Wie wordt opvolger van
dr. Visser 't Hooft?
JZhcVi
Over wel- en niet-bidden
Zijn klompen
groeperingen
uitsluiten"
„Bepaalde
nog niet
Verlening van individuele
bijstand is onmisbaar
Een woord voor vandaag
Met wapenrusting Gods in
wereld van vandaag staan
Dat's meegenomen, mevrouw 1
Hans Ledeboer
25 jaar in de
journalistiek
Afrikanen moeten veelal
afgescheiden leven
[0E WUKPREDIKANT1
DONDERDAG 11 FEBRUARI 1963 I pju
ANDERZIJDS
CATECHISATIE
Het komt ds. J. A. Roskam,
luthers predikant te IJmniden,
voor dat wel haast iedere predi
kant met het probleem van de
catechisatie worstelt. Niet alleen
de predikanten, ook de ouders
zitten er mee. Ds. Roskam wjdt
er in het Evangelisch-lutherse
weekblad een artikel aan. Hij
stelt dat het leren van de kinde
ren veel tijd op eist. Vaak meet
de tijd van de vijfdaagse werk
week goed gebruikt worden".
Schiet er wel tijd over voor ca
techisatie? Ds. Oskam vervolgt:
Of moeten alle kerkelijke activi
teiten dan maar naar het weekein
de verplaatst worden. als een
symbool van het feit. dat de kerk
ook onder de ..vrije tijdsbesteding"
gerekend moet worden en het ..ge
loven op maandag" weer eens in
het gedrang komt De kleinere ge
meenten van onze kerk kennen het
probleem, dat catechisanten dik
wijls uren onderweg zijn voor 1 uur
catechisatie. De grotere steden ken
nen dit ook. maar 'bovendien zijn
daar vele andere verstrooiingen.
Persoonlijk los ik dit op door ca
techisaties van 2 uur eenmaal per
14 dagen, zodat er maar eenmaal
reistijd nodig is. Maar dikwijls
krijgt men de jongeren niet naar
catechisaties die voorbereiden voor
de belijdeniscatechisatie. Veelal zijn
ze op een christelijke school of op
een openbare school, waar reeds
bijbelonderricht wordt gegeven.
Zo ontstaat er dikwijls de vraag
voor ouders: moet mijn kind nu
dubbele catechisaties of bijbelles
sen hebben? Hoewel dit in de ho
gere klassen van sommige openba
re scholen niet aan de orde is, om
dat men in het vlak van ..Cultuur
geschiedenis van het Christendom"
zeer algemene onderwerpen als ar
cheologie van het Oude Testament,
kunstgeschiedenis van het Romaans
en de Gothiek. en vergelijkende
godsdienstwetenschap behandeld
worden, wordt toch in de lagere
klassen altijd het Oude en Nieuwe
Testament behandeld. Maar al deze
..behandelingen" verschillen. Ge
lukkig zijn wij nu in de IJ-mond
zover, dat zowel de Christelijke
H.B.S. in IJmuiden, als de Rijks-
H.B.S. te Velsen, als het Gemeen
telijk Lyceum in Beverwijk dezelf
de boeken voor dit vak hebben.
Maar zelfs dat is overal niet zo.
Wat moet dan de dominee ..ver
schillend" nog gaan behandelen op
de ..eigen" catechisatie. Ik dacht
dat het wenselijk zou zijn om een
verregaand overleg voor een uni
form catechisatieprogramma te ont
werpen. Een overleg waaraan zou
den kunnen deelnemen b.v. het
I.K.O.S. (Interkerkelijk Overleg
Schoolzaken: geeft bijbelkennis op
de openbare scholen), de Christe
lijke Schoolraden, de Oecumeni
sche Jeugdraad, de Gereformeerde
Jeugdraad etc. etc. Men zou dan
daardoor alvast de leerlingen be
reiken van de Lagere Technische
Scholen, van het M.U.L.O. en
U.L.O. onderwijs, en van het
V.H.M.O. Indertijd kenden de le-
gerpredikanten reeds de regel, dat
zij om de 14 dagen een vast pro
grammapunt moesten afwerken en
de tussenliggende keren vrij waren
in hun stof. Ik meen te weten, dat
ook in de Gereformeerde kerken
een zekere regelmaat van stofbe
handeling op de catechisaties
plaats vindt. Vooral bij migreren
de bevolkingen (IJ-mond/Eindho
ven/Enschede) voorkomt dit ver
brokkeling van de stof. Een zelf
de regeling zou wellicht ook ge
troffen kunnen worden voor het nog
al tamelijk ongeregelde program
ma van het godsdienstonderwijs op
de openbare scholen en in mindere
mate bij het Christelijk onderwijs.
