Wethouder Stolp bij Groene
Kerkje ter aarde besteld
Flessentrekkerij met woonboot
Indische Nederlander huist in
wrak zonder ramen
Leiclse scharrelaars maakten
misbruik van vertrouwen
Leidsche Ziekenkas viert
oktober jubileumfeest
in
De heer Schmidt sprak voor
de Expogé over Indonesië
Herdenking in Zuiderkerk
Herberg van V zesde geluk
zendingsfilm van formaat
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
3
VRIJDAG 21 SEPTEMBER 1962
Agenda
voor Leiden
en Den Haag
Vry'dag
Schouwburg, 8 uur: Haagsche Comedie
met „Pas op de verf' van René Fauchois,
voor K. en O.
Boerhaaverestaurant, 8 uur: Kynolo-
genvereniging Rijnland.
Stadsgehoorzaal, 8 uur: Dutch Swing
College Band, jeugdconcert (K. en O. en
L.J.A.)
Rehoboth, 8 uur: Christen Vrouwen
bond Centrum, inspect W. M. van
del, Den Haag, over „Gevaren vai
grote stad".
Zaterdag
Speeltuin Noorderkwartier, 3-11
Tuinfeest.
Lakenhal, 10.30 uur: Vertrek excursie
per boot „De Hollandsche Molen".
Pomona-terrein, 6 uur n.m.: Voetbal
wedstrijd Geref. kerkeraad—jeugd.
Clubgebouw Ons Buiten, einde Mar-
nixstraat, 4-7 uur: dahlia- en fruitten-
toonstelling.
Kon. Schouwburg, 8.15 uur: Haagsche
Comedie met „Eindsprint".
Apotheken
Geopend voor spoedeisende gevallen
Zuiderapobheek, Lammenschansweg t
tel. 23553. De dienst van apotheek R.
van Breest Smallenburg te Leiderdorp
wordt eveneens waargenomen door de
Zu ider-apotheek.
Films
Casino (2.30, 7 en 9.15 uur): My geisha
(14 jaar); donderdag: Psycho (18 jaar).
Lido (2.30, 7 en 9.15 uur): Huds voor
ontspoorde meisjes (18 jaar).
Luxer (2.30, 7 en 9.15 uur): Ontwakende
driften (18 jaar).
Rex (2.30, 7.15 en 9.15 uur): De nacht
van de adelaar (18 jaar); donderdag: Het
liefdeleven van de zoon van Caroline.
Studio (2.30, 7 en 9.15 uur): Dieven
hebben het weer moeilijk (14 jaar).
Trianon (2.30, 7 en 9.15 uur): De Mon
golen (14 jaar).
Puzzelprominenten
LP. van de Valkv -Boshulzerkai-
de 42, Leiden; 2. K. Hageman,
Hogcvccnscwcg 29, Benthuizen;
3. M. J. Kleppe-Born, Willibror-
dusstraat 13, Zoeterwoude-Hoge
Rijndijk.
GOUDEN PROMOTIES
dezelfde Universiteit pi
t doctor in de klassieke letterkunde prof.
A W Bijvanck, geboren te Leiden en wo-
ïende te dezer stede.
F\NBEKENDHEID met Nederlandse gewoonten en toestanden heeft voor
V-' een Indische Nederlander, de heer J. W. L. Mink, geleid tot een uit-
zichtsloze en schrijnende toestand. Hij ligt nu met een lek woonhootje op
een moerasachtig stuk grond aan de Roomburgerweg, op grondgebied van
Zoeterwoude. Het bootje moet daar weg, want provinciale waterstaat kan
het daar niet gedogen. Goedheid van vertrouwen, gepaard met een krach
tige vrijheidszin, heeft ellendige gevolgen gehad. Een groep stadgenoten
heeft zich niet ontzien de heer Mink een vaartuig aan te smeren, dat zo
vol gebreken zit dat zijn laatste spaarduitjes letterlijk in het water zijn
gegooid. Het is een triest verhaal dat wij uit zijn mond optekenden. Hij
vertelde het in de hoop dat anderen er lering uit zouden trekken en met
de onuitgesproken verwachting, dat misschien iemand hulp zal kunnen
bieden in deze benarde situatie.
