Het gebed van
ds. FORGET
Paus sloot eerste fase
van concilie met rede
Samenspreking nodig tussen
zending en hulpverlening
Geen opvolger gevonden
voor bisschop Dibelius
Een woord voor vandaag
„Gemengd vergaderen is
niet verantwoord"
Herderlijk schrijven over
het Vaticaans concilie
Rif^Poro!
Aartsbisschop Nikodem
over „Vrede en vrijheid"
t
MAANDAG 10 DECEMBER 1962
Het gebed, in de rouwdienst in de Nieuwe Kerk te Delft
uitgesproken door de Waalse predikant ds. G. I. P. A. B. For
get, heeft overal in den lande diepe indruk gemaakt. De tekst
van dit gebed stond niet op schrift doch is op geluidsband ter
beschikking gekomen.
De vertaling van de opgenomen Franse tekst luidt:
Wij bidden samen. Geef stilte in onze harten, o Heer, opdat al
hetgeen wij U vragen in dit gebed door U ingegeven zij. Want bidden
is eerst U ontmoeten en U aanhoren. Maar in onze nood, in onze zwakte,
staat Gij ons toe U aan te roepen en te leunen op U.
Aldus wenden wij ons tezamen tot de bron des levens op het ogen
blik dat de dood voorbij gaat. Want wij laten de stoffelijke resten van
een zeer geliefde moeder, vorstin en christin heengaan naar de plaats
van haar laatste rust. Onze geesten zijn ontroerd en onze zielen bedroefd.
Geef ons Uw troost en Uw vrede, bevestig ons in dit ogenblik stevig op
de rots van Uw evangelie. En bewaar ons in Uw genade, zoals Gij haar
hebt beschermd, geïnspireerd, gesteund en behouden.
Wij zijn tezamen rondom deze baar, gekomen van zeer verschillende
einders, maar allen Uw kinderen. De smart verenigt ons, maar ook en
vooral de hoop en het geloof.
Zie, Heer, daar is eerst dit gezin, het koninklijk gezin der
Nederlanden. Een moeder is ingeslapen. In de dagen der jeugd gelijk in
de dagen des ouderoms, in de dagen der sterkte gelijk in de dagen der
beproevingen is zij standvastig gebleven, evenals de telgen van het oude
en edele geslacht, waarin zij U heeft gediend. Evenals de voorouder die
terecht de Vader des Vaderlands wordt genoemd, en op wie zo wonder
baarlijk het woord uit de Heilige Schrift van toepassing is: Want hfj
bleef standvastig, als ziende den Onzienlijke.
Evenals de zachtmoedige en reine koningin Emma, die als eerste
het kind, dat vorstin werd, het onvergelijkelijke gezelschap liet kennen
van de Meester van het Evangelie, dank zij wie iedere gelovige, zelfs in
de donkerste dagen kan zeggen: Ik ben niet alleen, want de Vader is
met mü.
Wij vragen U tezamen, heel de rijkdom van Uw troost te gunnen
aan Hare Majesteit de Koningin der Nederlanden en aan heel het
koninklijk gezin. Met hen danken wy U, dat Gij ons vergund hebt te
weten dat er in het hart der natie een moeder was, een veeleisende,
maar rechtvaardige en ware moeder, waardig om leiding te geven, omdat
zijzelve geleid werd door U. Heer, indien er enige troost is in de liefde,
doe dan aan hen die de afgestorvene bewenen, heel de liefde voelen
van het Nederlandse volk. Want rondom het koninklijk gezin, dit weten
wij, is als een lichaam rondom een hart, het volk van dit land.
En het is'dit volk dat tot U bidt en U dank en hulde brengt omdat
Gy het zo veel hebt gegeven sedert de verre dagen waarin Gij door de
bevelen en de beloften van Uw Woord het geslacht Oranje hebt geroepen
om in dit land Uw kudde te leiden; dit volk, dat ondanks de droefenis
van heden zich erover verheugt koningin Wilhelmina te hebben gekend,
te hebben gevolgd, te hebben gehoorzaamd, zoals het zich verheugt en
U dank brengt omdat het in vertrouwen haar, die Gij tot haar opvolging
hebt geroepen, kan volgen.
