Zelfs mijn vrienden
noemen me
Brick Bradford
LOU GEELS:
—Toch is het zo!
H
ypnose
Spekkie en Biekkie
De vrouw Alberdien
165
ZATERDAG 23 JANUARI 1965
ETHERGOlVEN-ETHERGOlVEN-ETHERGOlVEN-rTHERGOlVEN
ITHERGOIVENETHERGOIVENETHERGOLVENETHERGOIVEN-
KVfc.'ze HeWBJ TTOëTwrwTI
<2>jTi*rr METRKnftR'. we
C*)T KXSMEPIMÖ 15
2ÜWDF* «SEtflNP W
dacti„ Heerlijk, mensen
land I: VARA: 19.30 Top
Theater thula. NTS: 22.40-22.45 Journaal.
18.55 Zandrn
De grote
Cup. Wedsti
de tv-beker: 21 3
politiefilm. 23 00
m. NCRV: 20.25 Acht plu-
Op tournée naar
ichte muziek. 20.50
1 Bas en plano:
0-22.10 Actualiteiten,
erlands progr. K
inetje; 19.00 R.K. uitz
Nederl
tussen de support
Echo. 22.05 De
RADIO MORGEN
IKOR: 10.00 Kinderdienst. 10 30 Kerk
11.30 Vraag en antwoord. 11.40 Gramm
muziek. 11 45 De kerk in de spiegel -
pers. 12 00 Het Celaden Schip, rubriek
lezing. 13.'.7 Mededelingen
invallen en literaire spitsvondig
Sportrevue. VARA: 17.30 Voor
17 50 Nieuws en sportuitslagen,
journaal 18 30:
de Jeugd.
.05 port-
19.00 Bij
ïzlen. forum. 19 35
cabaret AVRO: 20 00 Nieuws. 20.05 Dans-
amusementsmuziek uit Duitsland. fopn
20 45 Operamuziek (gr.) 21.40 Vlieg veilig c
vrijdag de dertiende, hoorspel. 22 05 Llclv
JVERSUM II. 298
(Van onze radio-
"l/OORBURG Het is niet zo te laten lachen!
gek, als vreemde mensen de
acteur Lou Geels hartelijk be
groeten met „Ha, die Bromsnor".
Want je herkent hem uit duizen
den, die veldwachter uit de tijd
van Dik Trom, die gemeentebode,
die dorpspolitieman, zoals mil
joenen Nederlanders hem altijd
we- op de beeldbuis.
En hemzelf verdriet je er niet
mee, integendeel. Met stralende
trots zegt hij: „Zelfs mijn vrienden
noemen me niet anders meer dan
Bromsnor, soms zeggen ze ook wel
eens: Bulthuis. En dat is me even
lief."
jeugdig en volwassen publiek gegeven
door liet Swiebertje-team).
Lezen, lekker lezen, zo van alles en
nog wat. En mooie platen draaien, bijv.
van Sofia Frank. ja. dat is mijn favoriete
zangeres. Nee. vissen niet. Ik ben graag
rustig thuis of bij vrienden-
Vijf jaar lang is hij al Bromsnor In
„Swiebertje". En als John Uyttenbogaert
zijn kostelijke verhalen maar blijft leve
ren. komen er misschien nog wel een
paar bij. Lou Geels zal daar alleen maar
blij om zijn.
het en het is de kunst, er toch telkens
een ar.der karakter van te maken.
Lou Geels is de man van het amuse
ment-toneel.
Ik voel niets voor serieuze rollen. O.
ik speel ze wel eens een enkele keer.
