Uw probleem is het onze
Achteruitgang zending
baart zorgen
Marcus-evangelie nu in
gekuiste kwajongenstaal
Oecumene in
nationaal
programma
Een woord voor vandaag
Gesprek met Rome is
heel teer plantje
ANDERZIJDS
GOEDE MANIEREN
JN de Groninger Kerkbode
voor de gereformeerde ker
ken wordt vrouwen en moeders
voorgehouden dat er zinvolle en
noodzakelijke goede manieren
zijn. Het gaat niet in de eerste
plaats om onszelf en u>at wij
prettig vinden, maar om onze
naaste voor wie wij mee verant
woordelijk zijn.
GELOOFT u ook niet. dat. in
het algemeen gesproken, de
vrouwen veel meer geven om goe
de manieren, dan de mannen''
Dat is misschien ook niet zo ver
wonderlijk. Want de vrouwen in het
Jezin moeten de kinderen toch al
ie ingewikkelde vormen en manie
ren bijbrengen. De moeder is het
immers, die toch het grootste aan
deel heeft in de opvoeding van de
kinderen. Hun a'. vroeg leert het
..mooie" handje te geven en met
'.wee woorden te spreken en neties
te bedanken voor het aangeboden
koekje. Een groot deel van de dag
aijn wij daar immers mee bezig.
Het zijn ook de vrouwen, die spe-
igenlijk al die voorschriften voor
een goed gedrag vandaan. Wie
heeft die vormen eigenlijk bedacht?
Ik weet het met. Het zal wel er-
Sens een nadoen zijn van iemand
ie men hoog achtte. Misschien is
dit dan mee de reden waarom in
ieder land. ja zelfs in iedere «treek,
weer een andere etiquette geboden ls.
heidsvormen kunnen we met
enig nadenken, toch wel begrijpen
als we maar ver genoeg terug
gaan in de geschiedenis. Maar er
zijn toch ook een heleboel dingen,
die wij iedere dag doen of juist
moeten nalaten, waarvan we hele
maal niet weten waarom we dat
doen. Maar dat hoort nu eenmaal
zo en daar wordt dus verder "niet
meer aan getornd. Als we kunnen
aantonen, dat iets zo hoort, dan is
iedere discussie verder overbodig.
Ieder mens wil graag doen zoals
het hoort. Je valt anders uit de
toon.
Er zijn mensen, die zich van al
deze dingen niets aantrekken en
zich daar zeer gelukkig en bevrijd
door voelen. Anderen zijn er weer.
die zo vast zitten aan dit soort din
gen. dat het een te grote plaats In
neemt in hun leven. Dat zijn de
beide uitersten, die niet zo gemak
kelijk met elkaar kunnen omgaan.
De grote middelmaat vindt het toch
wel erg plezierig om met mensen
om te gaan. die dezelfde goede
manieren hebben als zij zelf heb-
te gedragen.
Want goede manieren bepalen
toch voor een groot deel. hoe u door
uw omgeving wordt beoordeeld.
Daarom geven ze u een gevoel van
zekerheid en zelfvertrouwen.
Iemand die niet precies weet hoe
{en moet. voelt zich meestal onze
er. En zal daardoor wellicht ieta
doen waardoor hij voelt, dat hij
opvalt. Zijn zelfvertrouwen raakt
hij kwijt en hij voelt zich hoe lan-
fier hoe ongelukkiger. Voor derge-
ijke situaties zijn natuurlijk wel
boekjes in de handel. Deze vertel
len u precies, wat u moet doen op
een receptie, bij een aolUcltatiebe-
zoek of in iedere andere omstan
digheid. Dat is allemaal niet zo
heel anoelljk om uit je hoofd te le
ren. Ook verandert er nog wel
eens een kleinigheid In de etiquet-
gei
die zich wil handhaven tegenover
de medemens.
Als je met vakantie bent. ga Je
met zo ontzettend veel mensen om.
Je ziet heel andere mensen als
thuis en je hoort veel van elkaar.
En het valt mij zo op, dat er zo
veel narigheid en verdriet in de
samenleving ontstaat, omdat men
juist tegen dc eenvoudigste regels
van de etiquette zondigt.
Er zijn mensen, die precies we
ten hoe ze iemand beleefd moeten
groeten, en hoe ze altijd keurig met
twee woorden moeten spreken. ho«
ze hun mes en vork moeten hante
ren enz. enz. Maar toch weten ze
niet hoe ze tegenover de medemens
moeten staan zonder die te hinde
ren of pijn te doen.
