Waar het niet hoeft,
maar móet
Blad
PORSELEIN de oven,
JERSEY de wasmachine in
ZIT
Tarte a Rhubarbe
Wwen en meubelen
0pen briej
ZATERDAG 5 MEI 1962
if
We kunnen altijd NEE zeggen
dat
gor-
Overdag thuis met de kinderen, t
—j ons hoeft! Na
tuurlijk, soms zal het om welke
reden dan ook, noodzakelijk zijn,
dat de vrouw er ,.iets bij doet"
om het gezin financieel draaiende
te houden. Afgezien echter van
dergelijke omstandigheden, kan
niemand ons verplichten ergens
anders dan in ons eigen huis on
ze vrouwelijke krachten te ge
ven aan wat dan ook. Al zijn de
voorwaarden nog zo aantrekke
lijk, al worden de beroepen op
onze medewerking straks nog zo
dringend, al zouden we met
„ons" verdiende geld een of an
dere materiële droomwens in ver
vulling kunnen doen gaan... we
zijn zo wij als een vogeltje in de
lucht: op de arbeidsmarkt, of de
ze krap is of niet. Ook dat mag
wel eens worden benadrukt nu
steeds meer bedrijven en instel
lingen hun wervende oog op ons
laten vallen. En dit mag met
name wel eens duidelijk worden
krijgt, die je leren hoe het óók
kan. Natuurlijk zouden we eerst
iets kunnen vertellen over Aime-
r v ^aar een zeer groot aantal
gehuwde vrouwen buitenshuis een
baan heeft. „Om zich de nodige
ters georiënteerde conclusie
we denken dan aan koelkasten,
hel mooie keukens en een auto,
zaken, die in Amerika niet di-
rekt tot luxe worden gerekend.
Het gaat ons in dit stuikje ech
ter om cijfers, die we kregen
van onze correspondent in Bonn,
getallen, die een harde waar
heid spreken en die het „iets er
bij doen", zoals wiij dat in ons
land kennen, tot een charmant
bezigheid je maken.
Til even mee
Als u even meetiit gaan we een
tipje van de sluier, te weten het
ijzeren gordijn oplichten, en kij
ken eerst naar Oost-Dudtsland, of
wel de „Duitse Demokratische
Republiek" van de heer Walter
Ulbricht. Daar hij, zoals dn meer
„vrijere" landen gebeurt het te
kort aan personeel niet kan aan
vullen met gastarbeiders uit Ita
lië, Spanje, Griekenland of Tur-
tije, is al zijn hoop op de ge
huwde vrouw gericht. En hij
Er is dan toch belastingverlaging gekomen
vooruitstrevende bedrijven hebben (of denken
aan) een kindercrèche en het verzorgen van de
gezinswaspersoneelschefs zijn druk aan het
schipperen om zo gunstig mogelijke werktijden
uit de bus te laten komenal met al mogen
we gerust zeggen, dat de gehuwde werkende
vrouw eindelijk! de belangstelling krijgt,
die zij verdient. Waarbij we direkt willen on
derstrepen, dat dit alles niet altijd gebeurt uit
puur medeleven met deze vrouw. Het is meer
een soort heilig moeten! Bij het zo groot tekort
aan personeel over de hele linie, blijkt wat nog
niet eens zo lang geleden tot de onmogelijkhe
den behoorde, ineens wél te gaan. Beter gehuwd
vrouwelijk personeel, dan helemaal geen perso
neel, dus verzet je bakens op tijd
heeft het al bijzonder ver ge
bracht. Van de 9.5 miljoen vrou
wen in de Oostzone werken er
reeds 4 miljoen de gehele dag.
Niet voor de aardigheid, opdat
zij zich eens wat extra's kunnen
permitteren, maar uit bittere
noodzaak. Tel daar de 2 miljoen
vrouwen nog bij, die halve dagen
werken, dan komt men in totaal
op70 pet. van alle Oostduitse
vrouwen, die in het arbeidspro
ces zijn opgenomen!
