Zo'n Driekus toch
NCRV-HALTE-PRjJSVRAAG
Opw/inding over
Vietnam
ZONDAGSBLAD
■111111
mm NIEUWE BOEKEN
voor jonge schrijvers
o4loriómei\~,
r
ouö qewoRöen
lil!
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1904
Proefballon vcrachljnt
mikm veertien dagen In
hmt tondagiblad.
voor ledoro geaeeep
men poeiwletml.
Mluur (m.V.p.t foto'*,
tekeningen, gedichten
verhalen, commentaren.
Ideeën of wat Ie nog
Geloof me, meneer Kazander, het
kan helemaal geen kwaad dat we die
luidjes van tevoren enigermate instrue
ren. Ik weet wel dat H.M. ons vissers-
volk wil zien zoals het leeft en werkt
maar tenslotte betekent haar bezoek
een evenement in ons dorpsleven en
dan kunnen we moeilijk alles maar aan
het toeval overlaten.
Burgemeester Appelman overhandigt
het bericht dat zojuist is binnengeko
men aan wethouder Kazander, die hij
meestal dadelijk laat ontbieden.
De wethouder knikt bedachtzaam ter
wijl hij naar het staatsieportret van ko-
1 ningin en prins kijkt, dat aan een der
zijwanden van de burgemeesterskamer
hangt. Ze zijn allebei overrompeld door
het onverwachte bericht dat H.M. de
koningin een bezoek aan het vissers-
1 dorp wil brengen.
De gewone voortvarendheid waarmee
de burgemeester anders de binnengeko
men stukken afdoet, heeft hem plotse
ling in de steek gelaten.
Het stuk, dat de wethouder hem weer
heeft teruggegeven heeft hem duidelijk
de greep op het ambtelijke werk doen
verliezen.
Er komt iets om de hoek kijken waar
ze in het gemeentebestuur nog geen
kaas van gegeten hebben.
Ook wethouder Kazander. hoe goed
ook thuis in de gewone gang van za
ken. zit nu toch even met de handen
in het haar.
Dan staat de burgemeester op. De wet
houder ziet dat het papier in zijn hand
beeft. Hij loopt één keer naar het raam
en terug en gooit dan het papier op zijn
schrijftafel. Een stereotiep gebaar van de
kleine driftige man wanneer hij een oplos
sing gevonden meent te hebben.
Ik stel me dus dit voor meneer Kazan
der. we laten twee of drie visserluitjes
hier bij ons komen, vertellen hun wat er
op komst is en tevens wat van hen ver
wacht wordt, wanneer H.M. het woord tot
hen richt. Opdringerig zijn de mensen
hier niet bepaald maar ik ben toch bang
dat de koninklijke belangstelling voor hun
werk. de spraakzaamheid bevordert.
Ze moeten b.v. afstand weten te bewa
ren en weten te zwijgen wanneer de ko
ningin spreekt.
Tenslotte is het geen alledaags bezoek en
dus acht ik het niet overdreven dat we te
voren even met elkaar overleggen.
Nou, wat denkt u ervan, meneer Kazan
der? Burgemeester Appelman is plotseling
een en al enthousiasme. Wanneer het een
maal zo ver is, gaat meestal alles van een
leien dakje.
Welzeker burgemeester, antwoordt de
wethouder, ik geloof ook dat we de zaak
zo het beste kunnen aanpakken.
Wanneer denkt u de mensen te ontvan-
bracht en hier en daar moet
worden gerepareerd.
En dan de haven, die moet wel grondig
onder handen genomen worden. De burge
meester heeft het toch wel goed gezien
de havenversiering aan de visserlui over
te laten.
Er moeten oranjenetten worden gespan
nen en de vletjes moeten stuk voor stuk
van vlaggetjes voorzien en met oranjelint
jes worden opgetuigd.
De wethouder is er niet bang voor dat
het aan medewerking van de vissers ont
breken zal. De liefde tot het Oranjehuis is
sterk en hecht.
