Rusland?... Ik ben blij dat
ik er weer vandaan ben
GEïfvT
een
kwart
eeuw
Wereldraad brengt
familie Ng bij elkaar
Vertaling
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 28 AUGUSTUS 1965
Zowel de democratische volken als de
volksdemocratieën hebben de deu
ren van hun universiteiten geopend
voor jeugdige Afrikanen. Natuurlijk
wordt gezegd dat het er om gaat
deze toekomstige leiders van jonge
staten een zo goed mogelijke oplei
ding te geven. Maar even beslist is
het waar dat op deze wijze in de
collegezalen van oost en west de
slag om de toekomst van Afrika
wordt geleverd.
Want diep in hun hart hopen de
westerse politici dat de jonge stu
denten niet slechts goede doktoren
en ingenieurs zullen worden, maar
tegelijkertijd ook gegrepen zullen
worden voor het democratisch
ideaal. En achter het ijzeren gordijn
moeten de studenten niet slechts
hun vak-colleges lopen, maar wor
den zij ook onderwezen in de filo
sofie van het communisme.
En de jonge Afrikaan, die zojuist zijn
middelbare schooldiploma in zijn
zak heeft, of die al een paar jaar
universitaire studie achter de rug
heeft, ziet de uitgestrekte handen
met beurzen op hem gericht. Wat
moet hij kiezen?
Zowel de westerse als communistische
pedagogen zijn de teleurstellingen
niet bespaard gebleven. Een groot
gevaar voor studeren in Amerika is,
dat een groot percentage Afrikanen
en Aziaten na afloop van hun studie
niet naar hun land terugkeren. Ook
Europese landen hebben reeds
zij het ogenschijnlijk in wat minde
re mate die ervaring opgedaan.
Op het ogenblik hebben 150 Kame-
roense doktoren, die in Frankrijk
gestudeerd hebben, dat land verko
zen om een praktijk op te bouwen,
boven hun eigen Kameroen, dat
zo'n ontzaglijke behoefte heeft aan
goede doktoren.
Maar de landen achter het ijzeren
gordijn hebben ook hun moeilijk
heden. Vele jonge Afrikanen, die
zichzelf willen blijven, weigeren ge
ïndoctrineerd te worden. Herhaal
delijk dringen in de westerse kran
ten verhalen door van studenten die
in opstand komen tegen de wijze
waarop hun studie is ingericht. On
langs keerden 29 Kenyase studenten
uit Rusland terug naar hun land.
Zij waren in staking gegaan omdat
zij zich niet langer veilig voelden
aan de uhiversiteit van Bakoe.
Een van deze studenten, Stephen
Marete, beschrijft zijn ervaringen
in een artikel. Samen met het blad
„Target" een uitgave van „East
African Venture", in Nairobi zijn
wij in staat deze persoonlijke erva
ring van een jonge Afrikaan die een
beurs kreeg voor een Russische
universiteit te publiceren.
STEPHEN MARETE
...we voelden aar ons leven soms
De Kenyase student Stephen Marete zegt:
Laat ik in de eerste plaats vertellen, dat wij niet geschopt en
geslagen zijn in Rusland, zoals sommige mensen hebben beweerd.
Maar wij hebben ernstige moeilijkheden gehad en persoonlijk ben
tk blij, dat ik Rusland uiteindelijk heb kunnen verlaten.
We vertrokken op 30 september 1964 uit Kenya en brachten een
paar uur in Moskou door, voor we begonnen aan het laatste stuk
van onze reis naar Bakoe, een afstand van ongeveer 2600
kilometer. Deze stad, die ongeveer een miljoen inwoners telt, ligt
in het zuiden van de Sowjetunie aan de kust van de Kaspische
Zee.
i die kamer onmogelljK
den een andere groep studenten
toe de kamer op hetzelfde ogen
blik te gebruiken. En ze schreveu
nauwkeurig op hoe/eel studente
iedere keer naar de dienst kwa
men. Uiteindelijk moesten we van
onze eiger slaapkamers gebruik
Veiligheid
Hier werden we ingeschrevaa
aan het Instituut voer Olie ea
Chemie en begonnen we onze taa'-
studie, die een jaar zou vergen
Toekomst
Het voedsel dat we voorgezet
kregen en de onderkomens waren
redelijk. Op dat puni hadden we
geen klachten. De moeilijkheden
betroffen de toekomst van onze
opleiding, het politieke onderwm
en onze veiligheid.
