Een ifofilrore wolk blijft
nooit long hangen
l\
f^ersmm
I
Eerbetoon aan
Rogieri/.d.U/eifden
KIJK
EENS
AAN
<10,
VOOR U GELEZEN:
c
c
15
enó
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 14 NOVEMBER 1964
33, JT.
39, 4),
U1S
„FRED VAN BRINK", brulde Potje-
rol, „waar xit je tegenwoordig met je
hersens? Ik heb je al twee keer iets ge
vraagd maar je wenst blijkbaar niet
uit je dagdromerijen te voorschijn te
komen. Nou, krijg ik nog antwoord?"
Fred kleurde schuldbewust en keek
Potjerol onzeker aan; antwoord op wat?
„O," bulderde Potjerol verder, „weet
meneer dat niet." en toen tot de hele
klas: „niemand weet hier ooit iets en dat
moet straks examen doen! Jullie denken
xeker, dat het diploma heel sierlijk naar
je toegewaaid komt, zonder dat je er
zelf een stap voor hoeft te verzetten.
Kleuters zijn jullie, kleuters, die nog
geloven in Luilekkerland en vliegende
tapijten!"
Potjerol raasde zo nog een tijdje door.
zodat hij hoe langer hoe meer z'n naam
eer aandeed en er uit ging zien als een
te hard opgeblazen ballon.
„Straks knapt ie nog." dacht Fred ge
amuseerd, tevens opgelucht, dat de aan
dacht van zijn persoon was afgeleid.
Stel je voor, dat ze de reden van z'n
verstrooidheid wisten, hij kleurde opnieuw,
keek schichtig opzij, of iemand het opmerk
te. Maar nee, iedereen had al z'n aandacht
op Potjerol gevestigd en trachtte met de
grootst mogelijke inspanning de pret uit de
ogen te weren, ook zij!
Hij zag, dat ze op haar onderlip beet en
zo nu en dan, als het haar te machtig werd,
haar hoofd boog. zodat het leek, of ze zich
werkelijk schaamde en Potjerol vpor hon
derd procent gelijk gaf.
Eendrachtig deden ze hun best, om geen
ontijdig einde aan de voorstelling te maken,
want het gaf een verrukkelijke afwisseling
bij al dat taaie studeren en lesjes aanhoren
en inpompen.
In al die zes jaren hadden ze wel ge
leerd, hoe ze met Potjerol moesten om
springen. Quasi schuldige gezichten schenen
hem te bezielen tot de meest potsierlijke
standen, die begeleid gingen met de
vreemdsoortigste uitdrukkingen.
Een bolrond beweeglijk, ongevaarlijk
draakje, dat kostelijke onzin uitspuwde.
Toch vermaakte het Fred niet zo als an
ders.
Z'n blik zwierf weer naar héar. Hij
bracht z'n linkerhand naar z'n voorhoofd,
zodat z'n vingers een beschermend dakje
boven z'n ogen vormden en plantte z'n
ellebogen op het tafelblad.
Z'n geliefkoosde houding van de laatste
tijd. Zo kon hij haar vrijwel ongemerkt
gadeslaan, want rechts van haar was geen
bankenrij meer, daar was de muur, behan
gen met nieuwe moderne platen.
Hij had bedacht, dat je uit de stand van
z'n hoofd zou kunen opmaken, dat hij de
kleurige platen bekeek. Als je verliefd was,
werd je sluw. Sluwdat was het woord
ja! Het trof hem toch even onaangenaam,
evenals het feit, dat tot z'n verwondering de
liefde hem toch geen onverdeelde vreugde
geschonken had.
Hij voelde zich haast een gevangene. Hij
at in héar net en dat was nu zijn kleine
het diploma niet te halen. Thuis dachten
ze, dat hij avond aan avond serieus zat te
blokken en ze verwenden hem met lekkere
hapjes bij de koffie. Beroerd was dat! Hij
voelde zich dan op z'n minst een oplichter.
Ach ja, maar alles zou immers anders
worden, als ze maar eenmaal z'n meisje
was? Dan zou hij geen gevangene meer
zijn, dan pas zou de wereld stralend voor
hem open gaan als een bloem in de lente.
