicus en gezegend
huisvader. Na de publicatie in Het
Parool is dat een beetje anders
geworden. In het Kamergebouw zag
men een andere Nederhorst rond-
schuifelen, een schuwegeslagen
man, die tegenover iedereen schuld
wilde bekennen, zelfs tegenover de
kranten, die hem toch zo lelijk
hadden behandeld, de kranten die
hij onlangs in het dagblad De
Gelderlander om hun eenzijdige be
richtgeving kritiseerde (..Politiek
nieuws is niet een goed gedegen
betoog in de Kamer wel een in
cident, een rare uitdrukking van
een Kamerlid..."). Zijn gezicht
smeekte om medelijden en dat
werd hem in ruime mate ge
schonken, want Nederhorst heeft
in en buiten de Kamer veel vrien
den. Ook nu nog.
Eerlijk gezegd maken wij ons
persoonlijk veel meer zorgen over
minister Vondeling, wiens eigen
zinnigheid krachtig in toom zal
moeten worden gehouden, dan
over Nederhorst, op wie, voorzo-
zich in de „warme" maanden
druk over de neef van oom Julius.
Maar in september kwam het dé-
pit over de zomermisère en doken
plotseling ook de anti-Claus-comi-
té's op. Het oorzakelijk verband
lijkt evident, alle „respectabele
gevoelens" ten spijt. Vanwaar an
ders die verlate reactie?
ver wij hebben kunnen nagaan, tot
maandag niets aan te merken
viel. En wat zijn eventueel aftre
den betreft: we zijn het eens met
Vrij Nederland, dat een PvdA-
fractie met aan het hoofd een
Nederhorst mits goed in de
hand gehouden prefereert bo
ven een fractie met aan het hoofd
Naïef
Goed, Nederhorst is op een onge
looflijke manier uitgegleden. De
fout die hij gemaakt heeft, zouden
een Sohmelzer en een RooJvink al
lang de politieke kop hebben ge
kost. De inihoud van „de brief (sti
listisch zonder meer voorbeeldig)
is even openhartig als onredelijk.
De argumentatie rammelt aan
al'le kanten. Maar afgezien van de
onaanvaardbare inhoud: een frac
tieleider die in de onverstelbaar
naïeve veronderstelling verkeert
dat een uniform antwoord aan 73
verschillende briefschrijvers ge
heim kan blijven, is te goed voor
deze wereld en te slecht voor zijn
functie. In gesprekken entre-nous
willen ook fractiegenoten van de
scribent dat wel beamen.
Te goed voor deze wereld. Het
klinkt wat overdreven als men
kennis neemt van 's mans sugges
tieve beweringen aan het adres
van Koningin, Prinsés en oud-pre
mier De Quay (die destijds in zijn
pogingen „het met de Duitsers en
de NSB op een akkoordje te
gooien" werd bijgestaan door ene
heer Suurhoff). Maar als u de in
druk mocht hebben gekregen dat
Nederhorst een fanaticus is die op
het einde van de monarchie
aanstuurt en doelbewust het ge
luk van de Kroonprinses bedreigt,
dan hebt u het mis. Het praatje
dat hij zelf de inhoud van de brief
heeft laten uitlekken, is leugenach
tig. Men mag hem naïveteit en
nog meer verwijten, maar geen ge
brek aan integriteit.
Behalve (soms) naïef is Neder
horst sympathiek, intelligent, cor
rect en sportief. Deze oud-SDAP-
er behoort niet tot de club van
carrière-socialisten die (zich) in
dure wagens naar het Binnenhof
(laten) rijden. Hij is een asceet,
die na een karig maal in he<t Ka
merrestaurant naar het station
holt om de trein naar Gouda te
halen. Een nachtje overblijven in
Den Haag is er niet bij. Thuis, in
het Reeuwijkse, lokt de roeiboot.
Met zijn vrouw, dodhter van een
vooroorlogse SDAP-senatrice, be
hoort hij tot de cracks van de
Goudse Roei- en Zeilvereniging.
Hij is ook een redelijk skiër en
een enthousiast volleyer. Maar
aan schaken doet hij niet en dat
is aan zyn brief wel te merken.
Vergissing
Kan Nederhorst, mocht hij aan
blijven als fractieleider, nog met
goed fatsoen aam, het Hof ver
schijnen? We dachten van wel.
Ook Troelstra overkwam geen on
geluk toen h\j enkele maanden na
de mislukte revolutie-poging van
1918 door koningin Wilhelmina werd
ontboden. De vergelijking is niet
helemaal toevallig. Troelstra ver
giste zich en Van der Goes van
Naters, Burger en Nederhorst ver
gisten zich niet minder. Neder
horst zal nog weieens spijtig kij
ken jiaar de tekst die aan de
muur van zijn kantoortje in het Ka
mergebouw hangt: „Lord, help me
tot keep my mouth shut until 1
know what I'm talking about"
(heer, help me mijn mond te hou
den totdat ik weet waarover ik
praat).
En verder zou hij nog eens kun
nen nalezen wat zijn fractiegenoot
Prof. Patijn onlangs schreef in het
PvdA-orgaan „Opinie": „A Is wij
nu van socialistische zijde een ko
ningskwestie zouden helpen ontke
tenen, raken wij niet alleen aan de
grondslagen van de samenwerking
in het huidige kabinet, maar ook
aan die van onze eigen partij".
Burgemeester wil
hoofdcommies
niet als
gemeente-secretaris
HUISSEN De burgemeester heeft
gisteren in de openbare raadsverga
dering meegedeeld dat hij het met 8
tegen 4 stemmen genomen besluit
van de raad tot benoeming van de
hoofdcommies R. H. tot gemeente
secretaris ter vernietiging zal voor
dragen aan de Kroon.
De burgemeester noemde de benoeming
in strijd met het algemeen belang.
Wat is het geval? De niéuwe functionaris,
die als nummer twee op de voordracht
stond, werd in oktober 1963 door dc
rechtbank te Arnhem veroordeeld tot
een geldboete van f 300 wegens vals
heid in geschrifte.
Hij was belast met de voorbereidingen
van de in 1982 gehouden raadsverkie
zingen en had toen valse handtekenin
gen geplaatst op volmachtfo'rmulieren
voor die verkiezingen en enkele for
mulieren op naam gesteld van niet-in-
gezetenen, die niet aan de stemming
mochten deelnemen.
Hierdoor was o.m. een in Canada wo
nende n iet-stemgerechtigde, een fa
milielid van een aanstaande kandidaat
voor de raad. die bevriend was met
haar. stemgerechtigd gemaakt.
De stemming was hierdoor beïnvloed. Dit
had tot gevolg, dat op 14 november
1962 d<X)rdat het besluit van de raad
tot toelating van de nieuw benoemden
door de Kroon was vernietigd
nieuwe verkiezingen moesten worden
gehouden.
HEERLEN De Staatsmijnen zullen
op het terrein van haar polychemiebe-
drijf een fabriek bouwen voor etheen-
propeen copolymeren, waaruit weer door
vulcanisatie de nieuwe E.P.T- en E.P.-
rubbers bereid kunnen worden. Deze
zijn voor vele toepassingen geschikt De
fabriek kan over twee jaar in bedrijf
komen. Hieraan zijn jaren van speur
werk, ontwikkeling, verwerving van
kennis, licenties, octrooien cn proefpro-
duktie voorafgegaan.
