GEDRAGSPATROON
met
A nglo-A merikaans
karakter
Verrassing van Capucci:
vrouwen met kniekousen
Jyfff-..
«ssftrtsi sruszrii ■•Sar' bzriri'X' de hT°"di"9
Lifters gooien
fles op weg:
vier gewonden
7
MA A.N DAG 29 JULI 196.»
„Wij scheppen jaar na jaar een nieu
we gemeenschap in Australië een
merkwaardige nieuwe gemeenschap!"
De woorden zijn van ce federale mi
nister-president Sir Robert Menzies.
toen hij de vorige maand in Canberra
de jaarlijkse ..Australian Citizenship
Convention'- toesprak, welke dit keer
aan de. immigranten-jeugd was toege
wijd. „Wij moeten ons ervan bewust
zijn", zo voegde de „man met de zil
veren tong" er nog aan toe. „dat hoe
wel velen van ons als individu niet veel
veranderd zijn, de gemeenschap aan
zienlijk veranderd is".
Sir Robert, die overigens als behou
dend te boek staat, doelde zonder meer
op de bevolkingssamenstelling, zoals
deze zich na de oorlog ontwikkeld heeft
Van de ongeveer elf miljoen inwoners,
die Australië thans telt, is iets meer
dan een vijfde deel sinds 1945 als im
migrant binnengekomen. Omdat de helft
hiervan uit Britten bestaat, betekent
dit een aanzienlijke versterking van
het Angelsaksische element. Dit neemt
echter niet weg dat continentaal Euro
pa eveneens zijn stempel op het Austra
lische leven is gaan drukken. Aan de
oppervlakte en in het bijzonder in de
grote steden merkt men hier reeds het
nodige van, maar in de roekomst zullen
deze buitenlandse stempels bepaald
veel zwaarder worden.
Op de hierboven genoemde Burger
schap Conventie kan volgens de me
ning van waarnemers van een soort
doorbraak worden gesproken. Met een
flair en een openhartigheid de jeugd
eigen werd frisse, opbouwende kritiek
geleverd op het Australische conserva
tisme en chauvinisme.
WAT DAN?
Wat Is' dan zo opmerkelijk en zo
waardevol in die geadoreerde en zo
zwaar bezongèn ..Australian way of
life"? vroegen talrijke, jeugdige gedele
geerden zich af. Moet het gedragspa
troon van morgen niet tevens worden
bepaald door de gewoonten en opvat
tingen van de mensen, die uit andere
landen naar Australië zijn gekomen?
Ware integratie is een tweerichtings
verkeer van •wederzijdse kennismaking
en aanpassing. Aan de ene kant moet
de immigrant positief tegenover de leef
gewoonten van de ontvangende gemeen
schap staan: aan de andere kant
dient de ontvangende gemeenschap een
deel van de maatschappelijke eigenaar
digheden van de immigrant als richt
snoer, of zelfs als norm voor het eigen
gedragspatroon te aanvaarden. 1UCU uai w-aien iiöIJZonaer
Uit een van de studiegroepen: die interessant" in feite beleefdheidsfrasen
zljn> geen enkele werkelijke be
Van onze speciale verslaggever Link van Bruggen
SYDNEY, juli
Elk volk heeft een eigen gedragspatroon; elk land heeft z'n eigen leefgewoonten en eigenaardigheden. Zo ook
Australië, dat, in geografisch opzicht, zo ver van de Westerse wereld vandaan ligt, terwijl het, in politiek
opzicht, er zo nauw bij betrokken is. In 'f algemeen kan van dit aan de andere kant van de wereld liggende con
tinent gezegd worden dat zijn „way of life" typisch Angelsaksische stigma's draagt. Vooral de laatste jaren
kan echter ook van een zekere „Amerikanisering" worden gesproken. Verwonderlijk is dit niet, daar de voor
uitgang zowel als dc ontwikkeling in stadia van steeds hoger opgevoerde snolheden zijn gekomen.
feestjes en picnics, terwijl zij uitnodi
gingen rondsturen om op bezoek te ko
men. en introducties uitschrijven voor
clubs en andere organisaties.
