Kerkelijke beslotenheid
in Amerika veel sterker
Een kanttekening
Moderniseer uw meubelen met b"» PRACHTBIJTS ^0
Zuidaf rikaan promoveert
aan Calvijn-aeademie
Een woord voor vandaag
Nederlandse standpunt
niet in het geding
Meer waarnemers in Rome
voor het concilie
Ongekende
extra veiligheid
Z\TERDAG 28 SEPTEMBER 1963
REGERING HEEFT DE HANDEN VOL
HET sociaal-economische beleid van de regering werd na 1945 bewust in
gesteld op het verwezenlijken van een grote werkgelegenheid, op een
voldoende groei, op een aanvaardbare inkomensverdeling, op stabilisatie van I
de prijzen en op evenwicht in de betalingsbalans.
Op deze wijze hebben de opeenvolgende kabinetten ieder op zijn wijze
geprobeerd, en zullen zij ook in de toekomst proberen, de levensstandaard
van ons volk steeds verder te verhogen.
Anders gezegd: door een bewust gevoerd beleid probeert de regering ervoor'
te zorgen, dat wij volop werk hebben en dat wij het geleidelijk aan beter!
krijgen. Vanzelfsprekend sluit dit verschil van opvatting over het gevoerde
beleid niet uit.
In de praktijk betekent een en ander, dat de regeringsleiders voortdurend de
vinger op de pols van het economische lichaam houden- Zodra lichaamstem
peratuur en polsslag gaan afwijken, worden middelen beraamd om weer in
het gareel te komen.
In bonte volgorde noemen wij het uitvoeren van openbare werken, verlenen
van faciliteiten om de investeringen op te voeren, het intrekken van die
faciliteiten, verhoging en verlaging van het wisseldisconto, kredietbeperkende
maatregelen door de circulatiebank, beperking van de afbetaling, landbouw
subsidies om de prijzen laag te houden, loon- en prijsbeheersing, revaluatie.
Onze opsomming is niet volledig, maar reeds dit arsenaal van wapenen geeft
wel de indruk, dat de regering bepaald niet stil heeft gezeten. En dat zal
zij ook in de toekomst niet doen.
Het grootste probleem is echter, dat de regering niet alleen in de nabije toe
komst, maar ook naar de verre toekomst moet kijken. Zij moet, met andere
woorden, er niet alleen voor zorgen, dat Nederland nü leefbaar is, maar ook
dat ons land in de toekomst voor onze kinderen leefbaar zal zijn.
Doch hiermee stromen de moeilijkheden op de regering af, omdat maat
regelen, die op lange termijn noodzakelijk zijn, storend op de ontwikkeling
op korte termijn kunnen werken. Om het wat geleerder te zeggen: wat struc
tureel wenselijk, zo niet noodzakelijk is, kan conjunctureel ongewenste reac
ties oproepen. Dit juist maakt het sociaal-economische beleid extra ingewik
keld, dubbel moeilijk en kwetsbaar.
Alleen al aan het beleid op korte termijn heeft de regering haar handen vol.
Zij wil de prijzen zo stabiel mogelijk houden. Maar ondanks alle goedbedoelde
pogingen slaagt zij er niet in, het prijsniveau in de hand te houden. De kosten
van levensonderhoud zijn de afgelopen twaalf jaar gemiddeld 3% per jaar
gestegen, waarmee het effect van de loonsverhogingen weer voor een deel
teniet is gedaan.
De moeilijkheden stapelen zich echter op. Het loonfront is in beweging ge
komen. Hoeveel procent eruit komt, is onbekend, maar wij twijfelen er niet
aan dat het meer is dan het Centraal Planbureau als werkhypothese voor
1964 6%) heeft aangenomen. Het is een normale economische wet, dat de
hierdoor in werking gezette kosten- en bestedingsinflatie de prijzen naar
boven zal drukken. Er moet een kettingreactie ontstaan, zelfs al gaat de rege
ring met man en macht aan het prijsniveau hangen.
Het is begrijpelijk dat thans het woord revaluatie weer valt. Het is een puur
monetaire maatregel, waardoor de waarde van de gulden groter wordt. De
bedoeling hiervan is de uitvoer te remmen en de invoer op te voe
aanbod van goederen wordt groter, terwijl zij ook goedkoper kunnen worden
aangeboden; bovendien neemt de druk op de arbeidsmarkt iets af- Kortom,
de prijzen kunnen na een revaluatie wat gemakkelijker in de hand gehouden
worden, waardoor de noodzaak van de loonsverhoging wat minder groot
wordt.
