Beslissing valt over
Vierde Assemblee
Vroeg of laat geeft de protestanfs efirisïeliike vrouw de voorkeur aan PRINSE S
Morgen collecte
Zuiden
voor
Een hinttekening
Schoolhoofd
ten onrechte
geschorst
Een woord voor vandaag
Schakel kan in Kamer
geen wonderen doen
Kapel voor ziekenhuis in Siloam
ZATERDAG 24 OKTOBER 1961
STEUN VOOR DE DEVIEZENPOT
TEGEN de verwachting in is ome nationale goud- en deviezenvoorraad voor
de tweede achtereenvolgende maand gegroeid. Dit bleek deze week uit
de nieuwste cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
In juli groeide de pot aan met 136 miljoen en in augustus met liefst 183
miljoen, waardoor het totale bezit aan goud en deviezen bij Nederlandsche
Bank en handelsbanken te zamen was aangegroeid tot 7876 miljoen.
Deze groei in juli en augustus staat in scherpe tegenstelling tot de achter
uitgang in de maanden januari tot en met juni, toen er elke maand een flinke
bres In de voorraad werd geslagen. In het eerate halfjaar raakte ons land
f 1009 miljoen kwijt.
De oorzaak van deze afvloeiing moeten wij bij onze in- en uitvoer zoeken.
Elke maand was de invoer behoorlijk hoger dan de uitvoer en elke maand
moest ons land er vele tientallen miljoenen bijleggen om dat verschil tussen
In- en uitvoer te kunnen betalen. Van januari tot en met augustus is dat te-
kort opgelopen tot 3692 miljoen, hetgeen dus neerkomt op ruwweg 460
miljoen per maand dat onze invoer groter was dan onze uitvoer. Die schuld
moest betaald worden met deviezen.
Ook in juli en augustus was onze Invoer groter dan onze uitvoer. Maar toch
liet dit zijn sporen niet na bij de deviezenpot. Het kan dan ook niet anders
of er moeten door andere oorzaken deviezen ons land binnen gekomen zijn.
Om misverstand te voorkomen, moeten wij er direct bij vertellen, dat ook
in de andere maanden buitenlands geld ons land binnenkomt: omdat wij
diensten verlenen, omdat wij rente en dividend ontvangen, omdat het buiten
land schuld aflost, omdat buitenlanders ons geld lenen. Maar met elkaar
waren de uit deze transacties voortvloeiende netto geldzendingen niet vol
doende om onze schuld te betalen, zodat onze deviezenpot een offer moest
brengen.
In juli en augustus Is er dus extra buitenlands geld bijgekomen, waardoor
de afvloeiing plaats maakte voor een aanvulling van onze voorraad. Met aan
zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan gezegd worden dat dit te danken
was aan de komst van buitenlands kapitaal.
Buitenlands kapitaal dat afkomt op de aantrekkelijke rente die op obligaties
is te maken. Eensdeels merken wij dit aan de grote belangstelling voor een
aantal emissies van de laatste maanden: van de Europese Investeringsbank,
van de Kolen- en Staal Gemeenschap, van de P.G.E.M., van de Bank voor
Nederlandsche Gemeenten en vooral van de Nederlandse staat. Op laatstge
noemde lening van 200 miljoen werd voor 170.000 miljoen ingeschreven.
Om één obligatie van 1000 te kunnen bemachtigen, had de belegger dus
voor 850.000 moeten inschrijven. Overigens mogen wij ook de 6 pand
brieven van de hypotheekbanken niet vergeten, die korte tijd verkrijgbaar
waren.
Maar het buitenland schreef niet alleen In op nieuwe emissies, het kocht ook
stukken aan de beurs. Vandaar dat de 5U staatslening die in de zomer van
dit jaar werd uitgegeven, na enkele maanden was opgelopen tot een koers
van circa 102Vé. Volgens officiële berichten werd bovendien van de rente-
spaarbrieven in augustus voor een bedrag van 100 miljoen aan het buiten
land verkocht.
Als wij hiermee rekening houden, Is de kans op verdere aanvulling van de
deviezenkas verre van uitgesloten (zeker weten wij dat tevoren nooit omdat
wij niet weten welke andere kapitaalsverschuivingen er ontstaan). Dat bui
tenlands geld komt hier omdat onze rente aantrekkelijk is en het blijft
komen, zolang die rente in buitenlandse ogen aantrekkelijk blijft en er door
de Nederlandse regering geen beperkende maatregelen worden genomen.
