T
KLM
India werd jaren lang
door Peking bedrogen
Ontslagaanvragen bij de
AVRO ingetrokken
Gouden katoenbollen
voor teenagersmode
VRIJDAG 2 NOVEMBER 1962
Nehroe: „Contact verloren niet
de werkelijkheid
„Kunstmatige sfeerdie ive zelf
O
hebben geschapen
(Van c
i onzer redacteuren)
ONZE sympathie gaat in deze dagen meer dan, ooit uit naar het volk van
India, dat zich voor een ernstige bedreiging geplaatst ziet. Konden we
in het verleden weinig waardering opbrengen voor de houding, die de In
dische leiders (en in het bijzonder premier Nehroe) tegenover communis
tisch China en de Sowjetunie hebben aangenomen, sinds kort is ook daar
verandering in gekomen. Bewondering moet men na alles wat er ge
beurd is hebben voor een man als Jawaharlal Nehroe, die zich niet
schaamt te erkennen, dat hij in de afgelopen vijftien jaren „het contact
met de werkelijkheid had verloren en in een kunstmatige sfeer heeft ge
leefd, die hij zelf geschapen had". Zoiets kan alleen iemand doen, die wer
kelijk groot is en die als hij eenmaal ervaart, dat hij bedrogen is uitge
komen niet schroomt liever halverwege te keren, dan ten hele te dwalen.
Het moet heel wat voor hem geweest zijn, toen hij een beroep deed op dc
Amerikanen om hem de wapens te leveren, die zijn land nodig heeft om dc
Chinese indringers tot staan te brengen en zo mogelijk te verdrijven. Een
man van geringer kaliber zou wellicht nog eens bij dc Sowjetunie hebben
aangeklopt om te proberen, zijn gezicht te redden. Nehroe heeft die ver
leiding gelukkig kunnen weerstaan en daardoor een beslissing genomen,
die voor de wereld van bijzonder grote betekenis kan zijn. Het neutralisme
van Nehroe is gebleken levensgevaarlijk te zijn.
Een resclutie, die bedoeld
We willen echter wat dit betreft
het verleden het verleden laten
een objectief beeld geven van vijf
tien jaren Chinees-Indische betrek
kingen. En we kunnen dat niet beter
doen, dan door de Indische regering
zelf aan het woord te laten, die ons
een overzicht zond van de ontwikke
ling van de verhouding tussen bei
de grote Aziatische staten „een
geschiedenis van vriendschap en
goede verstandhouding en goede wil
van de kant van India en van ex-
pansiezucht en territoriale ambities
van de zijde van de Chinese com
munisten". Al met al een boeiend
verhaal.
Schij
IJTl
Van het ogenblik af. waarop India on
afhankelijk werd, heeft het getracht
vriendschap met China (toen nog niet
communistisch) tot een dei- steunpilaren
van zijn politiek te maken. India was er
niet- alleen op gesteld, de vriendschap
pelijke contacten die er eeuwenlang ge
weest zijn nieuw leven in te blazen,
het was tevens van mening, dat Chi
nees-Indische vriendschap noodzakelijk
was voor de vrede in Azië en als ge
volg daarvan ook in de rest van de
wereld. Sedert 1949, toen de communis
ten de baas werden in China, heeft
India alles gedaan wat in zijn vermo
gen lag om rood China tot lid van de
volkerenorganisatie te maken. Aanvan
kelijk scheen de Chinese regering in
dezelfde geest te handelen, maar allengs
werd het duidelijk, aldus de Indiase ver
klaring, dat zij expansionistische oog
merken had. De autonomie van Tibei.
die zij plechtig had gegarandeerd werd
zonder mededogen onderdrukt en er
werd zelfs Indisch grondgebied geschon
den en bezet. In september 1959 (nu al
drie jaar geleden) werd het masker af
geworpen. toen de Chinese communisten
lieten weten, dat zij aanspraak maakten
op grote delen van India
Tibet
India liet zijn politiek niet beïnvloeden
door het feit, dat de nieuwe leiders
van China premier Nahroe en diens
collega's ..running dogs van het impe
rialisme" noemden en dat Nehroe
Soekarno als „leden van de politieke
vuilnisgroep van Azië" werden betiteld.
