0pen brie]}
monteren
electronische or
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1963
Er zit muziek
in Bodegraven:
daar bevindt zich
namelijk een voor
Nederland uniek
bedrijf waar elek
tronische orgels
worden vervaar
digd, orgels voor
een goed deel ge
maakt door meis
jes. Zij maken
daar de toon, die
de muziek maakt
zonder bepaald
de eerste viool te
spelen. Bij de op
bouw van de
klankkleuren de
zer instrumenten
is rekening ge
houden met gees
telijke muziek, zij
zijn daarom ge
schikt voor het
Nederlandse or-
gelminnende pu
bliek. In de kerk
voldoet het elek
tronische orgel
beter dan een har
monium, waarvan
het aantal stem
men en het volu
me te beperkt
zijn. Het heeft
geen zin het elek
tronische orgel
dat ontworpen werd
huiskamer te vergelijken met het
orgel van de St. Bavo. Het pijp
orgel blijft de koning der mu
ziekinstrumenten; het elektro
nische orgel vormt zijn meest
ideale vervanger.
Toetssteen
woordt de technisch directeur:
,,Ze komen uit zichzelf, ik behoef
niet te adverteren. Onze zorgen
liggen anders. Deze orgels die u
ziet kunnen ruimschoots de toets
der vergelijking doorstaan met de
buitenlandse merken. Voor een re
delijke prijs kan de Nederlandse
muziekminnaar een inheems in
strument kopen met twee klavie
ren en pedaal, in een kast aange
past aan eigen interieur. Ook het
buitenland toont grote interesse
voor dit instrument met zijn vele
mogelijkheden: leverbaar met
ruimtelijke weergave en koptele
foon. Huisgenoten behoeven geen
last van orgelstudie te hebben.
bedroevend dat de export
,Wat is Uw mening
over
Naast de lofdie de ouder
lingen in het algemeen in de
vorige aflevering is toege
zwaaid én de grote waarde
ring. die ik in bijzonder veel
brieven ben tegengekomen,
wilde ik vandaag beginnen met
een aantal suggesties, die
zo heb ik de indruk niet
in de eerste plaats als kritiek
zijn bedoeld, maar weergeven
waar op een bepaald moment
behoefte aan kan bestaan. Ook
nu zal ik proberen zoveel mo
gelijk schrijfsters te noemen,
wat uiteraard het (soms sterk)
inkorten van de reacties met
zich meebrengt. Om te begin
nen een brief van:
Dlir. C. K. te 's G.: „Ondanks
mijn grote waardering voor het
werk van de ouderlingen is het
mij opgevallen, dat de gesprek
ken meestal tussen de mannen
werden gevoerd, terwijl mijn
echtgenote er min of meer bui
ten stond. Tijdens het laatste be
zoek b.v. vroeg een van de broe
ders aan mij: „Heeft u nog iets
te vragen of te zeggen?" en richt
te vervolgens de volgende woor
den tot mijn vrouw: „Mevrouw
het mag misschien wel de schijn
hebben dat wij alleen met uw
man gepraat hebben, maar de
ze vraag geldt natuurlijk ook
voor u". Ik stelde toen de vraag
of het soms wenselijk zou zijn
een vrouw in het ambt te be-
Wat denk. U van: SCHOONDOCHTER(S)
U herinnert
spraak: elke i
maakt toen w
zich vast nog wel de af-
niei
ge-
met de rubriek: „Wat
uw mening over van start gingen. Aan
die afspraak wil ik me echt wel houden,
al zouden er over ons eerste uitgangspunt,
het ouderlingenbezoek, veel meer dan vier
rubrieken te vullen zijn! Het is en dat
bent u zeker met mij eens veel leven
diger de nodige afwisseling te brengen,
al zou daar een aantal brieven voor moe
ten blijven liggen. Vandaar, dat u terwijl
we nog „midden in de ouderlingen zitten"
al weer de tweede vraag in het kader van
de rubriek tegenkomt.
En die luidt dan: Wat is uw mening over:
SCHOONDOCHTERS
lachen of het voorhoofd fronsen... al
gelang uw karakter en vooral dat van uw
schoondochter(s) of het meisje, dat dit het
zij binnenkort, hetzij op wat langere ter
mijn, worden gaat. Waarom die vraag? Wel,
vooral hierom. De grapjes, brieven aan be
paalde rubrieken in verschillende damesbla
den, cartoons en noemt u maar op, spreken
allemaal over de schoonmoeder.