Wel moeten wij in het oog houden dat het hier in belangrijke mate om buiten
lands vluchtkapitaal gaat. Vluchtkapitaal dat in verschillende landen niet
terecht kan (zoals in Zwitserland en Duitsland) en dat voortdurend heen en
weer trekt naar die plaats en naar dat land dat de hoogste rente geeft en
waar de belemmeringen het kleinst zijn. Het is „hot money" dat weer ver
dwijnt zodra elders de attractie groter wordt.
Het is uit dien hoofde ook gevaarlijk kapitaal. In het land waar dat kapitaal
komt, kan het een inflatore spanning verergeren. Maar bij zijn plotselinge
verdwijning kan het gevaren oproepen voor de wisselkoers. Gelukkig hebben
de centrale banken dat internationaal onderkend en vandaar dat zij door een
onmiddellijke onderlinge hulp dat gevaar zo klein mogelijk proberen te
maken.
De verbetering van de deviezenreserve is dus hoogstwaarschijnlijk aan bij
zondere en tijdelijke factoren te danken. Die toestroming maskeert het grote
gat in de handelsbalans en de slechte situatie van de betalingsbalans. Die
verbetering zou dan ook de indruk kunnen wekken, dat wij ons over de
deviezenreserve geen enkele zorg behoeven te maken: zij groeit immers aan!
Wij zullen er goed aan doen schijn en wezen van elkaar te onderscheiden. De
werkelijkheid Is, dat er een groot tekort op de betalingsbalans is en dat wij
dit met deviezen moeten betalen. En bovendien: vandaag of morgen trekt het
buitenlandse kapitaal weer weg en dan zal het beroep op de deviezenpot
extra groot worden.
Centraal Comité Wereldraad naar Nigeria
Opvolger van
Visser 't Hooft
moet gekozen
(Van onze kerkredactle)
De conferentie van het Centraal
Comité van de Wereldraad van
Kerken in januari van het volgend
jaar zal bijzonder belangrijk zijn.
In de eerste plaats moet het comité
in de Nigeriaanse plaats Enoegoe
beslissen of Patrich Rodger werke
lijk de opvolger zal zijn van secre
taris-generaal dr. W. A. Visser
't Hooft. Tevens zal beslist moeten
worden of de vierde assemblee in
1968 zal worden gehouden, en zo
ja, in welk land.
Theologen zeggen: Geen Amerikaan
want in de eerste plaats heeft hij niet
voldoende talenkennis en in de tweede
plaats heeft hij te weinig begrip
theologische nuances en verschillen.
Niet-gereformeerden en niet-presbyte-
rianen zeggen, geen calmnist; dr. Vis
ser 't Hooft heeft zo lang het werk
geleid dat nu een andere confessionele
groep vertegenwoordigd moet zijn.
Kerken achter het ijzeren gordijn zeg
gen: Geen Westduitser. Oosters-ortho-
doxe gelovigen zeggen: Niet iemand
uit de jonge kerken, want wat voor
begrip zou zo iemand op kunnen bren
gen voor onze eeuwenoude traditie. En
de lijst kan nog wel aangevuld wor
den.
De opvolging van dr Visser 't Hooft i:
al jaren een moeilijk probleem en het is
te begrijpen dat velen verzet aanteke
nen, nu het Uitvoerend Comité een naair
heeft voorgesteld. Welke naam ook ge
noemd zou zijn. altijd zouden er we
wenkbrauwen zijn opgetrokken. Men
weet nu eenmaal beter wie het niet moet
zijn. dan wie wel gekozen zou moeten
worden.
SECRETARIS
Het Uitvoerend Comité heeft een i
genoemd, de Schotse episcopaal Patrick
Rodger. Niemand had voorheen aan hem
gedacht en dus riep zijn naam een
van verbazing op. Maar meer nog dan
verzet tegen zijn persoon dat e:
sommige kringen ook is is cr verzet
aangetekend tegen het feit dat maar één
naam genoemd wordt, alsof het kleine
Uitvoerend Comité (14 leden) wil zeggen
tot de honderd leden van het Centraal
Comité: en nu behoeven jullie alleen
laar ons voorstel te bekrachtigen.