Het begreep, dat de nieuwe leiders van
China het contact met de ontwikkelin
gen in Azië hadden verloren en hoopte,
dat ze mettertijd een juist begrip van
de naoorlogse gebeurtenissen zouden
krijgen. Dat was ook het geval, toen
in augustus 1950 duidelijk werd. dat de
regering in Peking van plan was. de
heerschappij over Tibet te verkrijgen.
India verklaarde naar aanleiding daar
van geen politieke of territoriale ambi
ties in Tibet te hebben. Het drong er
evenwel op aan, dat China met de ver
tegenwoordigers van Tibet onderhande
lingen zou openen, opdat een en ander
op vreedzame wijze zou kunnen worden
geregeld. Deze poging werd verkeerd
begrepen. Tibet werd bezet en India
werd beschuldigd van een vijandige ge
zindheid jegens Peking Niettemin wej'
gerde India zijn politiek van vriend
schap te laten veranderen door de ach
terdochtige en onbeteugelde houding
Cnir
Korea
Deze vriendschap werd nimmer dui
delijker gedemonstreerd dan in de Ko
reaanse crisis, die in 1950 ontstond. Toen
China aan het eind van dat jaar aan de
Koreaanse oorlog deelnam, weersprak
India getrouwelijk elke veroordeling van
China als agressor door de Assemblee
van de Verenigde Naties.
In september 1951 weigerde India deel
te nemen aan de Conferentie van San
Francisco voor het sluiten van een vre
desverdrag met Japan, omdat onder
andere China niet was uitgenodigd Al
dus steunde India China al die jaren en
sprak en handelde steeds in het belang
van China.
MAX TAILLEUR
in LEXI-TIME
elke zaterdagavond 18.30
op Radio Veronica
3tandpunt van China over de kwestie
van de uitwisseling van de Koreaanse
krijgsgevangenen te vertegenwoordigen,
erd door India in de VN. geintrodu-
;erd en met een overweldigende meer
derheid aangenomen. Om daarna de
juiste uitvoering van deze resolutie te
verzekeren, nattn India het voorzitter
schap op zich van de Repatrieringscom-
de neutrale landen, die in
juni 1953 haar werk in Korea begon
Erkenning
De regering van India nam ook het
initiatief om met de regering van China
onderhandelingen te openen over de
kwestie Tibet. Men hoopte dat door het
regelen van alle lopende kwesties, die
iog uit het verleden stamden, vriend
schappelijke relaties en samenwerkiflg
•eel gemakkelijker tot stand zouden kun-
en komen. In de overeenkomst betref
fende handel en gemeenschap tussen Ti-
India, die in april 1954 werd ge
tekend. gaf India alle extra-territoriale
rechten op. die door Groot-Brittanië in
Tibet waren genoten en erkende Tibet
s een stuk' van China
De overeenkomst legde handelsoosten,
markten en pelgrimswegen vast en stel
de ook regels voor het handelsverkeer
op. Bovendien bevestigden de beidr
landen in de Preambule van de overeen
komst. dat zij zich zouden houden aan
de Vijf grondbeginselen.
Beginselen
Wederkerig respect voor eikaars ter
ritoriale soevereiniteit en onaantastbaar
heid: wederkerige non-agressie: weder-
:rige niet-inmenging in eikaars interne
.ngelegenbeden: wederkerig eikaars
belangen bevorderen; en vreedzame cn-
xjstentie. Een uitwisseling van nota's
ging over het terugtrekken van Indische
militaire escortes, die in Yatung en
Gyantse waren gevestigd en de over
dracht aan China van post-, telegraaf-
telefoondiensten en rusthuizen, die
i India behoorden.
Iet was dan ook niet te verwonde-
j, dat de Chinese premier Tsjoe En-
lai uitgenodigd werd naar Delhi te ko
men en daar in juni 1954 -bijzonder
hartelijk ontvangen werd. Dat China
dezelfde opvattingen had over de Vijf
grondbeginselen als India scheen te wor
den bevestigd door het gezamenlijk com-
iqué, dat door de beide premiers
werd uitgegeven.