Wat daar al niet over gezegd is, in wel
ke zin dan ook... Daarom krijgt op „Blad-
Zij" iedereen met een (of meer» getrouw
de zoon(s) de gelegenheid het eens over de
schoondochter(s» te hebben. In dit verband
kan het misschien ook wel aardig zijn eens
te praten over de aanstaande vrouw van zoon
lief, zodat u nog een keus of een combinatie
kimt maken ook.
Toegegeven: de jongere lezeressen komen
bij deze vraag niet aan bod, maar voor haar
heb ik ook nog wel wat op m'n lijstje staan
zodat zij een andere keer papier en pen te
voorschijn kunnen halen.
Om op de pagina van 12 oktober a.s.
de schoondochter ten tonele te kunnen voe
ren, mag ik u wel dringend verzoeken uw
reactie in ieder geval vóór de 4e oktober
op de bus te doen. Dat is misschien een
beetje kort dag, doch ik waag het er maar
op mij van uw medewerking in deze ver
zekerd te zien. Doet u mee?
de afdeling hiernaast". We lopen gedrukt wordt door gebrek aan m
met hem mee en zien daar de fabrieksruimte. Australië heeft be- j'i.
lussencontrole. waar het paneel langstelling maar als ik niet op
ruw voorgestemd wordt. Iedere tijd op de njarkt ben. kom ik
de montage komt hier te
voorschijn, want zelfs de beste
breister laat wel
geen verstand."
Metterdaad bewijst hij dat. door
u, te vertellen, dat het bedrijf ook,
Amerika investeert do°r de meisjes gekozen, nylon
Nederland schorten verstrekt. Stel u gerust.
komt, het stempaneel is zijn toets- hangt allemaal
steen. „De print is helemaal hier
ontwikkeld en op tekening gezet" "Vo' spannin
legt Vreeken jr. uit. „Het is alle- Rijksgoe
maal precies uitgedokterd; het is van een
dan ook niet mogelijk dit vak el- telt
ders te leren, onze mensen wor- terrein i
den in het bedrijf zelf opgeleid."
Het electronische orgel,
Moet ons land dit ^'Iap Domburg uit Zwammerdam
bij. en haar vriendinnen waren niet in
bet luchtige kledij rond: het zijn
u--1--n van no iron katoen.
i Den Haag af.
anning wachten
keuring voor dt
nieuwe fabriek. Iedere het instruir
•ter
hebben al
ijftienduizend vier- de
bezit." Komt het
het enthousiasme voorstellen van
:isjes, want zij weten dat
hun handen
de vergunning niet, wat dan? „Ik plaats vindt in vele gezinnen.
sprong" Amerikaans, "gaf de drie kan als het moet morgen in Bel-
vooruitstrevende Vreekens junior ?,e beginnen verklaart Vreeken
het probleem: hoe kan dit Instru- Jr* maar^in^ principe blijf ik II
ment door eigen mensen gemaakt ver 1
worden? In enkele jaren is hen e.gen
gelukt en we Binnenkort wordt
net nog jonge mincsraad geïnstall
fijn vinden als
bSd"ï's- kómt"
„Go,- K°mi,
ook op de Rijndam, zodat
het op alle wereldzeeën gehoord
mag worden. Zij
delijk de groei t
bedrijf: dë „ieuwe tarlt f^£jetlLTB
dameszaken en wen-
Daar heeft een meis.
plaatje voor zich, dat er uitziet ben
als een koperen landkaart met schap."
./orden gebruikt
ruimte. We zien de meubelmaker
fineren, paar bij paar worden de
zijstukken van het orgelfront be
werkt om de tekening van het teak
eender te houden. Moeder de
vrouw is toonaangevend voor de
keus van het „meubel", weet de
fabrikant, en dat mag beslist niet
in haar interieur uit de toon val
len. Van begin tot eind blijven
deze zijstukken dus gepaard. We
bekijken de spuiterij, en lopen
door de afdeling metaalbewer
king en het magazijn, want'prak
tisch het hele instrument wordt in
Bodegraven vervaardigd. In apar
te, onlangs bijgebouwde cabines
wordt het klaargekomen instru
ment veertien dagen getest, door
vakmensen uiteraard „zwaar-
technische jongens die meestal
iek als ver-gaande hobby heb-
dat koppelen aan vakman-
„.„s „eten, dat kapi-
ïn Bodegraven, met mijn tein Rog cp het hospitaalkerkschip
i mpiKcn jje n00p enthousiast de kerkdien
sten zal begeleiden, op een elec-
tronisch orgel, door hen vervaar
digd. Door de bescheiden afme
tingen van het instrument, het be
stand zijn tegen vocht en tempe
ratuurschommelingen, is het óók
de vriend van de binnenschipper
en te vinden in het kleinste roef
je. Het zou ons niets verbazen,
wanneer de meisjes over enkele
jaren in hun huwelijksboot een
muziekinstrument meevoeren, dat
ze zelf hebben helpen opbouwen
en ontwikkelen!