Nu is revaluatie beslist niet het wondermiddel dat loonsverhogingen de pas
zal afsnijden. Bovendien wordt over de in maart 1961 ingevoerde revaluatie
van de gulden heel verschillend gedacht. Maar dat het woord revaluatie weer
is gevallen, is typerend voor de moeilijke situatie waarin wij thans terecht
zijn gekomen.
De regelmatige uitbreiding van de bevolking dwingt tot een positief beleid
op lange termijn: in 1980 zullen wij met 14 miljoen zijn en in het jaar 2000
zullen 20 miljoen Nederlanders zo hebben de geleerden berekend
plaats in ons kleine landje moeten vinden; zij zullen er echter ook moeten
werken en moeten leven. Hand in hand met de bevolkingsgroei gaat de tech
nische ontwikkeling.
Hiermee komen de structurele problemen om de hoek kijken. Waar groeien
wij naar toe? Wat moet er gedaan worden om voldoende huizen en fabrieken,
scholen en recreatiemiddelen te krijgen?
Alle planologische problemen die hiermee samenhangen laten wij maar buiten
beschouwing. Maar zeker is, dat de industrialisatie verder voortgang moet
vinden en dat er dus ook voortdurend geïnvesteerd moet worden; niet alleen
in de breedte voor nieuwe fabrieken, maar ook in de diepte voor betere ei
meer machines.
Maar structureel wenselijke investeringen kunnen conjunctureel niet wense
lijk zijn. Vandaar dat de investeringen thans niet aangemoeidgd worden door
extra fiscale faciliteiten; een maand geleden nog werd de vervroegde af
schrijving voor bedrijfsgebouwen ingetrokken. Te hoge investeringen
is de redenering zou ae vraag naar goederen en vooral naar arbeidskrachten
te veel opvoeren, waardoor de opwaartse druk op de prijzen onnodig wordt
vergroot.
Een ander voorbeeld. De regering is het er over eens dat het niveau
inkomstenbelasting te hoog ligt, omdat hierdoor de economische groei wordt
belemmerd. Zij is het ook eens over een verlaging. Maar in 1964 komt dat er De kerken in de Ver. Staten zijn stuk-
niet van, omdat hierdoor (een extra injectie van koopkracht) de conjunctuur] n^ensV^biijve^gee^vreeinden voor el-
te veel wordt opgezweept. kaar. De kerkdiensten zijn stimulerend,
Het is niet eenvoudig èn de nabije èn de verre toekomst in het oog te houden, j er wordt heel mooi gezongen, en er is
om zo te manipuleren, dat de levensstandaard niet alleen nu. maar ook in
zo opviel, omdat het m Nederland veel
de toekomst voor onze kinderen omhoog gaat. Wij hebben de indruk, dat dit rumoeriger m de kerken is. De kerken
wel eens wordt vergeten. 'zijn ook veel „deftiger" dan jUM
Prof. Ridderbos in Nederland terug
Dezer dagen is de Kamper hoog
leraar prof. dr. Herman N. Ridder
bos weer in Nederland terugge
keerd na een bezoek van ongeveer
zes weken aan de Verenigde Sta
ten. Samen met zijn vrouw heeft
hij daar enige weken vakantie ge
noten na het sluiten van de Gere
formeerde Oecumenische Synode.
De laatste week van zijn verblijf
heeft prof. Ridderbos een aantal
lezingen gehouden over verschil
lende aspecten van de Paulinische
theologie. De belangstelling was
overweldigend.
Wat vrijwel nimmer gebeurt bij aca
demische lezingen kwam nu voor: de
bezoekers konden maar met moeite een
stoel vinden in de overigens zo ruime,
honderden plaatsen bevattende gehoor
zaal van de gloednieuwe Theologische
Hogeschool van de Christian Reformed
Church. Velen waren speciaal uit Cana
da gekomen om deze lezingen met na-
gesprek bij te wonen.
Goede gesprekken
Professor Ridderbos had gedurende
zijn verblijf in Michigan alle gelegen
heid zijn kennis van het kerkelijke le
ven van Amerika uit te breiden. Zeven
jaar geleden had hij reeds enige tijd in
deze staat vertoefd, maar nu was het
hem. mede dank zij de Oecumenische
Synode, mogelijk geweest meer mensen
uit de verschillende richtingen van de
reformatorische kerken te ontmoeten.
