Prinses Beatrix geboren
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 26 JANUARI 1963
DE WERELD
25 JAAR
GELEDEN
<joor
G. PUCHINGER
God heeft als het ware een venster geopendDr. H. COLIJN, radiorede.
Dit Vorstenkind doet wel onder gelukkige omstandigheden zijn intrede in het leven."
Op weinig Vorstenkinderen
Is wellicht zó lang gewacht als
op de komst van Prinses
Beatrix, wier vijfentwintigste
geboortedag wij vrijdag a.s.
hopen te herdenken.
Door het auto-ongeluk van
Prins Bernhard was reeds sinds
november 1937 alle aandacht
opnieuw op het Koninklijk
Huis geconcentreerd, en sinds
de terugkeer van het Prinselijk
aldaar, was aller oog op Paleis
Soestdijk gevestigd.
,s Prinsen biograaf Alden
Hatdh geeft de toestand van
destijds getrouw weer met de
woorden:
Hoewel hij blij was weer
thuis te zijn, waren het toch
moeilijke dagen, want Juliana's
baby was over tijd. De zorgen
ban de toekomstige ouders wa
ren echter gering vergeleken
bij de ondragelijke spanning
waarin de fabrikanten van sou
venirs verkeerden. Deze onder
nemende heren hadden een gro
te verscheidenheid van souve
nirs vervaardigd, porceleinen
kopjes, borden, speelgoed en
wat nog meer, allemaal geda
teerd januari 1938, terwijl voor
de datum en de naam van het
kind nog ruimte was opengela
ten. Als de baby pas in februari
zou worden geboren waren daar
mee al die souvenirs waardeloos
geworden. Maar met waarlijk
koninklijk begrip voor de finan
ciële welstand van haar toe
komstige onderdanen slaagde
Beatrix erin nog juist op het
goede moment geboren te wor
den, op 31 januari 1938" (pag.
87).
De lange wacht
Dat die wacht een ieder lang
viel, en ook door de hoogsten in
den lande als een spanning erva
ren werd. bewijst ons een klem
fragmentje uit een briefwisseling
tussen de toenmalige gouverneur-
generaal van Nederlands Oost-
Indië en de minister-president. Op
28 januari 1938 schreef Tjarda te
Buitenzorg aan Colijn: ,,Nog
steeds niet de ..blijde mare"! Het
wachten wordt moeilijk: men
durft haast geen afspraken aan
vaste data binden!'
Hét nieuws uit Soestdijk. dat
was het waarnaar allen verlang
den! Daar in het oude paleis ver
wachtte prinses Juliana haar eer
steling.
Koningin Wilhelmina bezocht
haar trouw. °rinses Armgard,
's prinsen moeder, logeerde er.
In het Badhotel vertoefden de
binnenlandse en buitenlandse jour
nalisten. Ze bewaakten het paleis,
en wachtten op de telefoon, die het
grote nieuws zou doorgeven. Maar
de arme journalisten moesten ge
duld hebben: Koningin Wilhelmina
maakte fietstochtjes: 's morgens
reed de Prins uit. cn 's middags
maakte prinses Juliana met haar
Schoonmoeder autotochtjes in de
omgeving, naar Eemnes en
Amersfoort, naar Bunschoten en
Spakenburg.
Men had al einge tijd in span-
ring gewacht op de ..bliide gebeur-
Prins Alexander stierf in 1848,
na een slepende ziekte, te Madei
ra; Ernst Kasimir stierf reeds na
vier maanden. Alleen prins Hen
drik verwierf zich een grote naam
in de dynastieke geschiedenis der
Oranjes: niet alleen bevorderde
hij wat hij kon handel en industrie
in den lande, maar jaren lang nam
hij tevens het stadhouderschap van
Luxemburg waar, voor zijn onstui
mige broeder koning Willem III.
Nóg vertell :n de ouderen in Lu
xemburg u de verhalen van hun
ouders: hoe geliefd prins Hen
drik was, in wie zij het zo waar
deerden dat hij ook werkelijk in
Luxemburg woonde, waardoor de
Luxemburgers het vertrouwen
hadden door iemand geregeerd te
worden die hun omstandigheden
kende en begreep. Zijn dood in
1879 werd niet alleen ui Nederland
maar ook in Luxemburg als een
slag gevoeld. Zijn borstbeeld
staat nog in Amsterdam, vlak bij
het Centraal Station, terwijl de
Luxemburgers een beeid opricht
ten voor zijn echtgenote in een
klein maar fraai park.
