Mevrouw Schouwenaar: geen]
vrouwelijke aanpak
Ik ben zomaar van het
scherm verdwenen"
Nieuwe lady op maatschappelijk werk:
I&O-etccS
Tanja Koen omroepster-af
Nu .ergens in
het Gooi
7
WOENSDAG 31 JI LI 1963
(Van onze parlementsredactie)
„Vuurt u uw vragen maar af; ik
weet, dat dit er ook bij hoort". Het
lijkt alsof mevrouw drs. J. F.
Schouwenaar-Franssen een inter
view beschouwt als een noodzake-
I lijk kwaad, dat nu eenmaal aan haar
nieuwe status van minister verbon-,
den is. Maar het valt erg mee; al
spoedig zijn we in een geanimeerd
gesprek gewikkeld, waarin de nieu
we bewindsvrouwe van maatschap
pelijk werk vrijwel zonder reserves
op onze vragen ingaat. Zij legt een
welwillendheid en een ongekunsteld
heid aan de dag, die bijzonder pret
tig aandoen en blijkt een levendig
heid van geest,gecombineerd met ge
voel voor humor en relativiteit te
bezitten, waardoor zij wel spoedig de
sympathie van de Staten-Generaal
en van haar ambtenaren zal verwer
ven. Toen zij in de eerste klas van
het gymnasium Haganum in Den
Haag nog maar nauwelijks de ver
buiging van mensa had geleerd, wist
zij al, dat zij klassieke letteren zou
gaan studeren, hoewel haar vader
leraar Frans liever had gezien
dat zij de schone Franse taal had ge
kozen. Daar spreekt een doelbewust
heid en een beslistheid uit, die deze
charmante, zorgvuldig en smaakvol
geklede excellentie stellig tot een
goed minister zullen maken.
Terwijl rij haar gedachten formu
leert, dwaalt haar blik een enkele
maal door haar goed gemeubileerde
werkkamer op het departement op het
Binnenhof, die getooid is met enkele
fraaie boeketten. „Ja, ik houd ver
schrikkelijk veel van bloemen en er
zal hier altijd wel, net als bij mej
Klompe, een grote bos staan", merkt
ze op. Met iets van vertedering laat zij
haar blik rusten op een praohtige or
chidee, die zij heeft gekregen van een
oud-collega-raadslid, die tot voor kort
in het regeringscentrum ook een be
kende verschijning was. „Toen ik in
1949 uit de Rotterdamse raad ging.
kreeg ik een orchidee van hem en toen
ik hier kwam, weer. Dat is bijlzonder
aardig."
In deze kamer voelt de minister zich
kennelijk al op haar gemak. ,,Er behoeft
hier niets te veranderen; alleen dat schil
derij achter u, met dat dode pluimvee
er op, bevalt me niet erg. ik heb nu
eenmaal geen jagersbloed." Achter haar
bureau heeft zij de afgelopen dagen al
heel wat stukken doorgenomen en uit
alles krijgen we de indruk, dat zij haar
zware taak met elan heeft aangevat. „We
hebben als nieuwe ministers allemaal
huiswerk. Ik kan nog niet zeggen wat ik
als m'n belangrijkste taak zie; eerst
tracht ik een overzicht van het geheel
te krijgen en dan te komen tot een af
weging van prioriteiten. Het contact met
de collega's en de sfeer op het departe.
ment vind ik totnogtoe bijzonder ple
zierig."
(GEEN) VAKANTIERUST
Dat huiswerk gaat ook mee n
tiglione de Lago in Italië, wat_
ie kamerdebatten over de regeringsver-
claring haar vakantie voortzet. Het spijt
ïaar een klein beetje, dat we de naam
ran dit in haar ogen zo heerlijke plekje
[rond kennen, want ze hoopt vurig dat
liet te velen daar komen genieten
,waterf wijn en rust."
Het is nog maar luttele dagen geleden,
iat mevrouw Schouwenaar daar door
ormateur Marijnen telefonisch voor een
ninisterszetel werd aangezocht Toen zij
evoren vanuit haar partij de V.V.D.
verd gepolst, had zij maar vreemd
gekeken.
