Waar het niet hoeft, maar móet Blad PORSELEIN de oven, JERSEY de wasmachine in ZIT Tarte a Rhubarbe Wwen en meubelen 0pen briej ZATERDAG 5 MEI 1962 if We kunnen altijd NEE zeggen dat gor- Overdag thuis met de kinderen, t —j ons hoeft! Na tuurlijk, soms zal het om welke reden dan ook, noodzakelijk zijn, dat de vrouw er ,.iets bij doet" om het gezin financieel draaiende te houden. Afgezien echter van dergelijke omstandigheden, kan niemand ons verplichten ergens anders dan in ons eigen huis on ze vrouwelijke krachten te ge ven aan wat dan ook. Al zijn de voorwaarden nog zo aantrekke lijk, al worden de beroepen op onze medewerking straks nog zo dringend, al zouden we met „ons" verdiende geld een of an dere materiële droomwens in ver vulling kunnen doen gaan... we zijn zo wij als een vogeltje in de lucht: op de arbeidsmarkt, of de ze krap is of niet. Ook dat mag wel eens worden benadrukt nu steeds meer bedrijven en instel lingen hun wervende oog op ons laten vallen. En dit mag met name wel eens duidelijk worden krijgt, die je leren hoe het óók kan. Natuurlijk zouden we eerst iets kunnen vertellen over Aime- r v ^aar een zeer groot aantal gehuwde vrouwen buitenshuis een baan heeft. „Om zich de nodige ters georiënteerde conclusie we denken dan aan koelkasten, hel mooie keukens en een auto, zaken, die in Amerika niet di- rekt tot luxe worden gerekend. Het gaat ons in dit stuikje ech ter om cijfers, die we kregen van onze correspondent in Bonn, getallen, die een harde waar heid spreken en die het „iets er bij doen", zoals wiij dat in ons land kennen, tot een charmant bezigheid je maken. Til even mee Als u even meetiit gaan we een tipje van de sluier, te weten het ijzeren gordijn oplichten, en kij ken eerst naar Oost-Dudtsland, of wel de „Duitse Demokratische Republiek" van de heer Walter Ulbricht. Daar hij, zoals dn meer „vrijere" landen gebeurt het te kort aan personeel niet kan aan vullen met gastarbeiders uit Ita lië, Spanje, Griekenland of Tur- tije, is al zijn hoop op de ge huwde vrouw gericht. En hij Er is dan toch belastingverlaging gekomen vooruitstrevende bedrijven hebben (of denken aan) een kindercrèche en het verzorgen van de gezinswaspersoneelschefs zijn druk aan het schipperen om zo gunstig mogelijke werktijden uit de bus te laten komenal met al mogen we gerust zeggen, dat de gehuwde werkende vrouw eindelijk! de belangstelling krijgt, die zij verdient. Waarbij we direkt willen on derstrepen, dat dit alles niet altijd gebeurt uit puur medeleven met deze vrouw. Het is meer een soort heilig moeten! Bij het zo groot tekort aan personeel over de hele linie, blijkt wat nog niet eens zo lang geleden tot de onmogelijkhe den behoorde, ineens wél te gaan. Beter gehuwd vrouwelijk personeel, dan helemaal geen perso neel, dus verzet je bakens op tijd heeft het al bijzonder ver ge bracht. Van de 9.5 miljoen vrou wen in de Oostzone werken er reeds 4 miljoen de gehele dag. Niet voor de aardigheid, opdat zij zich eens wat extra's kunnen permitteren, maar uit bittere noodzaak. Tel daar de 2 miljoen vrouwen nog bij, die halve dagen werken, dan komt men in totaal op70 pet. van alle Oostduitse vrouwen, die in het arbeidspro ces zijn opgenomen! Voor 's nachts Kinderbewaarplaatsen rijzen er dan ook als paddestoelen uit de grond; daaronder bevinden zich zelfs tehuizen waar kinderen wor den opgenomen, wier moeders 's nachts moeten werken. In de