Happening
GOR
WAARD
AvaL
KLEFFE
TROEP
KADER 2 x (2>
STRIJD TEGEN DE
ZWAARTEKRACHT
Ruimte-onderzoeker R. van Prehn, verbonden aan het
Europese Centrum voor Ruimte-technologie, knijpt mijn arm
bijna fijn. „Nu halen ze hun schouders op en zeggen dat het
maar verbeelding was. Maar dat liegen ze. Ik zag het vlieg
tuig zelf binnenkomen. Plotseling leek er iets mis te gaan. De piloot
nam het gas terug en gevaarlijk rukkerig zette hij zijn toestel aan de
grond. In de kantine vroeg ik de piloot, die zo wit zag als een doek, wat
er aan de hand was. Letterlijk zei hij me: „Jou wil ik het wel zeggen:
Ik zat bijna op een saucer, een vliegende schotel."
Als man van de techniek somt hy nu
nuchter en zakelijk de argumenten op.
Mejuffrouw Rey d'Aquila, in wier sobere
woning aan de Haagse Beeklaan het gesprek
werd gevoerd, valt hem keer op keer by.
-Tijd om zijn verhaal af
te maken kreeg de piloot
niet. Want op hetzelfde
ogenblik vloog de mecano
binnen. Hij trok ons mee naar buiten,
waar we hoog aan de hemel drie
schotels zagen. Door de sextant leken
het net lichtgevende kwartjes".
..Als je zoiets hebt meegemaakt",
vertelt de heer Prehn geëmotioneerd,
„twijfel je als zinnig mens niet meer.
Bij stukjes en beetjes schar-
relde ik de bewijzen bij el-
AP** kaar dat vliegende schotels
en nauw daarmee ver
weven georganiseerd leven op andere
planeten niet zomaar naar het rijk
der fantasie kunnen worden verwezen.
Duizenden waarnemingen zijn in de
loop der jaren gedaan. Slechts een
klein percentage hebben de regerings
instanties met een bevredigend ant
woord kunnen afdoen".
Zy heeft de waarheid op andere wijze be
naderd. Door een lezing van de beroemde
ufoloog (iemand, die ufo's ongeïdentifi
ceerde vliegende voorwerpen onderzoekt)
trok het mogelijke bestaan van vliegende
schotels haar aandacht. Naast persoonlijke
ervaring was het bij haar de filosofie, die de
beslissende stoot gaf.
geloven", zeggen vaak de bezoe-
^ers van lezingen, die ik houd.
Dat was eerst ook de enige wens
die ik had. Wel, ik heb een paar maal een
vliegende schotel gezien. Boven het atoorn-
centrum in Petten, dat duidelijk wordt ge
observeerd door onze vrienden van andere
planeten, maar eveneens boven het grasperk
aan het eind van de Beeklaan", zegt ze op
de toon van „Dat moet voor iedereen vol
doende zyn".
Rey d'Aquila legt de nadruk op het woord
vrienden. „Ze zullen de aardbewoners geen
kwaad doen. Zij leven onder de kosmische
wet, die zegt „niet dwingen, hoogstens trach
ten iemand over te halen". Maar daarom
moeten de wezens van andere planeten de
ontwikkeling toch wel zeer scherp in de
gaten houden. Het atoom is behalve een
bedreiging van de aarde, ook een mes op
de keel van het heelal".
Moreel voelen èn Rey d'Aquila èn de heer
Van Prehn zich door de nabijheid van hun
niet-aardse vrienden gesteund. Geen van
beiden heeft ooit een gesprek met een wezen
van een andere planeet gehad, maar Rey
d'Aquila kan toch niet nalaten op te merken:
„Wellicht onbewust. Ze bewegen zich name
lijk vrijelijk onder ons. In Mexico kwam het
voor", beweert ze met grote stelligheid, „dat
boven een stad ufo's werden gesignaleerd.
Een dag later telde de bevolking verschei
dene inwoners meer!"
Met de heer Van Prehn is Rey
t d'Aquila een eenling. Zo voelen
zij zich ook. Verscheidene malen
heeft Rey geprobeerd een UFO-
club in stand te houden, evenzovele keren
ontstond er ruzie en viel de vereniging
uiteen. „Nu heb ik een UFO-groep Neder
land, waarmee de UFO-groep Puttershoek
nauw samenwerkt, die zeer hecht is. Alleen
de heer Van Prehn en ik zyn er lid van.