„Ik heb nooit ook maar het flauwste
vermoeden gehad, dat ik nog t
lister zou worden; als men er vroeger
net mij over had gesproken, zou ik heb.
>en gezegd: kom, kom, er is wat de mo-
[elijkheden voor de toekomst betreft,
log wel een ander prioriteitenlijstje
llen. Toen anderen van oordeel
ren, dat zij de aangewezene
portefeuille van maatschappelijk werk
gaan beheren, heeft zij echter niet
ang geaarzeld. Dat ligt niet in haar ka-
akter.
so gebeurde het, dat een dag na
ankomst van haar beide jongste kin
leren een jongen en een meisje var
ertien en vijftien jaar een Friendship
p het dichtstbijgelegen vliegveld landde
m het gezin naar het vaderland te vlie-
en. Of de kinderen het niet vervelend
onden? „Och, laten we de kinderen
liever buiten laten; wat die er
eggen, is zo privé. In elk geval was 1
en prachtige vliegtocht, die nog een i.._
anger duurde dan mogelijk was, omdat
- met een militair vliegtuig niet over
neutrale Zwitserland mochten vlie-
De kinderen mochten in de cockpit
:omen en dat vergoedde voor hen na-
uurlij k veel. M'n oudste zoon ja, hij
net als de beide andere kinderen op
iet gymnasium vaart op het ogenblik
kustvaarder naar Finland."
Comments
Niet gelukkig
IJ//J waren niet gelukkig met het zo.
mercabaret dat Henk Elsink gister
avond voor de VARA-televlsie ten to
nele voerde. Er was wel heel veel werk
van gemaakt en er was afwisseling ge
noeg, maar de diverse nummers waren
net niet puntig genoeg, niet echt gees
tig of adrem. Hinderlijk waren daarbij
weer dc platheden, die men beter had
kunnen vermijden, omdat ze zelfs in
hun soort niet bijdroegen tot enige ware
grappigheid. Henk Elsink komt over
een maand terug met z(jn proepje. La
ten we hopen dat h(j dan meer inzicht
heeft in „hoe het niet moet".
Wel viel er ruim te genieten van de
knap gevonden en /(jntjez-bekeken
filmflitsen van mensen en kinderen.
die zich in hun vakantie aan het strand
amuseren. Dit vormde een onderdeel
van de rubriek „Uit". Het wei-bestuur-
de camera-oog ontdekte tal van koste,
lijkc momenten en w\) in de huiskamer
hadden daar veel plezier van. Film-
werk op uitstekend niveau, waarin heel
wat uren artistieke en technische arbeid
moeten zijn verdisconteerd.
Een groot deel van de politieke uit.
zending besteedde de commentator Joop
van Os aan de in Nederland nog onbe
kende figuur van de Ombudsman. Er
werd veel gepraat over het voor en
tepen van de aanwezigheid van zulk
een centrale figuur maar de conclusie
werd in het vage gehouden. In elk ge
val hebben vele duizenden kijkers die
misschien nog nooit van een Ombuds
man hadden gehoord er nu een bij zich
thuis op bezoek gehad en wel de
Zweedse, die allerlei wetenswaardigs
over z\jn positie vertelde en dat was
al weer een sensatie op zichzelf.
vanavond
ded len boh
12.38 Lichte g:
N'ws
l'25 V d boeren 11.33 Me-
en tuinbouw
illleiten 1S.OO
1.18 Platennieuw
•ntnn!
