ÉÉMSiSfc.
directe
busdienst
Underdogs
ZATERDAG 30 JUNI 1062
juli
schoi
Een der directieleden van de K.L.M. bezit er een. En een der
heren Wijsmuller van het gelijknamige sleep- en bergingsbedrijf
heeft er een. En een rijke mijnheer uit het oliecentrum Koeweit
kwam er een halen.
Maar ook dames en heren uit Brussel, Parijs, Düsseldorf. Dort
mund, Teheran, Alberba, Toronto, Aruba, Paramaribo, New York,
Boston, de Congo etc. richtten veelal persoonlijk hun schreden
naar ..Enny's Hoeve", om er een keuze te doen uit een ontelbare
schare teckels, of dashonden, die men daar nu al ruim veertig jaar
met liefde, ijver en ernst, en daarom met zulk een opmerkelijk
succes, fokt.
Daarbij komt nog. dat de om
geving voor zo'n bedrijf als ideaal
mag worden beschouwd, gelegen
als het is aan een intieme zijlaan
van de grote weg Amersfoort -
Apeldoorn, op welke laan men nog
honderden meters van zijn naas
te buren af woont. Het hindert
dus niet, als enkele teckels het
eens op de heupen hebben en de
hele kudde met hun geblaf aanste
ken. Het is evenmin een bezwaar,
om de welpen zó lang onder
zich te houden, dat de kopers to
taal geen risico meer lopen, daar
de lage viervoeters dan royaal de
kinderziekten achter de rug heb
ben. En verder biedt de ruime
behuizing gelegenheid, alle moe
derhonden, die aan haar A.O.W.
toe zijn, rustig te laten voortleven
tot ze de natuurlijke dood sterven.
Drijvende kracht
De drijvende kracht van deze
kennel is niet de heer des huizes
H. Pouw (74), maar zijn van ori
gine Duitse echtgenote, mevrouw
G. Pouw-Neumann. die reeds in
haar jeugd een echte hondenlief-
hebster was en daarop, door de
nood gedwongen, voortbouwde.
Toen ze namelijk in 1919 met
Mevrouw G. Pouw—i\e,
aan de thee met twee va,
lievelingen.
UIS
len
EN I
'////////A///////////////»//"///
Underdogs, door Philip Toyn-
bee. Vertaling Adelheid van der
Most. Uitgave De Bezige Bij,
Amsterdam.
Dit is een merkwaardig onthul
lend boek. Via een oproep in kran
ten is de schrijver in het bezit ge
komen van ontboezemingen van
mensen die. dcor welke oorzaak
ook. achterop zijn geraakt. Het
zijn gehandicapten in onze mense
lijke samenleving. Sommigen blij
ken met hun lot verzoend, ande
ren verzetten zich. zij het veelal
tevergeefs. Voor hen allen is het
leven op een mislukking uitgelo
pen, in werkelijkheid of voor het
gevoel. Een wat trieste bundel is
het geworden, waarvan de kennis
neming niettemin dient te worden
aanbevolen. Leven er van dezul
ken ook niet in onze eigen omge
ving? Misschien zelfs geldt hei
onszelf. Maar in dit boek zijn de
mensen zelf aan het woord met
hun eigen relazen. Kennisneming
van hun levens kan niet ons laat
ste woord zijn. Want voor ieder,
ook voor hen. wellicht zelfs juist
voor hen. is er een boodschap, die
hen eerst doet afzien van zichzelf
om vervolgens op zin en doel van
eigen bestaan een beter wijl troos-
Uader kijk te krijgen.
voornoemde Pouw trouwde en de
ze zich, ofschoon geboren Amster
dammer, in Voorthuizen vestigde
om er een kippenfarm op te
richten, liep dat al gauw mis. En
zo trachtte men geleidelijk over
te schakelen op de honden.
Mevrouw Pouw moeder van
een vrij groot gezin bezat één
teckel, kocht er enkele fraaie
exemplaren bij, liet kippenschu-
ren verbouwen tot doelmatige
woonruimten voor honden en op
die manier breidden de zaken zich
langzaam maar zeker uit tot de
grootste teckel-kennel ter
kanen haar verzekerden wel
kennels, die nog enkele honderden
honden méér tellen dan de
tweehonderd, die op Enny's Hoe
ve ronddarren. doch dan betreft
het steeds bedrijven, waar ver
schillende rassen worden
gefokt. In Voorthuizen echter is
het al dashond wat de klok slaat,
zij het dan ook, dat men er tec
kels in 6 soorten kweekt. In de
eerste plaats de gewone teckels
en daarnaast de dwergteckels,
welke beide variëteiten weer zijn
onder te verdelen in kortharige,
langharige en ruwharige teckels.