En dit volk van Nederland, dat stil is in erkentelijkheid en toege
negenheid, is niet alleen. In een wereld waar de wetenschap doet duize
len en die door voorspoed wordt verdwaasd, in een wereld waarin de
oorzaken van tegenstellingen en geschillen zich vermeningvuldigen,
komen hier naties bijeen en tot elkaar. Naburige en verre volkeren
komen hier getuigen van hun eendracht in rouw en hoop. Wat de wijs
heid van de wereld niet kan, dat doet de dwaasheid van het Evangelie.
Mensen, gemeenschappen, rassen, zeer verschillend in cultuur en
tradities, zelfs en vooral in godsdienstige tradities, buigen zich tezamen
boven deze baar. Zij hebben het getuigenis gehoord van haar die, meer
dan alle andere dingen, Christus heeft willen plaatsen in het middel
punt van heel haar leven. Zij brengen U hulde door haar te eren, die
niet meer van deze wereld is en hun aanwezigheid is als het voorspel
voor de dag, waarnaar zij, die van ons heengegaan is, in haar wensen
en gebeden zozeer heeft gehaakt, de dag waarop de wereld aanvaarden
zal Uw vrede te ontvangen en waarop in Jezus' naam iedere knie zich
zal buigen, in de hemelen, op aarde en onder de aarde en waarop iedere
tong belijden zal dat Jezus Christus de Heer is.
Heer. hoe zouden wij in dit ogenblik van inkeer niet denken, hoe
zouden wij niet tot U spreken van dit volk of van deze volkeren, die
nog verdeeld en gekwetst worden door menselijke grenzen, hoe zouden
wij niet Uw volk begroeten, Uw onmetelijk en onzichtbaar volk, het
volk, dat door bepalingen noch grenzen kan worden bedwongen, dat
door geen enkele leerstelling kan worden afgebakend, het volk dat
Jezus van den beginne af heeft gekend en liefgehad, en dat Hij ook-
heeft doen liefhebben door Zijn dienares, koningin Wilhelmina.
Daar zijn zij, stil en dankbaar, al diegenen met wie zij een heeft
willen zijn in liefde cn gelóóf. Jeugd van de wereld, ongeruste en be
dreigde jeugd, vurige en gekwelde jeugd, onafzienbare legerscharen van
lijdenden, armen, vervolgden, slachtoffers van economische conflicten
of van rassentegenstellingen, dolend en opgejaagd, gevluchten, ver
strooiden, met verborgen zwakten maar ook met verborgen krachten,
onbekenden, bezocht door het grote onbekende; verantwoordelijke
christenen, verlangend de eisen van hun arbeid te doen stroken met de
geboden van het evangelie; zendelingen en getuigen van overal, al dezen
hebben een plaats gehad in het gebed en in de liefdevolle, waakzame en
actieve zorg van koningin Wilhelmina.
Zij danken U dat Gij, door het leven en het werk van de grote
vriendin die zy bewenen, de stralende troost van de zaligsprekingen
levendiger en werkelijker hebt gemaakt: „Zalig die hongeren en dorsten
naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden".
Heer, wij weten dat ons leven geen enkele zin zou hebben indien
het niet gericht was naar Uw laven. Wij weten alleen dat wij vergeefs
zouden werken, dat wy vergeefs zouden zoeken, dat wy vergeefs zouden
liefhebben, dat wij vergeefs zouden wenen, als aan de einder van al onze
wegen niet Uw koninkryk was. Dat leert Gy ons en blijft GU ons leren
door het eeuwig Evangelie. Gij doet het ons ook weten door de wondere
macht die Gy geeft aan Uw kinderen. Gy hebt het ons doen weten en
Gy zult het ons steeds doen weten door haar, wier lichaam gaat slapen
aan de zyde van dat van haar gemaal, van prins Hendrik, wiens goed
heid nog straalt in de herinnering van velen, in deze aarde waarin
reeds zovele grote dienaren rusten, wier lichaam gaat slapen tot aan
de opstanding, maar wier geest blijft in diegenen, die op Uw trouw en
Uw genade bouwen en die, wachtend op het uur van het grote weder
zien, beloven „ik zal handhaven".
Ds. Forget eindigde dit gebed met het uitspreken van het Onze
Vader.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Emmen (vac. H. C.
Kranendonk)W. Goedhart, voorganger
noodgemeente Veenendaal.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Ens (N.O.P.): J. W. de
Roo te Sellingen. te Lobith Th. ten
Napel, kand. te Velp, die dit beroep ook
Bedankt voor Pernis: J. Wolven
te.Urk.
