Anneke Schat
maakt
juwelen
HEET
U WEL
EENS?
Warme maaltijd schiet
er nog te vaak bij in
Uiv ervaringen
als bruidje
ZATERDAG 30 OKTOBER 1965
Deze creatie heet „Bitolj" en a
door de grillige vormgeving e
sobere japon cachet geven.
Ondanks de studenteneettafels
„Schat" fluisterde Rudolf
in het oor van Anneke. Wat
doet een verliefd jong meisje
dan? Zij proeft de romantiek
(want Anneke is romantisch
aangelegd) en als dank neemt
Schat haar mee. Op vakantie
naar de Balkan. Hoe roman
tisch: met de rugzak op de
tengere schouders en slapen
in een tent. Wild kamperen,
daar houdt Rudolf van An
neke mag zelfs geen lucht
bed meenemen dat is te
zwaar oordeelt Schat. In de
slaapzak op het kale grond
zeil. Voordat de tent wordt
opgezet zoeken ze steentjes,
takjes, aarde, om de grond
zo egaal mogelijk te maken.
Arme Anneke, denkt u nu mis- Op het aanrecht
schien meewarig. Koop een auto
en zorg voor wat comfort. Het
deert Anneke helemaal niet. Ze
geniet waarschijnlijk meer dan
de auto-tourist. Want Anneke is
al drie jaar mevrouw Schat en
de woeste Balkan inspireert
haar tothet maken van gou
den sieraden. Daarmee verwierf
ze zelfs een eervolle vermelding
door het inzenden van een gou
den broche bezet met azuriet en
briljant. De jury vond het ook
briljant: de jury van dit jaar te
Berlijn gehouden Benvenuto-Cel-
lini-prijsvraag. In Nederland ex
poseerde ze op de Nationale Be-
roepenmanifestatie te Utrecht,
waar haar creaties opvielen door
de bijzonder aparte vormge
ving.
de Montessorischool. Kleuter te
keningen uit die tijd tonen, dat
Anneke vond dat juwelen op een
vrouwspersoon niet mochten ont
breken. Op zestienjarige leeftijd
had ze overdag een administratief
baantje en bezocht ze 's avonds de
Kunstnijverheidschool in de hoofd
stad. Rudolf Schat koos eveneens
het juwelenvak, zodat hun beider
taken elkaar aanvulden.
Twee en een half jaar geleden
was Anneke de bruid; haar be
roep was edelsmid, dat van Ru-
dolf edelsteenkundige. Bepaald
niet alledaags! Iedere vrije zater
dag experimenteerde Anneke op
de aanrecht in moeders keuken
de lange vakanties van het
instituut waar ze werkte benutte
ze door praktisch te werken. Nu
heeft ze op de Spiegelgracht 20a
in Amsterdam op de eerste eta
ge een zeer modern ingericht ate
lier. Er staat een speciaal voor
haar ontworpen werkbank, want
Anneke Schat is links.
Daar worden de impressies die
ze opdeed in Macedonië en Alba
nië omgezet in juwelen. Op haar
lange voettochten door kleine ver
scholen dorpjes maakte ze kennis
met de ruige bevolking die bijzon
der gastvrij is. Ze werd geboeid
door de rijke klederdrachten en
het combineren van vele kleuren
in die drachten. Zij verliet de glad
de en strakke vormgeving van on
ze noordelijke smeedkunst en
maakte zich een bepaalde smelt-
techniek eigen. Door het bij hoge
temperaturen gesmolten goud als
het ware te laten krimpen en het
daarna te polijsten en te hameren,
verwierf ze zich een geheel eigen
stijl in de edelsmeedkunde.
Levendig
Leren schrijven op de machine
Als onze kleintjes leren schrij
ven vergt dat een uiterste in
spanning. Niet alleen moeten zij
de letters leren maar zij moeten
de letters ook nog netjes op pa
pier zien te krijgen. Misschien
weet u nog wel uit uw eigen
kindertijd hoe inspannend dat
was.... vooral niet buiten de lijn
tjes, letters niet schots en scheef,
vroeger kwam er dan nog bij:
ophalen dun, neerhalen dik.