Na de dood van koning Willem
III gebruikte koningin Emma het
paleis als zomerverblijf, en het is
bekend hoé gaarne de koningin
moeder er vertoefde Ieder jaar
vierde ze er haar verjaardag in
augustus; dan kwamen de inwo
ners van Baarn en Soestdijk haar
huldigen met bloemen voor het
bordes van haar woning.
Direct na haar huwelijksslui
ting ging prinses Juliana er wonen
en Soestdijk zou ook haar woning
als koningin blijven.
Wellicht -chter heeft Soestdijk
nimmer zozeer de aandacht ge
trokken van de binnenlandse en
buitenlandse pers als in januari
1933: alle journalisten uit Neder
land en de gast-journalisten
Een Deen beschreef de ligging
ficiële mededeling -erscheen, die
wel wat temperend werkte op de
overal reeds onder de oppervlak
te smeulende feestvreugde:
Aangezien is gebleken, dat den
laatsten tijd vrij algemeen de mee
ning heeft ingang gevonden, als
zoude de blijde gebeurtenis in het
Prinselijk Gezin binnen enkele da
gen te verwachten zijn, deelt dr.
J. de Groot mede, dat, hoewel
de datum onmogelijk met eenige
zekerheid is vast te stellen, de
waarschijnlijkheid groot is, dat de
gebeurtenis eerst over een
twee weken kan worden te-
gemoetgezien.
De gezonheidstoestand van
H.K.H. Prinses Juliana is uitste
kend, de emoties van de laatste
weken hebben op H.K.H. geener-
lei nadeeligen invloed uitgeoe
fend".
Paleis Soestdijk
rondom Paleis Soestdijk. Geen be
zoeker ontging de aandacht der
ijverige journalisten.
Men herinnerde de lezers er aan
dat de -tadhouder-koning het
grondgebied in 1674 kocht van een
zoon van de Amsterdamse burge
meester De Graeff. en dat de vorst
er een jachtslot liet bouwen.
Eerst koning Willem II en zijn
vrouw Anna Paulowna vertoefden
er geregeld en langdurig. Kroon
prins Willem (de latere Willem III)
werd in Brussel geboren, maar de
overige zonen -Hen op Soestdijk:
Willem Alexander in 1818. Willem
Frederik Hendrik in 1820, Willem
Alexander Frederik Ernst Kasimir
to 1822-
Buitenlandse
journalisten
Het is wel amusant te lezen wel
ke de berichten waren, die in di
verse buitenlandse bladen gedu
rende die lange wachtperiode over
ons land verschenen.
Uiteraard hebben de Nederland
se jouralisten bijzonder veel
begrip voor de positie van ons
Koninklijk 'luis, maar buiten on
ze landsgrenzen s het nieuws over
onze Koninklijke familie evenzeer
vogelvrij" als het nieuws over
andere vorstelijke families in ons
Gedurende de drie weken dat de
buitenlandse journalisten maar za
ten te wachten in het „Badhotel"
te Baarn, moesten ze wel wat be
richten zenden Dat hun fantasie
aan het werk ging, kan veront
schuldigd worden door het feit dat
er geen nieuws was, en men in het
buitenland .och nieuws verlangde;
daarbij logeerden ze drie a vier
weken lang in een plaats zonder
enig vermaak, wachtend, niets
dan wachtend
Ze hielden ich stipt aan het ver
zoek van koningin Wilhelmina om
prinses Juliana niet meer te foto
graferen, maar kan men het ze
kwalijk nemen dat ze soms won
derbaarlijke berichten en gegevens
naar hun kranten zonden?
In één der Londense kranten
verscheen n.b. -.et bericht dat in
verband met de ziekte van prins
Bernhard de geboorte van de jon
ge prins of ^rinses voor de vader
geheim zou orden gehouden: hel
zou hem te veel schokken!
Een ander Lordens blad meldde
dat de gehele Nederlandse vloot
gedesorganiseerd was: zij kon niet
meer uitvaren, omdat zij gereed
moest zijn -oor het lossen van sa
luutschoten!
Op de Londense beurs vonden
weddenschappen plaats over het
gewicht van het kind!
De Amerikaanse bladen meld
den dat voor de hekken van Pa
leis Soestdijk de Nederlanders
dagelijks samenstroomden in Vo-
lendammer klederdracht en op
klompen!