Moeilijke keus
Wanneer men het hek van de
loopweide is gepasseerd en er
komen zo'n vijftig of zestig van
die beestjes op je af, om je van
alle kanten te be
snuffelen, voel je
al terstond hoe
moeilijk het is, om
uit zulk een leger
tje een keuze te
doen. Zo komt het
dan ook. dat adspi-
rant-kopers vaak
op „Enny's Hoeve"
ronddwalen en ob
serveren, alvorens
de beslissing valt.
„Onlangs waren
de dames Bee-
laerts van Blokland
nog bij ons", zo
vertelde de heer
Pouw. „en zij wis
ten maar niet met
welke hond ze
naar huis zouden
gaan. Toen moest
ik twee van de
mooiste dieren een
renpartij laten hou
den. De teckel, die
het snelst bij de
dames terug was,
werd gekocht
'Een typisch ge
val is ook de heer
Wijsmuller. Als die
hier eenmaal is
en hij kómt nogal
eens langs! is hij
bij wijze van spre
ken niet weg te
slaan.
Mensen, die niet zo érg op een
hond zijn gesteld, kunnen zich
zoiets moeilijk vooistellen, maar
de echte hondenliefhebbers zul
len het ongetwijfeld begrijpen.
Zoals zij er eveneens begrip voor
zullen hebben, dat een gediplo
meerd verpleegster uit de hoofd
stad des lands er elf jaar gele
den haar baan en haar heldere
witte schort aan gaf, om zich in
een bemorste overall vol harts
tocht op het fokken, opvoeden en
onderhouden van langharige das
honden te werpen.
Toch is dat opvoeden en onder
houden van zovele honden
tegelijk niet louter een pretje.
Want je moet geen onoverko
melijke bezwaren hebben tegen
slagertje spelen, d.w.z. in koeie-
longen en pensen graaien, met
stapels bloederige botten zeulen,
de betonnen hokvloeren schrob
ben en boenen, slaaoplanken en'
slaapkisten schoonhouden. kort
om allerlei .verk verrichten, dat
voor de reukorganen doorgaans
minder aangenaam is. Maar zus
ter Henny van Breukelen. die in
deze staat een eigen staatje
stichtte, m.a.w. op ..Enny's Hoe
ve"' zelf een kennel opbouwde,
heeft er nog geen dag spijt van
.gc.iad. d3t ze de Amsterdamse
ziekenzaal verwisselde met de
hondenboerderij te Voorthuizen.
Integendeel, zij is compleet in
de honden opgegaan. En zij is
het momenteel in feite, die die
naar honderd 'teckels naloopt en
verzorgt. daarbij geassisteerd
door een bejaarde knecht.
Hele families
Wanneer men met haar mee
loopt over die weide, door die
lange gangen
hechte banden, die ze met al
le honden heeft gelegd. Elke hond
aeeft een naam en zij kent ze al
le. Elke hond had een ouderpaar
en ze weet die precies. Zelfs de
Srootmoeders en grootvaders, ja
e ooms en tantes, voor zover nog
aanwezig, wijst ze je aan. Het
geen trouwens mevrouw Pouw op
nog volmaakter wijze kan. daar
zij nog zoveel jaren langer mee-
Jammer. dat ook voor mevrouw
Pouw de oorlog veel roet in het
eten gooide. Immers, hoewel
Duitse van afkomst, weerstond
ze het onrecht van haar landge
noten gelijk de beste Nederlah-'
der. ,,U bent Nederlander", zei ze
aan ons adres toen die kwestie
ter sprake kwam. „doordat uw
ouders Nederlander waren. Dat
was geen kunst, ja u kon niet an
ders. Maar ik ben het uit vrije wil
en doelbewust geworden".