zware industrie van Oost-Duits- land kan men ongeveer één mil joen vrouwelijke arbeidskrachten vinden, van wie er ongeveer 90 pet. in de laagste toongroep is in gedeeld, namelijk als ongeschoold arbeidster. Dat zij zo weinig ver dienen ligt aan haarzelf.... vindt men in het centrale comité der S.E.D. Dan moeten zij zich maar in een of ander beroep laten op leiden, zegt men daarbij, dit il lustrerend met slechts 5 pet. wer kende vrouwen, die 's avonds nè het werk nog de moed kan op brengen technische of weten schappelijke cursussen te volgen. In de Sowjetunie brengen im mers 40 pet. vrouwen dit enthou siasme op Zelfs meer Kijken we dan nu even naar Polen.... hier werken zelfs één miljoen vrouwen meer dan man nen. Ongeveer tweederde deel der Poolse arbeidskrachten bestaat uit vrouwen. Die verdienen dan ongeveer eenderde deel van het loon, dat de Poolse man naar huis brengt. En bekijkt men er het werklozencijfer.... het me rendeel der Poolse werklozen be staat uit vrouwen. Na Hongarije (waar 58 pet. van de vrouwen werkt) richten we de blik op Roemenië, waar bij de „opbouw vam het socialis me" de vrouwen „een grote macht" vormen, zoals dat daar heet. Rond eenderde van de 3.200.000 industrie-arbeiders zijn terwijl in de lichte- en voedingsmiddelenindustrie het zwakke geslacht zelfs het per centage 70 haalt. Lagere lonen In Tsjechoslowakije ziet het er voor de vrouw ook al niet zo rooskleurig uit. De cijfers zijn hier: 42 pet., wat neerkomt op meer dan 2.5 miljoen, waarbij het dan nog officieel heet dat de ze vrouwen er gelijke rechten hebben. Het grootste deel even wel wordt slechter betaald dan de mannelijke arbeidskrachten. In de industrie verdienen zij zelfs 30 pet. minder dan de man nen. Steeds „beter" gaat het ook in Bulgarije. Het aantal vrouwe lijke arbeidskrachten groeit ge stadig, omdat de echtgenoten niet genoeg verdienen om het huishouden te bekostigen. In 1959 bedroeg het percentage 32, waar in niet de rond 2.000.000 vrouwe lijke arbeidskrachten in de gecol- lectiveerde landbouw waren be grepen! Op de boerderijen wer ken minstens 50 pet. vrouwen. Grootmoeder zorgt er voor de kinderen en mocht grootmoeder er niet meer zijn, dan kan men altijd rekenen op de staat met zijn kinderbewaarplaatsen, zijn gaarkeukens en zijn wasserijen... dijn maar weer zakke ons op deze zaterdagavond in on ze gemakkelijke stoel bevoor recht voelen. De andere pagina's eens bekijken en bij de perso- £en neelsadvertenties vooral letten op het: „Gevraagd...." En dan we ten dat je op een vraag ook al- °P "e achter- tijd „néé" kunt zeggen! grond Door techniek steeds mooier en makkelijker Een Inhakertje op het «elf repareren van een stofzuiger slang: heeft u wel eens ge dacht aan isolatieband. Toen de slang van mevrouw H. M. van Eyk uit Hoogvliet in de win kel was „opgegeven" heeft z(J dit klevende band gewikkeld, plakken nog „Gevraagd" Vrouwen, vrouwen, vrouwen in de fabrieken en op de akkers. Een van de gevolgen is dan ook, dat vrijwel in alle Oostbloklan den de laatste jaren het bevol kingscijfer is gedaald (met uit zondering van Polen en Albanië). In Tsjechoslowakije en Hongarije is het zelfs zo, dat in het afge lopen jaar meer zwangerschap pen door een medische Ingreep open rabarbertaart Bij mijn te ik rabarber reeds te betalen viel nam" ik haar verheugd mee naar huis. Prilheid van prlment weerhield mij ervan, haar daar te beroven van haar