m
En
Bi
s»"— --11'
OPEN
BRIEF
C7
Blad £jy
Orthoptiste: hulpkracht
x tr.dr„?„;zrn„t'van de oogarts
dat fantasie vraagt
Uw ervaringen
met logees
EENS?
van Christine
Verpakking
laat geur
in tact
Zomerboeketjes
goed houden
ZATERDAG 17 JULI 1965
1 precies weet wat ze moet 1
gaan doen leggen we hier -|
1 schenken. De vorige week 1 T A H
pediste en de dierenver-
zorgster, deze keer over
de ergo-therapeute en de
orthoptiste.
Scheelzien was vroeger
een cosmetische aangelegen
heid. Op de functie van de
ogen werd minder gelet. Na
Wat weet u van de ergo
therapeute? Haar werkter
rein vindt ze in revalidatie-
inriöhtingen. Haar werk licht
in het medisch-sociale vlak.
Via spel en handenarbeid
worden de uitgevallen func
ties van de patiënten geacti
veerd. Creatief bezigzijn be
vordert het herstel van de
zieke, en daarom heeft dit
beroep beslist een artistieke
achtergrond. Het meisje dat
zich hiertoe aangetrokken
voelt, zal dus kwaliteiten in
die richting dienen te bezit
ten, een zekere handvaardig
heid en fantasie, maar ook
incasseringsvermogen en ge
duld!
Voor de eigenlijke opleiding
moet je 19 jaar zijn, 18-jarigen
kunnen aan een vooropleiding
deelnemen. Het Goois Kinder
ziekenhuis in Huizen N.H. ver-
sociale opleiding je je hele de ogen van piloten gaan on-
leven verder van pas komt in derzoeken, hoe de samenwer-
de omgang met mensen en in
het (toekomstig) gezin. Daar- king van die ogen is, liever
5* de samenstelling van
het diploma ziekenverpleging de visuele beelden van de bei
halen. Voor verdere vragen ver
wijzen wij u naar deskundigen.
de ogen. In ons land is men
Om de geur van koffie en
thee te bewaren is in Japan een
nieuw verpakkingsproeédé ont
wikkeld. Men maakt in Japan dracht naar de oorzaak te zoe-
preparaten die het mogelijk ken Allerlei testmateriaal staat
maken de geur van koffie en
thee in verpakking volledig te haar daartuj ter beschikking.
zorgt opleiding en examen. Half ren gewerkt, het tweede jaar ding. Ergo-therapie ligt écht in bewaren, door een heel een- We zagen haar bezig op haar
augustus vangt de cursus aan, bij volwassenen, bejaarden en de artistieke sfeer zoals aan de voudige methode: nl. net ver- eigen orthoptische afdeling van
duur: drie jaar. Het laatste jaar geestelijk gestoorden. U voelt al vakken te zien is. Meer medisch pakkingsmatenaal (gewoon pa- een oogheelkundig centrum die
het wel: ook hier krijgt men met ligt de socio-therapie.
zéér jonge tot zéér oude patiën-
nezend, de therapieleidster is daarbij een
r spanning b\j het sjoelen waarbij de „zuster"
leiding geeft.
mee bezig. Om te weten te
komen wat er nu eigenlijk
aan de hand is bij een patiënt
die scheel ziet, of die met
het éne oog minder dan met
het andere ziet, en nog an
dere oogafwijkingen, dat
kostte veel tijd op het
spreekuur van de oogarts.
Hem staat nu de orthoptiste
ter zijde.
Zij krijgt van de oogarts op-
vakken zijn: ergotherapie, fysio- ten te maken en
logie, techniek, ziektenleer, pe- aanpassingsvermogen
denarbeid, kinderverzorging en sche keuring vereist naast «- - -
opvoeding en huishoudkunde. In diploma gymnasium of HBS of van de psychiater. Verschillende minuten lang verwarmd en dan keningen hingen aan de
met een vloeistof die is ver-
"7vaardigd uit koffie respectieve-
Z-eirsranaig iyk thee. Dit natuurlijk via een
ingewikkeld procédé! In het
De socio-therapeute, of thera- brouwsel wordt het verpak-
pie-leidster is het verlengstuk kingsmateriaal ongeveer
pier of karton) te impregneren
mei een vloeistof die is ver- onder supervisie van de oogarts
staat. Er stonden kleutertafel
tjes en dito stoeltjes, er lagen
plaatjes van eendjes en pop-
tien P®^es- Kleurige kaarten en te-
De orthoplist krijgt t an de oogarts opdracht een onderzoek in te stellen.
