Lt
Kameroen
KRIJGT EEN BIJBELS VERHALENBOEK
Rebellen in Roeanda verbaasd over blijde
dood van predikant
De kerkvoogd
DEZE WEEK IN EEN WOELIGE WERELD
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 29 FEBRUARI 1964
f
Controversen
op het kerkelijk erf. Ook .al
gingen we dan op zondag
morgen in verschillende rich
tingen uiteen, naar verschil
lende kerkgebouwen, we
hadden geleerd elkaar on
derweg vriendelijk te groe
ten en zelfs zo nu en dan
stil te staas voor een praat
je.
Het zag er ntaar uit alsof de
tijd van conbroversen en fel
le tegenstellingen voorbij
was. We erkenden wel dat
er verschillen waren, maar
dachten dat ze met een
vriendelijk woord wel onder
de duim te houden waren.
En nu ineens, zoker waar het
gaat om de verhouding Ro
me-Reformatie duiken in de
kerkelijke pers weer woor
den op als „moeilijk en
moeizaam." En juist dezer
dagen struikelden we over
de woorden van een be
roemde Schotse prediker
van enkele generaties terug,
dr. Alexander Whyte. Het
zijn geen woorden om met
een volmondig te beamen.
op
te laten werken:
„O, die onheilige vloek van
controversen en twistge
sprekken! O, die verachte
lijke hartstochten door kri
tiek en weerwoord tot woe
de opgezweept in de trotse
harten van mensen. Schuw
controversen, mijn broeders,
zoals u de ingang van de
hel zoudt schuwen. Geef ze
hun zin, laat ze praten, laat
ze schrijven, laat ze u cor
rigeren, laat ze u belaste
ren, laat ze oordelen en laat
ze u vooroordelen, laat ze
slaan. Laat liever de Waar
heid van God zelf lijden, dan
dat de liefde lijdt. Ge hebt
niet genoeg van de godde
lijke natuur in u om u in
twisten te mengen. „Hij was
mishandeld, maar Hij liet
zich verdrukken en deed
Zijn mond niet open; als een
lam dat ter slachting geleid
wordt, en als een schaap dat
stom is voor Zijn scheerders,
zo deed Hij Zijn mond niet
open. Die als Hij gescholden
werd niet terugschold en als
Hij leed niet dreigde en
door zijn striemen zijt gij
genezen." „Genees me,
Here," bad Augustinus tel
kens weer. „van die drang
mijzelf altijd weer te
roemde schrijver van het
dagboek: ..Geheel voor
Hem," voegde er aan toe:
We gaan uit van de ge
dachte dat God een almach
tig stuk van ons zelf is,
maar God kan nimmer
staan aan de kant van wel
ke mens dan ook. De vraag
is „Sta ik aan Gods
kant?"
In het anglicaanse bisdom Lei
cester woont een kerkvoogd, die
niet tot de kerk behoort, die hij
dient. Dit is gebleken tijdens een
debat in het Engelse Hogerhuis
toen een nieuw kerkelijk re
glement goedgekeurd moest wor
den, waarin de positie van de
kerkvoogden werd geregeld. Vol
gens een van de nieuwe regels
moet een kerkvoogd behoren tot
de anglicaanse kerk, uitgezon
derd wanneer de bisschop een
bepaalde kerkelijke gemeente toe
staat iemand van een andere
kerk te benoemen tot kerkvoogd.
De lords van het Hogerhuis
vroegen zich enigszins verbaasd
af of een dergelijke bepaling wel
noodzakelijk was. Toen stond bis
schop Williams van Leicester op
en vertelde dat er in zijn bisdom
een niet-anglicaanse kerkvoogd is
„die uit liefde voor de prachtige
kerk. met hart en ziel zijn werk
verricht".
Voor kleine kerken is het vaak
erg moeilijk om geschikte men
sen te vinden die als kerkvoogd
willen optreden. Tot nu toe kon
iedereen, ongeacht zijn kerkelijke
achtergrond benoemd worden.
