Studenten van V.U. over communisme anno 1962 E Een kanttekening Congres werpt vragen op ZEISS IKON Waarde samensprekingen op zichzelf erkend Een woord voor vandaag Weinig interesse voor huidige problematiek Protestanten moeten een bureau vestigen in Rome VjcjAtaHfyoJL a EMIGRANTEN OVERZEE MOCHTEN er in dit welvarende maar steeds voller wordende land nog Nederlanders rondlopen, die wensen te emigreren, zij kunnen lering trekken uit de conclusies, die dr. N. H. Frijda trekt uit een onderzoek on der 850 geëmigreerde landgenoten. De resultaten van het onderzoek zijn neergelegd in het werkje „Emigranten overzee". Het is uitgegeven bij de Staatsdrukkerij in Den Haag- De emigranten, waarom het gaat, zijn al eens eerder het voorwerp van on derzoek geweest. Men moet weten, dat het regeringscommissariaat voor de emigratie er op uit is, zo veel mogelijk gegevens te krijgen, die van belang zijn voor het welslagen of mislukken van de emigratie. Reeds hadden al onderzoekingen plaats gehad naar de eigenschappen van aanstaande emi granten, de omstandigheden, waarin zij in ons land leefden, de motieven op grond waarvan zij wilden emigreren, enz. In het laatst verschenen werk je kan men dus op wetenschappelijke wijze verzamelde gegevens aantref fen over de lotgevallen van een groot aantal Nederlandse emigranten in hun nieuwe vaderland. In zijn conclusies schrijft dr. Frijda, dat bij 7*9 pet van de onderzochte emigranten de tevredenheid met de emigratie zo gering is, dat zij zeggen, spijt van de emigratie te hebben. Bij 18 a 24 pet is de onvoldaanheid groot genoeg om hen te doen zeggen, dat zij niet geëmigreerd zouden zijn, als ze hadden geweten, wat ze nu weten. De factoren, die tot deze onvoldaanheid bijdragen, liggen op het gebied van de verdiensten, het werk. de sociale aanpassing en de huisvesting. Degenen, die spijt van de emigratie hebben, hebben aanzienlijk minder vaak dan de anderen het idee, dat ze er financieel op zijn vooruitgegaan. Verder zijn zij vaker ontevreden met hun werk en ook vaker werkloos geweest Zij hebben minder contact met de bevolking en hun indruk van de bevolking is, vooral door onaangename ervaringen in de werksfeer, minder gunstig. Van de bij het onderzoek betrokken emigranten was binnen ongeveer vier en een half jaar na het vertrek tien procent naar Nederland terugge keerd en op 1 juli 1961 nog in ons land aanwezig. De reden voor de terug keer lijkt niet in de economische sfeer te liggen. Economische teleurstel lingen of moeilijkheden bij het werk lijken zelden een rol van betekenis te spelen. Als achtergrond voor de terugkeer komen vooral moeilijkheden in de aanpassing naar voren, in het bijzonder bij de vrouwen. Het leek waarschijnlijk, zo schrijft Frijda, dat deze aanpassingsmoeilijkheden in de eerste plaats op persoonlijke eigenschappen van de emigranten berusten. Bij de aanpassing is vooral de taalbeheersing van belang. Vriendscbappe lijke contacten en algemene voldoening hangen ermee samen. Kennis van de taai blijkt echter ook meer praktische consequenties te hebben; zij gaat althans gepaard met minder werkloosheid- De betekenis van de taalbe heersing moge genoegzaam bekend zijn, het blijkt, dat veel emigranten de aansporing om de taal van hun toekomstig vaderland te leren, toch nog ii de Vind hebben geslagen, zo merkt prof. dr. Sj. Groenman naar aanleiding van deze conclusie in zijn inleiding op het werkje van Frijda op. „Tot hun schade zonder twijfel", zo voegt hij eraan toe. Ook met toenemende leeftijd wordt de aanpassing moeilijker, zo is uit het onderzoek gebleken- De geringe taalbeheersing van de ouderen speelt hier in mee. De mening, er financieel op te zijn vooruitgegaan, neemt met toe nemende leeftijd af. De aanpassing, zo vervolgt dr- Frijda, lijkt zich vooral gedurende het