en wat dies meer zij, dat de heer Mink
het veiliger vond in dienst te treden
bij Geo Whery, afdeling farmacie. Tot
1958 heeft hij daar met groot succes
gewerkt en hij slaagde erin de Medanse
post van dit concern van de vijftiende
tot de tweede plaats op te werken wat
de verkoop van medicijnen betreft
De kwestie Nieuw-Guinea heeft deze
carrière ten slotte afgebroken. Alle Ne
derlanders moesten verdwijnen ei
juli 1958 vertrok de heer Mink op
schoen en een slof als laatste Neder
lander van deze firma uit Medan
ons land. Zijn bezittingen bleven ach
ter. alleen heeft het bedrijf de
tocht terugbetaald.
Een contraotpension in Schoorl bood
niet veel uitzicht wat het vinden van
een werkkring betreft dies verhuisde
de heer Mink naar Vlissingen, waai
moeder woont Zijn oude liefde,
farmacie, bleef in ons land een gesloten
stad voor hem. Steeds weer klonk het
refrein: „Geen Nederlandse ervaring, dan
spijt het ons zeer
Eindelijk, na een verblijf in Voor
schoten, gelukte het 'hem een baantje
te vinden bij het academisch zieken
huis, dat niet al te zeer afweek
zijn specialistisch terrein.
Geen onderdak
De heer Mink is in 1924 in Batavi;
geboren. Zijn vader was ambtenaar bij
Verkeer en Waterstaat, belast met
ken van het wegverkeer, en dus veel
op reis. Zijn oudste zoon vergezelde
hem in later jaren door grote delen
van Java en Sumatra, zodat hij de talen
van de daar wonende volken goed
spreekt. Ten tijde van de Japanse inval
was deze oudste zoon leerling van de
H.B.S. in Batavia. Vader was als land-
stormer opgeroepen en belandde ir
krijgsgevangenschap, moeder met de
jongere broers verdween in een kamp
de oudste zoon, moederziel alleen.
xn ander. Zo goed en zo kwaad als
het ging is de opgroeiende Mink die
moeilijke jaren doorgekomen, smokke
lend als hij buiten moest werken e
tot steun van sommige Nederlandse
kampgenoten in Tjimahii. Bij de Japanse
capitulatie bleek dat moeder en de bei
de jongste broers in leven waren
bleven, vader was naar Japan gevoerd
keerde via ^Manilla naar Baldkpapan
op Borneo terug. Daar werd het gezin
herenigd, nadat de oudste zoon op
overvolle K.P.M.-boot voor vijfhonderd
mensen had gekookt: dat was ten min-
?en positieve zijde van de kamp
ervaring.
Bij politie
Op Nieuw-Guinea ontving de oudste
zoon een opleiding tot hoofdagent
politie. Via een tijdelijke stationering
"ii Priok belandde hij op Zuid-Borneo
met standplaats Bandjermasin. In heer
dit uitgestrekte gebied heeft de heer
Mink als detachements-commandant
mobiele brigade in Nederlandse
dienst voor rust en orde gezorgd.
De souvereiruteitsoverdracht bracht
hem in een moeilijke positie, omdat hij
zich Nederlander voelde en in geen ge-
voor het Indonesisch staatsburger
schap wilde opteren. Anderhalf jaar
later werd hem te verstaan ge-geven dat
diensten verder niet gewenst
ren. Mink verhuisde naar Djakarta
trad in dienst van een Chinees zaken
man in Glodok voor de somma
75 cent per dag. Dat zaken doen ging
steeds beter. Mink kon zaCh, dank zij
zijn talenkennis, vrij bewegen in
gebied van de Daroel Islam, waai
regeringstroepen niet durfden komen.
Men zag hem voor een Soendanees
Toen dit werk te gevaarlijk werd
kwam hij bij de Nederlandse firma Leg
en Co. als verkoper van krame-
rijen. Deze Nederlandse zaak werd gaan
deweg zo aan banden gelegd dat hij
wegens inkrimping van het bedrijf werd
ontslagen. Een volgende levensperiode
breekt aan in Medan op Sumatra, w
Chinese handelaar in medicijnen
bruik maakit van zijn diensten en vooral
zijn vele relaties bij de politie uit
de Borneose periode.