Het nieuwe reglement regelt de
kerkelijke positie van de kerk
voogd. Het geeft hem het recht
af te treden en tevens om be
roep aan te tekenen tegen be
paalde beslissingen die tegen hem
genomen worden.
Een oude Zaanse klok
hangt naast een primitieve
kop. Een modern schilderij
hangt boven een Friese buis
kachel. Een oud-aandoende
schoorsteen is toch eigenlijk
modern. En dan ineens valt
het op, dat het een, we zouden
haast zeggen „bijbelse schoor
steen" is, want al de tegels
beelden bijbelse taferelen uit.
We bevinden ons in het huis
van ds. Ype Schaaf, die een
aantal jaren het werk van het
bijbelgenootschap in Kame
roen geleid heeft. Die schoor
steen is eigenlijk een direct
gevolg van dat werk. Het zijn
tegels die het Nederlands
Bijbelgenootschap heeft laten
vervaardigen om uit de op
brengst een bijbels verhalen
boek voor Kameroen te be
kostigen. De schoorsteenman
tel van Ype Schaaf zegt
haast: „Ik heb mijn plicht ge
daan, wat hebt u gedaan voor
Kameroen?"
De tegels werden
vervaardigd in een
plaats die van ouds
her beroemd Is om
zijn tegels met bijbel
se voorstellingen. Dit
zijn echter moderne
tegels, ontworpen door
twee jonge Nederlandse illustra
toren. door mevrouw Alie Bui
tenkant-Evers en door Bert Bou
rn an, die ieder zeven tegels voor
hun rekening namen (nadat ze
omstandig in Makkum poolshoog
te hadden genomen, hoè dit
handwerk in de fabriek wordt ge
maakt).
DE MAKKUMMER
tegels hebben van
oudsher de naam dat
zij het middel waren
om het Evangelie uit
te dragen. Van het
eiland Texel komt ten
minste het verhaal dat
daar tegen het einde
van de achttiende eeuw
een landbouwer woon
de die niet lezen kon.
Toch slaagde hij er in
zijn kinderen de bijbel
se verhalen te vertel
len en wel aan de hand
van de afbeeldingen
op de tegels in zijn
schouw. Deze land
bouwer werd later de
stichter van het zon
dagsschoolwerk op dat
eiland.
de Afrika,
lezen en waar de bijbel nodig is
als brood.
Vandaar die acties voor een
bijbels verhalenboek voor Kame
roen. Vandaar de verkoop van
briefkaarten door de jeugd van
Nederland een actie, die tot
dusver al 70.000 opbracht (of
bijna 12.000 van die boeken). Van
daar de boekjes met sluitzegels
bij de sportorganisaties. Vandaar
de nieuwe Makkumer tegels:
prachtige dingen, die uw huiska
mer sieren en bovendien een bij
drage zijn voor het project in
ding voorop gestaan, het vergro
ten van het aantal leden van het
N.B.G. Het streefgetal is 225.000.
Op het ogenblik zijn er al 210.000
Ds. Ype Schaaf heeft voor zijn gewaakt worden ten hate van het
moderne schouw gebruik gemaakt bijbels verhalenboek voor Kamt-
van de tegels uit Makkum, die I roen.
een geschenk van de jubileren- worden in zoveel mogelijk ta-
de organisatie voor een land dat *eri-
schreeuwende behoefte Hulp
Simpel
Veertien
Haal maar een streep door de zondagsschool?