eerste jaar van het verblijf te voltrekken. Na die tijd zijn de meesten gestabili seerd wat betreft werk en huisvesting. Er werd aanleiding gevonden voor de veronderstelling, dat de algemene tevredenheid gedurende het eerste jaar van het verblijf in het nieuwe vaderland daalt Na een jaar lijkt er bij velen een dieptepunt te zijn. Dit zou een gevolg kunnen zijn van on dervonden problemen in de aanpassing, en teleurstelling na te hoog ge spannen verwachtingen. Na dat eerste jaar, als de eerste aanpassing vol trokken is, lijkt het aantal tevredenen weer toe te nemen- Tenslotte iets over de verschillen tussen de immigratielanden. In Australië lijkt de algemene tevredenheid lager dan elders. Een betrekkelijk groot aantal Australische immigranten heeft wel eens aan teruggaan gedacht of voelt zich in zijn verwachtingen teleurgesteld. Emigranten in Canada heb ben meer contact met de kerk dan elders. In Nieuw-Zeeland lijkt contact met de bevolking gemakkelijker te zijn. In Zuid-Afrika is de voldoening be trekkelijk hoog, vooral de naar verhouding hoge leeftijd van de emigran ten daarheen in aanmerking genomen- Echter heeft meer dan de helft van deze groep emigranten een matige of slechte indruk van de bevolking van Zuid-Afrika. WAAROM WIJ NIET? In zijn artikel in het Gerefor- meerd Weekblad spreekt dr. N. J. Hommes er zijn teleurstelling over uit dat in de uitnodiging voor het hervormd-gereformeerd con gres gezegd wordt dat dit congres feitelijk alleen „voor allen die in beginsel instemmen met de me ning van de achttien" waarmee dan bedoeld wordt „dat de ge scheidenheid van de hervormde en gereformeerde kerk niet langer geduld kan worden" bestemd is. Dr. Hommes schrijft: Voor mij en voor vele gerefor meerden, die om des gewetens wil door de vorm der uitnodiging niet aan het congres kunnen deelnemen, zal het ..de dag. de roem der da- Kn" zijn. wanneer dat eenmaal aan ide zijden van het front met een vrije en goede consciëntie zou kun nen worden verklaard. Dan zou er onder de gunste Gods in Nederland op kerkelijk gebied inderdaad iets groots verricht zijn! Maar wat doen de organisatoren van dit congres? Zij maken zich schuldig in deze uitnodiging aan een ongeoorloofde en ongelukkige anticipatie. Zij be- Sinnen met vooraf te poneren zon- er enig bewijs, wat pas na ernsti ge ontmoeting en kerkelijk gesprek, uiteindelijk via de wettige kerkelij ke vergaderingen, het innig verbei- 14). Ik voel mij diep teleurgesteld en gekwetst om deze vorm van op zet. die blijkbaar de vorm is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar met opzet gekozen is en ik moet zeer tot mijn spijt tot de organisatoren mijn j'accuse richten om deze m.i. ongeoorloofde en ongelukkige uitnodiging en wel in deze zin: U hebt met die éne uitdrukking over de niet langer te dulden ge scheidenheid, die u als i paspoort wilt as duizenden Gereformeeri die voor u met willen onderdoen in een zoeken naar eenheid onder Christ-gelovigen. de weg naar dit congres geblokkeerd. Zij mogen niet op uw Congres aanwezig zijn. In hun pas staat niet het vereis te visum instemming met de stel ling van wat u onduldbaar noemt en daarom geen entrée. Dit is en dat bij een congres over een heid een geestelijke discrimina tie. die m.i. niet geduld kan en mag worden. U begint hier verkeerd er. ik zou u willen verzoeken om erger te voorkomen herstel deze fout iu uw uitnodiging en nodig alien u.t onder ons gereformeerden, die verlangen met vele Hervormde dankbare gehoorzaamheid aan de H S. ootmoedig de vraag te onder- •- wtÈf H<r" in één «tal gebracht kunnen worden. Dan zou op uw Congres iets groots en moois verricht kunnen worden, want dan zou heel de 19de eeuw met haar kerkstrijd opnieuw in ce schijnwerpers van het Woord Gods terecht komen en het goud van de waarachtige