Terwijl hij naar de naven loopt piekert
hij er over wie van de vissers moet wor
den aangewezen om straks aan H.M. te
worden voorgesteld.
Op zee staan deze mensen vaak voor
hete vuren en het geloof en vertrouwen
waarmee ze de baren opzoeken, de onver
schrokkenheid die ze tonen wanneer ze het
zeegat uitvaren, toont duidelijk aan dat
ze ^zich maar in één beschermende hand
De vissers zijn druk bezig met de net
ten uit te klaren en bereiden zich al weer
voor op een volgende zwerftocht over hel
water.
Achter de beschuttende dijk laat de zee
zijn stem horen en
dat doet hun verlan
gen rijpen
krachten opnieuw
straatje Eindelijk is de grote dag aangebroken.
Een straffe bries die de golven in de haven
vooruit jaagt, doet ook de vele en veel
kleurige vlaggetjes in de toppen der mast
jes wapperen dat het een lieve lust is.
Zo ligt het dorp op zijn koningin te wach-
de elementen
"jVTOG niet geheel gerust verlaat de wet-
i>, houder de burgemeesterskamer. Er. is
nü volop werk aan de winkel.' Allereerst
moet de omroeper door het dorp gestuurd
worden om de bevolking van het nieuws
op de hoogte te stellen.
De dorpsversiering moet worden aange-
Onderzoekend laat
de wethouder zijn
oog over de vletjes
gaan. Er zijn een
paar mannen bij die
wel capabel zijn en
die na de vooraf
gaande instructies
vast, een redelijker
figuur zullen slaan.
Wethouder Kazan
der besluit er dezelfde dag nog met de
burgemeester over te spreken. Daarvoor
zullen ze ook bang zijn.
Al beschikken deze mannen dan niet
over de meest verfijnde geesten, 't zijn
in elk geval kerels uit één stuk en ie weet
wat je aan ze hebt.
MET vertrouwen begint wethouder Kazan
der aan zijn verdere werkzaamheden.
Na een paar dagen reeds zien het dorp
en de haven er piekfijn uit. Uit ieder
huisje wappert een vlag en de vletjes dei
nen stilletjes onder een overdadige oran-
jepracht.
Burgemeester Appelman, die onder ge
wone omstandigheden sleqhts te hooi en
te gras aan de haven verschijnt, laat zich
in deze spannende dagen herhaaldelijk
zien en vraagt honderd uit over de vis
serijtechniek.
Er komen vreemde heren om het dorp
in ogenschouw te nemen en de route uit
te stippelen.
Uit nervositeit loopt burgemeester Ap
pelman alles omver wat hem voor de voe
ten komt.
Om de haverklap wordt vergaderd en
de vissers worden langzamerhand kind in
huis in de burgemeesterskamer. Om de
ene agent die het dorp rijk is bij te staan
i 'l.nt. 6^ A n !r m n n'
f« politïëvèrsterkin
elders opgeroë-
i oude visser
Er is
jaar of tachtig die met een oranjesjerp r
de schouders over zijn onderdeurtje kijl
len.
Burgemeester Appelman
voltallige gemeenteraad vo
commissie van ontvangst. Na de begroe
ting gaat het gezelschap onvervaard en
rap op de haven aan. Een turfschipper die
zich schaamt voor zijn zwarte snuit, duikt
haastig in zijn nauwe roef. Op de over
volle vletten klinkt het: „Leve de koningin,
leve de koningin."
Het lijkt wel of het bezoek aan de
scheepjes een jarenlang verlangen van de
vorstin geweest is, zo snel gaat het over
de brokkelige stenen naar het beoogde
doel. De burgemeester, die toch heus een
driftige pas gewend is, heeft het zweet op
zijn hoofd staan. Spoedig zijn ze bij het
scheepje dat de koninklijke voeten dragen
zal. Voor ze aan boord gaan houdt de
- de en ver-
de buitenkant, de ligging op
snelheid die het ontwikke
len kan. Als hij over
het haventje vertelt,
strekt hij met een
bijna zegenend ge
baar de handen daar
over uit. Tenslotte
wijst hij hoffelijk
naar de loopplank
en de Koningin ge
holpen door de bur
gemeester begeeft
zich op het wiegen
de scheepje.
