In Pakistan kon men van de honger niet luisteren GEESTELIJK LEVEN.. k John Astleford kreeg twee kogels in z'n hoofd DEZE WEEK IN EEN WOELIGE WERELD ZONDAGSBLAD ZATERDAG 9 JUNI 1962 Waarom zending Beige tijd geleden heeft het extreem-vrijzinnig blad „Zwingli" geschreven waarom zending nog altijd no dig is Het blad formuleert het aldus: ..Wij moeten zendelingen naar Afrika zenden, niet om de Afrika nen tot onze christelijke godsdienst te bekeren, maar om ze behulpzaam te zijn bij hun eigen geestelijke groei en volwassen-wording. Wij moeten het beste meebrengen dat we bezitten, en hen ertoe brengen, dit in eigen cultuur en visie te verwerken... De Afri kanen behulpzaam zijn bij het her-ontdekken van zijn ziel. van zijn diepste wezen, van het beste van zijn verleden, heden en toekomst, is het beste dat we te brengen hebben We zullen maar geen aandacht schenken aan het in tens hoogmoedige van een dergelijke uitspraak. Die arme negertjes zijn nog maar in de kinderschoenen, en wij moeten hen helpen bij het volwassen worden. Dat wil dus zeggen dat wij westerlingen volwassen tijn en met wat vaderlijke trots kunnen neerzien op ie gekleurde kleuters Keen. laten we dat maar vergeten en eens letten op die andere uitspraak: ..De Afrikaan moet zijn ziel weer herontdekken'" Dat is heel mooi gezegd. Er gens vergeten in hem ligt zijn ziel en als die maar ontdekt wordt is alles goed. Maar als die ziel er nu eens niet is? Als die ziel nu eens ontbreekt, niet omdat de neger van mindere kwaliteit zou zijn dan de blanken, maar omdat hij net als de blanke zijn ziel kwijt is, hoe zal hij hem dan kunnen herontdekken? Het is een ouderwetse uitdrukking, dat weet ik. Hij kan zelfs verkeerd ver staan worden. Maar toch is het bijbels om te zeggen dat de ziel van de mens verloren kan gaan, neen. dat de ziel van de mens verloren is en gered moet wor den. Dat kan niet door die ziel te laten herontdekken, maar door gevonden te worden door God. Vandaar dat de bijbel zegt: ..Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe". Het probleem van de Afrikaan is niet dat hij jonger is dan de westerling, maar dat hij verloren is zonder Christus, net als de westerling Dat is de kern van de zaak. We gaan niet naar Afrika om deze negers de weg van de groei te wijzen, maar om hen te laten weten dat zij door God gevonden en door Gods kracht wedergeboren moeten worden eer zij kunnen groeien. Maar dat geldt ook voor u en mij. Verbeterde landbouwmethoden gaven zending open deur 1 het winkelcentrum van Edinburgh, schijn- heeft gegev d« hem nastaarden. Niet aijn lelrndr haar ."LjSSlt i het christelijk uitdragen. Hun isolement bracht trok zozeer de aandacht, als wel het wonderlijk houten instrument dat hij op hen in een getto en niet op een zijn schouder torste. David Stockley droeg een lange gebogen stok met bruggehoofd, vanwaaruit de be- 666 volkmg met het evangelie bena- aan het uiteinde een stuk metaal in de vorm van een „V Hij werd gevolgd derd kon worden, door een ander die hem tevergeefs probeerde in te halen. Pas toen hij ev zijn lange passen moest inhouden kon de man hem buiten adem aanspreken. PINKSTEREN is het feest van de Heilige Geest. Pinksteren is het feest van de ge meenschap van kinderen van God. Pinksteren is het feest van een ge meenschap die vervuld is met de liefde van God voor het verlorene en in staat gesteld wordt door die Geest om de blijde boodschap te verkondigen door woord en daad. Daarom deden wij voor deze pink sterpagina enkele grepen uit het zen dingswerk van heden en gaven wij enkele flitsen van de veelkleurige en veelzijdige arbeid die in de wereld wordt verricht. der die opgravingen hadden verricht op de Schotse eilanden. Daar hadden zij precies zo'n instru ment ontdekt als David Stockley droeg. Ze hadden