Twee psychologen in de Vere
nigde Staten, dr. Wood en dr.
Freeman hebben een experiment
ondernomen door de kinderen
op een schrijfmachine te leren
schrijven. Het schrijven met de
hand van jonge kinderen eist
een zodanige inspanning, dat zij
niet gelijktijdig aandacht kun
nen geven aan het leren van de
letter en het schrijven daarvan.
De geleerden meenden dat te-
Veel eriergie én concefltratiéver-
mogen verloren gaan bij het met
de hand schrijven. Het aanslaan
van de toetsen is veel eenvoudi
ger, wordt zeer snel geleerd en
alle aandacht kan dan worden
gebruikt voor de eigenlijke taak.
De routine van het tikken ma
ken de kinderen (tussen vijf en
twaalf jaar) zich zeer snel ei-
Uiteraard moeten de kinderen
ook met de hand leren schrij
ven, alleen het tijdstip waarop
dit geleerd wordt is verschoven.
De resultaten in alle vakken wa
ren aanzienlijk beter van deze
kinderen dan van anderen, die
bij het maken van hun school
werk feitelijk een dubbele taak
krijgen. Een uitzondering daar
op maakte het vak schoonschrij-
„Levendig en origineel" oor
deelt men in vakkringen. Dan
weer boetserend, soms opbou
wend in plaat, tast zij de kostba
re materie af. Ze rust niet eer
een verantwoorde, met edelste
nen bezette creatie haar atelier
verlaat. Inspiratie vindt ze ook
in de studie over de ontwikke
ling en dracht van het folkloris
tisch juuu pl in de Balkangebie-
den. Ieder werkstuk geeft ze een
naam, een zeer buitenissige in
onze Nederlandse oren. Buran,
opgebouwd uit een ruwe schijf
tourmalijnkristal of Kumanovo,
een juweel bezet met drie gese
lecteerde olijfgroene tourmalij-
nende laatste dankt zijn naam
aan het bijzonder levendig ka
rakter van de oude Skipetaren-
stad „Kumanovo" in het ruwe
gedeelte van de Kosmet op de
Balkan, legt Anneke ons uit
Wie mocht menen dat ze zich al
leen aan haar scheppingen geeft,
heeft het mis. Daarbij het huishou
den, wat dacht u wel?
Op bestelling
Zij maakt haar creaties niet aan
de lopende band, maar werkt op
bestelling. Ze vindt, dat een vrouw
niet voor de etalage van een juwe
lier moet staan dromen; zij ont
werpt juwelen op de cliënt. Anne
ke maakt graag gebruik van ruwe
mineralen. Dat geeft de kans om
een uniek juweel te dragen. Want
natuurkristal geeft nooit hetzelfde
effect. De enorme rijkdom van
edelstenen geeft haar keus genoeg
en het is heus niet allemaal onbe
taalbaar. Ze maakt tevoren schet
sen en modelleert haar creaties
eerst in gips. Zo is ze altijd weer
op zoek naar nieuwe vormen en
toepassing van juwelen.
Durven
Wilt u een nieuw idee? Twee oor
bellen, en die links en rechts ver
binden met een passend collier,
dat dus als het ware aan de oren
hangt. Zeer exceptioneel, geeft ze
zelf toe, niet iets voor iedere dag,
maar een vrouw moet juwelen dur
ven dragen Nog zo'n idee dat nog
geen werkelijkheid werd: een so
ber maar chique pakje, op de lin
kerschouder een broche waarvan
daan een paar mooie kettingen
naar de rechterhelft gaan als slui
ting.
Ideeën genoeg lacht
Anneke Schat, die nu
drie en twintig jaar is.
Haar wilskinnetje
vooruitgestoken, haar
onderzoekende ogen
onder mooi gevormde
wenkbrauwen laten
vermoeden dat deze
jonge vrouw in de ju-
welenmode van zich
zal laten horen.
