Er zullen nog doden vallen
Praag pakt aan in alle werelddelen
V
DOMINEE VINCENT HARDING:
Langs wegen van de Bijbel
en Jeruzalem
Wet op Burgerrechten
slechts 'n bescheiden stap
DEZE WEEK IN EEN WOELIGE WERELD
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 11 JULI 1961
KVan onze speciale verslaggever)
NATUURLIJK gaat de wet op de bur
gerrechten een inzet van de presiden
tiele verkiezingsstrijd worden. Senator
Barry Goldwater heeft de vingers gebrand
door zich tegen de rassengel ij kheid te ver
klaren. Naar mijn mening heeft hij z'n
eigen politieke doodvonnis getekend. Ver
geet niet dat in de grote steden van het
Noorden een belangrijk deel van het kie
zerspotentieel uit negers bestaat. De de
mocraten verdienen de lof de in de Ver
enigde Staten veel omstreden wet er door
te hebben gesleept, hoewel er uiteraard
ook veel republikeinse politici zijn. dia
voor hebben gestemd.
Voor ons zit de doopsgezinde negerpredikant Vincent
Harding, een jonge, enthousiaste dertiger, die met z'n
vrouw een week in Nederland verblijft. Hij is op
tournee, op een goodwill-tournee zou men kunnen
zeggen. Eerst bezocht hij de vredesconferentie in
Praag; na Nederland komen o.m. Duitsland en Frank-
ijjk aan de beurt.
Toen deze persoonlijke vriend van dominee Martin
Luther King de nóg meer bekende voorvechter
van rassengel ij kheid in Amerika, die de volgende
maand een paar dagen naar Nederland komt in
het beruchte Albany een gebedssamenkomst leidde,
die over het rassenvraagstuk ging. werd deze met
geweld afgebroken. Hij behoorde tot een van de
arrestanten en kwam in de gevangenis terecht.
de zevende doopsgezinde wereld- willen houden,
conferentie, „en aan de afspraak
dacht vandaag voor u te spre
ken, was ik 't liefst in gevangen
schap gebleven. Ik voelde er
eerlijk gezegd 't meeste voor u
uit mijn onvrijheid een brief te
schrijven en daarin te bekennen
hoe beu ik er van ben steeds
weer over de kerk en het ras
senprobleem te spreken."
q Samenwerken met andere.
christelijke groepen, die op
het punt van rassengelijkheid
gelijk gericht denken, of bena
derbaar zijn.
Bekendheid geven aan de
noden en de ontwikkeling
van de toestand in het Zuiden
waar de grootste rassenvoor-
ingenomenheid bestaat door
publikaties en spreekbeurten
voor doopsgezinde en wijdere
kringen.
Twintig miljoen
„Hoeveel van uw mensen wo
nen nu in de Verenigde Staten?"
vraag ik.
„Ik begrijp u", zegt Vincent
Harding. „Ik weet ook, waarom
u het zo stelt. Toch moeten we
zelfs in de terminologie geen
discriminatie invoeren. Uw men-
Hoe eenvoudig klinkt z'n ver
dediging, hoe helder zijn de mo
tieven. Moet de wereld, ook een - -.
deel van de christelijke wereld, geen Jiehagen schept 1
hier nu zo lang over twisten?
Inzinking
„Wij weten uit de Bijbel dat
rassenscheiding en rassenvoor
oordeel onjuist zijn. Het Nieuwe
Testament leert ons dat alle
mensen in de zelfde mate het
Evangelie nodig hebben, dat al-
gelijkelijk recht op heb-
Richtlijnen
In Atlanta, in de staat Georgia,
heeft de negerpredikant die zich,
naar doopsgezind gebruik, „broe
der" laat noemen, de leiding
Ut ifet'li^am'vaï Christ
uit gelovigen van alle volken en J
rassen bestaat, dat Christus door
Ziin kruisdood alle scheidsmu- richtliJnen
Zijn kruisdood alle scheidsmu
RriP'L-ViPcnrF-L-inrr ren tussen rassen, klassen en
DOeKDehprettmg beschavingen heeft geslecht: de
muren, die wij gebouwd hebben
De verloren zoon, door Tijs om onze apartheid door te zet-
van der Apoort. Uitgave Gideon ten. Wij weten ook dat de groot-
N.V., Etiunen. >te vooruitblik, dir de Bijbel ono rassencoufhcten.