zachte, rode huid: Zal ik haar later in het seizoen schil len, nu sneed ik haar direct in gelijke stokjes, ter lengte en dik te van m'n pink. Waarna Ik haar waste en droogde. Vervolgens nam ik 'n bakblik met 'n middellijn van ca acht tien en 'n opstaande gladde rand „WEG MET DIE DREMPEL" zei Haagse juwelier Nog even een woordje over de „drempelvrees", zorgenkind van de Nederlandse juweliers, zoals we onlangs op „Blad-Zij" vertelden. Die „drempelvrees", zou menige vrouw er van weerhouden de juweliers winkel binnen te gaan, schreven we kort geleden. Een Haagse juwe lier nu meent dé remedie tegen dit verschijnsel te hebben gevonden: elke maandagmorgen mogen en kunnen belangstellenden vrijblijvend zijn collectie bekijken en passen wat men maar wil. Kopen hoeven de bezoekers helemaal niet, het personeel Is alleen maar aanwezig om zo nodig voorlichting te geven. Mocht men zich bovendien voor de achtergrond van de bezichtigde sieraden en juwelen interesseren, dan kan men bet atelier bezoeken en een en ander van het werk Het vakblad „Edelmetaal" signaleert een en ander met (begrijpe lijke) vreugde. Dit experiment wordt dan ook van harte toegejuicht en dat de initiatiefnemer ermee in de roos heeft geschoten blijkt wel uit het feit, dat hele klassen van een huishoudschool de voorlichtings ochtend al hebben bezocht. De leerlingen hadden vooral belangstelling voor het tafelzilver. lilllllllllllllllllllilllllllllllll i FOTOPOCKET OVER Het voorjaar is dé tijd om ons o.m. de nieuwe mode, allerlei vakantie-attributen, schoonmaak artikelen én meubelen onder ogen te brengen. Fabrikanten en detaillisten laten met gulle hand allerlei folders en boekjes in on ze brievenbussen stoppen, of kie zen een andere weg om ons met hun produkten bekend te maken. In dit verband komt een N.V., die zich toelegt op het moderne meubel, zeker goed voor de dag met een aardige foto-pocket. In dit keurig verzorgde boekje staan niet alleen vele pastoe meubelen afgebeeld, maar wordt ook, zon der gebruik van gillende recla meteksten, dus op een verant woorde manier, iets reëels over die meubelen verteld. Mies Bouw man en Bibeb schreven er ook wat in en fotografen van naam zorgden voor de vele illustraties. Alleen de platen waarop tevreden dames of heren laten zien hoe zij de meubelen gebruiken, zijn wat gladjes. De interieurs te duidelijk geënsceneerd; er wordt niet in geleefd, men wacht alleen maar op het vogeltje van de fotograaf. De tekeningen daar entegen vinden we zonder meer geestig en als voorlichtende poc ket mag dit boekje er zeker zijn. van anderhalve cm, en ik bebo terde het. En ik bekleedde de bodem en de rand ervan met 'n twee kwartjes op elkaar dikke laag deeg van de volgende sa menstelling: honderdtwintig gram bloem, zestig gram boter, tien gram basterdsuiker, 'n minus cuul snuifje zout en iets minder dan 'n deciliter water. Dit deeg- je, werd om wat te kunnen „be sterven", door mij 'n drie kwar tier vooraf in elkaar gekneed-en op 'n koele plaats weggezet. Het kneden geschiedde aldus: van de bloem maakte ik 'n bergje met 'n krater op het aanrecht. In de krater wierp ik al de overige in grediënten, waarna ik met de vingers van één hand in de kuil rommelde, als gevolg waarvan dennhoud één geheel ging vor men en de instortende bloem berg in het mengproces werd op genomen. Dan zette ik er beide handen in en kneedde alles tot 'n gladde bal aaneen, er tegelij