CAREL
BRIELS
ARCHITECTEN-ECHTPAAR
STUNTMAN VAN EUROPA
EEN TWEEDE HUIS VOOR
DUIZEND GULDEN PER METER
ZONDAGSBLAD
Twaalfhonderd paarden-
160.000 toeschouwers
Waterloo in de Goffert:
ZATERDAG 9 MAART 1963
Een generaal, geschoold in de strategie van de nucleaire oorlogsvoering, zou in een collega,
■ie liet nooit verder heeft gebracht dan hel musket of de veertienponder nimmer een gelijk
waardige gevechts- of zelfs maar gesprekspartner kunnen vinden. Daar zit 'm de kneep bij de
kandel en wandel van Carel Briels, Kareltje in zijn eigen mond, Carol in de buitenlandse
(orrespondentie. Want Carol is de man, die denkt in de grote getallen, de man van de mega-
pnnen, die in Nederland almaar zijn overigens keiharde kop stoot tegen de wereld van
inbegrip in zijn fantasieën. Hij, de Cecil B. de Mille van Europa, de Sacha Guitry van Amster
dam, hij kan de hoog gehoede, streepjesbroeken dragende oranjecomitéleden van vaderlandse
bodem nooit beschouwen als meer dan muskettendragers.
Het meest sprekende voorbeeld
zijn eigen Amsterdam. De stad,
/aar hij triomfen vierde met zijn
ïassaspelen in het stadion,
vaar hij zijn grote denkbeelden
ntvouwde voor de oprichting
an het Koningin Wilhelminafonds
oor de kankerbestrijding, een
iee, dat, ondanks alle tegenstand
an mannen met andere plannen,
reerklank vond bij het Neder-
indse volk als geen plan er voor
er na, uitgezonderd dat van
Klapwijk en Mies Bouwman.
Lmsterdam, die grote stad. Wat
rganiseren ze, wat spelen ze
laar?
Vraag het Carel Briels. „De
nige manifestatie", zal hij u ant-
oorden. ..bestaat uit de jaar-
jkse traditie van de Sinterklaas-
itocht. Dat ter ere en glorie van
e commissieleden in jaquets en
oets. Met zwarte Pieten, die de
interklaas aan het oog onttrek-
en en met een heleboel stomme
eclame om het verkoopbaar te
laken."
Hij zwijgt even om adem te ha-
n en barst dan dubbel fel
it. ,.Het jaarlijks hoogtepunt uit
et leven van de commissieleden.
die kindertjes maar staan
-achten in de kou en de regen
p die schamele Sinterklaas, die
een, twee. drie weer voorbij
Neen. laat die kerels er wat
in maken: een show van Spaan-
- allure. Laat van de Bijenkorf
•n paar honderd zwarte Pieter.
ikken. die snoep uitdelen aan de
lachtende kinderen. Laat de hele
overstromen met duizend
>n, die urenlang in de weer
met van alles. Maak er een
eweldige show van...
—Waterloo herleeft
Carel Briels. geweldenaar van
Alrganisatiekunst. Zijn naam staat
C/inds kort weer op de voorpagi-
,a's. Want Carel Briels gaat de
'iering van 150 jaar Nederlandse
«cinafhankelijkheid luister bijzet-
Het comité Herdenking 1813-
663 schoof hij een plan in de
fchoot, dat in één klap alle on-
lerustheid over waarmee zo'n
lest nu werkelijk een feest van-*
n voor alle Nederlanders zou
lorden, aan de kant veegde.
Want Carel Briels weet zijn
-eetje: twaalfhonderd paarden
jat hij opdraven en de hele Ne-
jerlandso hippische wereld staat
trappelen. Het ruitervolk en de
oeren: de White Horse whiskey -
ibrikant en de maker van de
loxy sigaretten. Alles wat paard
en paard heet hoort van nu af
n Carel Briels.
Honderd en zestigduizend men
en trekt hij in de laatste avon-
en van augustus naar Nijmegen,
ij laat ze het paard zien in al
3 jn glorie. En hij laat ze genie-
in van het grootste schouwspel
at Nederland ooit zag: een her-
pvoering van de slag bij Water-
>o. Precies zoals nu 150 jaar ge
lden.