CHR. GEREF. KERKEN
Ds. A. W. Drechsler neemt op 27
januari a.s. afscheid van de gemeente
van Vllssingen. Hy doet op 0 februari
intrede in Den Haag-Zuid. Hy wordt be
vestigd door ds. J. Rebel, te Lutten a.d.
Dedemsvaart.
VOLGEND JAAR KERST SLUITING
Paus Johannes heeft in zijnl;"-" toMepwt op alle gebieden
j_ leven der kerk, met inbegrip
toespraak ter sluiting van de maatschappeiyke kwesties,
eerste fase van het tweede Va-| ..In deze belangrijkste fase", aldus de
tiraan<;p rnnrilip zatprdafneh-ipaus- »zullen de zieleherders eensgezind
ticaanse concilie, zaïeraagocn <ich uit aUe macht inspanncn om de
tend in de Sint Pieter, gezegd dat! juiste leer te prediken en de door hen
er een goed begin is gemaakt en
zjjn vertrouwen uitgesproken in
een voor de mensheid vruchtbare
afloop van het concilie, dat naar
hij hoopte met kerstmis volgend
jaar zou kunnen worden besloten.
Hy zei dat het conclliewerk in de In
terimperiode tot 8 september voort zou
gaan met bestudering van de verschil
lende onderwerpen door de commissies.
Als het concilie ten slotte klaar zou zyn
gekomen, zouden de genomen besluiten
prompt en met instemming moeten wor-
zelf verlangde regels toe te passen
hiertoe za'. een beroep worden gedaan
op de samenwerking van diocesane en
ordegeestelijkheid, de congregaties van
vrouwelijke religieuzen, het katholieke
lekendom met al zijn hulpmiddelen en
mogelijkheden, opdat het werk van de
concilievaders zo toegewijd en getrouw
mogelijk beantwoord zal worden."
Dit zal. aldus de paus in zyn ln het
Latyn uitgesproken rede, een nieuw
Pinksteren zijn, waardoor de kerk haar
S. C. v. Randwijck
in de Heerhaan
(Van onze kerkredactie)
In het zojuist verschenen num
mer van „De Heerbaan", het alge
meen zendingstijdschrift, wijdt S.
C. van Randwijck een uitvoerig
artikel aan de verhouding van zen
ding en interkerkelijke hulpverle
ning (Interchurch Aid, afgekort
vaak I.C.A.). Hij zegt daarin onder
meer:
De geschiedenis van I.C.A. is
thans lang genoeg om haar tot een
zelfkritiek te hebben geleid, ana
loog aan die welke in de interna
tionale zendingsconferenties van
de laatste tientallen jaren tot
uiting kwam. Wij allen, die betrok
ken zijn bij de leniging van nood,
onverschillig of dit in zendings- of
in I.C.A.-kader geschiedt, moeten
ons kritisch afvragen welke de
taak der rijke kerken is t.a.v. de
materiële en t.a.v. de geestelijke
nood in de ontwikkelingslanden.
Hier, in de vraag naar de noden
van de mens ligt het criterium van
de urgentie van hulpverlening. Op
verschillende, wijzen kunnen wij
van een hantering van dit enige
criterium worden afgetrokken.
Van Randwyck komt tot deze
spraak na een overzicht gegeven
hebben van de ontwikkeling van deze
vorm van Interkerkelijke Hulpverlening.
Hij omschrijft de gevaren voor dit
werk als volgt:
In de eerste plaats moeten wij dus
ons ervan bewust zijn, te leven ln een
tijd van zulk een grote algemene aan
dacht voor de onbeschrijflijke materiële
nood van 2/3 der mensheid, dat ook de
kerken onder de eenzijdige suggestie
daarvan geraken. Een deelnemer aan
de assembly van New-Delhi heeft de
opmerking gemaakt, dat wel talrijke
assemblyebezoekers getroffen waren
door de materiële nood van de Indiërs,
Meer begrip
Hiermede hangt samen, dat wij ln
het Westen meer begrip opbrengen voor
de weerstand der ontwikkelingslanden
tegen geestelijke beïnvloeding dan voor
die tegen materiële hulp. Wij zU"
m.a.w. In toenemende mate voorzlchti
geworden voor de binding van Hl.