Iedere predikant zou er dan van
op aan kunnen, dat een zekere ba
sis-kennis van Oude en Nieuwe Tes
tament, van Kerkgeschiedenis en
Ethiek, en eventueel van Gods
dienstgeschiedenis aanwezig is. Hij
zou zich dan kunnen toespitsen op
de belijdenis-catechisaties, die dan
b.v. een jaar of twee jaar lang
zeer intensief gegeven zouden moe
ten worden (met retraites en con
ferenties incluis), zoals men soms
wel dit kent in Scandinavische
landen. Dit zou dus neer komen op
een algemeen Christelijke (Oecu
menische?) basis-kennis door de
school met een bovenbouw van be
lijdeniscatechisatie door de kerk.
Dit geldt natuurlijk alleen voor de
schoolgaande jeugd, maar aange
zien vrijwel ieder tot 14 jaar school
gaat. kunnen de O.T. en N T.-stof
in ieder geval behoorlijk behan
deld zijn. Dat dit probleem urgent
wordt ziet men vooral bij een con
ferentie die nu op stapel staat en
reeds een ..voorbespreking" geniet
in ..Opdracht".
Ik dacht, dat de kerken ook in
deze tijd ..efficiënt" zullen moeten
samenwerken op dit punt. Ik geloof
ook. dat een goed algemeen aan
vaard programma alle kerken ten
goede komt bij de voorbereiding
tot de belijdeniscatechisatie. Veel
doublures, onnodig gereis en getrek
kunnen voorkomen worden. De
„mondigheid" van het gewone ge
meentelid kan slechts gebaat zijn
bij een niet verbrokkeld catechi
satie-programma. Tenslotte wordt
de oecumene gediend door een ze
kere eenheid in opvoeding, al weet
ik ook heel goed, dat we nog niet
zover zijn, dat ook de belijdenis
catechisaties „plaatsvervangend"
gegeven kunnen worden.
Secretaris-generaal Wereldraad
Over ongeveer twee jaar wil
dr. Visser 't Hooft, de secretaris
generaal van de Wereldraad van
Kerken zijn functie neerleg- J"FJ Tf) 0'T'f}(~iT
gen om van een welverdiende^/'*' O
rust te gaan genieten. Het be-
hoeft dan ook niemand te ver- (Van onze kerkredactie)
wonderen, dat er al allerwegen
gegist wordt naar een mogelijke
opvolger. Het was een onderwerp
in de wandelgangen van de derde
assemblee in New Delhi. De
vraag kwam even ter sprake in
een persconferentie daar, maar
kennelijk wilden de huidige lei
ders er niet over spreken, waar
schijnlijk omdat zij er zelf nog
geen zinnig woord over konden
zeggen daar geen enkele naam
nog voldoende naar boven was
gekomen om werkelijk als kandi
daat geklassificeerd te kunnen
worden.
Er zijn wel namen genoemd, zoals
bijvoorbeeld van het huidige hoofd van
de divisie voor wereldzending en evan
gelisatie. bisschop Newbigin. Zijn be
noeming zou grote voordelen hebben
naar „rechts", naar de groepen van
Ds. Leestemaker voor
Evang. Broedergem.
De generale synode van de Ned. Herv.
kerk heeft ds. J. L. Leestemaker met ver
lof te Zeist en voordien jeugdpredikant
te Paramaribo beroepen als predikant
voor buitengewone werkzaamheden, om
werkzaam te zijn voor de Evangelische
Broedergemeente. Ds. en mevr. Leeste
maker zijn voornemens met het motor
schip „Ladon" 22 fébr. «.s. naar de West
terug te keren.
Beroepin gswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen door de gen. syn. tot pred.
voor buitengew.werkz. (evang. broeder
gemeente in Suriname): J. Leestemaker,
kand., voorheen jeugdpred. bij de evang.
Rijswijk (Z.-H.); te Kamerik (toez.
Jongerden, te Bruchem; te Puttershoek,
J. D. Wuister, te Ophemert.
Aangenomen benoeming tot pred. voor
bijz. werkzaamheden (werk onder orth.
hervormden): G. G. S. van Hoogstraten,
kand. te Sappemeer.
GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Sibculo: Joh. Kroeze,
kand. tc Apeldoorn.
Bedankt voor Haarlem-Z (vac. L.