Er zijn in de wandelgangen van ver
schillende internationale oecumenische
mferenties al stemmen opgegaan die
zeggen: Het ware beter als het Centraal
Comité de benoeming nog niet bekrach-
maar dr. Visser 't Hooft vraagt nog
aan te blijven. Dan kunnen naast
hem een aantal secretarissen geplaatst
worden, en over een paar jaar kan dan
de kwestie van de benoeming opnieuw
ui de orde komen.
Het zal interessant zijn te zien wat de
„Honderd van Enoegoe" uiteindelijk zul
len beslissen. In ieder geval is het zeker
dat dr. Visser 't Hooft ook na 1966 het
van zijn aftreden in Genève zal
blijven om op de een of andere wijze de
oecumenische gedachte te blijven dienen.
ASSEMBLEE
Het Centraal Comité zal zich tevens
moeten uitspreken over de komende
vierde assemblee. Voorlopig wordt ge
dacht aan het jaar 1968. De eerste as
semblee werd gehouden in Amsterdam,
de tweede in de Amerikaanse stad Eevan-
ston, de derde in de Indiase hoofdstad
New Delhi.
Ethiopië heeft zichzelf aangeboden. (Na
Azië nu eens Afrika). Maar er zijn heel
wat bezwaren te noemen. Kan Addis
Abeba zoveel mensen huisvesten? Is er
geschikte zaalruimte te vinden? En som
migen in het westen hebben gevraagd: Is
het wijs om een dergelijke wereldassem
blee te houden als gast van een kerk (de
Coptische) waar tussen het prille groen
nog veel dood hout te vinden is?
Een tweede uitnodiging kwam van de
Grieks-orthodoxe kant om de assemblee
In Athene te houden. Dan, zo wordt
Kerstprogramma voor
geref. verenigingen
De bekende dichteres Inge Llevaart
heeft onder de titel „Een zoon is ons ge
geven" een kerstprogramma samenge
steld, waarin de boodschap van het kerst
feest op verrassende wijze wordt weerge-
Pe dichteres legt hierin vooral de na
druk op het kind-zijn. Na de inleiding, die
een juichend karakter draagt, ls het pro
gramma als volgt opgebouwd:
a. In de schaduw van de dood
b. Het nieuwe leven beloofd
c De beloofde gekomen
d. En zie. het was zeer goed.
Inge Lievaart maakte dit programma
op verzoek van de bonden van gerefor
meerde vrouwen- en mannenverenigingen
en van beide gereformeerde jeugdbonden.
Elk jaar geven deze bonden gezamenlijk
een kerstprogramma uit,Mat de gelegen
heid biedt om als leden van plaatselijke
vrenigingen en clubs en als leden
een kerk- of evangelisatiekoor si
kerstfeest te vieren, waarbij elke groep
een eigen inbreng kan hebben. Een toe
lichting geeft mogelijkheden voor de uit
voering van dit in eenvoudige, woorde
gehouden programma.
Ds. S. van der Molen
met emeritaat
Op 1 november hoopt ds. S. van de
Molen, predikant van de Christelijk Ge
reformeerde Kerk van Middelburg met
emeritaat te gaan.
Ds. Van der Molen werd geboren op
4 augustus 1893 te Broek op Langedijk.
In 1921 werd hij kandidaat. In hetzelfde
jaar werd hij predikant van Zierikzee, in
1927 van Lisse. In 1930 kwam hij naar
Rotterdam-centrum. In 1943 werd hij be
vestigd in Arnhem in 1946 in Leeuwar
den en in 1951 in Aalsmeer. In zijn laat
ste gemeente Middelburg stond hij sinds
1957.
Kadercursus C.H.U.
In Utrecht begint vandaag de kader
cursus van de C.H.U., die gedurende het
winterseizoen wordt gehouden. Het volle
dige programma ziet er als volgt uit.
Utrecht 24 okt.: Jhr. mr. W, H. D.
Quarles van Ufford over de V.V.D.20
febrmr. W R. v.d. Sluis over de A.R.
Partij
Amersfoort 14 nov.: C. J. van Mas-
trigt over sociaal zekerheidsbeleid; 23
ian.: ir. J. Ph. L. Petri over gemeente
lijke planologie.
Rotterdam 21 novC. J. v. Mastrigt
over sociale zekerheidsbeleid: 30 jan.:
ir. J. Ph. L. Petri over gemeentelijke
planologie.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Waarder L. Doppenberg
te Wilsum (Ov.); te Wüd (Gld.): G. A.