Evangelie aan westerse politieke macht
soms op alsof de ontwikkelingslanden
van ons Westen zeker geen wijsheid
of troost, hoogstens materiële en tech
nische hulp verwachten en dat het Wes
ten dit normaal vindt. Maar kunnen wij
er wel zo zeker van zijn als schijnbaar
het geval is, dat die materiële of tech
nische hulp niet evenzeer weerstand op
wekt als onze geestelijke arbeid, ook al
is die weerstand nog grotendeels ver
borgen? Vtrglllus leert ons, dat reeds
de Trojanen de Grieken vreesden,
zelfs als zij geschenken brachten! Me-
dlo 1953 werd mij door een Amerikaan,
diep in de ..Middle West" van de USA,
de vraag gesteld of wij Europeanen
dankbaar waren voor de Marshall-hulp.
Zou de weerzin die toen bij mij op
kwam de Aziaten etc. onbekend zijn?
van geschenken een manier is om
mensen aan zich te binden. Het geven
van technische en materiële hulp, hoe
nodig ook. hoezeer het in een sfeer van
vrijheid moet geschieden, kan misver
stand en weerzin opwekken; dit is niet
alleen het geval.met de prediking van
'ie. Deze gedachten dringen
niet als iets nieuws, maar
wel met nieuwe nadruk door, als gevolg
de samensmelting met de IMC.
Randwyck. moeten wij bij het hanteren
van de noden van de mens als vrite-
rium van geestelijke en materiële hulp-
kOSRAM
Emeritaat voor drie De Evangelische kerk van
Duitsland is er gisteren niet in
geref. predikanten
D, ct.Nl< Leid™ der Gcreform..rd« Dibelius bisschop van Berlijn en
-fm T Brandenburg,
Dibelius zal zijn ambt voor
onbepaalde tijd blijven bekleden
totdat een opvolger gevonden is,
die voor de synode aanvaardbaar
Kerken heeft aan ds. J. J. Dijk te
Leiderdorp eervol emeritaat verleend.
Ds. Dijk. die 10 Januari 1895 werd ge
boren, aanvaardde 11 februari 1923
zijn ambt te Woudsend. HIJ verbond
zich 9 september 1928 aan zijn tegen
woordige gemeente, die gedurende zijn
verblijf aldaar tot grote uitbreiding is
fekomen. Ds. Dijk ia voornemens ln
ebruari a.s. afscheid te nemen van
zijn gemeente.
„j 1923 kandidaat werd om 13 ja
nuari 1024 te Nederhorst den Berg zijn
ambt te aanvaarden. In 1929 vertrok
hij naar Roodeschool, waar hij ln 1944
IS.
De 80 jaar oude Kurt Seharf, voor
zitter van de synode, was de enige kandi
daat voor het ambt van Dibelius. Twee
Jaar geleden volgde Seharf Dibelius op
als voorzitter van de synode van de
Evangelische kerk van Duitsland.
De communisten moeten nieta van
Seharf hebben en zouden hem nooit toe
stemming verlenen aan de oosteiyke zyde
van de muur ziln ambt te vervullen.
Ook de synode is verdeeld als gevolg
Pvan de muur. Zij moest in twee zalen,
met de vrijmaking meeging. In 1950 m Oost-en West-Berlijn, achter gesloten De aanhef luidt:
herenigde hij «ich met de Gerefor- deuren bijeenkomen. Westduitsers die iVer "et COOClUd. De aannei tuut..
woonde enige tijd vergunningen voor bezoeken aan Ooit- „De aartsbisschop en de D1S-
niet ln Seharf de vereiste meerderheid
van twee derden der stemmen te geven.
Toen dit nieuws de 85 Westduitse leden
bereikte, kwamen zy tot de conclusie dat
het geen zin had tot een stemming over
te gaan. Derhalve Is de kwestie van de
opvolging voorlopig opgeborgen. Volgend
jaar zal een commissie gevormd worden
om een nieuwe kandidaat te zoeken, die
voor zowel Oost- als West-Dultsland
aanvaardbaar is.
Het licht schijnt in de duisternis.
,en de mensen hébben de duisternis liever gehad dan
het licht, want hun werken waren boos" (Johannes 3: 19).
Intuïtief heeft de mens altijd gevoeld dut zijn boze werken,
om het woord van Johannes te gebruiken, hem in de weg
staan om tot het licht te gaan. Anders gezegd: dat hij slechts
de ogen naar het licht kan richten als hij zich afwendt van
de duisternis. Dat hij eerst God kan zien als hij satan, de
vorst der duisternis, de rug toekeert. Een andere keus is hem
niet gelaten.
Naar het licht gaan God zien.