Er is eon visser
man die zich tot vol
le tevredenheid van
de burgemeester en
de wethouder van zijn taak kwijt Hij geeft
een eenvoudige en duidelijke uiteenzetting.
De burgemeester geeft hem ongemerkt
een schouderklopje. Zo er al gevaar be
staan heeft, is het nu toch wel bezworen.
Maar geen van de bezoekers ziet wat in
de andere vletjes gebeurt Ver beneden de
havenbeschoeiing liggen ze te deinen onder
de zware last van de opgetaste haring
netjes. De vissers klaren de netten uit en
gooien de glinsterende haringen in putsen
die ze later op de dag ter markt zullen
brengen. Ze rusten met de knieën op het
touwwerk en hun vingers friemelen traag
in het gehavende gaal Nu en dan komt
er een moeizaam overeind om even naar
de lucht te kijken of om een verse pruim
achter zijn kiezen te stoppen. Ze zijn als
de clochards in een wereldstad die vrijwel
onbewogen blijven voor het geroezemoes
om hen heen.
Driekus een van de netjes leeg geklaard
heeft, vindt hij het tijd om eens naar bo
ven te kijken en de stramme benen te
strekken. Hij heeft de zijkanten van zijn
hoed naar binnen geslagen en op een af
stand heeft die iets weg van de steek van
Napoleon. Hij kijt de koningin vlak in haar
gezicht en dan bedenkt hij dat hij zo niet
kan blijven doorprutsen, terwijl er zulk
hoog bezoek op de wal staat.
De anderen in de vletten hebben hun
arbeid intussen laten rusten en zitten met
ontblote hoofden H.M. én haar gevolg eer
biedig te beschouwen. Zo moeten de pro
feten er hebben uitgezien, denkt burge
meester Appelman. Maar er gaat een
schok door hem heen als hij ziet wat ouwe
Driekus van plan is. De hele organisatie
klopt perfect en nu zul je zien dat dat
mannetje met die zwarte bakkebaarden op
het laatste ogenblik nog roet in het eten
De oude klautert op de stapel netten,
daarna op het mastbankje en dan gebaart
hij de toeschouwers dat hij alleen niet ver
der kan. Pak m'n hand jongen, gebiedt hij
een opgeschoten knaap. De knaap gehoor
zaamt en het duurt niet lang of ouwe Drie
kus staat op de wal. Hij ordent zijn kle
ren. krabt gauw de schubben van zijn
broek en spuwt de uitgekauwde tabaks
pruim in de haven. Dan zet hij koers. Hij
doet of het allemaal tot de orde van de
dag behoort. De handen voor deze gelegen
heid uit de diepe zakken, bengelen langs
zijn lijf. Met een scheve gang gaat het op
de koningin af. De burgemeester wil hem
terug sturen en ouwe Driekus is daar een
ogenblik beduusd van.
Nog nooit is hem zo iets overkomen.
Wat wil die vent...,
Komt de koningin hier om Appelman te
zien of wil ze kennismaken met haar on
derdanen hier in het vissersdorp. Het soort
mannetjes als Appelman kan ze in Den
Haag bij bosjes zien maar een visserman
ziet ze niet elke dag.
Het ontgaat zijn bijziende ogen niet dat
de koningin de burgemeester iets influis-
Zie je wel? Hij is buiten zijn boekje
gegaan en dat kost hem een terechtwij
zing van de koningin. Ja jong, dat komt
ervan... moet je maar niet zo eigenwijs
zijn. Ouwe Driekus krijgt werkelijk schik
als hij ziet hoe Appelman onderdanig een
pas achteruit gaat. De wethouder staat er
bij met een hulpeloze uitdrukking op zijn
gezicht.