schenkt op het komende Rijk
i ge- Gods van de verlosten jpreekt
Werken voor christelijke
verzoening op het gebied
inter-raciale vooringeno
menheid, rassenonderscheid en
Van tijd tot tijd wordt r
op de wijze van deze tijd
brengen. Een daarvan is die van
Tijs van der Apoort die de gelij
kenis van de verloren zoon heeft
aangegrepen voor het schrijven
van een rijk met foto's geïllus
treerde pocket, die nauwgezet het
verhaal volgt. Als evangelisatie
middel speciaal afgestemd op
de oudere jeugd ongetwijfeld
waardevol. Het boekje is als
tweede deel verschenen in Gi
deons Karaatreeks.
Gemeenschap der heiligen,
door drs. J. Reiling, Uitgave
W. ten Have, Amsterdam.
De rector van het Baptistense
minarium, drs. J. Reiling. heeft
nog niet zo lang geleden voor de
N.C.R.V.-microfoon causerieën ge
houden over de Nieuw-testamenti-
sche gemeente. Deze zijn voor
hem aanleiding geworden een boek
te schrijven over hetzelfde onder
werp. Hierin zijn zijn radiolezin
gen verwerkt en aangevuld, mede
naar aanleiding van de opmerkin
gen die ds. Reiling uit de kring
der luisteraars te horen keeg. De
schrijver tracht in zijn boekje
dicht bij de Schrift te blijven.
O Getuigen van de christelijke
weg van liefde en zelfopof-
fering (Bijbelse weerloosheid),
ten, talen, volken en naties heeft niet alleen met betrekking tot
losgekocht. Wij weten dat een de rassenstrijd, maar ten aan-
Langs wegen van de Bijbel
en Jeruzalem, stad der waar
heid, door resp. M. J. Steve en
Petrus Huigens. Uitgaven Bosch
en Keuning N.V., Baam.
De Bibliotheek van boeken bij
de Bijbel is verrijkt met twee in-
fotopockets. In die over
boeiend overzicht
wondere mengeling van groots
verleden en tragisch heden, die
zich in de heilige stad op majes
tueuze wijze openbaart. In geen
enkele stad op aarde, zo zegt hij
in zijn inleiding op een kostelijke
collectie foto's, zal zo veel gebe-
sen, mijn mensen, ze bestaan
niet. We horen allen bij elkaar;
scheidslijnen kunnen niet wor
den getrokken. Uw mensen zijn
mijn mensen en mijn mensen uw
mensen. Ter zake: Er zijn op 't
ogenblik twintig miljoen negers
op een totale bevolking van
honderdtachtig miljoen Ameri
kanen."
De wet op de burgerrechten
ziet de negerpredikant als een
bescheiden stap in de goede
richting. De tenuitvoerlegging
echter zal in elke staat, in elke
stad ook, verschillend zijn. Voor
oordelen, die reeds sinds jaar en
dag bestaan, zijn niet door het
van kracht worden van een aan
tal papieren regels meteen weg
te nemen. Al sinds de Burger
oorlog, sinds meer dan honderd
jaar dus, schrijft de Amerikaan
se constitutie voor dat er geen
ongelijkheid mag zijn op grond
van de huidskleur. In al die de
cennia is er niets, of zo goed
als niets, van terecht gekomen.