Op schoen en slof
Enkele maanden geleden dreigden
voor hem nieuwe moeilijkheden, toen
zijn kostjuffrouw het huis aan de Burg-
gravenlaan verkocht en hij geen ander
erderdak kon vinden, ook niet n;
plaatsen van advertenties. Met
reed's bejaarde collega vatte de heer
Mink het plan op een woonboot te ko
pen om zo zijn vrijheid te behouden.
En nu volgt een episode die ons
derlijk in de oren klinkt, zozeer i
een kwesbie van beschaamde goede
Wie het geduld heeft opgebracht dit
verhaal tot nu toe te lezen zal
misschien kunnen indenken hoezeer de
heer Mink een vreemdeling is in Jeru
zalem. Want wie een woonboot koopt
gaat zich toch eerst op de hoogte stellen
de gebruiken bij dit soort handel
een deskundigenonderzoek, proble-
wat de ligplaats betreft, om slechts
enkele factoren te noemen.
De heer Mink zag een advertentie in
;n plaatselijke courant waarin
woonboot werd aangeboden voor
van 1350 gulden. Via een
Leidse steeg werd hij per luxe
ar de Haarlemmertrekvaart ge
bracht, waar een kleine boot op hem
lag te wachten.
De heer Mink heeft daar ver
klaard niets van boten te weten
maar bereid te zijn vertrouwen te
schenken. „Als u zegt dat hij goed
is neem ik hem".
In hooggestemde termen werden
hem de deugden van deze woonboot
geschilderd. Men zou zelfs voor een
ligplaats zorgen in de door de heer
Mink zozeer geliefde omgeving van
de Burggravenlaan, aan de Room
burgerweg tegenover de torenflat.
Opgelicht
De historie neemt nu een tragische
wending. Het onheil kwam aan in de
figuur van een ambtenaar van provin
ciale waterstaat .die de nieuwbakken
I arkbewoner mededeelde dat hij moest
verdwijnen omdat hij geen toestemming
TAE eerste juli jongstleden bestond de Leidsche Ziekenkas veertig jaar.
in verband met de restauratie van de stadsgehoorzaal werden de fees
telijkheden uitgesteld, maar nu zal het er toch van komen. Op 6 oktober
's middags van drie tot vijf uur wordt in 't Karrewiel aan de Steenstraat
een receptie gehouden en op vrijdag 12 oktober volgt een groots opgezette
feestavond, waaraan medewerking verleent het revuegezelschap Berry
Kievits en Gerard Walden. De vrijdagavond is gekozen om ook de leden die
de zondag in ere houden gelegenheid te geven deel te nemen aan het bal,
dat onder leiding zal staan van de heer Alphenaar.
Er is een tijd geweest, dat een werk
nemer die het ongeluk had ziek te wor
den aan zijn lot werd overgelaten. Zolang
hij niet op zijn werk verscheen, ontving
hij geen cent. Door de nood gedrongen
hebben de arbeiders toen ziekenkassen
opgericht, waaraan zij elke week een
klein bedrag betaalden. Wie ziek werd.
ontving dan uit de gemeenschappelijke
kas een bescheiden uitkering.
Fusie
Toen de ziektewet van kracht werd,
kreeg de hulp een ander karakter en
moest aan bepaalde minimum-eisen wor
den voldaan. Vier Leidse verenigingen
die zich op dit terrein bewogen, beslo
ten toen een fusie aan te gaan en zo
ontstond op 1 juli 1922 de Leidsche
Ziekenkas. De fuserende verenigingen
waren Eendracht zij ons doel, Door
Eendracht veibondcn, de Leidsche
Werkliedenbond en de Leidsche Koet
siersvereniging.