De ..Good Neighbour Movement"
werkt overigens niet alleen onder de
„nieuwe Australiërs-' (een veel becriti-
seerde term. omdat hij discriminatie
in zou houden). Hij probeert ook de
Australische bevolking te overtuigen
van de wenselijkheid om mee te hel
pen aan de immigranten-integratie.
Uitgangspunt hierbij is het belang dat
Australië heeft bij een snelle bevol
kingsgroei, daar de natuurlijke aanwas
ten enenmale onvoldoende Is om de
ontplooiingsmogelijkheden uit te buiten
van een 'continent, dat tweehonderd
keer zo groot als Nederland is.
Emigrant zal zich dienen
aan te passen
■I
Wol, wol, wolAustralië is de grootste wolproducent
persoonlijke, of huiselijke problemen te van "e Stille Oceaan.
koop te lopen. Noch de „baas", noch
z'n collega's zullen zich hiervoor in
teresseren, hoewel niet iedereen dit on
middellijk zal bevroeden. Beheerst men
het Engels wat beter, dan zal spoedig
geconstateerd kunnen worden dat ter-
als ,,Is dat waar?" en „Bijzonder
minimum
welke zich bezig hield met de deelne
ming van de immigranten-jeugd aan
het sociale leven, kwam zelfs de merk
waardige betiteling „Australiër plus"
tevoorschijn. Met deze term werd de
jonge man of vrouw bedoeld, die niet
alleen vloeiend Engels spreekt, maar
ook de taal van het land van 'herkomst
van de ouders in ere houdt.
Wat dan is de „Australian way of
De minister van immigratie, A.R.
Downer
life"? Het is in het begin van dit ar
tikel al min of meer gesteld: een meng
sel van Angelsaksische eenkennigheid
en Amerikaanse zakelijkheid. Het
weekend-leven bijvoorbeeld door de
veertigurige werkweek heeft vrijwel
iedereen de zaterdag voor zichzelf
is een buitenleven, waarin de tuin, het
uitje (strand, picic. barfecue en de
beoefening of bijwoning van deze of
gene tak van sport centraal zijn ge
steld. Het glaasje bier na afloop van
de dagtaak is voor de meeste Austra
liërs een soort geloofsbeginsel gewor
den. Het gezinsleven en ook het par
ticuliere leven dragen een onwaar
schijnlijk privé karakter, zo onwaar
schijnlijk zelfs dat bij de eerste ken
nismaking de woorden „koud" en
„ongezellig" op de lippen branden.
NIET AANTASTEN
De emigrant doet er goed aan de ei
genwaarde van de Australiër niet al
te zeer aan te tasten. De man. die
vindt dat een bepaald soort werk in
Nederland beter of efficiënter wordt
gedaan, zal eerst moeten tonen wat hij
waard is, als hij ten minste niet voor
een betweter wil worden versleten.
Kritiek van buitenstaanders ligt de
Australiër In 't algemeen niet. Als men
hem vraagt waarom een genomen
maatregel, of een zekere leefregel on
dersteund moet worden, krijgt men
heel vaak ten antwoord: „Omdat het
Australisch fa!''
langstelling inhouden. Tijdens de werk
uren is de Australiër alleen maar in
datgene wat hij doet geïnteresseerd,
of, misschien beter uitgedrukt: in de
pegulawten, die in z'n loonzakje komen.
Zo vlug als de emigrant voor een be
paald soort werk aangenomen is. zo
snel is hij datzelfde werk weer kwijt.
Hij kan op staande voet ontslagen wor
den, zonder enig verhaal te hebben
„Ik heb geen werk meer voor je", of
Je deugt niet voor datgene, waarvoor
Je bent aangenomen!" zijn dikwijls alle
woorden, die er aan worden vuil ge
maakt. Hiertegenover staat dat de
werknemer op dezelfde abrupte wijze
het dienstverband kan beëindigen.