Een beeld uit het leven van die
jd met in de laatste koets de
ichte) Rothschild, die in 1913
jn wereldrijk stichtte, wat voor
e financiering van belang kan
jn. Met de pakken uit de film
an Sacha Guitry, met echte
imboermajoors; met marketen-
:ers en een heuse Wellington.
De affuiten staan klaar, de
uifkarren en karossen, de sjezen
n arren worden opgepoetst; de
agenmakers en hoefsmeden, de
uters en de vendeliers maken
ich op. Want het is gauw augus-
s.
Uiterlijkheden
Wie hem daar zo ziet zitten
chter zijn magistrale bureau, de
eurige manchetten onder het
Smpelloze colbert uit, zo nu en
an het open haardvuur oppor-
:nd, bladerend in mappen, ges-
lulerend en zijn verhalen on-
irstrepend met de gebaren van
geboren acteur en regisseur
.aagt zich af, hoe deze man ter
fereld is gekomen. Vast niet als
"in gewone baby: op z'n minst
ibben alle boerenkapellen uit de
ijde omtrek die gebeurtenis luis-
'jfcr bijgezet.
Het kan nauwelijks anders.
zo is het leven van Carel
•riels. De gentleman, niet hele-
aal zonder ijdelheid, maar die
ilfde ijdelheid van anderen met
leesterhand bespelend, de man
lie beroemd is om zijn vlijm-
cherpe onderhandelingstactiek en
|e vlekkeloze correspondentie die
ij voert.
Uiterlijkheden zijn dingen, die
fe zelf in handen hebt. Daar mag
'iet het minste op aan te mer
en zijn, zo moet hij redeneren,
'andaar geen stofje op de jas,
-aaraan een heel goede kleerma-
:r zijn krachten moet hebben
igeven, vandaar de charme en
let edele gebaar, dat deze twin-
.hoJgste ecuwse stuntman verge-
lne,Lit
ag
Zakelijk
wer(
beni
id'nl'Er ,s 8een waas van fieheim-
,ieu#nnigheid bij. Alles is zakelijk,
ik de fantasie. Ook de bruisen-
dynamiek, het onverwoestba-
optimisme dat hem helpt alle
genslagen met een glimlach ten
loedigste naar het rijk der her-
«roering te verwijzen. Een glim-
'htetpch vooral voor Amsterdam,
d h«Zijn grote plannen, die Nijmc
i he|en nu zal realiseren, trekken dui
gstf-nden naar de Keizer Karelstad
"Vaarom niet naar Amsterdam"?
■Als we er nu over zouden gaan
aten, zouden we het 200 jaar
koningschap vieren, alvorens we
tot zaken zouden kunnen komen",
aldus Carel Briels, de man, die
beslissen moet op het moment,
waarop een plan in zijn brein
opkomt.
Op 17 december schreef hij naar
B. en W. van Nijmegen (de B.
is overigens al lang een van zijn
goede kennissen) en op 27 decem
ber lag er een expresse op het
bureau, met de bevestiging dat
B. en W. hadden besloten mede
werking te verlenen; de vele hec
tares van de Goffert beschikbaar
te stellen en het organisatieco
mité vrij te stellen van verma
kelijkheidsbelasting. Ziedaar: dat
is de taal, die Carel Briels ver
staat.
Hij trekt fors aan de sigaar en
vergeet even Nijmegen. We dui
ken terug naar jaren geleden,
toen hij de eerste steen legde
voor dit showmanship. Hij stu
deerde rechten, maar wilde naar
de toneelschool, waarna papa
Briels zei: dan red je je maar.
Zo werd hij een van Neer-
lands eerste werkstudenten.
Studerend aan de toneelschool,
gelijk chauffeur van Charlotte
Kohier. Hij speelde wat, regis
seerde zijn eerste stuk in het
openluchttheater van Oisterwijk
(Don Quichotte) en kreeg toen een
aanbieding van Cor. v. d. Lugt
Melsert. Een engagement voor
125 in de maand. Dat was heel
wat in die tijd, maar niet voor
Briels, die liet weten, dat hij
daar nauwelijks zijn garderobe
van kon onderhouden, laat staan
de automobiel, die enzovoorts.