kertijd het gehele aanreoht weer mee schoon vegende. Na voornoemde rustperiode van het deeg rolde ik het, cirkel vormig en tot vermelde dikte, uit op het licht bebloemde aan recht. Ik wikkelde dan de cir kel om de deegrol en wikkelde hem weer af op de beboterde vorm. Nu droeg ik er zorg voor dat ook de opstaande vormrand niets te kort kwam, door de overhangende buitencirkel op te tillen en in de hoek aan de voet van het muurtje te drukken. Waarna ik met de deegrol over de bovencirkel van het bakblik rolde, om het teveel .aan nog overhangend deeg te verwijderen. Na nu de bodem, dus het ho rizontale deeg, bestrooid te heb ben met suiker, legdë«ik de stok jes van rabarber er in: een laag, bestaande uit aaneengesloten rijen, dakpansgewijs op elkaar. Omdat rabarber nogal wat sui ker behoeft, overstrooide ik er haar tenslotte rijkelijk mee. Mijn oven op bakhitte, voor al wat de onder warmte betreft nam het daarna van mij over: hij maakte het deeg bruin en croquant, en de rabarber zacht. De smeltende suiker kroop daarbij in de heel blijven de stokjes. Ik wipte de taart dan uit de vorm, door 'n paletmes te schuiven tussen dé eerste en de tweede, en door de eerste over de tweede op 'n ronde schaal te laten glijden. En ik gaf de taart direct door als smakelijk nagerecht, wetende dat hij, rechtstreeks van uit de oven bij mijn eters het maximum aan enthousiasme teweeg brengen Ik had hem voorts nog kunnen verrijken met 'n dun laagje los- gekookte abrikozenjam. En in af gekoelde toestand had 'ie ook wel gesmaakt. COMPOTE DE RHUBARBE Gaarne haal ik met rabarber ook het volgende uit: bedoelde stokjes rabarber worden in 'n beboterde vuurvaste schaal of in 'n platte pan gelegd, vervolgens Een el bakken op een porseleinen bord! Heeft u dat Sinds kort kan dit echter, omdat een meester in de rech- is een nieuw soort porselein te ont wikkelen, dat de eigenschap heeft vuurvast te zyn. Vijf jaar geleden beoefende de „uit vinder", mr. A. H. de Bruijn, nog de advocatuur, thans wist hy als mede directeur van de Kon. Plateelbakke rij „Zuid-Holland" te Gouda een der gelijke toch wel aparte vondst op zijn naam te bren gen. Vuurvast por selein bestond er al, zij het nog niet zó lang als het Dit porselein is eohter nogal grof, het lijkt zo'n beetje op dat dikke mate- rijkelijk overstrooid met suiker, besprenkeld met 'n halve decili ter water en afgedekt met be boterd vetvrij papier. De schaal of pan gaat in 'n behoorlijk hete oven. Daar mag de rabarber nét gaar worden, want moesvorming moet hier worden voorkomen. Daarna koelen de stokjes af in het ontstane suikersiroopje en gaan in een glazen schaal door als compote. dat hotels wel tegen komen. De aller nieuwste techniek brengt evenwel een porselein-massa, waarvan het fijn ste serviesgoed kan worden gemaakt. Pannen en potten van dit materi aal zijn er niet bij als men zich een vuurvast servies aanschaft. Wie van ons zou immers gaan koken in zo'n verfijnde schaal met rozen of een ranke slinger blaadjes er op? Wèl kan men echter voor een laatkomer het voedsel in dek schaal en al warm houden op een asbest-plaatje, of in de oven. Daar komt nog een belangrijk voordeel bij. Het is nu eenmaal zo, dat onze moderne afwasmiddelen „ge woon" porselein vaak spoedig minder fraai maken. Effen tinten worden groezelig, de decoratie slijt snel. Het vuurvaste porse lein kan desnoods jaren lang el ke dag in een afwas-sopje met