het instrument gedateerd als Oost-Pakistan werkelijk opengelegd worden voor het evangelie dan zullen niet slechts eeuwenoude mohammedaanse le- vensvormen doorbroken moeten »'ordra; m«r ook era Chrietelij- zijn vele zendingen nu van mening. Om te proberen een weg te vinden voor de toe komst is men in dit land begon nen met twee agrarische projec ten die gesteund worden door kerken in het buitenland en de hadden geen volle instemming hebben Pf* landelijke oecumenische Modelboerderij BB BB.. .de eerste voor Christus, maar flauw idee ervan diende. „Waar hebt u dat ding gevonden?" wilde hij weten. David Stockley wist het ant woord. Het is een ploeg, ant woordde hij. Het is best moge lijk dat dit ding voor Christus al in gebruik was. maar zeker is ,r het dat deze ploeg m Oost-Pakis- Van zijn werk zegt hij: ..Wij zijn tan nog steeds gebruikt wordt hier niet ïn de^ eerste plaats ge- Hij legde de archeoloog uit dat komen hij op weg was naar een kerke lijke bijeenkomst wa; wilde gaan vertellen werk als zendeling in dat land. Die dag vond Stockley een prachtig beeld om de mensen duideliik te maken voor welke - - moeilijkheden hij staat als hij de hectare die een protestantse kerken van Pakistan derij geworden probeert te helpen om hogere levensstandaard men. Daar leeft hij iets rijkste opdracht is het evangell an 7ün te prediken, maar je kunt niet preken als mensen te hongerig zijn om te luisteren. Dan moet je ze eerst te eten geven." Zo begon hij een boerderij van 3% soort modelboer- te laten zien. hoe andere arbeids- methoden de grond veel meer het kennen doen opbrengen dan in tijdperk dat Europa reeds 2000 het verleden In de loop der ja- jaar achter de rug heeft. reP heeft zendeling Stockley dan ook getuinierd en groenten ver bouwd voor de plaatselijke markt, hij heeft mango's geoogst en bananen, kokosnoten en da- dels. Hij heeft suikerriet ver- technische bouwd en bamboe gekweekt, hen kunnen Modem David en zijn vrouw zijn derne zendelingen, zendelingen, zou me noemen. Zij worden ingezet aan het front van de kerkelijke strijd, waar vaak wanhopig ge poogd wordt de arme boeren te vinden. Zond artsen en verpleegsters uit dat gebeurt gelukkig nog nu is het gebleken dat ook land bouw- en andere technici uit gezonden moeten worden. Hun En ieder jaar komen vier of vijf boerenjongens naar de boer derij om een jaar lang te leren •><p w-vgu-kk... boe zij meer uit hun eigen grond ardig bestaan kunnen halen. Het doel ls dat zij de zending dan naar huis Saan en in hun dorp de methoden doorgeven die zij geleerd hebben op de boerde rij van Stockley. drie weken moet deze vrou wen. zowel christenen als mo hammedanen, worden bijge bracht wat zij noodzakelijk moe ten weten. Bovendien worden nog ieder jaar klassen georgani seerd voor de plaatselijke leiders van de coöperaties. Jim Wyker, de leider van dit project in Naogaon zegt nu: „Toen ik hier eerst kwam dach ten de christenen dat het de taak van de buitenlandse kerken was om voor hun voedsel en kle ding te zorgen. Zij meenden dat tij alleen maar hun hand behoef den op te houden. Nu beginnen ze te zien dat ze zichzelf kun nen helpen." En hij voegt er aan toe: „De strijd van Azië zal niet gewonnen worden met sub sidies van Wall Street of 's we relds beste technici uit Moskou, maar in dorp na dorp waar nor male vriendschappen ontstaan en de gewone man geholpen wordt, zodat hij Gods liefde er- rmmrrmmmmmmMMmmmmrrrmmrmmmmmrrrrmmmrmrrrmmm, EN VERGAF Z'N WOULD BE-MOORDENAARS ;aak i Zij Dorpsinstituut ten vechten tegen honger, anal- Het Dorpsinstituut van James Deze PakisU boer •rkte klein, wortel heeft geschoten. Negentig procent van de bevol- Oost-Pakistan is agra- Onder zijn leiding zijn drie scho- tot stand kunnen brengen. Uit ieder dorp probeert hij bo- i leerlingen