Maar het was zo moeilijk, om met haar in
contact te komen. Ze droeg als het ware
een afwerend waas om zich heen, hoewel
dat haar in z'n ogen nu juist zo aantrek
kelijk maakte. Ze was tenminste niet
Zij
dat
wereldje geworden, alle andere dingen t
ren van geen belang. Hij rommelde mi
wat met z'n huiswerk, terwijl
ze hem al opgevallen. Ze
haar op een heel bijzondere manier om
hooggestoken, echt damesachtig al. Vooral
van opzij gezien stond het prachtig en de
lijn van de hals naar de kin was teer en
volmaakt. Hij aoo er met z'n vinger langs
willen gaan.
Als hij z'n ogen een beetje dicht deed en
een cirkel om haar hoofd dacht, leek ze net
een beeltenis van een koningin op een
muntstuk, maar dan
ningin.
Eén keer was hij
van haar geschrok
ken. Dirk Dekker
had haar toegeroe-
Ze had haar hoofd
met een ruk omge
draaid en met haar
groene ogen zo min
achtend gekeken! Hij
was.er een hele tijd
beduusd van ge
weest. Groene ogen
had ze! Dat was hem
nog nooit opgevallen.
Hij had vroeger eigenlijk altijd gedroomd
van een meisje met blauwe ogen en blond
Maar dat was natuurlijk onzin. Hoe kon
je nu van te voren gaan bedenken hoe je
toekomstig meisje er uit zou zien? Stel, dat
er nu eens zo'n meisje bestond, zoals hij er
een had uitgedacht? Dan was er immers
geen plezier meer aan? Dan kende hij haar
bij wijze van spreken van binnen en van
buiten en zou ze een soort tweelingzusje
van hem kunnen zijn.
Nee.... Katinka, dat was pas een meisje!
Ze was zo verrassend, zo geheimzinnig! Ze
had groene ogen, maar waarom zouden
groene ogen niet mooi zijn Het stond heel
apart bij haar haast zwarte haar.
Dirk had gezegd: „Zag je hoe giftig ze
keek? Het is geen katje om zonder hand
schoenen aan te pakken, 't Is trouwens
vreemd, dat ze van school is veranderd.
Juist nu ze in de examenklas zit Waarom is
ze niet op de „Rijks" gebleven? Ze is er
misschien wel afgestuurd!"
„Huh." had Fred gedacht, „ik heb je
door mannetje, je bent natuurlijk ook ver
liefd op haar en daarom wil je haar zwart
maken, bang voor concurrentie van mijn
Fred schrok op, doordat hij lawaai om
zich heen hoorde. Wat was er nu weer aan
de hand? O gunst, het
haastig haar boeltje bij elkaar pakte. Met
intense aandacht volgde hij haar bewegin
gen en onderdrukte nog juist bijtijds een
kreet, toen hij een briefje uit één van haar
boeken tot onder haar voetenplank zag
fladderen. Niemand had het opgemerkt,
gelukkig!
Hij verlangde er hevig naar. om iets van
haar in z'n bezit te hebben. Fred treuzelde
opzettelijk. Hij wenkte naar Dirk Dekker,
dat hij maar gaan moest en deed of hij nog
wat zocht.
Toen iedereen verdwenen was. pakte hij
met een snelle beweging het papier, stopte
het in z'n binnenzak en holde naar huis.
„Mam, ik ben er hoor, ik kom zo voor
thee," zei hij, terwijl hij even z'n hoofd om
de kamerdeur stak. Z'n moeder riep hem
nog wat na, maar hij was al verdwenen.
Boven op z'n kamer haalde hij opgewonden
en nog hijgend van het snelle lopen, het
papier te voorschijn en stond toen ver
dwaasd te kijken naar.... aantekeningen, die
gemaakt waren bij aardrijkskundelessen
waarover ze morgen een repetitie kregen.
Tjonge, dat zag er beroerd uit, want de
Bikkel vroeg juist altijd veel over de
aantekeningen. Wat nu?