Ik geloof, dat dit toch wel het
belangrijkste is in de samenleving:
dat we met een bewogen meele
vend hart tegenover de medemens
staan. Dat we rekening houden met
de gevoelens van een ander. Dat is
een vorm van beschaving, die toch
eigenlijk meer waard I» dan het
leren van een zekere etiquette. In de
ze vermaterialiseerde wereld, waar
het dus gaat om zoveel mogelijk
materiële dingen te bemachtigen,
daar geraken de gevoelselementen
op de achtergrond. Ik weet wel dat
de oorlog van vele dingen de schuld
heeft. Toen was immers onze
grootste zorg: hoe komt mijn gezin
aan voldoende eten en kleding. Dat
was het voornaamste belang voor
ons in die tijd. Waar vindt mijn
man en mijn kind een veilige schuil
plaats? Het was een tijd waarin je
het eigenbelang op de voorgrond
plaatste. Deed je dat niet. dan
werd je voor een stommerd aan
gezien cn je kwam eenvoudig niet
aan je trekken.
Dit alles ligt nu al weer zoveel
jaar achter ons. en zou het nu
niet mogelijk zijn, dat we onze
echte innerlijke beschaving weer
eens onder de as en het puin van
daan halen.
Laten wij vrouwen en moeders
onze kinderen toch niet alleen voor
houden. maar ook voorleven, dat
het niet in de eerste plaats gaat
om onszelf en wat wij prettig vin
den maar dat we in alles hebber,
te rekenen met onze naasten.
ZONDAG ging ik naar de kerk-
Het was een aardig klein dorps
kerkje. dat beslist niet berekend
was om de vele badgasten een
plaatsje te bieden. Juist toen ik
een rij stoelen in schoof werd er
een stoel eenvoudig weggehaald en
opgeklapt, totdat het dochtertje van
ongeveer 10 jaar even later aan
kwam. Het stoeltje werd weer uit
geklapt en het meiske kon plaats
nemen. Waar mijn gezin nu moest
zitten of staan dat was hun zaak
niet. Zij hadden voor hun kind eer.
mooi plaatsje vastgehouden ten kos
te van iemand die kennelijk eerder
aanwezig was. Toch vermoed ik
dat deze moeder meent, dat ze
haar kind een keurige opvoeding
geeft door haar alle lesjes van net
jes praten en eten uitdrukkelijk
voor te houden.
Wat zie ik een jonge mensen,
die zich door hard en opdringerig
te praten op straat, in de trein of
restaurant beslist onbemind maken.
Omdat ze hierdoor een ander hin
deren. Wat zijn er weinig jonge
mensen, die als ze zelf laat thuis
komen, zachtjes praten en lopen
om een ander niet te storen. In
een propvolle trein waar vele men
sen moesten staan omdat er geen
?>laats meer was. zaten twee jonge
ongens. Op de bank tegenover hun
ag de uitvoerige bagage, als kof
fers. plunjezakken en wat jassen.
Toen ik vroeg of de bagage ook
ergens anders gedeponeerd kon
worden zodat wij tenminste zitten
konden keken ze ons vreemd aan
en maakten met schouders een be
weging waaruit duidelijk bleek,
dat ze dit een bespottelijk verzoek
vonden. Nadat ze toch wel over
tuigd waren, dat dit zitplaatsen wa
ren en geen bagagedepót, ontspon
zich een heel gezellig gesprekje.
knapen.
Het excuus: ach daar denken
zulke jongens niet aan en daar be
doelen ze niets mee. is voor mij
niet acceptabel. Want juist dat ze
daar niet aan denken is het erge.
Je moet nu eenmaal denken aan
je medemens.
IN zo'n vakantieplaats zijn de
winkels op ieder uur van de
dag propvol. Dat is niet zo erg,
want niemand heeft echt haast.
Maar toch schoot er weer zo'n
iongen van een jaar of 17 vóór zijn
beurt Toen ik rustig vertelde dat
ik echt eerder aan de beurt was
dan hij. keek hij me vrU onnozel
aan, maar gaf toch gauw zijn be
stelling aan de winkeljuffrouw op.
Al deze dingen zijn op zichzelf
helemaal niet zo erg. Maar in feite
zijn ze zo ontzettend tekenend voor
deze tijd. Hier zullen wel geen les
sen over gaan in de vele boekjes,
die over etiquette handelen. Toch
zullen ook dit soort dingen geleerd
moeten worden. Het zijn vooral de
moeders, die hier op moeten letten
en de kinderen die kunst leren.
Eerbied voor een ander te heb
ben, open te staan voor de mede
mens, te helpen met daden en
woorden, dat is iets dat in een be
schaafd gezin thuis hoort. Als we
dat van nature kwijt zijn geraakt,
dan wordt het hoog tijd, dat we
deze dingen weer opnieuw bewust
gaan aankweken bij onze opgroei
ende kinderen. Ach, nee dan zijn
we al te laat. We moeten daar al
veel en veel eerder mee beginnen.