r.ingeolbitcn. NCRV:
00 Gedeeltelijke uitzending Zcndtngadag
rlebcrgen-Rysenburg :4 45 Morernc gram
lö.OO Rndiophithni
- I9.10 Muziek vjn het L
Heil» (gr) :9.30 Radiokrant 18$0 Lichte Dricbi
gram 20.00 Radlophilharm orkwt en aolla- '3 00
ten: moderne muz 20 30 Dat oude uurwerk derne
tikt wel. eonograflc over een keilt in en piano: moderne
Borne 2. 20 Kapel van dc Koninklijke 17 30 Lichte gram
Luchtmacht 2' 50 Kanttekeningen 22.00 :7 45 Gitaarspel (gr)
Vocaal ensemble en licht instrumentaal en zangeollale 18 13 6t
kwartet (opnl 22.3o Nws en SOS-berlch- tropole-orkeet. klein koor
ten 22AO Avondaluiting 23 00 Lichte gram Hllveiaum II. 238 m AVBO
23.lOuBy de gratie Gods. klankbeeld 2345 7 0 Ochtendgum 7 20 Lichte gram VPRO
-Nw* 730 Dagopening AVRO: 8 00 Nws
II, 291 m. '9 Go V d kinderen Lichte gram 9- 9
24.00 1
19.10 Lief
mui VPRO: 9.30 V d Jeu|
20.00 Nws 20 03 Dc Lombard
V d Jeugd
Beursberichten
17.35 Llchto rkeat
.8 :s Sportagenda :iio Me-
Nwi
RO:
8.15
9.05
lek 23.30 Lichte
r. JeugdJour-
clnderen '9 3o
TELEVISIE
NTS: -.7 00 De Verrekijker,
naai NCRV: 7 0- 7 45 V d kl:
Lassie; Gevaarlijk «pel. TV-fi
20 0o Journaal en weeroverzlcht NCRV:
20.20 Politieke verkenningen: gesprekken
met politieke lledcrs In Indonesia 20.35
De geschiedenis van steenbok Langho
documentaire film (herhaling van
nuori :9ó3 20.86 Wiener melange
ling van 30 maart -.9611 21 35 Geheime bri
gade, TV-film 22.15 De keizer en de nach
tegaal. pantomime met inuziek 22.30 Dag
sluiting. NTS: 22.40—22 45 Journaal.
Meded, cventuci
Beursberichten -3 30 Tiroler
18.15 Eventueel
7,00 V d Jeugd '.S.OO
menade-orke» Nederlandse i
21 Ja-
Prooramm,
Morgengebi
o:
1.50 V
33 Overweg!:
m-Toen
402 m. KRO: 7.00 Nwa 7
.3 Lichte grom en berlc
- Nws 8.15 Llch
rika 19 55 Het Manneke 20.00 Journaal.
VARA: 20.20 Achter het nieuw* 20.45 Acht
aan een draudje. muzikaal Incident 21.15
Hugh Ie, toneelstuk 22,13 Les van Pablo
CLASSICA
Inderdaad heeft het er aanvankelijk
ilerminst naar uitgezien, dat mevrouw
chouwenaar een grote politieke carrière
rgemoet ging. Als jonge vrouw ging zü
p in haar studie in de klassieke talen
zn de Leidse universiteit, waar zU werd
•ntgroend door mej. TJeenk Willink,
bans als een algemeen erkend sociaal
Xpert lid van de Eerste Kamer voor
e PartU van de Arbeid! „Zo'n ontgroe
ning schept een hiërarchische verhou-
merkt de bewindsvrouwe op,
raarop we er haar aan herinneren, dat
aej. TJeenk Willink het minister Klompé
ortgeleden bij de behandeling van de
Ugemene Bijstandswet knap lastig heeft
tcmaakt. Bang la de nieuwe minister
chter niet. „Dan moet Je niet ln de po-
itiek gaan", zegt ze nnchter
Leiden studeerde toen nog mej.
sen ook gelijktijdig met Prinses
luliana, met wie zij zo nu en dan con
tact had, hoewel zij niet tn haar jaar
club zat. „Het is altijd een prettig weer
zien: beiden bewaren we aan de Leidse
studententijd de beste herinneringen."
De k'lassieke studie bracht de studente
ook ln aanraking met „het geheim der
Etrudken". Door het geven van privaat
lessen „misschien is het wat onbe
scheiden dat ik dit allemaal vertel"
was zij financieel in de gelegenheid om
gedurende de zomermaanden in een van
de oudste Etruskische steden, Perugia,
colleges te volgen. En passant moest zij
daarvoor Italiaans te leren, in welke taal
zij ook een thesis schreef, zodat zU zich
laureata in de etruscologie mag noemen
PROEFSCHRIFT
Wanneer we over dit onderwerp pra
ten. lijken zaken als bejaarden- en ge
handicaptenzorg en maatschappelijk op
bouwwerk even ver weg. Tegenover ons
zit een ontwikkelde vrouw, die de we
tenschap lief heeft en als classics in
het woord „doctorarida" nog altyd hoort,
dat op haar eigenlijk de plicht rust
dissertatie te schrijven. „Enfin, dat komt
later misschien nog wel."
