Vergis u niet BENT U OOK ZO N MAN in de Russische vrouw SEBE9&9- Geen kerstroos, maar een kerstster 0pen briel ZATERDAG 15 DECEMBER 1962 Onze medewerker Tarnen Knecht heeft op zjjn reis door de Sowjetunie onder meer met verschillende vrouwen daar gesproken. Hy kwam tot de conclusie dat het beeld dat wy vaak in het Westen van haar kragen, enigszins misvormd is. Hij wil ons in onderstaand artikel laten zien hoe ze werkelijk is. Geen onmondige, maar een zelfverzekerd lid van de Russische maatschappij. Had ik niet nader met haar kennisgemaakt, ik zou haar gehouden hebben voor een gezellige dorpsvrouw, met weinig pretenties en ambities. Ze was, fors, breed en blozend; haar bruine ogen stonden wel pienter boven de bolle wangen, maar vooral haar bonte bloe metjes-jurk zal wel doorslaggevend geweest zijn voor mijn eerste Indruk. Ze bleek lerares Engels te zijn aan een middelbare school. Zo heb ik me meer vergist in Sowjet-vrouwen. Het duurde een paar weken voor ik mij niet meer verwonderde als een charmante goed-geklede jonge vrouw mij vertelde dat ze electrotechnisch in genieur was, voor ik op mijn hoede was voor een fout als die welke ik beging bij een bezoek aan een sanatorium, waar ik de vrouwe lijke directeur-arts voor een werkster of een kokkin hield. Voor namelijk twee verschijnselen liggen mijns inziens aan de vergissin gen ten grondslag. krompenheid. Dominerend is de smaak van de stedeling gewor den boerenmens. Vervolgens vraag ik mij af of er een overeenkomst is tussen het uiterlijk van de mensen en het politieke systeem waaronder zij leven. Ontvrouwelijkt Bekend zijn de verhalen over de Russische jongemannen die een aanzoek doen en daarbij niet refe reren aan hun liefde of aan de aantrekkelijkheden die hun gelief de naar Westerse opvattingen heb ben. maar aan haar kennis en kundigheid, aan haar arbeidspres- Ten eerste het uiterlijk van de vrouw in Rusland. Is iemand die uit West-Europa komt gewend dat vrouwen met een zekere ontwik keling zich op een bepaalde wijze kleden, vooral bij de oudere ge neraties is in de Sowjetunie wei nig differentiatie in de kleding te bespeuren. Daarenboven is het een algemeen verschijnsel dat pas in de jongste jaren door een deel van de jongere generatie doorbroken wordt dat de Sow- jet-vrouw een mode volgt die naar onze Westerse begrippen laat ons zeggen, 20 jaar ten achter is. Het is verleidelijk over dit verschijn sel te filosoferen; het loopt paral lel aan de nog altijd in woon- interieur en stadsbeeld domineren de saaiheid, burgerlijkheid en be- We mogen dan uitbundige groen- versierlng met de Kerstdagen en op getuigde Kerst stukjes niet pas send vinden in de sobere sfeer van Kerstmis, een ka mer zonder iets van levende plan ten en bloemen is 6iet meer uit deze jd weg te den ken! En wie zou niet gelukkig zijn als zijn gasten uit dankbaarheid voor de gulle invi tatie. met een mooie bloeiende Kerstplant ko men aandragen? Het is daarom, dat wat willen vertel len! Door haar bloeiwijze van ro de stervormig geplaatste schut bladeren in de top, staat ze be kend als Kerstster. De bloe misten noemen haar Poinset- tia en de officiële naam luidt Euphorbia pulcherrima. Men verwart haar vaak met de Kerstroos, Helleborus niger, een vaste plant, die buiten van januari tot april kan bloeien met een roomwitte bloeiwijze en bundels gele meeldraden. Deze wordt wel door kwekers vervroegd voor Kerstmisbloei, maar toch genieten we buiten, waar de aarde nog dor is, on eindig meer en langer van de ze feestelijke winterbloeier. Onthoudt u 't maar eens, ze groeit en bloeit ook in