zo'n wasmiddel er in een beurt krijgen om toch zijn zachte pas- thans jersey, dat we zelfs zo als gezegd in de wasmachine kunnen doen. Daarom worden er op het ogenblik zelfs hele tere kleuren voor mantels gebruikt, omdat de bijkomstigheid „zó be smettelijk" niet meer van belang is. Voor wat killere seizoenen zijn er visgraten- en ruige tweeddes sins. Dat ten slotte dit materiaal zeer weinig weegt en toch warm is, mag al evenzeer een winst punt worden genoemd. teltinten, de wat hardere kleuren of de decoratie niet te verliezen. Ook het effen witte porselein blijft Al gezien Een ander nieuwtje, dat u mis schien al in de winkels bent te gengekomen betreft de jersey mantels, die u.... in de wasma chine kunt stoppen. Tot nu toe moesten we met het wassen van jersey erg voorzichtig zijn, beter kon men een pakje of een japon naar de stomerij brengen. Ook het futloos worden, het „uitzak ken" en het „aanhangen" kwamen nog wel eens voor. De techniek staat ook op dit punt blijkbaar voor niets, want een nieuwe synthetische vezel brengt ons Ze kunnen er echt niet tegen Bij tientallen worden ze elk voorjaar (en ook op andere tij den) weer mishandeld. Hups.... de zon schijnt, dus na de lange winterslaap matrassen en dekens naar bulten. Maar u moest eens weten hoeveel huisvrouwen die matrassen op de niet juiste ma nier behandelen. Ze worden ge tuchtigd met mattekioppers, dub belgevouwen de trappen afge- sleept, door raamkozijnen ge wrongen en droevig-geknakt op de vensterbank te luchten gelegd. En daar nu kunnen vooral de binnenvering- of interieurmatras sen helemaal niet tegen. Al deze goedbedoelde aktiviteiten brengen de matras alleen maar schade toe. Want kloppen is, vooral ais het pittig gebeurt, funest voor het „interieur" van zo'n matras, die al evenmin bestand is tegen dubbelvouwen of met een bocht uit het raam hangen. Men kan de matteklopper veel beter laten hangen en de stofzuiger hanteren nadat het bedstel op een vlakke ondergrond in de frisse lucht heeft gelegen. Er zijn meer soorten matras sen waarbij die vlakke onder grond belangrijk is niet tijdens het luchten maar tijdens het sla pen. Dat zijn die van kunststof, zoals polyether, polyester en schuimrubber. Al deze matras sen zijn tamelijk slap en moeten daarom worden gebruikt in com binatie met een vormvaste on derlaag. Hout of geperforeerd hardboard met houten steunlat ten is er heel geschikt voor. ********000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000J TK ZOU me nooit durven wa- J- gen aan een indeling van mensen. En nog minder aan een van vrouwen. Je hebt er natuur lijk wel: morgenhumeuren, opti misten, zorgende zielen, grap penmakers, zenuwpezen, enzo voort. Maar mensen .zijn nooit één ding alléén. Ze maken misschien grappen uit zenuwachtigheid; of ze ma ken grappen in de avond terwijl zij met een morgenhumeur het huis uit gestormd zijn. Een zor gende ziel kan gemakkelijk een zenuwpees zijn, maar evengoed een optimLst. En ga zo maar door. Eigenlijk zijn we allemaal iets door elkaar geklutst. En dat moet u goed in het oog houden bij wat ik nu aan de kanttekeningen ga toevoegen. Over verpleegsters allereerst. Er was daarover nog een en ander in de pen gebleven. Bij het door denken dacht ik: er zijn toch be slist twee soorten vrouwen. De ene soort accepteert het leven zoals het haar gegeven wordt, ziet er de volheid van, maakt dat leven en ook alleen dat le ven helder