eenheid van de slakken gereinigd kupnen worden, wat aller minst betekent dat om ellendige misverstanden direct af te snijden dat het goud alleen maar bij de Gereformeerden zou zijn en de slak ken bij de Hervormden. Wij we ten, Gode zij dank, in 1962 wel be ter. Maar met uw conditie van be ginselverklaring bedreigt ge direct de eenheid, waarnaar ge zegt te Door zó te starten in het stadion der Eenheid, wekt ge de indruk een Hervormd en Gereformeerd wil doordrukken en dat in de zo moei lijke en delicate zaak van de een heid. Wat zoudt ge er van denken om een vergelijking in politicis te trekken indien in Utrecht een congres zou worden georganiseerd door leden uit de A.R.P. en de C.H.U. onder de beginselverklaring: ,,de gescheidenheid van de A.R. en de C H. kan niet langer geduld worden" en dit congres alleen toe- Sankelijk zou zijn voor wie instem- en met deze verklaring? Ik denk. dat de. vurigste verbei- ders van het visioen van één Refor matorische politieke partij, waartoe ik gaarne wil behoren, toch een dergelijke opzet en aanpak van de ze mooie en urgente zaak zouden afwijzen. En dat. terwijl in politieke activil minder direct bij het hart leven betrokken zijn dan. in de zaak van de kerkgemeenschap. Hier luistert het nog duizend maal nauwer dan in een politieke partij. Deze laatste om even iets te noemen kent geen ..openbare belijdenis", de kerk daarentegen weL Maar als nu in politicis de een heid tussen A.R. en C.H. stellig niet bevorderd zou worden door een congres, dat de huidige ge scheidenheid zonder meer als niet langer te dulden proclameerde en deze proclamatie als conditie van deelname zou stellen, hoeveel te meer geldt dit alles bij de veel dieper ingrijpende operatie van een eventuele samensmelting van Hervormde Kerk en Geref. Ker ken! Daarom zou ik u in alle ernst willen bezweren, haalt een streep door deze ongeoorloofde en onge lukkige uitnodiging. Herstelt, desnoods door een pu- blikatie in de dagbladen, de ver keerde vorm van invitatie, opdat onder ons ook naar het congres kunnen gaan. die om des gewe tens wil uw verklaring inzake de onduldbaarheid der gescheidenheid alsnog niet kunnen ondertekenen. Het Politiek Gezelschap van het Studentencorps aan de Vrije Universiteit dat dit jaar zijn eerste lustrum viert organiseerde dezer dagen een grondig voor bereid congres. De president van het Gezel schap zei dat het noodzakelijk was de groeiende belangstelling van de studenten voor de politiek tot vruchtbare resultaten te leiden. Prof. Kuijpers hield een inlei dende rede over de verschillende tihemata onder de titel Waar maken we ons zo druk over? De angst voor Duitsland als belang rijke factor in de buitenlandse politiek van de Sowjetunie ziet prof. Kuijpers steeds minder in overeenstemming met de werkelijkheid. Stalin liet voor de tweede wereldoorlog een non-agressie pact sluiten met Duitsland. Dit verras te het Westen dat druk overleg pleegd Door deze daad blijkt Stalin de tweede wereldoorlog te hebben gestimuleerd, nadat hij er zich van had trachten te verzekeren dat het een oorlog zou wor den tussen kapitalistische landen. Sta lin was in 1939 helemaal niet bang voor Hitier. Later is hij wel verrast, maar toch als overwinnaar uit de oorlog ge- In dit alles blijkt weinig van een vrees voor Duitsland. Het communisme heeft zich echter sinds 1956 van Stalin gedis- tancieerd en wil in elk geval een der gelijke gang van zaken niet meer vol gen. Het is duidelijk dat wij onze op vattingen door grondige studie moe ten nuanceren ook al bijft <le andere karet in het zwart-wit schema denken. Prof. Alec Nove van de Londense school voor economie en politieke schap ging in op het communis de economie. We zullen onze ei sche structuren moeten durven doorbre ken willen we een antwoord kunnen ge ven op het