maar niet graag. Ik vind het heerlijk als
de mensen om me lachen kunnen. Wat is
er nu mooier? En ik ben ook niet altijd
veldwachter of zo. ik speel ook wel" eens
een deftige notaris of een andere figuur /-»
uit de grote wereld. Maar mijn fijnste I f fkfjl Til f>tl t fl f11*
rol is Bromsnor Daarmee maak je iets in, 1 It-UtCff I
de mensen wakker, hun jengdh«»rinnprin-
gen aan de tijd dat ze de ouderwetse
kinderboeken lazen. Natuurlijk. Swleber-1
tje is een kinderprogramma en ik ben
het gaan spelen omdat ik dol op kinde
ren ben Ik ben er verrukt van als ze mij
leuk vinden en mij op straat herkennen
allang net zo goed een grote
Toch. wanneer je Lou Geels
echte Rotterdammer) ontmoet
woning in Voorburg („Ik woon hier
heerlijk, hoor, maar ik ben en blijf
zoon van Rotterdam!") is er niet zo
veel overeenkomst met de altijd achter
het net vissende Bromsnor, de opschep
perige aan deuren luisterende bode Bult
huis uit Blijkerk of de oerdomme ijdele
politieman uit de musical „Dan liever
lucht in".
Zijn snor is er wel. maar kleiner
gesoigneerd: er vallen geen knevels op te
strijken. Zijn gezicht is ontspannen: v>
vriendelijk, soms even kinderlijk naïef; D, G).sbregt zeg, me niets Ik
1tf' !°?d„V?n k0'tb»re "n*en en zou er niet in willet spelen. Ook geen
armband (,Dal is een geschenk van een Shakespeare
mensen-programma geworden,
verbazend, zoveel hartelijkheid als wij-
van-Swiebertje ook buiten de studio
ondervinden. Laatst waren Joop Doderer
en ik een paar dagen in Brussel en
Antwerpen. Een beetje relaxen. We
dachten, hier komt nu eens niemand op
ons af Maar mis, hoor. we werden
overal herkend en iedereen was even
enthousiast over ons programma. Ze
kijken daar heel wat naar Swiebertje.
had dat r
verwacht?
1720) Veronderstel eens dat niet de op de derde dag moeten zij hem de
Nederlandse bioloog Korringa, maar huid brengen,
dat Khor-ing-gha de Chaldeëer
2200 v. Chr. door observatie tot
ontdekking was gekomen dat in
Perzische Golf bij Ur. de oesterlarven houdt verder zijn lippen stijf op^ ei-
In de grootste aantallen voorkwamen kaar. Dan moeten de gedwr"
Khor-ing-gha laat zich het schaap
goed smaken, verricht wat hocus-po-
het hart en de lever,
lidden van de zomer, enkele
dagen vóór volle, of nieuwe maan.
Dan zouden de oesterkwekers zich
naar deze wijze man hebben begeven
om jaarlijks te weten te komen, op
welk tijdstip zij hun collecteurs in
het water dienden te plaatsen. Want
Khor-ing-gha kende de loop der pla
neten, wist het .„schrift des hemels" slachte dier in
- bij hem komen
Korringa en
Khor-ing-gha
ingewanden en restanten van het ge-
te ontcijferen en droeg kennis
het gebeuren op aarde en in de na
tuur. Ook de oesterkwekers uit Ur
kan hij helpen, want na de hemel te
hebben bestudeerd, vertelt bij hun hem melden, voorzien
dat op de dag van Sin (de maan-
god, dns op maandag) die de voort
planting en de wasdom regelt, een
het uitspreken
les. waarbij zich een ingewikkeld ri
tueel voltrekt. Op de dag van nieu
we maan moeten zij zich weer bij
allerlei ga-
gebeurd. spreekt de grote magiër:
..Zeven maal zeven en drie maal drie
ook! Want op de door Kbor-ing-gha
aangekondigde dag vertonen de oes
terlarven zich met maximale aantallen
In de Perzische Golf en de collec
teurs worden goed bezet. Het zal een
groot oesterjaar worden. Khor-ing-
gha. de Chaldeeër, is een groot man!
We laten in het midden, dat Khor-
ing-gha. behalve een goed waarne
mer. ook een hebzuchtig man is ge
weest en dat ai die geheimzinnighe
den. die hij aan zijn voorspelling voor
af liet gaan. volkomen overbodig wa
ren. Had hij de mannen uit Ur di-
rekt verteld, dat oesters (en vele an-
-pen" onder dere zeedieren) zich bij de voortplan-
onzinnige formu- tjnf houden aan bepaalde standen
de wereld met
aanzienlijk minder magie en bijgeloof
belast zijn geweest, maar aan de an
dere lo-it had de Chaldeeër een be
langrijke bron van inkomsten moe
ten missen, want hij zou volmaakt
overbodig zijn geworden.
