Boerderij met zwembad
voor een halve ton
.ZONDAGSBLAD,
Rotterdammer uit
Australië wilde
ouders bezoeken
ZATERDAG 22 MEI 1963
iNie uwe iLei dse Coerauit
RUIM VEERTIEN jAAR geleden emi
greerde de toen 20-jarige Klaas
Nierop uit Rotterdam naar Austra
lië. Hij is er figuurlijk gesproken
veel gevallen, maar ook steeds weer op
gestaan. Eind 1963 kwam hij met zijn
Australische, in Engeland geboren, vrouw
en twee zoontjes in Nederland terug.
Zij woonden drie maanden in bij zijn
ouders, gingen toen op zoek naar een
eigen huis en vonden een oud, leegstaand
boerderijtje in Wierum, dat zij groten
deels zelf verbouwden tot een luxueuze
woning. Enige weken geleden werd het
boerderijtje verkocht. Toen waren zij ech
ter alweer aan het timmeren en schilderen
in een grotere, oude boerderij, die aan de
Dokkumer Ee bij Raard staat. De verbou
wing en meubilering kosten een halve ton,
maar daar is dan ook alles bij inbegrepen,
ook het 11 meter lange en 4 meter brede
zwembad, dat de heer Nierop naast de
boerderij heeft aangelegd.
De noning van dc familie hierop in Wierum, die bijna geheel eigenhandig l
ten villaatje iverd omgetoverd.
Eenmaal in Australië terug
wil hij ze naar Nederland gaan
exporteren. Die zaak is hij nu
aan het opbouwen. En hij kijkt
in ons land uit naar goederen,
waar een markt voor is in
Australië.
Hij heeft waterkranen gezien,
die ze daar niet kennen. Er is
reeds een monstercollectie on
derweg. K. Nierop probeert.
Vallen en opstaan, zo is zijn
leven. „De ene keer verdien je,
de andere keer verlies je. Dan
moet je het gewoon opnieuw
proberen", zegt hij.
Leerschool
Hij heeft een harde leerschool
achter de rug. In Rotterdam
grootgebracht, na de zeevaart
school op 17-jarige leeftijd naar
zee. Hij zag veel
van de wereld, maar
na drie jaar had hij
er schoon genoeg
van en dus emigreer-
Een goede kans
van slagen in Aus-
,,Je moet het zo
zien", zegt hij, „een
sufferd in Neder
land, is een sufferd
in Australië. Als je
in Australië slaagt,
slaag je hier ook, al
leen heb je in Aus
tralië meer mogelijk
heden.
Hij steekt zijn zoveelste filter
sigaret op.
..Voor emigreren moet je jong
zijn", zegt hij, tussen de 18 en
25 jaar. Ouder niet. Als je ouder
wordt schiet je ergens wortel.
Dat. is fout. Dan kom je in een
vreemd land en als het je even
teaenzit, pieker je er steeds
over. hoe je het thuis had. Je
anpassingsvermogen is minder
root. Je laat je ouders achter-
He zijn dan ook veel ouder. Zal
c. ze nog wel eens terugzien?
enk je dan.
Maar als je een jaar of twin-
;g bent, pieker je daar niet
wer. dergelijke gedachten ko
men met eens bij je op. Je bent
veel harder, meer op jezelf
ingesteld, het kan je allemaal
niets schelen."
36 Baantjes
Twintig jaar oud zette Klaas
Nierop* voet aan wal in Austra
lië. „Ik heb 36 baantjes gehad",
zegt hij lachend. „Ik weet niet
allemaal wat ik gedaan heb.
Drie dagen op een bakkerskar,
twee dagen in een glasfabriek,
gewerkt in de Snowy Mountains,
ik ben manager j.n 'n berghotel
geweest, ik heb met een vriend
krokodillen geschoten voor
de huiden hè ik heb op een
vliegveld gewerkt, ik heb een
schoonmaakbedrijf gehad en
weer verkocht. Een fabriekje
voor plastic botenbouw, een fa
briekje voor plastic juwelen.
Dat was het laatste, toen ben ik
naar Nederland teruggegaan."
alleen ideeën, tijd en geld heb
ben."
Het schijnt hem aan die drie
niet te ontbreken.
Het huis in Wierum verkocht
hij met meubels en al, omdat
het, naar hij zegt, „te klein was
voor ons gezin. In Raard is
ruimte te over. Zelfs ruimte
voor een biljartkamer, ruimte
ook voor twee badkamers
met badkuipen! een boven
en een beneden, ruimte even
eens voor een ruime hal, waar
de trap uit opklimt naar de
bovenverdieping, en waar een
bureau komt te staan.