NIET VERKIJKEN
Zodra de emigrant voet op Austra
lische bodem zet, zal hij merken dat het
huurkoopsysteem hem in staat stelt
binnen enkele dagen of weken een auto
een ijskast, een televisietoestel en
veel andere statussymbolen aar.
schaffen Hij moet zich hier echter
op verkijken. Het totale crediet, dat
door het bedrijfsleven aan de
ment is verschaft, mag dan m
buurt van de drie miljard gulden lig
gen, de maatregelen, welke genomen
worden, als niet aan het afbetalings-
contract k3n worden voldaan, zijn uit
zonderlijk hard Legio zijn de gevallen
van mensen, die hun auto voor drie
kwart hebben afbetaald en deze toch
kwijt r^ken, omdat de wekelijkse of
maandelijkse cheque stagneert. En de
manier waarop is ook al niet om over
naar huis te schrijven. Heel vaak
wordt de watfen, als hij ergens gepar
keerd staat, weggehaald. Doet nier
aangifte van vermissing, dan is het
eerste wat de politie vraagt: „Bent u
soms achter met de betaling?"
Is Australië dan zo koud, zo bikkel
hard? Ik geloof het- niet alleen het
gedragspatroon is zo anders. Voor kre-
peergevallen, die over 't algemeen
veel publiciteit krijgen, wordt diep in
de beurs getast. Hetzelfde kan gezegd
worden voor alle mogelijke doelstellin
gen. welke in de charitatieve sfeer lig
gen. De burenhulp ten slotte is, vooral
op het dunbevolkte platteland als een
heilige wet. Zit iemand werkeijk in de
mist, dreigt er ergens een calamiteit,
dan zal geen Australiër een ander in
de steek laten.
De uitdrukkingen „betere stand,
middenstand en arbeidersklasse beteke
nen niet veel voor een Australiër. Wel
iswaar zijn er wijken met vrijwel uit
sluitend dure huizen, en mensen met
inkomens, die ver boven het gemiddel
de liggen, maar het begrip „klasse"
als een aparte categorie en met een
bepaalde levenswijze is in Australië
onbekend. Een uitzondering moet mis
schien worden gemaakt voor de „gra
zier". de hereboer, die door de grond-
speculaties en de gunstige wol- en
vleesprijzen niet alleen in het geld.
maar ook in de pretenties is gaan
Om de succesvolle integratie van
nieuwkomers in de Australische ge
meenschap te bevorderen, werd in 1950,
tijdens de eerste Burgerschap Conven
tie. de „Good Neighbour Movement",
opgericht. Deze beweging, die uniek
in de wereld is, werkt met duizenden
vrijwilligers, en wordt voortbewogen
door o.m. de kerken, de vakbonden, de
werkgeversorganisaties en de irnmi
granten-verenigingen. Op de plaatselij
ke afdelingen rust de belangrijke taak
de emigrant bij het vinden van
gelukkige en waardige plaats In het
nationale gezin behulpzaam te zijn.
warmte en vriendschap te doen gevoe
len.
GOEDE BUREN
De „Good Neighbours" („Goede Bu
ren--. letterlijk vertaald) bieden hun
bemiddeling aan bij de aankoop van
land, of een huis, en bij het herenigen
van gezinnen, familieleden en vrien
den. Zij zorgen voor ziekenbezoek, ge
ven advies in juridische zaken en hel
pen de emigrant op de hoogte te ko
men van de wetten en de gebruiken
in zijn nieuwe vaderland. Zij organi
seren contactavonden, verwelkomings-
LANGE TENEN
Ik heb het al eerder gesteld: de
Australiër heeft ietwat lange tenen,
wat om verschillende reden niet he
lemaal onbegrijpelijk is. De emigrant,
die in de termen valt genaturaliseerd
te worden (na v()f jaar verblijf nog
slechte een kwestie van procedure),
doch dit niet doet, staat er meteen bo
venop. In Canberra gaat men van he
moeilijk aan te vallen standpunt uit dat
een gezonde emigratie uiteindelijk In
het verkrijgen van het ataatsburger-
schap uit moet monden.
Niet voor niets heeft de federale mi
nister van immigratie, Alexander R.
Downer, dan ook ae vorige maand aan
gekondigd een diepgaand onderzoek in
te stellen naar de beweegredenen
die emigranten, die nog steeds geen
Australiër zijn geworden. En het zijn
er nogal wat! Volgens de officiële tel
lingen gaat het om een kwart miljoen
personen, die Australië dus al langer
dan vijf jaar voor het (Europese) va
derland hebben verwisseld.
