FEEST '64: AMUSANT EN GEZELLIG Jong en oud voelde zich thuis in Speelgoedland Duizenden zagen Leidse optocht UEUWE LEIDSE COURANT 5 MAANDAG 5 OKTOBER 1964 T?EN handige fotograaf had zijn compagnon in een berehuid gestoken om vele „unieke" fami lieplaat jas te verkopen. Scooter op de wip was opgevuld met soldaten, gevangenen, volgelingen van Ivanhoe en hovelingen. Levensgrote dierfiguren openden de stoet: een eend, een giraffe, een olifant, een beer en een hond. Tussen al het voetvolk bevonden zich een groot aantal paarden en pony's; aardig was, dat vooral jonge cowboys en Indianen op de pony's De optocht „Feest in Speelgoedland" is een succes geworden. Terecht, want het onderwerp leende zich voor speelsheid en charme en die elementen waren ruim vertegenwoordigd in het resultaat van vele dagen hard werken. Men had bij de bouw van de praalwagens veel gebruik gemaakt van schuimplastic en papier maché en hoewel deze materialen van nature een wat grove indruk maken, had men toch kans gezien het geheel plezierig te houden door niet „te véél te willen". Waarlijk, de 3 oktoberoptocht 1964 verdiende het enthousiaste gejuich, de spontane applausjes en de hulde brengende regen van papiersnippers (op de Steenstraat), die hij in het feestvierende Leiden ontving Bij het stadhuis stonden militaire en burgerlijke autoriteiten. Op dót punt toonden de manschap pen hun maximale paradevorm. Later op de morgen begaven ge nodigden zich naar de grote zaal van de Doelenkazerne waar de commandant van de Koksschool het joviale middelpunt van een receptie was. Verscheurde stilte nog paling zen van psalm 28. ..Hij leidt mij in de rechte sporen. Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij". Hij stelde de kritische vraag of er re den is met deze herdenking voort te gaan De wereld heeft toch een totaal ander aanzien gekregen. Is deze kerkdienst méér dan een plechtige entourage Zijn antwoord was, dat vrijheid, recht en vrede geen vanzelfsprekende zaken zijn. Zij moeten telkens opnieuw worden verworven. En wij kunnen de geschie denis niet araart stellen Ook de christen is opgenomen in het historisch gebeuren. Daarin mag hij een afspiegeling zijn en geven van Gods gerechtigheid. Dat is de zin der herdenking. De strijd van Leiden is een geestelijke strijd ge weest. Daardoor werden op de bevolking zware beproevingen gelegd Een kleine groep moest de geestelijke reserves op brengen waarop allen konden steunen. Dat er geen oostand uitbrak, is eigen lijk onbegrijoelijk. Wij moeten dat vooral niet onderschatten Het gaat in deze ge schiedenis om méér dan feiten alleen. SPREKEND WATER QR. W. H. VELEMA had zijn preek in de Chr. Geref. kerk (Steenschuur) het thema „De taal van het water" ge geven. Het water Immers heeft bü Lel- dens ontzet een beslissende rol gespeeld. De predikant stelde de vraag, of men uit die wonderbare wending van de wind zomaar iets over God en Zijn macht mag Tflelden. De preek die handelde over het lied van Mozes na de doortocht van het volk Israël door de Schelfizee (Exodus 15 vers 11), gaf daarop een antwoord. Mozes aanbad de Here om wat hij te juister tijd met het water deed. God baande een weg voor Zijn volk. Omdat Mozes in de nood tot God geroepen heeft, ziet hij de redding door het water Tok als van Gods hand afkomstig. Het geeft hem een loflied in de mond: wie is als onze God, heerlijk in heilig- heid, vreselijk in roemrijke daden, won derbaar