Hoorweg): J. Banga, te Leiderdorp; voor
Edam. Laar (Duitsland). Nieuwerkerk
a. d. IJssel, Opperdoes, Schipluiden (bij
accl en Wilnis (bij accL): Joh. Kroeze,
kand. te Apeldoorn.
prep. geex. en beroepbaar verklaard P.
v. d. Berg, Loosduinseweg 113, die na
gevolgde leerpraktijk beroepbaar is.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Beroepen te Schiedam: M. Vlietstra, te
IJmuiden.
B. Roolvink over verkiezingen:
De Anti-Revolutionaire Partij is
er voorstander van, dat na de ver
kiezingen een kabinet op brede
basis wordt gevormd. Dit ver
klaarde de staatssecretaris van
sociale zaken en volksgezondheid,
de heer B. Roolvink, gisteravond
op de 46e anti-revolutionaire partij
dag voor zuidelijk Noord-Holland
in Hoofddorp. De heer Roolvink
achtte het niet juist reeds nu be
paalde politieke groepen te willen
uitsluiten.
Hij gelooft, dat de komende verkie
zingsstrijd zal staan in het teken van
de binnenlandse politiek. Over het
huidige kabinet zei spreker onder meer:
„Wij mogen wijzen op belangrijke
pluspunten van een kabinet zonder de
Partij van de Arbeid.
In de komende verkiezingscampagne
il, zo meent de staatssecretaris, bijzon
dere aandacht dienen te worden geschon
ken aan de behoeften en de positie van
de zwakkere groepen. „Wij zullen in de
komende tijd recht, vrijheid en verant
woordelijkheid, ook het recht van de en
keling, centraal moeten stellen."
Daarna sprak het Tweede-Kamerlid dr.
J. Meulink, over „beginsel en beleid". Dr.
Meulink zag als gevaar dat de huidige
ilitiek verzakelijkt en dikwijls moeilijk
verband is te brengen met het bijbelse
beginsel. Hij waarschuwde voorts tegen
de ontwikkeling van de pacifistische ge
dachte onder invloed van een dreigende
A.R.-commissie over bijstandswet:
De commissie „Overheid en
maatschappelijk werk" van de
Anti-Revolutionaire Partij heeft in
een nota over het ontwerp-alge-
mene bijstandswet verklaard, dat
een regeling voor de verlening van
individuele bijstand onmisbaar is
als sluitstuk op de sociale verzeke
ringen en de collectieve bijstands
regelingen. De commissie gaat ak
koord met een wettelijke regeling
van de collectieve en individuele
verlening van bijstand als in het
ontwerp-algemene bijstandswet is
geregeld.
De commissie stemt in met het ver
laten van het subsidiariteitsbeginsel
ten aanzien van de financiële bij
standsverlening. Zij i> van oordeel, dat
de soevereiniteit in eigen kring van
het staatsverband dit wettigt en dat
het tevens strookt met de huidige so
ciologische verhoudingen. Ook is de
commissie het eens met de beperking
van het verhaalsrecht van de overheid
tot de in gezinsverband samenlevende
verwanten.
De middelen voor het helpen verwe
zenlijken van het recht op levensonder
houd vindt de overheid in de eerste
plaats in de algemene economische po
litiek. die zij voert, vervolgens in het
verplichten van het bedrijfsleven c.q. missieleden vreeat een averechtse
ook tot het
horend tnHPHHB
kwam hij op de stadsredactie
Rotterdammer.
de bevolking in het algemeen tot mede
werking aan sociale verzekeringswetten,
en tenslotte in het tot stand brengen van
eigen bijstandsregelingen. Deze bij
standsregelingen dienen zoveel mogelijk
collectieve regelingen te zijn, die de
rechthebbenden een geobjectiveerde uit
kering toekennen, aldus de commissie.
Een fundamenteel recht op levenson
derhoud is niet gegrond in een vermeen
de menselijke soevereiniteit, maar aar
le mens geschonken ln schepping er
■erlossing. Dit recht voor haar deel te
helpen verwezenlijken behoort tot de
roeping van de overheid. De evenzeer
originalre plicht van kerk e
ten tot bijstaifd In gevallen van nood
wordt door de erkenning van
heidstaak op hetzelfde terrein niet op
geheven.