De historische verschillen tussen de
verschillende kerken waren wel duide
lijk aan de dag getreden. Dat gold in
nog sterkere mate voor de kerken bui
ten Amerika, die elkaar eens in de vijf
jaar op een oecumenische synode ont-
De kerken in de verschillende landen
hebben, mede omdst zij zo ver van el
kaar verwijderd zijn, vaak totaal ver
schillende problemen. In Grand Rapids
is evenwel gebleken een grote bereid
heid om met elkaar te spreken en ook
naar elkaar tè luisteren. De discussies
zijn heel goed geweest, want er is
steeds een duidelijke taal gesproken.
Trouwens zulke gesprekken zijn ook wel
hard nodig, aldus meende de Kamper
hoogleraar, want anders zouden de ker
ken uit elkaar kunnen groeien.
De kerken, die in de Gereformeerde
Oecumenische Synode met elkaar zijn
verenigd, hebben elkaar ook hard no
dig. De grotere kerken hebben de klei
nere kerken nodig om zich met. hen aan l
het typisch gereformeerde levenspa-
troon te confronteren, en het komt mij
voor dat ook de kleinere kerken de gro
tere zusters nodig hebben om aldus niet
te zeer geïsoleerd te raken, aldus prof.
Ridderbos.
Moeite met
het tiende
gebod
(Van onze correspondent
in Grand Rapids)
Churches weinig moeite hebben op dit
punt. En het bestaansrecht van de eigen
wordt niet in twijfel getrokken.
kerk
Sprekend over de onlangs gehou
den conferentie „Geloof en Kerkorde"
te Montreal, in Canada, meende prof.
Ridderbos dat deze conferentie ge
faald heeft een eenheid duidelijk aan
wijsbaar te maken. Men heeft daar
wel met allerlei vraagstukken gewor
steld, maar men is er niet in ge
slaagd tot elkander te komen. Men is
aan geen enkele zijde bereid om de
lisschien ook in-1 waarheden, die men geleerd heeft
lief te hebben, in de waagschaal te
de kerken hier met hun tijdMeegaan, eenheid, aldus prof. Ridderbos,
aldus de Kamper hoogleraar. Zij leven Men mviI njet tot een compromis
tot elke prijs komen, en men neemt
dat heeft
hun eigen tijd en hebben een sterk
gevoel ontwikkeld voor wat nodig is.
Dat geldt niet alleen voor de buitenland
se taken van de kerk. maar ook in eigen
huis. Wat hier b.v. sterk gegroeid is in
zeven jaar is Calvin College en Semi
nary, de instellingen voor hoger onder
wijs, die eigendom van de kerk zijn.
„De ontwikkelingsplannen voor deze ho
gescholen hebben een diepe indruk op
mij gemaakt." Op een landgoed buiten
de stad verrezen nieuwe gebouwen voor
Calvin College en het Seminarium.
Vooral het Seminarium vond prof. Rid
derbos bijzonder mooi.
„De gebouwen zijn in ieder opzicht
volkomen berekend voor de taak, die in
de hogeschool wordt verricht. Er is een
juweel van een bibliotheek, en de facul
teit krijgt alles wat zij nodig heeft om
haar taak naar behoren te kunnen vol
brengen. Het is er allemaal ruim, mo
dern, geriefelijk, rustig, nou juist de
sfeer die een Theologische Hogeschool
behoeft. Neen, we mogen helemaal niet
klagen over ons eigen land. Er wordt
ook voor ons gezorgd, maar zoals het
hier in Amerika gaat, blijkbaar kón
gaan. kennen we dat niet", aldus de
hoogleraar in het Nieuwe Testament,
die eerlijk bekende dat de doelmatigheid
van de gebouwen hem enige moeilijk
heden met het tiende gebod hadden ge
stellingen in en men blijft voor be
paalde opvattingen staan en dat is
iets wat ik zeer zeker toejuich. Het
vrijzinnige element geeft er zeker
niet de toon aan, maar eerder is het
zo dat de jonge kerken de Wereld
raad domineren.
In het landhuis dat professor en mt-
rouw Ridderbos op het bij de hoge
school behorende landgoed bewoonden,
stapte een paar dagen geleden een man
binnen. „Ik kom uit New Yersey
wilde mijn huis eens bekijken!"
Toen de man bemerkte dat hij een gast
uit Nederland voor zich had, vertelde i caanse concilie moet een periode
ihen Tn'anÏÏ «k b^hcirt^bWt^en van realisering worden, verklaarde
offert. „En daarom is cr ook 'een klein 'de ZWltserSè' prddikéM tff: LukaS
stukje van mij in dit huis." Dit meeie-1 vischer, die als vertegenwoordiger
Kamnpr hoogleraar Iron-
Niet
zo rumoerig
Neder-
T.g.v. 50-jarig bestaan
Feestelijke receptie
Ver. Verspreiding
Heilige Schrift
Zeer velen zijn gisteren in het Am-
sterdamse Hilton-hotel de heer M. J.