bij zelfgekweekte tor De troost der Bergrede De Troost der Bergrede, door Vooral J. van Haaren. Uitgave Paul len Brand, Hilversum. risch. Het gemiddelde inkomen len tot stand gekomen. Hij pro per gezin in dit land bedraagt beert overal in de dorpen tot nog lang geen vierhonderd gul- vrijwillige coöperaties te komen den per jaar. Tachtig procent tussen de boeren, opdat deze van de bevolking kan lezen noch door samenwerking iets nieuws schrijven. De overgrote meerder- J heid is ernstig ondervoed en daardoor een gemakkelijke prooi van de talloze epidemieën dje.het land van tijd tot tijd. teisteren, vendien Verbeterde medische omstandig- tal jonge heden hebben reeds een einde te winnen voor gemaakt aan de grote babysterf- zijn scholen. Zelfs *e. maar het gevolg is dat de be- concentreert hij volking jaarlijks met duizenden zich op de op- toeneemt, terwijl men er niet in bouw van het co- slaagt met de primitieve midde- operatiesysteem len meer dan de allernoodzake- terwijl een metho- lijkste levensbehoeften aan het distenzendeling land te ontworstelen. Bill Gaultney de jonge mensen prac- I_ -«ff-, tische landbouw- n geil O kennis poogt bij te Het opmerkelijke van het zen- brengen. De lang- dlngswerk in dit mohammedaan- ste. c"rsus ls se land is evenwel ook dat het wa* h|l nocnit de aantal christenen sinds de eerste golf van berekeningen in de na dagen van William Carey nauwe lijks is toegenomen. Dat komt in de eerste plaats, omdat het zen dingswerk in alle mohamme- hij daanse landen mociz: ,an Maar ook op zijn lapje grond en slaagde maar nauwelijks in om voldoende voedsel voor zijn gezin bijeen te schrapen van de kale grond, die meer op toil brengen ere methoden worden toegepast. De i Er staat veel in dit boek mensen die innerlijk zich kriekïg en ellendig voelen zou daardoor somiber maken, als Godsvrede is gegroeid; die gelo- iver vig is geworden, —at ..betekent ige- de zin van het bestaan gevonden Het hebben.... kijken met de ogen God". Hij heeft aan deel, maa ziet uit naar de voltooiing zijn aards bestaan, voet staat hij daar waar hij later mecnschanpcn aan dc_ rand voor altijd zal mogen wonen." de dorpen ..pilots", dat zijn de toekomstige landbouw-,.consu lenten". Deze jon ge mensen worden door hun kerk in»». ii.wuM.ii .o. naar sch°°l ge el omdat de christe- zonden en bren- 1 zijn, en ook wereld ontdekt. Het leven is mooi protestanten in de gelovige bele- betekent maanden door op "die "manier werk worden ge- eigenlijk geen contact hebben zet~ Dit book doet op schone wijze met df rcst van de bevolking. •varen hoeveel eenheid er kan iin tussen rooms-katholieken en ZiJ leXen lijk verband dat i verlossing, voor de nieuwe i Gods bevrijding. tie tegelijkertijd de doodsteek huishoudschool. In de plaat selijke boeren te helpen. De vrouw van de zendeling veiligheid Gaultney leidt een Zendeling Jolm Astleford, een jonge Amerikaan, is waarschijn lijk de enige die twee kogels in zijn hoofd heeft gekregen en het heeft overleefd. Het gebeurde op weg naar een predikantenconfe rentie in Guatemala. Ergens on derweg pikte lüj twee jonge jon gens op. Zij luisterden rustig toen hij hen onder het rijden vertelde van de Christus die hij diende. Maar toen zij in hun plaats van bestemming aankwamen, wilden ze nog een paar kilometer verder mee. Toen werd John Astleford wantrouwend en een paar kilome ter buiten het stgdje stopte hij om de jongens er uit te laten. In plaats te gehoorzamen trok ken ze een revolver en vuurden vier kogels op hem af. De eerste brak zijn kaak en bleef in zijn ge hemelte steken, een tweede drong zijn neus binnen, kwam in zijp mond terecht en werd doorge slikt. De beide andere kogels gooiden hem op de achterbank. Ze zagen hem voor dood aan. Een van beiden kroop achter het stuur en ze gingen op