Samen kwam men aan een be
hoorlijk aantal leden, er kon een
Controle
Behalve een ziekenfonds heeft de
Leidsche Ziekenkas een sanatorium- cn
een overlijdensfonds. Twee bestuursleden
fungeren als controleur om te kijken of
degenen die zich als ziek hebben opge
geven werkelijk te bed liggen. Ook zij
ontvangen voor hun veel tijd vergende
werkzaamheden geen vergoeding. De
Leidsche Ziekenkas heeft slechts één
loontrekkende in dienst: de bode die de
premiegelden int. Verder zijn aan de kas
twee keuringsartsen verbonden, maar
die worden per keuring en per controle
betaald.
flinke financiële reserve worden ge
vormd en mede doordat er weinig
kosten zün de bestuursleden ver
richten a! het werk pro-deo kon
de ziekenkas steeds gemakkelijk aan
haar verplichtingen voldoen. Op het
ogenblik zün er 450 leden cn wordt
er f 11.000 tot f 13.000 aan ziekengel
den per jaar uitgekeerd, waarbü nog
gemiddeld f 1000 aan uitkeringen
uit het overiydensfonds komt.
De Leidsche Ziekenkas verzekert tegen
de 20 procent loonderving bij ziekte. Tal
van werknemers krijgen namelijk wan
neer zij ziek zijn maar 80 procent vaD
hun loon en over de eerste drie dagen
van hun ziek-zijn ontvangen zij helemaal
niets. Ook de schade van deze zoge
naamde wachtdagen wordt door de zie
kenkas vergoed. Tegenwoordig zijn er
werkgevers die hun personeel het vol
ledige loon doorbetalen en daardoor is
een lichte teruggang in het ledental te
constateren. In de toekomst zal de zie
kenkas wellicht overbodig worden, hoe
wel ook kleine zelfstandigen zich ver- heer Paauw ook 32 jaar, waarvan 25
Het bestuur van de jubilerende
ziekenkas, dat zich veel moeite en
tijd getroost om de zaak in goede
banen te leiden en dat van de leden
dan ook veel waardering ondervindt,
is als volgt samengesteld: J. van
Rosse, voorzitter, S. de Graaf, secre
taris, C. Paauw, penningmeester, G.
J. van Klaveren, tweede-voorzitter,
le Mair, tweede-secretaris, J. M.
Heusing, tweede-penningmeester, en
de controleurs J. Ginjaar en J. van
Leeuwen. De heer Van Rosse is reeds
jaar bestuurslid, waarvan 30 jaar
voorzitter, de heer De Graaf 32 jaar,
waarvan 25 jaar secretaris, en de
had daar te liggen. Vier dagen later
sioeg hij 's ochtends de ogen op om te
ontdekken dat het balatum met stoelen
en al langzaam maar zeker omhoog
kwam tot de rand van zijn legerstee.
De boot was zinkende en nog had de
heer Mink het vertrouwen in de ver
kopers niet verloren. Zij hadden immers
beloofd hem in alle moeilijkheden bij
Vijf dagen heeft de boot als een wrak
caar gelegen. De helpende verkopers
bleken niet bij machte te zijn het ding
te lichten en de heer Mink moest zand-
schippers te hulp roepen om op het
droge te komen. Maar daar stond wa
terstaat weer klaar om hem te verjagen.
Vriendelijke mensen in de buurt hiel
pen de eenzame Indische Nederlander
zoveel zij konden. Met behulp van een
andere arkbewoner uit Leiden werden
twee grote gaten onder het achterplatje
gedicht, en met behulp van een kraan
wagen werd de boot weer te water ge
laten, om prompt te zinken. Opnieuw
ligt het lekke wrak nu op het droge,
en de heer Mink is ten einde raad.
Zijn spaarduitjes en die van zijn
bejaarde collega zijn in een bodem
loze put verdwenen. De ramen zijn
kapot, een kacheltje met hout ge
stookt kan geen warmte brengen,
Zo ziet hij de winter komen, zonder
ligplaats, zonder onderdak. Een stel
gewetenloze scharrelaars heeft mis
bruik gemaakt van het goede ver
trouwen van deze man, die in de
tropen de Nederlandse zaak trouw
heeft gediend. Het is om misselijk
van te worden.
Wanneer hier geen raad wordt ge
schaft dreigt een mensenleven kapot
te worden gemaakt. Of zou, nu dit
geval in wijde kring bekend is, toch
een lichtpuntje gloren aan de
voor de heer Mink zo duistere le
venseinder?