(Van onze kerkredactie) doel was sterk gericht op Evan- het onderwijs op de scholen, door
De zondagsschool heeft ge- Selisahe. Het werk werd verricht nieuwe onderwijsmethoden en
faald als evafiireHsatiemiddel door toegew«de leken, die vaak door steeds nieuwer en beter ma-
beweert de ang"hmansè Tèeste' sterkste geestelijke kern van teriaal. komt uit hoe slecht het
"...eert ae_ anglicaanse geeste- de plaatselijke gemeente vorm- zondagsschoolonderricht wordt ge-
den. Maar het was volgens hem gevenT
>r- mes". Hij wil dan ook een welijks bekwame „onderwijzers" t e nm bist^vo I een f °d s*3 R o b i n s F 6 fn
streep halen door dit instituut. ^anhoopde (Ie Anglicaanse Kerk, meer en
heeft aan bijbels. Er zijn zoveel
talen, en het vertaalwerk vraagt Een dergelijk boek goed uit-
Kamercfensè „"ich'LIÏ om «US !$eTETSS dé°SSe"nTé
iets te lezen te ontvangen. f 7 per stuk gaan kosten. Een het evangelie op Makkumer tegels wU "chten op de kinderen van mim^ bevonden die er nkïwe" ,1.tursJsche beweging dat een ge-
dergelijke prijs kan men de man Werd verteld. de buitenkerkelijken. Robins jjkf voor SSt waren «n als gezin naar de kerk moei
in Kameroen niet aandoen. Hij Deze tecels ziin niet in de han- gaat uit van de fvniseh Fneel gaan. In heel veel gevallen vol-
En zo is dan het plan ontstaan hoeft het boek niet voor niets te del maag ku^en worden be- fe situatie waar het znndaes Een andere bezwaar was dat gen de kinderen het begin van de
om een boek uit te geven met een hebben. Dat zou hij trouwens niet steid OD r,ostBiro 821865 tPn name i?' u i i er vaak nauwelijks een band was dienst en gaan dan tijdens de
aantal bijbelse verhalen, die met eens willen: watje cadeau krijgt. van Kine^na's Bank NV te Mak- scho?lwerk zich de laatste ja- tussen de plaatselijke kerk en de preek naar een eigen lokaal, waar'
elkaar de hoofdlijn van de heils- heeft in Afrika weinig of geen kum De oriis ner teeel is f 3 75 ren ,n een d,ePtePunt bevindt, zondagsschool. De twee hadden zij met de nieuwste methoden van
geschiedenis markeren. Zo'n boek waarde. Maar hij kan niet veel heDaald laas als 11 bedenkt 'dat Er komt nauwelijks nog tien niet met elkaar gemeen en sloten visueel onderwijs de verhalen uil
u-nrdt thans vnnrhereid Het hena- betalen Hen hühel knst in Ka. ?ePaaia oeaenju. aat procent van het aantal kinderen in hun werk ook niet op elkaar de bijbel horen.
j-*generatie geleden deze aan: Het gevolg was dat de door-
wordt thans voorbereid. Het bena- betalen. Een bijbel kost
dert de Afrikaan in diens eigen meroen het bedrag, dat een onge-
idioom, maar voorlopig eerst in schoolde arbeider per dag ver-
het Frans. Vanuit die Franse uit- dient. Dit boek zal goedkoper
gave zouden dan de noodzakelij- moeten zijn. Zeg maar een gul-
ke vertalingen gemaakt moeten den per stuk.
al die plannen heeft altijd
Deze tegclactie is een onderdeel «.holen bevolktp snee kinderen nimmer, als zij de ,De conclusie is dat de zondags]
in de jubileumplannen van het zondagsschool verlieten, opgevan- ^bool niet meer is wat zij was.
Nederlands Bijbelgenootschap. Bij Robins erkent dat de zondags- Sen konden worden door de kerk. Joch spreekt ds. Robins tegen
*°01 Het "e verbetering van nLe'lVSÏ
tijd mee gaan, waar het pedago
gische inzichten betreft, noch ii
het een gevolg van het feit dal
de auto-zondag zijn intrede gc
Ds. YONA STIERF „ZINGEND VAN ZIJN HEILAND"
i de oorzaak het fei
uitging van de gedachte dat d(
zondagsschool een evangelisatie]
Invloed
Onveranderd
De tegels hebben een crème
ondergrond met donkerpaarse fi
guren (en dus niet, als vroeger
meestal, blauw op wit). Maar de
Makkumer werkwijze is onveran
derd: elke tegel wordt gebakken,
beschilderd- en ten tweede male
gebakken. En ook het uiteindelij-
wijze in huiskamer of gang ge
bracht, maar er wordt tevens be
langstelling gewekt voor de ar
beid van het honderdvijftigjarige
Nederlands Bijbelgenootschap, dat
zijn jubileum in juni aanstaande
gaat vieren.