het eerste jaar wordt bij kinde- daarmee gelijk te stellen oplei-
VAN BLOEM EN PLANT
aantasting.
i bloem gebeurt, die plotse
ling tn volle groei en bloei van
een plant wordt afgeplukt. O-hnino cnpHp
Toch is dit een operatie, die jCHUIne Sneue
in de zomer, als het warm is,
nog ingrijpender wordt, omdat
er meer vocht verdoünpt en de
toevoer van vocht door het af
snijden abrupt wordt afgesne
den. Desondanks gaat de adem
haling gewoon door. Behalve
Elke Moem dite we in een
vaas -zetten, moet nóg eens af
gesneden wondien, om de water-
opname te vergroten. Daarom
doen we dit ook met een schui
ne snede, hetgeen vooral zeer
bloemen met i
houtige stelen, zoals rozen
Daarbij ontstaat hees ter takken. We laten de
psychiatrische inrichtingen be- gedroogd. Het papier heeft dan
reiden hun patiënten voor op de va" de
i of thee aangenomen en houdt
maatschappij in gewone wonxn- die yan dc yan de yer_
gen die op het terrein gebouwd pakking als het ware vast.
zijn. In kleine groepjes mogen Deze behandelingswijze voor-
ze zelf allerlei bezigheden ver- komt ook dat onplezierige lucht-
richten, waarbij de socio-thera- jes van andere stoffen tot de
peute behulpzaam is. De patiënt inhoud doordringen,
moet zelfstandigheid worden
bijgebracht, zij moet dus wel
een oogje in het zeil houden,
maar zich op de achtergrond
houden.
Er is een nauwe samenwer
king met de psychiater, maar het
beroep is vrij zelfstandig. Het
Psychiatrisch Ziekenhuis „Wolf-
heze" te Wolfhéze geeft een
interne opleiding die twee jaar
duurt. Je moet 17 jaar zijn en
Mulo of gelijkwaardige oplei
ding hebben.
naar rode en groene lichtjes hulpkracht van de oogarts. Na
vertellen hoe de poot- HBS of gymnasiumdiploma volgt
de letters stonden die ze de opleiding door de Stich
ting Opleidingsinstituut voor
Orthoptische Hulpkrachten,
Hulpkracht Henr. Bosmanstraat 34 in Am-
sterdam. Er is een zeer strenge
De orthoptiste is géén ver- selectie reeds voor de opleiding
oog. met het andere, ze mochten pleegster, maar een medische begint. In ons land zijn enkele
tientallen orthoptisten en er is
klinische kijken
omgeving niet verwachten, Jes va
maar al gauw bleek dat het de „zuster" aanwees,
alles te maken had met de héél
jonge kinderen die hier behan
deld worden. De orthoptiste liet
plaatjes zien. met het éne
Zwart en wit
voor handtassen
ook
V
lil
dus gebrek aan water, krijgt bel^ê^U^
de bloem ook gebrek
dlngszouten. Daarbij
het gevaar voor bacteriën, die wonden niet ^opdrogen,
de snijwond kunnen binnen-
dringen 0
vam kn
benadelen,
het snijden
plaatsen direct
c«i de ontwikkeling dë bloemen in de vaas. i
knop tot bloem kunnen nu blijf, nog het gebrek
Waar laat je je zakdoek, beursje, poederdoos en
allerlei andere kleine zaken als het hoogzomer is?
In die twee jaar krijg je Dit lieftallige meisje wist er raad mee: ze stopte alles
actieve- en groepstherapie, elegant weg in haar witte handtas die zwart gepaspe-
groepswerk, maatschappijleer, leerd is en een zwarte beugel heeft, ook voor hand-
psychiatrie, psychologie, EHBO tassen is zwart-en-wit „in". Het kleine kettinkje is
en geloofsleer. Na het examen een grappig detail, maar ook handig bij het open-
mag je je socio-therapeutisch maken van de tas, die uit skai-flor gemaakt is.
Wat
te doen om de bloe
toevoegen, bij elk»
enigszins ite vrijwaren voor bloemist verkrijgbaar.
al te grote schokken en ge- Jl~"
varen? Om te beginnen snij
den we "s zomers nooit de bloe
men af midden op de dag. als ook niet
de zon. schijnt, maar 's mor-
gens vroeg, als de nacht afkoe
ling heeft gebracht en de dauw
nog op de planten -ligt. Het
weliswaar niet fout om
wachten tot zonsondergang,
maar we moeten wel bedenken
dat ze 's avonds na een zonnige
dag veel vocht hebben der of keuken,
verloren en hun weerstand dur 1
minder groot is.