We zijn thans beland bij bet ..Boek
der verduisteringen".
H. Petition
Een
ijn goedzittend pak wel'eer
nan van dit televisie-idool.
Als klapstuk van zijn programma
„Voor de vuist weg" liet Wille mDuys
gisteravond de anders in het verre
buitenland werkende heer Vroegrijk
een spelletje met hypnose demonstre
ren. Een aantal bezoekers uit de zaal
was wel bereid, zich „in slaap" te la
ten praten en dan allerlei onschuldige
capriolen te maken voor de camera's.
Het is niet aan ons, in dit commen
taar te beoordelen of dergelijke spel
letjes ethisch en medisch verantwoord
zijn. De AVRO wilde dit bij verrassing
uitzenden en ongetwijfeld heeft iedere
kijker geboeid naar het scherm zitten
staren, schaterlachend dan wel „foei"
"ïitis; I net men „iet alle da-
vanger
de snit van toneel alsjeblieft. Weet u. ik ben eenden. De deelnemers beschouwden het
neei anaere vanger als zuiver amusement en zii vormden
nen geschakeerde rij. Zelfs Willem
Een vanger is de man. die optreedt als Duys< die van de zenuwen op zijn
tegenspeler van een slapstick-acteur. Een napels s(ond 1e bijten bleek onder
noodzakelijke leiding van de heer yroegrijk en pas-
NTettemln praat je met Brom;
Want Lou Geels gelooft hartstochtelijk in bijzonder moeilijke,
die rol. „Misschien komt het. doordat ik
vroeger zo gek was op veldwachter
Flipse in Dik Trom. Ik heb die boeken
stukgelezen. En toen de NCRV ma het
eerste script van Swiebertje voorlegde,
zag ik de rol en meteen mijn kans om
veldwacbte tot leven te brengen."
Is hel nu niet wat teleurstellend en
clend, dat u steeds juist die ouder
wetse schertstypes van veldwachter en
bode moet spelen? Altijd met die snor en
die platte pet?
KRO: 10 00 Hoog. I Rondoi
grammofoonmuzlek: 9.00 Verzoekpro
voor de zieken; 9 40 Voor de hul
0.10 Klawieke grammofoonmuzie>
12.30 Nieuws. 12
12 45 Mededelin
12 50 De drie it
13 10 Kinderkor
ensemble. 13 30
»ng. 14 25
35 Buitenlands c
4 50 Piar
15.01
mpioenschappen te Göteborg.)
aan de ploeg, lezing. 15.05
nmofoonmuziek en sportrepor-
17.00 Kerkdier
NCRV: 18.00 Neg:
feestelijke huismuz:
Dlakonessenhuis in 1
?r<te!nmige psalmen (t
g» geloven: Terugblik
ng. 19 30 Samenzang
leren 20.00 Nieuws. 2
celljkse bespiegeling ov
lieven KRO: 20.15 Int»
eren 20 45 Vliso
21.45 Pianorecital
ttal (gr.):
ssen. licht
>espreklng 22.30 Nieun
Interim: Concilieprogramma,
muziek (opn 23.15 Lichte gr
hoorspel 2120 Nt-
klassieke muziek.
22.55 Lichte
ïand, TV-ipel (3).
Populalr-klassleke
werken v Slavische componisten
Epiloog. NTS: 22,40—22.45 Journaal.
NEDERLAND II: NTS; 19 30 Robinson Cru-
soc, TV-film voor de leugd 20.00 Journaal.
20.05 Tom Ewell Show. 20.30 Muziekpro
gramma van Portugese liedjes. 20.55 De
Zweedse lucifer, TV-spel 21,50 Filmpje ov--
Libellen. 22.00—22.15 Sport in beeld
BELGI*: Nederlands progr. Kan. 2 en 10:
10.25—11 30 Skiën 12 55 Ski-wedstrijden voor
tzbhel
15 10 Kapitein
7.10 Ochtendgyi
mentsmuziek (gr 8.50 Ochtendgymnastiek:
9.00 De groenteman: 9.05 Klassieke
muziek (gr.); 9.35 Waterstanden: 9.'
