TROUWEN?
Bureaus met
nieuwe stijl
TT\rv
0pen briej
Uw ervaringen met
de welvaart
SLANK BLIJVEN, ZONDER PIJN
V
F—'—
ZATERDAG 9 JANUARI 1965
Steeds meer huwelijken in de bondsrepubliek
komen door bemiddeling van huwelijksbureaus
tot stand. Sociologen zien in dit feit een bewijs
voor de eenzaamheid van de moderne mens, de
ontbinding van oude maatschappelijke groepe
ringen en het in het algemeen verdwijnen van
maatschappelijke bindingen. Een Duitse verslag
geefster heeft getracht aan de weet te komen
wat mannen en vrouwen naar de huwelijksbu
reaus drijft. Zij werd daarom lid van een „Hei-
ratsinstitut", waarvan er vele in Duitsland be
staan.
Het was allemaal heel anders
dan ik me had voorgesteld. Geen
geheimzinnig huis met een onop
vallend bordje op de deur met de
mededeling „Huwelijksbemidde
ling, discretie verzekerd". Integen
deel. een moderne flat op de zesde
verdieping van een groot modern
flatgebouw. Een kamer met beha-
gelijke diepe stoelen. Picassorepro-
ducties aan de wand en tegenover
me een elegant-geklede jonge
vrouw. Met haar kon men open
hartig praten, het was helemaal
niet gênant. „U zoekt een man.
Natuurlijk, anders zoudt U niet
hier zitten. Bij mij bent U jut
's adres. Wij zijn
juiste adres, wij zijn een Dem
lingsbureau dat de nieuwste
thoden toepast," verklaart - -
Nieuwsgierig
bemidde-
dit instituut zo nieuwsgierig maak
ten. Ik had al gehoord, dat sedert
enige tijd deze wijze van huwe
lijksbemiddeling steeds meer „in"
raakt. Terwijl vroeger de pareir
elkaar ld vaak pijnlijke door de
bemiddelaar (ster) gearrangeerde
ontmoetingen voor het eerst te
zien kregen, kunnen zij elkaar hier
tijdens gemeenschappelijke bijeen
komsten leren kennen. Er worden
lezingen gehouden over kunst, mu
ziek, literatuur. Men gaat gezamen
lijk naar de schouwburg en men
discussieert openhartig over de
liefde en zijn problemen.
Aan dit instituut is een rels-
dienst verbonden, die reizen naar
alle delen van de wereld organi
seert Omdat het instituut in vele
steden filialen heeft, komen altijd
veel deelnemers tesamen en zijn
^eperme/eKd
Een pepermolen staat gezellig op
tafel, terwijl elke huisgenoot zich
naar eigen behoefte en smaak kan
bedienen. Een bekende Nederland
se speciaalfabriek van koffiemolens
etc. heeft als gevolg van de stij
gende vraag haar assortiment in
pepermolens aanzienlijk uitgebreid.
De molentjes zijn vervaardigd,
van edele houtsoorten in een matte
uitvoering In verschillende tinten,
zoals noten, teak en teak noir. De
prijzen variëren van 16.90 tot
ƒ5,50.
Verkrijgbaar bij alle goede za
ken in huishoudelijke artikelen.
W VW'i
mensen in de
hier? Zijn zij
bureau. Ik verbaas
over de vele jonge
zaal. Wat willen ai(
kenmerkend voor een nieuwe ont
wikkeling? „Steeds meer jonge
mensen wenden zich tot ons. Meis
jes komen al zodra ze achttien jaar
zijn," aldus de bemiddelaarster.
Iets, dat wel door ieder van de
ongeveer 200 huwelijksbureaus in
de bondsrepubliek bevestigd kan
worden. Terwijl de jonge meisjes
in het algemeen al gauw een hu
welijkspartner vinden, hebben hun
mannelijke leeftijdgenoten het
moeilijker. De meisjes beschouwen
hen maar zelden als een eventuele
partner. Zij zoeken oudere mannen
met een vaste positie.
