Monumentale bouw met
standaardelementen
voor u Gelezen
Kruidje-roer-me-niet
Israël geeft het voorbeeld
EVOLUTIELEER
PUZZEL VAN DE WEEN
De kinderen van het Boshuis
ZONDAGSBLAD
Z ATERDAG 1? JULI
(Van een onzer redacteuren)
"J/OOR velen zijn modulaire
bouw het bouwen in
standaardmaten en vooral
industriële bouw schrikbeel
den. Men denkt aan een niet
te vermijden eenvormigheid,
aan het ontstaan van grote
saaie conglomeraties van als
maar dezelfde huizenblokken,
aan het lugubere grapje van
de man, die zijn eigen voor
deur niet kan vinden en wan
hopig probeert met zijn sleu
tel ergens binnen te gaan tot
iemand hem in een vreemde
taal aanspreekt en onze sleu
telaar ontdekt dat hij zich
niet in zijn eigen straat maar
in een heel andere stad be
vindt, die zelfs in een heel an
der land dan het zijne
staat
Toch is herhaalde malen
gezegd, dat modulaire bouw
en industriële bouw, doordat
beide veel minder manuren
vergen dan de traditonele
bouwmethoden, waarbij elk
huis op zichzelf wordt opge
trokken, voor Nederland de
enige mogelijkheid kan zijn
om uit de woningnood te ko
men. Nederland moet op
bouwnijverheidsgebied de
race met de steeds stijgende
vraag winnen.
Israël heeft dezelfde proble
men op bouwnijverheidsgebied
als Nederland, alleen zijn die
daar nog groter. Want in enkele
jaren moet de bevolking van
dat land, dat zo groot of
liever zo klein is als twee
flinke Nederlandse provincies,
verdubbelen. Hele steden moe
ten in ijltempo uit de grond
worden gestampt om de stroom
immigranten uit alle delen der
wereld op te vangen.
Israël moet een administratief
apparaat scheppen dat die groei
bijhoudt, organiseert en be
stuurt en dat apparaat moet óók
worden ondergebracht in bouw
werken. De groeiende bevolking
moet leven en werken: industrie
en nijverheid vragen evenzeer
in dit duizelingwekkende tempo
opgetrokken behuizingen.
In Israël is traditionele bouw
in het geheel niet te hanteren.
Het gevolg is dat Israëlische
architecten allerlei mogelijkhe
den uitdenken om eenvormig-
hied in industriële en modulaire
bouw te breken en dat zij er
vaak met groot succes in slagen,
met standaardelementen niet al
leen gebouwen met een geheel
individueel karakter op te trek
ken, maar ook zelfs monumenta
le bouwwerken scheppen. Een
fraai voorbeeld is het stad
huis van Bat Yam van de
architecten Zvi Heker, Alfred
Neumann en Eldat Sharon, waar
aan het Britse vaktijdschrift Ar
chitectural Design een interes
sante beschouwing wijdde.
Bat Yam is een snel groeiende
industriestad met zestigduizend
inwoners, gelegen aan de Mid-
Ideeën
Het stadhuis ligt op driehon
derd meter van de kust aan een
langgerekt plein. Dat plein
wordt omsloten door een geheel
gesloten bebouwing van winkels
en kantoren. De gevelarchitec
tuur van deze pleinwanden
wordt over het algemeen be
heerst door een zaagvormig toe
gepaste hoek van 45 graden,
hoogst modern van opzet. Aan
die „zaaggevels" zal degene die
gewend is aan de nieuwe wij
ken van Nederlandse steden,
wel even moeten wennen.
dit stadhuis een verrassende
noot De architectuur is zeer
gedurfd door sterk overhangend
gebouwde wanden, door bouw
elementen die ..op z'n kant" zijn
gemonteerd, door het conse
quent doorvoeren van de kubus
met afgeschuinde hoeken, óók
in het interieur.