Soms is er geen andere mo
gelijkheid als overdag -
avonds bloemen snijden en
an is het verstandig ze niet
meteen in een vaas te schikken
maar ze in een krant te rollen
en tot hun hals in e
water te zetten. Ten
enige uren op een donkere
kloede plaats bewaren
nog de gehele nacht laten teren.
Van dfoge warmte g
et uw bloemen nooit
on en in deze tijd van 't jaar
/oor een raam. Hoe
.n lichter de plaats,
hoe sneller de bloei verloopt
en hoe eerder de bloem ver
welkt of uitvalt Tocht, en wind
te zijn tevens nadelfi'g voor onze
bloemen. Zo mogelijk brengen
we die bloemen voor de nacht
in een frisse koele gang, kei
keuken, waar ze zich
herstellen.
Bij bloemen van markt, bloe-
menman of winkel gaan we op
dezelfde manier te werk. Spe
ciaal bij zonnig weer laten we
ze profiteren van het waterbad
op de koele plaats. En bij bloe
men die droog vervoerd wor
den. is het nodig direct na aan-
zó komst een stukje van de stelen
,—ire af te nemen, zodat ze ten volle
béter van het water kiunnen profi-
De enige bloem die deze be
handeling niet verdraagt, is de
lathyrus, die slechts in een
paar centimeter water wordt Bloei
gezet, daar het water door de In en
haartjes langs de stelen naar
de bloem wordt gevoerd, die
A. C. MULLER—IDZERDA
zomer staan liefst
teilen te nachten,
■erkt tvorden.
Hoe hou je ze bezig? dat is
de vraag die moeders en
tantes zich weer stellen nu
de vakantieperiode in zicht
is. Een gezellige tip kwam
van mevr. v. d. D.-B. te M.:
„De logé's krijgen van mij
allemaal een schrift, waarin
ze elke dag optekenen wat ze
gedaan hebben. Ook de
kleintjes kunnen er aan mee
doen: alles gaat erin. Bloe
metjes die ze geplukt heb
ben, verschillende soorten
bladeren, ijs- of lolliestokjes,
suikerzakjes, kaarten of
brieven die ze ontvingen e.d.
Als ze een zeer lapje gekre
gen hebben gaat er een
exemplaar ter herinnering in
het vakantieschrift het
effect is ontzettend leuk en
een aardig souvenir voor la
ter. Als het regent mag de
lieve jeugd kleuren, vouwen,
plakken en de resultaten? In
het schrift. Gaan onze eigen
kinderen ergens heen, dan
vraag ik in die plaats folders
aan van de VVV die gaan
in hun vakantieboek. In onze
plaats is geen VVV, dus koop
ik voor de logeetjes kaarten
met verschillende kleine
plaatjes erop en die mogen
ze uitknippen (prikken) en
inplakken." Ik denk dat de
oeven en nichten wel graag
bij zo'n fantasierijke tante
logeren!
N. L. B.-v. R. in M.
..In de bezetting hadden we
vaak logees. Eens was er één
bij ons uit een naburige stad.
het was beter dat hij de eerste
tijd niet thuis kwam als de
kust weer veilig was zouden we
bericht krijgen. Hij bleef de
hele dag binnen en schepte
alleen 's avonds een luchtje. U
begrijpt onze angst en zorg
toen hij de derde avond niet
terug kwam. Mijn man erop uit
met z'n fiets op hobbelbanden
geen logé te zien. Hij reed
door naar de ouders, die be
hoorden toch in de eerste plaats
te weten wat er aan de hand
was. Wie deed er open? Onze
logé! Hij was op ae wandel
„even" naar huis geweest en
kon vanwege de spertijd niet
meer terug maar mijn man
waagde het wel terug. Voor mij
een lange avond alleen vol
angst, spanning en onzeker
heid."
het geïsoleerd op een eiland
zitten en daaraan verbonden
moeilijke verbindingen.
