FEESTSTEMMING
èn cultuursnobisme
1963
Salzburger Festspiele
Fout in puzzel
Zondagsblad
Jood hoeft niet
te „stempelen"
op zaterdag
RoycA CAub
Tn°^To",C
Strenge straf voor leden
van „Bende van Zorro"
Minister Scholten trekt r
aanzegging niet in
Da Vinei
x M(ke
7
DINSDAG 20 AUGUSTUS 1963
(E bezoeker van de Salzburger Festspiele die zich argeloos aan de poort
van de Mozartstad meldt, wordt meteen geconfronteerd met de ver-
lijnselen die met een festival plegen samen te hangen: feeststemming
cultuursnobisme. Het feest is overal: in iedere (maar dan ook in iedere)
doet men de bezoeker weten dat er een festival is. Hilde Güden
ij de groenteboer, Lorin Maazel bij de wijnhandelaar, Giulietta Simiona-
bij de bakker en Dietrich Fischer Dieskau bij de slager: hun conter-
sitsels zijn bij duizenden verspreid door het blijkbaar niet te stuiten pro-
agandabureau van de Festspiele, daarbij ijverig bijgestaan door de gram-
lofoonplatenindustrie, die het deze keer dan eens niet van de tophits
loet hebben.
Doch daarnaast ontmoet men een
ran het festival geheel losstaande toe-
'anistenhorde van waarlijk onvoorstel-
tepre afmetingen- Het lykt alsof half
uiteSfuitsland is leeggestroomd naar het
tenrijkse vakantiegebied, alsof de
anen en Fransen en masse naar dit
Salzburg zijn getrokken om zich
joed te doen aan de sfeer van voor-
je tijden- Het is natuurlijk de vraag
de vakantiegangers, de dagjesmen-
t, de geheel eigen bekoring van de
ivincieplaats Salzburg aanvoelen,
ar daar komen ze dan ook niet voor.
n.m. Avonds, bij de voorstellingen en con-
prten, maakt men dan kennis met de
■c ijidere zijde van het toeristendom, met
'en die zich op de een af andere wijze
iet de cultuur willen verstaan. Daax
pt men zowel de eenvoudige burgerman
bor wie de muziek een levensbehoefte
Bk als de internationale high society die
Q fch weliswaar niet sierlijk verveelt maar
H {el doet alsof. By een niet eens zo heel
odieus avondtoilet behoort een lijdende
]ek. m een doodgewone smoking meent
(en hier by zonder boos te moeten kij-
p. Dat zijn dan zo enkele uiterlijke
becten van de Salzburger Festspiele
|e de bezoeker opvallen.
Wat het Festival zelf betreft: men
left zich strikt gehouden aan de ver-
juwde bestsellers. Als enige première
dit jaar ,,Dle Zauberflöte", die in
ER
Christ a Linding als Dora-
bella in „Cosi jan iutte".
i nieuwe enscenering van Jörg Zün-
rmann van stapel liep met de jonge
van Kertesz aan de dirigeerlessenaar.
jver hopen we binnenkort te kun-
berichten. Voor de rest zijn er
uurlijk de bekende Mozartopera's
Entführung aus dem Serail", „Cosi
tutte" en „Le Nozze di Figaro" en
rts Strauss' „Rosenkavalier". Gluck's
ligeneia in Aulis" en. natuurlyk na
grote succes van vorig jaar, Verdi's
■ft-ovatore". Een en ander geflankeerd
drie uitvoeringen van ons Nationale
let. concerten, liederavonden en wat
der aan de periferie van een festival
:gt te staan. Ieder experiment in mo
te richting wat het programma be-
Salzburg ontweken. Voor
de concerten vermijden angstvallig
buiten de geijkte Mozart-Beethoven-
ubert-Brahms-paden te begeven en
is een toestand die men toch gaarne
ers zou wensen. Goed beschouwd is
en in de programma's van het Na-
lale Ballet enige affiniteit met de
tntijdse cultuur merkbaar en dat doet
vaderlandse hart dan toch wel goed
Eerste avond
zag op de eerste avond van mijn
pburgse verbiyf een opvoering van
:n cn part's „Cosi fan tutte". Het was
heden dient direct gezegd een door Karl
km voortreffelijk geleide voorstelling
Is men die alleen in Salzburg of in
hen kan zien. De dirigent heeft een
pagwekkende greep op het werk in
geledingen. Bij Karl Böhm
nc m men pas goed met welk een tref-
lerheid Mozart juist ln de orkestparty
Cosi-figuren gestalte heeft gegeven.
prachtig gedramatiseerde spel van
gen en waarheid is Böhm niet ont-
rdorp. n en juist waar in deze „commedia
Dana" voorgewende en echte gevoe-
■■■P elkaar raken is hij op zijn grootst,
laat de Wiener Philharmoniker mu
iten in een volle, ronde klank, die
toch nergens
wordt en die in de
magnifieke akoestiek van het Oude Fest-
spielhaus alle kans tot opbloeien krygt.
