STOF IS WEER OPGETROKKEN
Carlisten fel tegen
godsdienstvri j heid
CARLISTEN VERLIETEN DE MONTEIURRA
Mystieke, patriottische
en religieuse extase
Wisselvallig
STERK
Weg bij grensovergang
eist weer een dode
Vlaggetjes niet
te verkopen
MAANDAG 4 MEI 1964
(Van onze speciale verslaggever Link van Bruggen)
Pamplona - maandagmorgen
TTET stof van de tienduizenden carlistische voeten op de Montejurra is
weer opgetrokken. Het jaarlijkse joelfeest is weer achter de rug. De
rode baretten, de uniformen, de vaandels, de bourgondische kruisen en de
crucifixen zijn weer opgeborgen. Terwijl ik dit schrijf, ruist het overspan
nen geschreeuw van Spanjaarden, die vergeten zijn dat vlak achter de
voorjaarsgroene bergen van de Pyreneeën het hernieuwde Europa begint,
nog in mijn oren na. Aardige mensen allemaal. Gastvrije mensen ook, die
hun sigaretten en hun koele, in lederen zakken meegedragen wijn met mij
hebben willen delen en hun sinaasappelen, hun brood en hun kippen, die ze
in het open veld boven een vuurtje roosterden.
Furieus echter zijn ze als ze in eer
mystieke, patriottische en religieuze ex
tase raken, door het zuidelijk tempera
ment en karakter de Nederlander zc
vreemd. Met bussen, met particuliere
auto's, te voet. te paard, op muilezels
op gewone ezeltjes, waren de carlisten
uit alle delen van Spanje gekomen
de voor hen heilige Montejurra met
bedevaart te eren. De hele, bijna duizend
meter hoge berg, waarop de paden
steil naar boven gaan dat men bij de
afdaling moeite heeft op de been te blij
ven, bleek urenlang gevuld te zijn met
door de wind voortbewogen klaprozen.
Bedankt
Hoeveel rode baretten er wa;
„Meer dan honderdduizend", bluften de
propagandisten. Stralend voegden zc
aan toe: „Elk jaar komen er meer.
groeien in kracht. Onze beweging is in
volle bloei. Ha, voor u en ik verder
gaan, bedankt, bedankt voor de toekom
stige koningin van Spanje, Irene zal haar
naam zyn".
Schat maar eens. als men tot kilome
ters ver mensen ziet. Geef maar eens eer
aantal, als alles zich concentreert op het
plateau, waar misschien tienduizend
personen een plaats kunnen vinden. Ik
kan het niet, niemand kan het. Misschiet
zijn het er er zestigduizend geweest, heel
misschien tachtigduizend, maar zeker
Zwijgend klauterde de schare over de
met stenen bezaaide paden naar de kale
hoogte. Gezongen werd er niet, de fana
tieke, royalistische kreten, die de avond
tevoren in de straten van het veertig
kilometer verder liggende Pamplona
hadden geklonken, werden nergens ge
hoord. Niemamd had nog enige adem
over: iedereen voelde zich eerder een
berggeit dan een mens.
Hoog boven me torenden wat over
hangende rotsen, naast me, in een vol
slagen wildernis, groeiden hulst, liguster,
vergeet-me-nietjes en margrieten. „Ze
zyn doordrenkt met het bloed van onze
martelaren. In alle drie oorlogen, die
we hebben gevoerd, is hier en op de
Montejurra verwoed gevochten", ver-
Kruisweg
Het hoofdpad naar het plateau, waar
op ik luidsprekers hoorde schallen, is
af gezoomd door veertien staties. Elk
monument van deze kruisweg door de
steile opgang en de brandende zon zo
wel letterlijk als in figuurlyke zin
IIET WEER in West-Europa wordt
beheerst door een depressie, waar-
van de kern tussen IJsland en Schot
land ligt. Het bijbehorende fronten-
systeem passeerde gisteren met flinke
regenval ons land. Daarna voerden vrij
krachtige zuidwestelijke winden dro
gere en enigszins onstabiele lucht naür
ons land waarin naast opklaringen
plaatselijk enkele buien voorkomen. In
liet front dat de begrenzing van deze
lucht vormt, komen verschillende sto
ringen voor. Een ervan trok vanmorgen
met wat regen over Frankrijk naai
oosten. Een volgende werd ten noorden
van de Azoren aangetroffen. Deze sto
ring zal waarschijnlijk dicht langs ons
land komen en tijdelijk enige regen of
enkele buien veroorzaken. Voor en na
het passeren van de storing zullen op
klaringen voorkomen. Het weer be
houdt dus een wisselvallig karakter.