en licht voor de men sen om haar heen, of ze nu ge trouwd is of niet, en vraagt zich af: wat jagen anderen toch na? Zij bezit een natuurlijke zelfver loochening, en is op haar best in de verzorging van anderen. Ik zal haar met dat laatste woord aanduiden, al weet u nu wel dat zij dat voor mij ook niet alléén is: de verzorgende vrouw. De andere soort accepteert nét niet alles zoals het haar gegeven wordt. Bij alles wat zij krijgt: man, kind. taak, zegt zij als het ware altijd: „en wat nu?" Haar wezen drijft haar altijd naar verder en meer, en menigeen in haar omgeving zal van zichzelf denken dat zijn of haar liefde niet toereikend is. Het is alsof alles wat binnen haar horizon plaatsvindt, haar een zekere on rust geeft, waarom? Ja, omdat daar buiten nog zoveel te bele ven valt. Boek en concert, be stuursfunctie, vriendschappen, reizen, organiseren, alles is haar tweede natuur, als het maar niet klutst. En goed indenken wat een brief- vriendin bedoelt als zij schrijft: „Ik word toch echt wat even wichtiger, ik vecht met mannen moed tegen eigen onzekerheid, ik voel me niet meer zo krampach tig tegenover de dingen staan..." keerd kan zij zich niet voorstel len dat iemand tevreden is als de dagen in een eendere, zij het dan ook zonnige en voldoening gevende cirkel ronddraaien. Dat is niet een aarzelend en schuchter iemand, nee, maar een vriendin die vecht om het dagelijkse leven dat lang niet al de krachten van haar geest aan spreekt maar door kinderen krijgen en verzorgen zit zij aan haar bezigheden gebonden voor lopig in een grootser perspec tief opnieuw en volledig te aan vaarden. Tot winst van allen om haar heen en van haar eigen persoonlijkheid. Of is het niet zo, moeder van de kleine dikke straatjongen en de drie liefjes, zoals wij altijd zeggen? Maar ook kan ik me voorstellen dat iemand altijd alles vanzelfspre kend heeft gevonden, heeft ge zorgd en gediend, en op een ze ker ogenblik zich gaat afvragen of ze toch niet iets heeft gemist. En dat nu maak ik zo vaak mee bij verpleegsters. Bijna al de meisjes die in dit beroep hun levenstaak vinden, behoren tot het verzorgende type. Er spreekt voor hen zo veel vanzelf. Zij dóen het al terwijl de ander er nog niet eens aan dacht. We kennen ze allen, de schatten die in de keuken alvast aan de vaat van de verjaarsvisite beginnen als al de anderen nog bij de deur'staan te wuiven. En dan zeg ik: houd zo'n meisje in de gaten als je zo'n dochter hebt. Van nature denkt ze niet aan zichzelf, dus moeten wij. moet u het doen. Zij is het gemakke lijkst te imponeren met de ver zekering dat verpleegster worden toch zo'n prachtig iets is. maar het komt er soms van dat we met haar bewogenheid de vloer aanvegen. Daarom wil ik best verpleegster worden aanbevelen, maar dan met de ogen open. Pas op voor een vrouwen-sa menleving als je je niet kunt vrijmaken van de alledags-hori- zon. Of met andere woorden: een dochter van mij die ver pleegster wil worden, zal als zij daartoe in staat is, middelbaar onderwijs genieten. Dit zal haar de start geven om helder om zich heen te zien in haar eigen tijd. al is zij dan misschien geen „studie-hoofd". Dan zou ik haar liefst enige malen een zieken huiskamp laten meemaken, zoals die b.v. door de Ned. Chr. Stud. Ver. worden georganiseerd, met groot succes. Zij wéét dan wat zij doet. en over dit „doen" is gesprek. Als er tussen school en taak nog tijd overschiet, zou