Moeder hoeft een sten
kapittel bij de aanschaf
strepen, de zogenaam
de chef, de heer A. Keereweer §e print. Ze buigt zich
toen wij de fabriek binnengingen, plaatje en spreidt
„Het is hier een rommel van je- heid ten toon,
welste. Hoewel het gebouw nog
maar enige jaren in gebruik is
moest het enkele malen met
vingervlug-
de bespeler
IM. in.tr.,- 6ers
Geen jagen
De meisjes, noch iemand an-
s van ons personeel werken op
stukloon of met een of ander ta-
Hóór riefsysteem. Ik wil geen
wording zijnde
ment jaloers op kan zijn:
vleugel worden uitgebreid en „dg ^^"Ö.TÏTiUt "valt CrÓaaSÓ"S"™! VrJPkiS
is er ruimtegebrekVergezeld prikken van condensators en buis- ^r Hoe^el het heie comnW
de te^isch^ directeur, de voetjes, die met de soldeerbout ^ouHndrïk Skt heïst
•orden vastgezet - -
Patroon
heer L. Vreeken jr.
mee naar de afdeling, waar de
meisjes werkten. Ze zaten, met
z'n achten achter elkaar ieder aan
een eigen werktafel en monteer
den het slechts voor ingewijden te
begrijpen electronische gedeelte:
draadbomen, condensators, weer
standen, lampjes, voor ons een
wirwar van draden, kokertjes en
piepkleine poppenzuignesjes.
De orgelzaak werkt met een
ver doorgevoerd systeem van be
drukte bedrading. De meisjes
monteren volgens een bepaald pa
troon met gebruikmaking
nergens een jachterige sfeer.
Moeilijkheden met het aantrek
ken van personeel? Terwijl we lo
pen langs de tientallen instrumen
ten die twee weken lang onder
spanning staan en hier regelma
tig gecontroleerd worden, ant-
noemen, omdat het daardoor
mogelijk zou zijn dat tijdens een
gezinsbezoek een broeder én een
zuster zouden komen, waardoor
wellicht ook de vrouw veel meer
aan het gesprek zou kunnen
deelnemen. Een alleenstaande
vrouw zal er vaak ook tegenop
zien twee broeders te ontvangen
terwijl zij dat gevoel niet hoeft
te hebben als er vrouwen op be
zoek komen".
Nadat deze schrijver een plei
dooi heeft gehouden over „de
vrouw in het „ambt" (een onder
werp waar we misschien te zij
ner tijd eens op terug kunnen
komen» zegt hij verder dat als
er tijdens een bezoek geen ver
trouwelijke sfeer is en het ge
sprek niet vlotten wil, er eigen
lijk niets anders op zit dan zuch
ten en op de klok kijken. Het uit
trekken van één of anderhalf uur
per gezin lijkt hem dan ook niet
juist toe; loopt het gesprek niet,
dan is de tijd te lang, raakt
men goed op dreef, dan moet een
gesprek worden afgebroken met
„het spijt ons, maar we moeten
zo en zo laat bij een ander zijn".
Indien het nodig is een gesprek
af te breken, dan direkt een
nieuwe afspraak gemaakt voor
een volgend bezoek, wordt hier
gesuggereerd, al ziet briefschrij
ver wel in, dat op zo'n tweede
avond de goede sfeer wel eens
niet gevonden kan worden en de
gastvrouw en/of gastheer zich
een beetje kunnen generen voor
hun openhartigheid tijdens het
eerste bezoek Conclusie: niet
meer dan één bezoek per avond,
al zal er dan een sterke wissel
worden getrokken op het gezins
leven van de ouderlingen. Moge
lijke oplossing: meer broeders
en zo mogelijk zusters in het
ambt van ouderling benoemen.