We nemen aan, dat het proef
schrift over de Etrusken z<
ben gehandeld, als de minister gelegen
heid had gehad om het te schrijven.
„Kijk", zegt ze en nu horen we dt
lerares ik ben niet op zoek naar dt
taal der Etrusken. Gesteld, dat we dit
zouden vinden, wat dan nog? We heb-
rs geen Etruskisohé literatuur."
Veel interessanter vindt mevrouw Sohou-
bijvoorbeold de invloed dei
Etrusken op de Romeinen. Vergelijkt u
»ens de Griekse eri de Romein
se persoonsafbeeldingen. De Grieken
schiepen ideaalbeelden, maar bij de Ro-
vind je een, ik zou bijna zeg
gen glasharde, realistische portretkunst,
'at is invloed van de Etrusken."
Nog maar 21 jaar oud, staat mej. Frans-
in vóór de klas. Op het lyceum aan het
Stokroosplein te Den Haag eerst, op het
toenmalige meisjeslyceum aan de Rotter
damse Witte de Withstraat en
Erasmianum later en nu al weer sedert
aantal jaren op „De Werkplaats" van
Kees Boeke in haar woonplaats Biltho-
ven, waaraan een volledig gymnasium
verbonden is. „Gelukkig zfjn alle kandi
daten dit jaar geslaagd," zegt ze
zucht. Is het alleen een zucht
luchting of ook van spijt, dat zij het
schoolleven vaarwel moet zeggen'
laatste noemt ze ronduit „heel
lend". Ze houdt van het contact met
jonge mensen, want ze vindt ze pittig er
vol belangstelling. Kom by haar niet aar
klachten over „de jeugd van tegen,
woordig"!
Geen wonder dat mevr. Schouwe
naar zich als lid van de Eerste Ka
mer persoonlijk betrokken voelde bij
de behandeling van de mammoetwet.
Het is een merkwaardige situatie, dat
zij haar stem aan het ontwerp van
Cals meende te moeten onthouden en
thans ad interim zal optreden als
minister van o. k. en w„ wiens taak
het is de mammoetwet tot uitvoering
te brengen. Een onmogelyke toe-
Prins Bemhard
bezeerde rug
Gisteren ls prins Bemhard in Porto Er-
ile, waar het koninklijk gezin met va
kantie verblijft, bij het opstappen op zijn
motorboot gevallen, waarbij hij in niet
ernstige mate zijn rug heeft bezeerd. Een
onderzoek heeft geen verrassingen opge
leverd en aan de Prins is alleen veertien
dagen rust voorgeschreven. Het voorge
nomen bezoek aan de Wereldjamboree,
die in augustus in Marston wordt gehou
den, zal evenwel niet kunnen doorgaan.
In het Weesperpleinziekenhuis in Am
sterdam is gisteren de 76-jarige J. L. Tel
ling overleden aan de verwondingen die
hij in de middag van 22 juli had opgelo
pen toen hij bij het oversteken van een
zebrapad op de Haarlemmerweg door een
personenauto werd gegrepen.
stand? „Och," zegt de minister, „ik
heb al tegen meneer Bot gezegd dat
ik loyaal aan de uitvoering zal mee
werken als ik hem moet vervangen."
IN DE POLITIEK
„Ja, ik was laat daarmee," antwoordt
de minister als wjj haar vragen of zij pas
tijdens de oorlogsjaren tot politiek be
wustzijn kwam. Met vele anderen ginR
zij in die jaren beseffen welk een groot
goed de geestelijke vrijheid ls en toen
haar na de bevrijding werd gevraagd of
z(j bereid was om ln de gemeenteraad
voor de Partij van de Vrijheid zitting te
nemen, stemde zij toe. Misschien
haar de aandacht gevallen zelf weet
de minister het ook niet door haar
werk onder de vrouwelijke politieke
delinquenten. Het was haar eerste a
raking met het maatschappelijk werk.