Deze verklaring van volledig begrip
tussen de beide landen werd spoedig
achterhaald, toen op 17 juli 1954 de
Chinese regering protesteerde tegen de
aanwezigheid van Indische troepen in
Barahoti (dat zij Wu-je noemden) in
de Indische staat Uttar Pradesj. Dit
de eerste keer. dat China aan
spraak maakte op een deel van er
kend Indisch grondgebied en het
spreekt vanzelf, dat dit een onaange
name verrassing was voor de Indische
regering. Er was nimmer enige twij
fel geweest aan het bestaan van de
traditionele grenzen van India; en de
Chinese regering was hiervan goed op
de hoogte Niet alleen werd de grens
duidelijk op officiële Indische kaarten
aangegeven, doch Indische autoriteiten
hadden eeuwenlang regelende bevoegd
heid gehad over alle gebieden, die door
de traditionele- en gewoontegrenzen zo
als op Indische kaarten stonden aan
gegeven. werden begrensd.
De regering van India concludeerde
daarom, dat de eis om Barahoti door
de Chinezen uit onwetendheid we
steld, vooral omdat ze blijkbaa
precies wisten waar het lag en zeiden,
dat het ten noorden van de Niti-pas
Er was dus geen verandering in de
vriendschappelijke politiek van In
dia ten opzichte van China. In okto
ber 1954 werd een handelsovereen
komst getekend. In dezelfde maand be
zocht premier Nehroe China. Bij zijn
terugkeer verklaarde hij, dat Indias
relaties met China ..steeds hartelijker
werden" en dat India deze relati
wenste te versterken. Terwijl hij
China was. had hij met de Chinese lei
ders de kwestie besproken van enkele
onlang; in China gepubliceerde kaar
ten. die een onjuiste grenslijn tussen
beide landen hadden aangegeven en
ongeveer 50.000 vierkante mijlen In
disch grondgebied aan China hadden
toegevoegd. Hij zei dat dit blijkbaar
bij vergissing was gebeurd: wat India
betreft maakte hij zich hierover geen
zorgen, want de Indische grenzen wa
ren duidelijk en algemeen bekend en
daarover bestond geen verschil van
mening Premier Tsjoe En-lai trachtte
in zijn antwoord deze Chinese kaarten
te bagatelliseren Hij zei. dat deze
kaarten slechts een reproductie warer.
van oude Kwomintangkaarten en dat
de ..Volksrepubliek' geen tijd had ge
had deze te herzien.
In 1955 werd Barahoti echter opnieuw
het onderwerp van een geschil. Een
gezelschap Chinezen kampeerde in Ho-
toen de Indische regering protes
teerde antwoordde de Chinese regering,
dat Indische militairen wederrechtelijk
Chinees grondgebied hadden betreden
Niet alleen hadden Chinese troepen op
de vlakte van Hoti gekampeerd, maar
'aren zelfs tot tien mijl ten zuiden
de Niti-pas opgerukt naar Damzan.
De volgende zomer maakten de Chine-
niet alleen opnieuw aanspraak op
Baraihoti. maar Chinese troepen dron
gen ook Nilary binnen en trokken over
de Shipki-pas. In de daaropvolgende
winter kwam premier Tsjoe En-lai naar
India. Naast verschillende internationa
le kwesties sprak hij met premier
Nehroe ook over de grenskwestie tus-
India en China; men kwam tot de
conclusie, dat hoewel er geen echte
grensverschillen waren, er toch zekere
kleine vraagstukken waren, die vriend
schappelijk behoorden te worden opge
lost door vertegenwoordiges., van de
beide regeringen
Premier Tsjoe En-lai voegde daar nog
tan toe. dat de regering van China dp
,MacMahon-lijn" als grens van Birma
had aanvaard en stelde voor deze
ook met India te erkennen (dat
wil zeggen de oo9teliike sector van de
grens met India) Hij zou in dezen
overleg plegen met de Tibetaanse, auto
riteiten.