Het stadhuis van Bat Yam is
een zeer levendig gebouw ge
worden, dat boeit en dat geen
enkele gedachte wekt aan „een
vormige saaiheid". Velen zullen
het stadhuis te Bat Yam nooit
kunnen aanschouwen. Maar in
teressant is voor ons wat Neder
landse architecten kunnen be
reiken met de elementen van
onze eigen industriële bouwon
dernemingen. En in dat opzicht
kan het stadhuis van Bat Yam
hun ideeën aan de hand doen.
Een hoek van het stadhuis tan Bat Yam in Israël toont, hoe met
modulaire bouw eenvormige saaiheid is te vermijden. Zvi Heker,
Alfred Neumann en F.ldat Sharon schiepen met de hun ter beschik
king staande standaardelementcn een monumentaal bouwiverk, dat
ideeën biedtwellicht ook voor Nederlandse architecten.
(Foto Architectural Disign)
Door allen beleefd, door
niemand beseft, door J. P.
Klautz. Uitgave Ad. M. C.
Stok/Forum Boekerij, Den
Ilaag.
In diverse landen vormen zich z.g.
Planète-groepen, die via een ge
lijknamig tijdschrift meer mensen
om zich heen willen verzamelen.
Planète wil trachten er zich op te
bezinnen in welke richting de we
tenschap zo ruim mogelijk ge
nomen zich uitbreidt en hoe on
ze^ toekomstige samenleving eruit
Deze beweging, want zo zou men
haar kunnen noemen, gelooft in
(en meent daartoe steun in de hui
dige stand der wetenschappen te
vinden) de beheersing van blo-
logische wetten, de overwinning
van ziekten, ja zelfs de dood en
tenslotte in de geboorte van een
..planetair bewustzijn", da', uitzicht
geeft ..op een fantastische toe
komst". Het boekje tracht deze
zeer omstreden visie op populaire
wijze te verduidelijken.
Naar een in dit geschrift liggen
de kaart vermeldt zal binnenkort
in ons land ook een tijdschrift
gaan verschijnen, genaamd Bres.
een „kroniek der beschavlpg, die
zal trachten de samenhaag tussen
de sleutelideeën van deze tkd in
wijde kring bekend te make
(151 blz.. ƒ4,80).
De dag van de emigrant, door
Antal Maros Slvlrsky. Uitgave
Heijnls NV, Amsterdam.
Tussen een emigrant of zijn
reis vrijwillig is dan wel gedwon
gen en de hem opnemende
samenleving zijn er altijd spannin
gen. die zijn assimilatieproces
moeizaam en vaak pijnlijk maken.
Er s verschil van levensstijl, van
uitzicht op de omringende wereld
en van volksgeaardheid. Al die
verschillen moeten worden over
brugd. Waarbij komt. dat de emi
grant door zijn overplanten in een
voor hem vreemde omgeving zelf
»vïk persoonlijke spanningen door
maakt. Met zijn roman wil Sivir-
sky iets laten zien van leven-sfeer,
temperament en persoonlijke moei
lijkheden van ..de ander" in ons
midden. In dat opzicht zou men
het boek didactisch kunnen noe
men. ..De dag van de emigrant"
staat niet op zichzelf. Het beek is
een deel van een trilogie: de
andere delen zijn „Terugkeer naar
Boedapest" en ..De afvallige mar
telaar". Maar evenals de beide
andere delen >'s „De dag van de
emigrant" toch ook een opzichzelf
staande roman. (195 blz., ƒ8.90).
Nacht van de gier, door An-
thonie Stolk. Uitgave Servire,
Den Haag.
Anthome Stolk, gewezen hoogle
raar, is een veelzijdig man, die
bovendien boeiend van zijn bele
venissen weet te vertellen. Boven
genoemd boek verhaalt op span
nende en zelfs beklemmende wijze
van een ontdekkingstocht in de
jungle van het Amazonegebied.