Zijn vrouw zegt in moeizaam
Engels: „Ik vind dit heerlijk
wonen. Ik wil nooit in een flat
of in een huis, dat al helemaal
klaar is, zelf wat maken vind ik
veel mooier."
Wonen is voor de heer Nierop
zeer belangrijk. Goed wonen
„U verbouwt die boerderijen
toch om ze later weer met winst
te verkopen?"
„Ik verbouw ze. omdat ik
ergens moet wonen. We kon
den niet bij mijn ouders blijven.
Dan zoek je wat. Ik verbaas me
over de mensen hier. Als
iemand een huis wil, moet hij
dat van hel gouvernement. Dat
moet bouwen. Alles moet hier
voor de mensen geregeld wor
den. Een verzorging van de
wieg tot het graf. Er worden
hier nummers gekweekt, geen
mensen. In Australië heeft 70
procent van de mensen een eigen
Hij steekt nog een sigaret op
en zegt dan:
„En hoe de mensen hier
wonen. Nederlanders zijn schoon,
dat is algemeen bekend, maar
voor wonen hebben ze geen cent
over. Je ziet hier notabene hui
zen met een ton. Nou, een ton
hoeft in deze moderne tijd toch
niet meer. Je ziet mij niet in een
huis zonder closet en een dou
che. In Wierum was geen water
leiding, geen elektriciteit, dat
heb ik aan laten leggen. In dit
huis in Raard was ook geen wa
terleiding. -Nu wel, ik heb drie
tanks van elk 12.000 liter aange
schaft. Het eerste wat ik hier ge
daan heb, is die badkamers aan
laten leggen. Wat denk je? Ik
kan er niet bij, dat de mensen
gewoon maar genoegen nemen
met het gemis van een closet en
een douche. In Australië heb je
ook niet overal riolering, maar
tonnen zijn daar niet hoor."
„En hoe krijgt
u dat zwembad
vol?"
„Volgende week
komt er een tank
boot met water of
er komen tank
auto's van de melk
fabriek. Er gaat
veertigduizend li
ter water in."
„Moet dat steeds
ververst worden?*'
„Ik heb er een filter*
systeem in gemaakt, zodat je
maar een keer per jaar hoeft
te verversen."
„Hoe lang blijft u hier nog
wonen?"
De heer Klaas Nierop
haalt zijn schouders op. „Ik
moet mijn zaken eerst rond
hebben, dan ga ik weer terug
naar Australië". Of dat spoe
dig is of niet, laat hij in het
midden.
In ieder geval heeft hij nog
geen koper voor deze boer
derij in Raard.
„Je moet kleine kinderen
nooit iets laten zien, voor
het klaar is", zegt hij.
De heer Kluns Merop, met beide zoontjes in de woonkeuken, ren
kangoeroehuid op de knieën.
,.De mensen zijn hier vaak zo
bekrompen", zegt hij.
Hij blijft hier niet.
Veel te koud
„Ik pas hier niet meer",
m 1 hij, „en het klimaat ligt
me /niet. Veel te koud. In
Australië is het veel warmer.
De kinderen hadden nog nooit
een kachel gezien. De vrouwen
wassen, hangen de was op en
een paar uur tater is alles
droog. Hier niet. Het regent als
de vrouwen moeten wassen, lo
pen ze te denken: Hoe krijg ik
mijn was droog. De mensen
hebben allemaal problemen. Ze
maken problemen. Nederland is
een problemenland. Dat is
voor een groot deel de schuld
van het klimaat. Ik geloof, dat
het klimaat de mensen vormt."
Nee, voor K. Nierop geen
Nederland. Voor een tijdje....
o.k., maar voor twintig, dertig
jaar stellig niet.
We zijn in december 1963 in
Nederland gekomen. Ik wilde
mijn ouders weer eens zien, die
Kangoeroehuiden
Het is één van de redenen, de
belangrijkste uiteraard, maar
hij is ook handelaar. De handel
houdt hem zo lang in Nederland
vast. De heer Nierop importeert
kangoeroehuiden. Voor het open
haardvuur in zijn boerderij te
Raard ligt er één op de grond.
„Voor de bontindustrie zijn ze
ook geschikt", verklaart hij.
Tijd en geld
De fabriek heeft hij verkocht.
„Ik heb nog vijftig procent
van de aandelen", zegt hij.
Na drie maanden ingewoond
te hebben bij zijn ouders wist
hij dat ook wel.
„Jong kan niet te lang bij
Toen is hij heel Nederland
doorgereden op zoek 'naar een
woning. In Wierum vond hij een
boerderijtje. Dat heeft hij ge
kocht. Hij en zijn vrouw zouden
het wel even opknappen.
„Had u wel eens getimmerd
en gemetseld?"