genwljdlng; 10.00 ArbeidsvJtarr
Mor-
.1.00 Nleuwa: fl.02
Voor de vrouw; 12.00 Lichte orkestmuziek
(gr,); 12.27 Mededelingen t.b.v. land- en
tuinbouw; 12 30 Voor ons platteland; 12.37
15.30 Voordracht; 15.J0 I
irner: 17.50 Militair
NCRV: 7 00 Dagope-
donderdag. 14 Januari Jl.)
gewijde muziek (gr 1€
king: 16.30 Kamerkoor: fl
ingen t.b.v. land-
,-s: 12.40 Variant:
semble; 13.50
)5 Schoolra-
t (gr.): 15.30
•rhaling var
15.30 Klassiek.
'leloverden
liedei
Christelijk Hist'
rol. Zonder „vanger" van de dolheden;,- -
die de hoofdpersoon moet uithalen. zon-!.sant een ™e,sje weer »m slaaP
der dus de man die altijd de dupe
komt de slapstick-komiek
i kunnen maken.
te
recht.
Ach. en ik ben zo'n bewonderaar
van slapstick! Maar het slaat haast niet
aan in Nederland. Moet je in Engeland
komen, daar weten ze ervan! Kijk maar
naar de eer, die Charlie Chaplin daar
vroeger kreeg! Wij hier in Nederland
hebben haast geen slapstick-spelers, maar
Joop Doderer, dat is er een!
Lou geels raakt bijna in extase als
hij over de kunst van Joop Doderer
begint: En wij vormen met ons
drieën: Swiebertje, Saartje (Jetty Can
tor) en Ik toch zo'n hecht team. Wij zijn
niet alleen goede vrienden, wij houden
veel van elkaar en wij bouwen elk
programma even enthousiast op.
84. De weken voor de datum vai
huwelijksvoltrekking waren vooral voor
tante Fru, maar ook voor onze vriend
Biekkie, tamelijk druk en rommelig. Er
moest nog zoveel worden gedaan: Biek
kie had nooit vermoed hoeveel wel.
Maar eindelijk was de dag dan toch
aangebroken en terwijl Biekkie al keurig
aangekleed beneden in de huiskamer zat,
ook de buurvrouw van tante Fru
aanwezig was om koffie te schenken voor
de verwachte bezoekers, was Spekkie's
moeder druk in de weer om tanté Fru
helpen zich in haar bijzonder fraaie
bruidstoilet te hullen.
..Denk je echt-dat ik'er aardig in zal
uitzien?" vroeg tante Fru wel voor de
honderdstè keer. „Zal hij echt niet te
jeugdig voör me zijn?"
„Te jeugdig?" herhaalde
..Onzin," sprak Spekkie's moeder.
„Hier, kijk zelf maar eens in de spiegel.
Ik vind dat je er beeldig uitziet en ik
denk dat iedereen dat zal vinden, Hein
wel in de allereerste plaats."
„Zou je echt denken?" vroeg tante Fru
weer, terwijl ze zichzelf behoedzaam
bekeek. „Ja, ik zie er echt wel mooi uit,
moet ik toegeven", knikte ze dan. „Zo
zie je. Nel, wat een fraaie dure japon
allemaal kan doen."
„Nonsens!" bromde Spekkie's moeder.
Wij voorop hebben niet zoveel op
met dit soort experimenten, maar
daarover kan men en zeker wanneer
zev naz okinderlijke aard zijn,
mening verschillen. In elk geval
gat men bijna, hoe Willem tevoren
met een ijsbeertje had gedold, hoe
charmant Teddy Scholten even kwam
praten, hoe Gert Timmermans zijn
nieuwste smartelijke moederlied te-
nidden van bejaarden dames in schom
melstoelen zong en hoe Willem zich
tenslotte weer onder de lafél lief pra
ten door de heer Kooi. stichter
?en nieuwe politieke partij, die zc
gewikkeld mogelijk uitlegde dat hij
En: Ik heb veel aan Joop Doderer alles eenvoudig zou willen zeggen.
te danken. Ik had nooit gedacht, dat ik
een vanger zou kunnen zijn. maar door Signaleren wij nog. dat in het pro- mamA
zijn spel ben ik dat geworden en dat gramma „Rooster" de sportboksern g* r» W W Q \M ll
betekent voor mij een top in mijn niet zoveel om het lijf had. maar datw
loopbaan aan het toneel. Lieke van Bommel een keurige en
Spoeling bijna verontwaardigd. „Hele- „Het zit heus niet alleen in de jurk. Al
maal niet. Sjiek en voornaam. En trou- moet ik zeggen dat hij superschattig is",
liet ze er bijna zuchtend op volgen.