Heule en daarmee de 50 jaar be- j
Vereniging tot Verspr
der Heilige Schrift gelnk komen wen-
sen. Op de hiertoe belegde recep- gepromoveerd tot doctor in de
tie mocht de heer Heule de onder- theologie de heer John Henrv
scheiding van ridder in de orde van|R0bertSi geboren te Pretoria op
53£ «n dissertatie getiteld: Die op-
ter der Vereniging, Rien Heule. over- hou van die kerk volgens die
handigde zijn grootvader hierna na- Efesebrief". Als promotor trad op
mens het personeel een plaquette. profdr. H. N. Ridderbos, terwijl
als paranymfen fungeerden de he-
personeelschef van het bureau ontving ren drs. C. F. A. Borchardt te Lei-
bS^^vanO^nieN^u1' beh°<'r' den en ds. J. H. Smit te Kamper.
Ds. L. S. den Boer. voorzitter van het j0hn Henry Roberts werd 2 jan. 1934
bestuur, onderstrepte in zijn openings- te pretoria in Z.-Afrika geboren. Hij
woord het belang van het werk dat studeerde aan de universiteit van Pre-
broeder Heule 50 jaar geleden is begon- j torja van 1952-1959 in de faculteit der
nen. Hij legde in verband met de woor- ietteren en wijsbegeerte. In 1958 deed
den uit 2 Kon:4 het verband tussen de hjj kandidaatsexamen in de theologie
profeet Eliza en de^heer Heule. Beiden en een jaar ]ater werd hij magister.
1 dr. Roberts
voelden zich door God geroepen Zijn In 1959
woord te verspreiden, en beiden gehoor- calvijn-acai
zaamden ook dia stam. cn in 1M1 dead hij doctoraal
Namens de gemeente Amsterdam Geologie. Van de hand van dr. Roberts
sprak nog wethouder Tabak Onder de ,..„,chtcn een GrinkM studie over:
vele aanwezigen bevonden zich da. Sdle- Di Aoristicse Pertektum". Dr Ro-
vla Smutal!verttgenwoordigeivanhet b bchoor, de Nederduits Gerei
Nederlands Bljbelgentjtschap ds W J. k k Suid-Afrika.
van Otterloo namens de classis der Ge-j
reformeerde Kerk en de heer Anne e pit-
Vries die ook ten zeerste betrokken is Jr roeiSCIirilt
bij het werk der Vereniging. j a, dissertatie van dr. Roberts die bij
Bouma's Boekhuis te Groningen ver-
krijgbaar is omvat 200 pagina's. De! 23 stellingen toegevoegd. Daarvan
schrijver betoogt, dat de afgelopen 80] men wij er twee.
jaar getuige geweest zijn van een eigen- De onderscheiding van de kerk als
(Van een onzer medewerkers) T°|n brak de herontdekking baan dat
j t 1 de Messias nimmer gescheiden kan er
Gistermiddag IS aan de Johan- en mag worden van zijn volk. De her-
niet gescheiden zijn
de Messias
en mag worden
van de kudde.
De kerk oordeelt zich het eschatolo
gisch volk van God. de voortzetting
Israël, door God vergaderd. Dit leidde
tot de aanvaarding van het feit, dat de
ecclesia behoort tot de kern van Jezus
prediking. Velen aanvaardden dat de
kerk van het Nieuwe Testament reeds
in de n.t.-tijd bestond als een georgani
seerd lichaam. Maar niettegenstaande
dit waren er toch nog veel uiteenlopen
de meningen wat de details betreft.
Vooral de vraag over Jezus als Stich
ter van de kerk ontmoette nog tegen
stand, evenals het probleem over de or-
ganistatie van de kerk.
De auteur handelt in zijn dissertatie
over deze ontwikkeling in de bestudering
van de n.t. ecclesiologie waarbij nog
een groot terrein vooi studie braak ligt.
Het ecclesiologiseh karakter van de
Efezebrief maakt haar tot een belang
rijk geschrift en het is van betekenis
ons daarop te bezinnen. Hier vinden
wij het concept voor de opbouw van de
kerk rekening houdend met haar onvol
komenheid. Bij de achtergronden van
dit concept wordt in dit proefschrift ir
den breede stilgestaan waarna in het slot
aandacht gewijd wordt aan de zelfop-
de eenheid der gemeente.
Stellingen
Aan zijn proefschrift heeft dr. Roberts
aardige ontwikkeling van het weten
schappelijk zoeken naar de juiste op
vatting van de Nieuwtestamentische ec
clesiologie.