En dat kan ook bij hele kleine kin
deren al gevormd worden. Bij onze
kleintjes moeten we al beginnen
om dit gevoel voor de medemens
aan te kweken.
Op een schoolavond werd eens
over de baldadigheid van de jeugd
gepraat. Eén van de vaders stond
op en zei ,,Wat geeft dat nou
eigenlijk als de Jeugd wat losban
dig is? We zijn onze eigen jeugd
toch nog niet vergeten en daarbij
het zijn toch kinderen!"
Kijk. als we onze kinderen nu zó
opvoeden of beter gezegd met op
voeden. wat willen we dan ver
wachten van deze kinderen als ze
volwassen rijn geworden?
Als we klaar staan om de gevoe
lens van een andere mens te be
grijpen voldoen we aan God» ge
bod van de naastenliefde. En we
hebben zelf een voldaan leven.
Newbigin tot Centraal Comité
Drie vragen aan
orde op speciale
conferenties
(Van onze kerkredactie)
Tj1 indelij k is de Wereldraad van
Kerken zich openlijk gaan
bezighouden met een vraag, die
van buiten deze raad reeds her
haaldelijk is gesteld en vaak zelfs]
beantwoord: „Hoe komt het, dat
het aantal zendelingen, dat wordt
uitgezonden door de kerken, die
bij de Wereldraad zijn aangeslo
ten, daalt in verhouding tot het
totaal aantal zendelingen?" Deze
vraag werd door bisschop J. E
Lesslie Newbigin, directeur van de
divisie voor werelduitzending en
evangelisatie, aan het Centraal
Comité voorgelegd.
Newbigin ls een min, die weet
waarover h\j spreekt. HU is een man
die een groot gezag heeft ln, maar ook
buiten de Wereldraad in theologische
orthodoxe kringen. Hjj was jarenlang
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Wons 'Fr.i (toer.): G.
de Vries, vic te Amsterdam: te Nieuwer-
kerk aan de IJssel: J. van Wier te Putten;
te Oosterzee en Echten (Fr.): A. J. Plug
te Blankenham.
Benoemd tot secretaris van de centrale
voor vormingswerk vanwege de Ned.
Herv. kerk: dr. H. Bartels. predikant voor
buitengewone werkzaamheden en secre
taris van de Hervormde Jeugdraad te
Amersfoort.
Aangenomen naar Appelscha (als gees
telijk verzorger van het sanatorium Bea-
trixoord): N. Bergstra te Oudenhoorn.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Nieuw Vennep: G. W. H.
Peddemors te Heerde.
Bedankt voor Aalten (vac. R. Siertse-
ma»: H. J. Koffrie te Leimuiden.
GEREF. KERKEN (VRIJG.)
Aangenomen naar Hoek (Z.-Vl.): H. M.
Ohman te Zuidbroek.
Ds A. Schippers
overleden
In de ouderdom van 82 jaar is te Vaas
zendeling in India en Is bisschop van
de kerk van Zuid-India. hoewel hij
een Schot is. Deze Indiase kerk heeft
z.yn grote kwaliteiten erkend door hem
tot bisschop te verheffen.
Waarom groeit het zendingswerk van
de kerk zo weinig?
Waarom is de zending no immobiel,
en schijnt het wel alsof de krachtsin
spanning om te houden wat men heeft,
zo uitputtend werkt?
Waarom heeft het woord „zending"
in de wereld zo'n slechte klank ge
kregen? Als antwoord gaf hij dat de
zending al te vaak heeft vastgehouden
aan verouderde vormen en methoden
waardoor het woord een bepaalde stof
fige klank heeft ontvangen.
Hoe komt het dat we meer en meer
in onze kerken jonge mensen horen
zeggen: „Ik wil alles wel dan, maar
geen zendeling worden"?
ACHTERUITGANG
groeiende belangstelling
is ontstaan voor het zendingswerk.
Maar hierin wordt wel rekening gehou
den met een opmerkelijk verschijnsel in
de wereld als geheel. In de laatste tien
jaar is het zendingswerk van de zoge
naamde. geloofszendingen buitengewoon
sterk gegroeid, terwijl het zendings
werk van de kerken die bij de Wereld
raad zijn aangesloten nauwelijks in
kracht toeneemt, als het al niet achter
uit gaat.
Dit verschijnsel is wel te verklaren,
omdat deze kerken reeds tientallen ja
ren zending bedrijven en in vele streken
jonge kerken zijn ontstaan die onlangs
zelfstandigheid hebben verkregen, terwijl
het zendingswerk van de meeste geloofs
zendingen betrekkelijk jong is of ver
richt wordt in pioniergebieden waar nog
geen jonge kerken konden worden gefor-
NIEUW LEVEN
Maar Newbigin wil de gehele zending
graag tot nieuw leven zien komen. HU
verlangt, dat de kerken van het Westen
met evenveel belangstelling het zendings
werk stimuleren als zij het werk van d<
Interkerkelijke hulpverlening «teunen.