communisme waar de mens heid werkelijk van gediend is. De com munistische planning gaat steeds ver der. Steeds meer planmakers heeft men nodig om het geheel te organiseren. Hierdoor werd het systeem gaandeweg kwetsbaarder en kon één kink in de ka bel de hele reeks vertragen. Daarpm streeft men de laatste drie jaren meer naar een decentralisatie. Toch is het Russische bureaucratische apparaat nog niet zo omvangrijk als dat van- Westerse landen. In een uitvoe rig en gedetailleerd betoog bleek dat de economische macht van het communis me. evenals dat van het Westen trou wens, mag worden overschat. De tradi- Advertentie tionele criteria gaan echter niet meer op en er moet dus worden gezocht naar nieuwe. Kerk Walter J. Kolarz, de auteur die zo bekend is geworden vooral door zijn boek Religion In the Soviet Union, sprak woensdag over communisme en kerk. Duidelijk voorop gesteld moest worden dat elke beschouwing over Rusland, die de godsdienst niet noemt, onvolledig zal zijn. Het achteruitgaan van de godsdienst is mede bepaald door algemene factoren als verstede lijking en industrialisatie, die ook in het Westen een rol spelen. Het wekt echter bij de theoretici van het com munisme verbazing, dat de godsdienst, In Rusland nog steeds blijft voortbe staan en dat in de termen van het derde partijprogram zelfs kan worden aangenomen dat in 1980 in Rusland verschillende godsdienstige instellin gen nog steeds zullen bloeien. De kerk vormt een intellectuele uitdaging aan het communisme en haar Invloed ls merkbaar ln de partij- De liberalisatie tendens van de laat ste jaren kan niet worden ontzegd aan de godsdienstige gemeenschap. Het mag worden onderstreept dat de godsdienst in de USSR het enige middel is om een krachtig Neen tegen het regime uit te spreken. Daarbij mag men dan ook wel onder ogen zien dat er gelovigen zijn o.g.v. haat tegenover het commu nisme als wel uit geloof in God. Prof. dr. B. H. M. Vlekke heeft ge- sproken over de Vreedzame Coëxisten tie. Het begrip werd onderzocht op haar betekenis en naar haar gebruik in de geschiedenis. Het wil zeggen een naast elkaar leven in vrede, met elkaar leven in een of ander verband. Niet nieuw De vijf punten waarlangs men dit tracht te verwezenlijken werden aan getoond als niet nieuw en het hangt er dus maar vanaf hoe deze zullen worden uitgewerkt. In elk geval blijft oorlog gerechtvaardigd waar de over winning van het communisme op on overkomelijke weerstanden stuit. De verwerkelijking hangt nauw samen met de vragen over oorlog en vrede en men moet niet alles wat van Rus sische zijde gezegd wordt bijvoor baat bestempelen als bedrog. Laten we onze eigen beginselen en idealen waarmaken en het gesprek alleen daar voeren waar het zin heeft. Het deelnemen aan éen communistisch propagandistisch jeugdfestival wees spreker dan ook af. Prof. dr. B. V. A. Röling gaf zijn vi sie op de vreedzame coëxistentie en wees op het afschuwlljkc alternatief van een kernoorlog. Als oorlog een politiek onbruikbaar middel ls geworden laten we dan toch de consequenties daarvan aanvaarden en ons inzetten voor alge- Classis Geref. Kerken Rotterdam Be zivaar tegen ..De Achttien T\E classis Rotterdam van de •L' Gereformeerde Kerken is gisteren in buitengewone ver gadering bijeen geweest en is tot de volgende uitspraak gekomen: ,.De classis Rotterdam der Gerefor meerde Kerken in buitengewone ver gadering bijeen op vrijdag 18 mei verheugt zich. dat er in de laatste ja ren een sterke verontrusting ontwaakt is, inzake de kerkelijke verdeeldheid, en met onze Generale Synode staat ze achter het streven naar eenheid op grondslag van het ene apostolische fundament van Christus' kerk. Hoewel zij de waarde van sa: sprekingen tussen hervormden en ge reformeerden op zichzelf volmondig erkent, heeft ze toch ernstig