De commissie juicht het toe, dat het
ontwerp-wet een poging insluit het recht
op levensonderhoud uït te werken tot
een positief-wettelijk recht, zowel met
betrekking tot de collectieve als tot de
geïndividualiseerde verlening van h;;
Juist wordt het voorts geacht, dat
restrictie* zijn ten aanzien van hen. die
onvoldoende besef tonen van verant- king van de bepalmg om de weg
woordelijkheid voor de voorzieningen in deze hulpverlening open te houden,
him bestaan. Biy is men met de ruime In gevallen van verstrengeling
interpretatie, waardoor het mogelijk is hoeften aan financiële bijstand
de bijstandbehoevende
.recht te doen"
evangelischen die nog aarzelend buiten
de lijnen staan, maar met grote aan
dacht toekijken wat zich op het veld
afspeelt, en nu en dan ook nog wel eens
een bemoedigend of afkeurend woord
toeroepen aan de oecumenische spelers.
Maar onmiddellijk klinkt dan de vraag
of hij wel algemeen genoeg georiënteerd
is. en of hij niet ,.te zacht" zal zijn om
werkelijk leiding te kunnen geven aan
alle facetten van het werk.
Daar is ook de naam genoemd van de
leider van de persafdeling Philip Maury,
„bureaucratische" figuur, een
Fransman, maar dat is misschien iets
wat juist in deze dagen van De Gaulles
politiek tegen hem pleit. Het is boven
dien sterk de vraag of hij wel de per
soon is, die een voldoende bindende
kracht heeft om deze nog steeds
groeiende internationale organisatie met
zijn vele mogelijkheden van splijtzwam-
en, hecht bijeen te houden.
Eisen
Er zijn ook nog wel enkele andere
namen genoemd en er zullen zeker in
de komende maanden nog meer na
men naar voren komen. Het probleem
wordt ook opgeworpen in het Ameri
kaanse blad „Christian Century" in
een nummer dat nu pas in Europa aan
gekomen is, nadat het meer dan zes
weken per zeepost onderweg is
De twee schrijvers Keith R. Bridston
en Walter D. Wagoner, die beiden hun
oecumenische sporen verdiend hebben,
zeggen dat het niet zo zeer een kwestie
is van wie Vissert 't Hooft moet opvol
gen, al* wel van wie in „zijn bijzonder
grote Hollandse klompen" kan staan.
Burocratisch
Zij schrijven dat het niet veel moeite
kost om vast te stellen dat de volgende
secretaris-generaal meer van het buro-
cratische type zal moeten zijn. Als eiser
stellen deze beide schrijvers:
1. Hij moet een persona grata zijn in
zijn eigen kerkelijke gemeenschap, en
als het kan zelfs een leidinggevende
figuur daarin.
2. Hij moet over oecumenische ervaring
beschikken en tenminste iets afweten
van de organisatorische opzet va
Wereldraad.
3. Hij moet de juiste leeftijd hebben, dus
niet te oud en niet te jong, dat wil
zeggen ergens rond de 50.
4. Hij moet een „hij" dus van
mannelijke geslacht zijn.
5. Hij moet over administratieve kwali
teiten beschikken.
6. Hij moet een theoloog zijn zander
een enghartige academische scholing
te bezitten.
7. Hij moet beschikken over leiding-
f;evende capaciteiten en tevens i
igent. integer, krachtig en niet het
minst heilig zijn.
Geen Amerikaan
De twee schrijvers hebben het
bij zeven gelaten, al voegen ze er no|
toe dat de nieuwe man naar alle
schijnlijkheid geen Amerikaan mag zijn.
Gevraagd wordt of het goed is dat hy tot
een presbyteriaans-gereformeerde con
fessie zou behoren evenals Visser
't Hooft. Er leeft namelijk bij velen
toch wel het inzicht dat een bepaalde
confessie deze organisatie niet mag gaan
overheersen.
Maar niet alleen is belangrijk wat
hij is, maar ook wat hij denkt. Be
palend zal kunnen zijn hoe de nieuwe
man staat tegenover de rol van de
confessionele wereldorganisaties, de
verhouding tot de Rooms Kgtholieke
Kerk, de kerkelijke rol van de We
reldraad, de voorgestelde reorgani
satie van de gehele Wereldraad met
een nieuwe bepaling van de plaats
van de oorspronkelijke bewegingen
Faith and Order", „Life and Work"
jn de Missionary Council" in het ge
heel, de politieke verantwoordelijk
heid van dit internationaal oecume
nisch orgaan, en de aard van de een
heid die wordt gezocht. En natuur
lijk ontbreekt dan bovendien het
woordje „enzovoort" niet.
Al met al moet het wel een
aard met vijf poten zijn. Wie kan
voldoen aan al deze eisen? De
beide schrijvers van het artikel
in de „Christian Century" con
cluderen: „Uiteindelijk zal het
wel net zo gaan als bij een huwe
lijk. Je denkt er maar een bepaal
de tijd over na, maar dan komt de
uiteindelijke beslissing die er een
is van geloof en overgave."
