Toch een Duitse kliniek
in het Gooi
ZONDAGSBLAD
Hel waterwereldwonder van de NIAGARA
ZATERDAG 15 SEPTEMBER 1962
Niemwe Lei else Cbraramt
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
Velen wachten
I met spanning
I op beslissing I
van
Gedep. Staten
Nu de vakanties voor de meesten achter de
rug zgn en ook in Huizen het normale leven zjjn
rechten herneemt, begint men zich daar met
meer klem af te vragen, hoe lang het nog duren
zal alvorens de brandende kwestie van het
fraaie, 22 h.a. grote landgoed ,,De Limiten",
gelegen op de grens van Naarden, is opgelost.
Wordt er straks inderdaad een Duitse kliniek
voor Duitse zakenlieden, die lijden aan de z.g.n.
managerziekte, op gevestigd, zoals 18 januari
jl. de gemeenteraad met 10 tegen 7 stem
men goed vond? Of zullen binnenkort Gedep.
Staten van Noord-Holland met een krachtig
„neen" dat toch verhinderen?
ingediend. En die. zo zegt men
in- Huizen, ongetwijfeld de schaal
in de andere richting zouden heb
ben doen doorslaan, als de burge
meester. mr. P. van Driel, maar
niet zo'n groot overwicht op di
verse raadsleden had gehad. Door
zijn overwicht werden al die be
zwaren, zoals aantasting van het
natuurschoon, het ontstaan van
lintbebouwing. '<t negeren van ser
vituten, verontreiniging van het
water, venstoring van een rustige
beweiding en het feit dat juist een
Duitse combinatie in het geding
is, onder de tafel geveegd en het
algemene uitbreidingsplan der ge
meente van 1953 bij de Duitse
plannen aangepast. Hierdoor werd
het mogelijk, naast het kapitale
landhuis enkele dienstgebouwen te
laten verrijzen, alsmede een vier
tal villa's voor personeel aan de
oprijlaan, die de verbinding vormt
tussen de openbare weg, in casu
de Naarderstraat, en het landhuis.
ONRUST TE HUIZEN HERLEEFT
der". Gelet evenwel op de erva
ringen. die men in 1940-1945 heeft
opgedaan, nemen velen dat alles
slechts met een korreltje zout.
Het heet, dat die Duitse combi
natie reeds in een der Westduitse
steden een inrichting met enkele
honderden bedden exploiteert en
dat die al dermate bezet zijn,
dat één of meer dependances in
Nederland als uiterst welkom
worden beschouwd.
Bezwa ren
Waarom?
Wanneer men nu de vraag
stelt, waaróm burgemeester Van
Driel zoveel heftige discussies
trotseerde, die de 7 tegenstem
mende raadsleden (3 V.V.D., 3
C.H.U. en 1 A.R.P.) uitlokten,
verneemt men alom, dat hij zijn
gemeente een groter aanzien met
zulk een kliniek denkt te geven.
Maar, zo redeneert men, als het
enige landgoed in onze gemeente
dat wel tot de mooiste van
Nederland behoort dan toch
moet worden aangetast, was er
dan geen Nederlandse combina
tie te vinden, die er belang
stelling voor had? En men klaagt
er verder over. dat in deze zaak
zoveel geheimzinnigheid werd be
tracht.
Nog niet lang geleden was de
heer W. B. van Doorninck, die
te Amsterdam de belangen van
een grote Franse automobielfa
briek vertegenwoordigde, eigenaar
van „De Limiten". Reeds enke
le jaren geleden wilde hij eraf.
Naar verluidt vroeg hij er circa
een half miljoen voor. en was er
een vakvereniging, die er interes
se voor toonde, teneinde aan haar
aangrenzende vakantie-oord uit
breiding te kunnen geven. Doch de
koop kon niet doorgaan, daar, zo
zegt men. krachtens het gemeen
telijke uitbreidingsplan
Het toegangshek van de oprijlaan,
dat de naam van het landgoed
niet meer vermeldt. Langs deze
'aan zullen volgens de plannen een
viertal villa's verrijzen voor Duit
se artsen en ander personeel.
schap voor ogen was het dus nog
al logisch, dat zich niet zo gauw
een nieuwe Nederlandse gegadig
de meldde.