Gezin
huwelijkspartner zoeken mogen
aan die reizen en bijeenkomsten
deelnemen. Om in de vereniging te
worden opgenomen moeten zij een
bedrag van liefst 350 D.M. storten.
Zulks doende bewijzen zij tevens
dat het hen ernst is en dat zij
„niet.onbemiddeld" zijn.
„Alle kans"
Ik vraag de bemiddelaarster
of ze eigenlijk wel bij mij pas
sende mannen heeft. „U maakt Verlaten
toch zeker nog alle kans," glim
lacht ze, „U bent op zijn laatst
over drie maanden onder dak."
Welaan, dat klinkt veelbelovend
en dus vul ik het aanmeldings
formulier in. Naam, leeftijd, be
roep, vermogen, liefhebberijen.
Dat wil men allemaal van me
weten. Ik schrijf: „studente, 22
jaar, kans op goede erfenis."
Tot mijn verbazing worden deze
beweringen helemaal niet ge
controleerd.
i de 'kans om wat in de wereld
rond te kijken? Trouwen is in
twenkringen zeer in zwang. De
twintigjarigen hebben het gezin
ontdekt Dat geeft hen houvast en
bewijst, dat zij volwassen mensen
en volwaardige leden van de sa
menleving zijn.
Mijn 42-jarige tafelgenoot heeft
echter andere redenen om in deze
omgeving naar een vrouw te zoe
ken. Als advocaat moet hij toch
vele mensen kunnen leren kennen,
zeg ik ietwat verbaasd. „Oh ja,
mensen kan men overal leren ken
nen, op vakantie b.v. Maar dan
weet je immers nooit uit welke
kring de betrokkene afkomstig is,
of ze fatsoenlijk is en van goede
reputatie." Dat aan de afkomst van
de echtgenote zo grote waarde
wordt gehecht heb ik eigenlijk
alleen bij oudere mannen kunnen
constateren. De jongeren komen
dikwijls naar een huwelijksbureau
omdat zij inderdaad niemand ken
nen en geen contact vinden. Met
mijn tweede tafelheer was dat het
geval bijvoorbeeld. Een blonde,
blozende onderwijzer van 28 jaar
die in een klein dorp woont. Hij
wil eindelijk eens een gezin stich
ten en niet zijn leven lang bij zijn
ouders inwonen, zegt hij me. Maar
in zijn woonplaats is doodeenvou
dig niemand die in aanmerking
komt. Zijn moeder heeft hem voor
zijn vertrek gezegd: „Geef je ogen
in Stuttgart goed de kost en zie.
dat je gauw een beslissing neemt
opdat je de reis niet nog
maken."
De studenten vormen een
bevolkingsgroep waar de ge
wone burger toch nog altijd
tegenop kijkt.
Een vertegenwoordigster uit
deze groep (mej. I. H. te D.)
vertelt er ons iets over:
„Vijf jaar ben ik studente
geweest met een inkomen van
f 230 per maand. Vooral de
student die het van een beurs
moet hebben (en hoeveel zijn
dat er niet) neemt een aantal
jaren lang feitelijk helemaal
geen deel aan de welvaart, als
het tenminste gaat om de ma
teriële kant. Het feit, dat er
zoveel studenten zijn, is uiter
aard een welvaartsverschijn
sel. Er is dan ook wel sprake
van geestelijke welvaart voor
de betrokkenen. Maar nu de
materiële kant: ik kon vaak
alleen met de grootste moeite
de eindjes aan elkaar knopen.
Wilde je eens iets, dan moest
Je een paar warme maaltijden
laten schieten, bv. om een ca
deautje te kunnen kopen. En....