bezwaar tegen de wijze waarop de uitnodiging voor het congres van 26 mei is ge steld. waaruit blijkt, dat dit congres alleen wordt samengeroepen voor al len, die in beginsel met de mening Land. conferentie .Kerk en vrede" „Kerk en Vrede" houdt op 16 en 17 Juni haar jaarlijkse landelijke conferen tie op Woudschoten. Het thema is: ..Weerstanden tegen het pacifisme" Sprekers zijn o.a. prof. dr. J de Graaf. dr. Kr Stnjd. pater S Jelama en de Bcrlijnse predikant Hem- rich Grucber. die door zijn houding tij den» het Hitler-regiem, zijn hulp aan de Joden en verleden Jajjr door zijn getui genis in het j daóht uit de g vestigd heeft. Ledenvergadering ver. volkshogescholen De vereniging tot stichting van volks hogescholen gevestigd te Bakkeveen. houdt haar algemene ledenvergadering op zaterdag 26 mei in de volkshoge school ..'t Huis te Eerbeek" in Eerbeek tGld.). Op deze vergadering zal een in leiding worden gehouden door ds. M. Gaaikema van de volkshogeschool t Oldörp" ln Uithuizen over het derwerp ..Wat willen wij met de sisten in onze cursussen". Beroepingswerk NED. HERV. KERK Beroepen te Vlaardingen: (vac. P. Zij tra): K. Ooms te Leerdam; te Hei t~ Boeicop: L. Doppenberg te Wilsum; St. Philipsland: J. v. d. Schee te 's-Graven- moer; te Heemstede: L. L. Blok te Huis- sen (Betuwe). GEREFORMEERDE KERKEN Aangenomen naar Zuid-Beijerland: ds. G. J. Grafe. die hulpdiensten verricht te Breskens. CHRIST. GEREF. KERKEN Bedankt voor Gorinchem: M. Vlietstra IJmuiren. OUD GEREF. GEM. IN NED. Bedankt voor Loenen aan de Vecht: E. du Marchie van Voorthuysen te Leersum. GEREFORMEERDE GEMEENTEN Bedankt voor Barneveld: L. Rijksen te Rotterdam-W. school te Grontngei de Chr. Uitgebreid Leek Ier en^ ieraar OP I K. H. A v o p - Np): A lOv iJ^Veerbeek de Chr. lo: R. Benèe te Amster *oo! te Vrlezenveen: s Sibculo. van ..De Achttien" instemmen, name lijk dat de gescheidenheid van de Her vormde en Gereformeerde kerk niet langer geduld kan worden. De classis meent, dat hierdoor het grote doel tot meer éénwording der kerken niet op de juiste wijze gediend wordt en daarom roept ze alle leden der kerk op biddend te ijveren voor de eenheid en zicih te onthouden van activiteiten en formuleringen, die strij dig zijn met de Synode-uitspraken ten dezen en die tot ergenis en tegenac ties aanleiding kunnen geven." Advertentie ^Bab^huidje rTBABYDERM o?Fe E-R zzeUt hele ontwapening onder controle, al zal men in deze een stuk van zijn souve- relnlteit moeten prijsgeven aan een we reldorganisatie. Het militaire optreden moet zich wij zigen tot het voeren van grootscheepse hulpcampagnes waartoe wij door onze overvloed in staat zijn en laten we daarin zo min mogelijk gehinderd wor den door politieke oogmerken of angst. Als het een economische wedloop wordt kunnen we gerust zijn als we een krach tige constructieve sociale politiek voe ren. Het is beslist niet nodig om con formistisch te denken: de meningen wel van Amerika als van onszelf n ten we steeds durven toetsen aan grondige kritiek. Niet willen Prof. G. Kuijpers vatte enkele din gen samen door te memoreren dat het communisme niet is te temmen door geweld, dat het kan groeien op de ba sis van honger en onvrijheid en dat we het communisme niet willen. De Sowjet unie is oprecht beangst voor een l oorlog en we moeten de politiek vreedzame samenleving reëel opvat ten. De President van het Politiek Gezel schap. de heer J. N. Scholten, uitte ln zijn slotwoord ernstige kritiek het adres van de pers naar aanleiding van reeds verschenen verslagen en de tijdens het congres gebleken ondeskun digheid van haar vertegenwoordigers. Omdat deze kritiek zeer algemeen ge houden ls achten wij het nodig ons hiervan te distanciëren. Ook het uitgebreide studiemateriaal dat bij het congres aan de deelnemers is verleend