„Maar," zo vervol*'de hU, „dan zal het
zendingswerk op een nieuwe leest i
ten worden geschoeid." HU sprak echter
niet ln termen van experimenteren,
wilde begrip voor zowel de nieuwe situ
atie als voor de oude vormen: „Als we
het nieuwe niet verstaan zal de
dln§ alleen maar een krachteloos over
blijfsel worden van het geloof van
vorig tijdperk. Als we het oude niet
verstaan, zullen onze toekomstplannen
slechts ongedekte cheques tUn."
Hij riep de aanwezigen op om bij het
zendingswerk niet langer te denken aar
drie continenten (Azië, Afrika en Zuid-
Amerika) maar aan zes. Hij achtte het
verwerpelijk, dat er „nog steeds i
sen zijn, die verbaasd staan als we spre
ken van de zendingsverantwoordelijkheid
van onze Afrikaanse broeders ten
zicht van de onbekeerde massa's
Na protesten
in Zweden
enkele ..veranderingen" aangebracht.
Dc gekuiste gedeelten zouden volgens
hem nu zo goed als letterlijk zijn en
geen enkele criticus meer reden tot
aanstoot kunnen geven. Nu men echter
kennis heeft kunnen nemen van de me
thoden van de dominee, wordt er nog
steeds getwijfeld aan het resultaat van
de revisie.
Wat ds. Grönlund bijzonder kwalijk
wordt genomen, is. dat hij ter veront.
Ds. Schippers werd 16 nov. 1879 te Mid
delburg geboren. Hij bezocht het gymnasi
um aldaar en studeerde aan ae Vrije
Universiteit theologie om in 1905 kandi
daat te worden. 20 mei 1906 bevestigde
wijlen dr. L. H. Wagenaar van Middel
burg hem te Maasdijk ih zUn ambt. Ds.
Schippers diende de gemeenten van
Doe.'burg en Sliedrecht en 23 jaar die van
IJsselnionde. waar hU 20 mei 1946 met
emeritaat ging. Daarna was hij drie jaar
hulpprediker eerst te Olst en vervolgens
nog drie Jaar te Vaassen. BU herhaling
diende ds. Schippers als reserve-leger-
predikant en wegens zijn dapperheid in
de oorlogsdagen van 1940 werd ds. Schip
pers onderscheiden met het oorlogsher-
inneringskruis met de gesp. die hem 23
juni 1948 voor het front van de troep te
Deventer door Z.KR. Prins Bernhard
werd uitgereikt.
Ds. Schippers was de eerste veld
prediker die deze onderscheiding mocht
ontvangen. Als ouderling van Vaassen
was ds. Schipper ook secundus-afgevaar
digde naar de generale synode. In IJssel-
monde stichtte ds. Schippers een ohr
school waarvan hij tal van jaren voor
zitter is geweest. De overledene was va
der van de Amsterdamse hoogleraar aan
de V. U„ dr. R. Schippers. A.s. maandag
zal zUn stoffelijk overschot worden ter-
aardebesteld op de algemene begraaf
plaats te Vaassen na een rouwdienst ln
het gebouw voor Chr. belangen aldaar.
Van een plezierboot, die gisteravond
aan de Emmakade te Leeuwarden meer
de. is de achtjarige Harmen Duurken
uit Leeuwarden, waarschijnlijk doordat
hij zich te ver over de reling hoog. in
het water gevallen. De jongen die nog
probeerde boven water te blijven, ver
dween in de diepte en verdronk.
SAMEN
Eon van de moeilijkheden die op het
ogenblik in de zending worden onder
vonden is het feit dat we nog niet zien,
aldus Newbigin, dat dc zendingsopdracht
een gemeenschappelijk taak is van
het gehele volk van God. waarbij ieder
onderdeel de steun moet hebben van
allen.
Newbigin deelde nog mede dat in dt
komende tijd speciale conferenties zullen
(Van onze kerkredactie)
Dezer dagen ontmoetten el
kaar twee Nederlandse leiders
van de oecumene voor de micro
foon in Parijs om een program
ma op te nemen dat in het natio
naal programma op 31 augustus
door Hilversum zal worden uit
gezonden. ter gelegenheid van
de verjaardag van prinses Wil-
helmina.
In dit programma werd de
NCRV-rubriek W\jd als de
wereld" opgenomen waarin de
secretaris-generaal van de We
reldraad ran Kerken, dr. W. A.
Visser 't Hooft, en de secretaris
van het rooms-katholieke secre
tariaat voor de eenheid, dr. J.
C. M. Willebrands, zullen spre
ken.