Voor 's nachts
Kinderbewaarplaatsen rijzen er
dan ook als paddestoelen uit de
grond; daaronder bevinden zich
zelfs tehuizen waar kinderen wor
den opgenomen, wier moeders
's nachts moeten werken. In de
zware industrie van Oost-Duits-
land kan men ongeveer één mil
joen vrouwelijke arbeidskrachten
vinden, van wie er ongeveer 90
pet. in de laagste toongroep is in
gedeeld, namelijk als ongeschoold
arbeidster. Dat zij zo weinig ver
dienen ligt aan haarzelf.... vindt
men in het centrale comité der
S.E.D. Dan moeten zij zich maar
in een of ander beroep laten op
leiden, zegt men daarbij, dit il
lustrerend met slechts 5 pet. wer
kende vrouwen, die 's avonds nè
het werk nog de moed kan op
brengen technische of weten
schappelijke cursussen te volgen.
In de Sowjetunie brengen im
mers 40 pet. vrouwen dit enthou
siasme op
Zelfs meer
Kijken we dan nu even naar
Polen.... hier werken zelfs één
miljoen vrouwen meer dan man
nen. Ongeveer tweederde deel der
Poolse arbeidskrachten bestaat
uit vrouwen. Die verdienen dan
ongeveer eenderde deel van het
loon, dat de Poolse man naar
huis brengt. En bekijkt men er
het werklozencijfer.... het me
rendeel der Poolse werklozen be
staat uit vrouwen.
Na Hongarije (waar 58 pet.
van de vrouwen werkt) richten
we de blik op Roemenië, waar
bij de „opbouw vam het socialis
me" de vrouwen „een grote
macht" vormen, zoals dat daar
heet. Rond eenderde van de
3.200.000 industrie-arbeiders zijn
terwijl in de lichte- en
voedingsmiddelenindustrie het
zwakke geslacht zelfs het per
centage 70 haalt.
Lagere lonen
In Tsjechoslowakije ziet het er
voor de vrouw ook al niet zo
rooskleurig uit. De cijfers zijn
hier: 42 pet., wat neerkomt op
meer dan 2.5 miljoen, waarbij
het dan nog officieel heet dat de
ze vrouwen er gelijke rechten
hebben. Het grootste deel even
wel wordt slechter betaald dan
de mannelijke arbeidskrachten.
In de industrie verdienen zij
zelfs 30 pet. minder dan de man
nen. Steeds „beter" gaat het ook
in Bulgarije. Het aantal vrouwe
lijke arbeidskrachten groeit ge
stadig, omdat de echtgenoten
niet genoeg verdienen om het
huishouden te bekostigen. In 1959
bedroeg het percentage 32, waar
in niet de rond 2.000.000 vrouwe
lijke arbeidskrachten in de gecol-
lectiveerde landbouw waren be
grepen! Op de boerderijen wer
ken minstens 50 pet. vrouwen.
Grootmoeder zorgt er voor de
kinderen en mocht grootmoeder
er niet meer zijn, dan kan men
altijd rekenen op de staat met
zijn kinderbewaarplaatsen, zijn
gaarkeukens en zijn wasserijen...
dijn maar weer zakke
ons op deze zaterdagavond in on
ze gemakkelijke stoel bevoor
recht voelen. De andere pagina's
eens bekijken en bij de perso- £en
neelsadvertenties vooral letten op
het: „Gevraagd...." En dan we
ten dat je op een vraag ook al- °P "e achter-
tijd „néé" kunt zeggen! grond
Door techniek steeds mooier en makkelijker
Een Inhakertje op het «elf
repareren van een stofzuiger
slang: heeft u wel eens ge
dacht aan isolatieband. Toen de
slang van mevrouw H. M. van
Eyk uit Hoogvliet in de win
kel was „opgegeven" heeft z(J
dit klevende band
gewikkeld,
plakken nog
„Gevraagd"
Vrouwen, vrouwen, vrouwen
in de fabrieken en op de akkers.
Een van de gevolgen is dan ook,
dat vrijwel in alle Oostbloklan
den de laatste jaren het bevol
kingscijfer is gedaald (met uit
zondering van Polen en Albanië).
In Tsjechoslowakije en Hongarije
is het zelfs zo, dat in het afge
lopen jaar meer zwangerschap
pen door een medische Ingreep
open rabarbertaart
Bij mijn
te ik rabarber
reeds te betalen viel nam" ik
haar verheugd mee naar huis.