We konden niet on*.dekken aan
welke universiteit we -ouden wor
den ingeschreven. Ik wilde graag
een cursus in socials studies vo--
gen. maar een derre.ijke cursut
werd in de Sowjetunie kennelii1
niet gegeven.
Van de eerste dag af aan onder
vonden we. dat we gepiest werder
om communisten te worden. Men
verwachtte van ona aat we en
thousiast zouden zijn over alies
wat we in dat land -agen. On<.e
docenten keerden ur.h telkens
weer tegen de christelijke leerstel
lingen en voortdurend moesten we
politieke praatjes slik**n.
op zondag een kencaienst onder
elkaar te beleggen. De directeur
was met dat verzoek niet ingeno
men en wekenlang hoorden we
niets. Maar toen we bleven vrageu
werd ons uiteindelijk een kamei
toegewezen.
Preekcollege
Dr. Buskes vertelt in het boek
„Actuele prediking" dat Abraham
Ktiyper aan de Vryc Universiteit ook
een aantal jaren preekcollege gege
ven heeft. De studenten moesten hun
preek uitschrijven en bij hem inle
veren. Bij het uitspreken van de
preek mochten ze deze dan voor zich
op de preekstoel hebben, maar ze
mochten er niet meer dan drie keer
in kijken. Deden ze het voor de vier
de keer, dan werden ze door hun
leermeester afgetikt en was het af
gelopen.
We voelden dat ons leven somt
fievaar liep. Dat werd heel duids.-
ijk toen een student uit Gha.ia
vermoord werd. We nadden het
gevoel dat de inwo.iers van de
stad een hekel aan ons hadden
Velen in Bakoe wat en erg arm
en zij konden het oiet goed heb
ben. dat wij goede k.cuen dvoeg-m
Misschien dachten ze wel dat die
betaald waren met huu Delastinc
geld.
Wij leerden Russisch, maar zi
spraken hun eigen itamtaal, en zij
deden niets om ons bet gevoel te
geven dat we welkom waren. I
Met nadruk moet ik herhaie I
dat wij er niet om gevraagd het-
ben Rusland te mo>,en verlaten
Maar we wilden uit Bakoe we,i
waar we zoveel moetlükheden on- I
dervonden. Daarom bi achten we I
negen dagen door 'n de hal van
het spoorwegstation en eisten we
de ambassadeur vm Kenia t« I
mysterie voor ons. isTu begrijpen
we alles veel beter We zien nu,
dat, hoewel er dingen in net
communistisch systeem zijn die
gewaardeerd kunnen worden, ei
ook veel in is waarop we heftige
kritiek hebben. Het u> niet wa°r
dat iedereen in Rusland eikaars
gelijke is en dat er seen armoe
heerst.
Maar mijn laatste woord is dit
De communisten zijn bijzondei
ijverig. Als de christenen evenveel
moeite namen als de communisten
om hun geloof uit te dragen, in
het bijzonder onder i«mge mensen,
dan zou onze wereld er heel
anders, en veel beter u'tzien.
Zondag hopen de protestant
se monniken van Taizé
te herdenken, dat vijf en
twintig jaar geleden een be
gin is gemaakt met deze eer
ste protestantse kloosterge
meenschap. Belangstellenden
uit vele landen en kerken
zijn naar het dorpje Taizé
gekomen om met de broeders
de verschillende plechtighe
den bij te wonen. Een van de
voornaamste is de ingebruik
neming van een orthodox
centrum. Het centrum is ge
bouwd op verlangen van pa
triarch Athenagoras.
Half augustus 1940, in het eerste jaar van de oorlog,
is de basis gelegd, toen een zekere Roger Schutz
uit Zwitserland in het uitstervende dorpje Taizé
aankwam. Schutz had nog maar enkele weken
geleden zijn theologische studies aan de pro
testantse faculteit van Lausanne beëindigd. Als groot
bewonderaar van Benedictus bezocht hij eerst
Cluny, bekend om het beroemde eeuwenoude kloos
ter der Benedictijnen.