„Oranjehotel"
Maar bluf moet je waar ma
ken. Carel kon dat toen al. wat
zijn kracht was. Hij richtte een
eigen gezelschap op. met grote
mannen als medewerkers. De
klad kwam er in, toen de Duitsers
bleken niets op. te hebben met
dit klassieke gezelschap. Briels
meende zijn afscheid te moeten
vieren met een showstuk... hij liet
een deurwaarder moeilijk te
vinden voor dit karwei per
exploit meneer Goedewagen dag
vaarden wegens z'n tegenwerking
zijnde een ..onrechtvaardige
daad". Het gevolg was een verhui
zing naar het Oranjehotel.
Rust verder de tijd van de
duistere oorlogsjaren. Want een
man als Care. brle's is een kind
van het lielit Van de fe'ste
schijnwerpers der publiciteit. Hij
i. au j» uii m- uuisiernis in
het licht en zijn eerste stadion-
spel werd een monsterachtig suc
ces. Er zijn er meer gevolgd.
Totdat de rijkste der Griekse
reders. Aristoteles Onassis, iets
zag in deze showman, hem naar
zijn jacht Christina ontbood en
hem aanstelde voor de public re
lations en wat daar alzo bij
hoorde.
Die tijd was de mooiste van
het toch al niet zo rustig voort
kabbelende leven van Carel
Briels. Hij ontmoette Callas en
Churchill, Garbo en Grace Kel
ly; hij organiseerde de feesten
voor het huwelijk van prins Rai
nier.
Stuntreclame
En hij kreeg een baan bij de
Bi'itish American Tobacco mei
nog een stuk of wat van die con
cerns. Dat was weer heel wat an
ders: het voeren van reclame, het
maken van propaganda voor fris
dranken, sigaretten en zo. En het
knokken tegen mannen met pa
raplu's en bolhoeden en daaron
der gedachten aan reclamebud
getten.
Carel Briels had ook in die re
clame de stunt op het oog. Geen
advertentietjes, geen neen al
leen maar grote stunts. Hij had
het voor mekaar om Arsenal
de naam was goed voor de siga
retten in Amsterdam te laten
spelen tegen Real Madrid. Toe
gang zonder dure bondsbaantjes
of zonder lid te zijn van voetbal
clubs. Kaartje voor iedereen bij
aankoop van een pakje van de
sigaretten, die „erin" gebracht
moesten worden.
Kijk. redeneerde Carol, dan
moet de bereden politie de belang
stellenden in bedwang houden. En
over die wedstrijd en de si
garetten praten ze na jaren
nog. Maar de bolhoeden hadden
het anders gezien: geen stunt,
liever een reeks advertenties.
En nu zijn die sigaretten eruit,
verzucht stuntrftan Briels. die het
organiseren van onmetelijke fees
ten altijd in zijn achterhoofd heeft
gehouden en die er nu weer een
business van heeft gemaakt.
Hij hielp Limburg in vier da
gen aan de feesten voor de ont
vangst van de Belgische en Ne
derlandse koningsparen; hij liet
de straaljagers dansen op muziek
van Rossini bij de Deltafeesten:
hij verschafte duizenden melk-
brigadiertjes onvergetelijke uren
in Utrecht.
En daar zit hij nu dus weer in
zijn oude metier: de meest ver
zekerde man van Nederland, die
zichzelf als sleuteldrager van iede
re show, die hij organiseert, voor
recordbedragen verzekert, omdat
zonder hem de show nooit ,,can
go on". Plannen? Meer dan een
paar ,,Maar", zo overpeinst hij.
„die plannen moet je niet for
ceren. In dit vak gaat het alle
maal goed als het op het juiste
ogenblik komt".