Prilheid van prlment weerhield
mij ervan, haar daar te beroven
van haar zachte, rode huid: Zal
ik haar later in het seizoen schil
len, nu sneed ik haar direct in
gelijke stokjes, ter lengte en dik
te van m'n pink. Waarna Ik
haar waste en droogde.
Vervolgens nam ik 'n bakblik
met 'n middellijn van ca acht
tien en 'n opstaande gladde rand
„WEG MET DIE DREMPEL"
zei Haagse juwelier
Nog even een woordje over de „drempelvrees", zorgenkind van de
Nederlandse juweliers, zoals we onlangs op „Blad-Zij" vertelden. Die
„drempelvrees", zou menige vrouw er van weerhouden de juweliers
winkel binnen te gaan, schreven we kort geleden. Een Haagse juwe
lier nu meent dé remedie tegen dit verschijnsel te hebben gevonden:
elke maandagmorgen mogen en kunnen belangstellenden vrijblijvend
zijn collectie bekijken en passen wat men maar wil. Kopen hoeven
de bezoekers helemaal niet, het personeel Is alleen maar aanwezig
om zo nodig voorlichting te geven. Mocht men zich bovendien voor
de achtergrond van de bezichtigde sieraden en juwelen interesseren,
dan kan men bet atelier bezoeken en een en ander van het werk
Het vakblad „Edelmetaal" signaleert een en ander met (begrijpe
lijke) vreugde. Dit experiment wordt dan ook van harte toegejuicht
en dat de initiatiefnemer ermee in de roos heeft geschoten blijkt wel
uit het feit, dat hele klassen van een huishoudschool de voorlichtings
ochtend al hebben bezocht. De leerlingen hadden vooral belangstelling
voor het tafelzilver.
lilllllllllllllllllllilllllllllllll i
FOTOPOCKET OVER
Het voorjaar is dé tijd om ons
o.m. de nieuwe mode, allerlei
vakantie-attributen, schoonmaak
artikelen én meubelen onder
ogen te brengen. Fabrikanten en
detaillisten laten met gulle hand
allerlei folders en boekjes in on
ze brievenbussen stoppen, of kie
zen een andere weg om ons met
hun produkten bekend te maken.
In dit verband komt een N.V.,
die zich toelegt op het moderne
meubel, zeker goed voor de dag
met een aardige foto-pocket. In
dit keurig verzorgde boekje staan
niet alleen vele pastoe meubelen
afgebeeld, maar wordt ook, zon
der gebruik van gillende recla
meteksten, dus op een verant
woorde manier, iets reëels over
die meubelen verteld. Mies Bouw
man en Bibeb schreven er ook
wat in en fotografen van naam
zorgden voor de vele illustraties.
Alleen de platen waarop tevreden
dames of heren laten zien hoe
zij de meubelen gebruiken, zijn
wat gladjes. De interieurs
te duidelijk geënsceneerd; er
wordt niet in geleefd, men wacht
alleen maar op het vogeltje van
de fotograaf. De tekeningen daar
entegen vinden we zonder meer
geestig en als voorlichtende poc
ket mag dit boekje er zeker zijn.
van anderhalve cm, en ik bebo
terde het. En ik bekleedde de
bodem en de rand ervan met
'n twee kwartjes op elkaar dikke
laag deeg van de volgende sa
menstelling: honderdtwintig gram
bloem, zestig gram boter, tien
gram basterdsuiker, 'n minus
cuul snuifje zout en iets minder
dan 'n deciliter water. Dit deeg-
je, werd om wat te kunnen „be
sterven", door mij 'n drie kwar
tier vooraf in elkaar gekneed-en
op 'n koele plaats weggezet. Het
kneden geschiedde aldus: van de
bloem maakte ik 'n bergje met
'n krater op het aanrecht. In de
krater wierp ik al de overige in
grediënten, waarna ik met de
vingers van één hand in de kuil
rommelde, als gevolg waarvan
dennhoud één geheel ging vor
men en de instortende bloem
berg in het mengproces werd op
genomen. Dan zette ik er beide
handen in en kneedde alles tot
'n gladde bal aaneen, er tegelij
kertijd het gehele aanreoht weer
mee schoon vegende.