Op een stukje moerasland bij de
Roomburgerweg ligt het wrak
van de woonboot van de heer
Mink, die hier zijn vrijheid dacht
te vinden maar zijn vertrou
wen in de mensheid duur heeft
moeten betalen.
gouden verlovingsringen
v. d. WATER, Haarlemmerstr. 207
heeft het
Zeer grote keuze. Op het graveren
kimt u wachten.
TAE AFDELING LEIDEN van de „Nederlandse vereniging van ex-politieke
gevangenen uit de bezettingstijd" (Expogé) is gisteravond haar winter
werk weer begonnen met een bijeenkomst in „Old Dutch". Op deze avond
hield de heer H. C. J. G. Schmidt een lezing over: „De verhoudingen in Indo
nesië ten opzichte van de Nederlanders na de souvereiniteitsoverdracht".
De vice-voorzitter van de Expogé, de
heer F. Voorzaad, opende deze avond
deelde de leden mee, dat het jaar
lijkse landelijke congres volgend jaar
door de afdeling Leiden wordt georgani
seerd. Spreker rekende op de volle
dewerking van de leden.
De heer Schmidt, die 35 jaar in het
voormalig Nederlands-Indië is geweest
het nieuws kwam door het proces-
OOK in uren van gedachtenis moeten wij God tot ons laten spreken",
zo zeide dr. K. Dronkert na het lezen van Johannes 4 7-12 in de
herdenkingsdienst, die gistermiddag vóór de begrafenis van wethouder
S. M. Stolp in de Zuiderkerk werd gehouden. Zeer velen waren naar de
kerk gekomen om de dienst bij te wonen. Onder hen bevonden zich vele
leden van de gemeenteraad, oud-leden van de raad, hoofden van dienst en
vroegere medewerkers van de heer Stolp, onder wie burgemeester J. Drijber
en gedeputeerde D. van der Kwaak. Het woord werd gevoerd door mr. J.
Klaasesz, commissaris der Koningin, ds. H. Heule, praeses van de Geref.
kerkeraad, de heer L. T. Kurpershoek, tweede voorzitter van de commissie
beheer, P. S. Harmsen, fractievoorzitter van de Prot.-Chr. groep in
de gemeenteraad, mr. dr. N. G. Geelkerken, voorzitter van de centrale
A. R. kiesvereniging, F. Blok namens het personeel van het accountants
kantoor Stolp en ds. C. van Ommen te Hattem, een zwager van de over
ledene.
Mr. Klaagesz bracht in herinnering
dat precies een week geleden de
missarissen van het elektriciteitsbedrijf
Zuid-Holland bijeen kwamen. De heer
Stolp was zoals altijd op zijn post. „Met
élkaar hebben wij over dé toekomst ge
sproken en ons verdiept in de kern
energie. Wij waren vol bewondering
de krachten, in het atoom verbor
gen. Als kleine mensen meenden wij
diat, dank zij ons technisch kunnen, de
toekomst in onze handen lag. Wij had
den alles in fasen ingedeeld, over
veel jaren dit, over zoveel jaren dat.
Maar niet dezelfde mensen als hier bij
waren zullen aan deze projecten
doorwerken. Wij bewaren aan on:
vriend Stolp een goede herinnering."
commissaris verklaarde met be
trekking tot de heer Stolp aan een pas
sage to moeten denken, die vaak voor
komt in contracten en overeenkomsten:
„Als een goed huisvader.
Daarmee is de persoon Stolp goed ge
tekend. Als wethouder en in verenigin-
en instellingen heeft hij als
goed huisvader gehandeld. Nimmer
heeft hij een spectaculaire rol willen
spelen. Met de ernst die zün persoon
eigen was heeft hij uiterst waardevolle
adviezen gegeven.
