jay
MOTTEN
Onderlinge verwijdering
moet voorkomen worden
Hemelvaartsdag aan de rivier
Een kanttekening
Landarbeider blijve bij
industrie niet achter
Grote belangstelling bij
afscheid van prof. Dijk
Een woord voor vandaag
Welk antwoord geeft chr.
school op uitdaging?
2
REDEN VOOR OPTIMISME
Het jaar 1962 is in economisch opzicht beslist niet optimistisch tegemoet
gezien. Nederland had de laatste jaren bijzonder goed geboerd dank zij een
gestage (en soms onverwacht hoge) opvoering van de produktiviteit. Daar
door kon aan de door aanzienlijke loonsverhogingen toch sterk gestegen
binnenlandse vraag worden voldaan terwijl er desondanks nog een behoor
lijke portie overbleef voor de export.
Halverwege 1961 echter bleek het getij een keer te gaan nemen: met lede
ogen moest men constateren dat de industriële produktie van mei af geen
stijgende lijn meer vertoonde. Arbeidersschaarste en de snelle invoer van
de vijfdaagse werkweek hadden zo meende men aan verdere produk-
tieverhoging de pas afgesneden. En men verwachtte dat ook voor het Jaar
1962: in zijn voorspelling voor 1962 schreef het Centraal Plan Bureau als
verwachting neer, dat de produktie per werknemer in dit jaar slechts met
2 pet. zon stijgen en het produktievolume van de bedrijven met 4 pet.
Na langzamerhand de cijfers bekend worden over het eerste kwartaal 1962
blijkt dat het Centraal Plan Bureau bepaald niet aan de optimistische kant
is geweest Bezien we eerst de industriële produktie: in januari bleek die
2H pet. hoger te zijn dan in januari 1961, in februari echter 5 pet hoger
en de conjunctuurtest heeft aangetoond dat in maart de bedrijvigheid bij
de industriële ondernemingen nog verder is toegenomen. Natuurlijk moet
men geen hei roepen voordat men over de brug is, maar het ziet er toch
r uit dat het prognosecijfer van 4 pet te laag zal blijken.
Ds. P. D. Kuiper tot Geref. predikanten
Ter vergadering van de Vere
niging van predikanten in de Ge
reformeerde Kerken heeft de
voorzitter, ds. P. D. Kuiper te
Uiteraard geldt die niet voor iedere bedrijfstak: in de sector „bouwmate- j Sassenheim, uiting gegeven aan
Polemieken zijn
gevaarlijk
(Van een onzer verslaggevers)
rtalen en aardewerk" was er in januari nog een daling van 2 pet., in februari
een stijging van 2 pet. Daartegenover boekte de leder- en rubbernijverheid
In januari een stijging van 5*2 pet. en in februari zelfs van 6 pet
Ook de cijfers betreffende de buitenlandse handel geven een gunstig beeld.
Toen het vorig jaar de produktieverhoging tot staan kwam zonder dat in
het binnenland de produktie afnam, leidde dit tot een sterke stijging van
de Invoer: in het eerste kwartaal van 1961 was de invoer bijna 15 pet. hoger
dan die in het eerste kwartaal 1960. Maar zie, ook deze sterke stijging is
tot staan gekomen, want in het eerste kwartaal 1962 lag de invoer nog
slechts pet hoger dan die in het jaar daarvoor. De maand maart was
ook in dit opzicht het gunstigst: geen stijging van de invoer vergeleken met
maart 1961.
Ook de uitvoer geeft eenzelfde beeid van verbetering: januari bracht nog
een daling van 3 pet vergeleken met januari 1961; februari bracht het tot
een stijging van IV* pet. en maart zelfs tot een stijging van 3 pet.
En om nog verder te demonstreren dat maart een bijzonder gunstige maand
is geweest: het spaaroverschot bij de plaatselijke spaarbanken bedroeg ln
maart 1962 bijna 26 miljoen tegenover maart 1961 met rond 18,5 miljoen.