Na voornoemde rustperiode
van het deeg rolde ik het, cirkel
vormig en tot vermelde dikte,
uit op het licht bebloemde aan
recht. Ik wikkelde dan de cir
kel om de deegrol en wikkelde
hem weer af op de beboterde
vorm. Nu droeg ik er zorg voor
dat ook de opstaande vormrand
niets te kort kwam, door de
overhangende buitencirkel op te
tillen en in de hoek aan de voet
van het muurtje te drukken.
Waarna ik met de deegrol over
de bovencirkel van het bakblik
rolde, om het teveel .aan nog
overhangend deeg te verwijderen.
Na nu de bodem, dus het ho
rizontale deeg, bestrooid te heb
ben met suiker, legdë«ik de stok
jes van rabarber er in: een laag,
bestaande uit aaneengesloten
rijen, dakpansgewijs op elkaar.
Omdat rabarber nogal wat sui
ker behoeft, overstrooide ik er
haar tenslotte rijkelijk mee.
Mijn oven op bakhitte, voor
al wat de onder warmte betreft
nam het daarna van mij
over: hij maakte het deeg bruin
en croquant, en de rabarber
zacht. De smeltende suiker
kroop daarbij in de heel blijven
de stokjes. Ik wipte de taart dan
uit de vorm, door 'n paletmes te
schuiven tussen dé eerste en de
tweede, en door de eerste over
de tweede op 'n ronde schaal te
laten glijden. En ik gaf de
taart direct door als smakelijk
nagerecht, wetende dat hij,
rechtstreeks van uit de oven bij
mijn eters het maximum aan
enthousiasme teweeg brengen
Ik had hem voorts nog kunnen
verrijken met 'n dun laagje los-
gekookte abrikozenjam. En in af
gekoelde toestand had 'ie ook wel
gesmaakt.
COMPOTE DE RHUBARBE
Gaarne haal ik met rabarber
ook het volgende uit: bedoelde
stokjes rabarber worden in 'n
beboterde vuurvaste schaal of in
'n platte pan gelegd, vervolgens
Een el bakken
op een porseleinen
bord! Heeft u dat
Sinds kort kan dit
echter, omdat een
meester in de rech-
is een nieuw soort
porselein te ont
wikkelen, dat de
eigenschap heeft
vuurvast te zyn.
Vijf jaar geleden
beoefende de „uit
vinder", mr. A. H.
de Bruijn, nog de
advocatuur, thans
wist hy als mede
directeur van de
Kon. Plateelbakke
rij „Zuid-Holland"
te Gouda een der
gelijke toch wel
aparte vondst op
zijn naam te bren
gen. Vuurvast por
selein bestond er
al, zij het nog niet
zó lang als het
Dit porselein is
eohter nogal grof,
het lijkt zo'n beetje
op dat dikke mate-
rijkelijk overstrooid met suiker,
besprenkeld met 'n halve decili
ter water en afgedekt met be
boterd vetvrij papier. De schaal
of pan gaat in 'n behoorlijk hete
oven. Daar mag de rabarber nét
gaar worden, want moesvorming
moet hier worden voorkomen.
Daarna koelen de stokjes af in
het ontstane suikersiroopje en
gaan in een glazen schaal door
als compote.
dat
hotels wel tegen
komen. De aller
nieuwste techniek
brengt evenwel een
porselein-massa,
waarvan het fijn
ste serviesgoed kan
worden gemaakt.
Pannen en potten van dit materi
aal zijn er niet bij als men zich
een vuurvast servies aanschaft. Wie
van ons zou immers gaan koken
in zo'n verfijnde schaal met rozen
of een ranke slinger blaadjes er
op? Wèl kan men echter voor een
laatkomer het voedsel in dek
schaal en al warm houden op een
asbest-plaatje, of in de oven. Daar
komt nog een belangrijk voordeel
bij.