Belg meldde aan zijn lezers dat
Soestdijk in de duinen lag!
Een Franse krant noemde
Soestdijk een vissersdorp, en een
foto moest dit gegeven waar ma
ken: vissersvrouwen, die in de
kranten het laatste nieuws lazen
over Soestdijk.
Maar laat ons ook noemen wat
een Franse journalist in de Fran
se pers schreef, na zijn beschou
wingen te hebben gegeven over
de Franse' kabinetscrisis in ja
nuari 1938: „En laat ons thans
wellicht met enige naijver het
Nederlandse volk gelukwensen,
omdat het de gelegenheid heeft
zich te verenigingen in de ver
wachting van een nationaal en
een gezinsgelukIk vraag mij
af wat er in Frankrijk zó vreug
devol alle harten eendrachtig zou
kunnen doen kloppen. En ik zie
31 januari 1938
Vele lezers zullen zich nog her
inneren waar en hoe ze op de
morgen van de 31e januari 1938
het grote nieuws vernamen.
Uw kroniekschrijver bevond
zich op de schoolbanken, tijdens
een (dit keer) buitensporig saaie
scheikunde les. waarin aan de
klas de werking van hard en zacht
water werd uiteengezet.
Plots werd door iemand van
buiten de gangdeur opengewor
pen, er werd „Een prinses!!"
geroepen, en zonder nog naar
één woord van de verraste le
raar te luisteren, holde onze klas
het lokaal uit, naar het grasveld
voor de school, waar de vlag
werd gehesen, en waar op onver
klaarbare wijze alle andere klas
sen samenstroomden, terwijl de
leraren wat verbaasd voor de ra
men toezagen.
de journalisten
Het Algemeen Handelsblad
schreef daarover:
„Leek het te negen uur nog,
alsof er sinds gisteravond, toen
op grond van enkele aanwijzingen
de onrust in het Badhotel te
Baarn was opgejaagd in het ge
heel niets veranderd was, in en
kele seconden was het beeld, dat
het Badhotel bood, totaal veran
derd, toen in de perskamer, waar
nog enige «lapenge journalisten
hangerig wachtten: plotseling het
belgeluid van de telex weerklonk.
Het was op dat moment half tien
precies. De lange nacht, welke
zoo moedig was begonnen, was
toch voor vele journalisten te
zwaar geworden, althans tegen
zes uur verdween menig waak
zaam man naar zijn slaapkamer.
Zoodoende kon de gong, die on
middellijk op de waarschuwing
van het A.N.P. krachtig werd ge-
slagen, het nuttige werk verrich
ten, vele half aangekleede en half
uitgeslapen hotelgasten de gang
op te jagen.
Nauwelijks had de portier van
het hotel, velke functionaris zich
werkelijk onberispelijk van zijn
taak kweet, het trappenhuis van
zijn vervaarlijke slagen doen da
veren, of menig ongekamd hoofd
verscheen om een hoek van de
deur en een minuut later reeds
waren in de perskamer vrijwel
allen aanwezig, die hier nu reeds
zooveel dagen op dit groote mo
ment hadden gewacht. Het was
nu nog slechts een kwestie van
minuten, of de weg van het Bad
hotel naar het Paleis Soestdijk
was onderworpen aan een uitge
sproken eenrichtingsverkeer.
Fotografen belaadden zich met
hun toestellen, anderen vergaar
den schielijk o\erjas en hoofddek
sel. en daar stoven de auto's, de
fietsen en de tandems naar Hotel
Trier, dat tegenover het paleis is
gelegen en waar men, in den rug
gedekt door twee telex-toestellen
van het A.N.P.. welke ook daar
staan opgesteld, de plaats van de
heugelijke gebeurtenis van meer
nabil zou kunnen beschouwen.
Met het oog op de telefoon-ac-
comodatie waren er echter ook,
De minister-president dr. H.
Colijn (midden) en de vice-
president van de Raad van
State jhr. mr. F. Beelaerls t an
Blokland rechtsfungeerden
als getuigen bij de geboorte
aangifte op Paleis Soestdijk
op 1 februari 1938. Jhr. mr.
G. C. J. van Reenen, burge
meester van Baarn, tekende
als ambtenaar van de burger
lijke stand de geboorte-akte
van prinses Beatrix.
die in het Badhottel hun stelling
bleven innemen.
In het Bad-Hotel komt dan het
groote oogenblik: Een belletje
rinkelt.