ZON EN MAAN
onder 20.11:
HOOGWATER SCHEVENINGEN
HET WEER IN EUROPA
Rapporten hedenmorgen zeven uur
Kopenhagen 1. bew
Aberdeen re gei
Londen zw bev.
v 3 10 7 10
windstil - 10
is aan een carlistisch regiment gewijd,
of, beter gezegd: aan de gesneuvelden.
Men viel er op de kndeën, men bad er.
men legde er bloemen neer, men liet
zich er in strydbare houding voor foto
graferen.
„Mijn tirtio telde in de burgeroorlog
twaalfduizend doden", zei een met me
dailles behangen ex-kapitein, die zich
een gloednieuw, jungle-uniform had la
ten aanmeten, terwijl by de schouder
riemen en de patroonstassen eveneens
voor het eerst droeg. „Wc waren het
meest helfhaftige carlistische regiment.
Er zyn er slechts een paar honderd over
gebleven. „Viva d'Espagna. Leve de Ko
ning".
Op het plateau, waar de meeste bede
vaartgangers uitgeput en badend in het
zweet gingen zitten, was het spektakel
byna compleet. Daar stonden de „reque-
tes" de carlistische oudstrijders uit de
burgeroorlog, trots als alleen een Span
jaard maar zijn kan, en als het ware
druipend van muffe glorie. Onderschei
dingen en insignes, die van Bourgondi
sche lelies tot Bourgondische kruisen
varieerden, schitterden in de zon, even
als kleurige vaandels en baretpluimen
goud of zilverdraad- Priesters en
niken, ze waren overal. Jonge man
en jonge vrouwen, die overigens na
de burgeroorlog werden geboren, droe
gen ook al een uniform. Ik zag er zelfs
kinderen van acht tot negen jaar in lo
pen. Twee keer ontdekte ik een heel ge-
dat zich van jong tot oud in het
jungle-groen had gestoken.
IJzeren Kruis
waren ook carlisten bij die in de
tweede wereldoorlog in de beruchte
vrouwendivisie van Hitier hadden ge
vochten, die in Rusland zo goed als ge
heel werd geëlimineerd. Een ijzeren
kruis, dat verschillenden van haar ver
dienden, hadden ze in hun zak. Dit was
uit piëteit tegenover de Nederlandse
journalisten gedaan, want 's morgens
vroeg, tydens het défilé, droegen ze deze
nog op de borst. Zonder morren hadden
:e het advies van een van de leiders op-
jevolgd die zei. dat de carlisten een
slechte pers in Nederland zouden kry-
gen, als ze met nazi-onderscheidingen
werden gezien.
De spandoeken, die er bij tientallen
waren, logen er niet om. „Om koning
Asturië te zyn", zo kon men lezen.
moet men. net als don Carlos, kolen
hebben gehakt". „Gracias, Irene van
Spanje", was met koeien van letters op
een ander bord geschilderd.
„Leve koningin Juliana', „Leve prins
Bernhard", „Leve de mijnwerkersprins",
,,Leve de koning van Spanje" het
waren allemaal kreten, die hoog boven
de deinende massa waren te zien.
Een daverend applaus kregen deze,
niet van ongeoorloofde inmenging ge
speende woorden, toen ze boven de rode
baretten werden ontvouwd: „Met Hol-
land ja. met Hollandse regering
Op zwepend
Grote luidsprekers zorgden voor op
zwepende strijdliederen, die werden
meegezongen. In de grot van de Chris
tus van de Montejurra, zong
dan een nasale bariton voor de micro
foon, die de massa steeds verder op
zweepte. Alle leden van de familie
Bourbon-Parma passeerden de revue
als het om het donderend meeschreeu-
ging, terwyl prim
Er was even bijzonder veel beweeg
op het plateau. „De „requetes" sloten
arm-in-arm een cordon, waar by het pla
teau met het Christusbeeld, zonder par
don werd schoongeveegd. Twee stoelen
met satijnen zittingen werden neergezet.