Het is eT een harde wereld, wat
ook doorwerkt in het woordge
bruik. Eigen foto's wisselen de
tekst af. (118 blz.. ƒ3.95».
Op zoek naar het verloren
vuur. door Gerard J. M. van
het Reve. Uitgave L. J. Veen
NV. Amsterdam.
Een spannend jongensboek, a) doet
de aanloop tot het vernaai dat niet
vermoeden. Mensen die het ver
schijnsel vuur kennen, maar het
niet kunnen ontsteken, verliezen
tijden een vlucht dat vuur. Twee
jongens ontdekken bij toeval de
werking van vuurstenen en daar
mee is alles opgelost. De naam van
de auteur zal hopelijk niemand op
een dwaalspoor brengen. (159 blz.,
ƒ6,90).
De Wapenbroeders, of Geef
mijn portie maar aan fikkie,
door Paul van der Loeff
Uitgave Contact. Amsterdam.
.Een misleidende handleiding"
noemt de jonge Van der Loeff dit
werk da' van regeringswege werd
bekroond in een prijsvraag voor
jeugdige schrijvers. Het soldaten
leven mei al ziin eigenaardigheden
vormt de achtergrond van het re
laas der eigen belevenissen dat
Van der Loeff doet. Dit boek is
vooral eerlijk: het vertelt onopge
smukt over de gang van zaken in
een kazerne. (224 blz.. ƒ7.90).
De Hunsa's, de Vallei van de
Eeuwige Jeugd, door mej. Renee
Tayior. Uitgave Hollandia NV,
Baarn.
Dit boek wil de geheimen ont
hullen van het 2000 jaar oude
Hunsaland in het Himalaya-ge-
bergte. Hunsaland behoort tot Pa
kistan, maar heeft een eigen vorst
en leeft, doordat het zeer moeilijk
te bereiken is. een eigen bestaan.
De bewoners van het staatje in het
gebied waar Pakistan. Afghanistan.
Kashmir en Rusland aan elkaar
grenzen, zijn volgens de overleve
ring van Griekse afkomst. Soldaten
uit het leger van Alexander de
Grote zouden zich met inheemse
vrouwen hebben vermengd. Tot
voor kort hielden de Hunsa's zich
bezig met beroven van karavanen
Door de woestheid van het gebied
konden noch Enzelsen noch Russen
daaraan een einde maken. Ondanks
hun krijgshaftige verleden zijn de
Hunsa's een vreedzaam volk. Mis
daad. echtscheiding en dergelijke
zaken komen in hun land spora
disch voor. Naar miss Taylor (een
en zijn dan soms nog in staat aan
sport 'e doen. Uitgebreid behan
delt de schrijfster de eet- en
leefgewoonten van dit volk. waar
van het westen nog wel het een en
ander kan leren. (197 blz., ƒ7.90)
AMERIKAANS SCHRIJVER PROPAGEERT:
bij politieke analyse
(angst
kan
worden weggenomen door hem zijn
plaats in het schema van de evolu
tie duidelijk te maken. De mens
heid zal meer vertrouwen ln zich
zelf hebben, wanneer leder beseft
dat hij een eigen tajak en plaats
heeft In een maatschappij die zich
volgens vaat wetten ontwikkelt.
Deze opvatting vormt het uit
gangspunt van de Amerikaanse re-
gerlngsfunktionaris William Thor-
becke, die in „A new dimension in
political thinking** de buitenlandse
politiek van de Verenigde Staten
aan een kritische beschouwing on
derwerpt
De schrijver benadert de inter
nationale vraagstukken zoals
de titel van het boek reeds doet
vermoeden op een niet alledaag
se manier. Hij past de evolutieleer
van de, in 1955 overleden, Franse
priester Teilhard de Chardin, toe
in zijn politieke analyse. Veelvul
dig persoonlijk contact heeft de
auteur tot een groot bewonderaar
van de postuum vverschenen wer
ken van de Fransman gemaakt.