Een lid van de A.N.P.-redactie
en een der -«fficieren grijpen naar
de telefoon.
Het is jhr. Dedel.
Zijn stem, beheerscht als altijd,
heeft toch een bijzondere trilling,
toen hij zeide: „Thans kan ik u
mededeelen, dat een Prinses ge-
„Een Prinses", wordt in de
A.N.P.-kamer herhaald.
Nauwelijks is dit telefoonge-
foongesprek rfgeloopen, of het
bericht komt: „Een Prinses ge
boren."
Aandacht militaire autoriteiten:
„51 schoten", wordt op de telex
gedicteerd en onmiddellijk daar
na doorgezonden op het A.N.P -
net naar de dagbladen, naar de
garnizoenen, naar de departe
menten, voorts naar de omroep-
vereenigingen en naar het bui
tenland.
Slechts enkele seconden: de ge-
heele wereld van Oost tot West
in Europa en de Nederlandsche
gebiedsdeelen over zee weten, dat
De telex heeft haar werk ge
daan en het is, of er een abrupt
einde is gekomen aan de span
ning, welke latent zooveel weken
in de A.N.P.-kamer heeft ge-
heerscht en welke in de laatste
uren tot de hoogste toppen was
opgevoerd."
Nederland een
feestzaal
Met dit bericht veranderde heel
Nederland voor twee dagen in
een feestzaal: thuis, op de straat,
en overal. Een versje van de be
kende Lou Bandy gaf die stem
ming in alle eenvoud uitstekend
Ons Prinsesje is geboren;
Het Neêrlandsche volk viert feest.
Laat nu uw juichkreet hooren,
't Is nooit zoo mooi geweest.
Geen heftige campagne.
Bracht ons een hecht're band.
Dan 't Prinsesje van Oranje
De trots van Nederland.
Diverse autoriteiten gaven in
redevoeringen blijk van hun over
grote dankbaarheid Het is teke
nend voor de periode van vijfen
twintig jaar geleden, om enkele
namen van bekende sprekers in
herinnering te roepen.
De gouverneur-generaal van
Nederl. Oost-Ir.'ië. jhr. Tjarda
van Starckenborg'a. sprak voor de
Indische radio: „In de uren wel
ke wij thans beleven beseffen wij,
door de aandoening die ons bo
ven onze eigen r'eer verheft, hoe
veel ons gemeenschappelijk dier
baar is."
Mr. S. J. R. de Monchy, de bur
gemeester van Den Haag, sprak
in de Raadszaal: „Dit Vorsten
kind doet wel onder gelukkige om
standigheden zijn intrede in het
leven. Terwijl toch na de wereld
oorlog in vele landen de monar
chie plaats moest maken voor de
republikeinse regeringsvorm,
staat ons volk eendrachtger dan
ooit om zijn Koningin, om zijn
Prinselijk Paar, om deze wieg
geschaard
Dr. H. Colijn, de minister-presi
dent sprak voor de radio: „Wel
schonk de geboorte van Prinses
Juliana In 1909 verlenging van
hoop en verwachting, de band
bleef toch bijna 50 jaren lang erg
broos, want het hing tusschen
1890 en 1938 alles aan een twee
tal sterfelijke menschen.
Die vage beklemming is nu
weggevallen, nu het huwelijk van
Prinses Juliana den kinderzegen
mocht ervaren en daarin schuilt
de nationale zin van de algemee-
jonge ouderpaar, wij verheugen
ons met de Koninklijke Grootmoe
der, nu zij de derde generatie in
haar geslacht aanschouwen
mocht, maar de vreugde van het
volk als geheel draagt nog een
ander stempel. Die vreugde is
sterk gemengd met historisch be
sef. God heeft als het waren een
venster geopend, waardoor wij
weer over wijde vlakten naar bui
ten blikken, weer in de toekomst
durven staren".
Typerend voor de veranderde
mentaliteit van de S.D.A.P. je
gens het Koningshuis, was de re
de die de Amsterdamse wethouder
E. Boekman hield voor de
V.A.R.A.: „Strijdvragen over den
besten vorm. waarin de hoogste
waardigheid in den Nederland-
schen staat kan worden bekleed,
hebben in onzen tijd gelukkig
geen practische beteekenis meer.