Odé te Biggekerke; te Nijmegen (toez..
vac. H. C. Touw): J. van der Hoek te
Ommeren.
Aangenomen naar Buren (Gld.)
(toez.): P. Hazekamp. kand. te Bedum
(Gr), die bedankte voor Midsland
(Terschelling)
Wat oude rommel op een schoolzolder
is geen schorsingsmotief voor een school
hoofd dat bijna dertig jaar het onderwijs
heeft gediend. Tot deze uitspraak is de
commissie van beroep voor het bijzonder
onderwijs gekomen in de controverse
tussen dr. J. G. Thoomes, hoofd van de
Koningin Julianaschool te Veenendaal en
het bestuur van deze school. Enige we
ken geleden werd dr. Thoomes voor vier
dagen door het schoolbestuur gesèhorst,
omdat hij niet tijdig gevolg had gegeven
aan de sommatie van het schoolbestuur
wat oude privé-eigendommen van de
schoolzolder te verwijderen. Twee weken
geleden verschenen belde partijen in Den
Haag voor de commissie. De commissie
van beroep heeft het schorsingsbesluit
van het schoolbestuur thans nietig ver
klaard.
De leerlingen van de Koningin Juliana
school gingen, zoals gemeld, op de
dag van de schorsing
staking.
UNIECOLLECTE
De Uniecollecte voor de scholen met de
bijbel bracht in de volgende plaatsen de
achterstaande bedragen op: Maasdijk
662.86, Spijk bij Gorinchem 244,20,
Biezelinge-Kapelle 420,78 en Drimmelen
160,25.
De totale opbrengst van 50 lokale
mités voor 1964 is 33.604,47. In
was dat 28.254.23.
dr. Thoomes i
Er is een man in de synagoge met een verschrompelde hami.
Er zijn mensen in de synagoge die helemaal niet naar di
preek luisteren. Ze zijn er op uit om Christus te vangen ot
een verkeerd woord of een verkeerde daad. Dan roept di
Heer de invalide op het podium. ..Is het geoorloofd," vraag
Hij, „een leven te redden of te doden?" Het laatste woord t
heel hard, want leeft er niet een verlangen in de harten va\
sommigen om Christus te doden. Dezelfde mensen die de Hei
land willen verbieden om de man te genezen, zijn er allee\
maar om een oorzaak te vinden Christus aan te klagen. Is da)
sabbatsheiliging? m j
Maar Christus doet niets dat verboden is. Hij houdt zich aai
de wet des Heren, maar evengoed aan de wetten van metiseuF
Hij raakt de invalide niet aan. Hij zegt alleen maar iets. Maat j
zo zien we hoe Christus de mens geneest, niet alleen dez
invalide, maar ook ons.
„Strek uw hand uit", zegt Christus. Dat is voor de man on
mogelijk. Zijn hand is immers verschrompeld en hangt ali
een dood gewicht van zijn schouder.
Maar dan gaat het geloof werken. De invalide vertrouwi
Christus. Hij wil doen wat de Heiland zegt. En op het mo
ment dat hij zijn krachteloze arm wil uitsteken, voelt hij dt
genezende kracht door zich heen stromen.
Er zijn mensen die zeggen: God moet alles doen. Ik kaï
niets. Ik ben dood in zonden en misdaden. Dat is goed bijbeh
gesproken. Maar blijf daar niet bij stil staan. Want God for
ceert Zich geen weg naar ons hart. God dwingt ons niet to
geloven. Christus zegt tot een dode Lazarus: „Ik zeg u, kon
uit". Hij zegt tot een verlamde: sta op". Het zegt tot eei
mens die niets kan: Bekeert u". en „Kom tot Mij". Op ht
moment dat wij gehoorzaam tot Hem willen gaan, vloeit d
kracht in ons om te gaan. L
We lezen vandaag: Romeinen 11 vers 25 tot 36.
We lezen morgen: Romeinen 12 vers 1 tot 8.
gezegd, is men midden in een echte
oosters-orthodoxe omgeving. Het
goed zijn na in het midden van
theologiserende Europeanen geweest
zijn, na de pragmatische Amerikanen be
zocht te hebben, na de harteklop va
jonge kerken gevoeld te hebben, nu
neer te strijken bij de Oosters-Orthodoxe
Als thema voor de besprekingen is
gekozen: „De roep tot bekering en dienst
en haar betekenis voor de participatie
van de kerken aan Gods werk." Het
onderwerp zal worden ingeleid door de
algemene secretaris van de Afrikaanse
Conferentie van Kerken, dr. Samuel H.