NEHROE OP HET OORLOGSPAD
Brrlroa
Dat deze verzekeringen van de Chi-
;se regering bedrieglijk en misleidend
aren werd in 1958 duidelijk, toen de
Chinezen op verschillende punten in al
le drie sectoren Indisch gebied binnen
drongen en ook Chinese vliegtuiecn het
Indische luchtruim schonden. Het Fort
Khurnak werd door Chinese militairen
bezet en een autoweg werd doo- de
Chinezen aangelegd over het gebied
Aksai Chin in Ladakh Een Indi
sche patrouille, die normaal patrouil
leerde in het Noordelijk deel van Aka-
Ihin werd door Chinese militairen
gearresteerd. Bijna vijf weken lang
werd niet; over hen vernomen en toen
werd terloops gezegd, dat de vastge
houden personen naar India waren te
ruggestuurd. Er waren Chinese infiltra-
in Barahoti. Lapthal en Sangeha-
i in Uttar Pradesh, terwijl in de
oostelijke sector Chinese militairen in
de Lohit grens-djvisie infiltreerden.
Nooit erkend
t was onder deze omstandigheden,
dat premier Nehroe besloot aan pre
mier Tsjoe En-lai te schrijven en zijn
aandacht erop te vestigen, dat in een of
ficieel Chinees tijdschrift de grens tus
sen beide landen opnieuw verkeerd was
aangegeven. Hij schreef, dat hij de aan
dacht van de Chinese regering hierop
vestigde, omdat het voortdurend uitge
ven van onjuiste kaarten pijnlijk werd
en elke mogelijkheid van ernstig mis
verstand tussen beide landen zo spoe
dig mogelijk moest worden weggewerkt.
Tsjoe En-lai stelde in zijn antwoord
van 23 januari 1959, dat de Chinees-
Indische grens nimmer formeel was af
gebakend en dat er zekere geschillen
tussen beide landen waren over de
grenskwestie: maar de regering van Chi
na had in 1954 deze aangelegenheid niet
te berde gebracht, omdat de toestand
toen nog niet rijp was voor de rege
ling daarvan. Hij verklaarde ook da.t de
„MacMahon-lijn" nooit door de Chinese
regering erkend was. Wat de Ohinese
kaarten betreft, beweerde hij dat de
daarop aangegeven grenzen in overeen-
ming waren met vorige kaarten.
Verivor
pen
In januari 1959 verwierp de Chinese
regering dus voor het eerst de tradi
tionele grenzen tussen beide landen, die
wederzijds eeuwenlang volledig erkend
werden en maakte aanspraak op onge
veer 50.000 vierkante mijlen Indisch
grondgebied. Zij trokken al hun toezeg
gingen in, die ze sedert de machtsover
name in 1949 hadden gedaan en over
traden de overeenkomst van 1954. Want
het had klaarblijkelijk geen enkele zin
voor de Chinezen te zeggen bereid te
zijn de onaantastbaarheid van Indias
grondgebied te garanderen, als ze niet
zeker waren van de territoriale grenzen
van India.
Tegelijkertijd veranderden de Chine
zen door hun militaire activiteiten een
grens, waar eeuwenlang vrede had ge
heerst, in een gebied van spanningen.
Er waren vaak infiltraties op Indisch
grondgebied op verschillende plaatsen
langs de grens.
Opstand
De situatie werd nog verder gecompli
ceerd door de opstand in Tibet en de
vlucht van de Dalai Lama en zijn ge
volg naar India. De Chinese regering
deed nu niet meer alsof het een vi
zame toenadering betrof. Indische autori
teiten en mensen van Indische nat:
liteit in Tibet werden voortdurend lastig
gevallen. Groepen Chinese militairen
infiltreerden Indisch gebied. Premier
Nehroe nodigde daarna Tsjoe En-lai uit
naar Delhi te komen, opdat ze tezamen
alles in het werk zouden kunnen stel
len om wegen te zoeken, die naar een
vreedzame regeling zouden kunnen lei-
M
WERKKLEDING
Kan
Langer
Mee!
KLM-overalls nu ook
in indanthren-blauw
onder merk KLM-EXTRA
Vraag er naar!
GEEN UNIVERSITEIT
TE HOLLANDIA
Het Indonesische plan om nog voor
november te Hollandia een universi
teit te openen, gaat niet door omdat er
geen geschikte ruimte is gevonden. Ki-
rihio reist nog druk tussen Hollandia
en Djakarta heen en weer om voorbe
reidingen te treffen.