Het is nu eenmaal zo, dat onze
moderne afwasmiddelen „ge
woon" porselein vaak spoedig
minder fraai maken. Effen tinten
worden groezelig, de decoratie
slijt snel. Het vuurvaste porse
lein kan desnoods jaren lang el
ke dag in een afwas-sopje met
zo'n wasmiddel er in een beurt
krijgen om toch zijn zachte pas-
thans jersey, dat we zelfs zo
als gezegd in de wasmachine
kunnen doen. Daarom worden er
op het ogenblik zelfs hele tere
kleuren voor mantels gebruikt,
omdat de bijkomstigheid „zó be
smettelijk" niet meer van belang
is. Voor wat killere seizoenen zijn
er visgraten- en ruige tweeddes
sins. Dat ten slotte dit materiaal
zeer weinig weegt en toch warm
is, mag al evenzeer een winst
punt worden genoemd.
teltinten, de wat hardere kleuren
of de decoratie niet te verliezen.
Ook het effen witte porselein blijft
Al gezien
Een ander nieuwtje, dat u mis
schien al in de winkels bent te
gengekomen betreft de jersey
mantels, die u.... in de wasma
chine kunt stoppen. Tot nu toe
moesten we met het wassen van
jersey erg voorzichtig zijn, beter
kon men een pakje of een japon
naar de stomerij brengen. Ook
het futloos worden, het „uitzak
ken" en het „aanhangen" kwamen
nog wel eens voor. De techniek
staat ook op dit punt blijkbaar
voor niets, want een nieuwe
synthetische vezel brengt ons
Ze kunnen er
echt niet tegen
Bij tientallen worden ze elk
voorjaar (en ook op andere tij
den) weer mishandeld. Hups....
de zon schijnt, dus na de lange
winterslaap matrassen en dekens
naar bulten. Maar u moest eens
weten hoeveel huisvrouwen die
matrassen op de niet juiste ma
nier behandelen. Ze worden ge
tuchtigd met mattekioppers, dub
belgevouwen de trappen afge-
sleept, door raamkozijnen ge
wrongen en droevig-geknakt op
de vensterbank te luchten gelegd.
En daar nu kunnen vooral de
binnenvering- of interieurmatras
sen helemaal niet tegen. Al deze
goedbedoelde aktiviteiten brengen
de matras alleen maar schade
toe. Want kloppen is, vooral ais
het pittig gebeurt, funest voor
het „interieur" van zo'n matras,
die al evenmin bestand is tegen
dubbelvouwen of met een bocht
uit het raam hangen. Men kan
de matteklopper veel beter laten
hangen en de stofzuiger hanteren
nadat het bedstel op een vlakke
ondergrond in de frisse lucht
heeft gelegen.
Er zijn meer soorten matras
sen waarbij die vlakke onder
grond belangrijk is niet tijdens
het luchten maar tijdens het sla
pen. Dat zijn die van kunststof,
zoals polyether, polyester en
schuimrubber. Al deze matras
sen zijn tamelijk slap en moeten
daarom worden gebruikt in com
binatie met een vormvaste on
derlaag. Hout of geperforeerd
hardboard met houten steunlat
ten is er heel geschikt voor.
********000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000J
TK ZOU me nooit durven wa-
J- gen aan een indeling van
mensen. En nog minder aan een
van vrouwen. Je hebt er natuur
lijk wel: morgenhumeuren, opti
misten, zorgende zielen, grap
penmakers, zenuwpezen, enzo
voort. Maar mensen .zijn nooit
één ding alléén.
Ze maken misschien grappen
uit zenuwachtigheid; of ze ma
ken grappen in de avond terwijl
zij met een morgenhumeur het
huis uit gestormd zijn. Een zor
gende ziel kan gemakkelijk een
zenuwpees zijn, maar evengoed
een optimLst. En ga zo maar
door. Eigenlijk zijn we allemaal
iets door elkaar geklutst.
En dat moet u goed in het
oog houden bij wat ik nu aan
de kanttekeningen ga toevoegen.
Over verpleegsters allereerst. Er
was daarover nog een en ander
in de pen gebleven. Bij het door
denken dacht ik: er zijn toch be
slist twee soorten vrouwen. De
ene soort accepteert het leven
zoals het haar gegeven wordt,
ziet er de volheid van, maakt
dat leven en ook alleen dat le
ven helder en licht voor de men
sen om haar heen, of ze nu ge
trouwd is of niet, en vraagt zich
af: wat jagen anderen toch na?