in Zijn doen? Die beide gaan samen. Wat voor de één tot verderf is, is voor de ander tot heil. Zo toont God Zijn macht aan Zijn volk en Zijn vijan- len. Wie deze God wil prijzen om Zijn werk n het verleden, kan dat niet zonder Hem n het heden te vrezen en voor de toe komst te vertrouwen. Aldus de Chr. 3eref. predikant. Dat is :de taal van het water verstaan. (Zie verder op pag. 6) Fi is present A/JET de militaire parade en - het défilé poogt nien aan de morgen een spectaculair cachet te geven. Eenheden van de zee-, land- en luchtmacht namen eraan deel en ook een detachement van Pro Patria, dat is de ..Leidse stu dentenvereniging tot vrij uilige oefening in de wapenhandel". Aan het marcheren van de man nen kon niemand merken dat de parade voor een aantal hunner een ongezochte afbrokkeling van het weekendverlof zal zijn ge weest. Ze waren present met een. kennelijk door de massale be langstelling van stedelingen en v2&^hm kEJDElV Zelden hebben zoveel 3 oktobervierders een zo originele Serine bekeken als zaterdag. Kwam het door het weer, de vrije dag óók lfln feiteenten buiten Leiden of door het nu-eens-iets-anders belovende n F !ii\ierna •>^ees^ Speelgoedland"? Wat ook de oorzaak is geweest van de ££pIen )verstelPende drukte (drie a vier rijen toeschouwers langs de route waren in^ets bijzonders"), de organisatoren van de stoet hebben er hun hart aan ipgehaald. Temmend bestuurslid maant: Stilte voor Jan Klaassen Mens en scooter één Stukken aantrekkelijker en In structiever dan de stnntrijders, die vorig jaar de feestvierders naar de Vijf-Meilaan trokken, vonden wij de de demonstratie die de Heinkelclub ..Leiden" in deze centrale laan van Leiden-Zuidwest gaf. Geen adem benemende waaghalzerij maar een vertoning van voorbeeldige vber- tuigbeheersing. Er waren rijders bU. die al sinds 1956 dagelijks twee uur trainen. Wat hier zo prettig aandeed, was, dat niets naar sensatie riekte. Ook het commentaar was Instructief. "Pt AT we langzamerhand door de ban van de reclame dreigen te worden omkneld, ervoeren we tussen half 11 en half 12 In de Pieterskerk, waar ds. J. A. Eekhof zich zonder bezwaar van een spreektoeter had kunnen bedienen om zich onder het woordverslindende vlieg tuiggeronk tot aan de verstgezeten be zoekers verstaanbaar te maken. De po litionele uitrusting is helaas nog niet zo ver gekomen dat de bU de kerk gepos teerde agenten hun afwerende invloed tot in de lucht kunnen uitoefenen. Ds. Eekhof preekte over enkele ver- Baas boven baas IVANHOE (links) en zijn „rech terhand" Gurth lokten overal enthousiaste herkenningskreten uit kelen van t.v.-kijkertjes "uerS™ Welke jongen verkleedt zich niet graag ■danj n iis cowboy. Indiaan of lansknecht van de 'bo 1 pote Ivanhoe? Of als wolf, beer, kat of leeuw? En welk meisje trekt niet met n nr olezier een achttiende eeuwse jurk aan, «n'wTompleet met pruik en strikken? Of een ff Japanse kimono, een vergrote poppejurk, luiwnnéen verpleegstersuniform of (desnoods) "ten ijsberenpak? En ten slotte: welk kind 'em kijkt niet graag naar zijn vermomde leef- e ®rtijdsgenootjes? jis va Dubbel jubill Het was zaterdag dan ook dubbel feest: 'sPijroor de jeugd èn voor de volwassenen, :en k%-ie z;ch met het enthousiasme van de 11 •0v®Jonge garde wel vermaakten. leer t i°kréj charmante optochtpoppen Hilariteit wekte de rijdende witte muis van schuimplastic, die telkens tussen het publiek dreigde terecht te komen. De