Het is volgens Vincent Har
ding uitgesloten de nieuwe wet
onder toezicht van federale
ambtenaren te laten functione
ren. De staatsapparaten zullen
aan de tenuitvoerlegging moeten
werken, ook de staatsapparaten
in „the deep South", waar zich
de grootste tegenwerking be
vindt en de sterkste en felste
verzetshaarden bestaan.
„Het vergt offers", verklaart
hij, „offers van iedereen. De
blanken zullen moeten leren met
ons samen te leven; de negers
zullen zich vaak in moeten hou
den. als hun rechten met voeten
worden getreden. Het zal jaren
duren voor de wet op de burger
rechten behoorlijk werkt. Van
beide zijden zullen er concessies
moeten worden gedaan."
Van kerk en school zullen de
voornaamste stimulansen dienen
uit te gaan. Volgens hem houden
zich nog té veel kerken afzijdig.
Ze willen zich njet het oog op
de houding van velen van hun
leden niet compromitteren. Op
z'n hoogst wordt er op gewezen
dat men als goed staatsburger
verplicht is de wetten van het
land na te leven.
De negerpredikant is geen te
genstander van geweldloze test-
proeven op het stuk van de
werking der nieuwe wet. Hij
beschouwt het een democratisch
recht in de praktijk te beproe
ven hoe de algemeen geldende
wetsbepalingen worden nage
leefd. Gebeurt dit trouwens niet,
dan zou alles wel eens bij het
oude kunnen blijven.
„Het wordt moeilijk", beweert
hij. „De toewijzing van woningen
bijvoorbeeld. Hoe zwaar valt het
niet te bewijzen dat er wordt
gediscrimineerd?"
Dan nog:
„Ik ben ervan overtuigd dat
er in de naaste toekomst veel
zal gebeuren. Er zal getwist
worden, er zal pijn worden ge
leden, de gemoederen zullen in
beweging worden gebracht. En
er zullen doden vallen nóg
meer doden dan we nu reeds in
ons rassenprobleem hebben ge
had."
KRITISCHE BOODSCHAP AAN DE KERKEN
(Van een der deelnemers
UEN TERUGBLIK op de tweede Chr. Vre-
deseonferentie, die in Praag gehouden is.
voert tot de conclusie, dat de beweging, die
daarin gestalte aannam, in de achter liggende
jaren duidelijk aan erkenning en gewicht
gewonnen heeft. De verdenking van politieke
eenzijdigheid is vrijwel verstomd en ook de
pogingen de vredesarbeid van de beweging
zonder meer te negeren, blijken al weer ver
geefs. Tal van kerken en gemeenschappen
van christenen zijn tot de conclusie gekomen,
dat aan het evangelie geen steekhoudende
argumenten ontleend kunnen worden, die
tegen het werk van de Chr. Vredesbeweging
getuigen. Dat werd in het bewogen slotwoord
van de president, prof. dr. J. L. Hromadka,
nog eens met zoveel woorden dankbaar vast
gesteld. Hij sprak ook over het ter conferentie
gebleken mildere klimaat, dat op het inter
nationale politieke terrein sinds enige tijd
ontstaan is en dat onopvallend tot uiting
kwam in officiële ontvangsten van het presi
dium door de jonge, Tsjechische minister
president Jozef Lenart en de minister voor
opvoeding en cultuur, dr. Cestmir Cisar, ter
wijl de minister van buitenlandse zaken en
die van gezondheid weer andere groepen
deelnemers ontvingen.
worden, allereerst tegen de onvre
de in ons eigen hart en vóór die
innerlijke vrede, die een geschenk
L is van Gods genade en van de
Boodschap aan Heilige Geest. Eerst daardoor
christenen en aan een kunnen wij in het licht van het
kruis en de opstanding van Chris
tus deze boodschap verder bren-
Veel tijd had de voltallige ver
gadering van 960 officiële afge
vaardigden de laatste zitting be
steed aan de bespreking en goed
keuring
kerken
Oproep tot regeringen en volken,
die beide samenvatten, wat i
voorafgaande dagen aan di
sie-resultaten was bijeengebracht.