Zij bezit een natuurlijke zelfver
loochening, en is op haar best in
de verzorging van anderen. Ik
zal haar met dat laatste woord
aanduiden, al weet u nu wel dat
zij dat voor mij ook niet alléén
is: de verzorgende vrouw.
De andere soort accepteert nét
niet alles zoals het haar gegeven
wordt. Bij alles wat zij krijgt:
man, kind. taak, zegt zij als het
ware altijd: „en wat nu?" Haar
wezen drijft haar altijd naar
verder en meer, en menigeen in
haar omgeving zal van zichzelf
denken dat zijn of haar liefde
niet toereikend is. Het is alsof
alles wat binnen haar horizon
plaatsvindt, haar een zekere on
rust geeft, waarom? Ja, omdat
daar buiten nog zoveel te bele
ven valt. Boek en concert, be
stuursfunctie, vriendschappen,
reizen, organiseren, alles is haar
tweede natuur, als het maar niet
klutst. En
goed indenken wat een brief-
vriendin bedoelt als zij schrijft:
„Ik word toch echt wat even
wichtiger, ik vecht met mannen
moed tegen eigen onzekerheid, ik
voel me niet meer zo krampach
tig tegenover de dingen staan..."
keerd kan zij zich niet voorstel
len dat iemand tevreden is als
de dagen in een eendere, zij het
dan ook zonnige en voldoening
gevende cirkel ronddraaien.
Dat is niet een aarzelend en
schuchter iemand, nee, maar
een vriendin die vecht om het
dagelijkse leven dat lang niet al
de krachten van haar geest aan
spreekt maar door kinderen
krijgen en verzorgen zit zij aan
haar bezigheden gebonden voor
lopig in een grootser perspec
tief opnieuw en volledig te aan
vaarden. Tot winst van allen
om haar heen en van haar eigen
persoonlijkheid. Of is het niet zo,
moeder van de kleine dikke
straatjongen en de drie liefjes,
zoals wij altijd zeggen? Maar
ook kan ik me voorstellen dat
iemand altijd alles vanzelfspre
kend heeft gevonden, heeft ge
zorgd en gediend, en op een ze
ker ogenblik zich gaat afvragen
of ze toch niet iets heeft gemist.
En dat nu maak ik zo vaak
mee bij verpleegsters. Bijna al
de meisjes die in dit beroep hun
levenstaak vinden, behoren tot
het verzorgende type. Er spreekt
voor hen zo veel vanzelf. Zij
dóen het al terwijl de ander er
nog niet eens aan dacht. We
kennen ze allen, de schatten die
in de keuken alvast aan de vaat
van de verjaarsvisite beginnen
als al de anderen nog bij de
deur'staan te wuiven. En dan
zeg ik: houd zo'n meisje in de
gaten als je zo'n dochter hebt.
Van nature denkt ze niet aan
zichzelf, dus moeten wij. moet u
het doen. Zij is het gemakke
lijkst te imponeren met de ver
zekering dat verpleegster worden
toch zo'n prachtig iets is. maar
het komt er soms van dat we
met haar bewogenheid de vloer
aanvegen. Daarom wil ik best
verpleegster worden aanbevelen,
maar dan met de ogen open.
Pas op voor een vrouwen-sa
menleving als je je niet kunt
vrijmaken van de alledags-hori-
zon. Of met andere woorden:
een dochter van mij die ver
pleegster wil worden, zal als zij
daartoe in staat is, middelbaar
onderwijs genieten. Dit zal haar
de start geven om helder om
zich heen te zien in haar eigen
tijd. al is zij dan misschien geen
„studie-hoofd". Dan zou ik haar
liefst enige malen een zieken
huiskamp laten meemaken, zoals
die b.v. door de Ned. Chr. Stud.