In de eerste drie maanden van dit Jaar is trouwens liefst 11,5 miljoen
meer gespaard dan in de eerste drie maanden van 1961 (totaal 1962: 122,7
miljoen).
Er is dus reden voor optimisme, zij het dat men zich niet moet laten ver
leiden tot voorbarige conclusies. In het verschiet ligt nog de belastingver
laging die de koopkracht zal doen stijgen en ook bestaat er nog geen vol-
doende inzicht in de loonontwikkeling. Het Centraal Plan Bureau heeft de
stijging van de loonsom gesteld op 6 pet. naar het zich nu al laat aanzien
zal ook deze prognose aan de lage kant blijken te liggen. Als de produkti
viteit zich blijft ontwikkelen zoals het zich nu laat aanzien, behoeft die
overschrijding van de 6 pet. geen ramp te betekenen en blijft er alle reden
voor de optimistische kijk, die wij in dit artikel hebben ten toon gespreid.
zijn ongerustheid over enige
symptomen in deze kerken. En
wel naar aanleiding van de rela
tie der Gereformeerde Kerken
tot andere kerken.
Men weet dat deze relatie op
de synode van Apeldoorn aan de
orde is geweest. Er viel een be
sluit inzake gemeenschappelijke
kerkdiensten.
(Aduertentiej
DRINK
SI NAS
gezond en lekker
Vlido beschermt uw winter
garderobe de hele zomert
Voorzitter N.C.L.B. te Utrecht:
Consument moet
Van de ontvangst van dit be
sluit kan men niet zeggen „als
't kindje binnenkomt juicht heel
het huisgezin", aldus ds. Kuiper.
Sommigen achten het een ontijdig
geborene, anderen hopen dat de
volgende synode de overlydens-
acte van dit kindje zal tekenen.
Aan de orde kwamen op de synode
ook de intercommunie en intercele
bratie, universitaire kapeldiensten,
de afvaardiging naar congressen van
Wereldraad en l.C.C.C. Dat sommi
gen de hieromtrent genomen beslui
ten luid toejuichen en anderen ze
radicaal afwijzen, achtte ds. Kuiper
normaal. Men leeft in een vrij land,
waarin het ieder geoorloofd is zijn
eigen mening te hebben.
Te oordelen naar uitingen in de ker-
kelijke pers bestaat evenwel het gevaar,
dat er zich twee kernen vormen, waar
omheen zich voor- en tegenstanders
j groeperen.
j Men gaat in die kernen tussen allerlei
zaken in de kerk onderling verband
ken, waarbij steevast al wat de ene
1 tij afkeurt door de andere groep wordt
toegejuicht. Het zwart-wit-schema doet
opgeld en dit leidt ertoe, dat de voor-
en tegenstanders op den duur geen ge-
I meenschappelijke gespreksbasis meei
Les van verleden
Jk ben niet gerust op deze ont
wikkeling", verklaarde ds. Kuiper.
„Ik denk er aan dat vijfentwintig
jaar geleden perspolemieken begon
nen; het einde was een scheuring in
de gereformeerde kerken."
Overweegt men wel goed wat de
consequenties zijn van deze kern
vorming in de pers? Want door de
publicaties wordt het kerkvolk er
in betrokken en gedrongen naar de
keus. Slechts in geval van de aller
grootste noodzakelijkheid mag men
de eenheid der kerk in gevaar bren
gen. In de gereformeerde kerken
bestaat het gevaar voor scheuring,
omdat zij niet de ontsnappingsclau
sule van de modaliteiten kennen.
lijk te willen krijgen.'