EXPOSITIE
Wie kennis wil ma
ken met haar werk,
kan terecht op het
atelier, vlak bij het
Rijksmuseum. Tot
15 november expo
seert ze met nog zes
edelsmeden op de
juwelenexpositie
„De Gulden Smidse"
in Rotterdam op de
Oudedijk 148. „Die
juwelen werden niet
voor een persoon
ontworpen, maar
zijn uiteraard wèl te van
koop", zegt ze zake- melding in
lijk. gouden
Het is een bekend feit dat
de warme maaltijd bij de stu
dent er wel eens" bij in
schiet. Dat is niet nodig, want
iedere student kan voor een
vrij lage prijs aan een studen
teneettafel in de mensa een
verantwoorde maaltijd kopen.
Onder studenteneettafels wor
den verstaan de eetgelegenhe-
den die door en voor studenten
worden beheerd. De exploitatie
ervan behoeft niet winstgevend
te zijn, eventuele exploitatiete
korten kunnen door rijkssubsi
die gedekt worden. In bepaalde
gevallen kunnen zelfs gelden be
schikbaar worden gesteld voor
inrichting, bouw of verbetering
van de bedrijfsruimte. Onze stu
denten kunnen er op verant
woorde wijze hun maag vullen;
de maaltijd moet bestaan uit ten
minste vijfenzeventig gram
vlees, vis of ei, een flinke portie
groenten, aardappelen, rijst of
macaroni, just of saus. Gewoon
lijk is een voor- en/of nagerecht
verkrijgbaar. Het samenstellen
van een menu levert nog wel
eens moeilijkheden op, een groot
aantal groenten lust men niet
(moeders, leer uw kinderen toch
alles eten en geef zelf het goede
voorbeeld!) Het toezicht op de
maal tijdverstrekking wordt uit
geoefend door een tweetal diëtis
ten, verbonden aan het Voorlich
tingsbureau voor de voeding. Zij
letten op de samenstelling van
de maaltijden, variatie in de me
nu's, efficiency en hygiëne by
de bereiding, inkoop en opslag
van de levensmiddelen, inrich
ting keuken, enz.
De helft
Wordt er veel gebruik ge
maakt van de eettafels? Een on
derzoek in de stad Groningen
heeft uitgewezen dat krap de
helft van de studenten er ge
bruik van maakt, een derde nut
tigt de maaltijd bij familie of
„en pension", ongeveer tienpro
cent van de maaltijden zijn „op
de kamer" klaargemaakt en een
even groot deel wordt buitens
huis, in een cafetaria, restaurant
e.d. genoten.
Regelmaat
Oogafwijkingen bij het jonge kind
Een oogafwijking bij het jonge Toch kan, juist bij vroegtij-
kind wordt zelden ontdekt voor- dig ingrijpen, menig oogletsel
dat het de schoolleeftijd bereikt genezen worden. „Een zgn. „lui-
heeft, tenzij de afwijking
zeer ernstige aard is.
bekroonde broches met eervolle ver-
de Ment enuto Cellini"-prijsvraag,
broche met robijnen en briljant.
oog" kan b.v. alleen genezen
worden als op zeer jonge leeftijd
ingegrepen wordt", zei de ort-
optiste ons. In Amerik wordt
geadviseerd elk kind in zijn
lerde levensjaar aan een „ogen-
est" te onderwerpen.
Soms kunt u zelf al constateren
f uw kleuter iets aan de oogjes
tankeert b.v. als hij vaak met
!e ogen knippert, dikwijls de wenk-
>rauwen fronst of af en toe scheel
«ijkt.
Ook als hij veel struikelt, is dal
niet altijd te wijten aan wildheid.
Dat kan zeer zeker duiden op
slecht zien. Heeft het kind klach
ten over jeuken of branden van
dé*Ögèh, dan óök adviseren wij
er eens mee naar de dokter te gaan.
Toont hij weinig interesse voor
dingen die ofwel vlakbij ofwel
ver weg zijn, ook dat kan bete
kenen dat uw kind een oogafwijking
heeft
Oudere kinderen die klagen over
hoofdpijnen of periodieke duizelin
gen kunnen een oogonderzoek no
dig hebben. Ook het naast de lijn
tjes schrijven en, in sommige ge
vallen, het gebruik van ongewone
kleurcombinaties bij het tekenen
en verven kunnen bij schoolkin
deren wijzen op een oogafwijking.