Aan het begin van deze periode stern-
een gezonde smakelijke af
wisseling bij elke maaltijd.
Alle soorten
machinaal gesneden, verpakt betreft de gedachte
en gesteriliseerd.
ZOET FRIES BRABANTS
VOLKOREN ROZIJNEN
ZWART ZOUTARM
de kerk in
het N. Testament, die eenvoudigweg
bestond uit een maatschappelijke orga
instituut en de kerk als organisme
leidt tot een tegenstelling
niet bestaan mag.
Het principieel streven naar de stich
ting van zendingskerken met
zonderlijk kerkverband moet in het licht
van de eenheid van de Nieuw-Testa-
mentische gemeente van de hand ge-
nisatie van individuele gelovigen, die De oppositie bij de promotie
zich hadden verenigd in een vorm, die I geopend door de rooms-katholiek drs. J.
ook bestond voor andere dingen. om]G. Vink en vervolgens gevoerd door en-
redenen van practische overwegingen, j kcle hoogleraren der Calvijn-aeademie.
Bij de eeuwwisseling werd een nieuw 1 Na beraad van de academie heeft prof.
geluid gehoord, toen Sohm, verklaarde. Ridderbos de promotie verricht, waar
dat niet de plaatselijke gemeente als aan hij een woord van hartelijke geluk-
maatschappelijke eenheid primair is wens voor het behaalde resultaat cn
f voor het begrijpen van de kerk. maar 1 van beste wensen voor de toekomst van
de hele kerk als het volk van God. wel- de jonge doctor toevoegde. Na afloop
I ke niet is een menselijke vereniging, van de promotie hebben dr. en mevr.
georganiseerd op practische gronden. Roberts in de aula van de tbeol. hoge-
maar de geestelijke organisatie op hetschool gerecipieerd. Dezer dagen ver-
fa GEBR TEN HOEVEDEN HAAG fundament van Gods Woord en onderjtrekt r"- Roberts weer naar Jo-
leiding van het geestelijk ambt.
De heer M. A. Mieras uit Krimpen aan
den IJssel heeft een benoeming tot lid
van de Tweede Kamer voor de Staatkun
dig Gereformeerde Partij aanvaard.
De heer Mieras, die door de voorzitter
van het Centraal Stembureau benoemd
verklaard werd, volgt de heer D. Kodde
uit Zoutelande op. De heer Kodde nam
onlangs wegens zijn gezondheidstoestand
ontslag als Kamerlid.
Staande op de trappen van een kazerne in Jeruzalembe- j
schermd door Romeinse soldaten van het bezettingsleger, en
ten aanhoren van een opgewonden volksmassa vertelt de apos-1
tel PaulUs zijn levensverhaal. Het is een uitermate boeiende
autobiografie, een zelf getuigenis ook, maar bovenal een ver
haal van goddelijke leiding in een mensenleven. Weinig levens 1
hebben op een gegeven moment zulk een radicale wending I
genomen als dat van Paulus. Hij dacht oorspronkelijk God een 1
groot genoegen te doen met het vervolgente vuur en te fl
zwaard, van de volgelingen van Jezus. Maar midden in zijn
activiteiten werd hij vastgegrepen. Het licht, dat op de grond j
voor zijn voeten viel, was zó sterk, en de stem, die tot hemj
sprak, was zó doordringend, dat men hem bij de hand moest
nemen en naar Damascus brengen. Toen begon voor deze man
een volstrekt ander leven. En vanaf dat ogenblik werd de
vervolger vervolgde. Nooit in zijn gehele leven heeft hij ver-1
geten hoe hij tekeer is gegaan tegen Jezus' volgelingen. Het
heeft hem achtervolgd, hoewel hij diep in zijn hart wist, dat 1
het hem was vergeven. Nu, hier op de kazernetrappen in.]
Jeruzalem, herinnert hij er opnieuw aan, maar zijn rede gaat
vergezeld van een dringende oproep, die na hem alle eeuwen
door zal blijven klinken: bekeert u en laat God het voor het
zeggen hebben in uw leven!
ZORG DAT U ALTIJD ZO WEER OPGEKNAPT BENT!
Last van reumatiek, spit, verkoudheid, hoofd- en zenuwpijnen of andere
pijnen? Dan Togal! Helpt snel en goed. En veilig. Met Togal is uw stemming
altijd zonnig. Weer of geen weer. Bij apofh./drog. Togal 0.95; 2.40; 8.88.