Reeds meer dan duizend jonge Pa
poea's hebben zich aangemeld voor een
opleiding in Indonesië tot bestuursamb
tenaar enz.. Dagelijks staan er tiental-
len in dc rij voor de Indonesische ver
tegenwoordiging om de daarvoor ver
eiste vaccinaties te ontvangen. Dc eerste
vijftig zullen deze week vertrekken en
half november 125, onder wie een tien
tal hotelbedienden die een opleiding tot
kok zullen krijgen. Soekarno heeft op-
dracht gegeven de mogelijkheid te ope
nen om driehonderd jonge Papoea';
naar Indonesië over te brengen voor
verdere opleiding.
HET dagelijks bestuur van de slagaanvragen door de betrokkenen zijn
AVRO heeft bekendgemaakt '"fj^^pport-Oe Wolf heet zo naar de
het juist te achten, dat de bedrijfs- waarnemend directeur van de A.V.R.O.
leiding alsnog in de gelegenheid onder wiens leiding de bedrijfsleiding
i op het rapport-De Wolf.
haar mening zou
Jeugd zweert romantiek af
wijze, waarop
4 moeten worden 1
Het heeft besloten, dat dit zal gc- ,ture ontstaan door het overlijden van
schieden in dc vergadering van het da- de direcleur van dc A.V.R.O. wijlen de
gelijks bestuur, die vandaag werd ge- hcer D Rcpko Zoals bekcnd had do
houden. Bovendien ral de bedrijfslei- bedrijfsleiding in haar rapport aanbe-
ding van de zaterdag het rapport in volen een driehoofdige directie te be-
een vergadering van het algemene be- noemen, bestaande uit een directeur
stuur van de A.V.R.O. toelichten. voor radiozaken, een directeur voor te-
Hot dagelijks bestuur van de A.V.R.O. levisie-aangelegenheden en een admi-
heeft verder bekendgemaakt, dat in nistratief directeur. De inmiddels afge-
verband hiermede de ingedier.de ont- treden voorzitter van de A.V.R.O., Jhr.
wwwwwwwwwww Th. Röell, had dit rapport zonder meer
•terzijde gelegd, wat voor een aantal le
den van de A.V.R.O.-staf reden was ont.
slag aan te vragen.
In totaal waren er 125 modellen dagen
ingezonden voor dc wedstrijd van het
Nederlandse Katoeninstituut in het
ontwerpen van kleding voor jeugd van
twaalf tot achttien jaar. Dc deelne
mers waren in drie categorieën ge
plaatst: zelfstandige ontwerpers., ont
werpers in dienst van een confectie
bedrijf en ontwerpers in opleiding.
Na de eerste selectie waren 42 model
len voor dc finale uitverkoren en dezer
den. Tsjoe-En-lai kwam in april. Aan
het slot van hun besprekingen maakten
de beide premiers bekend, dat ze er niet
in geslaagd waren de geschillen tussen
de beide landen op te lossen. Daarom
werd overeengekomen, dat ambtenaren
van de beide regeringen bij elkaar zou
den komen om alle desbetreffende docu
menten. die het standpunt van beide Re
geringen ondersteunden, te onderzoeken
en hierover rapport uit te brengen. On
dertussen zou alles worden gedaan om
wrijvingen en botsingen in de grensstre
ken te voorkomen.
Onwettig
Na zorgvuldig onderzoek van de stuk
ken. rapporteerden de ambtenaren aan
de beide Regeringen aan het eind van
het jaar; cn de Indische Regering pu
bliceerde de rapporten van beide kan
ten in februari 1961. De rapporten
maakten duideiijik. dat de echte tradi
tionele grens tussen de beide landen
de grens was. die op de Indische kaar
ten werd aangegeven en dat China op
niets gebaseerde eisen had doen gelden
op ongeveer 50,000 vierkante mijlen In
disch grondgebied en ongeveer 12.000
vierkante mijlen daarvan onwettig be
zet hield. Niettegenstaande de beslis
sende aard van het rapport der amb
tenaren. heeft de regering van China
geweigerd het ernstig in overweging te
nemen. Eerst onlangs hebben ze het
bestaan ervan erkend en ze hebben
een verminkte en onvolledige versie van
de Chinese delen ervan gepubliceerd.