Ik moet zeggen dat deze erva
ring in 't algemeen erg prettig
is geweest'. Wat smaakte een
goed maal heerlijk, als je er
een tijdje op had moeten
wachten. Meer moeite had ik
met m'n garderobe. Het was
vervelend, als een aardige rok
het zo gauw af liet weten. Het
kostte erg veel moeite er toon
baar uit te zien. Toen ver
anderde dat: ik slaagde. Mijn
inkomen verdubbelde. Ineens
kon ik meedoen aan de wel
vaart: etalages waren er niet
meer om er zonder meer aan
voorbij te lopen. Eerst was ik
gewoon bang zoveel geld te
hebben en daarmee iets (of
veel) te verliezen. Ik zou het
mijn vrijheid willen noemen.
Er is een stuk romantiek weg;
daarom houd ik voor de grap
nog wel eens een vasten-dag
en sla warme maaltijden over
De werkende gehuwde vrouw
ZO STILLETJES aan kreeg de werkende gehuwde vrouw
telkens een zacht schopje in deze rubriek. Nu overdrijven
wij een beetje, maar we lazen al eens dat de kinderen tekort
kwamen en dat de zucht naar luxe niet ophield. Hoe zou
onze maatschappij er echter uitzien, als al die gehuwde
vrouwen opeens gingen staken en zich begroeven in alleen
maar het huishouden? Christine, de gehuwde verpleegster,
de secretaresse, de postbode, de dokter, de binnenhuis-
architecte, de dames van de Vrouwenelektriciteitsvereni-
ging, de advocate, de wethoudster, de leidster achter het
radio- of t.v.-vrouwenprogramma, de maatschappelijk werk
ster? Ik denk dat we raar op onze neus zouden kijken. Vol
gende maand dus: uw ervaring met de werkende gehuwde
vrouw. Haar schaarse vrije tijd mag ze nu benutten om
eventueel in het geweer te komen tegen de aantijgingen,
ook vader mag zijn hart uitstorten, èn de kinderen, als
moeder een baantje erbij heeft. Niet uw mening, maar
uw ervaring, willen wij graag horen. Wat zal er uit de
bus komen? Positief? Negatief? We wachten op uw reac
ties die bij plaatsing de gebruikelijke beloning verdienen:
Tipparade, de Dokter zegt Een of De dokter zegt Twee.
„Ondanks de welvaart ontmoet
ik in mijn werk als evangelisatie
ouderling heel wat armoe" be
gint de brief van dhr. C. S. te R.
„Vele jonge gezinnen wonen bij
de ouders in en als ze dan plotse
ling een eigen huis krijgen moe
ten de meubelen op afbetaling
gekocht worden. Is er dan tegen
slag in zo'n gezin dan zitten St
tot i
de
i de schuld."
Doe het zelf
Weer een heel andere kant van
de welvaart belicht de heer N.
B. te L.
„Naar mijn gevoelen leven we
echt in de tijd van „doe het
zelf'. Je schrikt gewoon als er in
huis iets stuk gaat en het moet
gerepareerd! Je moet met de pet
de hand heel beleefd en on
derdanig gaan vragen of de pa
troon zo vriendelijk zou willen
zijn een karwei op te knappen.
Er wordt wel beloofd, maar het
kan weken, zelfs maanden duren
voordat de zaak gerepareerd
wordt Dit is sterk generalise
rend, maar er zit toch veel waars
in." „Voor mij maakt de rijkdom
van de welvaart uit: dat wij
zozeer geen échte zorgen behoe
ven te hebben, voeding en kle
ding zijn goed, er kan voor boe
kengeld en andere dingen ge
zorgd worden, en al heb je dan
niet veel geld, bittere zorgen zo
als vroeger ken je ook niet
meer" schrijft mevr. A. v. H. te
R.
Suggestie
Uit de brief van de heer L. K.
te A. lichten wij: „Als we den
ken aan de tijd van werkloos
heid, geen ouderdomsvoorzienin
gen. aan de tijd van stoffer-en-
blik. stampkuip, stromatras, bed
stede, gaspit getelde boterham
men enz. enz. dan is er toch wel
wat ten goede veranderd!" „Mijn
ervaring met de welvaart is dat
deze welvaart in feite niet be
staat", aldus de heer P. B. te C.
