lour wmm
"Ruimte
voor ons....
Durf te zien
;:r:^
r... /JF k £D T/TSL .FM
VRIJDAGAVOND
Het oude huis en de oude vrouw
D
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1962
DE LIEFDE TOT HET KIJKEN IS EEN IEDER
AANGEBOREN
Bij bouwputten en heistellingen staan ze
Achter stijfgesteven gordijntjes zitten ze
Voor het televisie-toestel liggen ze.
In foto-volle tijdschriften „lezen" ze
In de bioscoopstoelen hanaen ze.
De kijken, kijkers, kijkers-, kijkers, kijkers.
De tegenwoordige maatschappij zit tot aan de bovenste
trede van zijn ladder boordevol met kijkers. We willen
graag zien. (Vandaar misschien de ontstellende hoeveel
heid brillende mensen.)
Maar is dit k y k e n nu altijd wel zien? We bedoelen
hiermee: „Blijft het alleen maar een uitsnijding van de
werkelijkheid of wordt er nog iets meer meegedaan".
Wordt er niet te oppervlakkig waargenomen? Is er niet
te veel dat onze aandacht opeist en kunnen we hierdoor
niet een bepaald standpunt innemen? Kunnen we nog stil
staan bij een boeiende ronding van een lijn met daaraan
verbonden de fantaserende beleving? Kunnen we nog achter-
overliggen en naar de hemel kijken, terwijl we ademloos
luisteren naar de gefluisterde sprookjes van de wolken?
Kortom kunnen en durven we in deze hyper-verstande
lijke wereld nog ons gevoel te laten werken? Dur%-en we
kind te zijn?
Geef tien schilders de opdracht één model te portret
teren en je krijgt tien totaal verschillende doeken.
Geef tien hardwerkende huisvaders de opdracht één
situatie te beschrijven en je krijgt één cliché-verhaal.
De fantasie dreigt uit het dagelijks leven verbannen te
worden tot meerdere glorie van de clichématigheid der
geëgaliseerde massa.
We moeten hiertegen strijden. Vervlakking en gevoel
loosheid brengen ons in het gareel van de sleur. Breng de
moed op te fantaseren en de gedachten te laten gaan over
een gegeven werkelijkheidzoals één van onze redak-
tieleden: Cees van Dop heeft trachten te doen bij foto's
van Chris Stapels. Elke tekst is echter één van de honder
den die mogelijk is. Wanneer jezelf een bepaalde visie op
een foto hebt, schrijf hem ons. we zullen je dankbaar zijn!
Schepping
Misschien
de avond ligt
groeit een handvol lichte
schemer uit mijn mond
ZONDAGMIDDAG IN DE ZOMER
/V/VEV in de middag
links van een overbelichte foto lopen
aie in ieaere straat nangen
non, oj hmfcn
een morgen-editie t an de dag pe /m>n- dag staat overal boven
eling De avond ligt lui in de schaduw
en u-acht op de nacht.
SNEL naar huis.
En teruijl hij zich dronken drinkt aan de zwevende luchtstromen,
die op zijn lichaam aanstormen als onduidelijke gestalten van
achter matglas, denkt hij aan morgen: vissen en varen.
Hij zegt tegen vrienden: ,go'n vrije zaterdag gebruik ik om
tot rust te komen. Langs de waterkant is het heerlijk stil. Het hengeltje
uitgooien en dan maar luisteren naar de vogels en het klotsen van de
golfjes tegen de boot."
Nu rijdt hij langs het water, dal zich likkend, met zacht lipgefluister,
in de gaten en holen van de beschoeiing dringt. Onhoorbaar onder de
grauwe dekmantel van het droge motorgeluid van zijn bromfiets.
dings
Nede
ij dele
dings
besch
hebbe
in de
Misoc
met c
krach
De:
naar
onder
York
Thanl
vinde:
nog
sprek
reken
(ïede
rond
zitten.
Thant
gangs;
Vax
lijn e
want
West-
hoogd
Oostdi
bricht
sische
nomer
In We
E gedachten van het oude huis
zijn
uitgelopen
in
kalk
en
verischiUers
mei maskers
en dichtgeknepen lippen
rusten zij
in hangende vlakken
tegen het steenlichaam
als een manier van
spreken
gaan trage scheuren
in het masker komen
Fluisterende lippen
neuriën nu een klaaglied
van de tijd.