Hugues Charles en prinses Irene zou
den komen, in een jeep, die van een
klooster aan de voet van de berg langs
een afgezet pad naar boven zou krui-
De enige, die echter kwam en dan
nog te voetwas de frêle „infanta"
Marie Cecile, schoonzuster van prinses
als de olifanten van Hannibal
Met hetzelfde onblusbare
uithoudingsvermogen: RAP.
Voor RAP is geen afstand te ver
geen weg te slecht, geen helling
te steil, geen last te zwaar.
Klim op de rug van uw RAP.
U en uw partner. En rij
waarheen u wilt
Vroog vrijblijvend Inlichtingen bij RS. Stokvis Zc
Prinses Irene en haar man die
incognito van Positano naar Rome
waren gereisd, vlogen zaterdag van
Rome naar Madrid maar versche
nen zondag niet in Pamplona. Een
beeld van de aankomst, zaterdag
avond op het vliegveld Barajas bij
Madrid.
Irene. Ze werd met een oorverdovend
juich begroet Voor haar uit snelde
Joaquim Vitriau Esparza. de kapelaan
van de kruisweg van de Monte jurra, die
de mis zou opdragen.
Een reus van een Franciscaan met
lange, kastanjebruine baard, stelde zich
achter de microfoon op. En zonder poli
tiek van religie te scheiden een ty
pisch Spaans euvel, naar men beweert
werd met trompetgeschal de mis inge
leid, waarna de devoot knielende prin
ses communiceerde.
De „viva's", die de Franciscaan aan
hief, golden nu Christus en God. De in
bruine py gestoken „cheermaster" be
trok echter ook „de koning en de konin
gin van Spanje" by het weinig plechtige
ritueel met alle .infanta's" die er maar
Brieven
Marie Cecile nam toen het woord. Ze
las eerst een brief van haar broer voor,
waarin deze zijn spyt betuigde niet op
de Montejurra te kunnen komen. Hij
dankte de vele carlisten. die zich .grote
opofferingen" hadden getroost om bü de
huwelijksplechtigheid ia Rome aanwe
zig te zijn en vroeg eenheid en saam
horigheid, terwül hij beloofde zeer spoe
dig zelf een bedevaart naar de heilige
berg te maken.
In de brief van Irene, (..prinses van
Asturië) hertogin van Madrid"), die
daarna onder steeds herhaald applaus
werd voorgelezen, werd de carlisten
eveneens de nodige dank betuigd. Ook
liet zy weten dait haar dikwüls de vraag
werd gesteld, of ze niet jaloers was op
de liefde van haar echtgenoot voor het
carlfsme. Het antwoord was „nee", zo
ging haar brief verder. De liefde van
haar man was zo groot dat noch zij, noch
het carlisme iets te kort zouden komen.
Brallend
Toen nam de secretaris van Hugues
Charles, de ook in Nederland niet on
bekende heer Ramon Masso, het woord.
Hy begon kalm, maar eindigde als een
brallende potentaat, die de gevoelens
van de toehoorders als een meester be
speelde. Niet alleen de Nederlandse re
gering kreeg een veeg uit de pan, ook
Madrid had het gedaan.
„Het is een schande", zo zei hy onder
meer. .,dat de Spaanse regering geld
van het Spaanse volk gebruikt om in
Madrid het paleisje Lazarzuelo voor
don Juan Carlos van Bourbon-Bourbon
op te knappon" (Een van dc vijf andere
pretendenten van de Spaanse troon en
aartsvijand van de echtgenoot van prin
ses Irene). Ook aahtte hU het niet juist
dat er kredieten voor het ontwikkelings
plan werden verstrekt, zonder dat dit
Heidendom
Weer zag ik gekerstend teidendom
of was het heidens christendom met
zwarte middeleeuwse accenten her
leven. Met slaafse toewijding van pries
ters en anderen verliet een verheerlijkte
„infanta" Maria Cecile het plateau. Ton
onder aan de berg werd ze door een
schare vrijwillige lijfwachten begeleid,
die door de steile afdaling en de ronde
losliggende stenen, meer struikelden dan
liepen.