Voor de geïnteresseerden geven wij een
bulletin uit. Maar je moet begrijpen dat het
moeilyk is in deze materie gelijk te denken.
Niet iedereen is zo rotsvast als wij ervan
overtuigd dat er vliegende schotels bestaan.
Slechts enkelen zijn in hun denken zover
als wij", stelt zij, zonder zich overigens
daarvoor op de borst te slaan.
Tegen het eind van een wonderlijk ge
sprek vat de heer Van Prehn de waarde van
het voorbereidende werk van de UFO-groep
aldus samen: „Voor de aarde zal zich in hét
denken een omwenteling voltrekken als
straks de vliegende schotels bij ons kind
aan huis zijn. Honderd jaar geleden was het
onmogelijk met een vliegtuig het luchtruim
te kiezen. Nu is het de gewoonste zaak van
de wereld. Zo zal het ook gaan met het
interplanetaire verkeer, alleen.... de gevol
gen zullen voor de aan strakke regels ge
bonden mens revolutionair zijn".
BERT JONGSMA
zal een ieder kannen billijken.
Mis
Volgens „Werkende Jeugd' .ifd Slis-
drecht. behoeft sportleraar Van den
Brink zich geen kluizenaar te voelen,
..want", zegt voorzitter A. Prins, „wij
passen reeds maanden zijn ideeën toe en
ze roepen bij de jongelui echt geen
Jan A. Middelkoop (38 Jr.), jarenlang
Tegen
'"(•In-hl ,r
scherpe
isme. „Doordat wij dat verzondlgd
I, hebben wij ons vertier gezocht
iport". Hij besluit: „Mijdt de sport
J- .verwinning".
ld Is de mening van
JTïE bedoeling ran de happening is, om zon
der gebruik van marihuana of drank loch
in een hogere toestand Ie geraken, „high" te
u-orden grinnikt Lagor-Waard achter z'n han
den. Hij staat, de ogen met maskera bewerkt en,
de lange haren tot op zijn wenkbruuwen ge
kleefd. op een gammele zolder in de Haagse
binnenstad. Ruim veertig mensen hokken in hel
muffe xu-ijgdonker, zittend op vellen karton, of
staand.
Hen lampje braiult load en rood gloeien sigu-
hlote jongeman transpirerend te schemeren ach
ter een kaars. Tussen een losse deur links en
een rafelig kamerscherm rechts verwarren dui
tere schimmen zich in rook en onverstaanbar
dialogen. Lagor Waard, hel bovenlijf ontbloo
rammelt knokig met kettingen. Hen mislig-mon
pelende figuur geeft hel publiek een kartonne
doos met gaten. Om er je neus in te steker
Vervolgens hullen twee personen zich in plastii
zakken en gaan zwijgend tegenover elkaar slaui
Dan beginnen ze flink op elkaar los te timnu
ren. Highgeroep. Tromgeroffel. De d,
de kaars dooft.
door WIM de REGT
^TAPELGEK, maar geslepen als hij geld ruikt! 'n War
hoofd met een gladde tong en ongezonde ideeën,
'n fantast, die er op uit is, koste wat het kost in de pu
bliciteit te komen en daarin soms nog wel slaagt ook
Gevaarlijk misschien voor jongelui, die niet stevig in hun
schoenen staan.
Del it na aan geiprek van ruim
anderhalf uur da indruk, dia ja
krijgt van Lagor Waard (21), die
zich in Den Hsag uitdooft, de eon-
l bijvoorbeeld. Jezz-liefhebbert
om ook^niet: hij v.
den. En beroemd,
tegelijk. Hoe? Je.
beetje mee. Hij
tchrijft geen boekt
gedichten. Meer hij vin
wel wet op. Dagenlang
rail
ft publiek wordt verzocht de kragen op te
n om het ..bloedheet" te krijgen. Hen niet
rdig meisje danst onverwacht in iets bikini-
igs met rode tule. Lagor Waard kleeft er
zend wal om liecn. Een zielig gezicht.
lis hel meisje verdwijnt arliter het kamer-
scherm, komt Johnny The Self-kicker" uil een
donkere hoek. Hen sigaret lummelt in zijn
mond. De ogen staren verdwaasd in verten.