Voordat zij in de raad zitting m
moest mevrouw Schouwenaar eerst nog
lid van de liberale partij worden. Ze
praat er heel laconiek over. ,,lk vroeg de
statuten ter inzage; welnu, die bevielen
me en de mensen bevielen me ook."
Haar man, marine-officier en jurist,
koos voor de Party van de Arbeid
had voor deze partij zitting in de Tweede
Kamer tot hij aan het einde
vorige jaar overleed. Men moet van haar
dan ook niet verwachten dat zij zich
scherp afwijzend over het socialisme uit
laat. „Op economisch gebied zijn er prin
cipiële verschillen, maar V.V.D. en
P.v.d.A. zUn beide partyen, die geestelijk
open staan."
„De meeste vrouwen stemmen op de
zelfde party als hun man. Verklaart u dit
uit een zekere politieke onmondigheid of
byvoorbeeld uit gebrek aan politieke
ontwikkeling en interesse?", vragen we.
De minister antwoordt: „Ik heb de
cyfers niet in m'n hoofd, maar de statis
tieken wyzen wel uit dat steeds meer
vrouwen hun stem op de party van eigen
keuze uitbrengen. Zeker in Nederland
vormt de vrouw zich steeds meer 'n eigen
oordeel. En dat is maar goed ook, want er
De nieuwe minister van maat
schappelijk werk bezig met
zoals zij het zelf uitdrukt
haar huiswerk. „Bloemen zullen
er altijd wel in deze kamer
staan".
wordt ook steeds i
ken. Denkt u maar eens aan de rol. die
de vrouw speelt by emigratie of in het
proces van de industrialisering van het
platteland of bij de B.B."
GEEN SPECIALE
AANPAK
„Ik ben zomaar van het scherm
weggebleven", zegt Tanja Koen
genoegelijk, „plechtig afscheid ne-
men is niks voor mij! Ik ben elf
jaar omroepster bij de NCRV ge-
weest en nu hou ik er mee op.
Maar ik blijf in losse dienst bij
1 de NCRV-televisie werken, zo'n
haar getrok- beetje in dingen waar een vrouwe-
stem voor nodig is... de plannen
zijn nog vaag".
In feite zou met deze mededeling
dit stukje kunnen eindigen, wat dat
is al het nieuws dat Tanja Koen weet
te vertellen. Maar het is prettig pra
ten met haar en elf jaar televisie
werk leidt gemakkelijk tot een lang,
van de hak op de tak springend ge
spreker zijn veel herinneringen.
Wanneer men dan bovendien ge
trouwd is met het hoofd van de
- - Peter Koen,
het monopolie zijn die herinneringen met het heden
n intuïtie of van emotie?" en de toekomst verweven tot één
Zo spreekt de vrouw, voor wie het. grote belangstelling voor alles, wat
een jaar of wat geleden nog hele- er achter en op het scherm gebeurt
maal de vraag was of he, bestaan:
apart departement voor nieuwe woning heeft gevonden, voelt
maatschappelijk werk wel gerecht- een zekere trots vanwege de geleverde
vaardigd was. „U weet dat dit ge- prestatie, die een rallyrijder eer zou
luid verstomd is", antwoordt ze wan- aandoen.
neer we dit voorzichtig in het mid- w""' Peler Ts,1ja Koon hebben
j door de jaren heen gedroomd van „een
den brengen. „Mejuffrouw Klompé; heel oud karakteristiek boerderUUe er-
heeft het departement van de grond gens ver weg een vage voorstelling,
gebracht en het een eigen gezicht ge- j die nu beslist werkeiykheid is gewor-
geven. Men zou het een groot com-
baantje. Het gezin is de hoofdzaak. Eu
ik ga niet weg bij de NCRV, ik werk nog
steeds. Ik spreek commentaar bij filmp
jes en Ik doe wel eens Jets voor het
vrouwenprogramma, vraaggesprekken
enzo. En dat blyf ik doen".
„Dus geen echt afscheid van het
scherm?"
Vraag: „Hebt u als vrouw
aanpak van de zaken?"