Bij Schutz kwam steeds sterker de idee naar boven,
dat protestantse kloosters toch ook wel kovklen
worden gesticht. In Cluny verwees men hem naar
Taizé in liet departement Saóne-et-Loire, waar
verschillende huizen leeg stonden. Taizé ivas toen
namelijk een uitstervend dorpje. De jongeren
trokken allemaal naar de steden en alleen de
ouderen bleven over. Toen Schutz dan ook
bekend maakte te willen blijven, zei een oude
boerin. ,^ls u niet blijft zijn we hier helemaal zo
eenzaam".
En Schutz bleef. Tijdens de twee eerste oorlogsjaren
hielo hij joden, maar later moest hij uitwijken
naar Zwitserland, om na de oorlog met drie
anderen terug te komen. Nu in 1965 is het een
gemeenschap van zeventig man geworden.
Ze hebben de geloften afgelegd van armoede, ge
hoorzaamheid en kuisheid. Tussen de ochtend- en
avondgodsdienstoefeningen wijden ze zich aan
maatschappelijke diensten. Zowel in het dorp
Taizé en elders in Frankrijk als in het buitenland
zijn de broeders werkzaam.
Taizé is het voorbeeld geweest voor de oprichting van
verschillende andere protestantse kloostergemeen
schappen. Ook voor vrouwen kent men ze nu,
zoals die van de protestantse nonnen in Grand-
champ bij Neuchatél in Zwitserland.
Van protestantse zijde vraagt men zich echter wel
af, of de broeders nog protestant genoemd kunnen
worden, daar zij veel hebben overgenomen van de
leer aer Rooms-Katholieke kerk.
-JÏ 'i,
«- l
f S
1
Mhdammt1:
Ijverig
Christen
Natuurlijk Is het mogelijk om in
Rusland een christen te zijn Velei*
gaan dan ook naar de kerk Maar
de communisten doen al het moge
lijke om jonge mensen te ontmoec
digen een christen te worden. Dat
is in sommige gevallen gevaarlij
ker dan daadwerkelijke verv
ging.
We vroegen bijvoorbeeld of we
«en kamer mochten aebruiken om
Zij wonden er
doekjes om
Dnrft n dit? Na een feestmaal op
staan, «nel zoveel mogelijk van de
overgebleven heerlijkheden van de
tafel graaien, deze in uw zakdoek
stoppen, de zakdoek onder uw (feest)
rok vastknopen en gewoon doen of
(bij wijze van spreken) uw neu»
bloedt?
Onze Middeleeuwse zusters durf
den en hoe want deze gulzige ge-
woonto was gebruikelijk. Gravin
d'Aulney meldde in een reisbeschrij
ving, dBl alle dames na een diner
hun elegante zakdoekjes vol laadden
met delicate lekkernijen, om die la
ter thuis rustig op te peuzelen.
Zakdoeken zijn daar echter niet
voor geweven. Wel voor een «ehattig
avondtasje of een sportieve «rhou
derta* verschillend voor het doel
waarvoor re gedessineerd, geweven
Een bericht in de krant van de afgelopen week
„Wachten bij dokter veroorzaakt economissche
schade" heeft ons tot een arts gevoerd, die in zijn
praktijk het experiment „uitsluitend afspraken op het
spreekuur" heeft toegepast. Zulks, ofschoon vrij kort,
tot volle tevredenheid van alle partijen. Zijn ervarin
gen en visie vindt men in bijgaand artikel.
iiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinir
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiii
(Van onze kerkredactie)
De moeiiykheid met de ge
broeders Ng, Chinese bap-
tisten respectievelijk 18 en
16 jaar, was, dat zij in Ma-
cao zaten, terwijl hun vader
in Brazilië woonde cn hun
moeder in Kwantocng in
communistisch China.
Om het nog wat moeilijker t.
maken: de vader van de gebroe
ders Ng stond in Brazilië bekeur*
als de heer Woe. In Cmnese 'etter»
zijn Ng en Woe hetz-ltde. maar in
de verschillende diaiecten word*
het verschillend uitgesproken en
vandaar het grote verschil bij
fonetische transcriptie
Latijns-Amerika arriveerde i
een nieuw leven te b"sinnen. ve~-
zuimde op zijn pan>e cn te laten
aantekenen, dat hij een vrouw en
kinderen in China i«* nchtergei-
over de gehele wereld en een
briefwisseling ontstond tussen
Macao, Hongkong, Genève en Sao I
Paulo. Consulaten, aiPOassa ies en
egeringsinstanties .Wïirieh geraao I
pleegd en ook werd c- ntact opge- I
nomen met de heer Woe
Woe wilde zijn zoons graag b j I
zich hebben, maar de kosten v^n
de overtocht kon hli onmogelij c
betalen. Zou de Wei*ldraad het
voor hem willen voo. schieten,
hij beloofde elke maand een beetje
te zullen terugbetalen' Hij moest I
natuurlijk ook nog zijn vrouw en
dochter in Kwangtoeie onderhou
den.
