lis we nou eens...
Blad
0pen brie%
BENT U OOK
ZO N MAN
Sïra=SJiï2S SSS3S iTe *5.5 .SSS
NIEUWJAARSCACTUS
Lieve mensen zoals Mies
Bouwman zou zeggen nog
twee dagen en we geven een
jaar weer een af scheidshand.
Goeiendag en we zien je nooit
meer terug. Deze Blad-Zij,
waarop voor het laatst 1962
rechts boven staat, zou dus
eigenlijk dé pagina voor een te
rugblik moeten zijn. Want dat
hoort zo. Met de vingers om
een bepoedersuikerde oliebol
(laten we er niet aan denken
hoeveel calorieën we nu naar
binnen happen) worden we dan
geacht nog een oogje te wagen
aan de twaalf maanden die ach
ter ons liggen; zijn „vervlogen"
heet dat officieel. Zullen we het
eens een keer niet doen, dat
terugblikken? We moeten im
mers die oliebollen met een
doekje om ons haar vanwege
die vette walm nog bakken
en dan: vooruitzien is.ook een
mooi en gebruikelijk iets als
het zo tegen de 31e december
gaat lopen. Op die klokke-
twaalf-traditie wil ik het maar
houden ditmaal, ik bedoel: die
schone lei, die allerbeste voor
nemens, die afspraakjes met
jezelf.
Nu is dat, zit ik zo te denken,
toch wel een enigszins hachelijke
onderneming. Immers: uw voor
nemens hoeven de mijne niet te
zijn en omgekeerd. De ene lezeres
zal zichzelf bijvoorbeeld plech
tig beloven geen chocolaatje meer
aan te raken, alle dagen van alle
twaalf maanden van het hele jaar
1963 lang. Maar uw slanke-maat-
38-buurvrouw doet dat helemaal
niets; die ziet nu al op tegen de
le januari, zijnde de dag waarop
zij geen lucifertje meer bij een
sigaret zal houden, alle nicotine-
verleiding ten spijt.
Als we dan toch over goede
voornemens gaan praten tien
nogal liefst zullen we maar wat
smokkelen. Hoeven we heus geen
gewetenskwestie van te maken,
want weet u, aan de meeste van
die afspraakjes hoeven we ons
toch niet op de eerste van het
kersverse jaar al prompt te gaan
houden. U griffelt uw eigen leitje
maar vol, ik het mijne en dan
de punten, die nu volgen gaan,
voorzichtigjes iets moeten aan
trekken. Daar gaan we dan met:
TEN EER
weekbladen
ZATERDAG 29 DECEMBER 1962
eens een tikkeltje aan de schoon
maak gingen denken? Er zijn een
boel kasten, die we dan al kunnen
gaan doen, hoeken en bergplaat
sen die we met een gerust gewe
ten onder handen kunnen nemen
en muren, die we reeds met een
wit- of verfkwast kunnen gaan be
strijken (of laten bestrijken...).
Laten we dan de kachel definitief
uitgaan, zitten we alleen nog maar
met de kamer(s) waarin gestookt
is. Scheelt heus enorm, we hoeven
niet zo tegen dat omvangrijke
karwei op te zien, zijn klaar voor
we het weten én kunnen ons. zon
der een onbehaaglijk gevoel van
binnen te hebben, heerlijk aan een
paar uur bruin makende lentezon
gaan wagen.
TEN DERDE: nu we het toch
over zon hebben halen we er gelijk
maar een varken bij. Zo'n ste
nen of plastic exemplaar met een
gleuf op z'n rug. U mag uw cen
ten en guldens ook in een potje,
een enveloppe of zoiets stoppen,
als we maar financieel aan onze
vakantie denkent Aangenomen dan
TEN VIJFDE: hoe staat het
met onze hartsgeheimen? Ik be
doel: hoeveel weet ons buurtje
boven of ons buurtje naast ons
daarvan? Een goede buur is beter
dan een verre vriend, een reuze
cliché maar een reuze waarheid.