ik haar een jaar naar het buiten land willen hebben, zodat zij herinneringen aan andere levens behoudt. Veel? Ja, maar ik eis ook veel. omdat ik niet tevreden ben met een leven waar je in duikt als vroeger in het donzen bed van je grootmoeder ge woonweg om er nooit weer uit te komen. Dat donzen bed kan iemand met een constante onrust zich nog permitteren, maarniet de dienende, vaak schroomvalli ge. Want wat gebeurt er? Ze wordt verlegen voor jongens (en nu niet alle huismoeders- oud verpleegsters in de pen schieten dat dat niet waar is!), ik zeg het met een lichte ergernis, boos als ik soms ben om de enig leuke brieven van meisjes die al lang en breed getrouwd hadden moe ten zijn, vergeleken met die kat- tekoppen, zoals ik er een ben. en die dagelijks klaar moeten komen met een flink stuk een zaamheid. Ik zeg het, denkend aan de brief van een oud-ver pleegster. al eens hier aange haald, die met een licht schou der-ophalen schrijft: „ik ben toch maar blij dat straks in de hemel niet meer getrouwd wordt" Is het zo erg? Steeds dat te doen waar je als het ware voor geschapen bent. n.l. zorgen voor de ander, en nét nooit een eigen ander te hebben? Maar dan was je horizon te klein. Want ten aanzien van liefde ge ven is elke taak onbegrensd. O. ik weet. dat klinkt prekerig. We hebben het er een jaar geleden ook over gehad toen we gehuwd- ongehuwd als onderwerp in onze rubriek hadden. Altijd blijft het moeilijk je in te denken hoe de hemelse heerlijkheid zal zijn als het begrip liefde niets meer met bezit te maken kan hebben. Ons denken stokt dan, want er is iets essentieel aards aan onttrokken, en dat geeft ons een leeg gevoel. Precies het tegenovergestelde van volkomen vervulling. Het is hier beneden altijd: met elkaar. „Ze zijn dol op elkaar". „Wij reizen met elkander". Hoe won derlijk om te zeggen: ik ben al leen, ik ben zalig. Ik ben alleen, maar nooit eenzaam. Op aarde was dat misschien andersom, het is ook allemaal maar spraakge bruik. Maar waar Christus alles in allen is, daar is ieder schep sel alleen, volkomen vervuld, heeft niets meer nodig. Beroep en taak zullen geen kwestie meer zijn, want alles is af, alles is volbracht. Huwen en nict-huwen hebben hun spanning verloren en zijn een ander „zijn" geworden, j één waarin we elkaar moeiteloos begrijpen en volkomen liefheb ben. Wonderlijke gedachte: reen alledags-horizon meer, maar eeuwigheid. Nu ja. laten we maar eerlijk zeggen: dat Is niet eens een gedachte, dat gaat al hel denken te boven. Daarom schrijven we hier. uit hulpeloos heid, nog wat heen en weer. CHRISTINE u tegen het '"pi? ov*rhr° ring. Maandenlang houdt het zaakje nu al weer. En dan gaan we nu voor de derde en laat ste maal de keuken maar weer in met het restant tip op dit gebied. Zoals lets over HANG ZE OP Bij verjaardagen krijgen kinderen vaak een boel prent briefkaarten. In zo n geval spant mevrouw P. Gelderen Zweed ijk .Goed? ik kon uw handtekening ftiet helemaal ontcijferen) uit Katwijk een gekleurd lint langs de muur van de kinderkamer. Daar worden de kaarten dan met kleine plastic knijpertjes aan opgehangen en de jarige is extra blij met deze papieren felicitaties. $MJ-M.t(nixE Voor het geval u in het be zit bent van een keukensnij machine (een hulp bij uitne mendheid, vindt mevrouw P. van Eek-van Wijngaarden uit Lexmond) dan kunt u nog meer plezier van uw apparaat hebben als u er een tafeltje met