Zijn oude plan om een kampe
ment van honderden paarden aan
te leggen onder de titel „Van
jachthoorn tot kampvuur" het
paard, in al z'n facetten kwam
weer boven, nu de herdenking
van de nationale onafhankelijk
heid ter sprake kwam. Hij kop
pelde het aan de manifestatie
„Voor en na Waterloo". Pasklaar
voor het herdenkmgscomite. Tot
in de puntjes georganiseerd, nu
al, compleet tot en met de open
bare toiletten en de tenten, de
oud-Hollandese jaarmarkt en wat
er al meer voor nodig is.
Financiering? Rond! Formaat
van de plannen? Geweldig Nog
nooit vertoond! Carel Briels al
pratende verhuisd naar het haard
vuur: al gesticulerend klaar met
het opentrekken van een goed
flesje heeft zijn vleugels nog
al een eindje uitgeslagen, sinds
hij Don Quichotte regisseerde.
Hij speelt poker met alles en
iedereen; hij accepteert elke uit
daging met een charmante glim
lach en offreert zijn tegenstan
der dan nog een tuiltje bloemen.
Soms kan hij zich boos maken,
als hij met zijn Barnum en Bai-
ley-visie blijkt in een kermis-
paardenspul verzeild te zijn ge
raakt.
Een andere keer lacht hij zich
tranen om de in zijn ogen „bloo-
dy-shame" van de burgerlijke
benepenheid, die denkt in dub
beltjes, waar hij over duizendjes
praat (en erin rekent ook).
Praten en rekenen
Zijn reconstructie van de slag
bij Waterloo houdt hem nu hele
maal bezig; vreet hem op. Pra
ten met officiële mensen en pret
instanties, contracten afsluiten
met leveranciers en exploitanten.
En brieven lezen, zoals die van
de man, die er vast op rekent
Napoleon te mogen zijn; van die
dorps-timmerman, die kwam mel
den, dat zijn voorvader meevocht
als tamboer-majoor en erbij
vroeg, of hij dat nu ook maar
mocht; van meneer pastoor uit
een klein plaatsje, die meedeelde,
dat de pastoor uit hetzelfde oord
naast de prins van Oranje reed
als aalmoezenier (of hij dat nu
dan ook maar weer kon)van
die jonkheer, wiens naam aan de
slag verbonden is en die nog
eens zonder de kans z'n hach
je erbij in te schieten het feest
mee wil vieren.
Het zijn drukke tijden, want al
zijn er verzoeken om plaatsen te
reserveren, alle 160.000 zetels in
het Goffert-park vier avonden
lang veertigduizend zijn nog
niet bezet... En 't is nodig, dat
het zover wel komt.
En toch denkt Carel Briels tus
sen dat alles door nog iedere
dag aan dat andere project. Dat
Amerikaanse plan van Carol, dat
onder de titel „One world or
none" te boek staat, is vorig
jaar als „extravaganza" gepre
senteerd in het Barbizon Plaza
Hotel in \ew York tijdens een
persconferentie, waar ook figuren
als wijlen mevr. Eleanor Roose
velt en Marian Anderson aanwe
zig waren. Een geweldige extra
vaganza, Carol Briels waardig,
waarvoor koningen en koningin
nen als eregasten worden uitge
nodigd, waaraan kunstenaars van
alle landen deelnemen, waarvoor
duizenden mensen in touw moe
ten.
„Eén wereld of geen wereld"
In een immens stadion, met uit
beeldingen van de primitieve
mens tot het atoomtijdperk, met
een grandioos atoomballet, waar
bij dansers en danseressen de
kernsplitsing in beeld zullen bren
gen. Een tableau van verschrik
kingen vdn de atoombom, Carol
is er een keer of wat voor in
Amerika geweest en gaat binnen
kort weer.
Kijk. dat zal dan de kroon op
zijn Werk worden. In het land
van de onbegrensde mogelijkhe
den een stunt, waar zelfs de Ame
rikanen van opkijken, 't Had ook
in Nederland gekund. Dat was
zelfs de bedoeling. Maar... en
Carel lacht... „de BVD dacht,
dat ik een soort Simon Vinkenoog-
tocht naar de Amerikaanse am
bassade wilde organiseren
Hij schampert erover. Hij had
wel wat anders in het hoofd.