Tot zover een paar gedeelten
uit deze brief. Misschien mag ik
opmerken, dat het niet de be
doeling is om over de vrouw in
het ambt nu al een discussie
te gaan houden. Het motief hier
voor vindt u bij de introductie
van de nieuwe vraag.
Wél H
Mej. J. C. C. van der K. te
L.: „Toen er in onze wijk een
vrouwelijke ouderling was be
noemd, kwam deze mij als al
leenstaande vrouw al gauw op
zoeken. Voor een geestelijk ge
sprek echter lijkt mij toch een
predikant de aangewezen per
soon. Wel deed het mij goed, dat
deze ouderlinge me van de win
ter kwam vragen of ik soms be
hoefte had aan warme kleding
of brandstof. Ik geloof verder
stellig, dat vrouwelijke ouderlin
gen op de kerkeraadsvergade-
ring veel dingen kunnen bespre
ken. waar hun mannelijke colle
ga's niet aan zouden denken".
Mevr. J. de G.-G. te 's-G. „In
vele gevallen verdient het vol
gens mij aanbeveling om vrou
welijke ouderlingen in te scha
kelen. Dit voor bepaalde geval
len, waarin gezinsmoeilijkheden
zijn op te lossen, die door een
vrouw soms dieper aangevoeld
worden, mede omdat men op
een enkel terrein tegenover een
vrouw meer openhartig zal
spreken, dan tegen een man".
Een andere opmerking uit deze
brief, die ik toch eventjes wilde
noemen: „Ouderlingenbezoek
kan heel prettig zijn, omdat je,
vooral als huisvrouw, die van
's morgens tot 's avonds in be
slag wordt genomen door aller
lei gezinsbeslommeringen, even
eruit getild wordt".
Maar, ik had u suggesties in
het vooruitzicht gesteld, dus om
déze wens met een min of meer
principiële kant nu verder daar
te laten, thans de vraag:
Zou dat niet
kunnen?
Mevr. M. van B.-H. te R.:
„Met blijdschap zij ten eerste
opgemerkt, dat er (nog) steeds
mensen gevonden worden, die
dit ambt aannemen, want het is
werkelijk een moeilijke opgave.
Om ouderlingen voor het huis
bezoek geschikt te maken, moes
ten ze eigenlijk een opleiding
krijgen", een mening, die ook
mevr. G. M. V.-van A. te 's-G.
deelt; dhr. B. S. te D.: .iaat
men toch vooral de nieuwe
woonwijken niet vergeten; men
woont er dicht op elkaar, maar
men voelt zich er vaak zo een
zaam"; dhr. C. V. te R.: „Als
ouderlingen bij mensen komen
dte de indruk wekken zodanige
psychische moeilijkheden te
hebben, dat inschakeling van
een arts of specialist eigenlijk
nodig is. dan geloof ik dat zij
deren te letten, hen met het
huiswerk te helpen en hen 's a-
vonds gezelligheid te bereiden";
hetzelfde schrijft mevr. A. d, N.
te M.: „Wat hebben opgroeien
de kinderen aan hun vader als
hij bijna geen avond thuis is?"
Tot zover deze verschillende
wensen, die ik herhaal het
nadrukkelijk slechts gelicht
zijn uit brieven, die over 't al
gemeen zeer positief genoemd
mogen worden. Nu ziet u in de
laatste brief het woord .kinde
ren" staan. Als ik daar verder
nog even op in mag haken:
De jeugd
'.Meisjes die van muziek hou
den", aldus de heer Vreeken. Een
en kantoor verlaten
ding L'
hebben ze allen eemeen- 7e ziin tóinken: d *dis lezen -
ontzettend nauwkeurig èn handig P^eeldat ze cmder handen
bovendien. Het pietepeuterige Zes p^eelties
electronica te zijn, doch beslist
hen"hadden'boekhaiKiei ASS,™,'.'
himr met )e afgemonteerd, dan hebben ze
een toonpaneeltje vervaardigd
waaruit straks twee tonen zullen
werk dat ze doengaat hèn beter
af dan de jongens Toch zijn ze
allerminst zwakstroommonteurs!