Italië spant de kroon. Van de 255.000
Italianen, die na de oorlog naar
Australië zijn gekomen, hebben er
87.000 nog geen aanvraag voor natura
lisatie ingediend. Griekenland komt er
procentsgewijs eigenlijk- nog slechter
af. 31.000 van een totaal van 95.000
emigranten worstelt nog op de oude
nationaliteit.
Wat Nederland betreft zijn de cijfers
respectievelijk 29.000 van de 131.000.
Duitsland komt met 23.000 van de
94 000 uit de bus. Polen met 15.000 van
de 80.000 en Zuidslavië met 12.000 van
de 41.000.
,ee studenten uit Nijmegen, de 20-
jarige J. L. en de 18-jarige J. T. die langs
de weg bij Soulac (Gironde, Fr) stonden
te liften, hebben door een fles op de weg
verpen een autobotsing veroorzaakt
vier gewonden tot gevolg had. Een
automobilist die de fles voor zich op het
lek zag terecht komen, remde na-
|k krachtig waardoor twee achterlig
gers op elkaar botsten.
Het parket in Bordeaux heeft zich ter
plaatse over de toedracht georiënteerd.
(Van onze moderedactrice)
Parijs, maandagochtend
/^APUCCI, de jonge Italiaanse ont-
werper, die Parijs toch ver
koos als modecentrum boven Tu
rijn of Milaan, wil de vrouw er
deze winter kordaat bij laten stap
pen. Hij geeft haar wollen knie
kousen. Kleurige kousen met op
de plaats van de naad een gewe
ven bandje en met een elastieken
randje om de knie. Rode kousen,
zwarte kousen, groene kousen en
dan is de in kleur constrasterertde
band toch zeker een anderhalve
PERSOONLIJKE LENINGEN
worden verstrekt door de financieringsmaatschappij
MAHUKO N.V. in alle kantoren van de
AMSTERDAMSCHE BANK
56
„Ja, maar kap'tein", protesteerde Rinus, „Ik
heb het van dichtbij gezien. Weet u, wat die
jongens daar voor een risico lopen? Voor zover
ik het heb kunnen uitmaken hebben ze midden
in het brede deel van de typhoon-staart gezeten
en dat ze niet weg zijn is een raadsel. Ze heb
ben natuurlijk de bibber gekregen en wie
zou de bibber niet krijgen. Neen, voor die
cap en de paar kerels, die nog aan boord zit
ten, neem ik mijn petje af. Stuk voor stuk een
Dorus Rijkers, al hebben ze nog maar pas een
baardje van een paar dagen. De „ouwe" heeft
dat zal wel zo gegaan zijn waarschijnlijk
toestemming gegeven om in de boten te kla-
basteren. Dat kan je hem niet kwalijk nemen
want dat moet een verloren zaak hebben gele
ken. En de mannen die geprobeerd hebben zich
ln de boten te redden nou, daar geef ik ook
geen cent voor. Het bestaat niet. dat ze nog
ergens ronddrijven.
Beunders dacht na; eindelijk zei hij:
„Goed Rinus, laten we dan maar gaan. Heeft
ie nog stoom op zijn winches?"
Westra haalde zijn schouders op.
„Hoe zou het? De ..meester" zal het in de
tussentijd wel uitgevlooid hebben, maar bij de
achterluiken ligt de boom er dwars over. dus
daar hoeven we helemaal niet over te praten".
„Nou, roep je mannetjes dan maar bij el
kaar; dan gaan we En neem een bottle cog
nac mee voor die „ouwe".
Kapitein Winfield van de „Kweichow" was
een beetje opgelapt door Simon Kuinders, die
blijkbaar niet alleen machines wist te repare
ren. Wel had hij een paar kreten geslaakt, toen
de „meester" met een ruk. die een medico hem
niet had verbeterd, een uit de kom geschoten
knie cureerde, nadat hij de gebroken arm. die
er als een lamme vleugel by hing, had ge
spalkt. Hij ontwaakte min of meer uit zyn
lethargie en bleek weer in staat een kort ver
slag uit te brengen van de bittere stryd tegen
de stormaanval van de oceaan.