uw scha duwrijke, vochtige stadstuin tje! Zó wekenlang De rode Kerstster wordt zo wel als snijbloem en als pot plant verhandeld. Wie een paar van die prachtige takken krijgt, moet er niet zonder meer het mes in zetten, want ze behoort tot de Wolfsmelk- planten, die bij beschadiging (giftig) melksap verliezen. De beste methode is om ze eerst gedurende 10 tellen 10-15 cm diep in heet water te zetten en daarna pas een stukje van de steel af te nemen. Daarna wor den ze in lauw water geschikt, waaraan zo mogelijk chrysal wordt toegevoegd (bij elke bloemist verkrijgbaar), om de houdbaarheid te bevorderen. Na die behandeling kan de Kerstster wekenlang goed blij ven in de warme kamer. Als potplant zetten we haar licht en zonnig, maar vooral niet in een onverwarmd ver trek. Ze heeft gauw van eeD droge atmosfeer te lijden en De Kerstster (Euphorbia pul cherrima) dankt huar schoon heid aan de rode schutblade ren, die de gele knopvormige bloempjes omvat houden. verliest dan haar blad. Dage lijks het blad bespuiten met lauw water en de aarde goed vochtig houden, kan uitstel van executie betekenen. Uiteinde lijk blijft toch de rode bloei wijze over op een kale steel en dan kunnen we er altijd nog wat takjes groen omheen prik- Schutbladeren De gele knopjes, die u in het hart ziet, zijn de eigenlijke on betekenende bloemen en het zijn de vurige schutbladeren die haar beroemd hebben ge maakt. Als deze ook zijn afge vallen behoeft u de plant niet op te ruimen, maar bewaart de pot verder droog in een hoek van de kamer. Om te voorkomen dat de plant later te hoog opgroeit kunt u de stengel tegelijkertijd tot op 7 cm boven de pot insnijden. Om verlies van melksap te voorko men, de wond direct afdekken met sigarenas, houtskoolpoe der of wit zand. Tot maart, april met rust laten en dan verse aarde geven, bijvoor beeld bladaarde, oude koe mest en scherp zand, even tueel aangevuld met fijne klei. Dan wordt de plant voor een zonnig raam in de warme ka mer aan de groei gebracht. Volop water en mest in de zo mer en wie weet schenkt ze ons in december opnieuw haar fascinerende rode ster in de topl A. C. MULLER-IDZERDA tatie. Het commentaar in de Wes terse pers hierop luidt dan vaak dat de vrouw in de Sowjetunie door de politiek zo ontvrouwelijkt is, dat ze aan haar uiterlijk wei nig aandacht schenkt en mag schenken en dat zelfs de liefde in dienst van het communisme moet staan. Ook in de Sowjetpers zijn overigens in het na-Stalinisti sche tijdvak dergelijke verhalen verschenen en wel om er de spot mee te drijven. Het beeld dat de realiteit biedt is heel wat even wichtiger. De Russische vrouwen zijn vrouwen gebleven en mis schien zijn vele van haar dat in vollere betekenis dan vele vrou wen in het Westen. Men moge ook in Rusland spotten met het „jij bestuurt je tractor zo goed, met jou wil ik trouwen", wel de gelijk speelt de vraag wat een vrouw in de maatschappij waard is, mee in de waardering die zij van mannelijke zijde onder vindt. Het is deze visie die wel degelijk van verstrekkende bete kenis is voor de positie van de vrouw in de Sowjetunie en daar mee voor het „beeld" en de struc tuur van deze gehele maatschap pij- Reële leven Het is intussen opvallend door hoe verschillende brillen het reële leven van de Sowjet-vrouw bezien wordt door de Sowjetpropaganda enerzijds en een bepaalde anti communistische propaganda an derzijds. Ik denk aan het beeld dat bepaalde artikelen in dames bladen. ook al voor de oorlog, ga ven van de Sowjetsamenleving. De zich sociaal noemende staat, dwong vrouwen en moeders, die toch ook