De oude staat nu tegenover de koningin.
Ook naar hem steekt H.M. vriendelijk
haar hand uit en de oude man doet zijn
uiterste best een buiging voor haar te ma
ken. Hartverwarmend is de koninklijke
glimlach voor de onvermoeide zeebevech-
ter, die zo menigmaal in zijn leven de
kille adem van de dood langs zich heen
heeft voelen strijken.
Dan spreekt ze hem hartelijk toe en
ouwe Driekus die anders nooit om woor
den verlegen zit, staat daarmaar en zoekt
tevergeefs naar een passend wederwoord
Burgemeester Appelman krijgt weer
hoop. Als het hier oij blijft loopt het toch
allemaal nog goed af. Het volgende ogen
blik wordt al zijn hoop de bodem ingesla
gen want ouwe Driekus heeft een ant
woord gevonden dat de toets van zijn eigen
critiek klaarblijkelijk kon doorstaan.
Ernstig kijkt hij de koningin aan.
Dan zegt hij. plechtig en met nadruk:
,,Ja, elk der vorsten zal zich buigen."
HET GEZICHT van de burgemeester
verdonkert in snel tempo. Hij kijkt mis
prijzend naar de visserman en dan veront
schuldigend naar de koningin. Maar H.M.
knikt ernstig tegen de visserman en dat
geeft hem de verzekering dat zij zijn woor
den heeft willen aanvaarden. Zo vindt ouwe
Driekus het genoeg. Zwijgend zet hij zijn
hoed weer op zijn warrige grijze kruin,
draait zich om en terwijl hij burgemeester
Appelman voorbij drentelt, voegt hij hem
nog toe: „Een best minske jong, een best
minske."
in de Ruimte
Postzegelrubriek
door G. J. Peelen
Het is merkwaardig te
zien hoe, na Amerika's
krachtdadig optreden tegen
Noord-V ietnam, heel de meu
te van Oost-Aziatische lan
den zich haast om reeksen
zegels uit te gevenwaarin
sympathie wordt uitgespro
ken voor de N oordvietname-
se „rebellen", afkeer van
Amerika, en leuzen voor de
unificatie of hereniging van
Vietnam worden gepropa
geerd, waarbij vanzelfspre
kend wordt bedoeld: héél
Vietnam in handen van het
communistische Noord-Viet-
nam.
Cuba had al eerder zegels uit
gegeven uit solidariteit met Viet
nam. Rood China deed hetzelfde
al enige malen en Noord Vietnam
geeft aan de lopende band protest
zegels tegen het Amerikaanse in-
grijpen uit.
Een kleine bloemlezing deze
keer uit de „rijke" oogst:
Afb. 1. van Cuba: een Vietna
mees en een Cubaan, boven hen
hun beider vlaggen, en het op
schrift: Solidaridad con Vietnam,
«solidariteit met V). Op afb. 2.
eveneens van Cuba. een Vietna
mees ploegend met 2 karbouwen
en een ander met een maaima-
chine cn het opschrift: Construc
tion del Socialismo en Vietnam
fSocialistische opbouw in (lees N.)
Vietnam). Afb 3 is van Noord Viet
nam: de landkaart van beide Viet-
nams, zonder grens in het midden.
Eenheid in Vietnam!
heeft de
ken op
Niet erg verstandig lijkt me en
meer passend bij de D.D.R., waar
men zulke bepalingen al jaren
kent, dan bü het democratische
Amerika'
Afb 4 van Kongo, 'Brazzaville)
ïuvele moed te herden
en fèestelijk zegel, hoe
jaar geleden de (pro
president liederlijk ver
moord werd. Het opschrift boven
het regeringcentrum in Brazzaville
luidt: Fête Nationale. Ier Anni-
versaire de la Revolution" (Natio
nale feestdag, le verjaardag van
de revolutie).