Wie? De mensmet al zijn zonden, zijn verdorven hart, zijn
doorlopende geneigdheid tot het kwaad? De mens met zijn
slechtheid, zijn kwade eigenschappen, zijn boze werken?
Jazeker, diè mens!
„Al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden
als sneeuw; al waren zij rood als karmozijn, zij zullen wor-
den als witte wol" (Jesaja 1 :18).
Want het licht is niet in de wereld gekomen om te oordelen
maar om te redden.
Te redden door het bloed van het Lam Gods.
haar materié.e zorg in alle sferen van
menseiyke activiteit kan uitbreiden
een nieuw vorderen van het koninkryk
van Christus in de wereld, een bevesti
ging van de blyde boodschap der verlos
sing.
Paus Johannes behandelde in zyn rede
drie punten: de eerste zittingsperiode,
de voortzetting van het werk in de ko
mende maanden en tenslotte de resulta
ten van het concilie voor kerk en wereld.
Paus Johannes noemde de eerste zittings
periode „een langzame en plechtige in
leiding op het grote werk".
Het werk dat verricht is. de behande
ling van het liturgisch schema en de vier
andere schemata, is genoeg om iedereen
de draagwijdte van het gepresteerde te
doen inzien, aldus de paus.
Hy wees er vervolgens uitdrukkeiyk
op, dat het overleg niet afgesloten wordt,
al worden dan wel de zittingen van het
wereldepiscopaat onderbroken.
Het werk van de commissies in Rome
en de arbeid van de afzonderlijke bis
schoppen in hun diocesen bieden de
garantie, aldus de paus, dat de tweede
zittingsperiode sneller en ononderbroken
De paus besloot zyn toespraak mot er
op te wijzen dat er nog grote verantwoor
delijkheden waohttcn maar dat daarby
vertrouwd zal worden op Gods hulo en
met de bystand van de maagd Maria »n
te roepen en van sint Jozef, de patroon
van het concilie, wiens naam nu ook in
de canongebeden van de mis is inge
voegd.
Het voorlezen van de tekst van zyn
toespraak door de paus duurde tweeen-
Prof. Kamphuis tot voorzitter J.V.
werving gevoerd moet worden,
kunnen er in de zending van meepraten,
dat men graag geld wil verzamelen voor
concrete aansprekende doeleinden en
minder graag voor de algemene kas.
Maar de meest noodzakelijke en terug
kerende uitgaven hebben nu eenmaal
een weinig sensationeel karakter. Hier
ziet men de betekenis van de biddende
Semeente, die het werk als geheel
raagt en niet een bepaald object, die
ook in tijden dat de zaak der zending
Impopulair is. haar continuïteit verze
kert. Soms staat ICA aan de verleiding
bloot, in haar nog jonge werk het ont
breken van deze trouwe geestelijke ach
tergrond door een zekere sensatie in
haar publiciteit te compenseren.
Conclusies
ln toenemende mate beseffen Zen
ding en ICA, dat zij beide bij het
doen van hun werk m de ontwikke
lingslanden niet alleen voor een onein
dige taak, maar ook voor dezelfde
problemen staan. Hun beider sterke
"en zwakke zijden zijn verschillend, in
overeenstemming met hun verschil
lende wordingsgeschiedenis. Hun taken
Ln de ontwikkelingslanden zijn ech
ter zo onscheidbaar, de vragen die
daarbij rijzen zozeer dezelfde, dat een
nauw overleg nodig Is.
In Nederland ls het nodig bespre-
kingen te houden (analoog aan die
van 3 augustus 1962 te Parijs) tus
sen de leidende organen van ICA en
Zending. Ik denk hierbij In het bij-
zonder ook aan de taken, die beide
bewegingen vermoedelijk nl een na
bije toekomst in Indonesië wachten.
Van Randwijck heeft een probleem
aangeroerd dat niet nieuw la. Reeds
de Indiase kerkelijke leider dr. Paul
Verghese heeft ln de derde conferen
tie van Europese kerken te Nyborg
aangetoond dat er het grote gevaar
bestaat dat de Interkerkelijke Hulp
verlening zich al te zeer op een ma-
terlallstiach vlak beweegt, of eenvou-
dig een uiting la van een schuldbe
sef van het westen ten opzichte van
het oosten; als hadden wij dua nog
dit overigens door de overweldigende
meerderheid van de christelijke kerk
hoog gewaardeerde werk gewezen,
i zijn
gewoonlijk.
De secretaris van het concilie, mgr.