Haar adres wist hij niet, anders zou het
legenheid zijn, om
met haar in contact
te komen zonder dat
iemand van z'n klas
genoten het in de
gaten had.
Maar er zat niets
anders op, dan haar
morgenochtend op te
wachten op de hoek
van de straat en
haar het papier te
overhandigen: ze kon
het dan in ieder ge
val nog even na
kijken.
Wat schreef ze prachtig! Of het getekend
was. Ze had van elke letter een plaatje
gemaakt: net middeleeuws.
Vol bewondering zat hij over 't papier
gebogen. Hij was er eens te meer van
overtuigd, dat ze een bijzonder meisje was.
Plotseling schoot hij recht. Hij zou met
het schrift naar tante Fietje gaan.
Tegen z'n moeder zei hij tussen twee
grote slokken thee in:
„Tante Fietje doet toch aan schriftkunde
he?"
Z'n moeder beaamde het.
„Dan ga ik even naar haar toe," zei hij.
Toen de voordeur achter hem dicht sloeg,
zuchtte z'n moeder:
„En nu dacht ik nog wel, dat mijn
kinderen met hun hartsgeheimen nooit naar
anderen zouden gaan."
Tante Fietje zei: „Nou, laat maar eens
kijken."
Ze bestudeerde het schrift aandachtig. Na
zo'n vijf minuten zei ze, terwijl ze hem
even vluchtig opnam: „Je wilt toch, dat ik
het eerlijk zeg he?"
„Ja," zei Fred, hees van gespannenheid.
„Ik weet niet of het een teleurstelling
voor je is. maar de dame van dit handschrift
is onbetrouwbaar, ze is stiekem,
Kort verhaal
door
Janni Krijger-
Wisse
mogelijk, al voelde hij zich misselijk van
ellende, „dat is niet nodig, 't is niet zo
belangrijk, het leek me alleen zo'n typisch
handschrift."
„Ja," zei tante Fietje, „dat is het ook."
Vol tegenstrijdige gevoelens en met de
bibber in z'n benen ging hij naar huis.
Moest hij tante Fietje nu geloven of niet?
Onbetrouwbaar! Dat was toch onmogelijk?
Hij had eerder gedacht, dat ze verlegen
was, dat er thuis moeilijkheden waren, een
zieke moeder of zo.
Onbetrouwbaar! Onmogelijk!
Om aan het gepieker en de onzekerheid
te ontkomen en de tijd te doden, was
bet maar alvast morgen wierp hij zich
vol overgave op de repetitie. Toen het
zaakje er in zat, gaf het hem toch even een
voldaan gevoel.
De volgende dag gaf hij Katinka de
aantekeningen. „Dat vond ik gister bij je
bank, je zal het nog wel nodig hebben."
„O, merci," zei ze, en deed verder of hij
lucht was.
Maar om twaalf uur dacht hij: „Ik moet
en zal weten, of tante Fietje gelijk heeft. Ik
ga Katinka achterna en een paar straten
van school verwijderd Xel ik haar aanklam-
Hij voelde zich zo vol spanning, of hij
een jager was, die in de oerwouden gevaar
lijk wild op de hielen zit, wat toch altijd
een tamelijk hachelijke onderneming blijft
1 Ja-
Had hij
zitten
vermorsen door t
Hij zag dat Katinka, net zoals altijd
r op. Ze ls bovendien eigenzmnig. Als
je er nog meer van wilt weten, moet je het
hier laten, dan kan ik er met een vergroot
glas nog eens rustig verder op studeren.
„Nee, nee," zei Fred, zo onverschillig
het niet de gymleraar van de .Rijks",
waarover zoveel praatjes de ronde deden?
die haar kuste en innig gearmd met haar
weg wandelde.
Toen hij wat tot zich zelf was geko
men, voelde hij zich tot z'n bevreemding
niet eens zo erg ongeïakkig, eerder opge
lucht.
Hij keerde zich langzaam om. maar stond
toen plotseling oog in oog met tante Fietje.
„Wat doet u hier?" vroeg hij verbaasd en
ook een tikkeltje nijdig.