Er zijn mensen die ten opzichte van
al of niet aansluiting der gereformeer
de kerken bij Wereldraad of l.C.C.C. 1
nauwelijks meer vatbaar zijn voor één
argument. Velen voegen aan de drie
kenmerken van de gereformeerde kerk
(zuivere verkondiging van het Woord,
zuivere bediening der sacramenten en
handhaving van de kerkelijke tucht) nog
;en vierde „geloofsartikel" toe: ,,Ik ge-
oof in de (niet) aansluiting bij Wereld-
aad (of l.C.C.C.)."
Het mag in de gereformeerde kerken
niet komen tot een ontbindingsproces
doordat de kristallisatiekernen zich ver
harden.
'n Erdal pfodukf, dus goed!
Vonnis prof. Geyser
is uitgesteld
De uitspraak in het proces wegens ket
terij tegen de hoogleraar in de theologie
Albert Geyser is uitgesteld en wordt niet
verwacht voor het einde van de week.
Dit heeft de voorzitter van de commis
sie van de Nederduitsch Gereformeerde
kerk, waarvoor prof. Geyser heeft te
rechtgestaan. de heer Oosthuizen mee
gedeeld.
Enkele waarnemers hebben verklaard
dat het uitstel noodzakelijk is geworden
door onenigheid binnen de commissie.
Anderen hebben verklaard dat het uit
stel een gevolg is van het omvangrijke
dossier, dat 3.000 pagina's getuigenver
klaringen omvat.
Intussen zou een ouderling van de kerk
zijn post hebben neergelegd uit protest
tegen het proces tegen de hoogleraar, die
tengevolge van de internationale publi
citeit die aan zijn proces is gewijd waar
schijnlijk zijn post als hoogleraar voor
het nieuwe testament zal kwijtraken.
Advertentie
U proeft
de moutwijn
Beroepi n gswerk
NED. HERV. KERK
Bedankt voor Middelhamis: di
Graafland te Woerden.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Wijckel:
kand. te Rotterdam;
Goénga. Oldeboorn en te Suawoude: G.
van de Maaten, kand. te Doornspijk.
GEREFORMEERDE KERKEN (VriJg.
Bedankt voor Barrhead-Neerlandia
(Can.) en voor Grand-Rapids «U-SA.
J. Mulder te Carmen Manitola (Can.)
«voorheen te Gees, Dr.».
BOND VAN VRIJF. EV. GEM. IN NED
Bedankt voor Zwolle en tevens voor
evangelische arbeid in het noorden: W.
„prijs" betalen
(Van onze soc.-econ. redactie)
In de industriële en dienstver
lenende bedrijven maken de prij
zen een redelijk inkomen, goede
sociale voorzieningen en een 45-
urige werkweek mogelijk. Maar
deze mogelijldieden zijlen ook
moeten bestaan voor land- en
tuinbouw. De consument zal be
reid moeten zijn ook de konse-
kwenties in de prijzen te aanvaar
den van een redelijk bestaan voor
de landarbeider. Op deze wijze
zal het alleen mogelijk zijn, dat
verbeteringen in de landbouw
niet betekenen het verdwijnen van
onze landbouw. Deze kijk op de
sociale problematiek in de land
bouw gaf vandaag de heer P.
Stokman, voorzitter van de Ned
Chr. Landarbeidersbond, in de
ledenraadsvergadering van
bond, die vandaag en morgen te
Utrecht wordt gehouden.
De heer Stokman toonde zich tevreden
over wat in de afgelopen jaren reeds is
bereikt ter verbetering van de sociale
positie van de landarbeider. Zowel in
1960 als in 1961 zijn vorderingen gemaakt
in de verkorting van de arbeidstijd. In
het bloembollen- en zaadbedrijf bleek dit
het minst moeilijk, in de veehouderij
stuitte men daarentegen op grote bezwa-
n.