Japan heeft heel wat te stellen
eer de Olympische Spelen begin
nen kunnen Afb 5 vertoont één
facet van de vele voorzorgen: de
nieuwe brede autostrada van Tokio
naar het Olympisch Stadion. Vele
banen, naast, onder en boven el
kaar. om de enorme menigten
snel te kunnen verwerken, Afb. 6
van Italië deed mijn grafisch hart
goed. Het is een herdenkingszegel
van Bodoni. de grote drukker, let
terontwerper en tekenaar, die 150
jaar geleden (1814) stierf.
Nog altijd is de naar hem ge
noemde letter, de BODONI zeer
gewild en in praktisch iedere druk
kerij aanwezig.
Op afb. 7 wordt herdacht dat het
Panamakanaal 50 jaar oud is. Op
onze illustratie. 1 uit een grote
serie: de Masden Dam.
Rusland herdenkt op afb. 8 de
20-jarige bevrijding van Polen en
op afb. 9 die van Wit Rusland. De
frankeerserie van West-Duitsland
ter vervanging van de huidige
reeks, werd uitgebreid met afb. 10:
het Gutenberg
Luxemburg is trots op zijn
nieuwe Atheneum en wil dat to
nen op afb. 11. het moderne school
gebouw en een stroom van naar
wetenschap dorstende jongelui, die
ze verwachten. Grappig voor een
klein land dat zo'n gebeurtenis
tot een zegelemissie aanleiding
Stel u voor dat Nederland bij
elke nieuwe middelbare school (of
kerk!) zich geroepen voelde tot
een zegelemissie. Hongarije weet
óók geen motieven meer om zijn
postzegelpersen draaiend te hou
den. Het gaf nu maar een heel
lange serie uit met alle perziksoor
ten die er geteeld worden! Op afb.
12 de „Champiort". Moet u nog met
vakantie? Bezoekt Afghanistan,
noodt afb. 13, één uit een toeris
tische serie met landschapschoon.
voor u besproken
Geprikkeld
Zeven grillige verhalen, door Boccaccio zijn
Karen Blixen. Uitgave H. P.
Leopold, Den Haag.
De verhalen uit deze collectie
zijn eigenliik alles behalve gril-
nvertelling
Dit is nog een gematigde voor
stelling. We toonden eerder al eens
hoe op een zegel afgebeeld werd
het neerschieten van Amerikaanse
vliegtuigen. Dit alles schijnt de
Verenigde Staten dusdanig geprik
keld te hebben, dat het Ameri-
kaanse handelaren verboden is ze- zonder het hechte verband dat bladzijde te herkennen valt.
meegaf. Het resultaat is niet ge
lukkig, de intrige is vaak gezocht,
de sfeer van de vertellingen af
gestemd op «ensatiebelustheid bij
i soort Decamerone 1
gelse zinsconstructie op iedere
Geheimen van de wildbaan,
door Hans von Gaudecker. Uit
gave Zomer Keuning N.V..
Wageningen.
,,De jachtopziener zag bij de
ingang van het vossehol 'iets be
wegen: ja werkelijk, het was een
konijn, dat als onderhuurder bij
zijn ergste "ijand inwoonde. Dus
ook de vossen kenden de huis
vrede! Zij spaarden de muizen,
zij duldden de konijnen zelfs in
hu« huis, terwijl zij iets verder
van hun „kasteel" verwijderd de
wipstaartjes aan de lopende band
doodmaakten en deze hun honge
rige vosjes als voer voorwier-
Ziehier een fragmentje dat aar
dig de verteltrant weergeeft uit
dit door p. Hofmeijer vertaald
dierenboek, dat Hans von Gau
decker heeft geschreven. Inder
daad: het i? het zoveelste boek
van dit genre dat de lezer wordt
aangeboden, maar komt men
geen woorden tekort als men de
natuur wil gaan beschrijven? Het
wordt hier bovendien niet eens
onverdienstelijk gedaan. Het boek
is goed geïllustreerd.