cowboys en Indianen, die hun aanwezig heid met luide kreten kenbaar maakten, deden toekijkende Jongens meejoelen. Grappig waren de door twee meisjes voortgetrokken blokken uit een blokken doos en amusant de miniatuur brandweer- en Rode-Kruls-auto's. Om maar niet te spreken van de praalwagen met een elek trische trein, waarvan de harten van grote en kleine mannen sneller gingen klop pen C Vervolg van pag. 3 Half 7 vertrokken Onze muziekmedewerker Henri Wel'booren schrijft: LJET harmonieorkest en zijn tam boers van de Kon. Scheepjeswol fabrieken te Veenendaal had, evenals een vijftal jaren geleden, weer bezit genomen van het Kaasmarktterrein Deze wakkere muzikanten, die inder daad al heel vroeg wakker waren ten einde om half zeven uit hun woon plaats te vertrekken, verzorgden een korte shoio. Doordat een enkel num mer bij een vorige gelegenheid ook was gespeeld, kon ik een goede ver gelijking maken. Hierbij viel mij op. dat de totale klank iets aan frisheid had 'ingeboet. Ik miste nogal wat koper, o.a. tuba's. Dat neemt niet weg, dat deze kapel toch altijd nog wel iets aantrekkelijks bezit, maar ik geloof, dat onze Leidse orkesten zeker een iets fonkelender show kunnen maken, wanneer ik denk aan het Pieterskerkplein. Een groot aantal luisteraars had zich om de hekken en op de Oude Rijn ver zameld. Mijn, totale indruk van dit optreden is, dat het wat te plichtmatig geschiedde en vooral kort moest duren. Dit bleek reed* uit het voortijdig vertrek van de 3-okto ber-commissieleden. Tot zover Henri Welbooren. Gratie op 8 wieltjes QP de gelukkig droge Jan van Hout kade hebben duizenden, onder wie talloze kinderengenoten van een in Leiden nog niet beoefende sport. Vele Leidse kinderen mogen zich dan regelmatig met meer of minder groot succes op acht wieltjes verplaatsen, dat is toch allemaal nog maar kin derspel vergeleken met de prestaties, die de Haagse rolschaatsclub „Mara thon" liet zien. Het was 'n kunstrolsohaotsdemonstratie op hoog niveau, vol afwiseling en op een prettige manier aan elkaar gepraat. Wer velend en vol gratie bewogen zich de leden van Marathon voornamelijk meisjes over het asfalt, als cowboy, als Shotten, als beren en /:>k als er varen ballroomdansers. Er namen onge veer dertig leden van Marathon deel aan deze mooie demonstratie, onder wne de Nederlandse jeugdkampioenen. Zes wagens Zes praalwagens telde de stoet, die in ongeveer drie kwartier voorbijtrok. Zes wagens, waaraan de ontwerpers en bou wers zeer veel zorg hadden besteed. Zo waren bekende stripfiguren op één wagen broederlijk samengebracht, zodat het pu bliek ze nu eens allemaal tegelijk kon zien: Fred Flintstone, Donald Duck, Goofy, Mickey Mouse, Panda, Joris Goed- bloed. Heer Dommel en Tom Poes Fred wuifde in het voorbijgaan de toe schouwers vriendelijk toe met zijn opge heven (schuimplastic) hand. Op de Indianenwagen stond een onverstoorbare roodhuid bij zijn tipt (Indianentent) op het gekrioel aan zijn voeten neer te zien, terwijl een tweede Indiaan een tochtje per kano scheen te maken. Even onverstoor baar, doch de harten van de kleine meiskes tussen het publiek verove rend, reed een prachtige pop in een met cellofaan bedekte doos in de op tocht mee. Zij was op haar praalwa gen vergezeld van haar poppe-vrien- dinnen. De jongens vonden de praal wagens meccano en houtconstructie leuker Ivanhoe

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1964 | | pagina 5