Op het toneel hoorde men overigens ook
zaken waarvan het merendeel slechts
met superlatieven is te omsohrijven.
Daar was natuurlyk in de eerste plaats
de prachtige Fiordiligi van Elisabeth
Schwarzkopf. Dat zy vocaal over haar
hoogtepunt heen ia hoort men al by de
eerste noten: de borsttonen hebben hun
draagkracht verloren, in de overgang
tussen laag en midden-register flakkert
de stem en in de hoge tonen wil de
verheid nog wel eens te wensen c
laten. Dooh Schwarzkopf zou Schwarz
kopf niet zyn als zy het vocale manco
niet wist te overbruggen met haar
tistieke potentie en door een uiterst ge
raffineerd gebruik van de stemmlddelen.
Een goed voorbeeld: in de lastige Scog-
lioaria met zijn verraderlijk grote in
tervallen. waren de vocale tekortkomin-
gen evident doch de wijze waarop zij
de moeilijkheden wègzong dwong de
grootste bewondering af. Naast haar
stond als de wufte zusterhelft Dorabella
de mezzo Christa Ludwig.
Een stem die klinkt als het zuiverste
goud, met een praohtig ontwikkeld borst-
register en een ragfijne hoogte. En een
Dorabella-figuur zoals men die zich al
leen maar kan dromen. De vrolijke
loofden, Guglielmo en Ferrando, werden
respectievelijk gezongen door Hermann
Prey en Waldemar Kyaentt. Sedert wy
Prey als de graaf in Mozart's Nozze in
het Holland Festival hebben kunnen
horen is hy vocaal zeker gegroeid: de
stem heeft aan warmte en spankracht
gewonnen. Doch naar mijn gevoelen
dient hij zich toch te waditen
Fischer-Dieskau-imitatie, want diens
,,Sprechgesang" was in Prey's zingen
overal terug te vinden. De tenor Walde
mar Kmentt beschikt over een i:
registers welluidende stem, die hy
treffeiyk beheerst en die voor Mozart-
rollen bijkans ideaal is te noemen. Als
het kamerkatje Despina was Graziella
Sciutti onovertrefbaar in actie
listiek en in haar aria in het tweede
bedrijf gaf zy een treffend bewijs van
haar natuurlijke dispositie voor de rol.
De enige figuur die niet uit de verf
wilde komen w#s de .Don Alfonso
Cari -Dönoh, Dezè zanger bleek niet
beschikken over de filosofische trekken
die Mozart Don Alfonso heeft toebedacht.
Hy bewoog zich over het toneel als
Pruisische landjonker (met monocle
al!), die al heel weinig past in het beeld
dat men zich van een oudere (en wijzere)
Napolitaan vormt. De stem had weinig
nuance en draagkracht, zodat men hier
el van een mi9bezettmg kon spreken.
De enscenering van Leni Bauer-Ecsy
liet de zangers spelen in een gestileerd
decor, waarin in de luoht hangende ge
vels, planten die dienst deden als kap
stok, bomen zonder stam, een Vesuvius
die overal, tot zelfs in het boudoir van
Fiordiligi en Dorabella, stond te roken
alsmede goedkope Italiaanse tuinmeube
len de toon aangaven. Schetsmatige de
cors behoren kennelijk by de eisen des
tyds en men zal er in vele gevallen om
praktische redenen wel vrede mee heb
ben. doch zelden zal men Mozart hebben
zien opvoeren ln een styUozer toneel
beeld.