Toen echter die Duitse combi
natie opdook, was de zaak zó in
kannen en kruiken. Dat nu vindt
men nogal vreemd, om niet te
zeggen ergerlijk. Men weet wel,
dat wanneer een Belg, of een
Fransman, of welke buitenlander
ook in Nederland van een parti
culier een stuk grond of een land
goed wil kopen, niemand dat ver
hinderen kan. In het Noordlim
burgse Bergen, waar tientallen
welgestelde Duitsers uit het Roer
gebied een lapje bouwterrein
kochten, om er een prachtige
bungalow op te laten zetten waar
in men nu zijn vakantie en week
ends komt doorbrengen, kan men
ervan meepraten. Maar dat het
gemeentebestuur van Huizen voor
een Duitse combinatie het be
staande uitbreidingsplan zo maar
herziet zit velen zo hoog, dat
men er thans opnieuw onrustig
van wordt.
men er veertig en dan komen er
ook wel bordjes met als opschrift
„Ruhe, u nadert het Gooi"
Merkwaardig is ook. dat men
over die Duitse combinatie zoveel
tegenstrijdigs vernemen kan. Vol
gens mededelingen van de burge
meester in de raad is de Duit
se arts, die als koper optrad,
iemand van uitstekende reputa
tie. Als anti-nazi bewees hij ons
land destijds goede diensten, hij
is erg op ons land gesteld en wil
zich graag hier vestigen. Daar
om juist kocht hij het landgoed.
Hadden wij ons uitbreidingsplan
niet gewijzigd, dan zou de nieu
we eigenaar het hele terrein
hebben kunnen volbouwen. Thans
werd de bebouwing aan banden
gelegd, daar ze tot een kleine
strook beperkt moet blijven...
Het was op grond van deze ar
gumenten. dat de burgemeester er
in slaagde, de meerderheid van
de raad achter zich te krijgen,
ofschoon aanvankelijk niemapd
buiten b. en w. iets voelde voor
wijziging van het uitbreidingsplan
van 1953. Daar kwam nog bij.
dat volgens een der raadsleden
die Duitse arts tegen hem had
verklaard, dat hij echt niet al
leen voor Duitse patiënten zijn
„Kurort" in Huizen zou openstel
len doch evengoed voor „Hollan-
het Gooi gebonden zijn, te wc
De woonruimteverordening en ae
industrieverordening, die in de
z.g. Gooicommissic werden opge
steld, dienen om in die richting
te werken. Maar wat het ge
meentebestuur in januari besloot,
gaat precies daar tegenin Als er
iets niet economisch aan het Gooi
Ïebonden is, is het toch wel zo'n
luitse kliniek'!
Waarom, zo vragen weer an
deren. wordt zo'n Duitse dokter,
als hij werkelijk zo op Nederland
gesteld is, geen Nederlander? Hij
kan toch pogingen aanwenden om-
zich te laten naturaliseren? Te
meer, daar hij zijn zeven kinde
ren graag een Nederlandse opvoe
ding schijnt te willen geven.
Met dat al wensen dc tegen
standers van het gcmeentebesluit
te blijven doorvechten. Men moet
cr niet aan denken dat er straks
jaarlijks zo'n 700 door de mana
gerziekte geplaagde Duitse zaken
lieden verpleegd zullen worden in
„Het Gooi, wo es so herrlich ru-
hig ist", gelijk al in de regiona
le pers verkondigd werd.
Men herinnert aan het gemar
chandeer met het Limburgse land
goed „De Hamert", aan Zana-
voort en andere badplaatsen,
waar het „Zimmer zu vermieten"
schering en inslag is en voor Ne
derlandse gezinnen die kamers
onbetaalbaar zijn geworden. In
het Gooi bleef men tot dusver
voor die vloedgolf gespaard. Doch
om dan van overheidswege nog
medewerking te verlenen aan een
Duitse penetratie van blijvende
aard acht men in hoge mate
misplaatst.
Wat heeft de heer Van Door
ninck er zelf van te zeggen?
Weinig of niets!
Toen hij de zaak verkocht, zo
zei hij, wist hij allerminst dat
„De Limiten" in Duitse handen
overging. „Er zat immers een
makelaar tussen..."
Bordje
Vandaar, dat op de geen effect
sorterende bezwaarschriften van
de raad nieuwe zijn gevolgd aan
Gedeputeerden van Noord-Hol
land. Daartoe wendden zich on
geveer dertig vooraanstaande in
gezetenen tot de Amsterdamse ad
vocaat mr. F. Ie Coultre des
tijds zelf raadslid van Naarden
om onder de aandacht van
genoemd college te brengen, dat
hier geen zelfstandige Duitse
arts in het geding is, maar een
vertegenwoordiger van een Duitse
combinatie. En voorts, dat men
er vast van overtuigd is, dat zo
niet alle, dan toch veruit de mees
te patiënten op „De Limiten" van
Duitse nationaliteit zullen zijn.