Willen we evenwel werkelijk goe
de buren en vooral goede buur
vrouwen blijven, dan is het veel
en veel beter haar niet ons hele
..hebben en houwen" toe te ver
trouwen. Dat staat
er nu wat populair,
maar u en ik be
grijpen elkaar wel.
Weet u, daar kan
soms zoveel narig
heid van komen,
dat
spijt en vertwijfe
ling afvragen: hoe
we dit of dat ooit
in een al te ver
trouwelijke bui
hebben kunnen
vertellen, 't Verve
lende is dan dat
het meestal te laat
is, zoals dat met be
rouw altijd schijnt
pagina's, maar met
er misschien op
wagen nog even
het kritisch bekij-
■varken
bankrekening hebt waar u zo 't
een en ander af kimt halen als 't
grote-vakantie-tijd is. Ook al spa
ren we i.v.m. te verwachten va
kantietoeslag en zo niet het hele
bedrag bij elkaar, zo'n achter
deurtje is ideaal voor dat nieuwe
badpak, uitbreiding van onze tent
spullen, het benzinepotje en kiest
u zelf maar uit. Want wat kan
dat allemaal oplopen als 't zover
TEN VIERDE: we knopen hier
gelijk maar de zomergarderobe
aanvast. Zo februari, maart, jurk
jes van kroost en van onszelf al
tevoorschijn gehaald, fleurige lap
pen tot iets gezelligs via de naai
machine omgetoverd en we zitten
als de barometer stijgt niet met
de hele zaak ineens.
aan te stippen. Al
schoonmakend kan
dat nl prima gebeuren.
Indien we er eens de tijd voor
namen en alles in onze woning eens
nauwkeurig in gedachten nagingen
komen we dan niet heel wat te
gen waar we eigenlijk niet zo veel
aan hebben? Dat een meer prak
tische opstelling (of inrichting, of
bergplaats) zou kunnen hebben?
Niet dat u nu voor al uw dierbare
spullen een „Jan koopt alles"-
zaak hoeft op te bellen met een
„haal de zaak maar weg", maar
enige gezonde kritiek ten aanzien
van ons huis en hof kan ons heel
wat werk besparen.
TEN ZEVENDE: een tip mag op
deze laatste blad-Zij van dit jaar
niet ontbrekenden nu we er
toch op uit zijn ons in 1963 onno
dig werk te besparen roep ik met
alle op het huishouden afgestemde
reclamefolders uit: goed gereed
schap is ook hier
het halve werk.
Geïmpregneerde
doeken voor zil-
der werk b.v. kunt
u misschien een
uitgave vinden, u
bespaart er zich
heel wat in- en uit-
wrijfbeurten door.
Uiteraard zijn er
bendes voorbeeld
den op dit gebied,
maar dan zeg ik:
leve de adverten
tie-pagina's
TEN ACHTSTE:
u staat, zodra u de
sleutel van de uwe
in het slot hoort,
toch niet start
klaar om hem met
Jantjes ondeugen
de streken, uw aan
diggelen gevallen
dekschaal (van het
of met de glazen-
weer niet is geko
men om de hals te
vallen? Tegen „om
de hals vallen" heb
ik echt niets, voor
een gezellig wel
kom, óók op geen
drie - maal - zeven
leeftijd meer, is al
les te zeggen, al
hoeft die hals er
uiteraard igeen rol
staat u startklaar
alleen te dragen, houdt hem de
scherven van de schaal maar ge
rust voor. Kiest u daar echter
een geschikter moment voor uit,
dan kimt u vast op meer aan
dacht dus medeleven rekenen....
TEN NEGENDE: daar komt
eigenlijk nog iets bij, bij de uwe
bedoel ik. 't Schijnt iets met „in
stinct" en „zorgen" te maken te
hebben, feit is dat heel wat van
ons soms meer aandacht hebben
voor de kinderen, dan voor de
vader van de kinderen. Nu vra
gen opgroeiende kinderen onze vol
le aandacht, daar is geen speld
tussen te krijgen, maar de weeg
schaal vertoont nog al eens de
neiging naar één kant door te
slaan. Al hebben we er tien (kin
deren wel te verstaan) ze mogen
op die schaal toch echt niet meer
wegen dan die ene en onze man
aan de andere kant, zo staat het
zij het met meer en veel be
tere woorden in hele dikke boe-
TEN TIENDE: en dit alles over
ziende kwam-uw vrouwenpagma-
xedaktie tot de. conclusie dat het
intussen éen fjokvol 1963 is géwor
den.... 't Is me de (was)lijst wel.