Terwijl de dames boven zo druk in dc
weer waren, werd er beneden krachtig
gebeld en toen de buurvrouw, die de
honneurs waarnam, ging opendoen, zag
ze commissaris Bonebakker voor zich
staan, compleet met pandjesjas en hoge
„O. komt u binnen, commissaris", ze
ze, een halve buiging makend. Wat za;
de politiechef er geweldig deftig uil
Dacht ze bij zichzelf.
zijn. hoed af e.
Lou Geels,
kinderen, sla:
planken
-adpr van rfrip «irnnmrf» riimoedige reportage maakte van ecu
al bijna 40 jaar op de Spakenburg waar zij zich
-rb^asde over het feit dat daar, ook
/oor jongeren nog de absolute zondags-
Collihhi ff rus' heerst- de da6 tevreden wordt
Lr UIli n tx l p joorgebracht met kerkgang, het bezoe-
En laten er nu maar mensen zijn die 'ten van kerkelijke jeugdverenigingen,
zeggen: ach, dat komische toneel, wat wandelen en lezen, waarbij voor oud
-toch jong behoefte bestaat aan iets
nders. zoals bijvoorbeeld sport of bios
coop. Een prima gevonden onderwerp
•oor een algemene jongerenrubriek.
Wat Lou Geels, zelf zo gelukkig in zijn
werk. in zijn niet al te overvloedige
vrije jijd doet? (Want hij
•erboriden aan het Radio City Toneel
Maarten Kapteyn en er worden
naast het televisiewerk nog heel wat
UTRECHT De jaarlijkse kerkdag
van de lutherse gemeenten in Nederland
zal op hemelvaartsdag in Utrecht worden
gehouden. De hoofddienst is in de
Janskerk.
Na een week lag de
oudste dochter, Geertien. op de plecht met een kurk-
zak in de hand, en bij de vallen een jongere zoon
i van Ebbo. Sipko was niet te zien.
Op Gosso's welkom gaf Ebbo nauwelijks bescheid
Neer de fok!"
De zeilen roetsten
liep de Rehoboth voorbij.
omlaag. De Vrouw Jantina
Lou BromsnorGeels, gelukkig in s'n werk
GO£
keek c
Alberdien. Zij was verdwenen,
en lieD naar de Vrouw Jantina,
het haventje ligplaats
schip ligt kla;
die in de uiterste hoek va
gekozen had.
Hij ging aan boord. „Het
ver'elde hij. „getuigd en wel.
„Zo", zei Ebbo stroef.
„De jongelui moesten* nu
de geboden gaan", ging Gosse door. „Dan konden
ze over 14 dagen of drie weken trouwen. Intussen
ga ik een reisje naar Engeland maken. Ik ben bij
tijds terug. Alberdien kan zolang aan wal blijven of
bij jullie aan boord. Wat denk je ervan?"
Ebbo snoot zijn neus en veegde daarna met zijn
zakdoek langs het voorhoofd.
„Nou wat?", vroeg Gosse
„Die jongen is niet wijs."
„Wat n^u?" vroeg Gosse.
„Ik heb 'm voorgehouden dat ie geen betere vrouw
op 't schip kan krijgen."
„Dat kan ie nooit", zei Gosse. „Matroos, stuurman;
kapitein, ze is alles tegelijk".
„Ik weet het en hij weet het ook. maar hij is
gek."
„Wat heeft ie op 'r tegen?"
Ebbo haalde de schouders op
„Wat heeft ie op 'r tegen?" vroeg Gosse weer
en er was onweer in zijn stem.
„Och", trachte Ebbo nog te ontwijken.
..Spreek op! Ik wil het weten."