Het is de Nederlandse radio
eindelijk gelukt om beide man
nen bij elkaar te krijgen. Zij zijn
zo vaak op reis en zo weinig in
Nederland, dat Aad van Duist en
zijn technicus een speciale reis
moesten maken naar Parijs om
het programma te kunnen op
nemen. Naar aanleiding van dit
programma werd in de perszaal
van het Centraal Comité, van de
Wereldraad van Kerken, dat op
het ogenblik in Parijs vergadert,
reeds gesproken van een E.G.G.
(Europese Godsdienstige Ge
meenschap) onder Nederlandse
leiding.
Onder de buitenlandse pers
vertegenwoordigers was grote
belangstelling voor dit feit, om
dat hier de beide organisato
rische leiders van protestanten
en rooms-katholieken die de
oecumene zoeken samen voor de
microfoon kwamen, terwijl zij
bovendien beiden uit Nederland
afkomstig z(jn. Telkens hoort
men hier in Parijs weer, met
enige goedgunstige afgunst mis
schien, maar zeker met bewon
dering spreken over het Neder
landse aandeel.in de oecumene.
Zo zijn er op het hoofdkantoor
van de Wereldraad van Kerken
meer Nederlanders tewerkge
steld dan mensen van enige an
dere nationaliteit.
Boven psalm 23 staat „Een psalm van David" en boven psalm
51 staat „Een psalm van David". De een begint met „De Here
is mijn herder, mij ontbreekt niets". En de andere begint zo:
Wees mij genadig, o God, naar Uw goedertierenheid, delg
mijn overtredingen uit naar Uw grote barmhartigheid; was
mij geheel van mijn ongerechtigheid, reinig mij van mijn
zonde. Want ik ken mijn overtredingen, mijn zonde staat
bestendig vóór mij. Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd en
gedaan wat kwaad is in Uw ogen, opdat Gij rechtvaardig
blijkt in Uw uitspraak, zuiver in Uw gericht!"
De ene is een psalm vol blijdschap, de andere is er een vol
droefheid terecht want blijkens het opschrift heeft David
deze woorden neergeschreven „toen de profeet Nathan bij
hem gekomen was, nadat hij tot Bathseba was gekomen".
Tegenstellingen derhalve2 Toch niet want beide psalmen
hebben dit gemeen: dat David nooit ofte nimmer zijn God
wil loslaten. Hij kan niet zonder God en hij wil niet zonder N
God. Ook al moet hij daarvoor door het stof van de zelf- -
vernedering kruipen!
Centraal Comité Wereldraad
Te veel water
even gevaarlijk
als te weinig
(Van onze kerkredactie)
Zaterdagmiddag werden de le
den van het Centraal Comité
van de Wereldraad van Kerken
gewaarschuwd, dat het nieuwe
gesprek met de Rooms-Katholie-
ke Kerk een teer plantje is, dat
zowel door te veel water als door
verwaarlozing gedood kan wor
den- Deze woorden werden ge
sproken door ds. Patrick C. Rod
ger, de secretaris-generaal van
de afdeling voor Cteloof en Kerk
orde van de Wereldraad. Hij gaf
een overzicht van de gesprekken,
die op het ogenblik worden ge
voerd tussen verschillende ker
ken. In het afgelopen jaar wer
den 52 onderhandelingen gevoerd
om te komen tot eenheid in 35
verschillende landen.
In 31 gevallen ging het om gesprekken
tussen kerken die verschillende confes-
iionele achtergronden hebben. In twee
andere gevallen worden pogingen onder
nomen omtot een zekere vorm van
avondmaalgemeenschap te komen. In al
le andere gevallen worden de gesprek
ken gevoerd tussen kerken met dezelfde
historische bolUdenis.
Bijzonder veel aandacht verkreeg het
rapport van ds. Rodger waar het sprak
over de verhouding tot dc Rooms-Katho-
lieke Kerk. Hij sprak zijn blijdschap uit
de Wereldraad. „Jarenlang heb
ben we geprotesteerd tegen de exclusi
viteit en het isolationisme van Rome."
zei hij, „worden we nu plotseling wak- fiebe;
ker om te beseffen dat wij ons isoleren De
door ons onbegrip en het feit dat we tarod
niet in staat zijn om tot een werkelijk De
gesprek te komen, tenzij op een heel op- Ir-rvH.
pervlakkig niveau? Welke plaats heeft
de studie van het nieuwe r.k. oecumeni
sche verlangen in onze kerk en aan on- Pfei
ze theologische faculteit?" HU zag het Lus
antwoord op die laatste vraag als maat- jébez
gevend voor onze goede wil in dit op- dc
z"'ht- Mn
In zyn rapport deelde hU tevens mede.
dat in maart van het volgend jaar pro- Lit
testanten en rooms-katholieken een in-
formeel gesprek zullen hebben op het
worden belegd in Madras, Tokio en Sin
gapore waar drie vragen aan de orde
zullen komen:
Welke dingen die wij nu doen zullen
wij in de toekomst moeten nalaten?