Ds. M. Boertien, missionair predikant
an de Christelijke Gereformeerde ker
ken voor Israël, te Jeruzalem, is deze
week met zijn gezin te Haifa scheep ge
gaan naar Nederland waar hij eind vol
gende week hoopt te arriveren.
Ds. Boertien komt voor studie in ver
band met zijn promotie naar ons land
waar hij tot eind augustus met verlof zal
verblijven. Het gezin Boertien zal zich
te Wassenaar vestigen. Vóór ds. Boertien
in Jeruzalem werkzaam was arbeidde hij
predikant te Hamburg.
Als de zaaier uitgaat om te zaaien, valt een deel van liet
uitgestrooide zaad op steenachtige plaatsen waar weinig aarde
ligt. Omdat het geen diepe aarde had schoot het terstond op,
maar het verschroeide, toen de zon opkwam en omdat het
geen wortel had verdorde het (Mattheüs 15 5 en 6).
Duidelijker had Jezus nooit kunnen zeggen hoe het kan gaaii
met het Woord Gods in een mensenhart. Het zaad van het
evangelie wordt uitgestort met volle hand. En waar komt
het terecht? Er zijn er, die hun hart er angstvallig voor
sluiten. Het krijgt niet eens toegang. Dat is radicaal. Niets
mee te beginnen, zeggen we dan.
Er zijn er ook, die het in hun hart opnemen. Maar het blijft
liggen aan de oppervlakte. Dat zijn de gevoelsmensen, de
mensen die zo snel onder de indruk kunnen komen van een
aktuele preekvan een Kerstboom, van een met verve
gebracht woord.
Maar pas op! Wat is het waard? Als de zon opkomtAls
het ogenblik komt, waarop zij met dat Woord moeten leven,
dan blijkt, dat het voor hen niet meer is geweest dan een lichte
aanraking, een vluchtige ontmoeting. Het heeft geen diepte
gehad. Het heeft zich niet verankerd in hun hart. Het was
de emotie van een ogenblik.
Hoe ontvangen wij het evangelie? Blijft het liggen aan de
oppervlakte of vindt het volle aarde, zodat het tot wasdom
kan komen? Is het voor ons alleen maar een emotie voor een
korte tijd of is het ons een steun, waarmee we door de diepste
diepte van het leven kunnen gaan?
Ds. Heule op C.P.J.O. toogdag:
Presidente nam
afscheid
(Van een onzer verslaggeefsters)
„Neemt daarom de wapenrusting
Gods, om weerstand te kunnen
bieden in de boze dag en om, uw
taak geheel vervuld hebbende,
stand te houden." Aan deze bijbel
woorden hing ds. Joh. Heule, gere
formeerde predikant te Rotterdam,
zijn betoog over „Satan in de we
reld van vandaag" op. Hij sprak
op de jaarlijkse toogdag'van de
atoomoorlog. Atoompacifisme, aldus dr.
Meulink, is een vlucht uit de verantwoor
delijkheid. Ds. D. Biesma jr., christelijk-
gereformeend predikant te Aalsmeer,
wekte de leden van de Anti-Revolutio-
Partij op, eensgezind politiek te be-
_.%1. jn volgens het beginsel van de par
ty. De huidige kritiek binnen de partij
achtte hü een groot gevaar.
Morgen is de heer H(enry)
W(illiam) Ledeboer, die is ver
bonden aan de stadsredactie van
De Rotterdammer, een kwart eeuw
journalist.
De 49-jarige heer Ledeboer (voor zyn
vele vrienden en collega's Hans) heeft
een bewogen en avontuurlijke loopbaan
achter de rug Zijn journalistieke car
rière begon in 1938 in Medan op Sumatra,
waar hij in dienst trad van de Sumatra
Post. De grondbeginselen van „het vak"
leerde hij van de bekende dichter-schrij-
-Neerlandicus Albert Besnard, die
toentertijd hoofdredacteur van dat dag
blad was. Zelf zegt hij er over: „M'n op
leiding was nogal ouderwets. Ik begon
op de correctie-afdeling om, zoals Albert
Besnard dat graag noemde, „exactitude
te leren". En als ik het later op de
redactie eens te bont had gemaakt
een slordigheidje in een verslag of een
ernstige stijlfout dan werd ik bij wijze
van straf nog 's een paar weken naar
de correctie verbannen
Het Bataviassch Nieuwsblad was de
tweede krant, waar de heer Ledeboer (op
29 november 1913 in Nijmegen geboren
en opgegroeid In Rotterdam) werkzaam
was: tot op 8 december 1941 de oorlog
In het toenmalige Nederlands-Indlë uit
brak. HU werd krijgsgevangen gemaakt
en zat tot de bevrijding in 1945 in Ja
panse kampen op Java en Flores.