Ook hield de Chinese regering zich
niet aan de overeenkomst van de beide
premiers, inzake het voorkomen van
botsingen aan de grens.
Streven
Gedurende de afgelopen 12 maanden
zijn er niet alleen herhaaldelijk en veel
Ohinese inbreuken geweest op Indisch
grondgebied, op verschillende punten
van de grens, maar zelf pogingen om
het gebied dat ze onwettig hebben be
zet te consolideren Hoewel de regering
van China met schimpscheuten begon,
toen overging tot agressie, de ..Vijf
grondbeginselen' niet als een code van
internationale moraal maar als een tij
delijk diplomatiek hulpmiddel gebruikte
en zelfs erin heeft toegestemd met Pa
kistan te onderhandelen over delen van
Kasjmir, hetwelk een onafscheidelijk
deel van India is. is de Regering van
India ernaar blijven streven trouw te
blijven aan de belangen van Azie en de
zaak van dc wereldvrede-'. aldus de
Indiase verklaring.
deze voor het oog van
kritische jury verschijnen in de Gla
zen Zaal van het Amsterdamse R.A.I.-
gebouw. Het was een jury van drie drie
manschappen: de onticerpers Holthaus.
Offerman en Beeukes: dre leerlingen van
een Amsterdams Lyceum en twee in
kopers en een confectionair.
De punten die zij gaven werden telkens
door lichtende cijfers bekend gemaakt,
zodat de zaal mee kon ..turven". Maar
wat interessanter was. dat men ook kon
zien hoe verschillend de beoordelingen
waren. Zagen de inkopers in een wijd-
gerokte jurkjes met strookjes wel iets.
de schoolmeisjes werpen ze met een al
lerlaagste puntenwaardering totaal af.
Ook al te vreemde dingen, zoals een
strakke broek met een ruche onder de
knie, vonden geen genade
Samenwerking tv
Europa en V.S.
De heer J. W. Rengelink. program-
na-commissaris van de NTS. heeft
t meegedeeld, dat vertegenwoordigers
k de Europese radiounie de vorige
:k in New York besprekingen heb-
J ben gevoerd met Amerikaanse omroep-
functionarissen. Het overleg had bc-
trekking op de programma's cn de
technische en de juridische facetten
samenwerking op het terrein der
I televisie tussen beide continenten.
I Deze conferentie, die een volkomen in-
t formeel karakter droeg, werd belegd
lomdat de mogelijkheden tot bijvoor-
Lbeeld het uitwisselen van programma's
Z de laatste tijd sterk zijn toegenomen,
7 vooral sedert de geslaagde proeven
Imet de Telstar. Daarbij is ook gedacht
laan de uitwisseling van band- en film-
l materiaal.
Waardering
Groot was de waardering voor kle
ding, waar iets aan te veranderen viel:
een losse ovenrok; een jasje dat uit
kon en dan een wat feestelijk jurkje
onthulde; een ceintuur die aan twee
kanten gedragen kon worden. De ont
werpers bleken uit de 190 stalen ka
toen, waaruit gekozen kon worden,
voornamelijk unikleuren te hebben
genomen, soms een smal streepje of
klein ruitje, maar het meest denim
in grijs en donkerblauw poplin.
Het is wel duidelijk geworden dat de
jeugd geen zoete kleurtjes meer waar-
De Gouden katoenbol voor de zelf
standige ontwerpers werd gewonnen door
de 22-jarige heer P. van dc Haar ut Rhe-
nen met een sober voetlang wit avond
toilet in empirestijl, De Zilveren bol ging
in deze categorie naar mejuffrouw J.
Spruit uit Haarlem, die een eenvoudig
sportief mantelpakje van bronskleurig
denim had gemaakt, dc rok was in brede
plooien gelegd, het jasje vrij lang. De
bronzen bol kreeg de heer L. Bouter met
geestig strandpak. de lange pan^lon Ijoui
i de
Zilveren bollen
Bi.i de ontwerpers in dienst van 'n con
fectiebedrijf ging dc Gouden bol naar
de Rotterdamse mejuffrouw J. Overman,
de zilveren naar de heer W. Hemmink en
de bronzen naar mejuffrouw E. Kramer.