3= In november viert, zoals bekend, de N.C.R.V. haar veertigjarig bestaan. De
bijdrage van „Halte" het veertiendaagse vrydagprogramma voor jongeren is
g een voor „gevorderde tieners en beginnende twintigers" uitgeschreven prijskamp
1= in het schrijven van korte verhalen en gedichten.
De beste verhalen en gedichten zullen in de Halte-uitzending van vrijdag 13
ëf november voor de microfoon worden gebracht door een jonge actrice en een jonge
acteur, met commentaar van de jury. Deze jury bestaat uit Dick Steenkamp, Hans
Veerman (medewerkers aan Halte's poëzierubriek) en een leerlinge van een
=T middelbare school.
Zowel voor de gedichten als voor de verhalen is er een eerste prijs van j ior-,
een tweede prijs van 50,— en een derde prijs van f 25,— Bovendien wordt elk
verhaal en gedicht, dat voor uitzending in een volgend Halteprogramma in aan-
merking komt, beloond met een boekenbon van tien gulden.
De leeftijd van de deelnemers moet ten minste zestien en mag hoogstens
vierentwintig jaar zijn.
De verhalen mogen uit niet meer dan vijfhonderd woorden bestaan.
Eerder in bundels gepubliceerde bijdragen komen niet voor een prys in
aanmerking.
Jp Iedere deelnemer mag maximaal drie verhalen en drie gedichten insturen.
JP1 Inzendingen dienen vóór zaterdag 7 november in het bezit te zijn van:
f N.C.R.V., Programma „Halte", Schutterswer 8, Hilversum. In de linker bovenhoek
van de enveloppe „Prijsvraag" vermelden.
Ronde des amants
II y a des amants qui s'ennuient
il y en a aussi
qui ne s'ennuient pas
Aussi y-en-a-t-il
qui ne sont pas de vrais amants
\AAAAAAAAAAAA
Daar in 't donker moeten
ongemerkt
rozen te bloeien staan
Het eerste kwartier
Op straat zien late dronkelappen-
de sikkel van de kille maan
voor torenklok's verlichte wijzers aan
Ik heb geslapen.
TJIT REINSMA
Er zijn weinig predikanten die pro De
Het verwondert mij altijd, dat zy die i
Religieuze projectielen: wie kaatit ka
i, zeer vele die voor nieta werken,
i duisternis wandelen zo'n vaite tred hebben.
'erwachten, hoewel «ommige erin
Mensen met lang lia
Soms denk ik dat ee
lorde te komen
i hebben geprobeerd te bewijzen dat God niet bestaat door le
dat Ilü bestaat.
sommigen valt alleen te verklaren door slapeloosheid,
r hebben iets te verbergen, al was 't alleen bun schedel maar.
schrijver in zichzelf blijft geloven zolang hy voldoende papier
TJIT REINSMA
Gedicht
Ik verwachtte vandaag t
maar er is niemand gek om
ik denk dat ik niet thuis t
Als ik Je later tegen kom
oud geworden
helemaal krom
wat is er ian van me geworden
geworden
Als ik je later tegenkom
oud geworden
zeg: wat is er van me geworden?
TOM VAN DEEL
ut: avond is nog lang.
De regen houdt niet ov
Ilk weet een avond,
mooi en zonder regen, j
Kwatrijn
Wie zal ooit weten
wat ik daoht,
toen ik je voor het eerst
thuisbracht
en plotseling
van je begon te houden.
Misschien alleen
dit is een mooie nacht.
Ik ben wel twintig keren
vanmiddag in die kou
gelopen langs de Heren
gracht op zoek naar jou
Wat ik hier doe.
het is mij duister
Als ik des avonds
naar de vogels luister,
meen ik het somtijds
te begrijpen,
maar ach.
het is te zacht gefluister.
TOM VAN DEEL
Kwaadrijm
De reizigers
van het Oosterpark
vertrekken al weer haast
Als je soms dacht
da k by je bleef,
dan ben je er flink naast.
TOM VAN DEEL