Het was de milde ironie va
sident Hromadka, die hem
veelvuldige stemmingen
discus- gen. niet alleen aan de kerken,
acht. maar aan de volken van de hele
pre- wereld. Het tegelijk bewogen en
a de nuchtere, bijkans profetische
woord van de oude leider
geteisterd worden, opheffing van
de honger, waartoe besparingen
op de bewapening ruimschoots
toereikend zouden zijn en tenslot
te de vreedzame coëxistentie, het
vreedzaam naast elkander leven
van verschillende maatschappij-
vormen als enige verstandige ge
stalte van internationale verhou
den, zo veel geloofd en zo diep be
mind zijn als in Jeruzalem, maar
om geen andere stad ook is zo
veel gevochten, gevloekt en ge
weend. Met een diepe liefde voor
het Jeruzalem, dat voor de Chris
tenheid zo'n bijzondere betekenis
heeft, heeft Huigens zijn foto
album samengesteld. Het biedt
de aandachtige beschouwer, ook
al heeft hij nooit het voorrecht
gehad de stad te bezoeken, veel.
dat hij uit de heilshistorie her
kent. Hetzelfde geldt voor Steve's
fotoboek. Ook dit geeft in woord
en beeld een imponerende indruk
van het verleden van het heilige
land. dat zich nog immer laat
laat gelden.
amendementen, aanvullingen en echte Hromadka-toespraak. een
de voorgelegde van die geladen uitingen a
een diepere gemeenschap
loof en liefde. Scherpe discussie
behoort tot onze beweging, kritiek
helpt de lucht zuiveren. Wij moe
ten worstelen om het vinden van
een gemeenschappelijke taal,
waarmee wij echter niet kramp
achtig trachten de ander te over
tuigen. maar die ons dient c~
Persoonlijk
Vier punten
De Oproep aan regeringen en
volken vraagt dringend aandacht
voor vier urgente punten, die voor
de verzekering van de wereldvre
de onontbeerlijk zijn: algemene
_e grote en totale ontwapening onder inter-
de vrede Die behelst nationale controle, onafhankelljk-
de
Daarnaast een Boodschap aan
kerken en christenen, die duide
lijke taal spreekt. Het kruis _van
Christus is de vrede en zijn op
standing is het leven. Hij werkt
door zijn Geest in mensenharten
vertrouwen, begrip, bereidheid
tot gesprek en bevrijding van
angst. Zijn vrede is meer dan goe
de internationale betrekkingen
en ook meer dan vrede in ons
hart. Het is een vrede, die bereid
maakt tot het offer en die ons
aandrijft om honger en ellende,
onrecht en wantrouwen te bestrii-
veel meer dan ontwapening en be- heid van alle volken, (of zij nu Kritisch uit de Boodschap zich
vrijding van atoomgevaar zij door resten van kolonialisme (Por- over vele kerken, die zich t.o.v.
omvat de diepere vrede als vreed- tugal) of door politieke onderdruk- het oorlogsgevaar nog steeds vrij-
zaam samenleven der volkeren, king of economische uitbuiting wel ongeïnteresseerd gedragen.
Daarvoor moet nog veel gestreden (Afrika, Azië, Latijns-Amerlka) Slechts enkele synoden hebben de
De Nederlandse gedelegeerde
prof. dr. A. J. Rasker rechts
in gesprek met twee afgevaar-
atoomoorlog voor onaanvaardbaar
verklaard. Vele gemeenten heb
ben rassendiscriminatie nog niet
uitgedelgd, allerlei prediking is
nog allerminst vrij van stemmin
gen van de koude oorlog en van
politieke propaganda. (Hier werd
oorspronkelijk ook nog gespro-
kn van anti-communisme in de
prediking en met name dr. Mar
tin Niemöller pleitte er sterk
voor, die woorden te laten staan:
anti-communistische uitlatingen
log wakker, zei hij.