Grandioos succes
De eerste voorstelling die door ons
Nationale Ballet in het Oude Festspiel-
ha us werd gegeven kan men met eer
gerust hart ais een grandioos succes om
schrijven. Er was kennelijk hard gestu
deerd en wat het ensemble van Sonia
Gaskeli hier presenteerde, w
allure die in het eigen land maar al te
dikwyis ontbreekt. Het was alsof zioh een
wonder aan ons ballet nad voltrokken:
alle bewegingen werden to-the-point uit.
gevoerd en men gaf biyk van een be
wonderenswaardige teamgeest Het pro
gramma vermeldde uitsluitend repertol-
•stukken waarmee men in Nederland
voldoende kennis heeft kunnen maken.
Alleen de enscenering en de kostuums
van „Petruchka" waren gedeelteiyk ver
nieuwd. Geopend werd met Balanchine's
choreografie van de Serenade voor strij'
kers van Tchaikovsky, die men zal ken
nen als een directe vertaling van absolute
muziek in dansfiguren, alhoewel in som
mige delen een vage aanduiding van een
programma is aan te wijzen. Als modern
ste stuk van de avond was er voorts het
ballet .Jungle" in een choreografie van
hudi van uantzig en op eieKtronieche
muziek van Henk Badings. De genade
loze stryd tussen mensen en dieren in de
jungle wordt ondanks de uiterst sobere
tarukkingsmiddeien in een fascinerend
pregnante oeweguig omgezet, die door
de verrassend knappe muziek van Ba-
aings nog wordt geaccentueerd, net an-
vioolconcert van Alan Hovhaness, een
Amerikaan van Armeense geboorte werd
door Pearl Lang in een sterke choreo
grafie gevat, waarin vooral de prachtig
gevoerde ensemblebewegingen opvallen.
Na de pauze zag men ten slotte de be
kende choreografie van Michael Fokine
Stravinsky's „Petruchka", een bont
gekleurd en diabolisch schouwspel op
geniaal geconcipieerde muziek. Het is
in het korte bestek van dit artikel on-
mogelijk alle solistische prestaties ook
maar te noemen. Volstaan we dus met
enkele hoogteppunten: de pas de deux
Sonja van Beers en Ben de Roche-
mont ln „Serenade", de prachtig beheers
te bewegingen van Billy Wilson in
„Shira", de waariyk adembenemende
techniek gedemonstreerd in „Jungle" en
ten slotte uiteraard de spirituele gestes
van Ronald Snyders, Panohita de Péri
en Conrad van de Weetering ln „Pe
truchka". BU kans volmaakt was het aan
deel van het Mozarteum Orkest in de
bak, geleid door een kenneiyk zeer ge-
inspireerde André Presser. Vermelding
verdient voorts de expressieve voordracht
de solopartij in Hovhaness' altviool
concert door Alfred Letizky. Het festi-
valpubliek toonde zich opgetogen en
bracht de Nederlanders ovatie op ovatie,
waarby merkwaardigerwijs Badings*
„Jungle" de graadmeter van het applaus
het meest deed uitslaan.
Spektakelstuk
Het Nieuwe Festspielhaus was het to
neel van het roemruchte spektakelstuk,
dat onder Von Karajan's handen uit ,,11
Trovatore" van Verdi is gegroeid. Het
was zonder twijfel een opvoering van
voortreffelijk gehalte, ofschoon men toch
oren en ogen niet kan sluiten voor de te
kortkomingen, die er ontegenzeglijk
zijn. Von Karajan's regie is het meest
geslaagd in de massascènes waarin hy de
immense toneelruimte kan vullen met
vele, vele mensen. Dan wordt het oog
geboeid door een machtig schouwspel,
dat in ruimteverdeling uitermate ge
slaagd is. Dezelfde enorme ruimte werkt
eohter als een nadeel zodra zich slechts
enkele figuren op het podium bevinden
en die onderling op afstanden van acht
tien meter moeten worden geplaatst
Dan dienen de (overigens slechts schets,
matige) decors en de uiterst spaarzame
verlichting de oplossing te brengen. Het
gevolg is dat het grootste gedeelte van
het werk zich in een op den duur irri
terende duisternis afspeelt. Met de vo
luptueuze klankrijkdom waartoe Von
Karajan de Wiener Philharmoniker en
zijn vocalisten weet te verleiden vergeet
men echter al spoedig de bezwaren. Met
opzet wordt hier het orkest als eerste
vermeld wan 't is duidelijk dat Von Ka
rajan's zorg zich voornameiyk dóarop
heeft gericht. Welk een allure krijgt
hier „II Trovatore" en welk een klank-
tovenarij wordt hier aan de dirigeerles
senaar bedreven Van de vocale presta
ties dient in de eerste plaats de Leonora
van Leontyne Price te worden genoemd.