Voor de leerlingen was de hoogste eer
een zilveren bol. die mejuffrouw J. N.
Schcnderlingc verdiende met een over-
gooier van donkerblauw poplin, de draag
banden waren gesierd met grote koperom-
rande vetergaten en waren met gespen
vastgezet Een eenvoudig manteltje tover
de het sportieve geheel tot een aardig
Het model verwierf het hoogste aantal
punten: 44 van de 45 die te verwerven
waren De 20-jarige mejuffrouw E. M.
Hartkamp uit Oss, leerlinge van de Aca
demie te Arnhemkreeg de bronzen bol
met een turquoise-groen trois-piêces.
Doorslaand voor het succes was de
brede Biedemayerceintuur. die aan twee
kanten gedragen kon worden.
Een wedstrijd en utslagdie wel bewe
zen heeft, dat dc jeugd, de romantiek af
zweert maar hel ook niet in ,,mal en
dwaas" wil zoeken!
Programma voor morgen
(gr) ',5.43 Lichti
t muz '6.00 Als de dag
beeld 16.30 Lichte ork
ngsolisten 17.00 V d jeugd 17.15
n 17.30 Boekbespr l.AO Ini
t 18 00 Kunstkroniek 18 30 Cor
licht progr 18.50 Pra
l tieke voetganger
Na het verhoren van de getuigen kregen de
beklaagden de gelegenheid, hun eigen zaak te
verdedigen. Zij deden het zo goed mogelijk:
Heywood las een langademig geschrift voor,
waarin hij hoofdzakelijk zijn jeugdige leeftijd
en zijn verwarring tijdens dc muiterij belichtte.
Morrison verklaarde van plan te zijn geweest het
schip te heroveren en beriep er zich op, dat
kapitein Bligh de boo,t al overbelast had ver
klaard. Muspratt verdedigde zich bekwaam en
bracht getuige Hayward danig in het nauw
zijn argumenten kwamen kennelijk uit de koker
van zijn advocaat. Michael Byrne kon zich op
zijn blindheid beroepen.
Ellison. Burkett en Millward konden weinig
tot hun verdediging aanvoeren.
De behandeling nam zes volle dagen in beslag.
Op 18 september werd het vonnis uitgesproken:
de beklaagden Norman. Coleman. Mcintosh en
Byrne kregen vrijspraak.
De andere zes beklaagden Heywood. Morri
son. Ellison. Burkett. Milward en Muspratt hoor
den het schuldig over zich uitspreken. De Raad
bepaalde de straf volgens de artikelen van het
zeerecht op de dood door ophanging aan boord
van een schip of oorlogsschip van Zijne Majesteit
Tijdstip en plaats zouden door de Admiraliteii
worden bepaald.
Verder beval de Raad de beklaagden Heywood
en Morrison „in verband met verschillende om
standigheden zeer eerbiedig en met warmte in dc
genade van Zijne Majesteit" aan.
Muspratt was de enige die in hoger beroep gin;
en wel op advies van zijn advocaat Stephen Bar
ney. De anderen drie ter dood veroordeelde ma
trozen schikten zich in hun lot. Morrison en Hev
wood hoopten evenwel gratie te krijgen
De weken verstreken een kwelling voor hen
die de dood afwachtten en afmattend voor hen
die nog op gratie hoopten.
Oktober Jjep ten einde. De zes ter dood veroor
deelde zeelieden verbleven, nadat de vrijgespm
kenen uit hechtenis waren ontslagen, in de grot«
geschutsruimte op het tussendek van Zijne Ma ie
steits ..Hector".
Zij waren van de boeien ontdaan en konden
DE GROTE
MUITERIJ
5-, OP DE
BOUNTY
GONTER SACHSI
zich ongehinderd bewegen. Behalve de hang
matten en enkele lege kisten stond er geen meu
bilair in hun verblijf. Door een paar kleine tralie
ramen viel het licht van een zonnige herfst
middag naar binnen.
Ellison stond voor een van die ramen en staarde
peinzend over de in het zonlicht glinsterende
rede van Spithead. Ten slotte keerde hij zich om
en liep traag naar Morrison, die op een kist aan
tekeningen zat te maken.
„Meneer Morrison," zei hij. ..geeft u mij het
doek nog eens".