verknocht waren aan gezin en huis, tot werken naast de man, op het veld, het kan toor, de werkplaats. Zo werd de vrouwelijkheid gefnuikt, het tot ontbinding geK-""K* natuurwet geschonden, lijk geluk opgeofferd nuts-systeem van de molochstaat. Foto's toonden ons Russische vrouwen als wegwerkers en bouw vakarbeiders. Alleen voor de oorlog kwam het voor, aldus een van de door mij gevraagde arbeidsters, dat er dames waren die woonden in grote huizen en die niet genood zaakt waren te werken. Het sta dium van de geïndustrialiseerde maatschappij met burgerlijke le vensgewoonten, waarin het „net jes" was voor de vrouw om thuis te blijven, heeft men in de Sow jetunie overgeslagen. De revolu tie bracht emancipatie, gelijkbe rechtiging. Schonk ze ook lotsver betering? Waarom vergiste ik mij zo vaak in Russische vrouwen? Het stempel van de boerenafkomst was een verschijnsel. Maar dit verandert, zoals gezegd, vrij snel. De tweede oorzaak van de ver gissing is echter van meer fun damentele en blijvende beteke nis, althans wat de verhoudingen in de communistische wereld be treft. Opgegroeid met het gevoel dat iemand die een leidende po sitie heeft, of een beroep waar een hogere scholing yoor vereist is, meestal een man is, dat wer kende vrouwen naar verhouding veel meer dan mannen onderge schikte posities bekleden, ver trouwd met het feit dat meisjes en vrouwen door de ban een veel lagere ontwikkeling hebben dan mannen en jongens, sb :u hier wel vergissen. Zelfbewust Bezoekt u een communistisch land, prent u om u te wapenen te gen vergissingen als do mijnen de volgende gegevens goed in uw Ïehcugen. Sinds 1920 bestaat glo- aal de helft van de studerende jeugd tot en met de universiteit uit meisjes. De wouw die weinige decennia geleden nog wettelijk was onder worpen aan de lichamelijke tuch tiging door haar heer, is zelfbewuste partner van Straatbeeld in Moskou: nog altijd gaan de vrouwen in de Russische hoofdstad, naar onze westerse begrippen, seer sober vang ik vertelde in de aan- dit artikel. Ze doceert Engels, heeft twee kinderen, haar man is arts. Als de Sowjet opvoe ding en scholing dan gericht is op het kweken van marionetten en robotmensen zoals ik nogal eens heb horen beweren, dan heeft ze bij dit paar en eigen lijk bij alle mensen die ik sprak in Rusland wel jammerlijk ge faald. Spoedig zijn we bezig met iets dat op een spelletje lijkt. Wij auteurs om te weten te ko men of de ander ze kent. Ik moet het onderspit delven, maar ten slotte hoort de ken nis van de Engel§e en Ame rikaanse literatuur tot haar vak. Natuurlijk kent ze Shaw, Huxley en Wilde, ze heeft boe ken gelezen van Hemingway, haast altijd de Westerse schrij ver die men noemt in Oost-Euro pa. Faulkner, Steinbeck, Miller. Dan gaat het gesprek over op Russische literatuur; op school leert iedere Rus zijn klassieken grondig kennen. Als haar man zich bij ons voegt en het gesprek opnieuw een wending neemt, nu naar de veranderingen in het na-Stalinis tische tijdvak, vraag ik: „Keert de tirannie hier niet weer?" en dan komen ze met hun heden daagse schrijvers aandragen. Hij citeert Ehrenburg die in een uit voerig artikel over de tirannie in 1957 onder meer schreef: „Wat erop aankomt is niet de persoon van de tiran maar het wezen van de tirannie. Een ti ran kan intelligent zijn, dom, of goed en kwaad, maar wat ook het geval is. hij is zowel almach tig als machteloos! Hij is bang voor samenzweringen, hij wordt gevleid hij wordt -bedrogen. De gevangenissen lopen vol, de ang stige veinzers fluisteren, en de stilte wordt zo volkomen dat het hart bijna