Voordat hij in 1948 repatrieerde.
de heer Ledeboer oorlogscorrespondent
(bij de Dienst Legercontacten) In die
functie schreef hij onder het pseudoniem
Bram Baggerman reportages voor talrij
ke Nederlandse en buitenlandse bladen en
brochures voor het leger en verzamelde
hij diplomatieke gegevens voor rapporten
van de Verenigde Naties. Als oorlogs
correspondent maakte hij ook de gehele
eerste politionele actie mee: „een mars
van drie weken van Batavia via Bandoeng
naar Semarang". Hij werd hiervoor on
derscheiden met het Oorlogsherinnerings-
kruis en het ereteken Oorlog en Vrede
met twee gespen.
In 1948 kwam hij bij de Nieuwe Haag- jpERLlJK gezegd waren de allereerste indruk-
sche Couran een^an^d^Jïladen van^het£j ken op dat Openbaar Gymnasium griezelig
was hij als hoofd van de afdeling pers- vreemd voor me. Je moet maar zeven jaar lang
zaken verbonden aan de Marine Voorlich- op een school gezeten hebben, waar elke ochtend
tingsdienst (Marvo'. Daarna trad hij in en middag begonnen werden met gebed en beslo-
de Nieuwe Leidsche Courant ten met dankzegging, om stomverbaasd tc staan,
--concern be-1 wanneer slechts een bel aanvang en einde der
ffiJÏÏÏl. dII1""" markeert. Dar, blijft je Bewoon op de
plaats zitten, omdat de nog iets extra's verwacht.
De jubilaris-van-morgen is belast met dat nooit komt. Je vouwt werktuigelijk je handen
de algemene reportage in Rotterdam en en je sluit je ogen, en zodoende sla je een aller-
omgeving. in het bijzonder met de bouw-1 zotst figuur, vooropgesteld dat iemand op je let.
nijverheid, de arbeidsverhoudingen en de \Maar het schijn dat niemand dergelijke cere-
christelijke vakbeweging .Voort, werkt m0„iein keM of verwa cht. en je rust wordt dut
JaVilVS^X dve.„daon„tU"Sa3ln S" i™"""*
Op zijn naam staan ook een aantal«e»d gehouden. Waaraan het lawaai vanzoveel
publikaties op maritiem-historisch ge-1 opverende jongens en meisjes trouwens een on-
Studenten achter het ijzeren gordijn
Er zijn berichten binnengekomen
van een demonstratie van Afri
kaanse studenten in Sofia in Bul
garije, waarbij vele arrestaties
werden gedaan en ongeveer twintig
Afrikanen werden gewond. De
studenten demonstreerden wegens
slechte behuizing en levensomstan
digheden en wegens het feit, dat
de Afrikanen in Bulgarije op alle
manieren ten achter worden ge
steld bij Europeanen en Arabieren.
Sommige restricties, waaraan zij
zich moeten onderwerpen, wijzen
zelfs in de richting van een soort
apartheid.
Deze berichten vestigen nog eens de
aandacht op een gelijksoortige situatie
in Moskou. Daar zijn de Afrikaanse
studenten ook ontevreden.De laatste
paar jaar zouden er meer dan honderd
bij de Amerikaanse en andere ambas
sades geïnformeerd hebben naar een
mogelijkheid om in de V.S. te stu
deren.
beloften van een mogeiykheid om carriè
re te maken. Maar toen zy kwamen, ble
ken zU afgescheiden te wonen In de Loe-
moemba-universitelt voor gekleurde stu
denten uit Azië en Afrika. Blanke bui
tenlandse studenten mogen de Moskouse
universiteiten wel bezoeken en omgang
hebben met Russen.
Slecht eten
De Afrikanen zeggen dat de behuizing
inferieur is aan de Moskouse universiteit,
een grote wolkenkrabber met uitzicht
over de stad. Bovendien bevinden de ge
bouwen van de Loemoemba-universiteit
zioh in armoedige wijken. Het eten zou
abominabel zijn en nog slechter dan in
restaurants. Verder klagen de Afrikanen
over gebrek aan kontakt met de Russen.
Zij worden op alle mogelijke manieren
overal buiten gehouden.