In 1961 konden op enkele uitzon
deringen na voor de tuinbouw en vee
houderij een 13-tal vrije zaterdagen
worden ingevoerd, in sommige sec
toren zelfs meer. Voor de bosbouw, de
zaadteelt en de griend- en rietcultuur
in de Biesbos is reeds de volledige
vrije zaterdag en de 45-urige werk
week overeengekomen. De sector
siergewassen is gekomen tot globaal
45J uur per week en 44 vrije zater
dagen. De bloemkwekerij bracht het
tot 45\ uur per week en 26 vrije za
terdagen en de boomkwekerij Boskoop
tot gemiddeld 46 uur per weefc. In de
akkerbouw is een wekelijkse werk
tijd van gemiddeld 47 uur overeenge
komen met globaal 26 vrije zater
dagen.
Afgezien echter nog van de sociale
voorzieningen is het onmiskenbaar, dat
voral tengevolge van de mechanisatie het
aantal werkers in de landbouw sterk af
neemt. Voor de werknemersbonden in
de landbouw betekent dit een inkrim
ping van het ledental en het is niet
vreemd, dat men nu zint op mogelijkhe
den om de organisatiegrenzen te verrui
men en zo toch een groot aantal georga
niseerde werknemers voor zich te behou
den. De heer Stokman verklaarde daar-
vandaag reeds dat de NCLB zich ook
richt tot hen. die belast zijn met de ver
werking van het agrarisch produkt. Met
het oog hierop stelt het bestuur van de
NSLB voor, de naam van de Ned. Chr.
Landarbeidersbond te veranderen in Ned.
Chr. Agrarische Bedrijfsbond.
De heer Stokman verzette zich tegen
e opvatting, die tegenwoordig wel eens
gehoord wordt, dat het georganiseerd maakt
Wat betreft de oudedagsvoorziening
sprak de voorzitter van de NCLB zijn
duidelijke voorkeur uit voor een goed
wertcend bedrijfspensioenfonds boven uit
sluitende uniforme uitkeringen uit een
algemeen wettelijk ingesteld ouderdoms-
fonds. Hij achtte het als chr. vakorgani
satie van groot belang over eigen uitvoe
ringsorganen en een eigen bedrijfspen
sioenfonds te beschikken. In de praktijk
zal gezocht moeten worden naar moge
lijkheden voor een redelijke verzeke:
ring. De heer Stokman merkte daarbij
op, dat thans sterker gedacht wordt aan
ouderdomsuitkeringen uit een fonds ten
dele gebaseerd op het kapitaaldekkings-
rsteem. ter -*1
agstelsel.
Stramheid ia PtjBin Tallen
fan D al
met de kleine datelijkie
deels Krnschen.
Ja - met Kruschen drijft U die ondrage
lijke pijnen uit Uw ledematen. Dat doet
de aansporende werking op de bloed
zuiverende organen van Kruschen's ze;
minerale zouten. Onzuiverheden uit het
Op een speciaal daartoe geor-l^a" ^s £^een yJ0U*enger|nigingen
ganiseerde receptie te Utrecht met aan het hoofd mevr. w. m. Rid-
heeft Drof dr K. Diik de handl derbos-de Rooy, en een deputatie van
neen proi. u j de Stichting Steun Kerkbouw, bestaan-
moeten drukken van velen, die be-1 de ujt voorzitter dr. p. G. Kunst en
hoefte gevoelden hem te danken secretaris R. Krol.
e, H<it TWeede-Kam
voor wat hy ten gunste van het
christelijk onderwijs heeft ge
daan.
Het was op de avond van de da£
waarop hij zijn functie als tweede
voorzitter van de schoolraad voor
scholen met de Bijbel had neerge
legd, na een zesenveertigjarige be
stuurstaak in de Schoolraad. En het
was een dag nadat hij zijn drieën
dertigjarig voorzitterschap van de
Unie een school met de Bijbel had
beëindigd.
Prof.dr. G. P. Itterzon, die hem
reeds ter vergadering van Unie en
Schoolraad had toegesproken, deed dat
ook weer ter receptie. Hij schetste prof.