Een stem van ontzagwekkende omvang,
fluwelig van klank en van een bijkans
bovenaardse schoonheid. Dat zij een tot
in finesses uitgewerkte Verdi-stilistiek
bedrijft zal men niet kunnen beweren,
doch wat zij te berde brengt is zo over
tuigend en zo doorleefd dat men niet
eens de tijd krijgt om bedenkingen te
opperen. Zij beschikt bovendien over
een geheel natuurlyk acteertalent, het
geen haar vertolking tot een ware crea
tie verheft Van eenzelfde kracht was
Giulietta Simionato als de zigeunerin
Azucena. Ook zü wist met haar schoon
ontwikkelde stemmiddelen en haar tot
in details uitgewerkte actie een diepe
indruk te maken. Met de mannelijke vo
calisten was men minder geslaagd. De
tenor Franco Corelli liet „wegens ziekte"
verstek gaan en werd vervangen door
James McCracken, van wie men zou zwe.
dat zijn wieg in Italië heeft gestaan.
De stem is groot en straalt in de hoogte
Leontyne Price en James
McCracken, die Verdi alle
eer aandeden in de uitvoering
van „II Trovatore".
met grote kracht. Hij heelt echter de
typische Italiaanse tenorenmaniertjes en
of hy op eenzelfde artistieke hoogte kan
worden geplaatst als zyn vrouwelijke te
genspeelsters lijkt aan twijfel onderhevig.
Hetzelfde geldt in nog sterkere mate
voor de bariton Ettore Bastianini, die de
rol van Graaf Luna zong. De ruige
grote stem wordt op onintelligente wijze
gehanteerd, met de zuiverheid neemt hi
het niet te nauw, kortom Bastianini i!
het prototype van de Italiaanse zing-
maar-raak-zanger die toevallig is geze
gend met een goede stem. Von Karajan
was er kennelijk niet in geslaagd beide
zangers zodanig te regisseren dat hun
actie enigermate kon overtuigen: zowel
Manrico als Luna waren in hun bewe
gingen stijf en bruusk. Welk een
schil met de van vocale cultuur en
teartalent getuigende Ferrando var
oudgediende Nicola Zaccaria, een bas die
zijn sporen terecht heeft verdiend De
kleinere rollen waren in Laurence Du-
toit, Siegfried Rudolf Frese, Rudolf
Zimmer en Kurt Equiluz voldoende be
zet.
Von Karajan had een enorm koor
apparaat op het toneel gebracht, be
staande uit het koor van de Weense
Staatsopera en een kamerkoor uit Salz
burg. Hij had met dit ensemble kenne
lijk intensief gestudeerd, zodat dit on
derdeel van de opvoering met lof dient
te worden vermeld. Als geheel kan
men de Salzburger Trovatore ken
schetsen als een evenement dat men
niet licht zal vergeten.
JOOP SCHRIER
In de omschryvlng van de puzzel uit
>ns Zondagsblad van17 augustus is een
regel weggevallen. Onder verticaal leze
men: 25 kleine zoetwatervis; 26 vertra
ging; 27 protestantse godsdienst (afk.) en
29 rijksuniversiteit (afk.).
Dank zü de Europese conventie in
zake de rechten van dc mens behoeft
een joods orthodoxe werkloze in België
niet op zaterdag te „stempelen" en kan
betrekking weigeren die het hem
De heer Clymerman uit België stelde
de sabbatheiliging boven de wettelijke
voorschriften en weigerde op zaterdag
te stempelen. Een Belgische rechter be
toogde evenwel dat art. 9 van de con
ventie op de rechten van de mens luidt:
„Vrijheid om religie of geloof te belij
den mag slechts aan zodanige beperkin
gen worden onderworpen als voorge
schreven door de wet en nodig in een
democratische gemeenschap in het be
lang van de openbare veiligheid, i
de bescherming van de openbare
zondheid en de moraal, of ter bescher
ming van rechten en vrijheden van
deren". Aan de hand van dit artikel
schiep hij voor orthodoxe joden een t
zonderingspositie, een uitspraak die
hoger beroep is bevestigd.