En daarom gaan we ons tenslotte
ook nog voornemen in het komen
de jaar als 't nodig is wat aan
onszelf te denken. We vliegen zo
nu en dan eens een stoel in met
een boek (of waar u op uw beurt
van houdt), knijpen er steeds wat
huishoudgeld af voor een gezellige
beurt bij de kapper, dragen het
eventuele kroost op zoveel moge
lijk dingen zelf te doen (hetgeen
nooit kwaad kan) en laten als we
denken: „nou zou ik wel eens
uren achter elkaar kunnen sla
pen" de boel de boel.
Mocht u nu bij al deze punten
Instemmend hebben geknikt en u
zelf stlekumpjes wat schouder
klopjes bebben gegeven omdat u
op alles een „doe Ik al" kon zeg
gen.... Wel houdt dan ogenblikke
lijk al deze regelen onder uws
mans neus, opdat hij zal weten
hoe uitermate goed hij het met
er al jaar en dag vol van, maar
toch.... hoe zien we er in de prille
morgenuren uit? Pyama-pijpen on
der onze niet meer zo adembene
mende peignoir, een warrig pruik
je en de slaap nog in en rond de
ogen? Echtgenoten ook al ge
ven ze er geen kik over schijnen
dat toch niet zo geweldig te vin
den. Over de bezorgende midden
standers. die vrij vroeg aan onze
deuren de bel laten gaan, praten
we maar niet in gedrukte letters.
Een kwartiertje de wekker wat
eerder laten rinkelen en we stap
pen de dag aangekleed tegemoet,
'k Weet niet hoe het u vergaat,
maar juist door dat ene kwartier
tje en dat aangeklede begin lijkt
het of de morgen veel langer
duurt en alles veel sneller gaat.
Hl het
lijn vroeg met de schoonmaak
LAATST las ik van een heer
die een dame moest kenschet
sen: „Zij maakt elke dag haar
stoep schoon maar wast haar
haar maar éénmaal in de zes we
ken". Niet aardig? Als hij op
iemand doelde die zichzelf ver
slonst en de slavin was van haar
huis, dan was de opmerking in
derdaad vrij pinnig. Maar als
hij nu b.v. eens zijn huishoudster
wilde tvperen die kraakhelder op
zijn bezit was en maar weinig
aan zichzelf dacht? Nou ja, da's
onzin, zegt u, op die manier weet
je het nooit!
Precies. Bovendien roept een
dergelijke opmerking door zijn
eenzijdigheid altijd vragen op: is
elke dag je haar wassen en eens
in de zes weken aan de stoep
denken dan goed? En zou het
niet kunnen zijn dat de vrouw in
kwestie bij anderen dan die heer
totaal andere gedachten oproept?
Bijvoorbeeld van een schat van
een huisvrouw, een gezellige moe
der, een altijd gastvrije vriendin,
een heerlijk kookster of dat leu
ke mens dat zo geweldig mooi
zingt op zang?
Ja, ik weet wel: zo ontzenuw
ik een snedige opmerking. Want
die moet je niet ontleden maar
waarderen naar z'n flits. Maar dat
is natuurlijk met opzet gedaan.
Want op deze manier kan ik twee
zuchten van briefschrijfsters in de
Open Brief trekken en aan de
hand van bovenstaand voorbeeld,
gaan overwegen wat met hen te
doen: ze te laten staan voor wat
ze zijn: snedige opmerkingen, óf
met ze te gaan spelen met alle
gevolgen vandien?