zoek naai een heuvel, waar ze de auto van af konden laten rijden, zodat hij in het lage struikgewas zou verdwij nen. Toen ze eindelijk een gunsti- Se plek hadden gevonden, wilde at niet lukken. Ze stalen het geld en wat ze nog meer waardevol achtten en lieten de auto met John Astleford achter. Het opmerkelijke was dat deze zendeling niet dood was. Wat on mogelijk leek werd werkelijkheid. Na enige tijd kwam hij bij. Hij slaagde er in zich op te richten en zag dat het contactsleuteltje nog in het slot stak. Met de inspanning van zijn uiterste krachten wist hij achter het stuur te kruipen en veertig kilometer naar het dichtst bijzijnde ziekenhuis te rijden. Groler wonder John genas. Dat was een won der. Maar voor. de politie van Guatemala moest het grootste A-onder nog geschieden. Ze slaag de er in de beide roofmoorde naars te grijpen. Maar toen zij John vroeg of hij een aanklacht tegen hen wilde indienen, zei hij: „Neen, ik vergeef 'net hun." Hij keek de jongen die de re volver gehanteerd had strakaan en zei: ..Heb ik je niet van Jezus verteld en je een tractaat gegeven, omdat ik zo graag wilde dat jij ook van Hem zou gaan houden?" Op dat moment verdween alle hardheid uit het gezicht van de jongen: „Dat hebt u gedaan", snikte hij plotseling. ..Ik heb op hem geschoten. Ik heb op deze goede man geschoten!" De politie heeft hem en zijn medeplichtige toch meegenomen. Het is nog niet bekend wat er met hen zal worden gedaan. Maar het voorbeeld van John Astleford heeft in de afgelopen weken velen aan het denken ge zet in Guatemala. Voor U gelezen Moedertje narde en het pa radijs, een verzameling verha len uit Rusland. Uitgave Bosch en Keuning n.v., Baarn. Dit in de B.K.-boekenkring ver schenen boek geeft in een acht tal verhalen een goede indruk van de klassieke Russische litera tuur en van de Russische mens in zijn hunkering naar het goede zo gaaf mogelijke iet God. Men vindt het schuld-en-boete deze religieus ge tinte verhalen wordt de lezer ge confronteerd met de even kinder lijke als mysterievolle paasvreug- de van de mens in het oude Rus land. Al lezende, gaat men zich afvragen of dit diep gewortelde besef van afhankelijkheid en eer bied jegens God en medemens wel ooit door de hedendaagse af- kennis kan De verhalen "zijn van: Dosto- Toergenjew. Tolstoj, r, Tsjechow. Boenin, Pirsj- Sologoeb cn deze eerst in het Duits verschenen bloemlezing werd vertaald door J. W. Klip verhouding ^r onder me probleem ir scheidene jewski, Ljeskow. Het levensverhaal van de beken de Franciscus van Assisi in ro manvorm. De lezer krijgt een ta melijk objectief beeld van de ker kelijke problematiek rond 1200, die de achtergrond vormt van het ontstaan van Franciscus' Minder broedersorde. Als christen van de twintigste eeuw staat men wat vreemd tegenover een dergelijke beweging, maar toegegeven moet worden, dat zij in de letterlijke navolging van een bepaald aspect van Christus' boodschap door ede le motieven werd gedreven en dat van haar optreden in de wereld van die dagen een roepstem uit ging- De verteltrant van het boek is erg eenvoudig, bij het kinderlijke af soms. Maar vanwege de wijd lopigheid moet men echt geïnte resseerd zijn in het onderwerp om het verhaal boeiend te blijven vinden. Antwoord op een brief - De massamoord in Algerije - De oproep van Jouhaud - Het naderende einde „Ik begrijp niets van de massamoord, die in Algerije zo welig tiert, terwijl er een heel Frans leger aanwezig ls" zo schreef dezer dagen een lezer ons. En hij voegde er aan toe: „Wat la eigenlijk de wordings- SeachledenLs van dit enorme rami?" Nu. wat het eerste be treft, Is hij zeker niet de eni ge. Geen zinnig mens begrijpt er Iets van. omdal moordpar tijen nog nooit tot Iets goeds hebben geleld. Dn wordingsge schiedenis van het drama