Kraan verdween in
Westerschelde
Een stoomkraan met een gewicht vt
150 ton en twee loaders, eigendommen
van de N.V. Aug. de Meyer Zn's expe
ditie- en agentuurbedrijf te Terneuxen.
zün gistermorgen vroeg ln het water var
de Westerschelde verdwenen. Vijf per
soneelsleden konden juist op tUd op de
sleepboot Jean Claude Gerling
springen.
Een ponton met hot materieel werd
naar een vrachtschip gesleept, dat op
de rede van Terneuzen ligt om kunst
mest in lichters over te slaan. Door de
stormachtige wind kwam er steeds n
water aan boord van de ponton. Op
gegeven ogenblik helde deze zo sterk
naar de voorzijde over, dat loskraan
loaders van het dek gleden en in de
diepte verdwenen. De Westerschelde Is
twintig dertig meter diep.
In de loop van de dag heeft
plaats, waar het gezonken materieel zich
bevindt kunnen vaststellen. Het Is nog
niet zeker, dat men zal trachten de kraan
en de loaders te lichten. Dit zal name
lijk veel geld kosten en de verzeke
ringsmaatschappij zal moeten beslissen
of berging de kosten loont. Daar het
gezonken materieel buiten de scheep
vaartroute ligt levert het voor de scheep
vaart geen gevaar op, zo meent men in
scheepvaartkringen in Terneuzen.
Anne Frank-prijzen
De minister van O., K. en W. heeft de
Anne Frank-prijzen 1963 (bestemd voor
dichters) toegekend aan Peter Bergen te
's-Gravenhage voor zijn bundel „Deze
voorlopige naam" en aan Huub Ooster
huis te Maastricht voor zijn bundels
„Uitkomst" en „Groningen en andere ge
dichten."
Voor mensen die kwaliteit verlangen
QUININE
Under appointment by tims Rotterdam
Nozem-terreur in Twente
(Van onze correspondent)
luwelijks twee weken nadat
Losserse nozembende, die ilcb
de „Bende van Zorro" noemt, met
knuppels, messen, ploertendoders
en fietskettingen gewapend de ter
reur in de straten van dit Twentse
stadje tot een hoogtepunt voerde,
hebben vier leden, de raddraaiers
van deze jeugdbende, gisteren voor
de Almelose politierechter terecht
gestaan.
De vier knapen dde een zeer be
deesde indruk maakten een van
hen kon de onverschillige houding
niet volhouden, na een langdurig
verhoor barstte hy in snikken uit
werden streng gestraft voor de open-
lyke geweldpleging, waaraan zy zich
schuldig hadden gemaakt.
De officier van justitie maakte tü
dens deze zitting bekend, dat justitie en
politie in Twente straffer zullen gaan
optreden tegen openiUke baldadighe
den en straatsehenderyen. De jonge
lui. die slch hieraan schuldig maken
zullen onmiddellijk worden opgesloten
en zo snel mogeiyk worden berecht.
Nozemrelletjes komen geregeld voor in
Almelo. Enschede en Losser
De Losserse nozembende had op 3
en 4 augustus slaande ruzie gehad
met de ter plaatse woonaohtige
Spanjaarden, die allen by de N.V
Vredestein in Enschede werken. Een
der Spanjaarden zou een der ver
dachten hebben uitgescholden. Dit
was voor de bende aanleiding om het
tegen de Spanjaarden op te nemen
Er volgde een kort treffen, waarbij
een Spanjaard werd gewond. Na en
kele ogenblikken sloegen de zuider
lingen op de vlucht. Toen de Span
jaarden later met knuppels gewa
pend de nozems te lyf wilden gaan,
wist de politie hen te bewegen niet
op het oorlogspad te gaan.
een brom/iets hebben. Het devies
ran de ..club" is: ..Als een der leden
in moeilijkheden zit, staan de and#-
en hem onpooruiaardelyk bij". De
nozems slaagden er nagenoeg ieder
weekeinde in om een van hen in
moeilijkheden te brengen, zodat zij
gezamenlijk ten strijde konden trek-
ken, iepen Oldenzaalse jongens,
tegen Enschedese nozems, tepen vol
wassen inpezetenen en vaak ook
tegen Duitsers. Verscheidene malen
maakte de politie proces-verbaal op,
maar vaak ook niet.
Zo is bekend, dat dat eens twe>i
Duitsers ernstig zyn mishandeld.