En toen vernamen we, hoe
haar hele bedrijf, inclusief het
mooie woonhuis, in oktober 1944
door de bezetter in brand werd
gestoken, nadat al haar honden
eerst waren meegenomen. Wég
was de prachtige stamboom, die
ze in circa 20 jaar had gefokt
Het was de prijs, die ze moest
betalen omdat ze tien joden ver
borgen hield die het er allen
levend afbrachten!
Na die rampjaren begon ze
nochtans weer met nieuwe moed.
Ze ging enkele honden terugkopen
bij particulieren, die destijds bij
hóór hadden gekocht; ze reflec
teerde op een advertentie, waarin
jonge dieren uit haar stam te
koop werden aangeboden, kortom
ae verzamelde opnieuw een klei
ne. selecte teckelfamilie, waaron
der ook ruwharigen. die ze voor
heen nooit had gekweekt. De oor
log is dus de oorzaak, dat ze
er thans zes verschillende soorten
dashonden op na houdt. We ont
dekten op ..Enny's Hoeve" be
halve gitzwarte en roodbruine
teckels zelfs een klein aantal ruw
harige grijsgevlekte. benevens
een blauwgevlekte. die als „blauw*
fïjger" wordt aangeduid en af
komstig bleek te zijn uit Califor-
n.c. Het is waarschijnlijk de eni
ge hond van dit soort in Europa.
Ongeveer 100
Op onze vraag, hoeveel, teckels
er jaarlijks in Voorthuizen wor
den gefokt, deelde men rhede,
dat er dat ongeveer honderd: zijn.
Het zou in 't geheel geen kunst
wezen dit aantal enige malen
op te voeren, maar daar men
vóór alles honden wil fokken, die
sterk en gezond de wereld ingaan,
fokt men van elke moederhond
maar eenmaal per jaar. Als hier
een hond tweemaal per jaar
werpt moet zulks als een uitzon
dering beschouwd worden. Van
daar. dat men voor de jongen een
flinke prijs durft te vragen, 150
per stuk. Niet meer. doch ook niet
minder. Dit laatste is beslis: no
dig om draaiende te kunnen blij
ven. Denk dus vooral niet dat
de familie Pouw er rijk van
wordt. Men kan zelfs wel eens
kregel worden, als bepaalde men
sen over die prijs gaan zitten
zeuren. Ja er zijn er wel. die
met een onnozel gezicht een hond
je cadeau komen vragen.
,.U hebt er tóch zoveel" zeggen
ze dan. gezeten in een dure slee.
„En m'n dochtertje is binnenkort
jarig
„Als u naar de groenteboer
gaat om een krop sla moet
u die toch ook betalen, ant
woord ik dan maar", aldus me
vrouw Pouw. „Met zulke lieden
heb ik liever niet te maken".
Zo wil mevrouw Pouw ook met
Engeland niets te doen hebben,
daar een hondje, dat naar dit
land wordt verkocht, eerst 6
maanden in quarantaine moet
blijven. In die tijd worden ze
soms ziek. zoals ze ook op ten
toonstellingen vaak ziek worden.
Men kan nu eenmaal niet buiten
tentoonstellingen, omdat men dan
nimmer bekroningen deelachtig
zou worden doch in haar hart
v e r a f s c h u w t zij ze eigen
lijk. Het Ls immers een hard ge
lag, wanneer geen moeite te veel
1/ zie ik alleen maa
mrtje, 'dun tvèèt ik sa
et welke hond, ik tv maken
heb", zegt juffrouw Fan Breu
kelen, die elf jaar geleden haar
verpleegslersbaan eraan gaf en de
\weehondvrd teckels ook alle van
maakte, dat teckels wel degfelijk
ook vals kunnen zijn. Mevrouw
Pouw zou dat niet willen tegen
spreken. Doch ze zou er onmid
dellijk aan toevoegen, dat men
z.jn hond dan verkeerd behandel
de. Af en toe krijgt ze daarom
een exemplaar terug. Het heet
dan dat er niets mee te beginnen
was. En in de kennel toont zo'n
hondje zich de eerste tijd inder
daad een lastig portret. Het blaft
en keft en laat ook anderszins
niets na om onrust onder zijn
makkers te zaaien. Dat gaat ech:
ter wel weer over. Want dank zij
de juiste opvoeding is het op „En
ny's Hoeve" de gewoonste zaak
ter wereld, dat de beesten met
zestig tegelijk aan één maaltijd
gaan, zonder dat er een onverto
gen woord valt. Dit moet ver
klaard worden uit het feit, dat de
honden niet de ganse dag opge
sloten zitten. Want dan worden
ze agressief, of gaan ze kniezen!