Dijk met diens staat van welhaast vijf
tigjarige trouwe dienst ten profijte van
het lager-, middelbaar- en hoger
derwijs als de patriarch, de
in deze kring. t
Ook herinnerde hij aan de betiteling,
die ouderen in de gereformeerde kerken
nog bij voorkeur aan de hoogleraar ge-
»n .Doctor Dijk" en waarin zij hem
ren als een leraar der kerk.
Als herinnering aan het werk voor
Unie en Schoolraad bood mr. J. J. Han
gelbroek prof. Dijk een apart hiervoor
vervaardigde schaal van Leerdam-kris
tal aan.
Daarna boden velen de hoogleraar en
jn vrouw de hand ten afscheid aan.
„at waren de eredoctores van de
Vrije Universiteit, dr. J. Schouten en
dr. H. W. Tilanus. maar ook schoolbe
stuurders uit de provincie.
Wij zagen de hoogleraren dr. G. Brll-
lenburg Wurth, dr. B. J. Oosterhoff, dr.
H. Smitskamp, dr. J. Waterink, maar
eveneens onderwijzers aan lagere scho-
„oubaas"
Prof. R.L. Kronig
onderscheiden
Prof. dr. R. L. Kronig, rector-magnifi-
cus van de Technische Hogeschool te
Delft, is onderscheiden met de gouden
medaille van het „Verband Deutschen
physikalischcn gesellschaften". De onder-
de theoretische
n deS'v
gelegenheid
sappigheid.
De heer Stokman heeft dit bi) het
overleg nooit ervaren. Er Is in tegendeel
veel meer energie, kennis en doorzicht
nodig om ln een regelmatig overleg
vruchtbaar te kunnen werken. Hiervoor
is meer energie nodig, dan wat men be
doelt met strijdpositie. gepaard gaande
met machtsuitoefening. De heer Stokman
gaf zowel op principiële als op praktische
gronden sterk de voorkeur aan georgani
seerd overleg.
Prof. De Gaay Fortman
rector-magnificus V.U.
In het cursusjaar 1962-1963 zal prof.
mr. W. F. de Gaay Fortman optreden
als rector-magnificus van de Vrije Uni
versiteit in Amsterdam. Prof. dr. G. A.
Lindeboom zal deze periode secretaris
zijn van de academische senaat.
Tot driemaal toe diezelfde vraag: Simonzoon van Johannes,
hebt gij Mij lief? De vraag is rechtstreeks, het antwoord zal
eveneens rechtstreeks dienen te'zijn. Simon, zoon van Johan
nes, hebt gij Mij lief?
En daar staat Petrus dan, bij de zee van Tibérias, met drie
maal een verloochening op zijn naam. Ik ken die Mens niet.
Bij de eerste keer reeds moeten deze harde woorden, gespro
ken in de hof van de hogepriester, hem wel in de herinnering
zijn.geschoten. En met de klank van zijn eigen stem nog in
de oren zal hij de Heer' antwoord hebben te geven. Simon,
zoon van Johannes, hebt gij Mij lief? Tweemaal is het ant
woord: Ja, Heer', Gij weet dat ik U liefheb. Maar de derde
keer voegt Petrus er iets aan toe. „En hij zeide tot Hem:
Here, Gij weet alles. Gij weet, dat ik U liefheb" (Johannes
21:17)
Here, Gij weet alles! Het is het antwoord van de mens, die
zijn eigen onmacht erkent. Heer', vraag het mij maar niet,
Gij weet het veel beter dan ik het weet. Eens heb ik gezegd,
dat ik nooit aanstoot aan U zou nemen en C - hebt het er
varen: in een nacht driemaal verraad geplee
De vraag is bij Petrus niet opgehouden. Nog elke dag vraagt
de Heer' ons, en Hij noemt ons bij onze naam: Hebt gij Mij
lief? En daar staan we, met duizend-en-een verloocheningen
op onze naam. Laten we ons in ons antwoord maar niet uit
putten in verontschuldigingen of in hoogdravende betuigingen
van trouw. Laten we maar, met gebogen hoofd en knieën,
Petrus nazeggen en het mag opklinken als een noodkreet
uit ons hart: Heer', Gij weet alles!