(Van onze kerkredactie)
Het blijft onrustig in Midden-
Afrika. Nog deze week schre
ven we over de moord op twee pen. Met
Belgische onderwijzers. Vorige vertrokken we
week werd de moord op een van de stad, die
baptisten-zendeling bekend. En ten onze bestemming was.
herhaalde malen zijn, zowel in
Kongo als in Roeanda, neger-
predikanten om het leven ge
bracht. Ds. Yona is een van
hen. Hij stierf door de hand omdat^ hij6vergeving zocht
van opstandelingen in Roeanda. zonden die hij gedaan had,
Dezer dagen ontving de secre-
derde gevangene tijd
de richting dat
wij dach-
Tocn ds. Vona zag dat we die
richting uitgingen, zei hij tegen
mij: „Laten we ónze levens aan
God opdragen". Hij zei dat niet
Er werd in de zondagsschool]
wereld altijd wel zo geschermd
met de woorden van Ignatius!
Loyola: „Geef mij een kind to:
derde gevangene en de andere het zeven jaar oud is. en ik hor
Sv6"'» waren allen onder de van hem zijn leven lang". maaS
indruk. Nog nooit hadden ze een deze woorden zijn voor de zon-i
ï?JLn ZJens st,erYe?:. Hij lagsschool nie reëel. UiteindeliS
bij. plus het geldbedrag land... waar heiligen in heerlijk- aar zlJn dood alsof hij een n»1 de zondagsscholen aa
de lade van zijn kast lag heid wonen". Toen we uitgezon- aY°ndwandeling maakte. Ik moest kinderen maar de ouders. Dat en]
de kerk toebehoorde. Dit dag- gen waren keerde ds. Yona zich %J. mannan komen. Ze zeiden uur in de week weegt, volgens
boek legde hij met de paar fran- tot ons: „Geloven jullie?" vroeg moest gaan zitten en ie- ds. Robins niet op tegen de in-!
ken die hij in zijn zak had op hij. Ik antwoordde: „Ja ik geloof. P??,naT,vLoegu.°T1 ®en mes of een vloed die er van de ouders uit-
de koffer en vroeg toen de man- want er staat geschreven: „Stel dacht «at ze me in stuk- gaat.
nen er voor te zorgen dat zijn uw vertrouwen op de Here Jezus nf!?-„Z0UT.en amjden zoals ze an- Op zondagsschool horen de kin]
vrouw dit allemaal zou ontvangen, en gij zult behouden worden". aeren ook wel gedaan hebben. deren dat ze naar de kerk moetet
Een van de mannen gromde: Toen werd hij zingend wegge- u gaan, moeten geloven, de bijbel
.„Je kunt beter je God bidden", voerd. Hij zong het lied, (dat in e vroeSen hoe ik heette. Plot- moeten lezen. Maar als zij thuis
We stonden^ alle drie op^en Yona de Zangbundel van Johannes de seling gaf een van hen mij mijn komen, merken zij dat hun ouders!
M JVV1V. omdat hij wist dat i
taris-generaal van de Roeanda °P deze wUze worden weggehaald
Zending, ds. E. John Collïnson, om n0°" meer ,e kcren'
Geschenk
brief van de onderwijzer
die bij ds. Yona was, toen hij DqQDOBK
werd vermoord:
Donderdag 23 januari, om on
geveer zeven uur 's avonds stop
te een jeep met vijf mensen
voor Het ml van ie Iredikant. ^ev^gSi SS
Hij werd naar buiten geroepen.
die mannen kwamen naar mijn
huis en zeiden dat ik gezocht
werd. Toen ik buiten kwam,
trof ik daar mijn vriend al. Zij de"*hemel?.7"
bevalen ons in de jeep te stap- 1
begon te bidden: „Here God,"
hij, ,,U weet dat we niet tegen
onze regering gezondigd hebben;
en nu bid ik U, neem onze le
vens genadig aan. We bidden U,
zie ons onschuldig bloed aan; en
help deze mensen, die niet weten
wat zij doen. In de naam van Je
zus Christus, onze Heer, Amen.