„Als je blieft, wees niet boos, ik wilde zo
graag weten of ik gelijk had. Ik stond bij
school naar je uit te kijken."
Toen barstte Fred in een bulderend la
chen uit en tante Fietje deed van harte
mee, blij dat het blijkbaar, gezien z'n
vrolijkheid, nog niet zo diep bij hem zat, of
Eindelijk zei hij: „Is die grafologie dan
eigenlijk maar een soort hokus pokus?"
.Ree... dat niet. maar vooral bij zo'n
vluchtig onderzoek, kun je wel eens iets
over het hoofd zien, soms iets heel belang
rijks. In ieder geval, je ziet het Fred, een
jong meisje, een schoolmeisje nog, met een
man op zo'n leeftijd is nu niet direct nor
maal. Het zal vast niet de instemming van
haar ouders hebben.
Ik heb een plan, we bellen je moeder op
en zeggen dat je niet thuis komt om te
eten. We gaan gezellig iets in de stad
gebruiken, om de goeie afloop te vieren.
Of..." zei ze aarzelend, „ben je niet erg
tevreden over de afloop?"
Fred keek zuinig en sch«k»chouderde Hij
wist het zelf niet.
„Weet je," zei tante vertrouwelijk, „ik
heb altijd in m'n hoofd gehad, dat bij jouw
type een meisje past met blond haar en
blauwe ogen. Zo'n lieve zachte fee."
Fred's mond viel open van verbazing.
lucht
tiet te
Postzegelrubriek
•k door G. J. Peeion
België is terecht trots op
zijn middeleeuwse schilder
uit Doornik, Rogier van der
Weyden, ook wel Roger de la
Pasture genoemd door de
Walen. Hij werd in Doornik
geboren in 1400 en overleed
in Brussel 1464. Ter herden
king van zijn sterfdagvijf
honderd jaar geleden, ver
scheen een grootse en „gro
te" hulde op postzegels.
Een beetje te groot, want 4 ze
gels verschenen in blokvorm, de
nrs. 1/3 in één blok, en nr 4 apart,
maar elk met 8 franc toeslag bo
ven de frankeerwaarde! Men had
dus voor beide bloks 34 francs
neer te tellen. De reproducties zijn
in 4-kleurendruk naar de beroemd
ste schilderijen van de man, die ii
pas ongeveer een eeuw geleden
plotseling herontdekt werd. Mis
schien werd die tijdelijke vergetel
heid in de hand gewerkt, doordat
Van der Weyden zelden of nooit
een doek of paneel signeerde.
Hoewel verwant met Van Eyck,
onderging zijn werk tooh ook ster
ke Italiaanse invloeden (hij was in
1450 in Rome), die hem tot een
zeer knap portretschilder maakten
van vooral mannenportretten. Er is
er maar een van een vrouw bekend
afb. 2 een naamloze jonge vrouw
met kap. Afb. 1 is het portret van
Filips de Goede. afb. 3 staat be
kend als de man met de pijl.
Zijn meest beroemde stuk. de
kruisafname (afb. 4) uit 1435,
hangt in Madrid. De vergrote af
beeldingen tonen in de krant meer
details dan op postzegelgrootte.
Invloed
Het geheim verzet
Hel getaehn verzet, door B.
Dubbelboer. Uitgave A. Roelofs
van Goor, Amersfoort.
Wim en Geert wonen in een
dorp in Drenthe vlak bij de
Duitse grens. Zij maken in deze
omgeving de bezettingstijd
die eenvoudig deden
wat ze moesten doen. B. Dubbel
boer schreef een spannend jon
gensboek. waarin de sfeer goed
i» weergegeven. (225 blz., ƒ6,90).
Zijn invloed is zeer groot ge
weest. Bekend is dat G. David, en
zelfs Dürer door zijn werk werden
geïnspireerd.
Bekend zijn ook verschillende
drieluiken van zijn hand. die al
eerder op Belgische postzegels
werden gereproduceerd.