Het is bij ons niet anders dan in
landen als Engeland, België en
Scandinavië, waarin men ook niet
meer discussieert over de vraag,
welk beginsel in dit opzicht prin
cipieel juister is, nu men te ma
ken heeft met het feit, dat het
instituut van het Koningschap tot
geen critiek aanleiding geeft. Ik
wensch mij te onthouden van ee
nige persoonsverherelijking, maar
ik aarzel niet als mijn overtui
ging uit te spreken dat de repu-
blikeinsche staatsvorm op dit
oogenblik voor ons land een
achteruitgang zou beteekenen.
Nederland heeft niet alleen be
hoefte aan behoud van zijn demo
cratische staatsinstellingen maar
binnen het kader van die instel
lingen aan een normale, gezonde
ontwikkeling van ons politieke en
economische leven. De voorwaar
den tot het voldoen aan die be
hoefte zijn aanwezig, en door het
koningschap, zooals dit wordt op
gevat door de Koningin, bevor
derd. Daarom vloeien op belang
rijke oogenblikken in het leven
van de Koninklijke familie men-
schelijke en staatkundige gevoe-
„De aangifte"
De minister-president Colijn
had in stilte gehoopt, dat het be
richt van de geboorte bekend zou
worden tijdens één der parle-
mentszittingen. In dat geval had
hij gewenst het geboortebericht
in het parlement zelf aan het Ne
derlandse volk bekend te maken.
Maar op maandagmorgen vindt
nimmer een zitting plaats van de
Staten-Generaal. en zo vernam
een ieder het door de radio.
Toch zou hij nog een belangrij
ke rol hebben te vervullen, als
getuige bij de geboorte-aangifte,
die op dinsdag 1 februari 1938 om
half zes plaats vond op Paleis
Soestdijk. Met hem fungeerde
jhr. mr. F. Beelaerts van Blok
land. de vice-pres.dent van de
Raad van State, als getuige.
Bij deze aangifte werden de na
men bekend gemaakt: Beatrix
Wilhelmina Armgard.
Op een crême-kleUrig satijnen
kussen bracht Prins Bernhard de
kleine prinses binnen. „Dit is nu
mijn dochter" zei de Prins, „haar
namen zullen zijn Beatrix Wilhel
mina Armgard". Toen de staats
lieden wat verbaasd schenen te
kijken, voegde de Prins er aan
toe: „Den naam Beatrix hebben
wij gekozen alleen om de schoone
beteekenis".
Daarna vertrok de Prins met
zijn dochter. Dr. Colijn opende de
deur. en zei: „Het is mij een eer,
de eerste te zijn, die voor de jon
ge Prinses de deur openstelt".
Daarna vond ten overstaan van
burgemeester Van Reenen de
aangifte plaats.
Een dag later sprak dr. Colijn
in de Groote Kerk te Rotterdam
voor de Gereformeerde Jeugd.
Sprekende over de band tussen
Oranje en Nederland, merkte hij
onder meer op:
„En nu moet ik tot iets intiems
overgaan. Ik heb gehoord, dat ve
le moeders in Nederland jaloersch
op r
land zou trotsch op
tjaar zijn."
Dat ware enkele grote en kleine
gebeurtenissen die zich afspeel
den rondom de geboorte van haar
die thans reeds weer vijfentwin
tig jaren lang onze Troonop
volgster en kroonprinses is.
Koningin Wilhelmina, Colijn,
Beelaerts van Blokland, Boekman
en zoveel anderen zijn reeds heen
gegaan, en als zij nog jaren lang
in ons midden mag blijven, zal
Prinses Beatrix op haar beurt
een schakel vormen tussen verle
den en heden, maar bovenal mo
ge zij het symbool blijven van de
band tussen Oranje en Nederland.
Want juist in dat kader heeft
men haar geboorte als een natio
nale gebeurtenis begroet, een ge
beurtenis waarbij voor het eerst
oook de socialisten volop hun sym
pathie uitten voor het Vorsten
huis. een nieuw gebeuren in onze
staat, waarvan Wethouder Boek
man op zo nobele wijze uiting gaf
in zijn rede voor de V.A.R.A.-mi
crofoon.
Proef ballon verschijnt
elho veertien dagen In
het sendagsblad-
v oor Iedere geaccep
teerde Inzending le er
een poetwleeel.
etunr s.v.p.j toto9»,
tekeningengedichten,
perhalen, commentaren,
Ideeën ot wat je nog
meer hebt naar de re-
dahtle „Ruimte voor
ene99 ran deze krant.