Johnny loopt onzeker heen en weer. Af en toe
druppelt wat zueel in zijn rode baardje. Plot
seling gooit hij de sigaret i onkenspaltrnd op
de zoldervloer. Hij begint zo vervaarlijk met
een degen te zwaaien, dat de kijkers op de
voorste rij beducht naar achteren schuiven. Zijn
mond mitrailleert waanzin-klanken. Minuten
lang. De trommelaar legt omfloerste accentjes.
Enkelen schreeuwden ..high" en klappen in de
handen. Johnny ratelt door. totdat hij rood, be-
zweet, uitgeput en mistroostig achter het ka
merscherm verdwijnt.
Lagor Waard gaat op de grond zitten; boven
Iwm hangt een bloem aan de huilebalken. Als
gold het een rituele handelinglaat hij het rose
bloemetje aan een draad zakken in een steel-
pannetje met vuur. Applaus! Sommigen verlaten
de zolder omdat ze bang zijn geworden voor
brand.
I\'et wanneer Johnny zich o,merkt tot her
nieuwde razernij, komen de buren tliuis. De
voorstelling wordt afgelast. Wel krijgen we nog
de groeten van Simon Vinkenoog, met de ver
zekering dat we allemaal vrienden zijn gewor
den. Een van de liappeningmakersvertelt nog
even dqt hij de grote tovenaar is. De tovenaar
met het derde oog. Hen vriend van hem, Bart
Huge», heeft dit derde oog met een landarts-
boor in zijn voorhoofd geboord.
Ze hebben allemaal ren gaatje in liun hoofd.
41 verklaart het niet alles, wel teel.
ROLF HOHKSTR4
leven ten goede kom
Wereldbeeld
Reac
op het artikel
Ide leiders op
elk gebied die hun stem verheffen? Wij
moeten God om ontferming bidden en de
jongeren aansporen hun Krachten In te
zetten Tenslotte: „De Here Jezus is met
ons al de dagen tot de voleinding der
D. W. van Leeuwen mt Leiden merkt
op dat we dankbaar gebruik moeten
gedicht: „Nier
M. A. Benders, Rotterdar
hij nog toekomst heeft!"
Alle lezers hartelijk dank voor hun
brieven, die het overdenken waard zijn.
WIE ZEI ER dat het Rotterdamse uitgaansle-
W ven plat ligt? 't Is nog geen seven uur en
voor de kassa's van het Luxor Theater waar
Sleeswijks Revue draait staan de mensen al
te dringen. In de hal praaien wij voor een kort
gesprek Willy Walden en Piet Muyxelaar, reeds
27 jaar de pijlers van de show-.
Zegt Piet: „De recente uitzendingen op de
televisie over onze show hebben ons nieuw
publiek gebracht: de jeugd. Ze hebben
gezien dat er nog iets anders is dan „beat".
Van jongens en meisjes in de leeftijdsgroep
van twaalf tot achttien krijgen we veel
verzoeken om foto's en handtekeningen.
Reacties van de twens? Nee. Maar dat we
van deze groep niet veel horen zegt op zich
niets. Deze mensen zijn natuurlijk te oud
voor handtekeningen enzo. Ze gaan gewoon
naar de show".
„Er zijn nogal wat mensen die de soort
humor die u brengt eigenlijk verouderd vinden.
Wat zegt u daarvan?"
Willy: „Onzin! Humor veroudert niet. Alleen
de manier van spelen, die is in de loop der
jaren veranderd. Vroeger was het echt van dik
hout zaagt men planken Het hoeft er nu niet
meer zo dik bovenop te liggen, want de mensen
zijn dank zij de buitenlandse shows op de
televisie veel bevattelijker geworden voor
humor, ze begrijpen het sneller. Onze revue
wil de mensen alleen ontspanning geven. Wij
geloven in milde humor. Wc proberen mensen
en situaties op de planken te brengen die
werkelijk kunnen bestaan. Omdat wij in
tegenstelling tot het cabaret, dat het van de
satire moet hebben, niemand willen kwetsen, is
onze taak extra moeilijk. Onze humor mag niet
bijtend zijn."
De vreemdste ervaring ifl dit vak? Dat
I.ida Iburg
succes afhankelijk is van volkomen onver
klaarbare en onberekenbare factoren. Een
voorbeeld: er is een serie voorstellingen in
Amsterdam, die geweldig loopt. Met dezelf
de serie ga je naar Den Haag waar het
ineens niet blijkt te gaan. Je gaat weer
terug naar Amsterdam en... ook hier is de
belangstelling verdwenen".