Zij wordt slechts door bepaalde
lieden (regering, fabrikanten, ad
verteerders) gesuggereerd. Zie
b.v. de advertenties van de juwe
liers: elke vrouw iets van goud.
Er wordt blijkbaar verondersteld
dat wij ons allen zo iets kunnen
veroorloven. Het is zeer onjuist
om het te doen voorkomen alsof
deze welvaart er voor iedereen
is. Er zullen nog vele loonronden
zonder de bijbehorende prijs
verhogingen moeten volgen
voor hiervan sprake kan zijn."
A.o.w.-ers
„Wij behoren tot de groep
ow.-ers", schrijft mevr. J. H.
zijn daar zeer dankbaar
denk hoe
e leeftijd
de eindjes
te R.
Deze week als plezierige service voor onze lezeressen een gezellig pakje, én
moderne rok met plooi van voren.
ILONKA
A voorrok 1 x knippen aan de
stofvouw
B achterrok 1 x knippen aan de
stofvouw
Voorrok tot op de helft dichtstik-
ken en breed sierstiksel maken
van lVz cm van de naad
aan beide zijden, en in punt
laten uitlopen.
Voor zakken bcede paspels maken
van 1 cm breed en ongeveer
13 cm lang.
5'
S3 IS
GRACE MET ROK BETONA
A voorpand (boven) 1 x knippen dubbele
stof
voorpand 1 x knippen dubbele stof
ïug 1 x knippen aan de stofvouw
mouw 1 x knippen dubbele stof
zakklepjes 1 x knippen dubbele stof
(dubbel vouwen)
manchet 2 x knippen dubbele stof
G kraag 1 x knippen aan de stofvouw en
1 x knippen schuin dubbele stof -|-
naad M.A.
H rok (voor) 1 x knippen aan de stofvouw
I rok (achter) 1 x knippen dubbele stof
A en B aan elkander stikken. Het overtollige
puntje van 30 wegknippen.
Let op leuk doorstiksel!
i het i
aüg i
de bureaus van onze krant na storting of betaling s
an te schaffen
ten 36—48 bij
2,50.
Bij onze kantoren zijn ver
krijgbaar:
Een mapje met visuele
voorlichting, rokken, pan
talons en avondkleding
ƒ2,25
Een patronenset vijfbladig
in de maten 86 t/m 48
ƒ2,50
Een supplement 2, 3 en 4
elk
Vergeet niet uw maat op te
geven. Ontvangst na storting
of betaling van het benodigde
bedrag, bij het bureau van
dit blad.
Twee dagen later ga ik naar
mijn eerste contact van de huwe
lijksclub. „U moet vooral komen."
had de bemiddelaarster me gede
creteerd. ,Jk zet U met een paar
aardige heren aan één tafeltje."
Daar zit ik dan al vijf minuten
alleen aan een tafeltje en er ge
beurt niets. Overal in het zaaltje
begint men elkaar, opgewekt te
begroeten of ietwat stijfjes voor te
stellen, worden de eerste gesprek
ken gevoerd. Ik voel me wel een
beetje als een muurbloempje, ta
melijk verlaten in al dat opgewek
te gedoe. Eindeijk komt de be
middelaarster met een heer naar
mijn tafeltje. „Mag ik voorstel
len..." Hij ziet er eigenlijk niet
slecht uit, een beetje bleek en
dunnetjes. Hij is advocaat, 42 jaar.
naar later blijkt. Tesamen zitten
i beetje
i de zaal rond 1
leeftijden. Zo op
die door de
Niet mislukt
De bedoeling van de club is
duidelijk. Met bet wegvallen van
de oude vormen van maatschappe
lijk verkeer en gezelligheid is ook
de mogelijkheid om mensen te le
ren kennen verloren gegaan. Hier
wordt naar nieuwe mogelijkheden
gezocht, gelegenheid geschapen.