Voorts oppert dit bezwaar
schrift de mogelijkheid, dat de
nu voorgenomen bestemming van
„De Limiten" in directe strijd is
met de wet. „Het kan immers",
zo lezen we, „nimmer de bedoe
ling van de Nederlandse wetge
ver zijn geweest, om door mid
del van de V/oningwet de gele
heid te scheppen, de gezondheid
van een ander volk dan het Ne
derlandse te dienen. Of met an
dere woorden: in het woord volks
gezondheid is „volk" d e aandui
ding van het Nederlandse en niet
van bijvoorbeeld het Duitse volk."
Intussen blijft burgemeester
Van Driel van zijn gelijk vast
overtuigd. Hij staat al 15 jaar
aan het hoofd van de gemeen
te Huizen en ijverde er voortdu
rend voor, industrieën aan te
trekken. Dat lukte hem vrij goed,
zodat het inwonertal met ruim
zesduizend toenam. Maar behal
ve voor industriële vestigingen
mogen er hier, aldus merkte hij
op, bouwvergunningen worden ver
strekt voor buitenplaatsen. ge
bouwen voor culturele doeleinden
en voor gezondheidszorg. Waar
om zou dan éen Duitse arts hier
geen gezondheidsinstituut mogen
vestigen? En al die anti-Duitse
sentimenten noemde hij onzin.
Zoals hij het ook onzin vond dat
het natuurschoon zo onder dc
nieuwe kliniek te lijden zou krij-
In de toekomst zal een deel
van het landgoed voor het publiek
toegankelijk zijn, wat hij zelfs #ls
een winstpunt zag, daar dat tot
dusver niet het geval was. En
voor het overige is een nieuwe
kliniek in Huizen niets bijzonders,
zo vond hij, daar er al meer ge
vestigd zijn. Bijvoorbeeld de bui
tenkliniek van het Wilhelmina
Gasthuis te Amsterdam, die op
het landgoed „Oud-Bussum" staat
Dit landgoed was vroeger eigen
dom van de familie Van Leeuwen
Boomkamp, doch kwam na de
oorlog aan de Staat, die hervoor
die kliniek disponibel stelde. Waar
om werd daartegen niet gepro
testeerd?
Eén ding
Van andere zijde is echter weer
opgemerkt, dat het gemeentebe
stuur van Huizen één ding volko
men uit het oog verloren heeft,
nl. „dat we in het Gooi al jaren
lang bezig zijn van het natuur
schoon te redden wat er van te
redden valt". Vaak is er daarbij
al op gewezen, dat men meer
oog zou moeten hebben voor de
noden van het Gooi zelf en dat
men die noden ten dele zou kun
nen oplossen door bedrijv
Overigens kon hij niet begrij
pen, waarover men zich eigenlijk
zo druk maakt. Op de pers bleek
hij helemaal niet gesteld. „Dat
komt mijn terrein maar op, dat
vraagt maar en fotografeert maar
en wat gaat het ze eigenlijk
aan? Ik heb totaal geen behoef
te aan al die belangstelling".
Het werd ons dan ook niet toe
gestaan, eens wat rond te wande
len op „De Limiten", zodat we
ons maar voor een zeer klein deel
van de bijzondere pracht van
dit buiten konden overtuigen. Het
houten bordje aan het toegangs
hek, dat de naam van de lust
hof vermeldde, is verdwenen. De
heer Van Doorninck heeft het er
namelijk afgehaald. En hij heeft
een ander bordje op een nabij-
staande boom aangebracht: „Ver
boden toegang - art. 461 Straf-
wetlvek". Insiders verzekerden
ons echter, dat de huurder van
de enige boerderij die op „De
Limiten" staat, het weiland zo
wel als het bouwland steeds in
onberispelijke staat heeft gehou
den. Voor hem is dc pil daarom
wel het bitterst.
allen sprookjesachtig verlicht. Links hel
nd zijn dc Niagara
Amerikaanse, rechts het Canadese
Wie bij de Niagara-water-
vallen is geweest hoort nog
lang het daverend geraas na
klinken in zijn oren. Op de
grens van Amerika en Cana
da stort de rivier met onvoor
stelbare kracht meer dan
veertig meter naar beneden.