Jaarvergadering Schoolraad
Tolerantie
Op gevaar af de schijn van kerkpoli
tieke voorzichtigheid op zich te laden,
wilde ds. Kuiper de twee groepen oproe
pen tot het beoefenen van de echt chris
telijke tolerantie, daarin bestaande dat
men zichzelf niet zoekt en niet verbit
terd wordt.
Ten laatste gaf ds. Kuiper het ad
vies om naast de talrijke conferenties
nóg een soortgelijk samenzijn te orga
niseren: laten de mannen van de con
troverse eens met elkaar praten oir
te komen tot een gemeenschappelij
ke gedragslijn.
Dat het niet onmogelijk is om daar
toe te komen, bewijst de generale sy
node. Zelfs bij scherp verschil leidt on
derling beraad daar tot overeenstem
ming. Omdat men zijn verantwoorde
lijkheid voelde. Pen en papier mogen
scherpe wapenen zijn op een afstand,
maar doeltreffender is het onderling ge
sprek en gebed.
JViets te roemen
de Roos, hoogleraar aan de Vrije Uni
versiteit met de mededeling dat de
welvaartsvermeerdering door de gere
formeerde kerken precies bijgehouden
maar niet overschreden is. In 1950 gaf
men gemiddeld 2,35 pet. van het werke
lijke inkomen aan de kerk; in 1960 was
het percentage nog steeds 2,35.
..De veelgeroemde gereformeerde of
fervaardigheid valt op de keper be
schouwd wel erg tegen", zei prof. De
Roos. „Alleen als men zich aan een an-
Het Tweede-Kamerlid J. A. van Ben-
nekom. de voorzitter der Vereniging
van Chr. onderwijzers, D. H. Dutmer,
de secretaris van Geref. Schoolverband,
Swagerman, ontbraken niet,
als de preaeses en de secre
taris van het college van curatoren der
Theologische Hogeschool te Kampen,
resp. ds. P. D. Kuiper en drs. L. ten
Kate.
Vele namen zijn niet genoemd. Maar
duidelijk is wel. dat men het afscheid
van prof. Dijk niet zó maar heeft laten
voorbijgaan.
schieten de gereformeerde kerken tekort
in het voldoende aankweken van offer
vaardigheid.
Welvaart en verantwoordelijkheid ho
ren bij elkaar. De kerk zal dit besef
moeten wekken en verlevendigen bij
haar leden. Zij zal er op moeten aan
werken, dat deze leden een toenemend
deel van hun stijgend inkomen moeten
afstaan opdat de kerk haar taak in de
wereld kan vervullen.
Op de eerste vergadering heeft ds. J.
Thomas, die belast is met de meer prac-
tische opleiding van aanstaande predi
kanten, enige informaties gegeven over
dit werk.
De tweede dag begon met een refe
raat van dr. A. Th. van Leeuwen, di
recteur van Kerk en Wereld te Drieber
gen over het Werelddlaconaat.
Deze voordracht kwam overeen met
de rede op de dies van Kerk en Wereld,
door dr. Van Leenwen gehouden, „We
relddlaconaat tussen economie en oecu
mene", waarvan wij indertijd verslag
hebben gegeven.
(Van een onzer verslaggevers)
Tegenover de opvatting van
sommige geleerden, dat de wes
terse beschaving sinds het mid
den van de 16e eeuw aan haar
ineenstorting bezig is, heeft de
Engelse geschiedfilosoof Toynbee
steeds volgehouden, dat aan elke
beschaving telkens weer een uit
daging wordt gedaan.