Het Amerikaanse buitenlands be
leid is volgens Thorbecke verstard.
De bewapeningswedloop is ten
einde. Een nieuw tijdperk is inge
treden Militaire bedreiging heeft
plaats gemaakt voor een psycholo
gische oorlogsvoering. De huidige
situatie vraagt een nieuwe koers.
Hiervoor is kennis van de toe
komstige ontwikkeling nodig, maar,
aldus Thorbecke, de politieke we
tenschap kan die niet geven. De
evolutieleer moet hier uitkomst
brengen.
Uitvoerig
Uitvoerig behandelt de schrijver
de theorie van Teilhard de Chardin
over dit onderwerp. Hij toont aan
dat enerzijds de technische ontwik
keling alleen mogelijk is als de
mens zich vrij kan ontplooien, an
derzijds vraagt dc bevolkingsgroei
ook collectieve maatregelen. Groep
en individu hebben in de evolutie
elk een eigen plaats maar slechts
door interactie van deze twee kan
de maatschappij vooruit komen.
Wat houdt deze conclusie in voor
de Amerikaanse politiek? Washing
ton zal. volgens de auteur, een be
leid moeten voeren niet meer ge
baseerd op ideologische geschillen
maar uitgaande van de resultaten
van de evolutieleer.
Men zal een synthese tussen in
dividualisme en collectivisme moe
ten vinden. De problemen waarmee
de wereld in de komende jaren ge
confronteerd zal worden
automatisering, bestrijding
moede en vrije tijdsbesteding I
kunnen, naar de mening van d«
schrijver, slechts door gezamenlij
ke inspanning van alle volken tot
een oplossing worden gebracht. I
De VS zullen een doelgericht bui
tenlands beleid op lange termijn I
moeten voeren.
Veel aandacht besteedt Thorbec-
ke ook aan de vraag, hoe deze nieu-
we koers moet worden uitgewerkt.
Men zal de contacten met de Sow-
jetunie op nagenoeg elk gebied
sterk moeten uitbreiden. In een Oost
West dialoog zullen de VS de evo
lutiegedachte moeten uitdragen De
verhoudingen in Zuid-Oost Azië
zullen aanzienlijk verbeterd kun
nen worden wanneer Washington
Communistisch China erkent.
Teneinde een te groot overwicht
van Amerika en Rusland te voor
komen, dienen de VS federatiev»
samenwerking in Europa (EEG),
Azië, Afrika en Zuid-Amerika,
krachtig te bevorderen en aan t«
moedigen.
Initiatief
Op deze wijze kan Amerika, al
dus de auteur, het initiatief ne
men tot praktische toepassing van
de resultaten van het evolutieon-
derzoek.
Het boek van William J. Thor
becke geeft veel stof tot discussie.
De verbinding van evolutietheorie
en politiek roept vragen op. Veel
beoefenaars van de natuurweten
schappen bestrijden de denkbeel-
den van Teilhard de Chardin. Po
liticologen zullen de vraag stellen,
of een politicus de door Thorbecke
genoemde doeleinden uitsluitend
uit de evolutieleer kan putten.
De schrijver toont zich een groot
bewonderaar van wijlen president
Kennedy, die toch geen evolutio
nist was. Net zo min als de beken
de senator Fullbr ght, wiens opvat
tingen enigszins n die van Thor
becke doen denkt i.
De auteur gaat ervan uit, dat het
bestaande macht;. venwicht een po
sitieve benadering van de vreedza
me coëxistentie noodzakelijk maakt
Voor deze nieuwe koers geeft
hij een groot aantal suggesties Hij
dwingt de lezer na te denken en
vragen te stellen. Ieder die belang
stelling heeft voor de buitenland
se politiek doet daarom goed. van
..A new dimension in political thin
king" kennis te nemen.