Jaarlijks komen ruim zeven
miljoen mensen naar dit wa
terwereldwonder. Een schouw
spel waar men uren zwijgend
naar kan kijken, overweldigd
door de schoonheid van de
Schepping.
De zuidpunt van de provincie
Ontario is boeiend en rijk aan
natuurschoon. Een landschap
vol afwisseling. Vanaf de weg
door de Blue Mountains heeft
men een groots panorama over
de stad Hamilton, gelegen aan
een baai van het Lake Ontario.
Een prachtige highway slingert
zich door fruitland, waar perzi
ken, druiven, appels, tomaten en
tal van andere vruchten worden
gekweekt, naar de stad Niagara
Falls.
Al van ver is de mistwolk te
zien. die altijd boven de water
vallen hangt. Wegwijzers zijn nu
eigenlijk verder overbodig. Te: -
wijl men er heen rijdt wordt
Historisch gebied,
toeristische trekpleister,
doel van huwelijksreizen
langzaam bet geruis tot geraas.
De eerste aanblik van de Falls
is onvergetelijk en onbeschrijfe
lijk. Om stil van te worden.
Maar lang niet iedereen kan
zijn bewondering bedwingen.
Langs de balustraden staan
honderden mensen die in talloze
talen hun gevoelens uiten. Kin
deren brengen onder woorden
wat iedereen ondergaat: „Dit is
het grootste wonder dat ik ooit
gezien heb!"
De Falls zijn heel anders dan
men zich voorstelt. Dat komt
omdat foto's nooit een goed
beeld kunnen geven. De rivier
wordt door een eiland in twee
vertakkingen verdeeld, die op
honderden meters afstand van
elkaar, boven hetzelfde ravijn
uitkomen. Alleen vanaf de Cana
dese zijde zijn beide goed te
Spionage contra-spionage
Mooiste punt
Het mooiste punt is de rand
van de Horseshoe Falls, die, zo
als dc naam zegt, hoefijzervor
mig zijn. en maar liefst 700 me
ter breed zijn! Daar krijgt men
een kleine indruk van dc grote
hoeveelheid water die naar be
neden raast: 100 miljoen liter
per minuut! Alle grote Canadese
nieren lopen hier op uit! Over
de American Falls gaat slechts
een tiende deel.
Aan beide kanten staat men
ter hoogte van de bovenrivier.
Het water komt met grote snel
heid aangestormd over verschei
dene stroomversnellingen, ver
woed bruisend en briesend, met
witte schuimkoppen, en davert
over de rand van het ravijn.
Dit is zo'n meeslepend gezicht,
vooral van dichtbij, dat men er
maar moeilijk van loskomt.
Misschien is er geen plekje op
de wereld waar zoveel gefotogra
feerd en gefilmd wordt als hier.
Onafgebroken poseren trotse be
zoekers bij 'het evenement van
hun leven.
Een tunnellift gaat naar de
voet van de Horseshoe. Van bo
ven af gezien zijn het maar klei
ne mensjes die beneden op het
platform staan, in speciale re
genjassen beschermd tegen de
altijddurende motregen. Maar
zelf voelen ze zich nog veel
kleiner, als het ware staande te
midden van het oorverdovend
watergeweld.
„Maid in the mist"
Twee boten varen dappere be
zoekers regelmatig stroomop
waarts. tot dichtbij de rotsblok-
Ken waar het neerstortende wa
ter metershoog opspat en op
schuimt. In het kolkende, koken
de water draait „The maid in
the mist" weer om. en keert te-
°aar aanlegsteiger waar
altijd weer nieuwe liefhebbers
zich verdringen.
De boten hebben hun naam te
w3n ®en.le*ende. De In
dianen die honderden jaren ge
leden hun nederzettingen hadden
aan de oevers van rfo vi-
Spionage Contra-spionage.
door Oresto Pinto. Uitgave
Scheltens Giltay, Amsterdam.
Vertaling uit het Engels J. F.
Kliphuis.
Een aaneenrijging van span
nende verhalen met de schrijver
als stralend middelpunt. Men kan
de in 1961. in Londen overleden.
Nederlandse ex-overste Pinto be
slist niet verwijten dat hij een
niemendalletje geschreven heeft.
Wel dat hij zichzelf altijd als
een fenomeen op het gebied van
het ontmaskeren van spionnen
heeft gezien, wat door een ijde-
le schrijftrant en een arrogante
wijze van stellen zelfs voor een
leek waarneembaar is.