De commissaris verklaarde dat de
heer Stolp nimmer in de vergaderin
gen van de raad van commissarissen
van het elektriciteitsbedrijf heeft
ontbroken. Onafgebroken rustten
zijn handen op het stuurrad, maar
hij heeft beseft dit alles niet in eigen
kracht te kunnen doen. Er rustte een
andere hand op zijn schouder, die
zou aangeven dat de tijd van de af-
Trein van Leiden
naar Utrecht
Bij de invoering van de winterdienst-
regeling van de Spoorwegen (per 30 sep
tember» wordt de trein van 18.37 uur uit
Leiden naar Utrecht opgeheven vanwe
ge de zter lage bezetting. In de plaats
daarvan komt een trein tot Alphen
den Rijn ten dienste van de forensen, die
18.12 uur uit Leiden vertrekt.
zekeren
jjaar penningmeester.
Leidse bromfietsdief voor
Haagse rechtbank
Een 21-jarige monteur uit Leiden had
#ich voor de Haagse rechtbank te ver
antwoorden wegens het stelen van een
bromfiets De officier van justitie meen
de dat verdachte na de dood van zün va
der was „losgeslagen" en aldus tot dief
stal was gekomen. Hü dacht dat de mon
teur in de eerste plaats leiding nodig
had. De officier eiste een gevangenis
straf van zes maanden, waarvan twee
voorwaaidclijk, met aftrek van voorar
rest. De rechter veroordeelde verdachte
tot zeven maanden, waarvan twee voor
waardelijk, met aftrek van het voorar
rest.
lossing was gekomen. De heer
Klaasesz besloot met een persoon
lijk woord tot de familie.
Verdriet
Ds. H. Heule bracht zijn gehoor
der het oog. dat er naast de stem van
God ook een stem van het hart i
Here Jezus heeft by het graf var
zarus zich zijn tranen niet geschaamd,
zouden wij dat dan wel doen? Wij zul
len Stolp in de eerste plaats misse
kerkganger. Hij kwam om het blijde
evangelie te horen, dait Jezus Zich ook
voor hem heeft gegeven. Wij zullen
hem ook missen als avondmaalsganger.
Na voltooiing van Zijn werk zal Jezus
ook tot hem zeggen: „Mijn broeder
Stolp, kom uit". Niet de dood overwint,
maar Jezus.
Namens de commissie van beheer ge
tuigde de heer Kurpershoek, dat alles
wat broeder Stolp deed was doortrok
ken van diens Christen-zijn. Op zeer
bekwame wijze heeft hij vele jaren
leiding gegeven aan de commissie. Gro
te plannen zijn ontworpen en uitge
voerd. vooral de kerkbouw had zijn
liefde. Ook deze spreker sprak v
den van medeleven tot de familie.
Over zyn werk op het politieke vlak
sprak de heer Harmsen: „Stolp kon
zijn omdat hij typisch een man i
die uit genade leefde".
Zelden is in onze stad en ook daar
buiten zo'n ontsteltenis gewekt door
plotseling sterfgeval als afgelopen
maandag, zo zeide mr. dr. Geelkerken.
Stolp werd m allerlei kring volkomen
onmisbaar geacht In de a.r. partij was
de verslagenheid groot. Stolp was daar
in onbegroeid en had er zijn scholing
ontvangen, hij voelde zich er thuis. De
a.r. kiesvereniging van Leiden en de
Kamerkieskring zijn dankbaar voor wat
Stolp heeft gedaan.
Voorbeeld
Namens het personeel van het kan
toor verklaarde de heer Blok dat het
lichtend voorbeeld van de overledene
een spoorslag is voor heit personeel ir
zijn voetspoor verder te gaan.
Dn Dronkert uitte tegenover burge
meester Van Kinschot zijn dankbaar
heid voor die liefdevolle toon. die tot
uiting is gekomen in diens rede ii
raad.
Leidsche Golfbrekers
houden wedstrijden
In het kader van de 3-oktoberfeesten
houden de Leidsche Golfbrekers zv
wedstrijden met als inzet de Zilveren
Hutspot-pot. Daar het gesloten seizoen
de zwemsport tot 19 oktober voort
duurt, worden de wedstrijden op zater
dag, 20 oktober 's avonds om 8 uur in
de zweminrichting „De overdekte" ge
houden.
De deelnemende verenigingen zün:
„Dc Water trappers" uit Haarlem; „De
Goudsche Zwemclub" (Gouda); „De
Kleine Does" (Leiderdorp), de Leidsche
Zwemclub ,.De Zijl" en dc organiseren
de vereniging zelf.