Maar de Russische aartsbis
schop Nikodim verklaarde, dat
hij op het extra vermelden van
dit. euvel in dc westerse prediking
geen prijs stelde en dat verzoe
nend gebaar werd de leider der
Russische delegatie in enkele
ontroerde omhelzingen terugbe
taald.)
Laksheid en onverschilligheid in
de grote zaak van de wereldvre
de moest in de christelijke ge
meente onbestaanbaar zijn. vindt I
de Boodschap. En zij spitst dat L
nog eens toe in :en verscherpte r
formulering waar oorspronkelijk f
alleen maar van .zwijgende chris
tenen" gesproken werd: wie zich
niet persoonlijk inzet voor de vre
de tussen de volkeren en voor het
handhaven van de rechten van de
mens in zijn eigen land, steunt
de krachten van de koude oorlog
en draagt bij tot de verdieping
van wantrouwen on van spannin
gen, die in het atoomtijdperk tot
een wereldkatastrofe kunnen voe-
Voorbede
Concreet vraagt de oproep, dat
alle christenen Jan alle kerken j
zich met de Praagse Vredesbewe
ging inzetten voor steun aan de
ontwapeningsconferentie der 18
staten, voor het afzien van ge
weld bij grens- en andere conflic
ten tussen de staten, voor hel slui
ten van niet-aanvalsverdragen,
het scheppen van atoomvrije zo
nes en het afschaffen van onder
grondse atoomproeven. Voorts
vraagt de Boodschap: geen „han
del" in atoombommen, geen mul
tilaterale atoommacht, geen mili
taire bases meer op vreemd ge
bied, geen militaire of vermomde
inmenging in binnenlandse aan
gelegenheden: vrijheid en volledi
ge onafhankelijkheid van alle vol-
kep, die van een vreemde macht
afhankelijk zijn.
Naar het woord van het Evan
gelie roept de vergadering alle
christenen op tot voorbede voor
volken en staatsliedfn, in het bij
zonder voor hen, die moeizaam en
geduldig onderhandelen inzake de
beide Duitslanden en Berlijn, voor
allen, die in de crisishaarden in
Z.O. Azië, Palestina, Cyprus en
de Caraïbische Zee verwikkeld
zijn.
Uitbreiding
De wijdere armslag, die de
Beweging door haar ontwikkeling
op breder terrein heeft ontvangen,
komt tot uiting in de benoeming
van een aantal Internationale se
cretarissen uit andere wereldde
len dan Europa, n.L Azië, Afrika
en Latijns Amerika. In tal van
landen zullen regionale comité's
gevormd worden. In de tot 25 le
den uitgebreide Uitvoerende Com
missie werd voor Nederland prof.
dr. J. de Graaf gekozen in plaats
van prof. dr. A. J. Rasker, die
als zodanig aftrad.
Turkse invasie dreigt, als Cyprische kwestie niet
wordt geregeld Overleg in Cenève moest worden
opgeschort.