„Maar goed, als ze niet willen..."
Nu gaat het over en krijgen de
Amerikanen de eer: Want kijk.
dat is nu het conflict in de wereld
van Carel-Carol Briels. Hij voelt
zich Nederlander in hart en nie
ren en hij is er in z'n hart een
beetje trots op ook. Maar aan
de andere kant... is-ie niet teveel
Carol voor de Careltjes...?
f000000000000000000000000000000000000000000
MEVROUW TRUUS DF. BRUIN-W A Al JEN BORG
architecte
DE HEER CEES J. DE BRUIN
architect
,De mens moet niet verloren gaan in hulzenzee"
Dat een architectenbureau
medewerkers heeft, is geen
nieuws. Dat een jonge archi
tect zijn vrouw tot naaste
medewerkster heeft is iets,
dat bijna niet voorkomt. De
ze vrouw kan een hartig
woordje meespreken in de op
zet van een bouwplan voor
woningen en dit kan alleen al
bij indeling van die wonin
gen ten behoeve van de vrou
welijke bewoner een heel
groot winstpunt zijn. Vaak
wordt er door vrouwen-orga
nisaties op aangedrongen de
vrouw bij de indeling van een
woning uit praktisch oogpunt
mee te laten spreken. Doch
dit schijnt op veel punten niet
te verwezenlijken. Dat een
architecten-vrouw tevens de
technische werktekeningen
voor het plan maakt en de
constructie berekent, hadden
wij nog nooit gehoord.
Tot wij een uniek bouwolan
voor de gemeente Voorschoten
onder ogen kregen en werden
geconfronteerd met de Rotter
damse (Plein 1953 nr. 180) ar
chitect Cees J. de Bruin (35)
en zijn vrouw Truus de Bruin-
Waaijenborg (34), die in één
van hun slaapkamers op de elf
de verdieping van hun hoog-
bouwflat in Pendrecht hun werk
kamer hebben. Het is een ka
mer, waar een aantal tekenta
fels dicht op elkaar staan en
een kast uitpuilt van de bouw
tekeningen. Niet alleen voor de
heer en mevrouw De Bruin is
dit een vertrek waar zij met
plezier zijn, doch ook hun zoon
tje Elbert (4) voelt zich hier
thuis.
De heer De Bruin heeft eerst
M.T.S. afdeling bouwkunde ge
daan. Tijdens zijn werk op ver
schillende grote en kleine ar-
chitectenbureaux heeft hij het
V.B.O.-diploma gehaald.
Ontwerpt plannen in
hoogbouwflat in Pendrecht
Privacy
Ook MTS
Mevrouw De Bruin belandde
na het behalen van haar HBS-
diploma op de administratie van
een architectenbureau. „Daar
kreeg ik met de bouwerij te ma
ken en dit pakte me steeds
meer. Toen ben ik naar de
M.T.S. gegaan en heb bouwkun
de gestudeerd", vertelde zij.
„Uit onze opleidingen komt
nu in de praktijk al een taak
verdeling voort. Ik maak gro
tendeels de ontwerpen, ook wel
het bestek en de bestektekenin
gen, maar mijn vrouw maakt
de werktekeningen. Mijn vrouw
werkt ook vaak de beton- en
staalconstructies uit, omdat zij
nu eenmaal een goede wiskunde
knobbel heeft. Veelal wordt een
vrouw na een dergelijke studie
binnenhuisarchitecte, maar dit
werk ligt mijn vrouw zeer goed.
Daarom kunnen wij zo goed sa
menspelen. Zij babbelt ook wel
eens mee over een stedebouw-
kundige opzet, maar als het op
de plattegrond van een woning
aankomt, staat zij haar manne
tje. Je kunt dan met elkaar bij
voorbeeld heel goed praten over
de plaats van de keukenkasten
en de indeling van het huis vol
gens de vrouwlijke visie. Dan
krijg je werkelijk een goed be
woonbaar geheel".
De heer De Bruin stelt, dat
de architect er vanuit moet
gaan dat het te bouwen huis
bestemd is voor het individu,
het gezin. De huidige nieuw
bouw heeft het grote nadeel, dat
er een zekere mate van priva
cy ontbreekt. „Dit is enorm be
langrijk in een mensenleven.