Men dient echter wel te beden
ken dat William Thorbecke een
groot idealist is. aanhanger van een
veelomstreden theorie.
Het boek is uitgegeven bij Sijt-
hoff in Leiden, in samenwerking
met Oceana Publications
York
New
buurtschap onder de Gelderl. gemeente Brumme, 58. stad in België.
60. landbouwwerktuig, 61. voorzetsel. 62. son ordre (afk.). 64.
bijwoord, 66. plaats in de schouwburg, 68. zwakke. 72. voorzetsel. 75.
lidwoord <Fr.), 76. spil van een wiel. 77. ga (Eng.), 78. seheik.
element (afk.).
OPLOSSING VAN DE
VORIGE PUZZEL
Horizontaal: 1. pathos, 5. para
de. 10. Ari. 12. den, 13. peen. 15.
oor. 17. leeg. 18. nerf. 20. eden.
22. ja. 23. ge. 25. ee. 26. el. 27.
mouvement, 31. ne, 32. re. 34.
paradigma. 41. af. 42. me. 43. ei.
44. ha. 45. veer. 47. Tiel. 49.
ader, 51. kip. 53. soes. 55. aat. 58
ore. 59. Trento. 60. kennel.
Vertikaal: 1. papaja. 2. are. 3.
tien. 4. on. 6. af. 7. Aden. 8. Dee.
9. engels. 11. do, 14. nego. 15. of.
16. re, 17. Leen. 19. reu. 21. Dee
24. de. 27. mep. 28. via. 29. mei.
30. tra, 33. paraat, 35. Amer, 36.
ree. 37. de, 38. gei, 39. mies. 40.
Kassei. 43. vete. 46. R.K., 47. Tp.
48. loon. 50. dar. 52. in. 54. ere.
56. Ot. 57. i.e.
INZENDINGEN
Inzendingen worden voor don
derdag a.s. op ons bureau ver
wacht. Oplossingen mogen uit
sluitend op een briefkaart wor
den geschreven. In de linker
bovenhoek vermelden: ..Puzzel
oplossing". Er zijn drie prijzen
een van ƒ5.— en twee van
f2.50.
Kruiswoord puzzel
Horizontaal: 1. stad in Duitsland. 6. kabeljauwvisser. 12. vlug. 14.
niet een. 16. jongensnaam. 18. voornaamw., 19. meisjesnaam. 21.
voegwoord, 22. voornaamw., 23. plaats in Gelderl., 26. onder, 29. bakt
men brood van, 30. kubieke meter. 32. niet een, 33 voegwoord, 34
afnemend getij. 36 hogepriester te Silo. 37. scheik. element. 38.
muzieknoot, 39. verlegenheid (Fig), 41. koon, 43. muzieknoot. 44.
liniaal (ZN). 45. boom, 47. koppelriem voor jagershonden, 49. stadje
in België. 52. emeritus (afk.), 54. middelbare leeftijd (afk.). 55. gem.
in Gelderl.. 57. oude lengtemaat. 58. gebod. 59. lof en eer. 61. fijne
haren zeef, 63. taaie aardsoort, 65. ordenen. 67. onderaardse,
overwelfde gang. 69. slede, 70. radio omroep (afk.). 71. aanw.
voornaamw.. 73. en personne (afk.), 74. voorzetsel, 75. verbond. 77.
kleur, 79. verzoekschrift, 80. band om vaatwerk.
Vertikaal: 2. rijschool (afk.), 3. plaats in N.Brab.. 4. natuurlijk
waterbekken, 5. oude lengtemaat. 7. jongensnaam, 8. niet een. 9
gunstig gezind, 10. voegwoord. 11. wa'.c-r in N.Br. 13. bekende
afkorting, 15. bekende. 17. twijg, 19. hoekpijler. 20. wachthuisje. 22.
vogel, 24. voorzetsel. 25. boom. 27. water in Friesl., 28. lidwoord, 31.
rampzalige toestand, 35. zeegroene edelsteen. 37. volk, 39. heks. 40.
onderricht, 41. bron, 42. jongensnaam (afk.), 46. oplopende vlakte. 48.