De heer Pinto heeft in de oor
log bij de Nederlandse Inlichtin
gendienst gewerkt. Op het om
slag van zijn boek wordt hij be
schreven als de grote tegenspeler
van figuren als Schreieder, Gis-
kes en Kiesewetter. Maar als
nen wel eens in de geschiedenis
van het zogenaamde Engeland-
Spiel heeft gewroet, komt men
al gauw tot de eonclusie dat de
ze zwarte bladzijden in de anna
len van de Britse en Nederland
se Inlichtingendienst beter ge
sloten kunnen blijven.
Er is nog iets dat bij de be
oordeling van dit boek één van
dc uitgangspunten moet zijn..
„Spycatcher" Pinto heeft zijn be
levenissen in de eerste plaats
voor een Engels boulevardblad op
schrift gesteld, en wel omdat men
in Groot-Britannic bijzonder veel
belangstelling had voor zijn theo
rie dat het mislukken van de
Britse luchtlandingen bij Arnhem
(1944i op rekening van een Ne
derlandse verrader moet worden
geschreven. Deze man, de veel
besproken Lindemans alias King
Kong, pleegde in 1946 zelfmoord,
nadat hij volgens Pinto tot een
volledige bekentenis was geko-
De schim van Lindemans heeft
de auteur zijn hele verdere leven
achtervolgd. Als men echter leest
wat zijn bewijsvoering voor het
verraad van Arnhem is, komt
men allerminst onder de indruk.
Wat men wel constateert, is een
serie aantijgingen, gemaakt door
een zich verongelijkt gevoelende
man. Zo wordt een verbinding
gelegd tussen zijn streven King
Kong te ontmaskeren en zijn over
plaatsing naar Duitsland. Zo
wordt zonder meer gesteld dat
hoge. Nederlandse officieren het
dossier-Lindemans verdonkere
maand hebben. Zo wordt ook ge
suggereerd dat de Nederlandse
autoriteiten alles in het werk heb
ben gesteld de zaak-King Kong
onder de tafel te werken, zoals
dit ook met de zaak van „de
lafhartige spion Verloop" zou
zijn geschied.
Hoewel het al een jaar of twaalf
geleden is dat de auteur met
zijn eerste publikatie in Engeland
begon, schijnt de tijd pas thans
rijp te zijn om de gebundelde se
rie als boek in Nederland uit te
brengen. Ondanks onzes inziens
terecht aangevoerde bezwaren
gaat de KRO bovendien nog de
beeldbuis inschakelen, zulks in
navolging van de BBC. die uit
Pinto's pcnnevruchten hoor- en
televisiespelen heeft gemaakt.
i de oevers van 3 n dan komen bezoekers
de Niagara. de
getje opgepikt door „The maid
in the mist": Maar meestal is
er geen redden aan.
Een boot met twee werklui
raakte jaren geleden op een late
avond los van de wal, en raas
de naar de rand van het ravijn.
Met bewonderenswaardige te
genwoordigheid van geest, wis
ten ze met het gereedschap dat
ze aan boord hadden, de bodem
in hun boot door te breken, en
daardoor bleven ze steken in
een stroomversnelling. Zelf kon
den ze dat, door het tumult van
het water, helemaal niet zien,
en zo hebben ze lang in afschu
welijke spanning doorgebracht,
op het ergste voorbereid. Dc
volgende morgen konden ze pas
gered worden. De boot ligt er
nog steeds, omdnt het oprui-
mingswerk gevaarlijk zou zijn.
Stunts
Dc Niagara-watcrvallcn heb
ben altijd grote aantrekkings
kracht uitgeoefend op waaghal
zen van allerlei soort. Er zijn
dozijnen koorddansers hoven-
langs gewandeld. In de vorige
eeuw waren cr zelfs op een ge
geven moment zóveel die op de
ze manier beroemd en rijk tege
lijk wilden worden, dat liet de
mensen ging vervelen.
De bekendste onder hen was
de Fransman Blondini, die de
wandeling naar de overkant
volbracht met iemand op rijn
rug! Hij presteerde het boven
dien om de eieren voor zijn ont
bijt te bakken op een oventje,
balancerend op een koord boven
de plaats waar dc rivier naar
beneden stort.
Er werden verscheidene ande
re stunts uitgehaald. Een vrouw
won een weddenschap door in
een houten ton over de Horse
shoe te gaan. Een jongeman
kroop in een grote rubberen bal
en deed hetzelfde.