Het wonen in hoogbouw heeft
voor iedereen iets aantrekke
lijks, vooral wat betreft het uit
zicht Nu is de moeilijkheid,
waar ligt de grens tussen nor
male flatbouw en hoogbouw. Ik
juich niet óver flatbouw van
vier etages op een onderbouw.
Kijk, in dergelijke blokken ont
breekt een lift. Dan heeft men
weer geen rekening gehouden
met de ouden van dagen, die
nu gedwongen worden trappen
te klemmen. In Leidschendam
bijvoorbeeld heb ik flats vier
hoog gebouwd, maar met lift.
Het is sociaal gezien een nood
zaak dat dit gebeurt. Ook de
isolatie is belangrijk voor de
privacy. In eengezinswoningen
is dit gemakkelijker te verwe-
zenlijkert^dan in flatbouw. maar
gelukkig zijn er nu wat dit punt
betreft betere voorschriften. Tot
nu toe heb ik gelukkig nog de
kans gekregen al mijn flats met
zwevende vloeren te maken".
Uniek voorbeeld
Uitgaande van al deze gedach
ten. komt hij met een voorbeeld
aandragen. Een uniek voor
beeld, wat stedebouwkundige si
tuering en architectuur in ons
land betreft: zijn plan voor
Voorschoten.
Het was een moeilijk drie
hoekig terrein. Ik kreeg de op
dracht van Bouwbureau Brand
wijk te Leidschendam. Niets
werd omschreven. Er werd al
leen maar gezegd: maak er
maar iets van".
Cees J. de Bruin heeft er met
zijn vrouw werkelijk iets van
gemaakt. Tegen het bestaande
dijkje werd een langgerekt blok
semi bungalows geprojecteerd.
„Op de begane grond komt de
garage met een extra kamer.
Op de verdieping komen de woon
kamer en keuken en daarboven
de slaapvertrekken. Tegenover
dit blok in zig-zag-vorm waar
door iedere woning als het ware
zelfstandig staat komt een
aantal bungalows, die ook weer
met elkaar zijn verbonden door
middel van o.a. een garage en
een terraskamer, de extra ka
mer, die voor allerlei doelein
den kan worden gebruikt.
Het terrein moest een accent
krijgen tegenover de in de na
bijheid lopende spoorbaan. Op
de punt van het terrein heeft
de heer De Bluin een hoog flat
gebouw met tien bouwlagen ge
projecteerd. Een smal slootje
wordt straks bij deze woonpaal
verbreed, zodat het gebouw als
een fort uit het water zal op
rijzen. Langs het water en de
flat komt een wandelpad.
,Uit de kijkert"
„Ook heb ik getracht een zo
danig plan te maken, dat geen
doorgaand verkeer mogelijk is.
De woningblokken zijn op dit
punt in twee delen verdeeld. Bij
de hoogbouwflat komt een par
keerterrein. Tussen de woningen
komen gemeenschappelijke- eij
eigen tuinen met veel groen.
Door deze gehele opzet heb ik
de toekomstige bewoners de
Idee gegeven op eigen terrein
Een tekening tan het bouw
plan Oranjekade te Voorscho
ten, dat uerd ontworpen door
het Rotterdamse architecten-
echtpaar De. Bruin.
te zitten. Daarbij zijn de hul
zen zo gesitueerd ten opzichte
van elkaar, dat iedereen „Uit
de kijkert zit".
Iedere woning heeft een extra
kamer, die naar eigen goeddun
ken kan worden ingericht. Deze
meerruimte heeft een mens no
dig. om werkelijk goed te kun
nen leven. Als de bewoners op
hun terras zitten, zitten zij al
tijd aan de zonkant, doch kun
nen hun buren niet zien".
Hoewel dit plan nog niet is
gerealiseerd, hebben de bewo
ners van Voorschoten al een bij
naam voor het plan bedacht:
het „poenenpark" of het „gou
den randje". Toch hebben zij
ontdekt, dat deze koopwoningen
niet zo bijzonder duur zijn. In
ieder geval in verhouding goed
koper. dan een behoorlijke
nieuwbouwflat in een van onze
grote steden.