Daarop moet een antwoord ko
men. Wordt het juiste antwoord
gegeven, dan bloeit de bescha
ving door. Bij het verkeerde ant
woord treedt echter het verval
der beschaving aan de dag en
dat is niet meer te stuiten.
Zich losmakende van de weten
schappelijke opvattingen van
Toynbee, meende prof. dr. G. P.
van Itterzon woensdag in de alge
mene vergadering van de school
raad voor scholen met de Bijbel,
dat de uitdaging er inderdaad is
en dat het antwoord niet kan uit
blijven.
Als voorzitter van de Schoolraad
betrok prof. Van Itterzon deze vraag
op het terrein van kerk en school. Is
hier het verval reeds aanwijsbaar
door het antwoord, dat velen geven,
wanneer van hen gevraagd wordt
zich beschikbaar te stellen voor het
werk in de gemeente en ten dienste
van de school, namelijk een weige
rend antwoord?
de roeping, de verantwoordelijke
dracht bereikt ons en onze jeugd op «ie
dag van vandaag. In de tijd, die wij nu
beleven, is het voor onze rekening dat
wij antwoord geven, antwoord op het
Woord van God, en dat wij niet om
komen in de maalstroom van het le
ven, maar dat wij varen met een rech
te koers, met een vast doel: de komst
van het koninkrijk Gods".
Prof. Van Itterzon betoogde dat de
scholen met de bijbel bij het zoeken
van een antwoord een gewichtige taak
hebben. „Zonder geleerde woorden zul
len wij onze kinderen en daarmee ook
onze kerk een onschatbare dienst be
tonen, als wij op de ernst van het le
ven wijzen, dat wij nu van God hebben
ontvangen, als wij spreken van de rij
ke kansen, die Hij ons in dit leven
geeft en van de grote vreugde, die er
in ligt als wij Hem mogen dienen."
Achterstand v.g.l.o.
Bij de bespreking der algemene be
langen van het christelijk onderwijs,
vestigde de secretaris van de School
raad, mr. J. J. Hangelbroek, de aan
dacht op de achterstand van het voort
gezet gewoon lager onderwijs.
De heer Hangelbrock betreurde het
dat het v.g.l.o. bepaaldelijk bij het
christelijk onderwijs zo weinig groei
kracht vertoont. Scholen van dit type
ontbreken soms in vrij grote plaatsen,
en waar ze wèl bestaan wordt soms
overwogen om tot opheffing over te
gaan.
Met opheffing, aldus de heer Hangel
broek, is men op de verkeerde weg. Men
moet hierbij niet alleen rekenen met
het aantal leerlingen, maar vooral of
men de school op de juiste wijze heeft
opgezet.
Misschien kan men door het volgen
van een totaal andere koers tot grote
re levensmogelijkheden komen.
Bij de b.l.o.-scholen is in de christe
lijke sector de achterstand wel ingelo
pen. Maar het blijkt moeilijk te zijn
b.l.o.-scholen van bepaalde typen van
de grond te krijgen. Mr. Hangelbroek
noemde o.a. de categorie der moeilijk
opvoedbare kinderen en de slechthoren
den.
School-tv
In verscheidene kringen is gesugge
reerd dat de onderwijstelevisie niet
langer mag ontbreken. De heer Hangel-
broek deelde deze opvatting niet. Hij
vertelde dat de onderwijstelevisie op
gang komt, maar dat lilj het bij voor
baat oneens was met allen, die zouden
verklaren „wij kunnen niet wachten,
geen dag en geen nacht".
De secretaris sprak als zijn mening
uit, dat de wet op het kleuteronderwijs
herziening behoeft.
Honderdvijftig personen deden mee
aan het examen christelijk onderwijs
(vroeger: de na-acte)honderddertig
slaagden.
Prof. dr. S. D. Fokkema, hoogleraar
aan dc Vrije Universiteit, sprak over
de intelligentie der leerlingen.