Daarom is het niet verwonderlijk dat
het in Bulgarije tot een uitbarsting is ge
komen. Een officiële Bulgaarse medede
ling probeert de zaak te bagatelliseren
door te verklaren dat het hier een stel
oproerkraaiers betreft, die in strijd han
delden met Bulgaarse wetten. Zeven stu
denten kregen de aanzegging dat zij het
land moésten verlaten.
In arrest
De tijdelijke, extra voordelige aanbieding
is nu nog geldig:
3 dubbeltabietten Knorr
vleesbouillon voor slechts f.1.*
2 dubbeltabietten Knorr
kippenbouillon voor slechts 75 et
Direct van profiteren! Knorr bouillon voor
Uw eigengemaakte soep. Verrukkelijk als
smaakverfijner in Uw gerechten. Lekker
en opwekkend als pur'e drinkbouillon.
bouillon is kracht bouillon
De aanleiding tot de betoging was
onder meer een verbod tot een over
koepelende bond van Afrikaanse stu
denten. De voorzitter van de pas opge
richte bond, een Ghanees, en de onder
voorzitter, een Ethiopiër, kregen bevel
het land te verlaten. Dit bevel werd
drie dagen opgeschort en premier Zjiv-
kov verklaarde zich bereid de studen
ten te ontvangen. Hij liet de afvaardi
ging echter wachten en de leiders ar
resteren.
Deze arrestaties en de verdere be
perkingen waaraan de Afrikanen zich
moeten onderwerpen, had de betoging
tot gevolg. Tweehonderd Afrikanen
demonstreerden op de Leninboulevard
waar het verkeer werd opgehouden.
De politie maakte krachtdadig een
einde aan de optocht waarbij tiental
len gewonden vielen. De anderen wer
den gedwongen in bussen te stappen
en werden afgevoerd met onbekende
bestemming.
Christelijke Plattelandsjongeren
organisatie Zuid-Holland te Delft, i
waar vele „vrienden en vriendin
nen", allen leden van de C.P.J.O.,
feestelijk bijeen waren. Tijdens de
vergadering werd uitgebreid af
scheid genomen van de presidente
mej, M. Dijkshoorn, en van de be- i
stuursleden mevrouw T. de Wild-
Monteny en de heer A. Arensman.
Ds. Heule ging in zijn referaat uit
van het feit dat de christen niet alleen
een knecht van God is maar ook een
kind van God. En dat hij uit dat oog
punt niet alleen mag werken, maar ook
mag spelen. Voor dit laatste moet er
ook voor de plattelandsjongeren voldoen
de ruimte en gelegenheid zijn.
Om nu te kunnen staan in de wereld
van vandaag heeft de christen een vier
ledige taak te vervullen, aldus ds. Heu
le. Hij zal moeten aanbidden, moeten
arbeiden, getuigen en bidden voor de
naaste. De C.P.J.O. is er nu onder meer
om de plattelandsjongeren te helpen de
ze taak naar behoren te kunnen gaan
vervullen.
Hierin zag ds. Heule een doorslagge
vende bestaansreden voor de C.P.J.O.:
Deze organisatie helpt met het aantrek
ken van de wapenrusting Gods zoals die
beschreven wordt in Efeze. Dit nu is,
vervolgde ds. Heule, beslist een andere
dan die van de wereld. In de snel ver
anderende wereld blijft er een altijd
dezelfde: de duivel. Daar moeten wij
sterk op beducht zijn. Deze probeert
ook de organisatie kapot te maken. Wij
moeten ons dit bewust zijn, en blijven
strijden. Dan kunnen we niet alleen
staan in de wereld van vandaag, maar
ook in die van morgen.
Afscheid i
De voorzitter, de heer C. Hakkesteegt,
nam hierna afscheid van mevrouw
T. de Wild-Monteny en de heer A.
Arensman, en overhandigde hun als
aandenken een briefopener.
Mej. E. Schep kreeg hierna het woord
als 2de presidente, om afscheid te ne
men van de presidente, mej. M. Dijks
hoorn. Zij memoreerde de prettige en
spontane samenwerking. Sinds de op
richting van de meisjessectie der
C.P.B. in 1956 is mej. Dijkshoorn actief
lid geweest van de organisatie. Mej.
Dijkshoorn zei dan ook het moeilijk te
vinden nu voorgoed afscheid te nemen.
,,Ik heb me vaak tijdens mijn periode
als presidente afgevraagd: „Wie ben ik
dat ik dit mag wezen", aldus mej. Dijks
hoorn. ,.Ik heb het altijd met veel ple
zier gedaan en hoop dat ik in de toe
komst een waardig erelid mag zijn."