De herdenkingsdienst werd besloten
door ds. C. van Ommen, die Psalm
las en naar aanleiding van Hebr. 927
en 28, „En zoals het de mensen be
schikt is eenmaal te sterven" een korte
predikatie hield.
In het Groene Kertkje begon om
kwart voor Örie een rouwdienst, ge
leid door ds. H. van Ommen te Oud-
Loosdrecht. Deze sprak over de tekst 1
Cor. 12 7 - 10, waarin God tot Paiu-lus
zegt; „Genoeg is Mijn genade". Na het
zingen van twee venzen van Psalm 89
las ds. Van Ommen aan het graf de
geloofsbelijdenis. Na een dankwoord
namens de familie eindigde dir. Dron
kert met het Onze Vader.
Discussies bij NCVB
afd. Leiden-Z.W.
Een discussie, declamatie, zang en
pianospel werden gisteravond gepre
senteerd aan de leden van de Ned. Chris
ten Vrouwenbond (afd. Leiden Z.W.)
die voor de eerste maal in dit seizoen in
't Boshuis byeenkwamen.
Na het openingswoord en de meditatie
van de presidente, mevrouw G. A. J.
van DaatselaarSomsen, werden de
dames op verzoek van de Ned. Huis-
houdraad enkele vragen gesteld betref
fende de broodsanering en het cadeau
stelsel.
Om het aangename met het nuttige
te verenigen, werden de dames in groep
jes verdeeld, zodat de leden onderling
eens nader met elkaar konden ken
nismaken. Dit laatste was voor het be
stuur dan ook het eigenlyke doel van
deze vorm van discussie.
De rest van de avond werd met de
clamatie en muziek gevuld.
Mevrouw H. KapaanVisser droeg op
zeer goede wijze „Planten" en „Doorn
roosje" van Annie M. G. Schmidt voor.
.Czardas" van Joh. Strauss en „Du
solist der Kaiser meiner Secle sein" van
Robert Stolz, werden door mevrouw J.
Schoenmakervan Helden gezongen.
Tot slot volgde een samenzang, aan
de piano begeleid door Ada van der
Bent.
Jungschlüger en -Schmidt, hield een zeer
lang betoog over het hedendaagse Indo
nesië. In dit land is het volk Soekarno
en Soekarno het volk. Hü is de grond
legger van de vrijheid van de Indone
siërs. In 1926 trad hJJ al op de voor
grond bij een revolte cn werd toen ver
bannen naar het eiland Floris. Vlak voor
de oorlog bood hij zijn diensten aan da
Nederlandse regering aan, wat werd ge
weigerd.
Tijdens de Japanse bezetting leefde het
volk in een droom. Hun wereld van de
onoverwinnelyke blanke viel ineen. Het
Nederlandse pres'ige kreeg een geduch
te knauw. Soekarno had tijdens de be
zetting een goed baantje. Vele inheem
sen heeft hij aan dc Japanners „ver
kocht". Hij was daarom bang voor da
terugkomst van de Nederlanders.
In 1949 werd dc souvereiniteitsover
dracht een feit. Volgens de heer Schmidt
werd Nederland vooral door Engeland
tot deze stap gedwongen. De R.T.C.-ba-
palingen werden door Indonesië gete
kend om vrij te worden. Ze waren ech
ter niet van plan om ze na te leven.
De deelstaten kwamen al gauw onder
invloed van dc deelstaat Djokja, waar
Soekarno aan het hoofd stond. Het le
ger hiervan, de T.N.I. kreeg de macht
cn oefende terreur in de andere deel
staten uit.
Grote angst
Het Nederlandse eigendom on bezit
werd in het begin gerespecteerd. Lang
zamerhand kwam cr ccn hetze tegen
de Nederlanders. Het ergste waar men
van beschuldigd kon worden, was pro-
Nederlands te zün. Dit kwam tot een
climax in het proces tegen enkele voor
aanstaande Nederlanders.
Soekarno heeft zijn volk beloofd, dat
op 1 januari 1951 de rood-witte vlag bo
ven Irian zou waaien. Deze belofte heeft
hy nog enkele keren moeten herhalen,
wat zijn prestige niet ten goede is geko
men. Hy kreeg in 1954 een grote tegen
speler in Joseph Luns. Voor deze man
had hy een grote angst.