De Wereldraad vona het goe
maar nu kwamen de Braziliaans
immigratie autoriteiten op he*
'aatst een spaak in het wiel stek-iv
Kon de heer Woe. van wie /olgeiis
de officiële papieren oekend was.
dat hij kind noch kTaa: had. oe
wijzen, dat twee gebroeder: m».
de achternaam Ng inderdaad zijn
Het kostte nog ee>. vol laar om
leze knoop te ontwa. en. mrnid
-iels loste vader Wo» elke naand
reeds af aan Gen*v» Eindelij a
Konden zijn zoons H .ngkong verU-
Volle wachtkamers bi]
arts absoluut onnodig
(Van een onzer redacteuren)
In de wachtkamers van
doktoren en poliklinieken
gaan vele kostbare ar
beidsuren verloren, die het
bedrijfsleven op grote ver-
regelmatig zond hij jreid
Zijn jongens Koeai L«air en Koe.-.i
Leong besloten ook -aar Brazilië
te gaan om er een oe taan op te
bouwen.
Vorig jaar Kregen dj coesten.
ming om China te verlaten en zij
reisden naar familie in Poriugct
Macao. En daar bleven zij :teken
Hun geld was op en hun oom k
hen ook niet helpen Zo kwanrr
zij er toe. om de h-ilp van d-
vluchtelingendienst van de Wf
reldraad van Kerken te vragen.
Deze dienst heeft zijn kantoren
Nu helpen de gebr-«oers .«g h in
vader in dr banketbakkerij en ze
eraan op school in Sao Panio.
ie vlurhtcllngendien> ..aat erder
andere problemen i-p te losse"
van andere mensen die in moei
ijkheden zitten als «rderdeel vao
haar taak. het helpen van 13.0''0
migranten en vhuhsiingen pe»
jaar In het opbouwen van eer
nieuw leven In een nieuw land.
Boekbespreking
Een bandrecorder voor Ambe'
Roeroe en De toverdoos v».i
Ambe' Roeroe, door P. de Zeeuw
J. Z .Novak. Uitgaven La Rlviè-
bond ln de Nedc-'andse Hei-
vormde Kerk. Zeist
Twee verhalen uit lcradj aland,
zendingsgebied van ae GZB oo
Celebes. waaruit mei een indruk
krijgt van de verspr 'Hing van net
Evangelie en van de m eilijkhedei
die bekeerlingen in un nog
heidense milieu intmoeten. De
naam van de schrijvej staat boig
voor goede Vertellingen, waarbij
de illustraties van Lorrie Baan
uitstekend passen, oeide boekje
die er aantrekkelijk uitzien, zijn
met name voor de jeugd bedoeld.
liezen komen te staan.
Deze waarheid wordt ook
in medische kringen on
derschreven. Hier moet
wat aan worden gedaan.
Voor de medici is een
In het blad „Doorbraak" stonu ,e
lezen over een jongetje van de zon
dagsschool die een couplet van de
Vaste Burcht als volgt opzegde:
De vijand nikt vast aan,
met opgestoken hnar.
Hij gedraagt zich rustig nog
van gruwel en bedrog.
Maar zal als een kaffer verdwijnen.
(62 blz., per deel 1,35 voor scno
len en zondagsscholen, ƒ150 voer
particulieren; adres: bureau GZB.
Utrechtseweg 117, Zetjt.)
commissie al geruime tijd
aan het werk om een uit
weg te zoeken, zodat dit
bezwaar zou worden on
dervangen. Eind van dit
jaar zullen we daar meer
over horen.
Het advies zal dat mag
voor zeker worden aangenomen
gaan in de richting van het
afspraaksysteem tijdens de
spreekuren. Meer en meer
wordt dit reeds toegepast en de
eerste ervaringen geven inder
daad aanleiding tot enig opti
misme.