Dertig
vertinnen i
i het
de twaalf tonen
taaf en worden ondergebracht in
het zogenaamde toonraam. Zij, die
tot de geroutineerden behoren,
zorgen aan de achterzijde van het
toonraam voor de doorverbindin
gen met de draadboom. Bij het
zien van de doolhof van draden
contactpunten krijgen
vertelt: „Nee, peet voor de meisjes die dit r
ik heb niet het gevoel dat ik
een fabriek werk: ik help een oi
gel maken". Een klein comfooi
tje, waarin de tin vloeibaar wordt toon stemmen. Er zitten
gehouden staat op haar tafel. De
meisjes doen niet de hele dag het
zelfde werk. Met elkaar mont
zij het gehele vernuftige ele<
beroep uitoefenen. „Kijk", zegt de
heer L. Vreeken, „door de stern-
spoel te draaien kunnen
hele orgel
briefschrijfsters. Een babbeltje
eerst, en dan een even terugko
men op dc Open Brief van j.l.
zaterdag heel waardevol voor
het mij, ik vind de reactie intens be
langrijk en na een kleine
adempauze Ineens de zin: „Hoe
gaat het verder, zo, Chris?"
Klinkt dat niet gezellig? Je gou er
zó op willen antwoorden. Hoe het
gaat? O, fijn. Soms druk, de we
ken vliegen. Maar soms even een
paar uren stilte, die ik dan ook
maar stilte laat. Vroeger zette ik
bij zo'n open stuk tijd direct de
schrijfmachine op tafel, maar
Kijk, het gaat niet eens zozeer
om hoe te bidden en wat te bid- j_> vorjge week
den. Maar meer om vreemd vinden. We zijn
ÜRIEFSCHRIJFSTER
voriee week zal
gebed ons een ervaring geeft.
En daar bidden zo hoogst per
soonlijk is (en dat ook zijn mag,
in ons persoonlijk aanroepen van
God), is ook de ervaring persoon- slechts*als"dV waarheid
en niet gebeuren. Omdat de lief
de waarmee Hij u zocht van een
geheel andere maat is dan de
maat waarmee u conclusies uit
uw persoonlijk leven trekt. Wij
hebben maar één openbaring van
de die liefde: Jezus Christus. Een
weI mens. Als er óóit iemand een
toch massa-meeting had mogen hou-
rijk? zal zij zeggen. Mogen we den en ket >>ze'' had mogen
dat dan niet laten blijken? Ja, zeggen, dan Hij. Het is afschu-
zeg ik dan, maar niet als üw we^ijk voor onze hoogmoed, maar
waarheid, niet als uw ervaring. Hij zat_ gewoon met een tollenaar
lijk. Nu zijn wij geen van alle ge- Die u zocht en Die I
lijk We weten dat ook wel. Soms Uefde de ander Er dracht
echter is een ervaring ons zo kost- tweeërlei liefde aan het werk y o
werd niet gezocht om nu die an
der eens voor te tellen hoe het
nische gedeelte van dertig orgels geacht de grootte van de klavie- deze septemberweken
of het aantal stemmen.
echter is een ervaring
baar dat wij deze wel aan een
ieder zouden kunnen vertellen.
Het komt ons ongerijmd voor dat
een ander niet deze rijke ervaring
zou kennen. En zulk een ervaring
is nu het leven met God en de rijk
dom van de gebedsverhoring.
PrHetn'is
dan pas
ONS PATROON
MCOI EN AFKLEDEND
komt tot de ontdekking dat het Bijbel, altijd al rijk, opent i
daar niet anders is: diepe, mate- vergezicht na vergezicht, alles
schijnt hun gedachten toe te stro-
Een mooi-afkledende japon, speciaal
voor wat oudere dames in de maten
44, 46 en 48 hebben we deze keer als
ons patroon gekozen. Het model heeft
een overslag en de rok wordt in licht
gerende banen verdeeld. De japon
krijgt de nodige soepelheid door de
schouderplooi bij het armsgat. De hals
wordt niet te laag uitgesneden en kan
naar verkiezing gegarneerd worden
met een uitstekend biesje. Voor de
vervaardiging heeft men ongeveer 2,75
meter stof van 130 cm breedte nodig.
Onder vermelding van i
is het patroon aan onze bureaus ver
krijgbaar tegen betaling van f 0,50
per stuk. De patronen kunnen ook per
post worden toegezonden. De prijs
wordt dan f 0.60. Dit bedrag gelieve
u in postzegels te plakken aan de
adreszijde, naast het gewone frankeer
zegel. van de briefkaart waarop u uw
bestelling doet. Opdrachten moeten
uiterlijk op 5 oktober a.s. in ons bezit
zijn. Na die datum kunnen wij levering
niet doen plaatshebben.
stilte ligt over de landen.