Het is helaas zo dat een groot
deel der studenten zich niet
druk maakt over zijn of haar
voeding, zich zelfs van het ver
band tussen voeding en gezond
heid niet bewust is. Vele studen
ten schijnen zich ook niet te wil
len onderwerpen aan de regel
maat van een dagelijkse goede
voeding. Laten wij beseffen dat
de houding tegenover voeding,
koken, eten en „lusten" in het
gezin gevormd wordt.
EVEN
TIPPEN
Moet u nog een avond van een
club, vereniging of school vullen
met iets origineels en weet u niet
wat? Schryf Nes Amraim Nederland,
Noonhingel 11 Rotterdam en u krygt
een prachtige avond met kleuren
lia's over Israël en de pioni
rpOEN door de onderwerpen
-*• van de laatste weken in de
Open Brief veel andere onderwer
pen bleven liggen, heb ik, en dat
is nu het aardige van het opont
houd, veel tijd gehad om over
wat restte na te denken. Door de
straten fietsend, straten die ik an
ders nooit bewust in mij opneem,
maar die me nu omhullen met het
groen en goud van hun oude bo
men, één glorie van bladeren bo
ven me en bladeren voor mij op
de grond, besef ik dat de gedachten
mij vergezellen. Zij worden als
het ware opgenomen in de intimi
teit van deze uren van louter mild
heid, en het kan wel niet anders
of de mildste gedachte uit de post
van de laatste weken is mij het
meest bij gebleven. Kan dat, dat
een mens naast je door je liefde
verandert? had mij een vriendin,
geschreven. Kan allerlei grievends
dat in een jeugd is beleefd, dat
een karakter heeft gekreukt, lang
zaam aan wegzinken? We hadden
het er al zo vaak over gehad, wa
wisten ook wel dat sommige din
gen nooit veranderen, dat sommiga
mensen met al de liefde die je
geeft nooit helemaal gaaf worden,
maar zo spraken we af als er
een kans is, dan alleen met liefde.
Een eigenschap van liefde is dat
Uit grootmoeders kastjezei
riHgéJitig^anmi 1955. Uit" groot-
rpppders tijdweer pmode"we von
den'aneréérst de' flaüéllèn lakens in
pasteltinten en dan nog met een
romantisch bloemetje versierd. Aan
gepast aan dc country and western
style en de volksmuziek, zegt de
ontwerper. Minder romantische
zielen zullen denken: als 't maar
lekker warm is.
den en verhalen uit haar gezin
stond dat in de volgende brief van
mijn vriendin.
Ik was er dolblij mee. Maar gek
genoeg bleef er wat hangen. Ik
peinsde erover op de fiets, het was
alsof er nog een vervolg op do
brief moest komen. En dat kwam,
maar niet van haar. Mijn ant
woord in de krant was ook voor
iemand anders een antwoord ge
weest, ook enigszins zo bedoeld al
wist ik niet of de briefschrijfster
het als een antwoord zou zien.
Maar ze zag het en stelde een
vraag. Het is die vraag die ik in
de brief van de ander hoorde,
maar niet las. Of liever: ik hoorde
mijzelf vragen. Dit: als je altijd
liefde geeft, en maar geeft, en
geeft, en je bent dan zo jaren be
zig, wat bereik je dan voor jezelf?
Als je altijd moet zorgen dat er
iets niet gebeurt, als je een crisis
moet vermijden, uitbarstingen
voorkomen, toegeven waar je met
de vuist op tafel wilde slaan, tu
mult om niets moet verdragen,
wrok moet zien gestalte krijgen,
iemands begrenzing veel eerder
ziet dan hijzelf, als je altijd de
gangmaakster moet zijn thuis,
voor je kinderen (anders beleven
ze niets), voor je gasten (anders
komt er niemand meer bij je), als
je altijd dapper „stand" moet op
houden in je huwelijk, steeds
maar doen of je zo gelukkig bent
terwijl je best weet dat men je in
de familie ook zo al met een zeke-
meewarigheid bekijkt nou.