legt er de nadruk op dat het geboden is gestelde en niet gestel de vragen grondig te bestuderen. Uit de aard der zaak kon dit congres niet vol ledig zijn. God is liefde. Deze drie woorden, gebrand of gesneden in een houten bord, hebben altijd, maar vroeger meer dan nu, aan de muren van tal van huiskamers gehangen. God w liefde. Vertroostende woorden. Woorden, die miljoenen de kracht hebben gegeven om verder te gaan, de dagelijkse strijd tegen de moeilijkheden van het leven voort te zetten, blijmoedig tot het einde. Ook woorden, die door miljoenen zijn verfoeid en gehaat en verwenst. God liefde? Ach kom! Wat zegt ge: heeft God de ivereld lief, heeft Hij ons lief? Is dat liefde als de hele wereld in angst en zorgen verkeert, als de mensheid naar middelen zoekt om de mensheid te verdelgen? Is dat liefde als Hij weigert in te grijpen? Toe nou! Ja, God is liefde, en God heeft de wereld lief. En hoe lief dan wel! „Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe" (Johannes 3 16). Zo lief. Zijn eniggeboren Zoon gegeven. Onbegrijpelijk voor hen, die Hem niet kennen. Een redding voor hen, die in Hem mogen geloven. Klacht over „gereformeerde gezindte" (Van onze kerkredacteur) De tijden veranderen snel. Hoe kort is het nog maar geleden dat het woord „gereformeerde ge zindte" niet van de lucht was. En nu hoort men het zelden meer. De twee grootste kerken van ons land de Hervormde Kerk en de Gereformeerde kerken heb ben elkaar in principe ontdekt. De voeten hebben elkaar onder de tafel gevonden, hoewel de hoofden nog steeds koel worden gehouden. De vraag die gesteld kan worden is of deze nieuwe hou ding van vooral de Gereformeer de Kerken ten opzichte van de „gereformeerde gezindte" een tij delijke is, of dat er sprake is van volmaakte pasvorm - uiterst steik' iyions naar m«at ^us vo°fdeligdoor lange levensduur (Van onze kerkredacteur) Zoals wij reeds gemeld hebben werd begin mei het „Internatio naal protestants werkverband t.a.v. de verhouding tussen Ro me en Reformatie" gevormd. Dit geschiedde tijdens een bijeen komst die uitging van het Kon- fessionskundliche Institut te Bensheim in Duitsland, het Ned. Prot. Convent te Utrecht en de Schweizerische Protestantische Volksbund te Zürich. Uit elf lan den waren gedelegeerden geko men om de verhouding tot Rome te bespreken. De belangrijkste conclusie is wel dat protestanten eigenlijk een bureau moeten stichten in Rome. Dc vergadering kwam behalve tot het besluit om het internationale werkver band te stichten ook tot de volgende be sluiten, blijkt uit het jongste van „De Protestant". slechts de RK. Kerk aangaat, actieve aandacht der protestantse kerken, zo wel met het oog op de wijze waarop het concilie wordt voorbereid en legd door de hiërarchie als met oog op de wensen, de verwachtingen en de voorstellen tot hervorming die naar voren worden gebracht van ver schillende kanten der r.k. christenheid. Het is dringend nodig dat te Rome een door heel het protestantisme gedragen se persvertegenwoordiger van dienst JDe in toenemende mate, plaatsvin dende gesprekken van 'gemeente leden en pï-edikanten met leken en geestelijken der R.K. Kerk nopen tot protestantse bezinning. Deze vereist zowel grondige kennis van het huidige rooms-katholicisme als van actueel en verstaanbaar belijden van en getuigen voor de in de Heilige Schrift gegronde reformatorische waarheid. huwelijken maakt betere theologi sche, pastorale en praktische informa tie nodig om de r.k. leer aangaande het huwelijk, alsmede over de refor matorische beschouwingen hierom trent. De zielzorg t.a.v. de bestaande gemengde huwelijken moet intensiever worden aangevat niet omwille van de Kerk, maar omwille van de mensen zelf. i De protestantse kerken moeten zich bewust zijn van hun verantwoorde lijkheid tegenover hen, die