Misschien ook ben ik dan al op
nieuw zó druk in de weer dat het
lijkt alsof er geen grote open
stukken stilte in mijn „landschap"
zijn geweest.
Maar toch ze zijn er, en ze
maken een goed deel van mijn
houding ten aanzien van de Open
Brief uit. Ik zou na de vorige keer
niet verder kunnen schrijven als
ik in deze dagen niet de momen
ten ^van innerlijk-stilzijn had ge-
Want wat je in je brief zegt.
briefschrijfster van vandaag: „Zo
als die mevrouw uit de laatste
open Brief reageerde, zo heb ik
toch ook wel gedaan, misschien
„..n, alles wordt harmonisch. Hun
vreugde hierover verleent hun een
zekere gestalte bij hun gaan naar
de ander. Zij vergeten heel be
grijpelijk een beetje dat dit
„zien" hun zien is, hun ervaring,
en dat dus de ander wel iets heel
anders kan hebben ervaren. Zoals
we al zeiden: de regenbui voor
de ene is een zonnige middag
voor de ander Gebed van de een.
bijvoorbeeld bij ziekte, kan ge
zondheid gaan betekenen, gebed
van de ander echter de dood.
Zolang,een gebed op je eigen
persoonlijk leven, je wel en wee,
un. 6w.«, is gericht moet je niet met de bij u
sterk. Want hoe moet dat ervaring, hoe heerlijk ook,naar
anders met alle dingen die niet een ander lopen
gebeuren of gaan zoals je graag
je toch
1 willen e
hem die als
„waarheid" onder de
wrijven. Zo van: zie je wel,
mijn ervaring dat ik
:t de ander, dat wil
zeggen: met degene die door
Gods liefde even vurig gezocht
wordt als ik, in een waarachtig
gesprek kom, meer nog: een
werkelijk samen-zijn beleef, als
ik geen sluitende redenering wil
overdragen, geen zaken van mijn
ervaring, maar op gevaar af be
spot te worden, in roekeloze en
argeloze liefde met hem aan zijn
tafel ga zitten, aan zijn put, aan
zijn strand. In zijn wijk. in zijn
situatie, in zijn werk. Dat is ont
zettend moeilijk. Want dan moet
je steeds van jezelf een schepje
afdoen. Dan ga je begrijpen wat
„gehoorzaamheid" in de Bijbel
betekent. Maar ook wat belofte
betekent. En trouw Gods. Zoals
ik zei: dat is mijn ervaring. Zon
der die ervaring geen vrienden
onder hen met wie ik vroeger
niet mocht omgaan. Of aan wie
ik het op z'n allergunstigst moest
„zeggen".
Zo staan hier twee ervaringen
de praktijk klopt. Dat is "aast, elkaar- Behoren zij onder
al te menselijk en al te gevaar- dtn kerkdak. Kunnen wij
- - - elkaar luisteren? Kunnen d
lijk, de middag op de brommer elkaar luisteren? Kunnen duizend
is er een voorbeeld van. Integen- meningen nog de luister Gods la-
deel, u werd gezocht
i wel. Want
tens gebeden hebt' Dan "kom je te- b'J mij kwam het uit! Want dan medemens, die „ander" te tonen met omdat mijn vorige brief-
recht bij berusting" daarmee splits je de mensen in twee groe- hoe u in alles hem gelijk bent, u,t.gaaï'
ben ik ook bezig.~Dat kan niet pen: weters en niet-weters. En hoe het
anders, want een Open Brief als dan hebben de weters macht hoe ziekte
de vorige kan nooit af zijn. On- over
derwerpen als die van de vorige mij
keer zijn veel te diep
paar kleine
kolommen te worden afgedaan.
Zo ooit, dan in zo'n ogenblik van
noodgedwongen korte beantwoor
ding, spijt het mij dat ik niet
kan doorschrijven. Misschien kan
ik dat nu toch enigszins, terwijl
ik dan tussendoor jouw vraag be- die zijn
antwoord. doordraagt.
helemaal niet klopt! omdat ik schrijf zal de macht
i dood ons vaneen- der zonde verdwijnen. Maar om-
-weters. Het komt scheuren, hoe wij kinderen ver- da* genade haar morgenrood
dat dit machts-bewust- liezen en midden in de raadsels spreidt,
zovelen staan, hoe wij intens gebeden
hebben om een r
ven met richting
blijmoedige aard,
oplossing
dit: „ik heb het'
van ons, kerkmensen, verwijdert.