Aangifte vond niet plaats, omdat
men represaillemaatregelen vreesde.
Nu de bende de Spanjaarden als
slachtoffers koos, meenden politie en
justitie krachtig te moeten optreden,
temeer daar de Spanjaarden in Los
ser nimmer voor moeilijkheden zor
gen.
Tydens de behandeling van de
zaak waarschuwde de officier van
justitie de leden van de Zorro-bende,
die niet terechtstonden, dat zij ook
aan de beurt zullen komen. „En de
gene, die verslaggevers van De Tele
graaf te woord hebben gestaan, kun
nen hier ook nog wel eens terecht
komen te staan", aldus de officier.
Enkele dagen na de moeilijkheden
stond in dat ochtendblad een zeer uit
voerig relaas van de onlusten. Het
blad schreef o.a. dat de bende op
wraak zint, sinds vier van hen opge
sloten zyn.
Eis en uitspraak tegen de negen
tien-jarige H. luidde zes weken,
waarvan drie v.w m.a.. tegen de ne
gentienjarige K. acht weken, waar
van drie v.w m.a. en tegen de zeven
tien-jarige M. vier weken, waarvan
twee v.w. m.a.. De zaak tegen de ze
ventien-jarige S. zal voorlopig wor
den aangehouden. Hy zal vermoede
lijk in een jongenshuis worden ge
plaatst.
Devies
Geen beslag op Indonesische schepen
nanavontf
recital 20 23 Omrc-„-
klaes muziek 21,20 Nederlands strijkkwar-
Z tet cn altviool: klas® muziek 21.55 Vocaal
Z ensemble 22.15 22.2-5 Boekbespreking
3o Nwa 22.4o Pianorecital: moderne mui
:9.30 Paul Vlaanderen en het
Margo-Myaterle, deteetive-hoorspel (deel
- Oo Nw 20.05 Klankbeeld 20.33 Opara-
De hninister van justitie, mr. Y.
Scholten, zal de aanschrijving aan
de deurwaarders, waarin hij hun
verbiedt beslag te leggen op han
delsschepen en hun lading die be
horen aan de staat Indonesië, niet
intrekken.
In zijn antwoord aan de Kamerleden
Van Ryckevorsel en Moorman (kath.v
noemde hy het een gevestigde regel van
het volkenrecht dat een soevereine staat
niet tegen zyn wil aan de rechtsmacht
een andere staat onderworpen is.
Dit was ook het uitgangspunt van het
verdrag van Brussel, van 10 april 1926.
op de immuniteit van staatsschepen. De-
immuniteit komt niet te vervallen als
een staat op ander terrein zyn volken-
Volgens de minister is het de plicht
van de regering toe te zien dat Neder-
land zUn volkenrechtelijke verplichtln-
gen nakomt
Hiertoe is in het deurwaardersregie-
ment op het voetspoor van de wet de j Nrs"~ nei maune*r
minister een uitdrukkeiyke bevoegdheid NCRV: 20 20 Memo 20 3o
gegeven. Het bericht dat er kans was ip Europa, TV-film 3. Oo Gel
TV-fii«w so Pianorecital:
NTS; 22.25—22,30 Joi
NCRV: '9.30 Jambor
1963, reportage.
e 20.09 J ournaal.
- brigade,
beslag op de lading van de Thamrin, is H
voor de minister aanleiding geweest i
ruggespraak met de minister van buiten-
landse zaken, de aanschryving aan de Programma voor morgen
deurwaarders te richten.
De aanschryving staat echter het z
voeren van processen niet in de weg. Er Oude
Is voorts volgens de minister geen sprake 8.00 Nw» 8.15 Zuid-Afrikaanse liedjes (gr)
van dat Indonesië boven andere staten WiTterstaoïen"'^!! V a bnl.vtSS" l'S
begunstigd zou zyn door deze aanschri)- Gram :o.!5 Morgendienst '.0.-15 Radiokoor
ving. met orgel; geestelijke liederen 11.10 Om-
SOS-berict
I. 101
- Liet
grar
Waf
HOOFDSTUK I
DE BEZOEKER UIT ENGELAND
„U zult my moeten toegeven, dat het een
merkwaardige transactie is, mijnheer Altring-
ham", zei Anne Tergaard met tegenzin.