De eerste briefschrijfster cor
respondeert al lang met mij. Zij
is, dat mag ik nu wel eens zeg
gen, want het komt méér voor,
erg benieuwd naar mijn hebben
en houden: zo vraagt ze de ene
keer of ik blond ben en dan heel
fijntjes een volgende of ik langer
ben dan 1.60 M.? 'want dat is
haar lengte), en ik begrijp wel dat
ze hoopt me eens in de tram te
zien en zóveel van me te weten
dat ze denkt: ha, ik heb je! Zij
is er ook wel eens boos over ge
weest dat ik niet wilde zeggen
wie ik was, maar daar zijn we
nu weer overheen. Ik zeg: we.
dat ik, als beslist niet om gaat wat
brief schrijft, in gedragen, maar hóe het wordt ge>
weet dragen.
want het
iemand n
mijn vuistje lach,
ik lekker iets van jou en jij niets
van mij nee. het kost me soms
veel meer moeite dan ik van me
zelf gedacht had om niet op te id
kanten moeten we vaak Ier
de brief al iets kan betekenen.
En nu. bij een kleine beschou
wing van haar kant over het bij
na voorbije jaar, deze opmerking:
„ik kan soms niet uitstaan dat
het allemaal zo gewoon is. Als
ik jou hoor, is het boeiend. Maar
ik zie het niet. Schrijf alsjeblieft
over het gewone dat we allemaal
dragen moeten. En s.v.p. niet ver
heven want daar krijg ik een ver
schrikkelijke hekel aan en zal ik
met de Kerstdagen wel volop van
„genieten".
lees gebraden. De
briefschrijfster
uit een heel an
dere geschiedenis, toch met onge
veer dezelfde opmerking: „In
vredesnaam geen bezinningsstuk-
je over mijn verdriet. Het is zó
ook al goed. Maak er. maar een
grapje over en laten we gauw
doorstappen naar het nieuwe jaar.
Als je merkt dat de dingen kun
nen wachten, leef je zelf onge
merkt wel verder."
Als ik nu even de laatste zin H
oversla, kan ik zeggen dat beide Noordzeestrand,
briefschrijfsters mij on-bezonnen jn Azië heeft
willen hebben. Tenminste: als ik
met de opmerkingen doe wat we
hierboven met de haar-en-stoep-
mevrouw deden.
De opmerking daar deed im
mers ook verwachten dat het te
gendeel beter zou zijn. En was
het dat? Zo zou ook ik wel
eens iemand kunnen zijn aan wie
maar heel kleine trekjes zijn, en
zou ik veel liever willen dat u in
het antwoord op uw brieven dit kend di
van mij onthield: dat het er in cember
de voorhanden zijnde werkelijk- tend en schoon op 1 januari
heid van u (verdriet, alledaags- tevoorschijn kwam, zich
heid, verveling, onverschilligheid) beier t
Europa, maar liefde
bei. Immers, taal is ontoereikend
en toont ons, die de taal maken,
precies zoals we zijn en hoe
armtierig we tegenover de dingen wat Gij doet
staan. Alle menselijke afspraak
heeft iets povers. En als
nu povertjes voelen
van de jaarwisseling,
dan nog! Ik ga iets armzaligs
vergulden. Ik heb een
op de avond
bad ging en vrolijk
feestredes
TIP PARADE
De heer J. H. van B. uit
A. moet wel een man zijn
met minstens twee rechter
handen. Want de manier
waarop hij in de woonkamer
de schoorsteenmantel heeft
gemoderniseerd is voor een
leek op dit gebied beslist een
knappe prestatie te noemen-
Het idee nemen we graag
over, maar we maken het
iets eenvoudiger, omdat het
voor anderen wellicht een té
riskant karwei zou zijn.