Felici. deelde mee dat de paus op 10
december een requiem-mis zal opdragen
voor de zielerust van de in Rome over
leden concilievaders.
Predikant uit Moskou
sprak in Heerlen
Waarschijnlijk voor de eerste maal in
Limburg, en mogelijk zelfs in ons land,
heeft een predikant uit Moskou in Heer
len gesproken. Het was ds. Alexander
if"»-" Hantutprmrpdikant uit Moskou.
liging van de her
vormde gemeente in Heerlen. De bijeen
komst vond plaats in het Protestants
Verenigingsgebouw; Ds. Karew sprak in
het Duits over het onderwerp: ..Christ-
liche Existenz in einer Sozialistischen
Gesellschaft".
Paus toch zieker
dan men denkt
Kardinaal Joseph Ritter. aartsbisschop
•an Saint Louis (Missouri), heeft zon
dag by zyn terugkeer uit Rome ver
klaard, dat de paus wellicht zieker is
dan men denkt.
Volgens de Amerikaanse prelaat, die
het concilie heeft bygewoond. scheen
's pausen stem op de slotvergadering
van de eerste zitting van het concilie
zwakker te worden. Maar de paus „ver
zamelde zijn krachten om zyn rede
voort te zetten."
In de Rooms Katholieken ker
ken in ons land is gisteren een
herderlijk schreven voorgelezen
herenigde hij
meerde Kerken
te Uithuizcrmeden. waarna hij op-Berlyn kunnen kriji
nieuw predikant werd te Roodeschool.
-• J -;~l- i zijn
Cs. Joh. Spoelstra, gereformeerd predi
kant te Genemuiden. heeft op zijn ver
zoek van de classis Zwolle eervol
emeritaat ontvangen. Ds. Spoelstri
werd 18 januari 1893 te Sappemeer,
Berlyn kunnen krygen, zijn de afgelopen 3ch van Nederland aan hun
priesters. religieuzen en gelovi-
sappemeer,
waar zijn vader 37 jaar predikant is L nvcfp 7WQl*tP T* K
geweest, geboren. Hij aanvaardde 20 l_jCTfeLC t* W dl. LC
oktober 1929 zijn ambt te Anna-Jaco-
bapolder, welke gemeente hij 3 augus
tus 1947 met Genemuiden verwisselde.
bisschop in V.S.
De 53-Jarige John M, Burgess is tot
bisschop gewyd in de Drieëenheidskerk
in Boston.
Hy ls de eerste neger-bisschop van de
rooms-katholieke kerk ln de Verenigde
gen genade en vrede,,.
Onvergetelijk ls de Indruk van de
vitaliteit van de wereldkerk waarin alle
bisschoppen samen zoeken naar wegen
om de kerk door innerlijke vernieuwing,
ook zichtbaar voor de mensen, meer te
maken tot datgene wat zy in weze reeds
is, tot de bruid zonder vlek of rimpel,
tot de moeder van de mensen, die hen
in liefdo en met begrip leidt op hun weg
naar de heer.
Naast de dank voor uw medeleven en
uw gebed zouden wy het verzoek tot u
willen richten om gezamenlijk, ter be
strijding van de zeer grote kosten, een
stoffelijk blijk van onze dankbaarheid en
van ons medeleven te geven aan de H.
Vader. Ook ln vele andere landen zul
len de bisschoppen dit aan hun gelovigen
vragen, om op deze wyze aan de paus
een gave te kunnen aanbieden die een
werkelijke verlichting van de financiële
zorgen betekent.
Daarom is het onze bedoeling dat
zondag 16 december voor dit doel een
collecte zal worden gehouden.
Het is niet onmogelijk dat het concilie
een lange tijd zal duren. Er moeten nog
vele onderwerpen ter sprake komen, die
alle ten doel hebben de kerk steeds
meer de kerk van Christus in onze tij<J
te doen zijn. Wy hopen dat u het geduld
niet zult verliezen, als de resultaten niet
direct zichtbaar zullen zyn. Met ons
moogt u ervan overtuigd ziin dat de
beraadslagingen en de onderlinge con
tacten van alle leden van het wereld
episcopaat voor de kerk uiterst vrucht
baar zyn. Maar ons werk vraagt de
voortdurende kracht van de H. Geest.