De bezoeker zat in de brede baan zonlicht, die
door de paarse ruitjes van de hoge vensters
binnenstroomde in het privékantoor van de kunst
handel Tergaard en Rappaport. Dat licht ver
guldde zyn blonde haar en toverde een aureool-
tje om zyn hoofd. Hij zag er byzonder knap uit
en had uitstekende manieren. Anne Tergaard
vond, dat dat uiterlyk en die manieren juist een
ietsje „te" waren. Maar dat kwam natuurlyk
doordat ze haar wrevel over dat onzinnige voor
stel van die oude despoot van een lady Alicia
onwillekeurig pogde af te reageren op haar on
schuldige tussenpersoon. Die arme jongen kon
het toch ook niet helpen, dat zyn oudtante zo'n
onzinnig plan had uitgebroed.
Harry Altringham glimlachte verontschuldi
gend.
„Oudtante Alicia is nu eenmaal, op zijn zachtst
gezegd een merkwaardige persoonlykheid.Tot die
ontdekking zult u toch zeker ook wel zijn ge
komen in de tyd, dat u haar heeft meegemaakt."
„Het is niet de manier om een zo gunstig mo
gelijke prys te krijgen", merkte Marius Rappa
port met zijn trage stem op, terwyl hy met de
hand over zyn dunnend haar stx-eek.
„Neen, dat is het zeker niet", beaamde Anne
Tergaard.
Harry Altringham keek niet begrijpend van
de een naar de ander.
„Neemt u my niet kwalyk, maar de Stokeley
Da Vinei biyft toch de Stokeley Da Vinci, of hy
nu wordt geveild of ondershands verkocht", pro
testeerde het jonge mens. „Ik bedoel maar, de
intrinsieke waarde
„Behoeft helemaal geen verband te houden met
de prys, die er voor besteed wordt", viel Rap
paport hem in de rede. „Die prys wordt mee
aid, en voor een groot deel, door de
vraag. Daarom is voor de verkoop van een zo
waardevol stuk als de Stokeley Da Vinei een
veiling altijd het meest voordelig. By een vei
ling bieden de gegadigden tegen elkaar op, ter-
De verdwenen
door MARTIN MONS
muziek 12.06
Meisjeskoor
12 53 Gram of i
n 13 00 Nws 13,15 Licht instru-
maembie 13.35 Moderne Tajechi-
14.45 Gram 14 53
wijl by een ondershandse verkoop en dan nog
een verkoop waaraan voor de nieuwe eigenaar
bepaalde voorwaarden zyn verbonden Hij
haalde moedeloos de schouders op.
„Maar die voorwaarde is toch werkelyk niet
van zoveel belang", meende de jonge Altring
ham. „Ten slotte is tante Alicia bijna vijfen
tachtig. De koper van de Stokeley Da Vinei
zal toch werkelijk niet lang behoeven te wadi-
ten voor hij vrij is zyn bezit van het stuk aan
de grote klok te hangen."
„Dat zegt u. Maar Lady Alicia kan even goed
nog tien jaar leven als één. En al die tijd mag
de nieuwe bezitter over zijn koop niet kikken.
Dat is een voorwaarde, die voor menige gega
digde de charme van het bezit zal verminderen,
vrees ik. Ook ijdelheid is een factor, die by het
kopen van kunst sterk meetelt."
„Ja", zei Anne Tergaard, „sterker dan me
nigeen misschien denkt. Ik wil niet onbescheiden
zijn, maar ik veronderstel dat Lady Alicia de
Stokeley Da Vinei toch van de hand doet omdat
zij geld nodig heeft. Is het dan niet van ge
wicht van de nood een deugd te maken en te
proberen de hoogst mogelijke prijs te krijgen?"
„Zii heeft dat geld niet voor zichzelf nodig,
maar voor Brian. Brian is de erfgenaam, ziet
u".
„Neen, dat zie ik. eerlijk gezegd niet. Is die
Brian dan zo'n verkwister, dat zijn tante hem
moet bijspringen?"
„O neen. Die goeie Brian is een toonbeeld instrum*
van alle deugden. Maar hij is zo kaal als een uiailteite
kerkrat. Die goeie, ouwe Brian een verkwister!
Laat me niet lachen. Neen, het zit zo. Stokeley i oude Weense „„.„v..