Verwijder, zo leest u op de
begeleidende tekening, alle uit
stekende randen van de schoor
steen tot u het kale metselwerk
overhoudt. Bij deze inzender was
de oude schoorsteen van een
houten betimmering voorzien, 't
kan natuurlijk ook zijn dat u
nog
dat
plaar zit. Bent l
tegen het kale metselwerk zit
aan te kijken, dan betimmert u
de schoorsteen met zogenaamd
steengaas, waarover u een dikke
laag specie aanbrengt (pudding
dikte). U houdt het geheel een
beetje ruw, zodat de veeg van
het plankje, waarmee het wordt
opgebracht, nog zichtbaar is bij
het wit-kalken. Als specie en
kalk droog zijn heeft u een hy
per moderne schoorsteen gekre
gen. Weet u van uzelf dat u echt
een handige man bent, dan kunt
u het er op wagen breuksteen in
de specie te drukken als deze
nog vochtig is. Dit is evenwel
een vrij moeilijk werkje, maar
't staat wel apart zoals de teke
ning laat zien. Waagt u het er
niet op dan is uw gebroken witte
schoorsteen ook vast het aanzien
Maar, daarmee zijn we er nog
niet. Want de heer Van B. (die
overigens zijn schoorsteen ge
heel betegelde!) benutte de
plaats er naast eigenlijk een
verloren ruimte om er een
boekenkast te maken, welke te
vens als bank dienst kan doen.
Eerst werd een houten geraam
te in elkaar gezet, dat met meu
belplaat werd betimmerd. De
voorkant kreeg twee glazen
schuifdeurtjes en de achterkant
boven de zitbank werd tot raam-
hoogte betimmerd met eikentri-
plex. Er kunnen gemakkelijk
drie personen (fijn dicht bij de
kachel) op deze bank zitten en 't
staat bijzonder gezellig, zo'n
bank- met boéken daaronder.
PRAKTISCH
Twee ideeën, die nogal op el
kaar lijken, combineren we
maar. Het gaat hier om een
overschuiftafel voor een was
machinecombinatie en een be
scherming van (losse)machine
en centrifuge. De overschuif
tafel, een inzending van de
heer E. Menger te Den Haag
is vooral praktisch in de keu
ken, waar een combinatie
meestal zoveel plaats inneemt,
dat er voor een tafel geen
ruimte meer overblijft. De
ba—A. te nwfcMt.
•m t qUi««. «tWf»
SST."»—
overschuif bestaat uit twee zij
kanten, een voorkant en een
bovenblad van hardboard, dat
wordt bevestigd aan een eerst
gemaakt raamwerk. Dit raam
werk laste deze inzender aan
elkaar met haakse liplas, ter
wijl hij in elke hoek een hoek-
steuntje van plat metaal aan
bracht. Het bovenblad moet
aan beide kanten twee cm
oversteken, zodat er een latje
van twee bij twee cm onder
aan bevestigd kan worden, dit
voor het optillen. De zijkanten
(die u van achteren een rand-
u wel heeft getroffen! Waagt u het een tien te halen, of een acht,
er liever niet op, daar u zich eer- want dat heb ik ook altijd een
lijkheidshalve maar ^een ^mager móói cijfer gevonden. En na deze
wederzijdse geruststelling mag ik
tenslotte vast wel een fijne ou-
schuldig gevoel te heb- dejaarsavond
zesje als som van dit zelfonder-
zoekje kon geven, dan
ikelc redëh om enig hart-
VAN BLOEM EN PLANT
zen) en emotie en goede voorne
mens niets aantrekkend, tenmin
ste zo op het oog niet. Het hoorde
bij zijn leeftijd en bij zijn non-
conformisme, leuk zo. Ik ga me
er niet in verdiepen of hij in het
voorbije jaar een blauwtje had ge
lopen of een hekel had aan bijbel-
wordt lezen met het hulsgezin, ik ga me
niet be-zinnen over het wat. Hij
toont me het hóe, en daar gaat
het om. Als u zit met het pro
bleem „dat het allemaal zo ge
woon is", dan ga ik niet zeggen
dat dat niet zo is, maar ik wil u
vrógen: hoe ontvangt u het. Hoe
en. van -cue - hebt u verdriet, teleurstelling, hoe
vaak leren dat j»n- De buu:hebt u ergernis en wrange ver-
dagelijkse vraag wat diepte en
glans geeft, maar het is een voor
waarde voor verder-gaan.