Onze lezeres, een weduwe
van Flatakee, moest op een
zaterdag naar Rotterdam met
haar dochter van veertien cn
zoon van twintig: „Toen we 's
avonds terugkwamen in Helle-
voetsluis was het erg mistig. De
boot kon niet varen, er was nog
geen radar. Het personeel zei:
als de maan opkomt hebben we
hoop dat het gaan zal. Wie niet
wil wachten, mag met dezelfde
tram en dito reisbiljet terug
naar Rotterdam. Zoonlief bleef,
het meisje was bang en erg
zenuwachtig. Dus nam moeder
de tram terug. In de tram zat
een echtpaar dat zeer bezorgd
was over ons logies. We zeiden
dat we familie hadden en dat
we daar welkom zouden zijn,
maar zij waren daar niet gerust
op: 't was bijna nacht eer we er
Ruilen
Mevr. E. v. L. te Z. bewoont
een heerlijk ruim huls met een
tuinderij. Een fijn oord. vooral
voor kinderen dikwijls heeft
ze er dan ook een stel bij, bij
haar eigen twee meisjes.
„Vrienden van ons" schrijft ze.
„die zeven kinderen hebben
zouden voor 't eerst samen uit
gaan. Een lief meisje van zeven
jaar zou bij ons komen, de
anderen werden elders onder
dak gebracht. Het oudste doch
tertje had er nog drie te
verzorgen. Ons logeetje was
blij met haar kamertje, maar
toen het bedtijd werd kwamen
de waterlanders ze ging pas
slapen toen haar zusje was
geweest. De volgende dag was
ze weer vrolijk, maar bij 't
slapen gaan was het weer mis.
We ruilden haar voor haar
broer, een slecht handelbare,
nogal ondeugende jongen. Tot
onze verbazing hadden wij he
lemaal geen moeite met hem
Integendeel! Nog steeds komt
hij in vakanties een paar dagen
logeren. Het was in alle opzich
ten een goede ruil.
Isolement
Logies aanbieden, daar we
ten de bewoners van Schou-
wen-Duiveland en Flakkee
van mee te praten. Gelukkig
brengen dammen en bruggen
een einde aan de misère van
gen op een boerderij ergens
in het Hollandse polderland
schap. Wat vakantie is, we
ten ze niet. Toch ontvangen
ze zélf altijd logees al
jaren achtereen een gezin
van vijf personen maar
liefst.
,Jiet lijkt wel druk",
schrijft ze, „maar vooraf stel
ik een heel menu voor de
week samen, daarover hoef
ik me dan geen zorgen meer
te maken. Natuurlijk is er
ook weckgroente bij. 's Mor
gens maken de moeders de
woning schoon, vader let op
de kinderen. Verder genieten
we samen zoveel mogelijk
van het samenzijn, koffie
drinken en weer eens gezel
lig praten. Het worden ook
voor ons gezin prettige da
gen, en voor mij brengt het
écht ontspanning, in plaats
van inspanning", verzekert
deze gastvrouw.
Hoffelijk
dat
dan de andere
dag weer naar huis. Dit trof me
geweldig, en als het echtpaar
dit zou lezen in onze krant,
zullen ze het zich zeker herin
neren. Laat ik ze dan nog eens
bedanken langs deze weg.
sohrijft een dankbare lezeres
Haar brief wordt hopelijk his
torisch als de eilandbewoners
niet langer afhankelijk zullen
zijn in de nabije toekomst.
Menu
Een zeer kortstondige maar
hoffelijke gastheer was een
Haagse huisvader voor onze le
zeres mevr. E. J. van O. aldaar.
„Ik kan niet nalaten het u te
schrijven want ik moet het aan
iemand kwijt", begint ze. „Mijn
man en ik gingen op onze
tandem zondagmiddag op be
zoek bij een alleenstaand meis
je dat al meer dan een jaar
ziek was. Ik zit vóór. want
mijn man kan niet fietsen
Opeens liep de achterband leeg.
Goede raad was duur: ik kan
geen band plakken en mijn
man nog minder we zouden
minstens een uur moeten lopen
naast ons voertuig. We gingen
op stap, en hoorden iemand iets
van een balkon af roepen.
..Komt u maar binnen" en een
mijnheer ontving ons vriende
lijk, zette samen met zijn doch
ter de fiets op zijn kop. een
stukje op de lekke band, band
er in. Vader en dochter wim
pelden alle vergoeding af. Hul
de schrijft mevrouw Van O.,
en als er nog een boekje op
over kan schieten dan graag
Tipparade voor mijn onver
wachte gastheer.