Van alle kanten daalden de carlisten
neer, warm, bezweet en met uitgedroog
de kelen. Op het dorpsplein van het
nabij gelegen plaatsje Estella werd toen
een politieke bijeenkomst van een du
bieus gehalte gehouden. Wie nog iets
van de kwade geesten van de jaren der
tig weet, kan van alles wat hem toen
werd gezegd en gedaan, een aardig her-
kenningsdeel opbouwen. Het was God,
koning en vaderland, wat de klok sloeg.
Er werd vervloekt en er werden woor.
den gesproken van trouw, van eer, van
heldendom en van martelaarschap.
Provocateurs
Ook provocateurs ontbraken niet. In
de bekende clichéstül van het Derde
Rijk waren de volgelingen van prins
Xavier voor de laatste maal gewaar
schuwd door middel van 's morgen uit
gereikte briefjes. Er zouden onbetrouw
bare elementen uit de liberaal-kapita
listische hoek zijn, die zich tussen de
bedevaartgangers hadden gemengd. Hun
acties moesten onmiddellijk de kop wor
den ingedrukt.
En men moest zich met alles wat men
had, tegen hen verzetten.
„De carlisten", zo zegt een schimp-
versje uit Catelonië ,,ztyn beesten uit de
Pyreneën, die, als ze gebiecht en ge
communiceerd hebben, doorgaan de
mensen aan te vallen".
Hopelijk blijft het op en om de
Montejurra een schaapherdersfeest,
van een menigte die nooit de kans
krijgt aan de macht te komen, en die
gelukkig blijft met het vermaak, dat
mooie uniformen en schone dromen
aan bepaalde, niet ongevaarlijke
schepsels op deze aarde kan geven.
HALF AND HALF SHAG
ACADEMISCHE EXAMENS
DELFT Geslaagd
werktuigkundig ingenieur: j iu as ui_- oumu
(Drur.en). H S Buruma (Beetsterzwaag), N
C J N Dresen (Brunssum). G B Geerdink
(Haarlem). H Hoogerwerf (Vlaardlngen). A
J KltJn (Bupsum). M T JCoot (Bergen
Zoom), W Koppelar- /-
Lombaars (N
vijk). J c
T Storm (Bennekoi
op Zand),
Tan (Rijswijk),
JAM Telgenkamp (Den Haag),
(Santpoort), H C P de Vries (Di
M J Wijnschenk (Amsterdam):
bouwkundig -
den Broek (Oegstgeest),
Haag). M Lamers (Naatd-
i (Roggel). H M VulIinghJ
(Van onze speciale verslaggever
Link van Bruggen)
PAMPLONA maandagmorgen
In het laatste nummer van Monte
jurra, een van de officiële tijdschrif
ten van de carlisten aan de zijde
van Franco en met de bijbel in de lin
ker- en een mitrailleur in de rechter
hand, gingen deze fanatieke traditiona
listen de Spaanse burgeroorlog in
vond ik een voorwoord dat is onder
tekend door de echtgenoot van prinses
Irene en dat een typisch voorbeeld is
van de leer van holle frasen.
In het blad, dat verlucht is met
dwaze, aan volksbedrog gelieerd zijn
de platen van oprukkende helden met
vaandels, kruisen, trompetten en ge
weren, wordt tevens het carlistische
program toegelicht. Zonder meer blijkt
dat er over oecumene gesproken
voor protestanten géén plaats is in een
carlistische staat
Hugues Charles, de prins, die aan eer
gevaarlijke en naar fascisme riskende po
litiek doet, schrijft onder meer:
„In de naam van God en van het va
derland heeft het Spaanse volk naar de
wapens gegrepen om de Kerk te verde
digen, om voorgoed een einde te maken
aan het liberale systeem en om de op
mars van het communisme te stuiten,
Wat de weg van de eer was, is tevens de
Een uit vele ongelukken
Vlak voor de grensovergang bij
Vaals is gisteren de 82-jarige me
vrouw M. G. Dassen uit Spekholzer-
heide door een bestelwagen aangere
den en om het leven gekomen. De
auto passeerde een kilometerslange
file auto's die stond te wachten voor
de grensovergang.
45
Die botter kocht Rooie Tjeerd. Hij betaalde
voor wat het bootje nieuw gekost had. Voor
minder nam hij hem niet, zei hy, want dan
zou hij het gevoel hebben, dat hij Marlhe en
Jakob Thomsen bedroog. Waar hij het geld van
daan haalde, begrepen de mensen niet. Van zijn
invaliditeitspensioentje kon hij het niet doen. Hij
haalde het niet van de bank ook.