Met de meeste aandrang vragen wy u
daarom ons met uw gebed te blijven
steunen-
(Van onze kerkredactie)
Op de voorzittersvergadering
van de afdeling Overijssel van de
(vrijgemaakte) gereformeerde jon-
gelingsbond, heeft de Kamper
hoogleraar, prof. J. Kamphuis, zich
uitgesproken over de gemengde
jeugdvereniging. Hij sprak als zijn
mening uit, dat gemengd (van
jongens en meisjes) vergaderen
niet Schriftuurlijk verantwoord is.
De vergadering, die reeds een week
geleden gehouden werd, werd za
terdag verslagen in het Gerefor
meerd Gezinsblad.
Volgens dit blad zei prof. Kamphuis
onder meer:
Het zal niet gaan over verschillende
persoonlijke en organisatorische kwes
ties maar over principiële zaken. Als
men de kwestie van het gemengd ve-
gaderen beziet, kan men niet zonde
meer vragen: Waar staat
i tekst
eigen roeping
in"d« Bijbel" dlè' het gemengd vergade- loren.
»n verbiedt?
Het gaat niet om een tekst
de vrouw.
Dit moet doorwerken ook in deze
tijd. Alleen mannen zijn ouderling en
diaken. Paulus verbiedt de vrouw haar
sluier af te leggen. Want de onderschei
denheden der schepping moeten gered
worden.
De revolutie rebelleert hiertegen. Ze
...velleert de scheppingsonderscheiden
heden. Deze revolutie nad tot gevolg
de emancipatie van de vrouw. In dit
revolutionaire proces is b.v. de fusie
van dc synodale jeugdbonden een scha
kel; deze fusie was gechristianiseerde
revolutie. De eigen plaats van man en
vrouw werd niet meer onderkend en dus
de voorbereiding daartoe ook niet. De
ze principiële capitulatie voltrekt zich
met een glimlach over wat de oude ge-
slachten ons hebben geleerd,
Ook het ontstaan van gemengde ver
enigingen is nivellering. In de Meisjes-
bond ziet men dat. Men heeft daar
eerbied voor scheppingsordonnantiën.
De gemengde vereniging nivelleert en
dan veralgemeent en veroppervlakkigt
het werk. Als ook in de vrijgemaakte
kring de gen- mgde verenigingen het
gaan winnen zal dat gaan met verlies
van het eigen karakter van de JV-Bond
het JV-werk. De diepgang gaat ver-
de lljnT het onderwijs de voorlichting
der Schriften. Er is bij U op aange
drongen de brochure „In trouw volharden
1958" kritisch te lezen. U had nog verder
de geschiedenis terug moeten gaan,
de bondsbrochure van 1888 moeten
bestuderen. In deze brochure geeft
Vonkenberg verantwoording over het
ontstaan van de Geref. Jongelingsbond
tegenover de Nederlandse jongelings
bond. Vonkenberg zei, dat de doelstel
ling van de bestaande JV's niet deugde,
dié moest schriftuurlijk gemaakt wor
den. Het was dc ontdekking van Von
kenberg dat do doelstelling het hele
werk structureert. Want we zijn gescha
pen voor de ere Gods. Het verloste le
ven heeft een doelstelling gekregen,
mensen Gods te zijn. Bij de oprichting
van de Geref. Jongelingsbond in 1888
werd die doelstelling: het werk op de
verenigingen mede te doen werken voor
Daarom zijn er ook schriftuurlijke
bezwaren tegen een gezamenlijke bonds
dag. enz. Want het eigen karakter van
het eigen werk gaat verloren. Schep-
pingsonderseheidenheden worden dan
verloochend. Als de JV-bondsdag almeer
een toogdag van jongens en meisjes
gaat worden, dan wordt zo'n bondsdag
niet meer dienstbaar gesteld aan het
eigen werk. Want ook een bondsdag,
een eigen orgaan, enz. moeten geïncor
poreerd worden in het geheel.
Deze doelstelling die ook
moet geiden structureert ons 2
speciallseerd, dus ën jongens-
•erk ge-
t_n meis
jes ver enig in gen. De onderscheidenheid
moet als schriftuur.
lijk en calvinistisch motief het jeugd
werk beheersen. Alleen dan zal onze
toekomstige plaats in het leven later
ons toebereid vinden.