„Nou., als je 't weten wilt. Hij zegt: Ik wil een
vrouw, geen paard."
Het laatste woord trof Gosse als een zweepslag.
3. Hij had
de Vrouw
door
K. NOREL
de woorden kropten
hield recht
Jantina. die morgen, toen de Rehoboth uit Riga uit
voer. Hij ging weg.
„Gosse!" riep Ebbo hem na, „hoe moet het nu met
aanstonds onder die schuit?"
„Met welke schuit?"
„Dat nieuwe schip."
„Het kan me niet.." Er volgde een grof woord.
Ilij liep terug naar de Rehoboth. Onderweg voelde
hij dat de wind anders was geworden. Hij keek naar
de wimpel van zijn schip. West. Ze konden eruit.
..Alle hens!" schreeuwde hij, zodra hij aan boord
Jeichien begreep geen steek van het overhaast
trek. Ze keek stom-verbaasd naar de Vrouw Jantina
en wou vragen.Gosse voorkwam haar. „Los voor en
achter'" commandeerde hij.
Zij gingen ieder naar zijn post. Alberdien. die niets
gevraagd had. stond al op de hare. Zij hees, teza
men met de knecht, het grootzeil halverwege, en
daa na boomden die twee het schip de haven uit Voor
bij het hoofd viel de wind in de zeilen. Toen wer
den fok en grootzeil vol gehesen.
Terwijl de jongens op het voorschir bezig waren
met het opschieten van de trossen, gaf Gosse het
roer aan Alberdien. „Je kent de koers. En wat die
ven' aangaat die Sipko, da's een prul: hij is jou niet
waard Voor die een ander. Alberdien! D'r zijn er
zat Hij wou koel zijn,
in zijn keel.
Alberdien zei niets. Ze nam het roer
op de boei aan. waarop ze koersen moest.
ALBERDIEN BLIJFT ALLEEN
Gosse was balorig. Hij at en sliep slecht en hij
sprak bijna geen woord op deze reis. Hij stond aan
het roer met een gezicht van onweer en als hij geen
wacht had. zocht hij werk, ofschoon er weinig werk
was nadat het schip zo lang stilgelegen had. Hij kon
niet stilzetten, vooral niet tegenover Alberdien, die
haar plaats in de roef recht over hem aan de andere
zijde van de tafel had. Hij meed haar zoveel dat kon
in de kleine ruimte van de kof, en hij sprak geen
woord met haar over het geval na de onsamenhan
gende woorden bij hun overhaast vertrek uit Zout
kamp. Het zat hem heel hoog dat 't misgelopen was.
nadat hij de zaak zo goed voor haar in orde had
gebracht.
Aan Alberdien merkte je weinig. Ze was altijd
gesloten geweest, zeker wat haar verhouding tot
Sipko betrof. Nu was ze het dubbel. Toen Jeichien er
met haar over wou beginnen, zei ze: „Nee!" Maar ze
at goed, meer dan haar vader; ze sliep ook goed, voor
zover haar ouders konden merken. Ze deed haar
werk, zowel aan dek als in de roef. perfect Er was
alleen een kleine, scherpe voor gekomen bij haar
altijd vastgesloten mond. Die voor deed Gosse zeer.
Jeichien verborg haar gevoelens het minst Zij liet
blijken dat ze te doen had met haar dochter, en ook
dat ze in haar eer als moeder aangetast was. Haar
oordeel over Sipko was niet mals. Gosse kreeg echter
ook van haar te horen dat hij schuld had. Hij en
Ebbo hadden dit zaakje veel te veel bedisseld. Ze
hadden de jongelui vrij moeten laten.
„Wel ja. 't zal mijn schuld zijn", gromde Gosse toen
en hij liep weg. Maar inderdaad had hij zich al
afgevraagd of hij 't wel goed had aangepakt.
Op de terugreis uit Engeland kwam Jeichien tegen
Gosse op de zaak terug. Nakaarten gaf niets. Ze
moesten vooruitzien, 't Leek wel of Alberdien er zich
geen steek van aantrok, maar als je naar haar mond
keek. bleek dat anders
Gosse knikte. Hij zag dat voortje altijd.
(Wordt vervolgdj