„Ik heb nog wel wat," zei hij tegen Ina. Hij
moest in de tijd toen hij nog voer, zuinig ge
leefd en heel wat overgehouden hebben. Of hy
n plan was ooit met die botter te gaan vis-
o, kon hij niet zeggen. Misschien maakte hy
een soort jacht van,
„Ik schuur de romp af, zet die in de lak,
laat er een ander, hoger tuig op zetten en ga
wat op de zeehondenjacht."
Tegen Japie Visser zei hij:
„Zolang er nog ergens liefhebbers van een
goedkope borrel zijn, verdien ik mijn kost wel
met dit bootje!"
„Ik zal je niet aanhouden," zei Japie.
„Dan doe ik het ook niet," zei Tjeerd, „want
in is voor my de grap er al af!"
Hy was er nog niet op het wad geweest, toen
dat jaar in het laatst van maait een Pana-
mees boiN'je met katoenbalen op een van de
zandbanken tussen de eilanden aan de grond
liep. Dat gebeurde bij mooi weer. De zon scheen
en er was bijna geen wind. Het was alleen een
beetje nevelig. De bemanning bleef aan boord.
Er zouden een paar schepen uit IJmuiden ko
men om te proberen de Panainees vlot te sle
pen. Dat gelukte echter niet dadelijk. Het was
springtij geweest, toen het bootje vastliep en de
volgende dag draaide de wind wat naar het
oosten, zodat er met de vloed weinig water
kwam. Na een paar vergeefse pogingen beslo
ten de kapiteins van de sleepboten te wachten
tot het opnieuw springtij werd; als het dan nog
niet gelukte, zouden ze een vaargeul moeten
baggeren. Een van de beide boten bleef by het
gestrande schip, de andere ging terug naar
IJmuiden. De oude Engelsman, die gezagvoer
der op de Panamees was, meende, dat hij een
deel van zyn opvarenden wel met de sleepboot
door KLAAS VAN DER GEEST
l de sleepboot, toen hij weg-
mee kon laten gaan; het waren Britten en Duit
sers, die graag naar huis wilden, en als hij vlot
kwam, kon hij gemakkelijk een nieuwe beman
ning aanmonsteren voor de korte reis naar Ham
burg zijn haven van bestemming. Een dag of
wat later werd het weer plotseling veel slech
ter. De berichten van De Bilt luidden niet be
paald ongunstig, maar de lucht die helder was
geweest betrok, de wind kromp naar het noord
westen en er stond een hoge deining, zodat er
waarschijnlijk ergens ten noorden van Engeland
op de Atlantische Oceaan een of andere depres
sie in aantocht was.
De sleepboot kwam nog langszij van de Pa
namees en vroeg de gezagvoerder of hij het
niet raadzaam oordeelde het schip te verlaten
nu het nog mogelijk was en zonder veel risico
kon gebeuren. De oude Brit, iemand die nog op
zeilschepen had gevaren en dus een bekwaam
zeeman wo stemde er wel in toe de rest van
zijn bemanning te laten gaan, maar zelf had
hij besloten aan boord te blijven. Daar was
heel weinig tegen in te brengen. Zolang hij aan
boord was, was de boot van hem en ten slotte
was hij tegenover de bevrachters en de verze
kering ook verantwoordelijk voor de lading. In
elk geval vroeg hü nog een paar uur bedenk
tijd om te zien hoe het weer zioh zou houden.
Toen het echter steeds elohter werd, leek het
hem beter het grootste deel van zyn opvaren
den in veiligheid te laten brengen. Zijn stuur
lieden en machinisten, stokers en matrozen, zyn
hofmeester en zijn kok stapten over op de
sleepboot.
„Good luck, capt»»»-.,* we komen terugl"
riep de schipper v«
voer naar de Eems
Die nacht stak er een hevige storm op. Het
was geen storm die lang aanhield; daarvoor
was het ook te laat in de tijd van het jaar.