Wilt u ook zo'n exclusief
geschenkje aan uw gastheer
of -vrouw cadeau doen? Pro
beer het eens te bemachtigen
via een gezellig epistel over
uw logé-ervaringen, 't kan
nóg mee. Tot schrijfs!
dus weinig emplooi voor haar.
Het is een tweejarige dagoplei
ding die in september aanvangt.
Naast referaten, een scriptie,
v praktijk in een oogheelkundig
centrum omvat de opleiding uit-
gebreide theorie, fysiologie, ana-
tomie, polikliniek, het oefenen
4 met één oog, algemene oogheel
kunde, optiek, refractie, psycho
logie en mobiliteitsstoornissen
alsmede typelessen. De orthoptis
te oefent in ons land zélf geen
praktijk uit, ze is in dienst van
een oogarts of ziekenhuis. De
orthoptische behandeling heeft
alleen zin voor heel jonge kin
deren: tot het achtste jaar heb-
«i ben zij een kans te genezen.
„Met een kind van vier jaar
kun je overigens beter werken
dan met een man van veertig!"
zo verzekerde ons een orthoptis
te. Op de orthoptische afdeling
is een donkere kamer met pro
jectiescherm, dat verdeeld is in
rode blokken met stippen. Hier
wordt de functie van de ogen
getest. Orthoptiste is een vrij
nieuw, zelfstandig, dankbaar
beroep.
Wil je dan een
Franse man, nee
mamma nee...
In Frankrijk is volgens een
toch niet zo heel oude wet die
in 1903 tot stand kwam en de
verplichtingen van de echtelie
den in het huwelijk regelt de
man mede-verantwoordelijk voor
de gezondheid van zijn vrouw.
Zo is hij dus mede-aansprakelijk
voor het antwoord op de vraag, of
vrouwlief naar de tandarts moet.
Als ze daar nu eens geen zin in
heeft en hij vindt het „op steek
houdende gronden in verband met
haar gezondheid" wel nodig, dan
is ze volgens de letter van de wej
verplicht naar de tandarts te gaan.
Zo niet, dan kan de man haar wei
gering alseen reden tot echt
scheiding aanvoeren. Zij heeft zich
dan namelijk schuldig gemaakt aan
schending van de verplichtingen
die zij als vrouw krachtens de wet
op zich heeft genomen.
Bad van Marie
niet langer
gevaarlijk
Dat kookbad is lang niet altijd
even aantrekkelijk voor de huis
vrouw, zo'n pan in een andere pan
met water geeft niet zelden aanlei
ding tot kleine overstrominkjes of
verbrande vingers. Een Duitse fa
brikant moedigt onze kooklust in
die richting aan. Hij brengt een
mooi stel pannen op de markt, die
ons veel ergernis kunnen besparen
De bovenranden van beide alumi
nium pannen passen precies in el
kaar. De onderste pan is aan de
bovenzijde wijder en biedt zodoen
de ruimte voor het water, zonder
dat de gevaarlijke stoom ontsnap
pen kan. De pannen zijn voorzien
van geïsoleerde handvatten zodat
ze gemakkelijk te hanteren zijn en
bovendien smaakvol van uitvoering.
pvoor een paar brieven en ook
door een paar gesprekken
die ik deze week mocht hebben,
ben ik ineens een heel stuk meer
gaan zien van het probleem dat
ons de vorige weken bezig hield.
Of beter: ik heb de aard van de
angst begrepen die achter het
probleem zat. Niet bij mijn
vriendin met de vriendelijke bo
venbuurman: zij kent amper
angst. Maar bij de bezorgde
moeder die haar kinderen links
en rechts ziet „aanpappen", en
bang is dat hun oordeel daaron
der lijdt. Het is eigenlijk een
vicieuze cirkel: omdat er men
sen zijn die overal Gods goed
heid zien, ook in daden van bu
ren en vrienden die de naam
van Jezus nimmer op de lippen
nemen is er een andere groep
van mensen die hiervoor wat
huiverig worden en zeggen:
maar waar blijf je dan als je al
lerlei goede intenties ook al bin
nen het Christendom haalt.
EN daardoor wordt van de weer
omstuit weer een bepaalde
categorie nadrukkelijk vrijer dan
de middenmoot en zegt: hoe durven
jullie toch een oordeel aan te leg
gen waar je niet eens in het hart
van een mens kunt zien.... Enzo-
Nu heeft iemand die met mij
begon te praten mij aan een heel
mooi voorbeeld geholpen, een voor
beeld dat ons de lijn wat nauw
keuriger doet zien: de lijn waar
langs wij. net als de vorige keer,
toch ongeveer moeten denken. Ik
mag het van haar gebruiken.