Wie het verkregene niet ziet als
een voorwaarde, krijgt niets, in
geen enkel jaar. ziet niets, er
vaart niets. Wij moeten leren krij
gen. alleen maar krijgen. Rouw
en leeg-zijn moeten wij leren ont
vangen, aan gemis en bitterheid
moeten wij onze overgave me
ten. Vreugde leren dragen en ons
zelf accepteren, dag in, dag uit,
Wie dat niet kan, wie zegt „dat de
dingen wel even kunnen wachten"
lééft niet verder maar registreert
hoogstens enige feiten. Krijgen is
het moeilijkst. Want voor krijgen
moet je je hand ophouden. Moet
je vertrouwen. Moet je danken.
Moet je blind geloven dat wat je
het hoe. En de
anders lief dan tot verder, vol vreugde. Is, in oud
het alle- of nieuw jaar: gebprgen zijn. Ik
zou haast willen zeggen: is na
bezinning een blij onbezonnen-
zijn; zoals een kind zegt „Vader,
goed".
vrolijk flui-^"^
laat haar klokjes klingelen
Soms, al in decem
ber, soms ook pas in ja
nuari, maar in elk geval
rondom de jaarswisseling
openen zich de puntige
bloemknoppen van de lid
cactus. Vandaar haar bij
naam „Nieuwjaarscactus",
die er met haar fleurige ro-
serode bloemen en de gro
te bundel afhangende meel
draden in het hart, uitziet
als getooid met vrolijke
klokjes, die het nieuwe jaar
inluiden
Helaas is deze cactus met
haar platte leden slechts kort
in feesttooi en het grootste
deel van het jaar valt er niet
veel aan te beleven. Toch
maakt de wonderschone bloei
deze plant tot een favoriet van
vele liefhebsters, die dan op
slag vergeten dat ze de rest
van de tijd tamelijk saai is.
Nu of morgen is ze in elk
geval feestelijk uitgedost en ze
verlangt tijdens de bloei vrij
veel lauw water op de aarde
en om de 14 dagen kamerplan-
tenmest. Zit uw plant nog in
knop en is de kamerlucht met
deze feestdagen erg droog, zet
dan dagelijks de bloemenspuit
met lauw water even op het
loof, waarmee de knoppen
voor verdrogen en afvallen be
hoed worden.
Niet draaien of verzetten is
tevens het wachtwoord bij een
plant in knop, tenzij het 's
nachts achter de gesloten gor
dijnen te koud is. Dan wordt
ze 's avonds voorzichtig ver
der de kamer in gezet en de
volgende morgen weer even
naar het raam gekeerd, op de
vensterbank gedeponeerd.
Het afvallen der knoppen kan
dus oorzaak vinden in een te
droge atmosfeer, door te sterke
afkoeling 's nachts en dus gro
te temperatuurswisselingen,
door te weinig water en door
een onjuiste behandeling in de
Heel belangrijk zijn ook de
rusttijden vóór en na de bloei.
Eerst vanaf september tot in
de loop van november als de
knoppen verschijnen en dan
nogmaals twee maanden rust
na de bloei. Ze krijgt in die
tijd weinig water en geen mest.
Vanaf maart word. ze tegen
middagzon beschermd en ze
krijgt net o veel water, dat de
leden niet verschrompelen.
In april wordt ze weer ver
troeteld met flink water op ka
mertemperatuur en om ae 14
dagen mest. Hebt U regenwa
ter bij 1e hand, des te beter,
want deze oerw oud te woonster
smult er an en anders zet U
haar af en toe in een mild re
genbuitje. Veel frisse lucht en
geen middagzon in de zomer en
hebt U een tuin, graaf de pot
dan op een schaduwplekje in en
gebruik de gieter op droge da
gen. Zet de bemesting voort tot
september en laat de plant dan
opnieuw een rusttijd doorma
ken in een verwarmde kamer,
met bakjes water aan de ra
diatoren of een stomend ketel
tje op de kachel. En dan maar
vol ongeduld wachten op het
eerste knopje!
Over 't algemeen is een lid
cactus niet dol op verpotten en
we doen het eigenlijk alleen als
ze uit haar pot groeit en dan
na de rusttijd in april. Meestal
zien we dat wel als er wortels
onder uit het potgat groeien.