Zeggen dat je Jezus kent, met de
ondertoon: en jij niet!, maakt on-
precies zoals je
blik geeft, of de winterjas
God gelooft. God, Die niet
even staat en valt met uw gebedsver
horing, God Die laat gebeuren
zelfs mogelijkheden in dit op
zicht om als ouderling met een
arts tot samenwerking te ko
men"; mevr. J. V.-de J. te B.
én mevr. A. L. M.-E. te L.:
„Het is jammer, dat ouderlin
genbezoek aangekondigd moet
worden; dit geeft een zekere
spanning. Zou 't niet zonder
kunnen? (waar tegenover staat
de opmerking van mevr. de
wed. K. J. H. van de B.-M. te
T.: „Vooral een afspraak, kun
je je van tevoren wat oriënte
ren"); mej. M. H. van D. te Z:
„Zoals het ouderlingenbezoek
van thans dit in tegenstelling
tot vroeger eigenlijk toegaat
is de spanning er uit. Ik herin
ner me van een bezoek dat er
over niets anders werd gespro
ken dan de nieuwe kerk. Kan
het huisbezoek niet gereorgani
seerd worden?": mej. M. H. te
L.: „De verschillende gegevens
van iemands maatschappelijke
positie (zo nauw in verband
staand met iemands geestelijke
ligging!) kunnen toch gemakke
lijk op een kaartsysteem wor
den vastgelegd. Kan er b.v. als
iemand jarig is een desnoods
bedrukt kaartje worden gestuurd
of iets dergelijks. De kerk is
toch een moeder? Laat zij zich
eens een beetje van de moeder
lijke kant laten zien"; mevr. C.
v. R.-v. d. H. te D.: „Men zou
meer avonden of uren per jaar
bij de lidmaten op bezoek moe
ten gaan".
Mevr. A. K. de J. te L.
„Veel predikanten blijken geen
tijd te hebben voor huisbezoek.
Dat is jammer. Zou het, om het
contact te bevorderen niet mo
gelijk zijn, dat een ouderling
van boven de 65 jaar, ook
overdag eens op bezoek
gaat? Bij veel mensen is dit na
overleg zeker te doen"; me
vrouw E. V. K. te B. „Om de
aktiviteit en het medeleven meer
op te wdeken, dan tot nu toe
gebeurt, zou men eigenlijk ge
meentekringen moeten
stichten waar een ieder persoon
lijk actief aan kan deelnemen.
Dan hebben de ouderlingen ook
meer tijd om naar gezinnen te
gaan, waar zij het meest nodig
zijn, nl. daar waar gezins- en
huwelijksmoeilijkheden zijn";
mevr. G. S.-G. te R.: „Het moest
meer gebeuren, dat als men is
verhuist, de ouderlingen op be
zoek kwamen om in de nieuwe
nog onbekende wijk, aanwijzin
gen te geven welke scholen,
verenigingen enz. er zo'n beet
je zijn"; mevr. A. van K.-de V.
te R. (die, dat mag ik toch wel
een keertje zeggen, een bijzon
der aardige brief schreef): „Le
venservaring van de ouderling
en tijdstip van bezoek moeten
zoveel mogelijk afgestemd zijn
op de omstandigheden van het
bezoekende gezin. Het maakt
een heel verschil of men bij
een jonger, een ouder, of een
onvolledig gezin op bezoek komt.