De Cyprische kwestie Is nog
altijd ver van een oplossing ver
wijderd. President Makarlos
gaat Intussen zijn gang om de
positie van de Griekse Cyprio
ten zoveel mogelijk te verster
ken. Hij maakt daarbij gebruik
van het feit, dat de VN-strijd-
krachten nog enkele maanden
op Cypnis zullen blijven. Daar
bij «peculeert hij op de ver
wachting, dat de Verenigde Sta
ten alles zullen doen om te voor
komen, dat Turkije tot een in
vasie overgaat. Griekenland wei
gert Iets te ondernemen, dat tot
vermindering van de spanning
sou kunnen bijdragen. In plaats
daarvan zendt het troepen en
materiaal naar Cyprus. De mi
nister van buitenlandse zaken
van Canada (welk land troepen
beeft geleverd aan de VN-macht
op het eiland) heeft zich er al
over beklaagd, dat de Grieks-
Cyprische politie de troepen van
het VN-leger hebben belet
de landing van Griekse troepen
te verhinderen. Met onwillige
honden is het slecht hazen van
gen. Het enige, waar Makarios
en zijn Griekse vrienden nog
over praten is „Enosis" (een
heid ju et Griekenland)
Oorzaak
Dit geroep om Enosis heeft
een aanwijsbare oorzaak. Het is
een publiek geheim, dat aarts
bisschop Makarios niet alles te
zeggen heeft op Cyprus, ook al
is hij president. Het gevaar is
niet denkbeeldig, dat hij zich
tot een speelbal heeft laten ma
ken van extremistische groepen,
die achter de schermen aan de
touwtjes trekken. De grootste
bedreiging vormen de commu
nisten. die van de chaotische
toestand op het eiland gebruik
hebben gemaakt om hun invloed
en macht uit te breiden. Op de
Navoconferentie in Den Haag is
al duidelijk geworden, dat niet
alleen Turkije, maar ook Grie
kenland zich zorgen maakt over
de groeiende communistische
dreiging op het eiland.
Wanneer Cyprus een Griekse
provincie zou worden, zou dit
gevaar spoedig bezworen kun
nen worden. In elk geval zou
dan niet langer de mogelijkheid
bestaan, dat een onafhankelijke
Cyprische staat tot een nieuw
Cuba zou worden gemaakt.
Garanties
Volgens een medewerker van
de New York Herald Tribune is
men in Turkije niet onvoorwaar
delijk gekant tegen de mogelijk
heid van aansluiting van Cyprus
bij Griekenland. Per slot van
rekening ziet men daar het ge
vaar van een communistische
machtsovername op het eiland
met nog groter bezorgdheid dan
in Griekenland naderbij komen.
Als men de landkaart er bij
neemt, zal men zien. dat Cy
prus vlak onder de kust van
Turkne ligt. maar dat het nog
betrekkelijk ver van Grieken
land verwijderd is. Het enige
wat de Turkse regering voorlo
pig interesseert is. wat er met
de Turkse minderheid op het
eiland gebeurt, of dit nu een on
afhankelijke republiek blijft, of
dat het een Griekse provincie
wordt.
De Griekse generaal Grlvas,
die „clandestien" naar Cyprus
Is teruggekeerd, heeft toegezegd,
dat de Turkse minderheid zal
worden beschermd, als Cyprus
deel van Griekenland uitmaakt.
Maar in Turkije wil men geen
genoegen nemen met beloften en
goede bedoelingen.
Verdeling
Men waardeert in Turkije, dat
Grivas zich ontpopt heeft als
een militant anti-communist.
Men wil ook nog van hem aan
nemen, dat hij zijn best zal doen
om de positie van de Turkse
minderheid te verdedigen. Maar
men is er van overtuigd, dat hij
daarin niet zal slagen, omdat de
Srote Griekse meerderheid op
et eiland hem daartoe eenvou
dig niet in staat zal stellen. Zo
als men weet is de verhouding
Grieken—Turken op Cyprus on-
Kveer 480.000—120.000... In Tur-
e voelt men dan ook nog hei
meest voor een verdeling van
het eiland. Beide delen zouden
dan een federatie kunnen vor
men. Als dat niet mogelijk zou
zijn. zouden zij aansluiting bij
Griekenland en Turkije kunnen
zoeken. De Griekse Cyprioten
peinzen er echter niet over, ook
maar een stap te doen in de door
Turkije gewenste richting.
Zij gaan door met het uitvoe
ren van hun eigen plannen waar-
In de Turkse minderheid een
zeer ondergeschikte rol speelt.
Zij vragen het recht van zelf
beschikking en zij kunnen dat
doen, omdat z(j viermaal zo tal
rijk zijn als de Turken op het
eiland...
De zaak zit dus muurvast.