Eigen roeping
In Genesis kwam God doelstellend tot
de mens en Hij specialiseerde dat m
een eigen roeping van de man
Aartsbisschop Nikodem
Moskou, het hoofd van de Rus-
sisch-orthodoxe kerk, heeft zater
dag in Driebergen gesproken over
„vrede en vrijheid". Hij deed dit
op een door de Nederlandse werk
groep van de christelijke vredes
beweging uit de stichting Kerk
en Wereld van de Nederlandse
Hervormde Kerk georganiseerde
conferentie, die door ruim 200
deelnemers werd bijgewoond.
De conferentie-leider prof. dr. A. J.
Rasker, hoogleraar, zei ln een kort ope
ningswoord, dat de ideologische koude
log het stadium heeft bereikt, waarin
..._n alleen nog maar de keuze heeft
tussen samenleven of niet-leven.
Aartsbisschop Nikodem betoogde, dat
de mens worat geschapen als een vry-
heldslievend wezen. Volgens hem krygt
de ware vrijheid van de mens pas wer-
keiyk Inhoud ln de stryd voor gerechtig-
>r een betere toekomst.
Elk der zogenaamde burgerrechten,
vrijheid van meningsuiting, persvryheid,
gewetensvryheid enz. heeft, volgens hem,
slechts dan waarde, als het wordt benut
voor het welzyn van de gehele mensheid.
Het blinde anti-cornmunisme heeft,
volgens aartsbisschop Nikodem, of een
onchristelijke, onzuivere en propagandis
tische bedoeling, of het komt voor uit
een misverstand, veroorzaakt door ver
keerde. op onwetendheid gebaseerde
voorlichting. De reden, waarom velen
tegen het communisme zijn, is het athe
ïsme, zo zei hij. maar zij vergeten het
atheïsme, dat ook in de niet-communis-
tische maatschappijen bestaat. Boven
dien meent hy. dat het communistische
atheïsme het s
le principes, d
de christelijke
Als wy, zo zei aartsbisschop Nikodem
tenslotte, open staan voor de noden in
de huidige maatschappij en hen. die nog
in mensonwaardige omstandigheden le
ven. steunen in hun streven naar de ware
vrijheid, kunnen wij er toe bydragen dat
de wederzijdse verdenkingen en vooroor
delen, die de basis vormen van het wan
trouwen en de koude oorlogsstemming.
i"d«'Hnen,
Versmalling
In de nabespreking zei prof. Kamp
huis nog:
Eén GV versmalt altijd. Als -men
gtc- loten- "Ave ons beperken tot het
lornaamste, n.l. Schrift en belijdenis,
n is dat défaitisme, terugval. Dit ge-
jar bedreigt een GV. De breedheid van
het geschapen leven wordt prijs gege
ven. want verschillende terreinen wor
den verwaarloosd!
Als een vereniging zo met vrome
praat een Bijbelclub wordt, dan zien
q al minder het eigen werk.
Ik zelf ben lid geweest van een JV
..1 na de Vrijmaking van een GV. In
die GV zat toen nog de stuwing van
de pas gekomen Vrijmaking. Maar toch
had dat samen vergaderen tot gevolg
dat de kring van de bespreking eng
werd.
Dc Nederlands Hervormde gemeente
en de gereformeerde kerk in het
Achterhoekse dorp Halle hebben beslo
ten te komen tot een vorm van samen
werking. Elke derde zondag van de
maand zullen een ouderling en een dia-
dienst van de andere kerk bij-
Deze ambtsdragers zullen ge
durende een jaar ook de kerkeraads-
vergadermgen van de andere kerk be
zoeken en daar een adviserende stem
hebben.
De beide kerkeiyke gemeenten heb.
ben aan alle plaatselijke verenigingen
Bevraagd om uitvoeringen-, feesten eri
ergelijke niet op zaterdagavond te
DE parochiam
si scha Ortl
van de Rus
sische Orthodoxe Kerk in
Rotterdam hebben zondagmor
gen de aartsbisschop van Mos
kou, Mgr. Nikodem in hun mid
den gehad. De patriarch was in
het gezelschap van metropoliet
Nifont uit Antiochië, aartsbis
schop Basile (België en Neder
land). aartspriester Sokolowsky
Hierodiaken uit Antiochië. Zij
droegen gezamenlijk de Heilige
Liturgie op in het zaaltje van de
Russische Orthodoxe Kerk aan
de Persijnstraat.
Mgr.* Nikodem rechts op de
fotowerd bij zijn aankomst be
groet door de deken van de Rus
sische Orthodoxe Kerk in Neder
land, archimandriet Dionssios
(tweede van links), die tevens
pastoor van de Rotterdamse
parochie is.