TU7AT BEN je toch een
W kruidje-roer-me-niet,
zei moeder vaak tegen
Ineke. Ze zat nooit
eens stil en wat erger was,
Ineke werd altijd heel gauw
boos om niets. Als haar kleine
broertje per ongeluk tegen
haar aanbotste, keek ze hem
boos aan en zei: ..Kun je nou
nooit eens uitkijken, je ziet
me toch hier wel zitten?" en
van schrik begon 't kleine
ventje dan verdrietig te hui
len.
En als er iets niet naar haar
zin ging. werd ze zo humeurig,
dat ze tegen iedereen en alles
begon te mopperen en 't ge
beurde dan heel dikwijls, dat
ze voor straf naar haar kamer
werd gestuurd.
Op een dag, toen ze buiten
in 't zonnetje aan 't tekenen
was, kwam Meneer de Wind
toevallig op haar weg en blies
haar tekenpapier op de grond.
Ze werd zo kwaad, dat ze van
door M. VAN NUIS-ZUIDEMA
oogjes prikten, op bed ging
liggen.
Moeder keek zorgelijk en
dacht, wat is ze toch lastig! t
En toen.... ineens kreeg moe-12e8Sen; Maar dan moet 4
der een reuze idee. e.crst. Je naam Wacht-
..Ineke, kom eens naar bene-'k za{rad,en'
den", riep ze. j weet toch niet hoe ik
..Wat nou weer", dacht Ine-:hee*!."
ke hardop, „hè, dat gezeur" enbeet uh.... kijk me eens
boos stampte ze de trap weer aan* laat «f ,3?.1kleu11f w,Pne«*
af naar beneden. eens «oeTd bekijken, hu.... jouw
„Ineke, houd je gemak eennaaP1 15 Jnek^
beetje en trek je jas aan. We J.aaah' oh- hoc WMt u
gaan even naar de bloemen
winkel"
nijd al haar potloden stuk
voor stuk om zich heen gooide
en uitriep: „Bah. nooit kan ik
eens lekker spelen, bah, ik
schei er mee uit, hoor, ik doe
't niet meer".
Toen moeder hoorde, dat
Ineke weer eens moeilijkhe
den had, zuchtte ze verdrietig.
Wat is dat toch vervelend,
dacht ze. Andere kinderen zijn
toch ook niet zo lastig en
vervelend, ze jammert altijd
om niets. Waarom houdt ze
dan ook niet haar tekenpapiei
vast?
„Ineke, kom hier", zei moe
der boos. „Je houdt onmiddel
lijk op met dat gemopper! 't Is
ie eigen schuld, dat je teke
ning wegwaait, je begrijpt, dat
dat nu eenmaal kan gebeuren
ils je buiten aan 't tekenen
bent".
„Nou hoor", antwoordde
Ineke boos. „nou hoor. ik ga
nooit meer buiten tekenen,
nooit kan ik eens lekker spe
len. Bah, ik vind 't niks leuk,
hoor".
„Ach, ach, ach", zei moeder,
„wat ben je toch altijd gauw
op je teentjes getrapt, je bent
toch maar een lastig portretje,
kruidje-roer-me-niet".
„Er heeft niemand op mijn
teentjes getrapt en ik ben
geen portretje, ik hang toch
zeker niet aan de muur? En u
zegt altijd, dat ik een kruidje-
weet ik veel ben. Wat is dat
nou voor geks?"
„Nee", antwoordde Ineke
brutaal, „ik wil 't niet weten
„Ga jij maar weer eens voor
straf naar boven en je hoeft
niet eerder naar beneden te
komen, dan wanneer je weer
vrolijk kijkt", zei moeder boos.