ophoudt te kloppen.... De fout ligt bij de samenleving die schijnheiligheid vraagt, de waarheid bestraft en grootse ge voelens in de naam van conven ties verstikt". Jewtoesjenko Zij vraagt of ik van Jewtoesjen ko heb gehoord, de jonge dich ter die schreef: Hoe vreselijk om nooit te leren het recht te vragen om te oordelen. Jeugd, rein van hart en opstandig, te belasten met onzuivere bedoelin gen! Er is geen verdienste in het fanatisme van de verden king. Blinde rechters dienen het volk niet". Ze zijn blij met deze uitingen, die in het Rusland van vandaag vrij kunnen weerklinken. Ze bou wen daar hun vertrouwen voor een betere toekomst op. De geëst van vrijheid die tot nieuw leven is gekomen lijkt hen onuitblus baar. De kinderen op school be studeren de vaderlandse klassie ken intensiever dan ooit. Ook de klassieke Duitse schrij vers worden in de Sowjetunie veel gelezen. Heinrich Heine is er bij zonder geliefd. Hoe men Heine ook moge waarderen, men zal moeilijk kunnen loochenen dat hij voortdurend opwekt tot vrij en kritisch denken. Zijn pleidooi en voor geestelijke vrijheid en vrijheid van pers, zijn bijtend-iro nische uitspraken over alles wat hypokriet is, wat verdrukt en wat macht verwisselt voor recht, zijn van blijvende betekenis, ook voor de Sowjetunie. Dat de par- tij-zedemeesters Lawrence aan het volk onthouden, lijkt mij verklaarbaar ofschoon niet te bil- TIP PARADE In het „twee-kamer-kasteel" zijnde inwoning op twee zol derkamers van de heer H. van Nleuwkerk te Rotterdam was maar bitter weinig ruimte voor een eigen werkboekje. Tot deze lezer het oog liet vallen op een soort kast, aangebracht op het zogenaamde overloopje; het resultaat van dit idee ziet u dan op bijgaande foto. Nu had deze inzender geluk, dat er een ruimte op de overloop was afgeschoten met board, waarvoor een deur. In die kast was aan de muur nog een plank bevestigd. Wie dat geluk niet heeft zal zoiets dus eerst zelf moeten maken. Aan de plank nu kwam een opklap baar schrijfblad (anders kon men bijna niet passeren), dat er aan werd bevestigd met 2 schar nieren. Verder werd er een steun, aan gebracht, ook met scharnieren, zoals de tekening laat zien. Als nu de steun wordt weggedraaid kan het blad om hoog (als u dat beter uitkomt kunt u het ook naar 'beneden laten klappen). Deze werk ruimte kan met het maken van opbergvakken e.d. uitgebreid worden, dit voor pape rassen of andere zaken. Ideetje twee is inge stuurd door mejuf frouw G. C. den Hol lander uit Dordrecht, dit ter inspiratie van handige mannen en uiteraard dito vrouwen. 't Gaat hier om het lei den van klimplanten, die anders geneigd zijn alle kanten uit te groei en. Tegen de muur, vlak onder en evenwij dig aan het plafond, kwam een latje (te verven of te beitsen), waarin koperen, dus roestvrije kopspijker- tjes waren getimmerd op een on derlinge afstand van 20 cm. In de plint boven de vloer werden spijkertjes bevestigd, trekkend aan te brengen, dit iets de elasticiteit ;^orr worden gezegd, loodrecht onder die in het latje. komt Langs de spijkertjes kwafh knus- ev4ntueel gewijze perlon-draad, oftewel komen. De tekening vertelt vislijn 30/100, dat 75 m per rol verkrijgbaar is. Dit draad is nJL niet zo duur als het per rol dat deze spannerij praktisch wordt aangeschaft en bovendien ggtWJs en depUnten - kan het in het huishouden nog voor tal van zaken worden ge bruikt. de suggestie van me ent vrouw j. v. d. Schoot-van Dam slag uit Katwijk betreffende het op- roor- bergen van het reservecontact- u er sleuteltje, 't Kan gebeuren dat slotte men z'n sleuteltje kwijt