„Wat lk vreemd vind in dit vak", zegt Willy,
„is dat de sense of humor van plaats tot plaats
verschilt. Een sketch die het heel goed doet in
Amsterdam, slaat bijv. niet aan in Den Haag.
Het valt niet aan te geven wat de verschillen
zijn, dus jc kunt er niet op schrijven."
Jmpreóóiet
zuiderling
BERT v. d. ENT
MAAN
Hoog aan de hemel bin
hangt de maan.
Zij heelt slechte éém s
toeh xlet slj al
tassen het riet ea la
l dal.
MAN
em laag op d'aard
staat een man:
agen heelt hIJ twee
slechts het dal en riet
en meer xlet hij nlet.
ANDRIES SCHUT
Den Haag
JJE zón schijnt in de zuidelijke provin
cies anders dan in de rest van ons
land. En omdat ze dat al eeuwen doet,
woont in die provincies een ander soort
mensen. Een soort, dat in deze tijd van
het jaar de kriebel in de benen krijgt.
Het gebeurt dan. dat dc winkelier om drie
uur in de middag zijn deur op slot doet, „juf"
haar klas vrij geeft, de notaris zijn kantoor
sluit en de melkboer zijn wijk niet in gaat. Ze
hebben wel wat beters te doen.
Ze hullen zioh in niet-alledaagse kleding ea
zetten een dom petje op het
hoofd. In een cafeetje drin
ken ze samen met de tand
arts en de wisselloper een
schuimend glas bier, na el
kaar in zwierige bewoor
dingen tocgcproost te heb-
vanaf een stoel alle
zigen toe. Op straat kijken
ze naar een fantastische op
tocht of doen daar zelf aan
mee. Ze zingen kinderlijke
liedjes en met onbekenden,
die nu hun vrienden zijn,
dansen ze achter de muziek
aan. Ze doen allemaal heer
lijk gek en voelen zich wel
dadig ontspannen. Kortom,
ze vieren carnaval.
Tegen het carnaval be
staan vele bezwaren. Het
zou van heidense oorsprong
zijn. Het is een feest voor
mensen die merken dat de
lente komt en die blij zijn
dat ze leven. Die zich er
ook niet voor schamen die
CHARLATAN
OF ALLEEN
MAAR GEK?
i met de grootste xakei
n ons land." Dat doa
jes om niet de k
dat hij zit te far
voor! ..Weet jc wia ik deze zorr
naar Den Haag Kaal? Joseph!
vakken.
Stal ja
Waard
sprekan badinerend e
ment «clubje, maar
vindt, dat dc club,
maanden geleden oprichtte, met elf
honderd (betalende) leden nu el de
grootste van de Benelux ia. „Er was
niks te doen in Dan Haag en daar
om besloot ik wat te doen. De jazz
was hier dood." Het klinkt idealis
tisch. maar even later Laat hij zich
ontvallen, dat hij er een flinke cent
•use- Waerd, die
r de club van Lagor
traden. Da kant be-
I niet is. Hij heeft nog een we-
rafonist 9Walt Dickerson en diens
artet. Japan en zo. Wat contrac
tie dat allemaal moet betalen?
reageert bijna verontwaardigd
zo'n onbescheiden vraag. De ar-
an zelf natuurlijk. Wie anders?
ze betalen graag. Ze weten.
Lagor
aard dor
Hij
srgt
eigen ik, in zi|n eigen prestaties.
Daar laat hij geen twijfel over be
steen. Hij heeft zich voorgenomen.
De Grootste Aller Impresario's te
worden. Rijk en beroemd! Wie het
dat het har
t luist
rekkelijk
zal vallen, iemand, die
draaien. Maar wie door zijn^rakke
facade prikt weet wel beter I
Veel jongelui, die hem min of
meer toevallig hebben ontmoet, zijn
van hem onder de indruk geko
men. Maar aan hun blijken van be-
'onder
ganl
srbij. Per
I lagor Waard i
Hij la.
blijkan
Ulo-
boeken heeft hij eens gelezen, dat
het doel de middelen heiligt. En
dat vindt hij een mooie spreuk!
Aan werken heeft hij een broer
tje dood: hij kan gaan baas boven
zich hebben. Hij bouwt aan zijn
eigan carrière. Hij ia al aan aind
Niet dat
afkan, nee
,,'k Het
bewijs." fluistert hij. ..Maar ik heb
wel dikwijls zonder geraden, hoorl"
Hij trekt er een gezicht bij alsof hij
iets heel moedig heeft gepresteerd.