Minister Bot over mr. Scholten:
Minister Bot vindt de uitlatin
gen die mr. N. J. Scholten als
leider van de Nederlandse stu
dentendelegatie in Indonesië heeft
gedaan „weinig gelukkig". Hij
vesigde er in antwoord op de
schriftelijke vragen van het
TweedeKamerlid Jongeling
(G.P.V.) echter de aandacht op,
dat het hier gaat om woorden
van iemand die op geen enkele
wijze geacht kan worden het offi
ciële Nederlandse standpunt in
deze zaken te vertolken.
Het feit, dat voor de uitzending
van de delegatie een zeer beschei-
den subsidie beschikbaar werd ha
gesteld, brengt volgens hem geen«a:
wijziging in het strikt particuliere'
karakter van deze onderneming. 6
t-g
Volgens van mr. Scholten ontvangen B;
inlichtingen zou deze met betrekking tot
Brits-Borneo het volgende gezegd heb-ct
Lh<
uit, dat dit volk in vrede
vrijheid zal mogen lev«
volksstemming
Mijn huis
De tweede periode van het Vati-
de Kamper hoogleraar trou-
overal opgevallen. Men leeft ook
met elkaar mee en met de christelijke
school en de kerk.
In dit opzicht was het prof. Ridderbos
wel opgevallen dat de kerkelijke beslo
tenheid in de Ver. Staten sterker was
in Nederland. Zoiets kenden we
veertig jaar geleden ook wel, maar
vooral na de wereldoorlog zijn we in
Nederland sterk op de tocht komen te
Hier is dat proces natuurlijk ook wel
enigszins aan de gang, maar toch lang
niet zo sterk als bij ons thuis. Nog veel
dingen zijn hier, in deze „bewaren
de context" als ik het zo mag noemen
op hun plaats blijven staan. Hier heeft
men nog niet zo zeer last van bepaal
de problemen waar wij m Nederland
;e zitten zoals b.v. de vragen tus-;
tuurwetenschappen en het chris
telijk geloof. De beoefenaren der natuur
wetenschappen komen met vragen tot
de kerk, maar de kerk is nog niet
klaar om hun een antwoord te geven.
Dat speelt hier allemaal nog niet zo
sterk.
Ik heb hier sterk het gevoel gehad dat
het hier een lévende kerk is, een kerk,
die zoals overal ter wereld gebreken
heeft en bloot staat aan gevaren, maar
toch een kerk, waar een sterke begeer
te bestaat om het Woord te horen. Ook
hier in de Verenigde Staten heb ik sterk
gevoeld dat de genade en de kracht van
het Woord Gods de mensen grijpt en
dan ook niet meer loslaat. Hoe het hier
staat met het gereformeerd kerkbesef
heb ik niet precies kunnen peilen, maar
ik heb wel sterk de indruk gekregen
dat de leden van de Christian Reformed
van. de;'Wereldraad in Rome aan
wezig zal zijn. Hij is een van de
vier waarnemers die door de
Wereldraad zijn aangewezen. De
eerste zittingsperiode kenmerkte
zich als een tijd van openheid, zei
hij, daaruit zullen nu de conse
quenties getrokken moeten worden.
Dr. Vischer hoopte dat in deze tweede
periode de theologische basis zal worden
gelegd voor een toekomstige dialoog
tussen de kerken. „Ongetwijfeld zullen
de bisschoppen zich ook moeten uitspre
ken over de oecumenische verhoudingen,
zei dr. Vischer nog. „Wij hopen dat zij
zich bewust zullen blijven van het feit
dat het daarbij om een beweging gaat,
die niet van te voren reeds op een be
paalde wijze kan worden vastgelegd,
want daarmede zou de voortgang worden
ingedamd."
Van de vier waarnemers namens de
Wereldraad van Kerken zullen er steeds
drie in Rqme' aanwezig zijn 4 ijdens-.-de
'zittingen van het concilie. Ds. Vischer en
zijn Grieks-orthodoxe collega, dr. Nicos
A. Nissiotis zullen de gehele zittings
periode in Rome verblijven en alle offi
ciële bijeenkomsten bijwonen.
De anglicaanse bisschop uit India John
Sadiq zal de eerste drie weken aanwezig
zijn en daarna vervangen worden door
de Japanse theoloog prof. dr. O. Moso-
De gereformeerde gezindte zal volgend
jaar op het conferentieoord Woudschoten
een congres beleggen. Het wordt georga
niseerd door het zojuist gevormde Con
tactorgaan van de Gereformeerde Ge
zindte. Dit nieuwe orgaan is het resultaat
van een bespreking die enkele jaren lang
gevoerd is tussen leden van de Gerefor
meerde Kerken, de Christelijke Gerefor
meerde Kerken, de Gereformeerde (vrij
gemaakte; Kerken, Gereformeerde Ge
meenten en de Gereformeerde Bond in
de Hervormde Kerk. Tot nu toe were
dit gesprekscentrum genoemd. Gerefor
meerd Convent in oprichting. Het mode-
ramen van het nieuwe contactorgaan be
staat uit prof. dr. H. N. Ridderbos, prof.