Antwoord: „Ik ben helemaal niet v
mening dat de vrouw de dingen op e
geheel eigen manier benadert. Ik heb
nog nooit een illustratie van gezien. Heb- NCRV-televisiesectie
fraaie avondjapon met kunstig door do
kapper gelegde lokjes, maar haar uiter
lijk prettig heeft aangepast bij de lan- ..O nee. maar een beetje minder ge-
delijke omgeving. „Toen wij hier pas regeld van huis. Nee. een echte opvolg-
woonden hebben we door te hard rijden ster heb ik niet. Ik ben wel eerste om-
direct een schokbreker verspeeld en roepster geweest, maar nu er zoveel uit-
nou kruipen we natuurlijk ook. zendingen zijn verandert dat allemaal
De kleine boerdery is van binnen al De NCI*V heeft nu drie omroepsters, die
net zo rustiek als van buiten '„Het wissehm elkaar gewoon af.
wordt nog wit geschilderd met blauwe Vanzelf gaan de gedachten terug naar
luiken!" en is verder voorzien van alle- de „goeie ouwe tijd" bij de televisie
maal kleine bijgebouwtjes cn een fijn (tien, elf jaar geleden!), toen dc om-
stukje grond, dat niet afgepaald behoeft roepster nog de hele avond midden in
te worden omdat het tóch in de vrije het programma zat, als een omroepver-
natuur verloopt. eniging eenmaal per veertien dogen ult-
Drie van de vier kinderen want 5 zending had.
maanden oude Petra weet er nog niet w__.
meer ven <tan d.t het lekker i. om bul- m kh T '""J*
ten ln de zon te steen In heer wegen - bU
die het gezin Koen tell genieten volop r en de hele
v.n dl, L™.kk.liik. IwlL Uiteend log. del is nu ellemeel enden
geworden".
dit verrukkelijke buiten
„Grappig hè", vertelt Tanja Koen over
haar kinderen: „We hebben nu eigen
lijk twee stel. Mirjan is al vijftien en
Jurgen veertien en dan na een hele tyd
komen Saskia die nu vier is en kleine
Petra. Haast twee generaties.
Nu zit de omroepster dikwyis ver van
de studio waarin wordt gewerkt af. Zij
heeft haar „tekstzy weet wat er gaat
komen, maar zy heeft, in haar presen
tatiestudio, geen deel meer aan de uit-
pliment voor haar kunnen noemen
dat aan het hoofd van het departe-
ment thans iemand staat, die zich
vroeger wel heeft afgevraagd of dit
de enig juiste organisatievorm was".
We wisten het al van horen-zeggen:
de nieuwe bewindsvrouwe van maat-
Ergens in het nog ongerepte Gooi.
waar de vergeten hoekjes van Hilver
sum, Blaricum en Eemnes elkaar raken
niet hun restjes bos. veld en hei, staat
dat oude boerderytje toch echt.
Maar zo'n heel gezin vraagt byzonder "8
veel zorgen, vooral nu met twee klein- "^n da' is we' heel iets anders. Daar-
tjes. „Ik was veel teveel weg en al om 's het voor nieuwe omroepsters alle-
woont nujn moeder nog altyd bij ons, maa* geweldig moeiiyk: zo komen aan-
Ik kan haar niet óók nog met een hele reizen ergens vandaan, ze repeteren de
babyverzorging opschepen. Trouwens aankondigingen en ze hebben niets mee-
ik heb elf jaar omgeroepen op het Bemaakt van de manier waarop de uit-
scherm en nu wil ik het wel eens aan zending tot stand is gekomen cn zo
anderen overlaten". staan helemaal buiten de actie".
Bijbaantje
Vroeger
Geertsema stond voor de deur. Zijn ogen gloei
den als kooltjes vuur en nog voordat de deur
goed en wel open was, baste hij de verschrikte
Bernhard toe: „Ik moet mijnheer Bodenstein
spreken Geertsema is myn naam Ik moet
mynheer dringend spreken."
Bernard liet hem binnen en sloot de deur ach
ter hem dicht, bedachtzaam en voorzichtig alsof
ze van fijn kristal was.