Amissah. De bekende predikant uit Ka
meroen, Jean Kotto zal ook spreken.
Mr. Aantjes in „Patrimonium": E
j
(Van onze kerkredactie)
MORGEN zal in de Gerefor
meerde Kerken in ons land
de zogenaamde hervormingscol
lecte gehouden worden. Deze
vindt meestal plaats op de zon
dag voor 31 oktober (hervor
mingsdag) of op 31 oktober, als
deze datum op een zondag valt.
De opbrengst is dan bestemd
voor het werk van de gerefor
meerde kerken in de provincies
Noord-Brabant en Limburg. Fol
dertjes, die aan de kerkgangers
worden uitgedeeld en de aan
dacht, die de kerkelijke pers
hieraan besteedt geven aan dit
werk meer bekendheid.
contact
dê Reformatie en Rome sprake is,
ls het zaak de gereformeerde kerken
het zuiden te versterken.
BOUWPLANNEN
Een hele lijst verlangens heeft men
daar opgesteld. Twintig gemeenten vroe
gen steun. De kerken van Heerlen en
Trccbcek hebben een tweede predikant
nodig. Het clubhuis van jGeleen moet nog
voltooid worden. In Waalwijk heeft men
bouwplannen. De gereformeerde kerk
van Waalwijk, die in 1960 werd geïnsti
tueerd, ls de laatst gestichte gemeente. In
Heerlen wil men bioscoopreclame. In
Breda is men bezig met kerkbouw. In
Tilburg, Oosterhout en Den Bosch zijn
ook kerken nodig. Dit is nog
klein gedeelte van de wensen. Een ande^
re post is geld voor het evangclisatlecen
trum „Het Zuiden" In Eindhoven.
Wat beoogt „Het Zuiden" nu precies
hoe is het ontstaan? Bij de officiële
heropening en bij de installatie
E. E. Ebling tot studiesecretaresse op
september, schreven v
al iets over „het
gesprek met Rome", dat het bureau be
vorderen wil.
In concreto houdt dit In. dat de gere
formeerde kerken in Nederland (het hele
land dus!) gesteund worden bij het ge
sprek met Rome. Nu de reformatorische
kerken meer ln contact komen met de
rooms-katholleke kerk blijkt men vaak
de nodige informatie over deze kerk niet
Een ander aspect van de taak van
,Jiet Zuiden" is het hulp verlenen aan
de kerken in Noord-Brabant en Lim
burg, die uiteraard in een heel andere
positie verkeren, dan de kerken boven
de grote rivieren. Wanneer men in dit
verband ook spreekt over de evangeli
satie in het zuiden, dan wordt hier
strikt het doel van de evangelisatie
bedoeld, namelijk „het getuigen": de
mensen bij Jezus Christus brengen en
de Bijbel doen kennen.
LECTUUR
Men heeft hier ln „Het Zuiden" docu
mentatiemateriaal voor nodig. Informatie-
lectuur over Rome wordt verzameld, ter
wijl men zelf lectuur wil gaan uitgeven.
Reeds wordt de cursus „De Heer is mijn
herder", verspreid, die handelt over het
irotestantse geloof met „het zicht" naar
„Het Zuiden" gaat uit van de generale
deputaten „Reformatie-Rome" der gere
formeerde kerken in Nederland en de
provinciale deputaten voor de evangelisa
tie van deze kerken in Noord-Brabant en
Lilhburg. In 1938 werd het reeds door
particulier initiatief van ds. B. Telder
gesticht. Tijdens de oorlog kwamen tel
kens predikanten in het zuiden voor
vragen te staan, die verband hielden met
de leer van de rooms-katholieke kerk
(door het huwelijk bijvoorbeeld van een
rooms-katholiek en een protestant: iets,
dat de laatste jaren meer toeneemt).
Daar de aanschaf van rooms-katholieke
litteratuur nogal kostbaar werd, wendde
men zich toen al tot het bureau, dat ni
dus niet langer meer in particuliere han
den is. Uit dit werk is het tegenwoordi
ge bureau „Het Zuiden" gegroeid,
tevens een groeiende bibliotheek
verbonden is.