Ver. worden georganiseerd, met
groot succes. Zij wéét dan wat
zij doet. en over dit „doen" is
gesprek. Als er tussen school en
taak nog tijd overschiet, zou ik
haar een jaar naar het buiten
land willen hebben, zodat zij
herinneringen aan andere levens
behoudt. Veel? Ja, maar ik eis
ook veel. omdat ik niet tevreden
ben met een leven waar je in
duikt als vroeger in het donzen
bed van je grootmoeder ge
woonweg om er nooit weer uit
te komen. Dat donzen bed kan
iemand met een constante onrust
zich nog permitteren, maarniet
de dienende, vaak schroomvalli
ge. Want wat gebeurt er? Ze
wordt verlegen voor jongens (en
nu niet alle huismoeders- oud
verpleegsters in de pen schieten
dat dat niet waar is!), ik zeg
het met een lichte ergernis, boos
als ik soms ben om de enig leuke
brieven van meisjes die al lang
en breed getrouwd hadden moe
ten zijn, vergeleken met die kat-
tekoppen, zoals ik er een ben.
en die dagelijks klaar moeten
komen met een flink stuk een
zaamheid. Ik zeg het, denkend
aan de brief van een oud-ver
pleegster. al eens hier aange
haald, die met een licht schou
der-ophalen schrijft: „ik ben
toch maar blij dat straks in de
hemel niet meer getrouwd wordt"
Is het zo erg? Steeds dat
te doen waar je als het ware
voor geschapen bent. n.l. zorgen
voor de ander, en nét nooit een
eigen ander te hebben? Maar
dan was je horizon te klein.
Want ten aanzien van liefde ge
ven is elke taak onbegrensd. O.
ik weet. dat klinkt prekerig. We
hebben het er een jaar geleden
ook over gehad toen we gehuwd-
ongehuwd als onderwerp in onze
rubriek hadden. Altijd blijft het
moeilijk je in te denken hoe de
hemelse heerlijkheid zal zijn als
het begrip liefde niets meer met
bezit te maken kan hebben. Ons
denken stokt dan, want er is iets
essentieel aards aan onttrokken,
en dat geeft ons een leeg gevoel.
Precies het tegenovergestelde
van volkomen vervulling. Het is
hier beneden altijd: met elkaar.
„Ze zijn dol op elkaar". „Wij
reizen met elkander". Hoe won
derlijk om te zeggen: ik ben al
leen, ik ben zalig. Ik ben alleen,
maar nooit eenzaam. Op aarde
was dat misschien andersom, het
is ook allemaal maar spraakge
bruik. Maar waar Christus alles
in allen is, daar is ieder schep
sel alleen, volkomen vervuld,
heeft niets meer nodig. Beroep
en taak zullen geen kwestie meer
zijn, want alles is af, alles is
volbracht. Huwen en nict-huwen
hebben hun spanning verloren en
zijn een ander „zijn" geworden, j
één waarin we elkaar moeiteloos
begrijpen en volkomen liefheb
ben. Wonderlijke gedachte: reen
alledags-horizon meer, maar
eeuwigheid. Nu ja. laten we
maar eerlijk zeggen: dat Is niet
eens een gedachte, dat gaat al
hel denken te boven. Daarom
schrijven we hier. uit hulpeloos
heid, nog wat heen en weer.
CHRISTINE u
tegen het
'"pi? ov*rhr°
ring. Maandenlang houdt het
zaakje nu al weer. En dan gaan
we nu voor de derde en laat
ste maal de keuken maar weer
in met het restant tip op dit
gebied. Zoals lets over
HANG ZE OP
Bij verjaardagen krijgen
kinderen vaak een boel prent
briefkaarten. In zo n geval
spant mevrouw P. Gelderen
Zweed ijk .Goed? ik kon uw
handtekening ftiet helemaal
ontcijferen) uit Katwijk een
gekleurd lint langs de muur
van de kinderkamer. Daar
worden de kaarten dan met
kleine plastic knijpertjes aan
opgehangen en de jarige is
extra blij met deze papieren
felicitaties.