Het vrouwenportret, van afb. 2
hangt in Berlijn. Er is een enorme
hoeveelheid literatuur aan hem
gewijd. Om nog even in België tc
blijven, nader bepaald in Gent: de
stad met haar overvloedige rijk
dom aan oude bouwwerken
(Belfort, 't Steen, enz.) en
kunstschatten (aanbidding van
het Lam, door Van Eyck.
in de St. Baafs bijv.) daar
staat in vervallen toestand „het
Pand", een eertijds rijk Predikhe
ren klooster. (In 1580 zelfs tijdelijk
een Calvinistische Universiteit naar
't voorbeeld van Genève) dat
thans mede door een serie toeslag
zegels en met steun van monumen
tenzorg, Oudheidkundige Kamer
en de Universiteit gerestaureerd
en als Universiteitsgebouw ge-
gebruikt zal worden. Afb. 9 geeft
een voorstelling van de vroegere
toestand, als klooster, afb. 10 de
desolate toestand van nu. De VN
gaven een nieuw UNESCO zege)
uit, afb. 5: een kind dat op een
schoolbord schrijft: education for
progress: zonder onderwijs geen
vooruitgang.
Lelijk
De Gaulle onttrekt zich steeds
meer aan het Westen, maar met
de voormalige Franse gebieden in
Afrika zoekt hij meer toenadering
Afb. 6 verscheen in Frankrijk:
Een foeilelijk zegel, maar wel
duidelijk: Samenwerking! een
blanke en een zwarte hand.
en de kaart van Frankrijk
en van Afrika. Afb. 8 is weer
van de V.N.: Controle op de
narcotica, de verdovende middelen
een mooi beeld: trillende slappe
handen die grijpen naar het sap
uit de papavervrucht, maar de con
trole van de VN op de narcotica
blokkeert hun toegang tot het
opium. De VN herdenken hiermee
de 50e verjaardag van de histori
sche eerste stap: de Opium-com
missie in 1909 in Shanghai door 13
landen gesticht. Sinds 1946 heeft
de V.N. commissie dat werk over
genomen.
We besluiten met afb 9. een
bekende voorstelling, omdat wij
die ook net zo op onze Beneluxze-
gel hebben, gelijk met België en
Luxemburg. Ik bedoel het als hul
de aan Luxemburg, dat wel ver de
kroon spande van de 3 landen. Ons
zegel te klein en te somber van
kleur. België in akelige fondant
kleurtjes. Luxemburg waardig, rus
tig en beschaafd.
Squadron 633, door Frederick
F. Smith. Uitgave Scheltens en
Giltay, Amsterdam.
Aar de reeds lange reeks oor
logsboeken is deze Nederlandse
vertaling toegevoegd: het spannen
de en goed geschreven relaas van
een beroemd Engels squadron, dal
o.m. belast was met dramatische
aanvallen op vijandelijke doelen ii
Noorwegen. De emotie en de
hardheid van het oorlogsbedrijf,
maar evengoed menselijke heroïek,
wanhoop en angst worden er over
tuigend in beschreven. De vertaler
is A. H. J. Th. Koning. (238 blz.,
/e,90).
De drie liefdes van Lucy Moo
re, door dr. A. J. Cronin. Uitga-
ren A. W. Sljthoff N.V., Leiden.
heeft Cronin het
Aangrijpend
.ragische lever
uit het begin van deze
eeuw beschreven. Lucy Moore ver
liest als gevolg van haar achter
docht en jazoezie haar echtgenoot,
later stelt haar zoon haar diep
'eleur. en ten slotte blijkt ook een
hogere liefde in een klooster niet
voor haar weggelegd te zijn. Haar
drie liefdes schenken niet wat ze
ervan had verwacht. Cronin be
wijst weer zijn groot schrijversta
lent. (483 blz., 12,90).
Proefballon verschijnt
elke veertien dagen In
het zondagsblad.
0 voor Iedere geaccep
teerde Inzending Ie er
een postwissel.
staar fe.v.p.) toto's,
tekeningen, gedichten,
verhalen, commentaren,
Ideeën of wat Je nog
meer hebt naar de re-
dakile „Ruimte voor
ons" van deze krant.
E
3
o;
<D
"O
c
0
Ai
öi
o
s>
fl.