Verkeerd
In groenen van 50 of 60 mogen
ze nl. oij toerbeurt ui: dc- rennen
en de uitgestrekte weide op. In
groepen mogen ze zelfs de huls
kamer betreden en zich koesteren
op de schoot van de bewoners.
Daarbij gevoegd de goede voe
ding en de gezonde Veluwse lucht
is het geen wonder, dat deze
honden stuk voor stuk glimmen
als een spiegel.
Voorts gaf men ons inzage van
een aantal dikke boeken, waarin
nauwkeurig alle ouders en kinde
ren uit deze hondenwereld waren
geregistreerd. En men vertelde
ons nog. dat men tot dusver op
154 tentoonstellingen in binnen- en
buitenland met zijn honden had
geëxposeerd; dat men er in het
totaal ongeveer 1600 in Voorthui
zen fokte; dat de teckel vermoe
delijk stamt uit Egypte en van
nature een jachthond is als hoe
danig hij nógi wel met succes
wordt gebruikt en dat teckels
12 a 13 jaar oud kunnen worden.
Vroeger, toen men de juiste be
handeling nog niet zo goed kende,
gingen ze veel eerder dood.
„Op die behandeling
komt alles aan", zo besloot me
vrouw Pouw. „Want wie zijn tec
kel niet goed opvoedt zal gewaar
worden, dat men zelf door de tec
kel wordt opgevoed. En dat is na
tuurlijk volkomen mis."
is om kerngezonde beesten te kun
nen afleveren en men krijgt ze
beroerd en akelig terug.
In Voorthuizen houdt men de
jonge dieren met opzet drie volle
maanden aan de meeste ken
nels maar 6 weken waarna ze
worden gevaccineerd tegen de
beruchte hondeziekte. Vervolgens
houdt men ze nog 14 dagen on
der toezicht (incubatietijd) en
als dan de gezondheidstoestand
honderd procent is kan men ze
Recommandatie
Reclame ermee maken doet
men niet: en behoeft men ook
niet. Alle jongen vinden een
baas of bazin door recom
mandatie. Zo kocht bijvoorbeeld
een officier van de luchtmacht te
Soesterberg er een en weldra
kwamen er méér Soesterbergers
een keus doen. En doordat de
Amerikaanse militaire attaché in
Den Haag er een gekocht had,
kwam ook de Amerikaanse mili
taire attaché in Brussel een
leckel in Voorthuizen uitzoeken.
Dat is dan een heel plezierige
kant aan de zaak.
Met dat al is het niet zo dat
het uitsluitend lieden zijn „in
hoogheid gezeten", die tot de clien
tèle van „Enny's Hoeve" beho
ren. Dat is geenszins het geval.
Er zijn ook mensen-met-een-week-
loon, die het betrekkelijk grote
bedrag van 150 voor zo'n klei
ne viervoeter over hebben. Zo
was er enige tijd geleden nog
een fabrieksarbeider, die dolgraag
een teckel voor zijn kinderen wil
de kopen. Teckels zijn nl. voor
mensen de goedheid zelve. Doch
die arbeider schrok wel even toen
hij de prijs vernam. Duidelijk te
leurgesteld ging hij weer verder
Totdat hij onlangs in een vrolij
ke stemming terugkeerde met de
mededeling dat hij een nieuwe
f;e:s had geloot, deze nad ver
kocht en thans het geld had om
zich een dashond aan te schaf
fen.
Justine, door Lawrence Dur-
rell. Uitgave A. W. Sijthoff,
Lelden.
Dit boek maakt deel uit van de
romancyclus over Alexandrië.
waarvan Mount olive (III) reeds
in Nederlandse vertaling ver
scheen. De inhoud behandelt een
moderne liefde. De ik-persoon, die
samenwoont met een danseresje,
is tevens de minnaar van Justine,
de vrouw van de rijke bankier
Nessim Hosnani. De beschrijvin
gen van karakters. milieu cn
sfeer zijn knap. Dit boek. dat li
terair zeer hoog kan worden aan
geschreven is sohril. omdat het
doel van het leven ten enen male
'IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIII
Van Nederlandse kust naar IJzeren Gordijn
De kustplaatsen Katwijk cn
Noordwijk hebben nu een direc
te busverbinding met het pitto
reske Duitse stadje Bad Harz-
burg. Een onzer redacteuren
heeft de eerste rit meegemaakt.