niet meer tot de R.K. Kerk willen behoren. De gemeenten en de gemeenteleden moe ten beter worden voorbereid op de taak tot het .afleggen van een evange lisch getuigenis tegenover ex-rooms- katholieken en op het ontvangen van hen, die tot het protestantisme over gaan. opdat laatstgenoemden in de protestantse kerk, waartoe zij gaan be horen een nieuw geestelijk tehuis vin- Ook hebben de kerken de taak over eenstemming te vinden over de wijze, waarop aan ex-priesters de gelegen heid kan worden geboden predikant te worden. Een inwerktijd in een gemeen te en een tijd van studie met financiële hulp der kerken zijn gewenst. Ook moeten de kerken die ex-priesters helpen, die een andere werkkring kie- een uiteengaan binnen de gere formeerde gezindte. Prof. dr. G. Brillenburg Wurth is in het ..Gereformeerd Weekblad" ingegaan op deze vraag, omdat hij in de zus terkerken in Zuid-Amerika en Amerika stemmen op heeft horen gaan va bazing „omdat veler oecumenische sympathie niet meer als vroeger eerste plaats uitgaat naar groepen als christelijke gereformeerden of de gere formeerden in de Hervormde Kerk wat men in het verleden wel als de re presentanten der „gereformeerde ge zindte" aanduidde maar veel meer richting van de zogenaamde „midden in de richting der Hervormde Kerk dan gewoonlijk juist meestal in orthodoxie." Prof. Brillenburg wijst er dan op da: de grote problematiek van onze dagen betrekking heeft op het secularisatie probleem dat twee aspecten laat zien, namelijk een positieve en een negatieve kant. „Dat is een probleem dat in Kuypers dagen lang nog niet in die mate aan de orde was. Dat is het vraagstuk, waarmee onze generatie te worstelen heeft." Worstelen De schrijver vervolgt dan: „Hier hebben wij met een problematiek te doen, zo boeiend, maar ook zo moeilijk dat het geen wonder is, dat wij op dit punt niet maar zo elkaar vinden. En wat is nu ons bezwaar tegen de zgn „gereformeerde gezindte?" Dit, dat men daar, oen klein aantal uitzonde ringen daargelaten, van dit soort vra gen, waarbij de hoogste geestelijke be langen van Christus' kerk op het spel staan zo heel weinig notie heeft en zich naar het schijnt daarvoor ook in het al lerminst interesseert, terwijl wij bij alle zeer, zeer ernstige geestelijke en theologische bezwaren die wij tegen dc zogenaamde midden-ort.h pdoxie". hebben en die hebben wij nooit on der stoelen of banken gestoken daaf tal van figuren vinden,die met ft. grootst "mógelijkeernst en diepe- int dringendheid met de doordenking-va» die" allerbelangrijkste vragen bezit zijn. Dat zovelen in onze kring era blad als Wending steeds geïnteresseerd lezen is maar niet omdat ze in hut hart voor „de doorbraak" gekozen heb ben en evenmin omdat ze zich aan hut geestelijke „standing" verplicht achten „Wending" lezer te zijn. Maar da! is omdat daar voortdurend of m« het met de oplossingen eens is of niet met grote ernst met die bran dende vragen geworsteld wordt. Diensten in hervormd kerkje te Blauwkapel De .drive-in diensten, die door de vrienden van Blauwkapel georganiseerd worden in het Ned. Hervormde kerkje in Blauwkapel aan de weg Utrecht-Hil- versum op elke zondagmorgen geduren de het zomerseizoen om 10 en 11 uur, zullen ook op hemelvaartsdag 31 mei plaats hebben. Verder zal er op tweede pinksterdag 's morgens een extra vroeg dienst zijn, die rechtstreeks door het Ikor wordt uitgezonden. Advertentie 'TOEN ik gisterochtend een stofdoek uitklopte zag ik. dat mijn buurman vergeet-mij-nietjes plukte. Mijn vrouwelijke nieuwsgierigheid werd fel geprikkeld. Waarom plukte hij op dit uur van de dag bloemen, alsof er geen brood was, dat hij verdienen moest? Bovendien was zijn uiterlijk in strijd met de opgepoetste Willem, zoals wij hem in de buurt kennen. Als zijn vrouw met de tweejarige baby op haar