Westra's veronderstelling bleek juist te zijn.
Elk ogenblik dachten ze met man en muis naar
de kelder te gaan. Reeds bij het begin van de
storm was één van de reddingsboten aan gruze
lementen geslagen en toen de lading was gaan
ONDER
VALSE
VLAG
werken
onheilspellend gerommel
naar bakboord-zijde was geschoven, waren ze
er zeker van, dat hun laatste uur geslagen had.
Reeds dadelijk was de slagzij zo ernstig, dat de
boten aan stuurboord niet meer gestreken kon
den worden. Toen de kapitein eindelijk het „in
de boten" had doen opklinken, was de eerste
boot, al voor ze het water had kunnen berei
ken, door een torenhoge zondvloed bedolven, zo
dat ze in enkele seconden was verdwenen. Op
de tweede dag was de bootsman, een Madoe-
rees, door een zware golf opgenomen en op de
achtersteven neergesmakt, zodat zijn hoofd tot
brei werd geslagen. Een tweede golf ontfermde
zich over de ongelukkige en sleurde hem mee
naar de diepte. Geen van de vier matrozen, die
met de kapitein op het schip waren achterge
bleven, was er zonder een of andere ernstige
wond afgekomen. Maar zy hadden althans hun
vier ledematen nog.
Van eten of drinken was natuurlijk geen spra
ke geweest en zelfs nu voelden ze zich nog zo
onwerkelijk, dat aan honger of dorst niet kon
worden gedacht. Maar bij het zien van die
vreemde gezichten drong het eerst tot hen
door, dat de redding er was. Nu realiseerden
ze zich het pijnlijk knagen van hun hongerige
magen, de droogte van hun mond en keel. dc
droogte van hun lippen, die door het zoute wa
ter gebarsten en rauw waren.
Als kinderen dreinden ze om koffie, hete
koffie
Het logboek van de „Fairy Queen" vermeld
de, nadat de positie nauwkeurig was vastge
legd, als volgt.
„Vandaag contact gemaakt met
„Kweichow", hulpeloos met gebroken
slagzij van 45 gr. naar bakboord. Dc „Kwei
chow" heeft bestemming Port Swettenham
voert een lading van ongeveer 2000 ton rijst.
Merendeel der bemanning had het schip gedu
rende hevige storm verlaten. Hun lot is onbe
kend. Aan boord slechts aangetroffen gezagvoef-
der R. A. Winfield, eerste stuurman en 3 kop
pen scheepsvolk. Met behulp van eigen beman
ning zal getracht worden lading zoveel moge
lijk om te stuwen, totdat slagzij tot minstens 30
gr. teruggebracht. Bij afwezigheid van reders,
die te Singapore gevestigd, veilig gesteld voor
bergloon door schriftelijke overeenkomst met
gezagvoerder, die, voor zover my bekend, on
der deze omstandigheden gerechtigd reders wet
telijk te verbinden. Zal hulpbemanning op
„Kweichow" plaatsen, zodra tros uitgebracht.
Bij aankomst te Penang, waar „Kweichow'
naar toe te slepen, mij onmiddellijk met Neder
landse consul in verbinding stellen".
De schriftelijke overeenkomst, die kapitein
Beunders van zijn collega Winfield los wurmde,
had nogal wat voeten in dc aarde gehad
eerste instantie wilde kapitein Winfield
verklaren een zogenaamde „derelict" te zyn.
omdat volgens hem, het schip dan geabandon
neerd behoorde te zijn. Beunders kon zich daar
mee echter helemaal niet verenigen en stelde
zich op het standpunt, dal de „Kweichow'
voor zover het de praktijk betrof, even goed
door de bemanning verlaten had kunnen zijn.
„Gelooft u, dat u op eigen kracht verder
kunt komen?" vroeg Bart, terwijl hij de deer
lijk gehavende Winfield een fors glas cognac
inschonk. Captain Winfield liet zich niet noden.