Chirurg liet zijn
tang achter:
patiënt sterft
In een ziekenhuis in Sheffield ls een 51-
Jarige vakbondsfunctionaris overleden
tijdens een chirurgische ingreep die werd
uitgevoerd om een operatietang uit zijn
maag te verwijderen die bij een maag
operatie was achtergebleven.
Toen de tang vermist werd bracht eer
röntgenonderzoek aan het licht dat hij
nog in de maag van de patiënt lag. Men
besloot dit orgaan niet onmiddellijk op
nieuw te openen maar de patiënt eerst
gelegenheid tot enig herstel te geven.
Toen tenslotte de tweede oDeratie werd
Het Hilversumse architectenbureau A. van Ancum heeft een heeft een ontwerp gereed voor de kapel bij het zieken
huis Siloam in Vendaland in Zuid-Afrika. De kapel, waarvan hier een maquette is afgebeeld, is zoveel mogelijk
aangepast aan de bouwwijze van de Venda-huizen. De grondvorm is vierkant. Op de hoeken rust de hele kap.
De hoeken vallen buiten het eigenlijke gebouw. De kerk heeft daardoor een zuivere achthoekiger vorm ge
kregen. De dakbedekking zal bestaan uit zinken platen, hetgeen in Vendaland gebruikelijk is.
Er zijn 280 zitplaatsen in geprojecteerd. In het front is een podium met plaats voor een katheder, een doopvont
en een orgel. Achter de kerk op de foto niet zichtbaar is een kleine uitbouw, bedoeld als kerkeraads-
kamer. Voor de ingang is een houten pergola, die verbonden is met een eveneens houten klokketoren.
De Bond van de christelijk gereformeerde vrouwenverenigingen heeft met haar „Een-gulden-actie" 19.420 bijeen
gebracht voor deze zendingskapel.
(Van onze parlementsredactiegi
„Wie verwacht, dat er nu worf»
deren zullen gaan gebeuren ej
dat keer op keer iedere ontevrf
denheid over partij- of fractüjo
beleid zijn parlementaire weet
spiegeling in Schakel zal vindei]
zal teleurgesteld worden." Aldu£
schrijft mr. W. Aantjes in ht
blad „Patrimonium", van welp
verbond de heer M. W. Schakf
voorzitter is.
De heer Aantjes wijst er op, dat i
Kamerlid zowel een individuele
een collectieve verantwoordelijkhf/f
heeft. „Zelfs wanner hij bij een
paalde beslissing anders heeft
stemd dan zijn fractiegenoten, z
wanneer hij daarbij een motiveria<
heeft gegeven, die hem lijnrecht 1
genover de rest van zijn fractie heef!
gesteld, dan nog zal hij daarvoor niet
gaarne ten koste van zijn politie»
vrienden geprezen worden, dan no|,
zal hij het standpunt zijner fractie?»
noten recht doen wedervaren en bin»
nen de grenzen der oprechtheid (1
zijn gunstigst voorstellen."
Op grond van deze omstandigheid, if
dus de heer Aantjes, mag men ge«
wonderen van de intrede van de h«4
Schakel in de Tweede Kamer vei
wachten. Intussen is hij echter w»
blij, dat de heer Schakel van de aF
fractie deel is gaan uitmaken. Hij L
immers een representant van die stnjj
ming, die leeft uit het „verontrosi
besef, dat een steeds verdergaan#
collectivisering en een steeds die»
doordringende staatsmacht een bew«
ging inhouden, waarvan de richtiaÉ
gaat van Romeinen 13 naar Openbz
ring 13 en niet omgekeerd."
De heer Schakel krijgt thans de gel
genheid op een geheel andere en ve
antwoordelijker plaats aan die str
ming mede gestalte te geven. „0
hem in zijn vrijheid niet te zeer
hinderen, zullen wij onze verwachti
gen niet te hoog stellen. Maar
koesteren ze wel!", aldus mr. Aai
Zij is weduwe en heeft één zoon, haar
pronkjuweel. Terecht, hij is een veelbelovend
student Nederlands, schrijft verzen, heeft een rood
krullend baardje en is ontroerend lief voor zijn
moeder. Toen kwam de dag, waarop hij kuchend
en aarzelend vertelde, dat hij haar zo graag een
meisje wilde voorstellen, zijn meisje. Ze kwam,
een blond springerig kind, overigens heel degelijk
kooklerares op een huishoudschool.