In mijn club zijn enkele opval
lend knappe vrouwen, allemaal
zelfstandig met een goede werk
kring en vermogen. Waarom mag
het voor hen toch zo moeilijk zijn
op normale wijze een man te vin
den? Ik verneem enkele redenen:
„Ik heb maar weinig kennissen,"
klaagt een 38-jarige, „en daar is
werkelijk geen enkele ongetrouw
de man van mijn leeftijd bij."
„Waar kan je dan met iemand
kennis maken. Als vrouw alleen
te maken, hebben velen thans de
moed allang opgegeven en wenden
zich niet meer tot een huwelijks-
zegt een jongere vrouw. Deze hu
welijksbureaus zijn vandaag geen
trefpunten meer van mislukte, te
leurgestelde en geremde mensen.
Slank blijven zonder pijn,
door prof. John Yudkin. Uitgave
Hollandia, Baarn.
Wie het onderwerp „slank wor
den" aansnijdt, kan op belangstel
ling rekenen. De ziekte van te
zwaar-zijn of -worden neemt toe
en dit kost mensenlevens. Te zwa
re mensen hebben tweemaal zoveel
kans om symptomen te krijgen
van chronische ziekten: gewrichts
reuma. suikerziekte, galblaas en
leveraandoeningen, hernia's, hoge
bloeddruk en aderverkalking, spat
aderen en nierziekten. Nog een
heel rijtje narigheden somt de pro
fessor in de voedingsleer en dieet-
kunde aan de Universiteit van
Londen, John Yudkin op in „Slank
met melk, hooi of slantoe-lijndië-
ten. Wie te dik is, eet te veel
en/of beweegt te weinig. Dertien
hoofdstukken en een samenvatting
daarvan in een „finale" heeft de
prof. nodig om verstandige leef-
en eetgewoonten te propageren.
Zijn opvattingen luiden, dat teveel
koolhydraten de boosdoeners zijn
in ons eten. Dus teveel suikers en
zetmeel (snoep, koekjes, zoete toe
spijzen etc). De hoeveelheden
etenswaren die. we behoren te eten
om een verantwoorde maaltijd te
krijgen, behoeven in zijn dieet: het
Calorieëneenheden dieet, niet te
worden verlaagd. De controle die
ons lichaam zelf uitoefent op wat
wij eten en verbruiken, is het
eetlust-centrum of de „appestaat".
Ook die appestaat kunnen we door
slechte eetgewoonten van zijn stuk
brengen, maar ook hormonale sto
ringen. zorgen kunnen de appes
taat een vergissing doen begaan en
een fikse gewichtstoename veroor
zaken. De schrijver weet veel zin
nigs te zeggen over de achtergron
den van het dikzijn, waarschuwt
tegen vermageren op eigen houtje.
f:eeft gewichts- en calorieën tabel-
en, adviseert het gewicht te con
troleren zonder vast te houden aan
vervelende gewichtstabellen. Hij
had zeker met de helft van het
aantal woorden kunnen volstaan,
het dikwijls herhalen van feiten
zinnen komt voort uit de discus-
worden vele dwaasheden
■lank-worden weerlegd. Interessant
voor wie hier behoefte aan heeft.
Jammer van de vele zetfouten die
we vonden. (179 blz., 5.90).
ZELF BLOEMEN
SCHIKKEN
Zelf bloemen schikken, door
A. C. Muller-Idzerda. Uitgave
N.V. Kosmos, Amsterdam.
Welke vrouw bekruipt, bij het
zien van een sierlijk opgemaakt
bloemstukje, niet de lust ook eens
met de fleurige kinderen van moe
der natuur te spelen? In veel ge
vallen blijft het bij het voorno
men, omdat er niet alleen wat
geduld, maar ook enig materiaal
en een dosis fantasie nodig zijn
voordat men een aardig resultaat
bereikt. Bovendien komen er een
paar trucjes aan te pas. die welis
waar heel simpel zijn maar die
men dan toch maar even moet
Mevrouw Muller-Idzerda heeft
in de serie ..Weten en kunnen" nu
een boekje geschreven, dat de be
ginneling op weg kan helpen En
niet alleen haar, doch ook de
vrouw die al enige ervaring bezit
maar die nog graag wat meer
hulpmiddelen wil kennen en nieu
we ideetjes voor artistieke har
monieuze combinaties wil opdoen.