Drie jaren geleden is Cees J.
de Bruin voor zichzelf begonnen,
na veel ervaring te hebben op
gedaan bij grote, bekende ar
chitecten en op kleine architec-
tenbureaux.
Omzeild
Alle zaken waarmede men bij
de huidige nieuwbouw geen re
kening houdt door de vele on
mogelijkheden, die nog steeds
worden gehanteerd, heeft hij
zijn plan Voorschoten trachten
te omzeilen. Daarbij stond voor
hem de privacy van de bewo
ners voorop. „De mens moet
niet verloren gaan in een hui
zenzee. Dat behoeft bij een ver
standige opzet ook bij de hui
dige bouw niet", zo meent hij.
De rijksgoedkeuring voor zijn
bouwplan is al een tijd geleden
aangevraagd. Hij hoopt nu
maar, dat binnenkort de zo be
geerde vergunningen worden
verstrekt, opdat hij aan de daad
werkelijke uitvoering van zijn
plannen kan beginnen. Dan kan
hij iedereen met trots het werk
stuk van hemzelf cn zijn vrouw
laten zien.
Een plan, waarover criticas
ters ongetwijfeld het hunne zul
len zeggen. Maar is dit mis
schien omdat zijzelf niet die
unieke kans hebben gekregen?
Het voorjaar heeft het
nu toch wel definitief van
de strenge winter gewon
nen en dat heeft bij de
meesten van ons al weer
vage (of zelfs al heel
vastomlijnde) vakantie
plannen wakker geroe
pen. De nieuwe carrosse-
riefabriek, die onlangs in
Ede werd geopend, appel
leert met haar nieuwste
produkt zeker niet aan de
grote massa der vakantie
gangers. want daarvoor
is de „Sta-Caravan", die
door haar werd uitge
bracht, wel een tikie te
duur.
Die „Sta-Caravan" kan
zonder overdrijving een bun
galow op wielen genoemd
worden. Het is een gevaar
te van vijftien meter leng
te en de kosten bedragen
vijftienduizend gulden, dat
is dus duizend gulden per
meter caravan. Maar daar
heeft men dan ook wel iets
voor. Nee. niet om achter
het kleine vier-cylinder-auto-
tje te koppelen en er even
gauw mee de Alpen over
te gaan naar een zonnig
plekje in Italië. Dat zegt
de naam trouwens al: het
gaat om een min of meer
permanente behuizing, die
men als „tweede woning"
voor vakanties en weekends
op een stukje gehuurde (of
eigen grond) in bosrijke of
in ieder geval pittoreske,
omgeving gaat neerzetten.
De „Sta-Caravan" biedt
binnen zijn vijftien meter
lengte alle comfort, die men
zich ook thuis maar zou kun
nen wensen. Er is ruimte
voor zes personen, er is een
salon van 4.50 meter bij
2.90 meter, er is een zonne
terras. een keuken van 2 bij
1,95 meter en verder zijn er
nog drie slaapkamers Alles
is zo economisch mogelijk
ingericht en als bergruimte
heeft men de beschikking
over zes kasten. De meubi
lering is niet in de aankoop
som begrepen. Die moet
men zich dus nog apart aan
schaffen.
Voor degenen, die min
naars zijn van het buitenle
ven en dat niet in alle pri
mitiviteit van een tenten
kamp willen uitoefenen, is
zo'n „Sta-Caravan" de ide
ale oplossing. Men kan het
ene jaar hier en het ande
re jaar daar staan, maar
men dient er toch wel reke
ning mee te houden, dat het
niet zo eenvoudig is, om
zo'n stukje goedkope bos
grond tc kopen en er dan
maar die riante bungalow
caravan neer te zetten. Men
dient toch echt wel eerst
goed te verifiëren, hoe de
(soms strenge) voorschriften
in de plaats van keuze zijn
en pas dan over zo'n prach
tig tweede huis tc gaan den
ken.