Maar de volgende morgen, toen de wind alweer
afgeflauwd was. was het bootje toch zo hoog op
een zandbank geslagen en zo gehavend, dat
geen sprake meer van zou kunnen zyn het nog
weer vlot te schepen. Een Hollandse bergings-
aatschappij verklaarde zich bereid te probe
ren zoveel mogelijk van de lading aan wal te
brengen. En er kwam iemand bij Jan Boetjes
vragen, hoeveel volk en hoeveel vaartuigen er
beschikbaar waren om de katocnbalen uit de
ruimen te halen, die half vol water stonden en
ze te vervoeren. Er zouden ook een paar man
moeten zijn om de ketels te stoken, zodat er
stoom was voor het laad- en losgerei.
Het was werk waarvoor goed betaald werd.
Met de visvangst was het de laatste maanden,
vooral in januari en februari, niet veel ge
weest. Iedereen was daarom blij aan de slag
te kunnen gaan en gaf zich bij Jan Boetjes op.
Jakob Thomsen, die voor zijn goed gedrag een
maand eerder uit de gevangenis ontslagen was,
was er ook by. En Rooie Tjeerd. Rooie Tjeerd
was zelfs zoveel als voorman. Hij hoefde zelf
niet mee te werken. Dat kon hij ook moeilijk
met zijn ene hand, maar hij hield toezicht. Hij
was overal tegelijk, op de stookplaats, waar hij
een paar vissers wees hoe ze de vuren aan en
de stoomdruk in de ketels op peil moesten hou
den, in de ruimen, waar hij er een oogje op
hield, dat de katoenb^len zo min mogelijk be
schadigd en goed in de laadstroppen gelegd
werden, en aan boord van de botters, waar hij
ervoor waarschuwde de boten niet te diep af
te laden. Hij zorgde ook, dat de balen geteld
werden en gaf elke schipper die met een
vrachtje naar de wal ging, een briefje mee,
waarop stond hoeveel hij geladen had. Een klerk
van de bergingsmaatschappij, die aan de Binnen
haven, waar de balen gelost werden, het toe
zicht hield moest die briefjes aftekenen voor
ontvangst en dan konden de schippers er zich
bij Jan Boetjes voor laten uitbetalen.-
(Wordt vervolcd)
De bestuurder moest voor de grens
links af. Hy kwam op het
tegemoetkomende verkeer bestemde
weggedeelte. Mevrouw Dassen, die tus
sen de wachtende auto's doorgelopen
was, rekende hier niet op, met het
verschrikkelyke gevolg. Reeds lang zijn
er onderhandelingen gaande met rijks
waterstaat om in deze situatie,
plaatse verandering te brengen,
weg is echter te smal om te doen wat
eigenlijk gedaan moet worden.
In Etten-Leur is het zesjarige
meisje A. B. C. M. Stallen op een niet-
bevelligde overweg door een trein over
reden. Het meisje had juist voor liaar
verjaardag een fietsje gekregen
maakte een tochtje met haar iets oudc-
In Sappermeer is zaterdagavond
de 43-jarige mevrouw Eikhof uit Ham
burg om het leven gekomen toen haar
wagen botste tegen een auto die de
rijksweg overstak zonder voorrang te
verlenen. Zes andere Duitse inzittenden
liepen verwondingen op. De veroorza-
van het ongeluk werd licht gewond.
De 26-jarige mej. Th. Grondsma,
secretaresse bij de Nederlandse am
bassade in Parijs, is zaterdag bij een
auto-ongeluk, even benoorden Laon, om
het leven gekomen.
buiten Leeuwarden verloor de
64-jarige expediteur P. Goslige uit Gie-
kerk dc macht over het stuur in een
flauwe bocht, vermoedelijk doordat hy
onwel werd. Zijn auto botste tegen een
boom. Het echtpaar Gosliga werd met
moeite uit het wrak gehaald. Mevrouw
Gosliga bleek te zyn overleden. Haar
werd ernstig gewond.
De 66-jarige heer A van Oort uit
Heesch is in de nacht van zondag op
maandag bij zün woonplaats aangereden
door een bromfietser en overleden. De
liep met 'n vriend op 't fietspad langs
de rijksweg 55. De bromfietser reed
mogelijk verblind door een tegemoet k< -
mende auto reent op hen in.