„Hé, zo kan het dus ook", ontdekt
de laatste bij lezing van het boek
je.
Mevrouw Muller laat de lezer
kennis maken met gereedschappen
en hulpmiddelen, de grondlijnen
van schikkingen en bijzondere
schikkingen (o.m. oosters of Ja
pans schikken); zij bespreekt ta
felversieringen, droogboeketten
versieringen voor de feestdagen en
van geschenkjes. Tenslotte komen
de verzorging van bloemen en
kleurencombinaties ter sprake.
De aanbevolen uitgave is voor
zien van een groot aantal verdui
delijkende tekeningetjes en prach
tige foto's. (75 blz., 2,50).
COMS is er een week en dat is
deze dat de ontvangen brie
ven scherp in groepen uiteenval
len. Er zijn de intieme brieven,
brieven die met de deur in huis
vallen omdat ik de schrijfsters en
alles wat hen bezielt of kwelt,
ken; van hen houd; met hen mee
leef. En er zijn de brieven van
hen die op een vorige Open Brief
iet6 aan te merken hadden, meestal
in religieus opzicht.
Natuurlijk zijn er veel meer va
riaties, maar toch komt het vrij
vaak voor dat er zo'n week is als
deze: slechts twee groepen verte
genwoordigd.
DAT ligt aan de krant: een hoog
percentage van ons lezerspu
bliek leeft sterk religieus, wordt
wakker als ik schrijf: de Heer. en
vermaant mij dat het: de Here
moet zijn, met begeleiding van
Bijbeltekst in de ..oude" Bijbelver
taling. Maar zal niets zeggen als ik
over James Baldwin enthousiast
word hier, en reageert niet als ik
vertel hoe ik genoten heb van 58
voorstudies voor een schilderij van
Picasso dat in Madrid hangt
nee, hoogstens reageert het als ik
zeg dat ik er tijdens de Kèrstdagen
zo van genoot, of wanneer ik op
merk dat boek en schilderij mij,
nu ik eigenlijk al mijn leven lang
lees en zie, misschien wel het
meest het besef hebben gegeven
hoe Gods adem over deze wereld
gaat. wat een schepsel Gods is.
welke kansen God hem geeft, welk
een ruimte, en bijvoorbeeld ook
welk een enorme visie de Bijbel
ons dan geeft als wij lezen, zien en
luisteren, ons, kleine teksten-zif
ters van nature,
Dus wat gebeurt er: omdat ik dit
laatste op deze plaats niet zo goed
kwijt kan, laten we maar zeggen:
alles wat met „cultuur" te maken
heeft, kies ik tussen de religieuze
opmerkingen van de ene groep en
4e levensproblemen van de ande
re, want daarvoor ben ik hier: om
te schrijven over wat óns interes-
over wat mij alleen
dat kiezen soms zo
zeer gevaarlijk zijn e
de zuivere leer die naar de godza
ligheid is, heeft verlaten. Treurig
duisternis doet verdwijnen. En
ieder die in Hem gelooft, gaat niet
zijn ondergang tegemoet, maar
heeft eeuwig leven. Ieder die in
Hem gelooft DUS (zegt u): die
niet en die niet, maar ik en alle
mensen die de zuivere leer die naar
de godzaligheid is, niet verlaten,
j... Ho, zeg ik nu, hoe weet u dat?
Wrtfl M-Oot 11 A Q! |4ÏA ^ÏA A!A1 AA
kan losmaken en het liefst
alles-omvattende correspondentie seren
zou willen beginnen van mens tot Toch
mens. een soort dag- en nachttaak.