Turkije bevindt zich in de moei
lijkste positie. Volgens de var-
Premier Inönii van Turkije
die over veel geduld moet be
schikken.
dragen van 1960. die ook door
aartsbisschop Makarios zijn ge
tekend heeft Turkije het
recht, od Cvorus tussenbeide te
komen, als de rechten van dp
Turkse bevolkingsgroep op het
eiland worden bedreigd. Dit
laatste is al langer dan een half
jaar het geval, maar Makarios
is er met de steun van een
nieuwe Griekse regering, die
zich niets aantrekt van wat. er
in 1960 is afgesproken nog
steeds in geslaagd, een Turks
militair optreden te voorkomen.
Hij heeft de zaak aan de Ver.
Naties voorgelegd en meent zich
op deze wijze de Turken van net
lijf te kunnen houden. Hij peinst
er eenvoudig niet over, het pro-
oleem met de Turken te bespre
ken. En gesteld dat hij daar wel
voor zou voelen dan moet wor
den gevreesd, dat de extremis
tische krachten, die achter de
schermen aan het werk zijn.
hem dit zullen beletten.
Zo gaat er nu ook geen ver
tegenwoordiger van Makarios
naar Genève, waar vertegen
woordigers van verschillende
landen bijeen zijn om naar een
voor alle betrokkenen aanvaard
bare oplossing van het probleem
Genève
Griekenland, dat wel een ver
tegenwoordiger naar Genève
zou zenden, heeft zijn definitie
ve beslissing hierover uitgesteld.
Tevoren was al medegedeeld dat
hij niet mocht deelnemen aan
besprekingen, waar ook een
Turkse afgevaardigde bij tegen
woordig zou zijn. Donderdag had
hij in Genève moeten arriveren.
Uit Athene kwam echter bericht,
dat zijn komst „enkele dagen"
was uitgesteld. Een reden voor
deze stap werd niet opgegeven.
De Finse VN-bemiddelaar Tuo-
mioja wacht nu samen met ver
tegenwoordigers van Turkije, de
Ver. Staten (de vroegere minis
ter van buitenlandse zaken Dean
Acheson) en Engeland (Lord
Hood) op de komst van de
Griekse afgezant.
Tuomioja zal waarschijnlijk
heel wat geduld moeten oefenen
cn al zijn diplomatieke capaci
teiten moeten aanwenden om
Turken, Grieken en Cyprioten
aan een ronde tafel bijeen te
krijgen. Zoals het er op het
ogenblik uitziet is de kans, dat
hij er in zal slagen, een vreed
zame regeling uit te werken,
bijzonder klein.
Invasie
Het valt dan ook niet te ver
wonderen, dat men zich vooral
in de Verenigde Staten en En
geland zorgen gaat maken over
grootscheepse militaire operaties
van Turkije tegen Cyprus. On
der druk van deze landen heeft
de Turkse regering al enige ma
len het voornemen laten varen,
landingen op het eiland te doen
uitvoeren om de veiligheid van
de Turkse bevolkingsgroep te
verdedigen. Nog niet zo lang ge
leden heeft president Johnson
persoonlijk moeten ingrijpen om
de dreiging van een oorlog in
het Middellandse zeegebied te
voorkomen. Het resultaat was.
dat de premiers van Turkije en
Griekenland afzonderlijke bezoe
ken aan Washington brachten.
De Fin Tuomioja. die namens
de VN bemiddelt.
Johnson slaagde er echter niet
in, een gesprek tussen beide
staatslieden tot stand te bren
gen.
Het probleem bleef zoals het
was: explosief. Naarmate duide
lijk wordt, dat er met de re
geringen van Cyprus en Grie
kenland niet meer te praten
valt, neemt het gevaar toe, dat
Turkije naar de wapens grijpt.
Vandaar dat vooral Amerika al
les in het werk stelt om een
schikking tussen Grieken en Tur
ken mogelijk te maken...