(Advertentie)
middellijk einde maakt.
Griezelig vreemd derhalve. Maar de verandering
brengt meteen één voordeel mee: ik ga begrijpen
dat je onder geen beding zo maar even bidden of
danken kunt. Bidden en danken kén niet bestaan uit
een automatische handeling bij een bepaalde bel.
be- of bij een ander signaal: het ene moment ben je
of de meester foetert een on-
pal daaroverheen te comman-
Bidden en danken eist voorberei-
naar toe leven; je moet de inner-
bepaling ter lijke aanpassing vinden voor de ontmoeting met
de coördinatie tussen de God. Het is werkelijk wel goed
reciu ie aoeu De commissie onder- van hulpverlening naar het oordeel van deren; „Bidden
schrijft de zienswijze, dat de uitvoering!de commissie niet gewaarborgd. Zij acht ding. Je moet
van het maatschappelijk werk zoveel!het noodzakelijk, dat een bepaling ter lijke aanpassu
mogelijk in handen van kerkelijk en par- bevordering ven de coördlnetle «men de God. Het is -
ticulire Initiatief blijft. Een van de com- betrokken organen wordt toegevoegd ken- het voorkomt dat je 'ater ooit zult spre
missieleden vreest een averechtse wer- aan het ontwerp-algemene bijstandswet, over de „gebruikelijke" opening en sluiting. Al
dat te ontdek-
i eên milieu doorbrengt, waar het Ad. sche-
ring en de inslag is van het dagelijks leven. Inte
gendeel!
Pal echter over deze bevreemding heen, komt een
tweede ontdekking. Veel klasgenootjes mogen dan
van huis uit „er niet bij opgevoed zijn", maar er is
in hun harten een brandende vraag naar God. Ze
doen zich wel totaal heidens en onbelangstellend
voor. en ze komen wel vaak uit families, waar nie
mand ooit één woord over God spreekt; ze vloeken
zo hard ze kunnen zij het niet als ketters; méér
op die beschaafde manier, die in hun kringen in
zwang is doch dit alles is maar de buitenkant.
Van binnen zijn ze volkomen anders. Dat geven ze
niet de eerste dag de beste toe, doch op de duur
komt er altijd wel een moment dat ze zich uitspre
ken. en dan gunnen ze je een blik achter de gevels
van hun hooghartige spot, en ;e ontdekt een binnen
kamer van beschamende ootmoed en vroomheid.
Alleen, niemand wijst hen de weg. Godsdienston
derwijs is in die jaren nog een onbekend vak, nog
daargelaten dat het koel-objectieve doceren niet
recht past bij de heilsgeheimen. En de vriendjes on
derling weten evenmin hoe ze elkaar een pad moe
ten aanduiden dat ze zelf nauwelijks kennen.
Eén zo'n geval ls me steeds in herinnering geble
ven. Een zeer begaafde jongen ontwikkelt in een
van die ellenlange vertogen die jongens onder elkaar
kunnen houden zijn theorieën. Hij noemt zich pan
theïst: alles is God. God is alles. Hij spreekt het
woord 'n tikje geaffecteerd uit. zoals je dat doet als
je je zelf juist een bepaald begrip hebt eigen ge-
maakt. Als we doorpraten, bekert hij opeens dat hij
dagelijks bidt....
En dan zeg ik, dwaas die ik ben: „Raar om zo
tot je zelf te bidden; als Alles God is, ben je toch
zelf ook God?" Het lijkt me een afdoende sluitreden
en ik ben van plan daar nog een hele verhandeling
aan vast te knopen. Maar hij denkt na en knikt: „Je
zegt hij .Ik zal i
bid-
„Zo bedoel ik het niet. stamel ik. Maar ik kan
geen woorden vinden om uit te leggen wat ik wél
bedoel. Hij haalt trouwens zijn schouders op i
gesprek is stuk J
God gesproken,
uit de weg....
Ik voel me eeuwig zijn schuldenaar. Met nuchtere
sluitredenen bereik je op dit punt alleen maar dat
ie gesprekspartners dicht klappen als oesters. Het
enige winstpunt van deze andere ontdekking is ge
weest dat ik mijn leven lang huiverig gebleven ben
om andersdenkenden direct vrolijk de mond te snoe
ren. Tegenover hun bekentenissen kunnen we enkel
ons getuigenis zetten. Onze snuggere opmerkingen
kunnen we beter voor ons houden!