$MJ-M.t(nixE
Voor het geval u in het be
zit bent van een keukensnij
machine (een hulp bij uitne
mendheid, vindt mevrouw P.
van Eek-van Wijngaarden uit
Lexmond) dan kunt u nog
meer plezier van uw apparaat
hebben als u er een tafeltje
met een gat erin bij gebruikt
Deze lezeres had nog een oud
wastafeltje uit grootmoeders
tijd, waarin een ronde ope
ning met een middellijn van
21 cm. werd gemaakt. Daaron
der kwamen twee hoeklatjes,
zodat er een plastic teiltje on
der het gat geschoven kan
worden. Alles wat gesneden
wordt komt in het teiltje te
recht (of op het bord,
EVEN PRIKKEN
Als we de aardappelen
met weinig water koken en
wie doet dat tegenwoordig
niet, vraagt mevrouw W. van
Egmond-Meldcr uit Leider
dorp gebeurt het wel eens
dat het water is verkookt, ter
wijl de aardappelen nog tame
lijk hard zijn. Er hoeft dan
geen water meer bij om de
aardappelen gaar te krijgen.
We prikken gewoon even met
een vork flink in iedere aard
appel, even schudden en ze sto
men gaar in een paar minu
ten.
MET PRUIMEN-PITTEN
Mevrouw Van Gent-van
der Wal uit Rotterdam be
waart altijd de pitten van ver
se of gedroogde pruimen. Ze
wast zc goed af, droogt ze en
als zc dan amandelspijs maakt
of griesmeelpudding kookt,
doet zij de kleine gepelde pit
jes er doorheen. Voordelig en
smakelijk, is haar conclusie.
KWALLEN
Door de keuken-tips zijn
we heen. Daarom maar wat
ideetjes met betrekking tot de
vakantie, die straks weer ko
men gaat, uit de voorraad ge
kozen. Zo heeft mevrouw J.
C. W. van der Vloed-Brand
wijk uit Rotterdam iets over
die nare kwallen als we in
zee gaan zwemmen. Is uw
huid in aanraking gekomen
met een kwal en u houdt er
zo'n pijnlijke jeukpartij van
over, dan is het goed als u
een aardappel in uw strand-
tas hebt meegenomen. Die
rauwe aardappel wordt door
gesneden en daarmee gaat
over de bewusf
ammonia helpt
HOUDT ZE BIJ U
Nog
en wel
Sprong-van Zwoli uit Schie
dam. Zij raadt u aan als u
met (twee) kleine kinderen
naar zee gaat een flink eind
Elastic draad mee te nemen,
laar bindt u het grut aan
vast (aan ieder eind één
kind) en als u gaat pootjeba
den kunnen de kinderen ploe
teren naar hartelust terwijl u
de lijn in het midden vast
houdt. Te ver kunnen ze niet
gaan en ze zijn vrijer don
wanneer u ze alsmaar aan de
hand vasthoudt. U kunt ook
een „zeetje" in het zand ma
ken door een kuil te graven,
daarin een flinke lap plastic te
leggen, en de kinderen met
emmertjes het zeewater naar
de kuil te laten transporteren.
Vooral als het erg druk is, be
tekent zo'n speelvijver iets
fijns omdat de kinderen toch
altijd met water willen spe-
KOFFIEZAKJES
Er is al heel wat verteld
r de papieren koffiezakjes,
u na een keer gebruikt
te hebben toch niet weg hoeft
te doen. Mevrouw E. v. d. He-
rlk-Lanser uit Sliedrecht legt
ze eerst even onder de naai
machine. zodat de gelijmde
kant niet los kan gaan. Na het
spoelen de zakjes ophangen
en u doet er minstens e
keer of vier mee.
TEGEN UIENLUCHT
Twee lezeressen zonden
iets in om die nare uienlucht
het koken uit de pan te
nt.jgen. Zo vult mejuffrouw
S. Blokland uit Sliedrecht de
pan met wat water om er dan
een gloeiend kooltje in te doen.
Het water gaat bruisen en de
lucht verdwijnt. Mejuffrouw
C. v. d. Maas uit Strijen legt
- pan kort en goed een nacht
.dersteboven in de tuin om
hem de volgende morgen
reukloos weer binnen te halen.
VISLUCHT ER UIT
Om na het bakken van I
vis de lucht uit uw koekepan
rijgen, dit vooral als u di-
daarna iets anders in uw
pan wilt bakken, kunt u haar
uitkoken met een kopje water
en een kopje azijn, schrijft
mevrouw J. Lammcrtsma uit
Den Haag.