W. Kremer, prof. C. Veenhof, ds. H
Rijksen, ds. J. J. Timmer en ds. J. H.
Velema.
MEER
Eqn voorlopige lijst die dezer dagen
Rome werd gepubliceerd vermeldt een
aantal van 38 niet rooms-katholieke
nemers plus vijftien plaatsvervan
gers. Bij de eerste zitting waren er
dertig waarnemers met negen plaatsver
vangers aanwezig De nieuwe vertegen
woordigende kerken zijn de Syrisch
Orthodoxe Kerk van Zuid-lndia en de
Mar Thoma-kerk van Malabar.
Ook zullen morgen veel meer journa
listen in Rome zijn dan tijdens de eerste
zitting. Reeds nu is bekend dat zeker
300 journalisten morgen in de St. Pieter
zullen worden toegelaten. Dinsdag zal
paus Paulus de journalisten een speciale
audiëntie verlenen.
Vanuit Rhodos is nog niet bekend ge
maakt of de Oosters-Orthodoxe Kerkei
een oplossing hebben gevonden voor hui
probleem. Alle orthodoxe kerken met uit
zondering van de Grieks-Orthodoxe Kerk
zijn daar byeen om de mogelyklieid o
ogen te zien of er een gezamenlijke
tegenwoordiging kan worden aangewezen
om als waarnemers deze kerken in Rome
te vertegenwoordigen.
Over de PI
West-Irian zou mr-f'e
Scholten zich als volgt hebben geuit: Pi
„De delegatie is van mening, dat de|
meermalen naar voren gebrachte kwes-lm
het plebisciet op Irian Barataa
thans niet zo belangrijk is. terwijl zij
voorts zeker van is, dat de ver-
houding tussen Irian Barat en geheel
Indonesië zo zal zijn, dat de nog han-p
gende kwesties zich harmonieus zullen 1
oplossen".
hebben aan de onafhanke
lijkheidsbeweging in Brits-Borneo en te-,
vens verklaard zou hebben „dat een11,
volksstemming in West-Irian niet lan-
ger nodig is". Het Tweede-Kamerlid,u
Jongeling vroeg minister Bot naar aan- 1
leiding van dit Antara-bericht, of dezesu
bereid was zijn afkeuring over de uit--o<
latingen van de delegatieleider uit te
spieken. Ook vroeg hij 'of er niet een
duidelijke regeringsuitspraak wenselijk -
'baarheid van de
het zelfbeschjkfp
,0_póea's, dit méd"
verband met allerlei Indonesische r
cente uitspraken, waarin dit recht zouia
zijn gebagatelliseerd of ontkend.
Geen gronden
Minister Bot heeft na overleg met mi-T.
nister Luns geen gronden aanwezig ge-,'
vonden de gevraagde afkeuring over de,(
uitlatingen van mr. Seholten uit te spre-
ken. Dit te meer, zo zegt liij, daarie
co'n uitspraak de indruk zou kunnend:
wekken, dat de regering twijfelt aan
de nakoming van liet bepaalde in deiu
op 15 augustus 1962 met de republiek[e
Indonesië gesloten overeenkomst.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Daarle: G. J. Wisger-
hof. kand. te Veenendaal. v
Bedankt voor Middelharnis: J. Vis tee
Rijssen
GEREFORMEERDE KERKEN I.
Bedankt voor Oud-Beijerland: drs. Chr.il
van Ulden te St. Laurens. p
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Beroepen te Tricht: H. van Gilst tej
Lisse. L
Bedankt voor Rotterdam-Pendrecht-
Zuidwijk-Lombardijen: H. van Gilst te
Lisse; voor Giessendam: W. C. J. Bos-l
schaart te Slikkerveer I'
UNIE VAN BAPT. GEM.
Beroepen te Harlingen: G. W. Tijman''
I te Haarlem.
met VREDESTEIN
Gr\f> rubber
Ongeëvenaarde
anti-slip en duurzaamheid
voor uw auto
JNEENS had ik het gemerkt: ik werd dikker. Ik
moest mijn adem inhouden om mijn lieve-
lingsrok dicht te kunnen ritsen. En toen mijn
nichtje vroeg: „Hoe is het met u, tante?", had ik
spontaan gezegd: „Best, ik word dik". „Oh tan
te" had het lieve kind gezegd, alstublieftdoe er
wat aan. laat tenminste één slanke tante in de fa
milie mijn deel zijn". „Ach, malle meid" had ik
het onderwerp gesloten en vergeten.