,,'k Zal u even voorgaan," zei hij, terwijl hij
als een kostertje voor Geertsema uitstofte. Hij
liet hem in het bediendenkantoor binnen en wees
op een stoel.
„Gaat u maar even zitten, dan zal ik kijken
of mijnheer u kan ontvangen. Mijnheer heeft het
nog al volhandig, ziet u.
„Dat kan me niet schelen. Ik moet mijnheer
spreken. Het is dringendheel dringend."
„Geertsema zei u, was de naam?" vroeg
Bernard.
De bokkige Geertsema verwaardigde zich niet
te antwoorden.
Als een waardige Chinese afgod zat Boden
stein achter zyn tafel. Hij was een van die on
begrijpelijke mensen, waarvoor blijkbaar de tyd
heeft stilgestaan. Het soort wezen dat nimmer
werd beroerd door de dynamiek van een jach
tende twintigste eeuw en aan wie slechts een
jabot, wat kanten lubben en een gouden snuif
doos ontbraken om als contemporair in de da
gen van weleer te worden teruggeschoven. Een
schril contrast met de protserige en lawaaierige
Geertsema, die zelfs in deze eeuw van zakelijke
verwording, een hinderiyk en opdringerig mens
was, die meende dat de wereld van hem was.
Iemand die slechts het wereldje kent, waar har
de guldens en interest en kredieten met onder
pand regeren en niet besefte wat een wurm hij
eigenlijk in dit bestel was.
„Ik zou wel eens willen weten, mijnheer Bo
denstein, wat dat allemaal betekent," begon hij
op een bijna ruzieachtige toon. zonder zelfs de
moeite te nemen de waardige bankier te begroe
ten. Bodenstein mocht dan al niet met zijn tijd
zijn meegegaan, maar hij beschikte in ieder geval
over de gave, die tijd tot de orde te roepen,
"■anneer het nodig was.
„Mijnheer Geertsema," zei hij rustig, en de
Re"' ..Nee. ik vind het niet erg. Misschien ...Nou, die ee„» tud, d.t we. wel enie'
..Och. het went wel', meent Tanja als het nu mijn echte beroep was ge- Vóór de uitzending 'aavnnHK mnnui fo
schappelijk werk is zeer ad rem....! Koen. nu eens niet verschijnt in een weest, maar het was ten slotte een by- de he]e dog j(1 de s(udjo zjj|) A]ks wJd
utprecies uitgekiend en gerepeteerd, dat
was ongeloofiyk boeiend. Daardoor heb
tijns. Twee kerels, die failliet zijn op het mo- ik zoveel van het bedrijf leren kennen
ment, dat ik hun faillissement belief aan te vra- en daarom kan ik het ook niet meer mie
gen "Plotseling barstte hij uit: „En de „Ka- sen",
trynsveen" was van mij. Dat weet je net zo
goed als ik. Ik, en ik alleen had de eerste hy- j »En of Dikwyis ga ik avonds met
potheek èn de tweede hypotheek in handen. Ik Pet«r mee. Door *yn werk blijf ik overal
had een vordering van bijna zevenduizend gul- betrokken en dat la wel het fijnste
den achterstallige rente Ik kon beslag leggen wat ik van de omroeptijd heb overge-
het begin af bij
ONDEK
VALSE
VLAG
kalmte, de waardigheid, die, zonder hooghartig
te zijn, uit de brave, oude man straalde, imponeer
de het patsertje toch wel enigszins. „Mijnheer
Geertsema. ik heb van mijn bediende begre
pen, dat u mij over een dringende aangelegen
heid wenst te spreken. Ik ben een zakelijk
iemand, zij het ook, dat ik in veler ogen en
ik vrees ook in die van u ietwat ouderwets
ben. Maar zoudt u mij het genoegen willen doen
my duidelijk, en ik zou daaraan willen toevoe
gen, concreet en kort, te willen zeggen, wat u
op het hart hebt."
„Concreet en kort, hè," herhaalde Geertsema
op bijster agressieve toon. „Nou dat zal ik u dan
eens vertellen. En wel heel kort. Wat betekent
dat mei de „Katrynsveen?"