Manor is onvervreemdbaar. Maar het kan ook recital; moderne muziek :j.5o Bijbeivor-
overgaan in de vrouwelijke linie als er geen 3eYgd. Vd
mannelijke erfgenaam meer voorhanden is. Dat SeuJUeiichten 17A5 instronwnuSjwartei
was het geval bij mijn overgrootvader en zo- 18 06 Meisjeskoren, met orgel en fluit
doende erfde oudtante Alicia als de oudste doch-
ter Stokeley. Voor de eerste wereldoorlog, de
oude heer stierf in negentien acht, kon zij zich
heel ruim bewegen. Daarna werd het een beetje
uitkijken en na de tweede helft heeft de oude
dame zich nogal moeten bekrimpen. Het groot-
ste deel van haar inkomen wordt verslonden door
het onderhoud van Stokeley. Wat je schatrijk oA«tmuziSe?ÜJVm' lezingen :545 Lichte
noemt zijn de Stokeley's nooit geweest. Nu is Hiiver*um n n« m vara 7<» nw.
dat voor haar niet zo erg. Een oude vrouw al- 7 :0 Ochiendg>lm 7 20 Socialistisch stiöo-
leen heeft weinig nodig, zegt u nu zelf. Maar Uh 123 Kianrvaicker: lichte grsm en
als zij eenmaal dood is, komt Brian aan de ^"ages (°m 7.35 Van de \oorpaglna.
beurt. Brian is de kleinzoon van tante Lucy, die fia"ï!8
getrouwd was met Sir Alan Tisdale, zijn vader 909 Gym v d vrouw 9.C0 oude kamermus
sneuvelde bij Duinkerken. De Tisdales hebben (*r) 940 Geiuid«jageni vpro: .0.00 Een
geen rooie duit. Die arme Brian heeft een baan- vAnt" tÏ.ÏX.'°.Ü
tje waarvan je ternauwernood een gezin kunt kcsimuziek <gr> io.35*Vr« entree, cabaret
onderhouden. Bovendien zal hij als tante Alicia 00 Lichte Wcen*e muziek <gr) ujo Ne-
sterft dat baantje moeten opgeven om voor Sto- hobokwartet: moderne muziek
keley Manor te zorgen. U begrijpt, dat de oude hó™ '*2— Meded ten .be-
dame erover in de piepzak zit. Hoe kan de ar- het
me jongen een gezin onderhouden, als Stokeley
eerst krygt, wat het toekomt. En dat Brian
daarmee zal smokkelen, daarvoor behoeft ze niet heus oratorium Ta'oo vrijwillige hulp,
bang te zyn. Hij is het vlees-geworden plichts- waarom cn hoe?, vraaggesprek 15.10 v d
besef. Nu wil het geluk, dat die Da Vinei wel s/an}_,iro° .w_e*w^«L'
vervrpemhaar ic TVTna»- naar. z»_:8r
•4.0o Kore
t en snipperdagen 17.50
weven en nemen. Tlpe voor
•ggebruikers. Verkeersorevelllg-
dorpen 18.00 Nws on commerv-
l"' °,-v Actualiteiten 18.30 Licht Instru
mentaal septet.
TELEVISIE
held ln
vervreembaar is. Maar geen haar op Brians
brave hoofd zou erover denken, die te verkopen,
Dan blyft hy nog liever op een houtje bijten.
Daarom vond tante Alicia het maar verstandi-
ger dat zelf bij haar leven te doen. Ervan ko- Z
men moest- toch. En Brian zou op die ma-
nier de beschikking over een kapitaaltje kry-
gen, dat het hem mogelyk maakte met een ge-
zin behoorlyk te leven op Stokeley Manor. Zy is
er zeker van, dat de Stokeley Da Vinei wel drie
honderdvijftigduizend pond zal opbrengen. Ik M.as'ïn AVRÖ'
weet natuurlijk niet, of ze het schilderij ook te all*»'. TV-show. nts 2: 40 Rondo Slnïo-
hoog taxeert. Ik ben ten slotte maar een leek." ül" Oyert)sse.s Phhnarmomscn Orkswt
Hy keek hen vragend aan.
NTS: 17.00 De Verrekijker, Internatio
naal jeugdjournaal. AVRO: 17.10—17.43 V
d kinderen :9 30 Toerlstlca. derde en laat
ste uitzending van deze reeks vakantie-
programma's NTS: 20.00 Journaal en weer-
AVRO 29 2o DIxlelandmuzlelc
22.-16—22.90
(Wordt vervolgd).