0
JQ
Ui
Het rubriekje „Eruit ge
licht" hebben .wij opgedoekt,
in ruil voor meer persoon
lijk contact, dat naar wij
hopen stimulerend kan
werken. Ook Jonge lezers
die zich niet uiten in verzen
of verhalen, hebben behoef
te aan een spreekbuis met
tweerichting-verkeer. De
mogelijkheid blijft dus be
staan, ons bijdragen in poë
zie of proza toe te sturen
met de bedoeling daarop een
opbouwende beoordeling te
ontvangen of er iets van ge
plaatst te krijgen, maar
daarnaast willen wij alle an
dere jongeren via deze nieu
we rubriek persoonlijk con
tact bieden. Want met kort
sluiting helpen we elkaar
niet verder.
M. V„ Den Haag: Wij
worden overspoeld door bij
dragen van jonge mensen,
die, blijkens hun verzen, fi
naal in de knoop liggen met
de sexualiteit. Het schijnt
hun enig en alles overrom
pelend probleem te zijn. Al
geef jij je gedichten de al
lure van het bitterste Griek
se drama, wij willen onmid
dellijk aannemen, dat je
daarin eerlijk bent. En juist
daarom we zouden jou en
al die anderen willen raden:
richt je gedachten op iets
anders! Doorpeil jezelf ge
nadeloos en moker het er
bij je in dat het lichamelijke
maar een kleine deel van
ons zijn is. De vraag klinkt
misschien gek, maar we
rn haar toch stellen: heb
al eens bij een baby
een maand of
Doe het eer
dat kleine
onbeschreven blad, kijk
vooral in zijn ogen. Je zult
een wonderlijke ervaring op
doen. Je ervaart de zuiver
heid. En een gevoel van be
vrijding zal door Je heen
trekken. Daarna zal je het
w aarschijnlijk waarderen,
dat wij jouw gedichten on
gepubliceerd hebben terug
gestuurd. In afwachting van
gelouterde verzen.
C. N., Den Haag: Je ver
haal neigt naar het surrea
lisme, maar het is nog niet
sterk genoeg. Maak het min
der wijdlopig en tracht sug
gestiever die thriller-sfeer
op te roepen. Jouw gedich
ten getuigen van gaafheid
(van je interieur, bedoelen
we). Houden zo, pas alleen
op voor gekunsteldheden.
Intussen: doorgaan elke
vrucht heeft een rijpingstijd
H. D„ Leiden: Jouw
„Gaan" vertoont horten en
stoten, terwijl je toch op
platgetreden paden bent
Nog eens overdoen langs
een andere weg.
I. M. N-, VIaardingen: Wij
hebben geen behoefte aan
„afkraken": ons doel is, een
plezierig contact tot stand te
brengen tussen de kring van
jonge lezers en de krant.
Maar een andere zaak is (en
we hopen dat je daarvoor
begrip hebt), dat jverhaal-
je een flink eind buiten het
kader van onze krant valt
Andere keer beter.
J. W. v. d. V., Doetin-
chem: We sturen je verhaal
terug. Ga er nu eens heel
kritisch tegenover zitten.
Vraag je af. of je de logica
wel in de gaten hebt gehou
den: let op het veelvuldig
inlassen van adjectieven,
waarmee je kracht wilt bij
zetten, maar waardoor je
het verhaal in feite krachte
loos maakt. Niet te gauw
tevreden zijn. Nog een keer
op) je niet te zeer afsluiten
van de buitenwereld. Niet-
dat benauwde, kerel. Je
kent misschien het liedje:
„Mens, durf te leven". Dur
ven maar, dan wordt je ook
geaccepteerd zoals je bent
F. B., Rotterdam: Je goo
chelt aardig met woorden,
maar je moet er nog iets
meer mee doen. Misschien
zoek je het wel te vaak In
het buitenissige; daar zijn al
heel wat poëten op stuk ge
varen; doordat z® niets meer
te zeggen hadden. Wat recht
uit het hart komt (noem het
inspiratie) wordt het best
verstaan.
D. K., Den Haag: Je zou
niet zo'n ironisch briefje
hebben geschreven als je
zelf een paar keer had gele
zen hoeveel onrijpe inzen
dingen bij ons binnenkomen.