kun nen v\r in deze rubriek slechts kort samenvatten. Het drama De onafhankelijkheidsbewe gingen van na de tweede we reldoorlog hebben ook Algerije niet ongemoeid gelaten. Het gro te probleem was. hoe tien mil joen Mohammedanen en een miljoen Europeanen vreedzaam zouden kunnen samenleven en hoe de staatkundige verhoudin- Kü in de toekomst zouden zijn. extremiltcn onder de Euro peanen wilden tot elke prijs Algerije als een Franse pro vincie blijven zien; de Moham medanen wensten nauwe ban den met Frankrijk te bewaren, maar vcrlargden onafhankelijk heid Dc Europeanen verzetten rich met politieke middelen te gen plannen, die aan de wensen van de moslims tegemoet kwa men; de Moslims gingen van wapengeweld gebruik maken om hun eigen kracht bij te zet ten en de greep van het Fran se leger op Algerije minder krachtig te maken Terreur Deze terreur leidde er loc. dat Frankrijk tenslotte onder leiding van generaal Dc Gaul le zwichtte voor dc gerecht vaardigde aanspraken van de Moslims op onafhankelijkheid. Dit betekende, dat de Europea nen in de toekomst geen heer en meester meer zouden zijn in Algerije, dat zij genoegen moesten nemen mot een gelij ke behandeling van Mohamme danen en Europeanen. Zij wei gerden echter, hun medewer king te verlenen en tenslotte richtten zij zich zelf* mee» d<- Eresident van hun eigen keuze. c Gaulle. Passief Het Franse leger heeft sedert het optreden van De Gaulle de rol van „kat-ui'.-de-boom-kijker"' gespeeld. Enerzijds leidde dit tot het fiasco van de opstand der generaals 'Salar. Jouhaud, Challe en Zeilen. Maar ander zijds bemoeilijkte deze houding van het leger het neerslaan van dc O.AS 'organisatie van het f;eheime leger", die na de mis- ukte putsch van Salan es werd gesüch:. Doel van de OAS was, tot elke prijs het onafhankelijk worden van Algerije tegen te houden. Tot elke prijs beteken de hier: met alle mogelijke mid delen. vooral dat van de mas samoord op volkomen onschul dige Mohammedanen en Euro peanen. die de OAS in de weg Strategie Dc strategic van dc OAS was van het begin af. do sym pathie na het passief blijven de leger te winnen, o.a. door de mohammedaanse bevolking zo ie tergen, dat zij zich tegen de Europese minderheid zou keren. Het leger zou dan wel moeten Ingrijpen, het bestand van Evian zou geschonden zijn en dc akkoorden van Evian zouden van nul en gener waar de zijn geweest. Vandaar de moorden op grote schaal, waar van de briefschrijver niets be greep. Beheersing De OAS heeft met haar moordpartijen echter slechts het tegendeel bereikt van wat haar voor ogen heeft gestaan. De Mohammedanen legden een bewonderenswaardige beheer sing en zelfdiscipline aan de dag. Dat doen ze trouwens nog, ook al kost het de plaatselijke leiders van het FLN soms gro te moeite, hun volgelingen in bedwang te houden. En zo komt het. dat de OAS er niet in ge slaagd is. de passiviteit van het leger te doorbreken, in Al gerije een greep naar de macht te doen en vervolgens in Frank rijk zelf een einde te maken aan het kortstondige leven van de Vijfde Republiek van De Gaullc. Deze passiviteit van Nog steeds moord cn vernieling door de O.A.S. waardig op zichzelf als men ze in verband brengt met het no deloos voortduren van de ter reuracties van de OAS heeft de leiders van het geheime le ger tenslotte de das omgedaan. Politie De strijd tegen de OAS werd gevoerd met speciale troepen, omdat men het leger niet in verlegenheid wilde brengen. Die politietroepen arresteerden eerst Jouhaud en kort daarna Salan en een heleboel andere leden van de tcrreurbcndc. die in meerdere of mindere mate voor de massamoorden in Al gerije en dc moordaanslagen In Frankrijk verantwoordelijk gesteld konden worden. Het le ger zou (wat de leiding betreft) nooit een dergelijke activiteit aan de dag hebben