„Nog nooit", zegt hij, „ook in
Australië niet. Ik heb in Wie
rum een metselaar laten komen
om een badkamer te maken en
een keuken. Ik hielp mee en
keek, hoe hij dat deed, toen het
werk klaar was, kon ik het ook.
Nou c'oen we het zelf."
Niet alles, omdat sommige
werkzaamheden niet door één
man gedaan kunnen worden.
Dan schakelt hij een vakman
„Leuk werk. die oude huizen
opknappen", vindt hij, „je moet
Een blauwe Mercedes scheurt de stilte.
„Daar zijn ze", zegt de schilder.
De auto draait het erf op. De familie Nierop stapt
uit. Twee kleine blonde jongetjes, een slanke jonge
vrouw en de heer Klaas Nierop zelf, een forse enigs
zins gezette man, die de vreemdeling even bekijkt
en daarna vraagt wat hij komt doen.
„Come in", zegt hij, als hij het weet.
De deur met koperen klopper en bovendien een
klingelbel uit vroeger dagen is niet op slot.
„Dit is de woonkeuken", zegt Nierop, „dit is onze
opvatting van een oud-Hollandse keuken. Ik heb hem
zo groot gemaakt door een stuk van de stal er bij De boerderij
,te trekken".
Er zijn vele antieke stukken
te bewonderen.
„Heb ik uil hel hele land
vandaan" zegt hij, „die stoelen
komen bijvoorbeeld uit Schoon
hoven, de buiskachel uit Stap
horst die is net zo origineel als
die stoelen. Nee, wordt niet
gebruikt, die slaat er voor de
pronk. Die koperen wandborden
heb ik in Amsterdam gekocht.
D( t lepelrekje in Rotterdam,
dat is uit 1300. als je er naar
kijkt, valt het bijna uit elkaar.
Die bank is een kerkbank, komt
uit. de Universileitskapel in Lei
den. Zo'n keuken vinden we
leuk. Zo'n oude keuken met alle
moderne gemakken dan natuur
lijk: een ijskast, een grill, gas
stel."
Een Australische Nederlander
verdwaald in Raard.
„Het is hier mooi", zegt hij,
„ik hou van de ruimte. En nu ik
in Nederland ben, moet ik toch
ergens wonen. Je bent hier
overal vlakbij. Vlakbij de me
ren, de bossen, anderhalf uur
van Amsterdam."
Afstanden zijn er niet voor de
heer Nierop. Hij denkt Neder
land als Australië. Honderd ki
lometer? So what?
Bijna rimpelloos ligt de Dokkumer Ee
naast de weg van Raard naar Janum. Aan
gene zijde van de weg met flinke tussen
ruimten een aantal boerderijtjes. Aan de
andere kant van het water en daarachter
kilometers ver het weiland. Een paar
boerderijen geven diepte aan het Friese
landschap. Aan de horizon, piepklein,
Rinsumageest.
Twee schilders zetten ramen vaster in de
sponningen met stopverf; „Het moet tochtvtij
gemaakt worden", zegt de oudste schilder, „het
is een oude boerderij, daar mankeert nogal wat
aan, maar Nierop maakt er wat van. Die man
klapt er wat geld tegenaan. Wel iemand die wat
durft. Als je binnen ook ziet, het duurste is niet
mooi genoeg, hij maakt er zelfs een biljart
kamer in. En buiten een zwembad, mooie rozen
struiken om het huis. Als het helemaal klaar is
vraagt hij er een ton voor, moet je denken!
Minder? Vast niet. Ziet u die trap hier in dit
kamertje, heeft ie speciaal laten maken, die
is met duizend gulden niet betaald. Die Nierop
weet het allemaal wel hoor, neem dat maar
van mij aan. Dat is een heel handige jongen.
Moet u hem spreken? Ze zijn niet thuis, ze zijn
met de auto weggegaan".
Ik kijk naar de door de heer Nierop eigenhandig
witgekalkte boerderij. Een opvallend bouwwerk in
deze rij donkerder, somberder aandoende huizen.
Een korte nieuwsgierige blik door de ramen: een
groot deel is reeds luxe gemeubileerd, een wandrek
in de woonkamer is nog in aanbouw, daarom staat
het televisietoestel op de grond. Een kachel is er niet,
wel een open haardvuur. „Er is centrale verwarming
door het hele huis", zegt de schilder, „in de woon
keuken staat de kachel, door het hele huis lopen
buizen."
Om het huis is het nog vrij chaotisch, een paar
kinderfietsjes liggen in het gras naast wat speelgoed,
't Pad is modderig. Maar het zwembad met rood ge
schilderde tegels en lichtblauwe betonnen wanden
ligt pronkerig te wachten op water.
Hollandse keuken