Welke dingen zullen we koste wat het
kost moeten aanpakken?
Welke nieuwe dingen zullen
moeten aanpakken?
Voor de eerste maal bezoeken
rooms-katholieke waarnemers ook
de bijeenkomsten van het Centraal
Comité van de Wereldraad van Ker
ken, namelijk Jerome Hamer (le
zend), die ook Nederlands spreekt
omdat hij een gedeelte van zijn op
leiding in ons land heeft ontvangen,
en John Sheerin. Toen de kwestie
van het zenden van waarnemers
naar het Vaticaans concilie juist be
sproken was, vertrok Jerome Hamer
plotseling naar Rome voor een halve
dag. kennelijk met de bedoeling om
verslag uit te brengen.
EVANGELISCH
De
émus<
In zijn verslag wees hij ook op de |oten,
gesprekken, die begonnen zijn tussen
de Wereldraad en kerken die niet zijn
aangesloten. Hij doelde in het bijzon- i *vs
der op die kerken, die zichzelf „evan- *e2 1
gelisch" noemen. In het Duits is deze "J??*
term identiek met protestants, maar
in de angelsaksische wereld is dit een
term voor de kerken die meer ortho- m
dox of conservatief zijn. Ds. Rodger jje
deelde mede, dat deze kerken uitgeno- Lj j
digd zullen worden waarnemers te zen- j)'e
den naar de conferentie van „Geloof |e ci<
en Kerkorde", die volgend jaar in
Montreal gehouden zal worden. Boven-
ken gevraagd hun oordeel te geven P2?
over de rapporten die door de Wereld- 1*1
raad worden gepubliceerd. Naar r™
wij nog vernemen zullen de Gerefor- r
meerde Kerken waarschijnlijk ook eet
officiële uitnodiging ontvangen voor I Tr
de conferentie in Montreal.
fi
>et pc
ken in ons land en kerken in AmerikaiDei
buiten de Wereldraad, maar ook metLdar
kerken in Zuid-Amerika. De Wereld-fne,
raad is te lang in gebreke gebleven, zeiL,-j.
ds. Rodgers, om de Zuidamerikaanser
kerken duidelijk te maken wat het doel
de Wereldraad eigenlijk is. „Deze Dei
die minderheidsgroeperingen hm n
hij, „kunnen profiteren van de
wereldwijde gemeenschap die in de We-1
reldraad wordt gevonden, als zij in Casi:
staat zijn onze uitgestoken hand te aan-Lftij<
vaarden zonder wantrouwen r~ u~1 r
ZUID-AMERIKA
Ule 1
TT ET door de Stockholmse do-
n minee Grönlund in de taal-f~f-riia,kerk.,„k.
van veertien-jarigen „vertaalde jongelui die hem zouden kunnen advise-
Marcus-evangelie ral voorlopigSTjl ««ta.
niet in de Zweedse boekwinkels te I gaan bij kwajongens die hij van de
koop zijn. Het is zelfs onzeker of straat oppikte.
deze vertaling, die tot ver over de vertaler is echter ook met
Zweedse grenzen belangstelling
heeft getrokken, wel ooit uitgege
ven zal worden. Dat heeft de
Stockholmse bisschop Ljundberg
verklaard na een onderhoud met
de vertaler.
Vraag: Een nieuwe zuiver wollen
trui is na enkele keren gewassen te
zijn. erg gekrompen T*
ze weer naar buiten gaan? Er zijn ook
veel hanggeramums bij. Onze kelder
heeft geen daglicht.
AntwoordGeraniums verdragen do
In Zuid-Amerika zUn slechts enkele; Rex
van de vrij vele protestantse kerken. diek»en
snel groeien, aangesloten bij de Wereld-ELj_-
raad. De meeste kerken zijn ontstaan,"- J=
doordat emigranten hun eigen kerkge- atu?
meenschap meebrachten of zoals de jon-*7^1
gere kerken uit het werk van vele ver-i Trial
schillende geloofszendingen. Deze staanpt di
over het algemeen betrekkelijk wan
trouwend tegenover de Wereldraad, om-|
dat zij bezwaar hebben tegen de vrijiGeoj
grote vrijzinnige invloed die zij in defcothe
Ver. Staten ervaren hebben. 113(5.