Uit grootmoeders tyd: matrassen
die op horde planken lagen. Auping
heeft sinds kort zo'n harde onder-
matras in de handel: voor allen met
rugklachten een uitkomst. Kan de
„moderne" plank van onder de
matras gevist worden, want rug
klachten zyn ook „mode".
SANDRA MET ROK IGNACE
(Vlot pakje met gerende rok).
A voorpand lx knippen dubbele stof.
B rug lx knippen aan de stofvouw.
C mouw lx knippen dubbele stof.
D kraag lx knippen aan de stofvouw en lx
knippen schuin dubbele stof 4- naad M.A.
lx knippen tussenvoerlng.
In zijnaad rok ritssluiting stikken van 20
cm. Voorkant verstevigen voor knopen en
knoopsgaten met tussenvoering.
Te gebruiken delen A. 1. 22 3. 4. 5. 6. 7,
8. 9.. B. 11. 12. 13. 14 is Ifi 17 r 40 Ai
42, D. 19.
IGNACE
A. voorrok 1 x knippen, dubbele slof- B.
achterrok 1 x knippen, dubbele stof.
Weer zo'n leuk model voor alle bezitsters van ons patro-
nenset. U kunt er alle kanten mee uit zoals u op dit plekje
van de pagina iedere veertien dagen weer ziet. Éénmaal
zo'n set kopen en u bent voor altijd klaar. Blijven er nog
vragen over, vele lezeressen maakten reeds van onze ser
vice gebruik van uitleg of tips. Hebt u vragen of wensen
omtrent modellen van japonnen, pakjes of lingerie: laat het
weten aan: redactie BladZij en uw wens wordt vervuld.
By onze kantoren zijn verkrijgbaar:
Een patronenset vijfbladig in de
maten 36 t/m 48 2.50
Dit behoeft u slechte éénmaal aan
te schaffen!
D Een mapje met visuele voorlich
ting, rokken, pantalons en avond
kleding. Handig als u het schuiven
met patroondelen niet snapt 2.25
Een supplement met elk 35 mo
dellen, prettig als u veel naait en
behoefte hebt aan méér modellen
dan u-U iedere veertien dagen als
service brengen. De nummers 2,
3 en 4 kosten per stuk 1.45
Vergeet niet uw maat. op te geven
Ontvangst na storting of betaling van het
benodigde bedrag bU het bureau van
Dat op een trouwdag de
nood wel eens aan de man
kan komen, bewijst de brief
van mev r. C D. te R.
„Toen wij de kerk binnen
kwamen vroeg en kreeg de
koster ons trouwboekje. Hij
leidde ons keurig (zelf al
maar achteruitlopend) naar
onze plaatsen. Het duurde
nogal even voor we begon
nen, tot een zenuwachtige
koster kwam fluisteren of we
een trouwbewijs bij ons had
den. Nee, dat lag thuis (in de
hoededoos van de bruide
gom). Koster af, even wach
ten, koster op: zónder trouw
bewijs werd er geen huwelijk
ingezegend. Toen maar even
confereren met een familie
lid die het bewuste papiertje
ging halen. Het was wel wat
roezig geworden in de kerk,
maar het mooiste vonden we
toch wel dat de organist al
die tijd er lustig op los speel
de, waarvan we het versje
,Jlls g' in nood gezeten" wel
het toepasselijkst vonden. De
koster hebben we een taart
gestuurd, hij schreef ons zeer
verrast te zijn door dit ge
baar, hij had nog nooit in
njn lange loovbaan iets van
een bruidspaar gekregen."
Dus, toekomstige bruidjes,
misschien ook eens doen?
Mevr. J. W. te H. trouwde
vlak na de oorlog, in een tijd
waarin niets te krijgen was:
„Mijn jurk kreeg ik van een
nicht te leen, schoenen van een
schoonzus drie maten te
groot. Ik moest mijn tenen
krom houden met lopen, anders
verloor ik ze. Ik had er al elas
tiekjes om gedaan, maar dat
kon toch niet verhinderen dat
de hak steeds met een klap op
de grond kwam. Toen ik de
stoep van het stadhuis opliep
hoorde ik zeggen: „Die heeft
zeker klompen aan..."