Op het eerste gezicht lijkt zo'n
verre bustocht weinig aange
naam, maar de goede indeling
van de reis compenseert het be
zwaar van de lange duur. Bo
vendien voert de route zoveel
mogelijk langs toeristisch aan
trekkelijke punten cn zijn dc
kosten betrekkelijk laag. Dc
prijs van een busretour Katwijk
- Bad Harzburg bedraagt 46.30,
die van een retour tweede klas
trein ongeveer 60. In Amster
dam, Utrecht en Arnhem kan
men ook instappen.
Het lijnennet van de Europa
bus, een dochteronderneming
van de Europese Spoorwegen,
strekt zich uit van Spanje en Ita
lië tot de Scandinavische landen.
De nieuwe lijn is een echte sei-
zoenlijn, die alleen in de zomer
maanden tot 16 september wordt
onderhouden. Elke zaterdag en
zondag start een bus zowel in
Katwijk als in Bad Harzburg.
Geen haast
Men moet op deze manier rei
zend geen haast hebben. Voor
Bad Harzburg stapt men 's mor
gens om zeven uur in Katwijk
in de bus om pas 's avonds half
tien zijn bestemming te berei
ken. Zo'n dag behoeft evenwel
geenszins een verloren dag te
zijn. Men neemt heerlijk afstand
van het gejaag van iedere dag.
gaat op zijn gemak zitten en
laat de leuning van de stoel wat
achterover hellen. Deze trek
schuitmentaliteit is een belang
rijk aspect van de vakantie.
Wij, die waren uitgenodigd de
eerste rit mee te maken, heb
ben bijvoorbeeld niet gepro
beerd alles te zien onderweg.
Nergens raakt men immers
meer vermoeid van. Soms gin
gen we een uurtje rustig zitten
lezen, maakten een praatje of
luisterden naar de radiomuziek
om pas weer op de wisseling
van het landschap te letten,
wanneer de stewardess daarop
attendeerde. Op elke Europa-bus
rijdt een stewardessje mee,
lieftallige gastvrouwen, die de
reizigers op hun gemak stellen
en hen zoveel mogelijk behulp-
Rustperioden
Prettig is ook. dat ruime rust
perioden zijn ingelast. Dikwijls
wordt aangelegd bij een restau
rant en kan men de benen strek
ken. Wanneer men zo reist,
heeft men meer contact met de
streken waar men door komt
dan wanneer gebruik wordt ge
maakt van een vervoermiddel,
dat zich met grote snelheid
voorthaast. Vooral het laatste
deel van de reis naar Bad Harz
burg is bijzonder mooi. Men
rijdt via Bad Salzuflen. Hanno
ver, Hildesheim en Goslar. De
wegen kringelen daar tussen ho
ge met schitterende bossen be
groeide heuvels door. Plotseling
ziet men in een diep dal een on
wezenlijk klein dorp, als het wa
re gehurkt tegen een der ruige
I an rechts naar links me, mm,
Pouw, de heer Poiiu en juffrouu
I an Breukelen. allen met een
„kampioen van Nederland" op
hellingen. Dan rijdt men
even Tater zo hooi*, dat m(
gen de toppen der bomen aan
kijkt. Voor ons Hollanders die
het lage en het wijde gewend
zijn een boeiend schouwspel.
Toeristen
Bad Harzburg zelf is een leuk
toeristenstadje. Er zijn nogal
wat hotels, veol gezellige zitjes,
een kabelbaan, bochtige, sterk
hellende straatjes, een kolossaal
badhuis, mooie parken en niet
te vergeten de tot uitstapjes no
dende omgeving. In de parken
wordt 's zomers drie keer per
dag een klassiek concert gege-
een prachtige belevenis. Wan
neer het regent zetten de toe
hoorders er de parapluie bij op.
Vermaard is Bad Harzburg
vooral om zijn badhuis en Trink-
halle. Aanvankelijk won men in
deze omgeving zout, maar toen
dit niet voldoende baten meer
opleverde, is men het bronwater
gaan aanwenden als geneesmid
del. In de Trinkhalle kan men
dit zilte vocht innemen, in het
rijk ingerichte badhuis wordt er
vrolijk in rondgcsparteld.