Als de „buitenwacht" niets
beters weet te maken, moet
de Ruimteredactie wel (hals
over kop) zorgen dat de
„Proefballon" gevuld wordt.
Ook jouw gedichten helpen
ons geen steek verder.
K. de L., Boskoop: Aller
eerst een pluim voor de
schoolkrant; die ziet er fris
en goed verzorgd uit Ech
ter: een dagblad (ook goed
verzorgd) mag geen school
krant zijn. Wij willen jouw
werk alle kansen geven, als
het maar oorspronkelijk is.
Je „Wens" begint erop te
lijken en daarom zullen we
'm publiceren. De rest moet
helaas retour. Waarom
schrijf je zo scherp naar
links hellend? Als het geen
linkshandigheid is, heeft het
iets te maken met karakter
structuur. Ken je dan de
oorzaak?
M. C. G. v. G., Den Haag:
We hebben geen Ja" kun
nen zeggen tegen je gete
kende en geschreven bij
drage. Jammer.
J. H„ Vrouwenpolder: Je
bent nog heel jong, niet
waar? Is het „Do you love
me?" wel eigen werk? We
houden je versjes nog even
achter. Misschien kunnen we
er buiten „Ruimte"
een bestemming voor vin-
W. G., Vlaardingen: Ken
nelijk hebben we hier met
een heel wat oudere lezer
van doen. Het spijt ons, u te
moeten teleurstellen: in onze
„Proefballon" houden wij
geen fotowedstrijd. U krijgt
de foto's dus netjes terug,
met de complimenten van
een van de Ruimteredactie
leden, die plezierige herin
neringen heeft aan het plek
je in Breda.
S. de B„ Vlaardingen: Zit
Jij ook al in de knoop?
Waarom als je contact
met mensen zoekt per se
gedwaald door
daarover is al zo vaak ge
schreven. Je zegt iets te
zoeken dat toch niet te vin
den is. Man, je bent naar
jezelf op zoek. Kom daar
een keer achter en de knoor
is los.
PASTISCHE KHAYYAM
Dat deze avond straks niet meer zal zijn:
liet feest, de wijn, de stemmen,
moet onze vrolijkheid wel remmen
6traks zal er in 't geheel geen avond zijn.
T. v. D.
NATUURLIJK
De vogels vliegen naa
b muggenzwerm
.•en het plantsoen.
b auto's worden blaren weggehaald.
RUST IN AANTOCHT
We hebben grote ogen opgezet.
Toen werd de wereld kleiner.
De vragen worden langzaam uitroeptekens
Het leven wordt gewenning.
T. R
ENQUÊTE
Kijk eens aan:
over zestig jaar,
zo waar als ik hii
sta ik hier niet met
Ik heb nog nooit zo zekei
iets geweten;
onder 't eten,
bij het slapen gaan.
Hoe kan ik toch bes
TOM VAN DEEL
Hou ook van mij
als ik niet meer ben
wat jij denkt
KEES DE LEEUW
Heb je er behoefte aan,
gedachten te lezen?
Wat is je mening over
de gedichten en andere
bijdragen in „Proef
ballon"?
Wat verlang je van deze
rubriek?
Hoe denk je over de
..Ruimtepagina"? (Niet
te verwarren met de
rubriek „Proefballon").
Welke onderwerpen zou
je graag behandeld wil
len zien in onze „Ruimte
pagina"?
Heb je belangstelling
voor een aparte rubriek
voor „tieners"?
Zou je aan één van deze
rubrieken willen mee
werken en zo ja, hoe?
Naam en leeftijd:
Opleiding (evt beroep):
Adres:
Telefoon:
VUL EVEN IN:
Pak de koe bij de hoorns vu] dit enquêteformuliertje meteen
in en stuur het naar het bureau van dit blad (zie frontpagina).
Links boven op de enveloppe graag: ..Ruimteredactie". Wij
rekenen op een groot aantal positieve reacties, q>wel van de
generatie die weldra op eigen benen zal komen te staan als
van de „tieners".