gelegd als de politietroepen. Dat het leger passief bleef heeft dus bepaald niet alleen een schaduwzijde. Wat nu En nu de huidige situatie. De Europese bevolkingsgroep' be gint steeds meer te beseffen, dat zij van het Franse leger niets meer te verwachten heeft en dat de OAS (de laatste stro halm. waaraan zij zich had vastgeklampt) aan haar laat ste stuiptrekkingen toe is. Zij realiseert zich tegelijkertijd, dat het nog maar kort zal du ren. voordat Algerije onafhanke lijk is en niet de Europeanen, doch de Mohammedanen het voor het zeggen zullen hebben en dat het dus hoog tijd wordt om de balans op te maken. Tienduizenden hebben dit ge daan en hebben de conclusie ge trokken. dat zij er beter aan doen. naar Frankrijk te ver trekken. Wellicht om daar eerst eens de kat uit de boom te kij- Vergelijk Verreweg het grootste deel van de Europeanen geeft er toch blijkbaar dc voorkeur aan, in Algerije (de geboortegrond van zeer velen) te blijven wo nen cn werken. Onder het mot to „beter laat dan nooit" trach ten zij nu schoorvoetend tot een vergelijk met de Moham medanen te komen, als het kan op nog wat betere voorwaar den dan die in het akkoord van Evian zijn neergelegd. Ove rigens tot groot ongenoegen van de gedroste kolonels en an dere ex-militairen. die dc kern van de OAS hebben ge vormd en nu met de rug tegen dc muur vechten. omdat zij als moordenaars zullen worden berecht, als zij zich overgeven. Jouhaud Dit laatste behoeft intussen niet noodzakelijk hun lot te zijn. Temidden van de bespre kingen. die in Algiers achter de schermen tussen Mohamme-, danen en Europeanen werden gevoerd, kwam als een donder slag bij heldere hemel de brief, die Jouhaud via een beroep op Salan aan de OAS schreef, om cr maar mee op te houden. Het ligt er duimen dik boven op, dat de brief van Jouhaud in de eerste plaats werd geschreven om het leven van deze tragi sche in Algerije geboren en ge togen figuur te redden. Dat is zeker het geval met betrekking tot het tijdstip, waarop de brief werd gepubliceerd. Invloed Niettemin kan de oproep van Jouhaud ook weer door het tijdstip van publikatic gro te invloed hebben op de gang van zaken in Algerije, ook al zou dc tot levenslang veroor deelde Salan weigeren, er zijn handtekening onder te zetten. Van Jouhaud was al geruime tijd bekend, dat hij het zinloze van het optreden van de OAS had Ingezien. Dat bleek al uit dc wijze, waarop hij kon wor den gearresteerd. Hij reageert anders op de dingen dan Salan, die niet (als Jouhaud) uit Al gerije geboortig Is. Tekenend Jouhaud is een Franse Alge rijn. Hij staat veel dichter bij de Europese bevolkingsgroep van dat gebied dan Salan. die veel meer dan Jouhaud het mi litaire element in de GAS ver tegenwoordigde. Het tekent de situatie dan ook. dat Jouhaud zich niet rechtstreeks tot de OAS heeft gewend, maar dat hij zich tot Salan heeft gericht met het verzoek, zijn invloed aan te wenden om tot beëindi- 5ing van de terreurdaden van e OAS te komen. De houding van de Franse Algerijn Jouhaud is voorts typerend voor die van JOUHAUD de gemiddelde Europese Alge rijn: ook deze laatste wil graag in Algerije blijven leven en werken, als het maar even kan ook onder de totaal gewijzigde omstandigheden van straks. Waanzin De grote meerderheid van dc Europeanen heeft moeten er varen, dat de OAS hen voor een verloren zaak wil laten vechten. Deze mensen zijn nu zo ver, dat zij dc waanzin daarvan en van het vergieten van bloed van onschuldige men sen gaan inzien. Zij beseffen, dat zij straks aan het kortste eind zullen trekken dat als er al sprake zal zijn van een afglijden van een onafhankelijk Algerije in pro-communistische richting zij daar zelf mede verantwoordelijk voor zullen zijn.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1962 | | pagina 14