Gevolg: hier en daar valt een per
soonlijk schrijven in de bus. met
tijden van inzinking en wegblij
ven, met nu eens deze laten voor
gaan en dan weer die.
En verder gevolg: de andere
vragen komen hier in de krant.
Soms gedraag ik me daarbij als
een halve dominee, en als ik u de
keel uithang, moet u maar denken
dat ik mezelf nog veel barrer en
bozer vind dan u ooit kunt op
brengen.
Toch móet het soms. Waar de
grens is. weet ik niet De ene keer
kan ik de schouders ophalen, de
andere witgloeiend worden. Als
we elkaar niet begrijpen, word ik
nu eens gelaten, dan weer zie ik
punten waarop de spraakverwar
ring te doorbreken is. en ga ik het
proberen. Dat is nu het geval. Ik
ga acht kantjes „theologie" te lijf.
niet omdat ik woest ben. maar
omdat ik in heel het gehaspel
plezierige lichtpuntjes zie. C11 uv.
Immers, wat briefschrijfster ook liefde die door de vastgeheide ter- halen
Hoe weet u dat al die „die niet en
die niet" niet in Hem geloven? Of
als u het weet voor vandaag, weet
u het dan ook voor morgen? Wist
v,,„u wie Jezus zocht, was het voor
uzelf geen wonder.
deelt? Of anders gezegd: u hebt in
L. gewinkeld en u gaat met de bus
naar huis. Daar zit u en naast u en
om u heen zitten andere mensen.
Hoe ziet u hen? Als mensen die, in
uw eigen woorden, naar de ver
doemenis gaan, zelfs, zegt u, al
zijn ze hemelzoekers? Dan is
hier ons verschil. Als ik met u in
de bus mag zitten, samen met u
zeggen: zó lief had God dc wereld.
haar betoog, het gaat men heengloeit. Ik ga dus door binnen: omdat
aanvoert
alles om één ding: ik heb
Kerst-Open-Brief gezegd dat
Christus voor alle mensen op aar
de is gekomen. Dat is het punt. Zij
schrijft het wat anders dan ik het
hier neerzet, nu ik de brief nog
even doorlees, valt dat mij op
„Leest u de Bijbel wel goed. u doet
maar net alsof Christus voldoening
gebracht heeft voor alle mensen"
dat is het.
niet telkens tegen
rouw neemt u van
dat kan ik eclit niet. mij wm hore„
daar- wereld o.a j
juist Hij Zijn Zoon
die bus iemand die door
kan worden aangeraakt, al dc lief
de Gods is voor hem. zo goed als
ze voor mij is. Maar natuurlijk
lijkt die mens „dom" als ik hem
aanspreek met uw vraag over de
zuivre leer. Want dat is zijn taal
niet. dat snapt hij niet Maar dat
kan hij niet helpen, dat kunt
helpen. Omdat u zich met die taal
opsloot. En daarom is de kerk
soms koud en leeg: door de woor
den en nog eens woorden. (Maar
kom er eens, 't zal u meevallen).
En daarom openen we clubhuizen,
doen aan sport, enz. enz., en
termen de wereld
i naaste
ragen: hoe word ik je
lat heb ik nooit gekund
aan hebt u de Kerstbi
te danken.
willen
riend^ hoe"word ik zó dat ji
kien dat God de
zo lief had. dat
je gaf.
zegt ik kan het Kerst-
ïr niet meer vinden
Inner me het ook niet meei
zijn we het toch echt eer,
EN dan „plaatst" briefschrijfster lief heeft God de wereld
mij „bijna wel zeker in de Licht in de duisternis. N
Licht in de duisternis. Niet
gereformeerde kerk of u komt bij schijnwerper op een groepje
een confessionele hervormde do- sen, u en b.v. mij (als het in een
minee". En gaat door met te zeg- van de twee kerkgenootschappen
gen dat deze kerkgenootschappen nog mag), maar een licht dat de
U en ik kiezen niet. God kiest.