Morrison keek op en dacht: Wat is hij ernstig
en beheerst geworden. Volwassener ook. „Graag.
Tom", antwoordde hij en stak hem zijn veelge-
ezen Bijbel toe, waarop het zeewater vochtvlek
ken had achter gelaten. Hij had deze Bijbel van
i'ahiti mee teruggenomen en zelfs bij de schip-
ireuk van de „Pandora" weten te redden.
Ellison ging weer bij het raam staan, bladerd»
oesluiteloos in het boek en raakte ten slotte ver
diept in de Psalmen.
Heywood. die naast Morrison zat en de vele
>rieven las. die hem de laatste weken waren ge-
onden. keek narrig op en zei: „Houd eindelijk
.•ens op met dat dolle heen en weer lopen. Ik
vord er krankzinnig van. Muspratt"
Muspratt, die als een gekooid beest had rond
gelopen bleef staan en zei: „Ik word krankzinnig
van dat eindeloos afwachten. Er komt maar ge»*u
eind aan. Ik ben nu al anderhalf jaar een ge
vangene".
Hij ging naar Ellison en zei: ..Kijk eens na. Tom.
of er iets over beroep in staat"
Ellison glimlachte. „Dat staat er zeker in.
William, maar niet zoals jij het bedoelt"
„Ik begrijp er niets van. Mr. Barney heeft me
verzekerd, dat mijn beroep binnen vier weken
behandeld zou worden en dat er vrijspraak zou
volgen. Snap je dan niet. Tom. dat ik de on
zekerheid niet meer kan verdragen?"
„Natuurlijk, William", antwoordde Ellison rus-
lig ..Eigenlijk ben ik er beter aan toe. Ik heli
de zekerheid dat het al heel gauw afgelopen zal
Muspratt schrok en keek hem onthutst aan
Een ogenblik bleef het stil. Heywood stond op en
ging naar Burkett, die al weken in doffe wanhoop
dag en nacht in zijn hangmat lag. „Nu heb je
weer geen hap gegeten, Burkett". zei hij. Hij stak
hem de kom toe. „Wees verstandig: je moet iets
naar binnen zien te krijgen...."
„Niets dan verraad", mompelde Burkett ver
ontwaardigd. ..Christian, die de schuld heeft
loopt vrij rond. daar ergens in de Zuidzee. En de
officieren die Bligh niet konden luchten of zien.
die blij waren dat hij afgezet werd. hebben ons-
voor de Raad erin laten vliegen".
„Precies!" riep Muspratt. „Hayward en Hallot
logen alsóf hei gedrukt stond en Fryer heeft
zichzelf herhaaldelijk tegengesproken, ik hoorde
een van die deftige meneren uit het publiek zeg
gen „Die schipper hoorde opgehangen te w_-den.
even goed als de eerste de beste muiter".
Burkett kwam overeind en schreeuwde: „Dat
is het immers! Maar zo gaat 't altijd: de kleintjes
hangen ze op en de groten laten ze lopen".
..Dat is niet waar", riep Millward. die stil in
een hoek had gezeten. „Zie je. Thomas", ging hij
haast driftig verder „het is heel anders. Ik heb
er lange tijd over nagedacht. Het gaat eigenlijk
niet om ons. om jou of om mij. Die rechters, iio
kennen ons niet eens. Het gaat om het Und en
om de vloot". Hij hield op, alsof hij naar woorden
zocht. (Wordt vervolgd)
)8 m. VARA: 7 00 Nm
7.20 Socialistisch stri)d-
Repatrianten komen
per extra trein
De ongeveer 150 uit Nieuw-Guinea af
komstige Nederlandse passagiers, die
zich aan boord bevinden van het Ita
liaanse pavagiersschip m.s. Fairsea zul
len op maandag 5 november niet in Am
sterdam van boord gaan maar in Bre
merhaven debarkeren. Zij zullen per
extra trein naar Nederland worden ver
voerd en daar in de loop van dinsdag
middag 6 november aankomen.
Faillissementen
Ultïïs8
220. Dei
C A B
SËfl
Opgeheven: P P J v
C Ko<
G F Jonckhcer;
■nitiwijk F C Srhcf-