Kliniek
Het badhuis heeft iets van een
kliniek. Er zijn badkuipen van
allerlei vorm; om in te liggen,
te staan, te hangen en wat niet
al. Er zijn rustbedden om na
zo'n onderdompeling bij te ko
men van de schrik, er liggen
neusstukken voor het inademen
van de kostelijke dampen, men
kan zich in vele soorten modder
rondwentelen of zich met een
kracht van vier atmosfeer laten
natspuitcn. Het schijnt allemaal
bar gezond te zijn. Het wemelt
in Bad Harzburg van de bad
artsen. dokters die zich speciaal
op deze geneeswijze hebben toe
gelegd.
Twee kampen
Wat niet zo leuk Ls, maar toch
ook wel voor het aantrekken van
toeristen wordt gebruikt Is, dat
Bad Harzburg maar zes kilome-
laag. Het badhui
ter van het IJzeren Gordijn ligt. I
Bij Eckertai sluit men op slag
bomen en hoge draadversperrin- 1
gen, is de wereld In twee kam- I
pen verdeeld. Het Is een vreem
de gewaarwording daar te staan.
Aan de ene kant dc In groepjes
rondkuicrendc toeristen cn een i
genoegclijk terrasje waar men
iets kan drinken, aan dc andere
zijde de geheimzinnige, dreigen- i
de stilte van het niemandsland. I
Na de bouw van de muur in
Berlijn is grensoverschrijding I
ook in deze buurt schier onmo
gelijk geworden. Achter de eer-
ste prikkeldraadversperring is I
een brede strook grond omge-
ploegd. waarin de voetsporen
van de vluchtelingen achterblij-
ven, een eenvoudig middel om
te controleren waar de zwakke
plekken in de afsluiting zijn. i
Een vijftig meter achter de om- I
geploegde strook is een tweede 1
draadversperring, dikker en ho-
ger dan dc eerste. Nog verder- I
op bevinden zich langs de hele
grens op gezichtsafstand van el-
kaar houten wachttorens. die
voortdurend met Vopo's zijn be
mand. Wie bij het draad staat I
en met een verrekijker naar zo
'n toren kijkt, blikt in dc ogen I
van een Vopo, die onmiddellijk
zijn kijker opneefril om te zien
wat men in zijn schild voert. I
Voldoening
In Bad Harzburg is men erg
ingenomen met de nieuwe lijn.
De burgemeester heeft een brief I
naar zijn Katwijkse ambtgenoot
geschreven, waarin hij er zijn
voldoening over uitspreekt, dat I
deze verbinding tussen de Ne- I
derlandse kuststrook en de Harz
is tot stand gekomen. Men ver- I
wacht in Bad Harzburg. dat ve-
.en van ginds naar hier en van
h.e- naar ginds zullen trekken I
-T hoopt, dat daardoor de ver- I
standhouding tussen Duitsers en 1
Nederlanders nog zal worden
%-c:beterd. Dat is een mooie I
wens. die het nuttige met het
aangename verenigt.
De onzekere idealist
De onzekere idealist, door
James Barlow. Uitgave Nieu
we Wieken N.V., Amstelveen.
Men noemt geen koe bont of
er is wel een vlekje aan. Het is
haast wel zeker, dat James Bar
low nooit gehoord heeft van dit
spreekwoord of het moest zijn
van een Engels equivalent daar
voor maar in elk geval heeft
hij op de betekenis er van zijn
nieuwste roman „De onzekere
idealist" gebaseerd. Barlow geeft
in zijn boek een boeiende be
schrijving van het karakter van
een Londense onderwijzer, een
lingen. Die schoolmeester wordt
door een dweepziek meisje, dot
hem adoreert, maar afgewezen
wordt, in een hachelijke positie
gebracht, zo hachelijk, dat hij
zich zelfs voor de rechtbank te
verantwoorden krijgt. Het is een
oud thema, dat Barlow evenwel
opnieuw en met succes gebruikt
heeft om in een bijzonder fijn
zinnig geschreven verhaal af ?e
rekenen met de hypocrisie van
wat wel genoemd wordt het bur
gerfatsoen. De vertaling is van
Hermien Mangen.