Neem de pot niet te groot, leg
een laag potscherven op de bo
dem en geef d« plant een
grondmengsel van bladaarde,
oude koemest., fijne klei en
scherp zand (rivierzand). Zet
haar na het verpotten vooral
niet te koel :n vergeet haar
natje en droogje niet!
A. C. MULLER-IDZERDA
je schuimplastic tochtstrip
geeft) kunnen geheel tegen de
muur aansluiten als u de maat
van de plint in de zijkant uit
zaagt. Als de combinatie dan
gebruikt moet worden, licht u
samen de tafel er gewoon af.
Anders maakt u het geval met
pianoscharnieren, zodat u het
in elkaar kunt klappen.
De heer J. le Comte uit Rijs
wijk (ZH) gebruikte die piano
scharnieren voor zijn drie
schotten die de wasmachine en
de centrifuge in de bijkeuken
moesten beschermen. De teke
ning vertelt u er (bijna) alles
over. Voor de drie schotten
werd hardboard op regels geno
men. Als hoogte en breedte aan
de ruime kant worden gehou
den kan wat de hoogte betreft'
de wasmand nog er onder wor
den opgeborgen. Op het geheel
komt een los deksel, zodat als
het wasdag is de zaak in een
wip kan worden weggehaald
en opgevouwen, waardoor u
geen sta in de weg overhoudt
Zeep er op. Blijft bij u de
rubber strip van de koelkast
wel eens plakken? Wat groene
zeep op de strip gesmeerd en
dat probleempje behoort weer
tot het verleden, tipt mevrouw
D. N. Slooter-Zetzema te Dor
drecht.
Voor straks. Het is nog wel
geen voorjaar, maar toch is
mevrouw P. van der Ent uit
Rotterdam aan de beurt met
haar wenk voor het verkrijgen
van een mooi grasveld enkele
druppels petroleum over het
graszaad te sprenkelen voor
'men gaat zaaien. Het resultaat:
geen vogeltje in de tuin die
het zaad wegpikt. En dus een
keurige grasmat.
Bewaar ze. Wist u zo vraagt
mevrouw J. Kant-den Hertog
uit Rijswijk (N.Br.) dat u op de
lege rollen van leukoplast fijn
uw borduurzij kunt winden?
Prettiger dan het maken van
een vlecht, vindt zij.
Tegen wagenziekte. Me
vrouw Holle mans-den Hollan
der uit Klundert heeft een huis
middeltje tegen wagenziekte
(vooral belangrijk nu het ge
bruik van suprimal risico's met
zich mee schijnt te brengen).
Zij drinkt voor zij trein of bus
in moet een glaasje water,
waarin zij een scheutje azijn
heeft gedaan. Alle narigheid is
nu ten einde, zo is haar erva
ring. 't Is in ieder geval te
Anti-afgeven. Als u er nog
niet van op de hoogte was: zet
gekleurde stoffen die bij het
wassen kunnen afgeven, dus
doorlopen, een nacht in een
aluin-oplossing van anderhalve
eetlepel op een emmer water.
Mevrouw Th. Gompelman uit
Leiden garandeert u door deze
methode geen afgeven meer.
't IS JAMMER, MA AR
We zijn al weer aan het ein
de van ons tip-latijn en noemen
gewoontegetrouw nog even de
namen van hen, wier inzending
niet meegaat. Dat zijn dan
mevr. P. van E.-van W. uit
Lexmond (dank voor uw goede
wensen!); mevr. W. J. C. B.-
van B. uit Voorburg; mevr. De
G. uit R'dam; mevr. M. S.
uit dezelfde plaats; dhr. K. R.
uit Den Haag; mevr. P. de V.-
L. uit Schiedam en dhr. J. W.
V. te Scheveningen.
Iedere gepubliceerde
„Bent u ook zo'n man"-
inzending dingt automa
tisch mee in de wed
strijd: „Win honderd
gulden voor uw vrouw".
Voor iedere tip en elk
doe-het-zelf idee in deze
rubriek ontvangt u een
van onze tipboeken:
„Dat zit zo" of „Tippa-
rade Twee" (naar keuze).