een gat erin bij gebruikt Deze lezeres had nog een oud wastafeltje uit grootmoeders tijd, waarin een ronde ope ning met een middellijn van 21 cm. werd gemaakt. Daaron der kwamen twee hoeklatjes, zodat er een plastic teiltje on der het gat geschoven kan worden. Alles wat gesneden wordt komt in het teiltje te recht (of op het bord, EVEN PRIKKEN Als we de aardappelen met weinig water koken en wie doet dat tegenwoordig niet, vraagt mevrouw W. van Egmond-Meldcr uit Leider dorp gebeurt het wel eens dat het water is verkookt, ter wijl de aardappelen nog tame lijk hard zijn. Er hoeft dan geen water meer bij om de aardappelen gaar te krijgen. We prikken gewoon even met een vork flink in iedere aard appel, even schudden en ze sto men gaar in een paar minu ten. MET PRUIMEN-PITTEN Mevrouw Van Gent-van der Wal uit Rotterdam be waart altijd de pitten van ver se of gedroogde pruimen. Ze wast zc goed af, droogt ze en als zc dan amandelspijs maakt of griesmeelpudding kookt, doet zij de kleine gepelde pit jes er doorheen. Voordelig en smakelijk, is haar conclusie. KWALLEN Door de keuken-tips zijn we heen. Daarom maar wat ideetjes met betrekking tot de vakantie, die straks weer ko men gaat, uit de voorraad ge kozen. Zo heeft mevrouw J. C. W. van der Vloed-Brand wijk uit Rotterdam iets over die nare kwallen als we in zee gaan zwemmen. Is uw huid in aanraking gekomen met een kwal en u houdt er zo'n pijnlijke jeukpartij van over, dan is het goed als u een aardappel in uw strand- tas hebt meegenomen. Die rauwe aardappel wordt door gesneden en daarmee gaat over de bewusf ammonia helpt HOUDT ZE BIJ U Nog en wel Sprong-van Zwoli uit Schie dam. Zij raadt u aan als u met (twee) kleine kinderen naar zee gaat een flink eind Elastic draad mee te nemen, laar bindt u het grut aan vast (aan ieder eind één kind) en als u gaat pootjeba den kunnen de kinderen ploe teren naar hartelust terwijl u de lijn in het midden vast houdt. Te ver kunnen ze niet gaan en ze zijn vrijer don wanneer u ze alsmaar aan de hand vasthoudt. U kunt ook een „zeetje" in het zand ma ken door een kuil te graven, daarin een flinke lap plastic te leggen, en de kinderen met emmertjes het zeewater naar de kuil te laten transporteren. Vooral als het erg druk is, be tekent zo'n speelvijver iets fijns omdat de kinderen toch altijd met water willen spe- KOFFIEZAKJES Er is al heel wat verteld r de papieren koffiezakjes, u na een keer gebruikt te hebben toch niet weg hoeft te doen. Mevrouw E. v. d. He- rlk-Lanser uit Sliedrecht legt ze eerst even onder de naai machine. zodat de gelijmde kant niet los kan gaan. Na het spoelen de zakjes ophangen en u doet er minstens e keer of vier mee. TEGEN UIENLUCHT Twee lezeressen zonden iets in om die nare uienlucht het koken uit de pan te nt.jgen. Zo vult mejuffrouw S. Blokland uit Sliedrecht de pan met wat water om er dan een gloeiend kooltje in te doen. Het water gaat bruisen en de lucht verdwijnt. Mejuffrouw C. v. d. Maas uit Strijen legt - pan kort en goed een nacht .dersteboven in de tuin om hem de volgende morgen reukloos weer binnen te halen. VISLUCHT ER UIT Om na het bakken van I vis de lucht uit uw koekepan rijgen, dit vooral als u di- daarna iets anders in uw pan wilt bakken, kunt u haar uitkoken met een kopje water en een kopje azijn, schrijft mevrouw J. Lammcrtsma uit Den Haag.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1962 | | pagina 15