raakt Het is, aldus deze lezeres, het reserve-exemplaar thuis heeft liggen, dan wel in de afge sloten wagen heeft. En daar staat u dan. Maar niet als u de reservesleutel ergens on- der de motorkap hebt weg- mevrouw geborgen op een boutje met de heren der schep- een vleugelmoertje. Zo heeft gewenste richting kunnen worden Wij draaien de rollen geven zielig 't niet zo als i lijken. Belangrijker lijkt mij dat 0k de Russische en niet-Russische show te moeten ter- j klassieken, bij wie het volk kan schijnen. Ue tn- leren van waarden die aan de gelse mevrouw Clark j partij en haar program ontstij- denkt daar anders i nn nnoelfpn. -- mmf s{j ont. 0de Sowjetunie op ongeken de schaal gedrukt en gelezen worden. Door Plastic jasje wierp dit pak baar lievelingshond, die geruit en al ver scheen op een „eens- kijken-wie-de-mooi- ste-is-festyn" in Lon den. Het naaien viel mee, vertrouwde ze ons via de telex toe, maar dat passen vraag: dat voor sinaasappelen Exporteurs van een ook in ons land bekend merk sinaasappelen zullen binnenkort het tot nu toe ge bruikte lauwe papiertje, waarin de oranje vruchten waren verpakt, door een plastic jasje gaan ver vangen. Volgens de hierbij ingeschakelde deskun digen zou die plastic verpakking sinaasappelen te gen de invloed van bacterieën beschermen, waar door deze zuidvruchten tenmiste een half jaar vers zouden blijven. Als de deskundigen gelijk hebben, hebben de exporteurs het ook, lijkt ons toe. Zelfbewust was ook de lerares Rosbief in het bad Wanneer uw rosbief „te hard is gegaan" loopt u kans deze toch dure vleessoort droog en kleurloos op tafel te moeten Drengen. Leg het vlees dan een paar uur in koud water, helemaal onder, en deponeer na dit lange bad het vlees weer in de pan. Even opbak ken en bij het aansnijden zal u naderhand blijken dat het vlees niet alleen minder hard is gewor- de maar ook weer een flink doel van de vereiste rode tint heeft te ruggekregen. Gras op uw wand Als u eens in een dure bui een gedeelte van uw zit- of andere kamer op een heel bijzondere ma nier wilt decoderen, zou u kunnen Informeren naar zogenaamd gras papier. Het is een behangsel dat uit Japan wordt geïmporteerd en het heeft zijn naam gekregen, omdat er echt gras in wordt ver werkt. Goedkoop is het niet. maar wel apart van kleur en dessin. Voor een hoekje van een kamer, dat een bijzonder accent verlangt, kan er misschien wel eens een rol- „Kijk" zegt iemand, „zo gaat het jaar voorbij, en er verander» in wezen niets", en dat i6 waar, zoals alles waar kan zijn. En zij vervolgt: „zou de oude dame over wie u het de vorige keer had, alleen door een gesprekje met een jong meisje er van af te brengen zijn 2000.- te vragen voor meu bilair. gordijnen, een geysertje en een keukenmat? Wordt een zure juffrouw anders omdat u (dat ben ik, Chr.) ons aanspoort haar let terlijk en figuurlijk koekjes te la ten bakken? O, ik begrijp u wel. U bedoelt hiermee te zeggen maar vergeef me dat ik het toch bar-idcalistisch vind dat je iemand die van zichzelf niet geeft en heeft, moet betrekken in je eigen rijkdom. Moppert zij op het koekjes bakken, bak dan net zo lang met haar en ondanks haar dat ook zij er plezier in krijgt. Zit je te breien als zij binnen komt, brei door. LAAT de radio doorzingen. Kin deren doorspelen. Doe je een spelletje, zij er ook bij. Wil ze niet de familie gaat door. Sleep haar mee! Nietwaar? Maar ver ander je nu zo'n mens? Wordt het ooit zo dat zij zélf plezier gaat geven inplaats van krijgen? Wordt de oude dame zo werke lijk anders dat zij niet alleen de f 2000 opgeeft maar bovendien