Maar vanmorgen bracht de post mij een pak
je van dat nichtje. Het bleek een boekje te zijn,
dat handelde over slank worden. Er was een har
telijk briefje bij, allemaal lief bedoeld natuurlijk,
maar het irriteerde me toch. Want waarom,
vroeg ik me af, bemoeide iemand zich'zo pene
trant met de zaken van een ander? Maar het
boekje intrigeerde me ook. Op de omslag stond
een beeldschone zus. met alles erop en eraan op
de goede plaats. Bij nadere beschouwing bleek
het Debbie Drake te zijn, die het boekje ook ge
schreven had en die alles afwist van de slanke
lijn. verslapte spieren en diëten. Nu ben ik hele
maal geen voorstander van eet-maar-raak en de
idee van ik-ben-toch-getrouwd, wat komen een
paar onderkinnen meer of minder er op aan, juich
ik niet toe. Als ik in de stad een haastig kopje
koffie drink en ik zie matrones als slagschepen
grote porties ijs met veel slagroom of mokkapun-
ten als hooibergen naar binnen werken denk ik
oh-oh-oh en tut-tut-tut. Zo ben ik wel.
Maar als ik lees wat die schone Debbie de hele
dag doet en laat, eet en niet eet om. haar body te
conserveren, denk ik ook oh-oh-oh en tut-tut-tut.
1/o.e,tang.e.£s
en
Want ik mag van Debbie niets meer op mijn
eigen manier doen. Trap oplopen, bedopmaken
boodschappen doen en kinderen baden, het moet al
lemaal op „body-cultuur-gerichte-wijze". Tijdens
het telefoneren moet ik enkeloefeningen doen en
als ik naar de t.v. kijk moet ik aan mijn kuiten
werken. Maar mijn lieve Debbie, wanneer moet
ik dan leven? Als ik de hele dag aan mijn eigen
lijf denk, leef ik toch niet? Stel je voor Debbie:
mijn vriendin belt op, ze wil even haar hart
luchten over haar leesblinde kind, dat niet zo best
mee kan op'school. Hoe kan ik nu wat zinnigs
tegen haar zeggen als ik ondertussen aan mijn en
kels moet werken? Als ik de nieuwsberichten op
de t.v. zie en jij weet toch ook Debbie dat die
nooit zo fleurig zijn? vind je het dan niet. la
ten we het mild zeggen, eigenaardig om aan je
kuiten te werken? Als ik iets moois zie of lees,
zou ik me dan op dat moois mogen concentreren,
Debbie, zonder aan 'mijn taille te denken? Straks
wil je me nog heupoefeningen laten doen als ik in
de kerlc zit.
Natuurlijk ben ik ijdel, wie niet? Maar hoef ikj
alsjeblieft niet alleen voor mijn body te leven?]
En dan dat gedoe met dat dieet en dat calorieën
tellen. Volgens Debbie moet je een boekje bij je,
dragen, waarin je de hele dag noteert hoeveel ca
lorieën je verorbert. Maar meisje, mijn tas puilt
al zo uit: zakdoek, poederdoos, agendasleutelbos
beurs, lippenstift en dan ook nog een calorieën-
boek. Het wordt beslist teveel.
Ik zal heus geen slagroom meer eten als ik
echt te dik word en thee zonder suiker drinken,
maar je moet het niet te dol maken, Debbie. Jij
wilt me taptemelk laten drinken en 1 k mag niet
meer dan 45 sperciebonen. Nou moe. Heb jij wei
eens een gezellige maaltijd meegemaakt, waar
iedereen kwettertMoet ik dan domweg die ge
zelligheid verstoren en zeggenJongensalle-
maal stil, moeder moet haar bonen tellen?" Ik
moet alles wegen en tellen, ondertussen de spie
ren oefenen. Zon ik nog tijd hebben om erop te
letten, dat de kinderen voldoende eten?. Zou ik
nog horen wat ze zeggen als ik steeds maar denk
aan het feit dat mijn taille en boezem veel fraaiei
kunnen worden?
Foei. zeg ik tegen alle ongetemde kamerolifant
jes, die maar raak eten. Maar Debbie, sorry hoor
ik zeg ook foei tegen jou, je bent me te fanatiek
in één fragment van het vrouwtje-zijn.
Mink van Rijsdijk,