Net een schooljongenl
'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
blijheid tc uiten. Alle zin, die een kerk er ook
aan gegeven mag hebben, ten spijt.
Het feest zou dronkenschap en nog meer
bevorderen. Dronken mensen treft men niet
alleen tijdens het carnaval in het zuiden aan,
maar ook op Koninginnedag in Amsterdam of
Zwolle. Bovendien zijn de overtreders in de
massaal, en voor gevaarlijke onderonsjes is op
een volksfeest geen plaats.
Is men om de treinongelukken soms tegen de
Nederlandse Spoorwegen? Of om „Ik Jan
Cremer" tegen de boekdrukkunst?
Ook zou carnaval verwerpelijk zijn- omdat
het een feest is. Tegen zo'n bezwaar is
inderdaad niets in tc brengen.
De carnavalsvierder zelf is de laatste om zich
met problemen rondom zijn feest te plagen. De
oorsprong is voor hem niet belangrijk; een
leest met de mooiste historische of ideële
motieven tot rechtvaardiging, maar zonder een
levend heden, verdwijnt onherroepelijk Een
feest bewijst zichzelf. En het karakter van
carnaval is dermate levend en vitaal, dat er
niet aan te ontkomen valt.
Maanden van tevoren beginnen wijkbesturen
en verenigingen te werken voor de optocht (die
voor kinderen bedoeld is en daarom een
bezigheid voor zoveel volwassenen wordt). Men
ontwerpt wagens met primitieve wezens in
bizarre voorstellingen, die de vreugde verheer
lijken, soms ook de plaatselijke politiek een
humoristische veeg uit de pan geven.
Die wagenbouw gebeurt in het geheim en dat
veroorzaakt in een stadsgemeenschap een tinte
lende spanning.
Op de eerste dag van het feest wordt het
bestuur van de stad symbolisch overgedragen
aan de Prins en zijn gevolg De Prins, gekleed
in een prachtig kostuum met veel goud en
veren, houdt een gloedvolle toespraak: de leden
van zijn raad nebben zich behangen met
onderscheidingen. Tussen hen in beweegt zich
de nar, het enfant terrible, dat alles mag
zeggen wat hem op dc tong komt en alles mag
doen wat hem Invalt, en daardoor ieders
lieveling is. Hij verkoopt de dwaasheid als de
hoogste wijsheid, terwijl hij buitelt en springt
en zijn bellen laat rinkelen.
De gewone vierder kleedt zich meestal als
boer. Dat is essentieel. Hij geeft hiermee
zichzelf als individu prijs. Hij is niet langer
mijnheer die en die, met diploma's, een goede
baan en zoveel geleerdheid in zijn hoofd hij
ontkent dat zelfs. Hij is slechts één van de
velen, die voor enkele dagen niet individueel
maar collectief optreden. Hijzelf is een volko
men nul. ondergegaan in een middeleeuwse
anonimiteit. Hij is vergeten, dat „boer" eigen
lijk een scheldwoord is Hij weet, dat goed
boer zijn moeilijk is. en hij begrijpt waarom het
zo'n eer is tot Grootste Boer te worden uitge
roepen. Hij begrijpt waarom de nar op een
ezel rijdt en met een varkensblaas zwaait.
Hij begrijpt dat. omdat een kind van vijf jaar
zoiets ook begrijpt. Hij eet en drinkt met het
volk. Hij danst met velen achter schetterende
hoempamuzick aan. Hij zingt luidkeels zotte
liedjes en geniet ervan. Hij bevindt zich met
duizend gelijken in één zaal, en host daar heen
en weer onder serpentineregens en lawines
van confetti. Hij heeft de zwaartekracht over
wonnen, weet tegelijk, dat hij over enkele da
gen het gevecht daartegen weer zal verliezen.
Deze komende nederlaag maakt zijn strijd al
leen maar intenser.
De vreemdeling, die een carnavelvierende
stad in het zuiden bezoekt, begrijpt er niets
Onze deernis met u, vreemdeling, is groot. U
moet eerst inzien dat u helemaal niemand bent.
U moet eerst groeien tot kinderlijke eenvoud.
U moet eerst uzelf overwinnen. Carnaval is een
moeilijk feest.
JACK VAN DER KOOY