Bodenstein haastte zich niet en keek de brie
sende Geertsema enkele ogenblikken zwijgend
aan.
„Met de „Katrynsveen", zegt u? Het is my
niet geheel en al duidelijk, wat deze ik kan
niet anders zeggen dan onbestemde vraag
eigenlyk betekent en waarom u zich over een
onderneming, die niet de onze is, tot mü wendt.
Het wil mij, geachte heer Geertsema, zo voor
komen, dat u zich over zaken die met de „Ka
trynsveen" in Verband staan beter kunt wenden
den tot de heren Martyn, die, naar ik meen, di
recteuren zijn van de vennootschap aan wie deze
bodem toebehoort."
Geertsema grijnsde een duivels lachje. Treite
rend zei hij:
„Oh ja, hè Ik moet me wenden tot de Mar-
op de schuit Ja. ik kon ze aanslaan en publiek
veilen Die schuit was van mij Dat weet u
en dat wisten de Marty ns
Droogjes vroeg Bodenstein: „Waarom heeft u
dan uw rechten niet doen gelden? Het is u, naar
ik uit uw ietwat heftige uitlatingen moet opma- j
ken, meer om de bodem dan wel om het geld
te doen. Of heb ik dat misschien verkeerd begre-
pen?"
„Ja, ja; speel maar 'onder één hoedje met die
twee bankroetiers."
„Mijnheer Geertsema," viel Bodenstein hem
scherp in de rede, terwijl hij vermanend een
hand in de hoogte hield als een stopsein, „óf u is
niet voldoende op de hoogte van de Nederland-
se vocabulaire óf van het Nederlandse recht.
Bankroetiers, dat wil zeggen, strafrechtelijke mis-
stappen zult u de heren Martijn toch niet in de
schoenen willen schuiven. Dat zU zich in finan-
ciële moeilijkheden hebben bevonden wil ik niet
ontkennen, maar dat geeft u nog niet het recht
te spreken zoals u gedaan hebt. U moet werke-
lijk een beetje op uw woorden passen."
„Oh ja Ik moet een beetje op mijn woor-
den passen, hè mijnheer Bodenstein? Ja, kijk; ik
ben van huis uit maar een heel gewone jongen
en geen „mijnheer de bankier". Ik ben nu een-
maal niet zo deftig, maar over wat fatsoen
houden: ik ben
geweest en dan kry* Je wel reusachtig
veel waardering voor al hel gezwoeg.
Want er wordt ontzettend hard gewerkt
by de televlaie en bet is zo n interessant
bedryf!"
Veel contact tussen omroepsters ha-
staat er ook niet meer
„Vroeger. Ja. dan ontmoetten we el
kaar zo af cn toe by gelegenheden of
op feestjes. We werden ook wel eens met
z'n vijven uitgenodigd ergens voor. Toen
was je samen „de Lv.-omroepsters
maar dat is ook allemaal veranderd, er
zijn er nu teveel en ze zijn ook veel
losser van het echte bedrijf'
Zo ziet u. dat er ook na tien jaar al
kan worden teruggedacht aan „een goeie
ouwe tyd".
Maar ongeduldig geschrei van de baby
brengt mama Tanja vlug in dc tegen
woordige tyd terug. De kleine Petra
krijgt honger cn dus kan er niet langer
gebabbeld worden.
Saskia wil wel een handje geven
d.« £d{d|Ute™c,te,!f,„vr;ri^
omdat je het onderpand, waar je al jaren lang ho°8hartige commissie van uitgeleide,
op hebt zitten loeren, kunt grijpen, ja mijnheer «Tot ziens", zegt Tanja Koen. „en
Geertsema. ik begryp het volkomen Dat is en voorzichtig maar weer'
blijft fatsoeniyk en netjes zaken doen volgens Het dwaze hobbelpaadje begint
uw begrippen dan", vulde Bodenstein aan met f
een rust, die Geertsema eenvoudig dol maakte.
„Niet zeker vroeg hij nijdig. „Ben ik
misschien niet in myn recht?"
nidden in de uitbundige plas z
schijn, die van het bedrijvige oude
boerderijtje een levend zomcrschil-
i derij maakt.
(Wordt vervolgd)