Stampend van kwaadheid
liep Ineke de trap op naar
boven, waar ze mokkend en
met tranen, die achter haar
Haar gezichtje klaarde in
eens weer op.
Ha fijn. dacht ze. naar die
aardige mijnheer, die altijd
grapjes maakt.
„Wat gaat u kopen, mam, is
„Dat is nou mijn geheim.
Een klein kaboutertje heeft 't
mij stiekum in mijn oor ge
fluisterd".
„Niet waar. hoor", zei Ineke
verontwaardigd. „U jokt".
„Nou, kom dan maar eens
er iemand jarig, die u een !}*er en de miinheer nam
plantje wü geven of bloeme-lkaar mee ,"a.ar ^teren. waar
tjes?" I "ij een rolletje pepermunt uit
',.Nee hoor", glimlachte moe-z\laJ?aaidfI
der. „je zult't wel zien". i -Wat denk je hiervan.
„Iets voor mijn kamertje vMmn^m zei Ineke,
dan? Wat heb ik nou aan' "*?ebben?..
I „Graag, mijnheer",
j „Op voorwaarde dat we
weer vrienden zijn. Kom mee.
dan gaan we eindelijk je moe-
•der eens opzoeken en kijken I
wat ze nodig heeft".
„Geef me maar een hand",
en als de beste vrienden stapte
Ineke met de mijnheer van de
I bloemenwinkel mee.
I „Mijnheer", zei moeder, „die
kleine meid is altijd zo gauw
boos, wat doen we daaraan?" j
„Aha", zei de mijnheer, „als
jik 't goed begrijp, is ze een
kruidje-roer-me-niet".
„Ja" sprak moeder, „pre
cies".
De mijnheer gaf moeder
stiekum een knipoogje en nam
Ineke mee.
„Ineke, luister eens. diezelf
de kabouter van straks vertel
de mij. dat je wel eens een
keertje boos doet en 't we] eens
meer gebeurt, dat je eigenlijk
om niks uit je humeur raakt".
(Vervolg)
Nu waren ze bij het schuurtje.
Kijk, daar was de deur. Hen
morrelde eens aan de knop. maar
daar was geen beweging in te
krijgen.
Wacht, het sleutelgat.
Met zijn mond er tegen aan
riep hij: ..Dik. Dik. ben je hier!"
Toen verdrongen ze elkaar om
het antwoord te kunnen horen.
Boudewijn klopte nog eens on
geduldig op de muur. „Zou die
er nog zijn?" fluisterde hij.
Ja. wacht, daar hoorden ze
wat. Hen duwde Boudewijn op-
tij-
..Zijn jullie daar?" klonk tiet
nu van binnen. Dat was Dik.
„Ja, we halen je er uit!"
Onvoorzichtig hard riep Hen
het. wat hem weer een stomp
van Boudewijn bezorgde. ..Pas
toch op joh, straks worden ze
nog wakker!"
Maar Hen was zo blij geweest
Diks stem te horen, dat hij voor
een ogenblik alles vergat.
„Hoe moet dat dan?" hoorden
ze Dik weer vragen.
Even beraadslaagden ze samen,
en toen riep Hen weer door het!
sleutelgat: „Voel maar eens. of'
het dak niet ergens los zit." I
Ondertussen gingen ze zelf het I
dak aan de buitenkant bekijken. I
met de fietslantaarn, af en toe
angstig omkijkend of de veld
wachter ernog niet aan kwam.
Stel je voor, dat hij ze hier
„Daar!" Boudewijn was de eer
ste, die het zag. „Kijk, daar
liggen de pannen scheef, dat is
vast die plek!"
..Gauw de fiets tegen de muur,
dan klim ik er op."
In een ogenblik had hij tien
pannen er af, toen de losse
planken Het was precies, zoals
de veldwachter het gezegd had.