Hij smeet met één ruk de inhoud van het glas
in zijn keelgat. Het leek wel of hij het in een
gootsteen leeg smeet. Bart liet hem niet sme
ken, maar vulde het glas onmiddellijk weer tot
aan ae rand.
Winfield slaakte een zucht van tevredenheid.
„Man, wat knap je daarvan op".
De „Fairy Queen" had koffie meegebracht
Potten, zoals slechts een weeshuis ze kent. Nu
kwam één van de mannen binnen en schonk
een kroes voor kapitein Winfield in, waaruit
een stoomwolk steeg. Onmiddellijk gooide hy
zijn glas cognac er in. (Wordt vervolgd)
centimeter breed! Krijgt Emilio
Capucci zijn zin, dan zullen dus
gekleurde kousenbenen niet meer
het voorrecht van de teener zijn.
Deze kousen behoren bij de sportieve
uitrusting van de vrouw, die er dan
•en korte reohte rok bij draagt in de
zelfde kleurcombinatie Er behoren
lage schoenen bij met ronde tenen
en een wat vlerkante hak van drie
centimeter hoog. En om van de benen
meteen maar naar het hoofd te gaan
De mannequins droegen een soort helm
hoeden, die achter op het hoofd ge
dragen worden. Veel driekwart man
tels pasaend bij de rok. De schouders
zijn wat rond, de mantel gesierd dooi
horizontale naden. Als extraatje dik
wijls mouwloze vesten van slangen-
leer.
Bij de japonnen overheerste de four-
reaustijl. Deze japonnen hadden een
grote V- van bont, reikend van de
taille tot de schoudertoppen. Het' plas
tron, dat dus verkregen wordt,, is
Emilo Capucci
PUNT EEN: kleurige kniekousen
versierd met bandjes op de kuit.
TAILLEURS EN ENSEMBLES:
rok net over de knie. Veel drie-
kwart mantels. Kleurcombina
ties met de sportkousen.
MANTELS: ronde schouders, ho
rizontale naden.
JAPONNEN: veel Jourdeaustijl.
Heel korte aangeknipte mouw
tjes: bij lange japonnen, lange
meestal V3n een andere kleur vi
japon.
Niet alleen slangenleer werd als i
materiaal geïntroduceerd, ook
wissewasjes op de japon gedragen
moesten worden. Onze indruk was
echter, dat zulke jasjes slechts ecn-
dagsvlinders zijn. want de veertjes zijn
erg kwetsbaar. Veel Japonnen hadden
slechts een miniseul klein aange
knipt mouwtje.
'oor ons was het glanspunt van zijn
collectie echter een witte wollen tot
de grond reiken fourreau, aan de hals
even gedrapeerd met een opstaand
kraagje en lange mouwen.
Man steekt
zijn
echtgenote dood
Zaterdagavond heeft dc 67-jarlge ge
pensioneerde J. G. in Apeldoorn, zijn
twee jaar Jongere echtgenote met eet.
broodmes van het leven beroofd. Daar-
heeft h|j getracht met een stompe
.schaar zichzelf eveneens te doden, doen
deze poging Is niet gelukt.
Het drama werd eerst zondagmiddag
door buren ontdekt
De oorzaak van G.'s wanhoopsdaad ls
volgens de politie, dat hij vreesde dai
zijn geestelijk gestoorde vrouw in ecu
inrichting zou worden opgenomen. D«
heeft een bekentenis afgelegd.
Militair overleden
na Vierdaagse
Dc dienstplichtig soldaat eerste klas
i. J. Rijks uit Echt 'Limburg), die
op de tweede dag van de Vierdaagse
bewusteloos raakte, is in het St. Rad-
boudszlekctvhuig in Nijmegen overleden
Hij liep de mars mee ln een detache
ment van het 101 technische dienstbatal-
Jon uit Soesterberg.
De 83-jarige heer F J van Olmen
uit Baarle-Nassau is zaterdag bij een
verkeersongeluk om het leven gekomen
Het ongeluk gebeurde op dc Chaams-
weg. toen dc heer Van Olmen met zijn
fiets wilde oversteken. Hij werd daarbij
geschept door een uit Breda komende
auto.