arm hem 's morgens uitzwaait, verdwijnt er altijd een heer, verzorgd de puntjes. keek kouwelijk en geen wonder: de wind was guur. Zijn regenjas bolde open en liet een blauw gestreepte pyjama zien. Hij zag me gelukkig niet, zodat ik heel lang kon blijven kloppen. Toen hij uitgeplukt was en me ontdekte, zwaaide ik hem opgewekt met de stofdoek een goede morgen toe. Op het moment, dat hij terug wilde groeten, sloeg met een klap zijn voordeur dicht. Zonder dat hij het zich bewust was. heeft toen de goede Willem een onvergetelijke indruk op me gemaakt. Een ongewassen, ongeschoren, onge kamde man in pyjama, schamel bedekt door een regenjas, een rode neus van de kou. bosje ver geet-mij-nietjes in zijn hand, die de deur niet in kan, is iets kostelijks. Iets om onder een glazen stolp op je schoorsteen te zetten. ,Jk kan niet naar binnen", zei hij overbodig. Ik heb hem niet onder een stolp, maar gewoon op een stoel gezet. Hij knoopte zijn regenjas tot onder zijn kin heel decent dicht, zodat er geen spiertje blauw gestreept meer te zien was. Als een preuts meisje plukte hij daarna aan zijn zoom: maar regenjassen zijn gewoonlijk niet elas tisch, zodat zijn pyjamapijpen vrolijk zichtbaar I bleven. Zijn verhaal was roerend. Hij had een snipper dag en nu zou zijn vrouw eens lekker uitslapen. Hij zou voor het kind zorgen. Het kind?" vroeg ik en raakte een beetje van streek. „Het kind?? Daantje? En waar is hij nu?" „Die zit op de po, in de huiskamer." Vanwege de stamhouder moest er dus hande lend opgetreden worden. ,Als jij nu hierop belt en ik bel hard aan de voordeur, wordt ze toch wel wakker: bovendien zal Daan dan zo hard mee gaan gillen, dat verder slapen niet lukt." „Ze wordt niet wakker, maak je geen illusies, ze heeft iets in haar oren gestopt om geen bak ker of melkboer te horen." Toen ben ik voorzich tig door de ramen gaan gluren om te zien hoe Daan het maakte. Hij troonde nogal verveeld op het daartoe bestemde meubel. We zijn maar kof fie gaan drinken. Je moet toch wat, niet waar? Maar Daantje bleef een zorg. zodat ik na de koffie weer voor gluurder ging spelen. Wel. de boot was aan, want hij liep huilend en bloot-gebild door.de kamer. Toen hebben we eindeloos de te lefoon over laten gaan. een lucifer tussen de be'. gestoken, de brievenbus laten klepperen en e hard oehoe door gegild, we hebben steentjes tt- gen haar raam gegooid, allemaal zonder resul taat. Tussen deze acties door hebben we vi ramen leuk staan doen tegen Daantje: „Daantje, toereloereloere. waar is je boze bolletje, pappc komt zo hoor". Maar het kind zag er —terecht de pret niet van in en bleef even hardnekkif huilen als zijn moeder slapen. Het begon mij te vervelen. „Hoor eens. besti Willem, als jij nu niet heel gauw een baksteen door je keukenruit gooit, dan trek ik mijn handen van je af." „Een man kan toch zijn eigen ruiten niet in gooien?" rond hij dubbelzinnig. „Zou jij het mis schien willen doen?" Toen heb ik alle stenen, die ik mijn hele leven al had willen gooien in één dikke klinker tnel wellust door zijn ruit gekeild. Heerlijk. Achte' elkaar kropen we naar binnen. Dc bel en Daan tje loeiden ons een hartelijk welkom toe. Boven dit kabaal uit hoorde ik „Willem, Willemver zijn vrouw, die slaapdronken de trap af kwam- Het huis was snikheet want de verwarmini die de vergeet-mij-nietjes-plukker even had open gezet, was inmiddels flink doorgetrokken. chaos van glas was groot, de chaos van Daan niet minder. Het verbaasde me niet. Het enige wat mij verbaasde was haar hard groen geblokte pyjama. Want zelfs in het aarde-donker, met watten mijn oren en een slaapmiddel achter dc kiezen, zou ik nooit groen-geblokt kunnen slapen naosl een felblauw-gestreepte man. Mink van Rijsdijl<

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1962 | | pagina 2