zo verandert dat een dergelijke gedachte niet meer in haar hoofd opkomt? Wordt zij dus als het ware bekeerd? Ik kan dat zo maar niet geloven, het spijt me. Dat mensen in Delft weer plaat sen met uitzicht op de begrafenis stoet hebben aangeboden voor 20 en meer. dèt kan ik geloven". Ja. briefschrijfster, ik hoor het ook, ik kreeg er zelfs nog een brief over. Over dat raam- en dakplaatsen verhuren. Maar ik zou toch de mensheid wat minder strak willen indelen dan u deed. Liever zou ik helemaal niet inde len. Waarom? Omdat ik weet dat ik het goede wel wil maar dat het kwade mij bij ligt. Dat, als ik mijzelf en mijn intenties goed on- derzoek, ik ook wel eens kijkspel-verhuurster zijn. Ook al 51 ÏZhtt' niet bestaat dat mensen als het ware bekeerd worden ik haal de woorden uit de brief nu maar aan dan betekent dit dat wij Christus' komst op aarde als een eindpunt zien, als Kerst-feest. Maar het is een oordeel, een zweepslag over de wereld, een re- Leven, het is: ont- heb ik eerbiedig geluisterd. Het dag komen? Op zondag? Op moment sensatie niet in het andere kamp, het kamp van degenen die zich verpoosden, ach, en wie zal dan zeggen waar zelf nog niet schrijfster zegt: "".NS, de wat brief- dat, ik :.de maandag? Waren dat zij die zich teleürteiSn?'' ltoftrt) *tS? Sok eou missen was ik zeil vergeten, altrji 'A schijnt te zi,n. hij zit vast in zijn de X die „groot" rogenblik en van een de ander ring gegrepen, niet „klein" in za- wij ons- ken? Is mevrouw Y die daar zo kennen? Er zijn ingetogen staat en het meent _i.iuur geleder voor de te alles achternaam, een straat, een stad of dorp, familie, en om dat alles heeft hij heel niet gevraagd. Ook zijn baan, in ogenschijnlijk staan: wie uit een arbeidersmil- lieu komt, wordt maar zelden volk bankdirecteur, en heeft een domi- nee ooit een beroepsvoetballer ia]s vader? In je mens-situatie a wordt je soms zo maar iets: geld vraagster, plaatsverkoper, omdat je de kans hebt. In die situatie is geen verlossing, maar nood. Alle mensen zijn in nood. Maar dat is nimmer een einde geweest. Eén werd mens onder ons. Eén nam onze gestalte aan. onze situatie, werd Jezus van Nazareth, woon- kent onze angst, verveling, kent ons vandaag. Gods begin. Dat begin maakt een poespas, ons klein door elkaar? Phet „grote" dat en als eenling niet. dit: dat wij even. EVEN. al le kleinheid afleggen? Kijk, en nu vraagt de oude me vrouw 2000, en dat lijkt me in zo'n geval niet goed, en dus zeg ik: praat met haar. Zij kan er bij blijven, en inder daad. briefschrijfster, dan is er dit jaar niets veranderd. De een heeft zorgen gehad, het jaar is onder om, zij heeft nog zorgen. De an- der houdt van haar man (of niet), het jaar is om, zij houdt nog eind steeds van haar man (of niét). Of gedoe, iemand hunkert naar een nabije Pe wanhoop. Alle uitersten omvat ander in haar leven, is om en zij is heen geweest r ben ik me zig geweest dit jaar het jaar dit begin. Zo is dan ook elke si- weer en tuatie van ons tot onze naaste heeft ge- geen laatste woord, Geen idealism* i christelijke realiteit. Dan kan lijk konden bidden. Het is niet i in grote ernst tege- hetzelfde gebleven. Het menselijk iemand worden bekeerd. Dan mèg leven kent kleine variaties je vurig en aanhoudend bidden. wijzen wie. En natuurlijk zijn ook de kijkers om het kijken ge weest. Die, al ging de stoet hun woning voorbij, slechts de t.v. wegwipten „echt i te blijft hetzelfde: nood. Onze nuk- Dan gaat het jaar voorbij op het oog niets, i ken slijten wat tot we merken dat wq te lui voor nukken worden. En ons geloof dat ons midden in de