Een arts, die in dit opzicht
proefondervindelijk aan de slag
ging is dokter W. de Wijn. Hij
vervult sinds verleden jaar een
functie bij de GGD te Rotter
dam. doch was voordien gedu
rende bijna dertig jaar huisarts
in Ridderkerk. Een dokter met
brede ervaring derhalve, die
het laatste halfjaar van zijn
Zijn ervaringen wezen, of
schoon kort van duur, maar in
één richting: het is een eminen
te oplossing die niet alleen in
een gemiddelde plattelands
praktijk maar ook in een stads-
oraktijk te verwezenlijken moet
zijn en die alle partijen voldoe
ning zal geven.
Extra energie
Er zijn echter enkele voor
waarden waar absoluut aan
dient te worden voldaan. De
dokter moet er de nodige tijd
en moeite voor over hebben èn
hem moet een uitstekende assis
en*.» --f-MVkln" *fpnn die
over organisatie en improvisa-
re zin van het woord worden
welslagen van de proefneming
in dokter De Wijn's voormalige
nraktijk was dat na
zichtige start in januari met de
z.g. particuliere patiënten (een
kleine, dus handzame groep)
reeds per 1 februari ook de
veel grotere groep fondspatiën
ten in de nieuwe regeling kon
delen. Dit had men toen het
experiment begon bepaald niet
voor mogelijk gehouden.
ken is als volgt,
gen de patiënten schriftelijk
bericht hoe het nieuwe systeem
werkt en hoe zij hebben te
handelen. De bedoeling is dat
niemand zonder voorafgaande
(veelal telefonische) aankondi
ging meer naar de spreekuren
Bellen
Acht een patiënt dus bezoek
aan de dokter noodzakelijk, dan
belt hij of zij op. De dokters
assistente noteert de reden van
het bezoek en deelt de patiënt
ip Rl'vnnrW-l. 'l«p nP_
gen morgenochtend wordt u
Op deze wijze heeft de dok
ter meestal de avond tevoren
de volledige lijst van zijn
spreekuur-patiënten onder
ogen. Zijn wachtkamer blijft
er in het minst niet onder
marges qua tijd in acht worden
genomen is de gewenste conti
nuïteit gewaarborgd.
Het moge duidelijk zijn dat
het indelen van de patiënten
door arts en assistente routine
vragen. De ene patiënt is de
andere niet. En aangezien ook
de ene arts de andere niet is
zal iedere medicus het afspra
kensysteem weer anders erva
ren. Zo ontdekte dokter De
Wijn al gauw dat het nieuwe
systeem hem wel eens op een
kwartier later dan hei schema
aanraf kwam te sip*»' hit
uur. Maar meer ook niet Dit
spoedgeval moet: een ongeluk,
een acute bevalling? In zo'n
(uitzonderings) geval zal de as
sistente een wachtende patiënt
naar huis moeten sturen met de
belofte van een nieuwe oproep
en ander nog te verwachten
patiënten zo nodig moeten af
bellen of terugsturen met de
zelfde boodschap. Een ontwik
keling die iedere betrokkene
vol begrip blijkt te kunnen
aanvaarden. Spoedgevallen
kunnen zo nodig later op ae
dag worden ingepast.
Nogmaals: het invoeren en
continueren van het systeem
vragen meer tijd en moeite,
vooral voor de doktersassisten-
bruikelijke omstandigheden.
Maar de zaak is het waard, er
blijkt m alle opzichten veel
efficiënter te kunnen worden
gewerkt en eventuele verloren
arbeidstijd door het wachten
van de patiënten wordt tot een
minimum beperkt.
Subsidie
DraKujK was aai na een voor- tn ais ae aoKier naar een
Voor de artsenwereld is
een moeilijkheid dat niet
iedere dokter, vooral de be
ginnende, jonge medicus niet,
zich de „weelde" van een
assistente kan veroorloven.
Maar ook hiervoor wordt
kennelijk een afdoende op
lossing gezocht door zo nodig
de post assistente subsidiabel
te stellen. Uitlatingen, in de
Tweede Kamer gedaan, doen
althans iets in deze richting
vermoeden.
Hopelijk gaat er niet al te
veel tijd mee heen, voor en
aleer ook van officiële zijde
kan geadviseerd tot invoe
ring van het efficiënte dok
tersspreekuur. De zaak is het
namelijk waard snel en af
doende te worden opgelost.
I