Ook in een rapport van de in Zuid-F® 1
Amerika docerende Duitse hoogleraar
prof. dr. R. Obermueller over dc situatie T t
op zijn continent wordt gesproken over.™*6
de angst voor een oecumenisch imperi*rkse
alisme en een theologisch modernlsme.'RUks
Hij zag evenwel een verlangen naar eenfc Out
betere voorlichting in oecumenische za^Must
ken. Deze hoogleraar gaf een ultvoeriflonste
overzicht van de vele taken op het geTri-+„
bied van interkerkelijke hulpver1®r,,««'--
waardoor vele ogen open gaan
waarde van het werk van de Wereld-P
raad van kerken.
Als één van de ernstigste problemei
van Zuid-Amerlka zag hU het feit, di
vele Jonge Intellectuelen tijdens hun
diejaren aan de universiteiten het
tact met de kerk verliezen. ZU wordei
zó gegrepen door de nood voor politieki
en sociale hervormingen, dat zij het ge
voel krijgen, dat hun kerken niets kun
nen bieden bU de opdracht die zU voe^
len. Prof. Obermeller sprak haast d(U
vrees uit. dat het al te laat Is. maar wad
dankbaar voor de hulp. die reeds gebigd
boden is.
Zeven nieuwe kerken n
lid v 311 creldraad jzater
!_7-ja
(Van onze kerkredactie In ParUs)
vri
toch gedragen kan worden? Misschien overgang van tuin naar kamer slech'
de trui te vet gewassen. Omdat de
dreigement gekomen Hij heeft kleur heel licht groen J».
gezegd. dat als de «kuiste 1 *"n' 'nd"' w#rd d# 1011 m#t
want anders werd de trui
non lijn „«anjtll»;1 noj niet ac. "ÜSJwrt: To, onI, ,„ijt |mnn.n
vooral niet naar een warme drogi
zolder. Het is niet te voorkomen aa „plllllll 0.J^Ü
dan blad afvalt. U moet ze dan ook het hiermede niet. dan zult U heel fljm
Antwoord: Misschien gaat de wa
tervlek sveg door er met een ver-
rmde kurk over te strijken. Gaat
ceptabel is. hij zal overgaan tot u g een'mTdd êf a n* d e$ h' and "do en om
een uitpaue in etpen beheer. Het de gekrompen trui. die vervilt
inprijpen van de bisschop van weer draagbaar te maken. Het
Stockholm is intussen alpemsen sen van wol is een zeer nauwkeurig februari of begin
met instemminp begroet. Mem ver-(werk en het verdient aanbeveling «en
heugt zich er over dat eindelijk de kan kort en
'"O'tr-'T"" Er u-arrti
namclljk al llrmmen <,pS«s«an dol AU J d.„ w.,t in teer
straks ..de heidenen'" nop de eers- lauw wat<.r cn met wolvlokken, ter
ten zouden zijn die zich zouden op- wijl U het kledingstuk voorel niet
werpen als verdedigers van de Bij-j wrijft of wringt, dan zult U ven het iiitt -
bel als cultuur-documemt van de [krimpen of vervilten geen last heb. po- en „j worden ingegraven, liefst J6®p<v~?
mensheid hen. In a» vnll* miaaojnn Stekkenil net
de eerste tijd niet verwaarlozen,
naar gelang van de temperatuur een
of twee keer in de week begieten. Al
leen bij vorst houdt U tijdelijk op met
water geven. De planten moeten eind PBflL...
februari of begin maart ingesnoeid trekken en daarna
worden tot op een lagere zijtak, zo-
dat ze weer model krijgen. U kunt
ze dan meteen verpotten in bladaarde
met oude koemest cn scherp zand
(metsclzand). U moet ze dan warmer
zetten in de zon matig gieten
hergroei wekelijks mesten. Na hall
[moeten
Tegen het einde van september
zal het verbond van Zweedse ker
kelijke jeupdrermipinpen. dat ja
ren geleden ds. Grönlund met de
vertaling belastte, definitief beslis
sen over de vraag of tot publicatie
zal worden overpepaan. Het ver
bond heeft er intussen zijn verba-
rinp over uitgesproken, dat de t>er-|# -j het bveede perron van het Cen-geel geworden wit drelon vest wee-
taler via de pers bekendheid aan traai station in Amsterdam is gisteren I mooi wit? -vin
zijn werk heeft gegeven, voordat de 25-jsrige exped.üeknecht vin de er .Antwoord: Het draion v«»t junt U ,.K1W.
hl) .-Ijl- opdrachtgever, i„ k.nnu b».<ljr>p.„ Th B Schouten u,t hm. Wrtjn m« Mn i'I»'1"' 1b.-rd „,-n rooi op h« hooM. roa.r
.lildt run hot port.dkomon van .»rd»m b,| h.t d, b.p.lini.m 1"1 htl h«ft nl(t trho'.pfn. W.,l U ooit
staalwol moeten nemen waarmede U
voorzichtig over de vlek wrijft. Dec--
na moet U deze in de was zetten,
waarmede U gewoonlijk het hout be
handelt. Deze moet U eerst laten in
trekken en daarna weer inwrijven en
uitwrijven. Wellicht is het nodig dc
behandeling te herhalen.