duisternis gezwicht v wereld moest zetten als mensen het minuut- die een vlag voortdragen, slaat buiten. Zo van: ons bijna neer in de geweldige overal het beste van te krij- wind van de tijd: wij vinden gen. Dat is in mentaliteit een ietsje minder dan dat je voor dat „beste" geld vraagt van een ander. Maar deelt ons dat als mensen in twee partijen? Zijn al leen zij die in eerbied, staande in de kou of rustig luisterend, hui stille kaarsvlam in de huiskamer, mooier, stiller, gewijder. Wij blij ven letterlijk en figuurlijk: thuis. WIJ ZIJN uitgepraat als het gesprek nog niet eens is be gonnen. Als wij denken dat het Mi ping. Maar dan heren die een u altijd een sleuteltje bij de te bevelen het draad enigszins auto hebben. Wellicht voelen die hand. Tenzij natuurlijk de kap met hetzelfde sleuteltje op slot gaat als dat waarmee u con tact maakt Voor meisjes. Als uw doch* ter(s) haar trui altijd over de rok draagt (dus er niet in stopt) kan Let zijn dat me vrouw Alderliesten uit H.L Ambacht een ideetje voor u heeft Bijna iedere moeder re kent bij de aankoop van een nieuw kledingstuk een beetje op de groet Vooral bij geplisseerde terlenka rokjes is dat belang rijk, omdat die niet uitgelegd kunnen worden. Neemt u nu een vrij lang rokje, dan kunt u er galgjes aanmaken en het de dochter tot onder de arm laten dragen. De rok zakt niet meer als hij wat aan de wijde kant is en u hebt er langer wat aan- ..en zo n vrouw f Hoes er om. Verschillende typen steunzolen doen de schoenen en pantoffels eerder slijten dan ons wel lief is. Daarom raadt mevrouw C. Karsdorp uit Kinderdijk u aan om die zolen een hoesje te ma ken van b.v. een sterke kaki katoenen stof. Het model op de stof natekenen, dichtstikken (de teenkant open laten) daar na de zool er in stoppen en de open kant ook dichtnaaien. Volgens deze lezeres scheelt het werkelijk wat slijtage be treft. Als 't hoesje stuk is maakt u gauw weer een Met wijn. Wist u, zo vraagt mevrouw M. van Bergeyk uit Sliedrecht, dat u bij het stoven van nogal zurige peren geen suiker hoeft te gebruiken als u aan het sap een scheutje zoete wijn toevoegt, dat u mee laat koken? Op de schoorsteen. Mocht u veel gebruik maken van een zaklantaarn en ontdekken dat het ding „gaat afzakken", of tewel minder licht gaat geven, leg de lantaarn dan eens een tijdje op de schoorsteen, advi seert mevrouw P. den Ouden uit Rotterdam, die u er tevens bij garandeert dat u de lamp enige tijd kunt gebruiken l die rij. Haarversteviger. Mevrouw (of mej'uffrouw) J. H. 't Hart uit Schiedam heeft een haar- verstevigingsmiddeltje ontdekt waarmee haar portemonnee het beslist eens is. Inplaats van de gebruikelijke versteviger doet zij na het wassen wat Engelse tonic op het haar. Het resul taat is zelfs beter en boven dien is het voordeliger, omdat men met een flesje van dit soort tonde langer doet dan met een flacon haarversteviging. *t IS .JAMMF.lt, MAAR... Ook deze week is de lijst ge lukkig niet zo lang. Niet in aan merking voor publicatie komen de inzendingen van mevr. G. Z. te Rijnsburg; dhr. W. P. uit dezelfde plaats, mevr. L. v. d. B te Vlaardingen, mevr („handschoenenweer") mevr. P. de J. uit R'dam; me vrouw A. v. d. E. uit Maas sluis en mevr. C de M te Rijnsburg Iedere gepubliceerde „Bent u ook zo'n man"- inzending dingt automa tisch mee in de wed strijd: „Win honderd gulden voor uw vrouw". Voor iedere tip en elk doe-het-zelf idee in deze rubriek ontvangt u een van onze tipboeken: „Dat zit zo" of „Tippa- rade Twee" (naar keuze).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1962 | | pagina 15