Vergeten
Teleurstellend was de mede
deling voor mevr. H. te D. op
het stadhuis. „We trouwden in
het jaar 1918; vol van hetgeen
te gebeuren stond, reden we
naar het stadhuis. Wie be
schrijft onze teleurstelling toen
we te horen kregen dat de hu
welijksvoltrekking niet door
kon gaan omdat de ambtenaar
van de burgerlijke stand verge
ten had de bescheiden tijdig
door te zenden. Vanzelf kon
nok in de kerk de huwelijksin
zegening niet doorgaan. De pa
pieren die inmiddels opgezon
den waren, werden met bekwa
me spoed opgehaald. Door de
vriendelijkheid van de ambte
naar van de BS (hij had ook
wat goed te maken) konden we
die dag toch nog trouwen, en
wel op het ietwat ongewone
uur van half zes. Daarna werd
het huwelijk nog kerkelijk in
gezegend. De dominee begon
zijn toespraak met: „Er zijn
van die kleine vossen, die de
wijngaard trachten te versto-
Uit de lommerd
Hoe komt een a.s. bruid
aan een jurk als er niets te
krijgen is? Mevr. C. L.
te R. wist het wel, heel
gewoon uit de lommerd.'
„Wij trouwden in 1917. Ieder
een zat met de handen in het
haar We hadden niets om
aan te trekken; alleen mijn
broer kon aan een zwarte lap
stof komen voor een kos
tuum. Een kennis van hem
had die lap bij de lommerd
gebracht, mijn broer kreeg
zijn kaartje en kon het dan
overnemen Achteraf bleek
dat de stof niet geschikt was
voor een herenkostuum, ik
heb er toen mijn trouwjapon
van gemaakt. De mensen
vroegen zich af waar ik die
jurk vandaan gehaald had in
dié tijd, maar ik heb niets
gezegd!"
Toen mevr. C. N. te R. in de
oorlog trouwde, was er tijdens
de plechtigheid op het stadhuis,
plotseling luchtalarm. De amb
tenaar vloog de schuilkelder in.
Het bruidspaar ging dicht te
gen elkaar aan zitten, en na
drie kwartier kwam de ambte
naar weer opdagen. De meeste
bruidsparen van nu hebben
niet de tijd voor zo'n
tête-a-tête-tje, moet u maar
denken, mevr N!
In veewagen
veewagen, daar keek de familie
van mevr. K. te V. toch wat
vreemd van op: ..We trouwden
in december 1942, en hadden
wat gerij van boeren gehuurd
'n de naaste omgeving. Maar
op het laatste nippertje kwa
men er nog een paar familiele
den die vroegen of ze ook mee
konden. Zij kwamen nogal ver
van ons dorp vandaan, en koets
jes waren er niet genoeg meer.
Ik vroeg mijn buurman (een
vrachtrijder) of hij er iets op
wist Het kwam dik in orde zei
hij. Ze zouden netjes van t
station gehaald worden. Toen
de familie er aankwam, netjes
•n de kleren en met hoge hoe
den, vroeg de buurman: „Alle
maal feestgangers? Stap maar
in, ik heb *m netjes schoonge
maakt". De loopplank werd uit
gehaald, en daar ging de keuri
ge familie achter elkaar de
veewagen in. Ze keken eerst
wel op hun neus, maar al gauw
kreeg de humor de overhand;
de stemming voor die dag zat
er meteen in!"
„Toen de ambtenaar van de
Burgerlijke Stand plechtig
vroegNeemt gij tot uw wet
tige echtgenoot enz. enz. ant
woordde ik tot verbazing der
aanwezigen: „Neen" Wat
was het geval? „De ambte
naar noemde wel de goede
voornaam maar de verkeerde
achternaam. Het was sommi
gen ontgaan, maar mij geluk
kig niet Stel je voor dat ik
ja gezegd had! Hij noemde
nl. de naam van een ver fami
lielid van mijn man..." aldus
mevr. G. H.te G.