Vraag: Ik maak ieder jaar bra
mensap van duinbramen, die ik eerst
'bii aRv®"- tweemaal kook cn heel fijn
zeef en dit goed warm in de met
het raadzaam dc flessen met zwavel
damp te behandelen.
De flessen (wijnflessen) moet U tot
het begin van de hals vullen en goed
afsluiten met een zeer goed passende
kurk, glad afgesneden aan de boven
kant van de fleshals en dan moet U
lakken of de kurken in vloeibare pa
raffine leggen (au bain maric ver
warmd) cn dan direct in de fles
drukken. In dit geval moet er ook het
cellofaanpapiertje aan te pas komen.
goed bevestigd met elastiekjes of Het besluit zal over zes maanden auto-
touw. matisch bekrachtigd worden mits nie
Ik heb geverfde deuren. I een derde van het aantal kerken van de
door de werk-1 Wereldraad bezwaren heeft ingezonden u
y duld.igi 4,^
I tarlei
Zeven nieuwe kerken zijn toegelaten or e
als lid door het Centraal Comité van de n
Wereldraad van Kerken tijdens de bijeen- n
komst in Parijs. De beslissing werd ge ,aaf®,
zonder tegenstemmen. Van de ze-
kerken komen er vijf uit het Rus-
sische gebied. Bovendien werden dritp acf
kleine kerken als geassocieerd lid toege
laten, waaronder de protestantse kerk var F).,
de Nederlandse Antillen -L/U
Het
dawater afgi
O, gt An worgn «b'm^pup.ï, T.lïcïpo.: V(i.SSri^SSd JF
Vr».r- Hoe krijg iX «en enigszins t? hVt haat ilT het vMrlaar Wanneer dcr bovon op het bramensap. Het ge- den. zijn deze hier en daar streperlg
Wit'dral^ v.Vt wee- K heel dek ik ef met een eelloftanpa- gebleven. Is hler.an nog i«U te ver-
gingsmiddel afgc-. Het opmerkelijke i
„o. s.««.o- alle begin gemaakt werd met het helen
een van de oudste stigma's uit de kerk "3 16
Er werden namelijk drie z.g. monofysltl
sche kerken toegelaten, de Georgische™ v
de geraniums verzorgt, behoeft
U niet te wanhopen.
Vraag: Ik heb al van alle» gepro-
het „eronpelie".
derentrein gegrepen en ernstig gewond
Inmiddels heeft ds Grönlund onder De man kwam tussen de vierde er
IbTlÏÏd *«n d. «troom ».n krill.» dKjvvId. w„on Ur.jhl wMrdopr
hn te verwerken kreet, nadat er delen rechterarm werd afgerukt en w
uit zijn vertaling waren gepubliceerd hij enkele hoofdwonden opliep.
Vraag: Hoe kan Ik een bak gera
nlum». die buiten staat, het baste la-
ten overwinteren? In een zonnige,
erbij verwarmde kamer? Moet ik ze
het heeft niet jeholpen.
een middel?
Antwoord: Het beste is het als een
dokter, liefst een huidarte, onderzoekt.
heel dek ik af met een cellofaanpa
piertje met elastiek. Nu hebben we er
ieder jaar enkele flessen tussen, die
zuiver naar karbol (of een ziekenhuis)
smaken Ik kan tot nog toe niet vin-
den. wat de oorzaak is. Kunt U ons
helpen voordat de bramentijd weer
aankomt?
Antwoord: De sluiting van de fles-
kerk en twee Armenische kerken. De» JÜer
groep van kerken scheidde zich na dfflsc»ai
oecumenische synode van Chalcedon ti der
451 af van de toen nog ongescheurde ooi 'oom
terse en westerse kerk. Het opmerkelijk n de
ng van zaken was. dat de ver jn
|jtt|Ru*sisch-Orth0 r pre
w '---1 Di m;
bet ls Gaat het om sen bramensap lijkt ons onvoldoende, strepen
..vette roos" dsn kan de Deze is niet geheel luchtdicht. De Het- de was
nog iets
nelpen?
Antwoord: Wellicht is de verf op de
deuren reeds aangetast en dan is het
moeilijk de strepen te verwijderen.
Probeer het eens met een synthetisch tegen woord igers
sopje, daarna naspoelen met water en I doxe Kerk een warm aanbevelend
azijn en vervolgens met schoon water, j spraken voor deze monofysltische kerkenT"
Tenslotte moet U de plaatsen waar del zodat we mogen spreken van het begu
waren, zo nodig twee keer in i van een overbrugging van de oudste schei-
zetten. ding uit de kerkelijke geschiedenis.