Volgens de heer Schmidt wordt het
eens zo ryke Indonesië, waar nu chaos
en armoede heersen, door corruptie en
roofbouw in handen gespeeld van de
communisten.
Volgens spreker ls Soekarno geen
communist, omdat hü daar te üdel voor
Is. De communistische party is echter in
Indonesië de enige instantie, die goed
wordt geleid. Overal zitten communis
ten op sleutelposities. Zij steunen Soe
karno door dik en dun. omdat ze weten,
dat als hij eenmaal wegvalt, de macht
zeker hen ten deel zal vallen. ZU
wachten rustig af.
De kleine man van Indonesië spreekt
de wereldmacht Rusland erg aan. Is dit
ook niet een agrarisch volk dat het ge
presteerd heeft om van niets in 40 jaar
iran de twee belangrykste landen ter
wereld te worden Volgens de heer
Schmidt ligt de eindoverwinning dan
ook bij Moskou en Peking en bij de laat
ste nog wel het meest
In de discussie na de panze werd
jar voren gebracht dat al het geld dat
men aan Indonesië geeft in een bodem
loze put wordt gegooid. Alleen zending
en missie kunnen nog wat voor de be
volking doen. Het zeudingsgcld wordt
namelijk niet aan de officiële instanties
geschonken, maar aan de Indonesische
Kerken, die het distribueren naar plaat-
waar het nodig is.
jl/JEDE ten bate van de actie „Heb het hart eens" werd gisteravond voor
het Gereformeerd Jeugdverband in de Zuiderkerk te Leiden de
Chinese zendingsfilm „De herberg van het zesde geluk" gedraaid. De rol
prent begint met het ogenblik, dat het eenvoudige Londense dienstmeisje
Gladys Aylward, dat het in haar hoofd had gezet zendelinge in China ie
worden, zich meldt bij het Chinese zendingsgenootschap en eindigt ermee,
dat zij haar weeskinderen na een lange reis door de bergen en over de
Gele Rivier aflevert in Sian, waarvandaan zij verder het binnenland in
worden gebracht om veilig te zijn voor de oprukkende Japanse troepen.
Het zendingswerk, dat Gladys in China
doet begint heel eenvoudig. Aanvanke
lijk is zy in Wangcheng in Noord-China
bij de oude mrs. Lawson, die daar
herberg heeft ingericht: „De Herberg
het Zesde Geluk", omdat zy weet,
dat de muilezeldrijvers, die van dorp tot
dorp trekken de beste boodschappers
kunnen worden van het Evangelie.
Mrs. Lawson vertelt haar gasten ver.
halen uit de Bijbel en als zy gestorven is
doet de oude Chinese kok het (niet om
dat hij in die verhalen gelooft, maar
omdat hij ze zo mooi vindt!) Later kan
Gladys het werk overnemen. Al spoedig
staat zij wijd en zijd bekend als Jen-Ai
(d.i. zij, die van de mensen houdt). Zij
werkt met dc manderijn mee aan de ver
heffing van het oude China tot een mo
derne staat.
Zij ontfermt zich over dakloze kin
deren. en als dc Japanners Wang
cheng verwoesten, Is het Jen-Ai,
die voor de hulp aan daklozen en
gewonden zorgt, Wat haar oorspron
kelijk door het Zendingsgenoot
schap niet werd toevertrouwd, is zij
toch geworden: een trouw getuige
van haar Heer.
„De Herberg van het Zesde Geluk"
mag men werkelijk een zendingsfilm
noemen van groot formaat. Wel is de
robuuste Ingrid Bergman niet direct ge
schikt voor het kleine eenvoudige vrouw
tje te spelen, dat Gladys ongetwijfeld
geweest moet zijn, en wel is de film wag
teveel bij dc „buitenkant" gebleven,
toch krijgt men een uitnemend
beeld van dc arme Chinese boerenbevol
king, waaronder deze kleine vrouw ge
leefd en gewerkt heeft en voor ontcl-
baren tot zegen is geweest.