Een flauw licht viel in het
donker op Dik's hoofd. Hij had
wel gehoord, waar de jongens
bezig waren, maar kon van bin
nen uit toch niet meehelpen.
Met een sohreeuw begroette hij
Boudewijn.
„Hou je mond toch", bromde
deze, „je zal alles nog verraden."
„Gemeen hè. me hier op te
sluiten, hoe wisten jullie, dat ik
hier was?" Opgewonden praatte
Dik door. „Hoe moet ik er nu uit
Boudewijn hing nu half op het
dakje. ..Is er niets waar je op
kunt staan?"
Ja wacht, die kist waar hij op
gezeten had. Dik sleepte hem al
naar het gat. Vlug. hadden ze
eezegd De veldwachter kon zo
terug komen
(Volgende weck verder)
bloemen, wat moet ik daar
nou mee doen?"
„Nou begin je al weer te
mopperen, wacht nou maar
eens rustig af. je zult 't wel
zien".
Ineke haalde haar' schouders
eens op en dacht, huh, 't zal
me wat zijn. Ze deed haar
jasje aan en even later liep ze
met moeder naar de winkel
straat, waar de bloenienzaak
was.
Toen ze de deur opendeden,
klingelde er een vriendelijk
klokje en onmiddellijk kwam
de eigenaar van de winkel op
hen af.
..Dag mevrouw, dag kleine
apekop".
..Wat zie ik nou. wat een
rimpels in je voorhoofd, ben
je boos?".
„Mmmm, een beetje".
„Hier, ik pluk een roos. ik
zet hem op je hoed en dan ben
je morgen weer goed".
„Oh. lala, je bent nog kwaad
op mij, hè? Wat heb ik ge
daan?"
„Ha, ik weet 't al. ik zal
mijn leven beteren er> wyvtnan
geen apekop meer tegen je
toen... de blaadjes vouwden
zich helemaal samen en gingen
dicht, terwijl Ineke er sprake
loos naar stond te kijken Ze
vergat prompt haar boze bui.
„Nou. heb ik gejokt? Ben je
nog boos?"
„Nee, mijnheer", en ze kon
haar ogen niet van 't tover-
plantie afhouden.
„Zie je, nou heeft hij jouw
boze bui te pakken en straks
als die bui weer gezakt is,
vouwt hij zijn blaadjes weer
open".
„Wat leuk", zei Ineke.
„Dat plantje heet nou een
kruidje-roer-me-niet. Geef
voortaan je boze bui maar aan
hem, dan heeft moeder altijd
een vrolijke en opgeruimde
dochter om zich heen."
Verheugd nam Ineke 't
plantje mee naar huis en iede
re keer als ze een boze hui
voelt opkomen, strijkt ze 't
Met een kleur moest Ineke
toegeven, dat dat waar was.
„Vervelend is dat hè. als
altijd alles maar anders gaat
en verkeerd gaat. dan je zelf
wilt. Niets leuk hè, om vaak
straf te krijgen?"
„Kijk, zie je dit plantje, dat
is een toverplant."
„Een toverplantje?" vroeg
Ineke verbaasd.
„Ja, je hebt 't goed geraden.:
„Wat moet ik daar mee
doen?"
„Nou, luister goed. iedere
keer als jij kwaad bent. raak
je 't plantje aan en die neemt
dan jouw kwade en boze buil
van je over en dan ben jij I
hem kwijt".
„Nietus, dat kan niet".
„Wellus", zei de mijnheer I
lachend.
„Nietus, hoor. u jokt".
„Mooi zo, nu ben je echt|
kwaad, hè?"
..Raak 't plantje dan maar
eens heel voorzichtig aan" en'
plantje heel voorzichtig over
de blaadjes, zodat hij haar
kwade zin overneemt.
En Ineke is vanaf die tijd
nooit meer humeurig en een
opgewekt en tevreden kind
T. SLIJK