De 65-jarige mevrouw Th. Gosliga-de
Boer uit Giekerk is even buiten Leeu
warden op de Groninger straatweg ver
ongelukt. Zü zat in een personenauto,
die werd bestuurd door haar echtgenoot,
de 64-jarige expediteur P. Gosliga, die
tegen een boom botste, waarschijnlük
doordat de heer Gosliga onwel werd.
weg van de doelmatigheid. Als we nu de
reddingsgordel omdoen, dan bereiden wij
onze afstand voor. Degenen, die oplos
singen zoeken die niet uit de 18e juli
voortspruiten (begin van de burgeroor
log red.) plegen niet alleen verraad
of capituleren, maar bewüzen ook inca
pabel te zün een diepere betekenis van
deze historische datum te begrijpen".
„Maar 25 jaar van wederopbouw ma
ken onbetwistbaar de vrijheid, die we
hebben bevochten op het liberalisme.
Vijfentwintig jaar vrede verplichten ons
op dit moment een toekomst te sdiep-
pen. Niet een toekomst, die gebaseerd is
op vrijheid, gelijkheid en broederschap,
maar een. die doordrenkt is van waak
zaamheid van allen voor allen".
Dit fraaie stukje proza van dc man die
sinds woensdag met prinses Irene Is ge-
trouwd, wordt gevolgd door het program
van de carlisten. In de eerste plaats heb
ik daaruit de voor protestanten belang
rijke punten gelicht: „De katholieke gods.
dienst", zo zegt het program, „is, als eni
ge waarheid, de officiële godsdienst in
Spanje. De vrijheid, die niet-katholieke
godsdiensten in Spanje wensen (op het
laatste, bisschoppclüke congres in Bar
celona is aanzienlük aan deze wensen te
gemoet gekomen red.) is een directe
aanval op het enorme goed van de een
heid van het Spaanse volk, nog afgezien
dat daarmee getreden wordt bulten de
reeds kleine mogelijkheden.
Het fe niet opportuun de in de wet ver
ankerd liggende positie van de rooms-
katholieke godsdienst te veranderen".
Wat betreft de functie en de plaats van
de koning wordt gezegd dat de carlisten
zeker niet naar een dictatoriale monarch
streven Maar ook niet naar een die de
mocratisch is en zich laat boycotten door
de politieke partüen. De koning is er
voor het volk en niet het volk voor de
koning. Het staatshoofd, aldus nog steeds
de leer van het carlisme, mag niet de
slaaf van de politieke partijen zün.
Met trots wordt nog in het blad ver
meld dat er ook Nederlanders onder de
carlistische banier zün gevallen. De na
men worden gegeven als Philippon, een
zekere Goeben en de beide broers Wills.
Allen sneuvelden in de carlistische oor
logen van de vorige eeuw „In dienst der
gerechtigheid" zoals het blad Montejurra
zegt.
Vijfentwintig duizend oranjevlaggetjes,
door tientallen enthousiaste winkeliers
uit het gehele land besteld kort na dc
opwindende dagen van de verloving van
prinses Irene in februari, gaan in ba
zaars. speelgoedzaken en grootwinkelbe
drijven waarschijnlijk een taai leven als
„winkeldochters" tegemoet.
De vlaggetjes dragen de portretten
van prinses Irene en prins Charles Hu
gues. Nadat half-februari 2000 proef
exemplaren waren verzonden, stroom
den er orders voor meer dan 50.000 vlag
getjes binnen bü de fabrikant, de Dok
kumer vlaggencentrale.
De fabrikant hield de winkeliers aan
de koopcontracten, maar beloofde alle
moeite te zullen doen om de dundoekjes
het buitenland te slyten. Hy raakte
Rome bü het huwelük van de Prinses
slechts een paar honderd vlaggetjes kwijt
en zün hoop. dat hü de rest aan de
Spaanse carlisten zou kunnen verkopen
een gewild artikel voor hun jaarlükse
bijeenkomst op de Montejurra op 3 mei,
zo dacht hü is nu ook de bodem inge-
De enigen, die nog interesse in de
Irene-Charles-vlaggetjes tonen, zijn vlag-
genverzamelaars en souvenirjagers.
De zeventienjarige G. J. Tellen uit
Vriezenveensewijk is zondagmiddag ia
Vriezenveen tüdens een hevige regenbul
met zijn bromfiets tegen een stilstaande
autobus gereden. De botsing was zo
hevig dat de jongen enige uren later
is overleden.