Er uit gelicht
A. M. (Lisse):
Probeer het eens
zonder vriend.
J. M. V. (Delft):
Toch leuk dat het
sonnet nog in z'n
oervorm beoefend
wordt.
N. O. (Voor
schoten): In de
herfst nemen we
weer een gedicht
op over padde
stoelen.
W. D. (Rotter
dam): Veel ge
zweet en weinig
wol; R. C. fol.
2.
H. v. B. (Delft):
Ze vinden jou op
school vast een
„geslaagde" jon
gen.
B. R. (Goes):
Hoe neerslachtig.
Het weer zit ook
niet mee, hè?
A. van de W.
(Dordrecht): Vol
gens ons zijn ze
nooit zo lief.
Maar misschien
is hij een uitzon
dering. Probeer
het nog maar
WRIJ VEEL nieuwe namen deze week; zo proefballonnen Puck
Vrolijk (Scheveningen), „Gin" de Goede (Utrecht) en Th.
M. v. d. Veen (Nijmegen) met cartoons. Van de dichters is
Harry van den Bouwhuysen (Rotterdam) kersvers.
NAAR EEN ANDERE STAD
hoog in de avond
wij hadden een stad bekeken
gegeten achter kralen
ziende hoe ieder at
en later
om de tijd te doven
kochten wij koffie
bruin van spyt
(en ook hier
de straten liepen even lang
even dood vermoed ik)
de bus die zich optrok
aan de nacht
was een rennende slaapzaal
een huis tussen huizen
hoog in de avond
hadden wij een stad bekeken
gegeten achter kralen
ziende hoe ieder at
TOM VAN DEEL
GEDICHT
sneeuw kruipt als een wit insekt
over de huizen
de neger van de nacht
krijgt blanke lippen voor zijn stem
en het geluk
ligt manna in de straten
te wachten op de morgendooi
TOM VAN DEEL
Th. n.
Verborgen
wanhoop
Brood etend en thee drinkend,
de wereld openvouwen
bij het ochtendblad
en de laatste druppels wanhoop
uit gerimpelde citroenen persen,
want nog steeds Is de hand van
mijn dochter
te klein om tegen te vloeken,
in de kleine ochtendkamer
breekt elk geluld stuk
tegen het onhoorbsa- snikken van
en kinderen,
vrouw en kinderen, x
reeds heb ik de klok overgesohs- ^Vi'/
keld /R
keld
in de vierde versnelling,
want wie weet probeert een enkel
woord
spiegels te baren.
Ik ben vandaag de begaafde to
neelspeler,
die de wanhoop meetorst
achter een goed gespeelde rol.
Hans ven Doorn
KAARTLEZEN
Toen ik gisteren liep
langs de rozengracht
langs de voetstappen
van andere meisjes
kwam ik je schoenen tegen
omhoog, langs je benen
bleef het koud
Het was even koud
als die dag
in amsterdam-noord
je lag
op je rug in het gras
en ik speelde met je handen
wist ik veel
Het was zo koud
het kan niet zo koud
geweest zijn
toen jij op je rug lag te spelen
langs het viaduct
in amsterdam-noord
hoe oud ben je nu
en ook hoe warm?
Zal ik me weer branden?
JO DEN OUDSTEN
I
I'
Noire bouiique
In deze barre maan
den een klein lichtpun
tje: Notre Boutique.
Voor de geoefende kij
ker bijna onnodig te
vermelden dat de teke
ning van Magda Sterner-
dink is. De linkerfiguur
toont de nog steeds
modieuze flauw getail
leerde mantel, die iets
klokkend uitloopt.
Daarnaast een meer
sportieve dracht: rokje
met drie uitspringende
plooien en daarover
heen een lekker warm
hesje. Tenminste als je
het maakt van bijvoor
beeld een schotse ruit
en dan een dikke „de
kenstof". En dan dra
gen op een effen fla
nel rok. Slaat vast
leuk.
Winteravond
i la pascha
(een impressie)
ie zonnetljger
geslacht
doorbreekt
langzaam
de grenzen van de hades
laf
de schrille bomenvingers
laf
strijken zij
koncessie
aan de nieuwe heerser
het opgevangen
bloed
aan de posten
van de
wolkengrot
het duister
reeds
wiegt zij de scepter
op de
valse
tonen
van een
verraderlijke
nachtvogel
HARRY VAN DEN
BOUWHUYSEN