Heer opgenomen is als no. 164): horloge terug. Ik vroeg hen of ueK
Zingen wij van Zijn liefde nog het niet zelf wilden houden om kinderen^
helemaal niet aan storen]
Dat geldt In het bijzonder vooi
buitenkerkelijke
mijn vrouw te sturen,
ver- ze bevalen me het weer* o
gaat doen. Toen duwden ze me in de
(PL-.a-.j-IML 5® SPHH)eeP en terwijl ze de derde ge-
We staken een riviertje over en zus Christus, onze Heer, Amen. °ns. 0.eslfcnt1..1vangene achter lieten met
een eindje verderop kwamen we Tot de heerlijkheidsure ons s acnier neten met
nog acht mannen tegen. Zij gaven 7; slaat. Paar van de mannen reden
ons opdracht uit te stappen en JL Illy en terug,
alles te geven wat we bij ons Toen hij aan het refrein toe
len. De derde gevangene had Toen moesten we weer op de was: „Ik geloof, Jezus redt en Ergens in het bos zetten ze
- kleine koffer bij zich, die hij grond gaan zitten. Onze armen Zijn bloed wast mij witter dan af en zeiden dat ik 1
Hij kwam, moedig en geheel op de grond zette. Ik legde mijn werden op onze rug gebonden, sneeuw", namen de mannen hem - r -
vertrouwend op God. Twee van horloge er op. Een van de mannen kreeg op- mee over de brug van de rivier, f - God m "J" eenade bracht De zondagsschool
dracht samen met een ander om Daar schoten ze hem dood en later een man op mijn pad die heel moeten richten od de Mn-
Ds. Yona vroeg of hij nog eerst ds. Yona weg te brengen. Maar gooiden zijn lichaam in het water, mij de weg wees door de iungle, deren van mensen die trouw naar
ts in zijn dagboek mocht schnj- eer hij ging zongen we samen een od ik TT. de kerk eaan Zii zou een soor!
- Hij schreef: „We gaan naar lied dat in onze bundel liednum- Rpvr iH andere slreek ^.zou een soor5
emel..." En toen zette hij mer 212 is. Zo zongen we in onze u*=Vr'lu kon vluchten, waar ik
heel precies, op de minuut af, de eigen taal: „Er is een gelukkig Ik moest blijven zitten met de vangen ben.
ouders. Het gevolg is dat wij de
te kinderen een schizofrene levens*
ng bijbrengen.
Ds. Robins zoekt een oplossing,
tot de kinderen van buitenkerke
lijken. De kerk moet die kinderen
opvangen in clubs voor vrije
jeugdvorming, waar het gezelligj
is, maar waar niet gebeden
wordt, of waar men niet gedwon-
r huls kon &eM wordt bepaalde dingen te le-
CEitechisatieklas moeten worden,
opge- waar systematisch bijbels onder
richt wordt gegeven.
„Overigens ben ik van mening dat Maleisië ver
pletterd moet worden" - Soekarno als moderne Cato
- De geschiedenis herhaalt zich, maar zij herhaalt
zich niet
SOEKARNO heeft enkele
dagen geleden nog eens heel
duidelijk verklaard, dat de staat
Maleisië moet worden verplet
terd, omdat die een gevaar op
levert voor de veiligheid en on
afhankelijkheid van Indonesië.