Na een poosje werd er, minder kuchend en niet
meer aarzelend, over verloven gesproken. Haar
ouders zitten voor een jaar in India, daarom zou
het niet officieel gaan, geen kaartjes, geen
receptie, gewoon gezellig met een etentje thuis
voor hun drietjes. „Mag ik dan koken?" vroeg het
meisje.
„Dat mag", zei de moeder, „maar het wordt een
etentje voor jullie samen". Om tegenspraak te
voorkomen liep ze snel naar een kast, pakte daar
een zilveren kandelaber uit die nog van haar
moeder geweest was en gaf hun die, vergezeld van
een speechje over licht en geluk.
Op de afgesproken dag kwam het meisje met
een bollend nylon net vol heerlijkheden voor de
maaltijd.
„We zouden het echt heerlijk vinden als u thuis
bleef", ze zwaaide met het net, „er is genoeg
hoor".
,Je bent lief", ze kuste haar aanstaande dochter.
,Jieel lief, maar dit is jullie dag".
Ze liep door de stad, kocht elastiek en knoopjes
en dronk ergens een kop koffie. Wat haar precies
had doen besluiten de jongelui alleen te laten,
weet ik niet. Misschien ach wat doet het er toe
wat haar motieven waren. Azen we dikwijls niet
dan niet te snel dat het zot is de stad in te gaan
als je enige zoon zich verlooft? En dan: zo'n
meisje, dat je niet eens echt kent maar in je
keuken laten rommelen is toch ook wel hè
niet waar? Zo praten wij. Maar zij ging de stad
in, mag ze? Ze at eenzaam maar niet alleen een
broodje halfom, ging naar een vroeg bioscoop je en
was goed half tien weer thuis.
Toen ze het jonge stel zag zitten barstte ze bijna
IfoAtaHg.&it
en
in lachen uit. Hij had voor de gelegenheid zijn
smoking aangetrokken en het meisje droeg een
leverkleurige fluwelen jurk. Ze leken met de
zilveren kandelaar, waarin statig kaarsen brand
den, en met de nog half gevulde glazen wijn op
een romantisch plaatje uit een duur tijdschrift.
Maar de moeder lachte niet, ze knipperde zelfs
ixet met de ogen, ze vroeg: „Is alles al op?"
Nee, ze waren juist aan het dessert toe, en o ja
er was genoeg voor drie.
,fien momentje, even mijn haar kammen". Ze
vloog naar boven, plukte haar enige lange jurk uit
de kast, verkleedde zich snel. Onderweg nai
beneden knipte ze nog vlug'een paar oorbellen i
Beneden was niemand verbaasd.
„Het was een unieke dag", zei de zoon. „Weet
wat we afgesproken hebben?" Hij kuchte
aarzelde niet, maar zei doodernstig: „We hebbt
afgesproken, dat we als we getrouwd zijn altijd i
avondkleding zullen eten. Hè Prul?"
„Ja", zei Prul, die gewoon Ria heet.
Toen moest de moeder natuurlijk zeggen dat ht
een krankjorum plan was. Ze moest erop wijzt
dat hun leven zeker niet iedere dag een diner vc
vijf gangen zou opleveren en dat je met ee
balletje gehakt en rode kool ook heel gelukki
kon zijn.
Toen moest ze natuurlijk ook zeggen dat, als t
kindertjes zouden komen, die kindertjes zoudt
knoeien op het glanzende damast en de kaarst
zouden ommeppen. En dan moest ze vooral ernst
wijzen op verantwoordelijkheden ten opzichte vo
dt wereld buiten hun wereldje. ,£en werkelij
zinnig mens", zou ze moeten zeggen „et
werkelijk zinnig mens wordt niet gelukkig doo
iedere avond romantisch te zitten nietsen".
Maar ze zei niets van dit alles. Ze wt
wijzer, ze zei: „Ik wil mijn glas heffen op al julh
heerlijke plannen".
Om het even of ze nu Beatlehaar hebbel
maskergezichten, of dat ze zich snobistisch t
wereldvreemd chique willen optutten als in
geval wij ouderen zouden ze heel veel
zeggen kunnen hebben. Maar soms doen wij i
wijzer maar een beetje mee te spelen en aj
wachten.
Gezonde groene appels worden wel rijp door i
MINK VAN RIJSDIJt