Door mijn twee laatste brieven
verontrust, is zij met eigen onge
rustheid bij mij gekomen. Zij is een
tijdje, zo schrijft ze, bij de S.O.S.-
teiefoon geweest. Enige uren per
nacht zat "zij uit vrije wil op het
rinkelen van de telefoon te wachten
en luisterde als er aan de andere
kant een stem om een luisterend
oor vroeg. Heel dikwijls ook kon
zij een antwoord geven of via het
team dat achter deze telefoon zich
disponibel stelt, hulp bieden. Ze
deed het graag, want ze ziet heel
slecht en kan verder nergens hel
pen, alleen bij de telefoon deert het
niet of je bijna niet zien kunt,
als je maar kunt luisteren.
LTIJD echter was zij zich be-
A wust van de gedachte dat deze
telefoon niet zomaar wat helpen
wil, maar dat degenen die tot dit
dienstbetoon besloten dit deden
omdat rij Jezus Christus en Zijn
liefde voor zondaren wilden duide
lijk maken.
Nu haar probleem. Heel dikwijls
wordt zij opgebeld door een man
die zware depressies heeft Hij
praat dan wel een half uur; zij
luistert. Zij komt er bijna nooit
toe iets te zeggen en de psychiater
die tot het team achter de telefoon
behoort, heeft haar duidelijk ge
maakt dat zij zó al genoeg doet.
Of duidelijkdat Is het nu
juist. Zij zit er eigenlijk wat mee
dat zij week aan week niets doet
dan luisteren en nog nooit de naam
van de Here Jezus heeft kunnen
noemen. Hoe kom je nu ooit tot
verkondiging!
Verkondiging betekent hier dus
dat je tot je medemens spréékt van
Jezus. Ais dat niet gebeurt, word
je onrustig, en wel eens wat be
angst. Je schiet tekort, denk je.
Dit is dezelfde angst als die van
de moeder door wier brief heel dit
uitpraten in de Open Brief voor mij
begon. Immers, zij ziet haar kinde
ren zich langzaam aan in niets meer
onderscheiden van andere jonge
mensen, tenminste, dat denkt zij en
nu vraagt zij zich ook af: waar ver
kondigen wij nog. Waar is het nog
duidelijk dat wij christenen zijn.
Want dat móet toch.
TK moet bekennen dat ik dit pro
bleem steeds heb onderschat.
Daar het voor een groot deel een
persoonlijk probleem is. immers,
de één „durft" altijd meer dan de
ander kan het niet anders of
vechten. Wat we echter
samen hebben is dit: we moeten
Jezus van harte liefhebben. Dan
wordt het vanzelf duidelijk dat wij
christenen zijn. Voor de één ver
loopt het leven dan misschien heel
anders dan voor de ander, maar
er is nergens gezegd dat wij alle
maal als druppels water op elkaar
moeten lijken. Het was natuurlijk
wel gemakkelijk, vroeger, dat het
leven zulke duidelijke, op elkaar
gelijkende vormen had; dat de men
sen eender ingetogen gekleed waren:
dat overal in de huizon vaders het
te zeggen hadden; dat vrouwen
meestal dom. in ieder geval dom
gehóuden waren; dat cr voor grote
groepen, ook in de kerk. een be
paald gevoel van minder-zijn be
stond ten aanzien van andere
groepen een gevoel dat men
maar gelaten droeg.
TTKT is dus ook begrijpelijk dat
veel mensen, die niet hebben
leren durven doordenken, het nü
niet meer weten, nu zoveel ouds en
vertrouwds is weggevallen.
Maar echt. elke dag mogen ze zelf
aan het denken en beslissen gaan,
enkel puttend uit de liefde Gods.
Ze zullen gaan genieten als zij mer
ken hoe vrij en blij een mens is
die als enige kommer die liefde
heeft. Dan is verkondiging niet pas
het wóórd, maar ook het luisteren,
ook het mee-lcven, ook het dispo-
nibel-zijn: kortom, dan is verkon
diging: zijn Een soms bevend
altijd strijdend en hopend, maar
nooit minder dan een verrukkend,
heerlijk leven. Een leven van her
kenning: het is de Heer! En, als
het mag. ook een leven van her
kend worden: „die mensen hébben
iets, ze zijn christelijk"...