Merkwaardig genoeg vertelde hij
dit aan een enthousiaste menig
te, nadat hij met president Maca-
pagal van de Philippijnen had
besloten, de ministers van bui
tenlandse zaken van do drie bij
het conflict betrokken landen
opnieuw in Bangkok te doen
bijeenkomen om te voorkomen,
dat cr een oorlogssituatie ont
staat. Nog merkwaardiger was
evenwel, dat later van de zijde
van het Indonesische ministerie
van buitenlandse zaken werd
verklaard, dat een dergelijke
bijeenkomst In Bangkok slechts
zin zou hebben, als er gespro
ken zou worden over een poli
tieke oplossing van dc kwestic-
Malclsië aan de hand van de
door Indonesië en de Philippij
nen gedane voorstellen.
Tweeërlei
Men zal het ons in Djakarta
waarschijnlijk niet kwalijk
nemen, dat we nu niet meer
begrijpen, wat Indonesië precies
wiL En we kunnen ons voorstel
len, dat president Macapagal
straks naar de Philippijnen te
rugkeert met het gevoel, dat de
houding van Indonesië met be
trekking tot de kwestie-Maleisië
voor tenminste tweeërlei uitleg
vatbaar is. Het is in elk geval
duidelijk, dat de Indonesische
president het probleem op ver
schillende wijzen benadert.
Spreekt hij met staatslieden als
Macapagal, die hij voor het In
donesische standpunt tracht te
winnen, dan spreekt hij een an
dere taal dan hij doet In eën
toespraak tot wat men met een
lelijk woord massa noemt.
Zo is het ook met de verkla
ring van Buitenlandse zaken in
Djakarta. Zij kan voor binnen
lands gebruik bestemd zijn ge
weest, om toch vooral de indruk
weg te nemen, dat Indonesië
zou terugkrabbelen.
Waarover?
Dit neemt niet weg. dat Soe
karno herhaaldelijk laat weten,
dat Maleisië zal worden verplet
terd. En dat men zich terecht
afvraagt, waarover moet dan
eigenlijk nog gesproken worden.
Mag Maleisië zelf uitzoeken, hoe
het verpletterd wil worden0
Daar komt het in feite wel op
neer. Aanvankelijk heeft Soekar
no er naar gestreefd, te voorko
men, dat de Maleisische federa
tie werkelijkheid zou worden.
Toen premier Abdoel Rachman
van Malakka vorig jaar in juli
buiten Engeland om met Soekar
no tot een akkoord kwam over
een volksraadpleging in geheel
Brits Noord-Borneo, leek het
streven van de Indonesische
president met succes te worden
bekroond.
Wonderlijk genoeg was dit
echter niet het geval. Want
waarnemers van de Ver. Naties
kwamen tot dc conclusie, dat
de bevolking van het omstreden
gebied er de voorkeur aan gaf,
deel uit te maken van de Ma
leisische federatie.
Engeland
Nadien is Soekarno met drei
gementen gaan werken en met
ondergrondse militaire activitei
ten in het grensgebied op Bor
neo. Langzaam maar zeker
werd echter duidelijk, dat der
gelijke activiteiten in dichte oer
wouden geen enkel succes zou
den opleveren, ook al omdat de
bevolking van de grensgebie
den helemaal niet blij bleek te
zijn met de komst van Indone
sische infiltranten. Grootscheep
se militaire operaties tegen de
Maleisische federatie werden
echter onmogelijk gemaakt door
de Britse strijdkrachten, die ter
land. ter zee en in de lucht
waakzaam waren.