Stekken
Mevr. L. G. te Z. geeft een
origineel idee dat a.s. bruidjes
van pas komt: „Haal zo vlug
mogelijk na de grote dag een
paar groene of bontgekleurde
takjes uit je bruidsboeket en
probeer ze te stekken. Het ls
mij gelukt en al heel vlug
kreeg ik een aardig plantje dat
met extra liefde verzorgd
werd." Precies ons Idee: een
heel wat frisser aandenken dan
de treurige stoffige takjes die
in sommige slaapkamers benge-
TK heb fantasie voor een boei-
1 end leven, schrijft mij de twee
de vriendin. Ik zou veel meer kun
nen dan ik nu doe. Elk jaar denk
ik: net volgende wordt beter, mar
de jaren vliegen om in precies het
hoofd boven water houden, en
daar gaan al mijn krachten in zit
ten. Is dat nu eigenlijk de bedoe
ling, vraag ik mij af, wilt u mij
daar eens op antwoorden. Ik heb
zo het gevoel dat ik meer kon zijn
dan ik nu ben. Ik voel me niet
ongelukkig, begrijp me goed, ik
ben dankbaar hoor dat ik zo goed
de boo' kan afhouden thuis en
we hébben al veel gewonnen in
een paa. jaar maar al wat ik
uitvind en bedenk lijkt me soms
zo verspild, ik had het rijker, vrij
er, voller kunnen doen als ik niet
zo gebonden was.
Ja. dat kan ik me goed inden
ken. Het is net als met een lap
stof van niet zo'n goede kwaliteit.
Je maakt wel een aardig rokje en
iedereen bewondert je: wat leuk
geworden!, maar het had met een
beter' lap veel. wat zal ik zeggen,
veel grandiozer gekund. Net als
een verveloos huis. je vimt en
poetst en dat kun je dan ook zien,
maar het gaa* niet glanzen. Juist,
dat is het goede woord, het leven
heeft geer glans.
Nu is het maar de vraag of het
leven glans moet hebben. Zo, dat
de glans van binnenuit, je liefde,
naar buiten vorm krijgt. In een
zekere harmonie, in een beetje
welstand, in wat pluspunten: niet
altijd behoeven te beknibbelen,
met altijd piekeren, niet altijd zit
ten te verstellen en daardoor nooit
eens tijd hebben voor leuke din
gen. Moet het, mag het die glans
hebben, vraagt u. Ik zeg ja op
allebeL Het mag, het moet. We
hebben vroeger wel veel gehoord
over liefde in het verborgene en
over zich wegcijferen, maar die
zijn op zichzelf niets. Die zijn het
vimmen en poetsen, facetten van
de liefde die hoop In zich heeft,
die zijn dienen en overgave. Maar
de glans van dat verworvene moet
pch ergens in ons leven aftekenen,
in onze rust, in onze blijdschap
waarmee wij elkaar tegenoettre-
oen. U hoeft niet de flensjes te
bakken die de andere opeten. Al
bakt u ook nog zo met liefde, al
geniet u bij het zien van het smul
len der anderen, u moet ook zelf
eten. En feestelijk eten. Dat valt
niet mee. Wij moeten elkaar daar
bij eigenlijk helpen. Dat doen we
te weinig. Als iemand b.v. weduwe
is en gauw driftig, en zij had een
lieve man die haar altijd zo heel
even met een blik of een grapje,
hielp om niet driftig te worden,
dan snapt iedereen wat zij mist
Zij „wordt" niet meer door de an
der wat zij kon zijn: vrijer, rijker,
blijder.
ALS iemand een moeilijk le-
ven heeft thuis, zelf altijd de
meest beheerste moet zijn, dan
mist zij dat „worden" van zichzelf.
Wij kunnen elkaar liefhebben en
toch naast elkaar verkleumen. Als
wij een vriendin in ons midden
hebben die dit beleeft en vol is
van liefde dan moeten wij haar
helpen. Haar in staat stellen zich-
'.elf te beleven, in eigen werk, bui
tenshuis of op andere wijze, of het
haar mogelijk maken eens een dag
uit te gaan Om je heen kijken. De
liefde, verdiept en glanzend ge
maakt. zal met groot enthousiasme
en nieuwe plannen tot u terugke
ren en wat meer is: tot hen die
op deze liefde het meest zijn aan-