In 1951 gebeurde zoiets voor
het laatst. Omdat het lang niet
'altijd goed afliep, is het sinds
dien verboden.
Droomland
Bij avond is de hele omgeving
een fantastisch droomland. Over
al in de bomen zijn schijnwer
pers aangebracht, die de parken
zo romantisch verlichten, dat
alleen al daarom zoveel huwe
lijksreizen naar de Niagara
Falls worden gemaakt. Telkens
ziet men luid toeterende auto's
verschijnen, met kleurige slin
gers versierd, en van dwaze op
schriften voorzien. Aan de num
merborden kan men zien. dat
ze uit vrijwel alle Amerikaanse
staten en Canadese provincies
afkomstig zijn.
Vanaf de Canadese zijde wor
den de beide watervallen door
kolossale lichtbundels verlicht,
in steeds langzaam wisselende
kleuren: mysterieus en betove
rend. Er zijn mensen die dit al
les een ongevoelig bederven van
het natuurschoon hebben ge
noemd. maar het is zonder twij
fel een boeiende attraktic die
men niet graag zou missen.
Bij winter moet alles een weer
geheel andere bekoring hebben,
een poollandschap. Ook
hein-
Jddf een jong
vrouw, door haar over de Falls
te laten meesleuren in de diep
te. Een van de Indianen die dp
die manier zijn geliefde zag
verdwijnen in de diepte, een on-
ü^5elijke dood tegemoet
peddelde in zijn kano tot dicht
bij de plek waar ze moest zijn
neergekomen. Een ongelofelijke
prestatie! Hij zag het meisje
met wijdopen armen staan in de
mist, achter de stortvloed, maar
voor hij haar kon bereiken werd
hij door de sterke stroom terug
geworpen en van haar wegge
dreven. zodat ze onbereikbaar
voor hem bleef. Hij moest alleen
terugkeren.
Ongelukken
Er zijn in de loop van de tijd
onnoemlijk veel mensen veron
gelukt in de rivier. Elk jaar
worden er weer mensen meege
sleurd. Natuurlijk kan men in
de eerste mijlen boven de Falls
absoluut niet veilig zwemmen,
en ook varen blijft er altijd ge
vaarlijk. Herhaaldelijk gebeurt
het dat de motor van plezier-
bootjes afslaat, en met niets ont
ziende kracht worden ze dan in
het ravijn gestort. Ook schieten
er wel waterskiërs los van hun
boot, en ze ondergaan hetzelfde
lot.
Vorig jaar nog sloeg er een
bootje om van een vader met
twee kinderen. Ze werden dicht
langs de oever meegezogen.
Vlak boven de rand van dc
Horseshoe wist iemand, die al
les aan zag komen, het kleine
meisje uit het water te rukken.
De vader kwam om, maar won
der boven wonder werd het jon-
Krachtbron
Een paar mijl voorbij de wa
tervallen, stroomafwaarts, staan
de reusachtige gebouwen van
Ontario's elektriciteitsvoorzie
ning. Een belangrijk deel van
het rivierwater wordt door tun
nels om de Falls heen geleid en
gebruikt om de elektriciteit op
ie wekken voor de hele provin
cie! Aan dc Amerikaanse zijde
doet men hetzelfde. Wonderen
van techniek!
s Werelds grootste elektrische
bloemcnklok staat hier vlakbij.
Huwelijksreizigers en andere
gelukzoekers proberen hun geld
stukken op de bladeren van de
waterlelies te mikken, in het
vijvertje voor de klok. Ook hier
wordt onafgebroken gefilmd en
gefotografeerd.
Zo zijn er overal langs de on
geveer 55 km lange rivier be
zienswaardigheden. Er is een
museum voor de historie van de
Indianen in dit gebied; een mo
nument met uitkijktoren, voor
de roemrijke strijders uit de
Amcrikaans-Canadese oorlogen;
een historisch fort uit dc tijd
van dc pioniers; prachtige par
ken. en alles wat men zich maar
denken kan In een ideaal oord
voor toerisme. Weken zouden
zouden nodig zijn om alles rus
tig te genieten.
Maar dc hoofdzaak waar alles
om draait is het waterwereld-
wonder van de Niagara, of, om
die naam te vertalen uit de taal
van de Iroqois-Indianen: De
stem van het donderende water.
SIPKE VAN DER LAND