Kerst-
mijn ouders op
moesten tobben
aan elkaar te knopen! (Vader
kreeg 5 steun per week, en
was daar zo dankbaar voor!). De
laatste jaren voor wij vijfenzestig
waren hebben wij gezorgd dat in
huis alles goed in orde was:
nieuw beddegoed, linnengoed,
enz. We kunnen geen buitenissige
dingen doen. maar hebben het zo
heel goed." „De heer D. D. te
V. vindt a.o.w. wel aardig, maar
zeker niet voldoende om van te
leven. Een spaarcentje is geen
overbodige luxe, dan behoef je
tenminste geen steun bij anderen
te vragen, aldus deze lezer.
Mevr. C. K. te d. H. vraagt
zich verbaasd af hoe men over
welvaart kan spreken, zij merkt
er nL niets van. „Dit feit maakt
me niet ongelukkig, wel zit het
me dwars, wanneer je doodge
wone noodzakelijke dingen niet
kunt aanschaffen, omdat ze te
duur zijn (schoenen, winterjas,
b.v.) Het lijkt mij, dat de jonge
ren het meest profiteren van de
welvaart, ook de bejaarden delen
daarin. Ik, vind het onbegrijpe
lijk dat uit die hoek wel eens ge
klaagd wordt over de A.O.W. die
te laag zou zijn. Ze krijgen het
toch helemaal te geef!"
Vernieuwen
„Laatst sprak ik een me
vrouw", aldus mevr. C. W. te
H. graag Uw adres), die, toen
ze hoorde dat ik geen televisie
had, zei: „mens dan loop je
achter". Maar ik kan me zo'n
apparaat niet veroorloven, we
zijn in de oorlog getrouwd en
zaten slecht in de spulletjes.
We moesten toen de tijden
wat beter werden alles ver
nieuwen, en het is nu nog of
je daar niet bovenop komt."
Tot slot enige herinneringen
van de heer H. R. te U. Hij
schrijft: „Mijn vader was siga
renmaker, maar daar dat weinig
opbracht beoefende hij tevens
het kappersvak. Dat wil zeggen;
hij knipte het haar naar 't model
van die tijd: helemaal kaal of
voor met een kuifje. Hij kwam
dan bij de mensen thuis, vaak
drie vier km. van huis. Men
zei soms „Het schikt niet, kom
nog maar eens terug", en dan
moest je wel. Eens vroeg de
vrouw des huizes ergens: „Kan
het niet wat goedkoper, mijn
man heeft toch al zo weinig
haar." Het kappersloon bedroeg
drie centen! Ook herinner ik mij
dat mijn ouders met de Kerstda
gen één gulden in huis hadden
en ze waren, om zó de Kerst in
te gaan, de koning te rijk. Ik ben
best tevreden met de welvaart
die we tot nu toe genoten heb
ben. en hoop dat het zo nog lang
mag blijven."
UIT DE
KINDERMOND
Het meisje van drie jaar mocht
voor het eerst mee naar de kerk.
Het was een kerkelijk huwelijk. De
dominee deed het gebed en na het
amen roept ze liard: „Eet sma
kelijk!" tot hilariteit van brui-
loftsgaugers en belangstellenden.
Theorie en praktijk dekken el
kaar niet altijd in de opvoeding.
Moeder had geleerd op „opvoed-
kunde-les" hoe een moeder een
moeilijk kind een drukke straat
over brengt. Werd voorgesteld:
zeggen, mamma durft niet alleen
oversteken, wil jij mamma helpen?
Nu stond moeder met haar vier
jarige en ondernemende dochter
voor zo'n drukke straat. Zij ver
tikte het, moeder een hond te ge
ven. Moeder bracht haar theorieles
van-vroeger in praktijk. Dochterlief
heft haar gezichtje ferm naar moe
der op en zegt: ,Dan moet u het
(Mevr. L. S. te R.)