En zo heeft de activiteit van
de Indonesische president zich
sinds enige tijd voornamelijk
tegen Engeland bericht en tegen
dc toenkoe (Abdoel Rachman)
die zo nauw met de Britten
samenwerkt. Neo-kolonialisme
noemt men dat in Djakarta. Het
is een woord, dat men uit het
woordenboek van het internatio
nale communisme heeft overge-
Onbeschermd
Als Soekarno nog wil praten
over een politieke regeling van
de kwestie-Maleisië. dan is het
voornamelijk over het verwijde
ren van alle buitenlandse strijd
krachten van het grondgebied
van de federatie. Dat zou bete
kenen het vertrek van de Brit
se troepen, die alleen al in Sin
gapore over een militair appa
raat beschikken, waar niet mee
te spotten valt. Het zou echter
President Soekarno, die zich
wat Maleisië betreft in een
moeilijk parket bevindt
ook inhouden, dat de Maleisi
sche federatie onbeschermd ach
ter zou blijven, overgeleverd
aan dc grillen van een veel
machtiger buurman, die er nooit
een geheim van heeft gemaakt,
wat hij zal doen, als hij daar
eenmaal de gelegenheid toe
krijgt.
Is het dan vreemd, dat de re
gering van Maleisië cr niets
voor voelt op deze suggestie
van de Indonesische president
in tc gaan? Ja, zou het niet bij
zonder onverantwoordelijk zijn,
als zij er wel op zou ingaan?
De kern
Dit Is de kern van het conflict
tussen Indonesië en Maleisië. En
het grote probleem van Soekar
no is, dat Engeland zich heel
stellig heeft voorgenomen, met
alle middelen die het ten dienste
staan te voorkomen, dat de In
donesische strijdkrachten waar
maken, wat Soekarno van tijd
tot tijd herhaalt, als ware hij
Marcus Procius Cato, die aan
het slot van elke redevoering
zeide: „Overigens ben ik van
mening, dat Carthago verwoest
moet worden." Carthago wérd
verwoest, maar al zegt nen
wel, dat de geschiedenis zich
herhaalt, even bekend is de uit
spraak: „maar zij herhaalt zich
niet".
Want Indonesië zal zich wel
tweemaal en wellicht nog vaker
bedenken, voordat het de Britse
strijdmacht in Zuidoost-Azië
aanpakt, te meer, daar president
Johnson er geen twijfel over
heeft laten bestaan, dat ook de
Ver. Staten in een dergelijk ge
val zullen ingrijpen.
Communisten
Soekarno heeft zich dus in een
oijzonder moeilijke situatie ge
manoeuvreerd. Zijn confronta
tiepolitiek (ook al geleend uit
het woordenboek van het Inter
nationale communisme) zal hem
wat Maleisië betreft niet ople
veren, wat hij er bijna twee
Jaar geleden met betrekking tot
Westelijk Nieuw-Guinea mee
heeft bereikt. En dat kan funes
te gevolgen hebben voor de bin
nenlandse situatie in Indonesië
zelf. Het is een bekend feit, dat
de Indonesische communistische
partij zo langzamerhand een
staat binnen de staat is gewor
den. Alleen dank zij het feit,
dat de legerleiding nog een anti
communistische instelling heeft,
is de partij er nog niet in ge
slaagd, met succes een greep
naar de macht te doen.
De communisten nu eisen van
Soekarno, dat hij van woorden
tot daden komt en nn ook wer
kelijk de Maleisische federatie
gaat aanpakken.
Invloed
Ook de legerleiding Is over
tuigd van de noodzaak, dat de
militaire bedreiging die volgens
haar uitgaat van het bestaan
van de federatie, wordt teniet
gedaan. Dit ontneemt Soekarno
de mogelijkheid, de communis
ten en het leger tegen elkaar
uit te spelen, zoals voorheen
het geval is geweest. Daar komt
nog bij, dat (volgens overigens
moeilijk te controleren berich
ten) de invloed van de commu
nisten onder de strijdkrachten
hand over hand zou toenemen.
Al met al is de situatie in Zuid
oost-Azië alarmerend. Als Soe
karno probeert, langs vreedza
me weg een overeenkomst met
Maleisië te bereiken, loopt hij
inderdaad gevaar, dat hij de
communisten in de kaart speelt.
Blijft de huidige toestand ech
ter voortduren en begeeft Soe
karno zich nog verder in een
avontuur, dat slechts op een
mislukking kan uitlopen, dan
staat zo moet worden ge
vreesd een communistische
machtsovername in elk geval
voor de deur.