Als men daarmee rekening houdt
kunnen de gesprekken gouden
appelen zijn op zilveren scha
len!"; mevr. G. J.-G. te 's G.:
„Wanneer ouderlingen opgroei
ende kinderen hebben, doen
zij er beter aan geen ouder
ling te worden, doch op hun kin-
'n Boel brieven gekregen 1
jongeren. Om er (sleohts<!)
paar uit te halen:
Mej. A. v.d. H. te A. (sterk
te!): „Is het voor de ouders,
maar vooral voor de grotere
kinderen altijd goed samen
zijn zo'n avond? Juist over
je raakt spreek je je niet zo
makkelijk uit waar je vader
moeder bij zijn. En de ouders
zullen toch ook wel eens
hebben, waar zij liever
over spreken waar de kinderen
bij zijn": mej. H. J. P. te R.:
„Iedereen is dan thuis (er wordt
zelfs gezegd dat je thuis moet
blijven) en ik vind het helemaal
niet prettig om te praten als al
je huisgenoten er bij zitten. Ik
weet best, dat de ouderlingen
niet voor elk lid van het gezin
apart kunnen komen en denkt u
ook niet, dat ik huisbezoek nut
teloos vind, maar je eigen pro
blemen bespreek je beslist lie
ver niet" Hans K. te R: „Ho
peloos, ik schaam me ongeluk
kig als ze aan „mijn ziel" be
ginnen. Mijn vader kijkt dan z<
verwachtingsvol; in de trant var
„heren, doe uw best, ik krijg
het zelf niet voor elkaar"; mej.
S. de V. te 's G.: „Ronduit
moeilijke avond, ik weet dat het
niet klopt maar als 't even kan
piep ik 'm. Waarom? Ik ben
niet zo'n vlotte en om je mond
open te doen waar iedereen bij
zit... om dan na afloop van je
lieve broertje het nodige te moe
ten aanhoren, nee! Ik zou als
het toch moest liever alleen naar
een ouderling toegaan of zoiets".
Na deze hartekreten nog een
enkele opmerking over ouder
lingen en jeugd:
Mevr. T. P.-S. te R.: „La
ten de ouderlingen niet schippe
ren als de jeugd erbij zit, da-
wil ook de moderne jeugd niet.
Persoonlijk heb ik bij ondervin
dingen, dat strenge ouderlingen,
die het de kinderen knap moei
lijk maakten als zij iets ovei
hun houding, hun tegenspraken
en hun kritiek opmerkten, het
meeste gewaardeerd worden.
Die en die, dat was nog eens
een fijne ouderling, wordt er
dan gezegd en dan waren dan
juist de strengsten".
Mevr. S. S.-T. te R.: „De
ouders mogen geen twistgesprek
ken hebben, vooral niet als de
kinderen er bij zijn. Kritiek,
goed, maar dan in opbouwende
zin". In dit verband de (ver
standige) instelling van mevr.
A. M. S.-de H. te 's-G., die er.
in gedachten dan, al vast een
beetje rekening mee houdt, dat
kinderen op een bepaalde leef
tijd toch alles „waardeloos" vin
den en dat tegenover de ouder
lingen ook wel niet onder stoe
len en banken zullen steken. Ten
slotte nog: mevr. S. M. B.-V.
te L. „Vooral voor jonge men
sen is het niet goed, da: levens
vragen worden afgedaan met
bijbelteksten en voorbeelden. Het
zou mooi zijn als ouderlingen
naast bijbelkennis, juist voor die
jonge mens, ook enige psycholo-
giche bekwaamheden hadden".
Bejaarden
te stellen. Dan mag ik mis
schien in het algemeen zeggen,
dat héél veel bejaarden zeer
naar huisbezoek kunnen verlan
gen; men is vaak eenzaam en
waardeert dit bezoek meer dan
menig ouderling zich misschien
kan voorstellen, of, zoals mej.
A. den B. te Z. zegt: „de mees
te ouderlingen ooit zouden kun
nen bijbenen". Dat leert mij al
thans deze „ouderlingen-post".
Ten bewijze een paar opmer
kingen van de vele:
Mevr. W. A. S.-M. te R.:
Vooral als men vaak alleen
is heeft men behoefte aan uitwis
seling van gedachten. De ge
dachte: men denkt aan mij en
neemt de tijd met mij te pra
ten en te bidden, kan een grote
steun zijn"; mevr. K. T. te R.:
„Al ben je tegen of over de ze
ventig. dan zie je toch zo wei
nig een dominee. Daarom ben
je al blij als je ouderlingenbe
zoek krijgt en dan heb je een
heel gezellige avond. Het ver
sterkt de band zo!" Deze wen
sen zijn begrijpelijk, maar zegt
dhr. P. M. te 's-G. (70 jr):
„Mensen, die er nog toe in staat
zijn, moeten naar de kerk gaan,
dan ontmoeten ze vanzelf de ds.
en de ouderling en nog veel
meer". Er is dat geen goede
aanmoediging om mee te eindi
gen?