Vrije Universiteitsdagen
dit jaar in Dordrecht
De jaarlijkse Vrije Universiteitsdagen
worden ditmaal in Dordrecht gehouden
op 4 en 5 juli. De wetenschappelijke sa
menkomst op 4 juli staat onder leiding
van prof. dr. F. de Roos. Referaten wor
den gehouden door prof. mr. I. A. Diepen
horst, dr. L. Bosch uit Amsterdam en dr.
J. Blauw uit Hilversum. Op dezelfde dag
vergaderen de dames van de vrouwen
V.U.-hulp. Voor haar staan toespraken
van zuster J. C. Groneman, de directrice
van de verpleegstersschool, en van me
vrouw M. J. van de Veen-Schenkeveld op
het programma, 's Avonds hoopt prof. dr.
G. C. Berkhouwer de bidstond te leiden,
die gehouden wordt in de Grote Kerk
van Dordrecht.
Als sprekers op de algemene vergade-
J".rngTT0p„5 ^uli 21Jn uitgenodigd prof. dr.
W. H. Gispen en prof. dr. C. C. Jonker.
Voorts worden causerieën gehouden door
ds. F J. B. Schiebaan uit De Krim over
de propaganda en organisatie, ir. C. A.
Doets uit Leerdam over de ontwikkeling
van de bouwplannen van de V.U. en
door mr. D. Schut over de studentenvoor
zieningen.
AL MEER dan eens heb ik opgemerkt dat de
hedendaagse stelling omtrent het onbegrip
der vorig-eeuwse kerk tegen de sociale ellende
geen hout snijdt. Natuurlijk geschiedde alles toen
op een meer bescheiden schaal, minder georga
niseerd. minder stelselmatig dan tegenwoordig.
Wat wil men? Het hele leven had toen een
langzamer schred: er bestonden vliegmachines
noch auto's. Het meisje en haar theologische
student zouden zelfs pas vele, vele jaren later
een fiets kunnen aanschaffen en de edele rijwiel
kunst moeizaam, met vallen en opstaan, mach
tig worden. Maar dat betekent geen moment dat
men in de negentiger jaren geen oog had voor
de armoe van de medemensl Misschien had men
daar in feite wel een persoonlijker oog voor dan
vandaag aan de dag. Persoonlijker omdat men
de naaste nooit naar een of andere instantie kon
verwijzen, maa beginnen moest met zelf de
handen uit de mouwen *e steken
De student en het meisje ontmoetten elkander
steeds vaker en ze ontdekten dat ze tenminste één
ideaal deelden: de erbarming over alles wat ver
kreukeld en vernield was. Hoe ze die ontdekking
deden ik weet het niet. Ik heb wel eens 'n ver
moeden daaromtrent gekregen. Tegenover haar
woning stonden de huisjes der armen. De wankele
huisjes rond een hoefstalletje en een armetierig
winkeltje. Allemaal rijp voor afbraak al zou het
nog meer dan twintig jaar duren eer al die rom
mel geslecht zou worden, de slootjes eromheen
zouden dichtgeplempt worden en de villa's en ge
bouwen zouden verrijzen, die deze oude buurt een
totaal nieuw aanzicht gaven. Maar ik denk zo dat
de theoloog merkte hoe goed dit meisje haar ver
re overbuurties kende en met hoeveel warmte ze
over hen sprak. Zó kan alleen iemand praten, die
de naaste werkelijk als naaste ervaart. En zij
merkte op haar beurt dat hij het voor deze uitge-
worpenen der aarde opnam.
Ze hadden in deze bewogenheid elk hun eigen
stijl en rhythme. Hij verwachtte het van preken.
van ontvangt de laatste maanden
In ieder geval: ze vonden elkander in één be
reidvaardigheid om mee te lijden. En juist het
feit dat ze dit mededogen op een zo eigen wijze
beleefden, trok hen steeds dichter naar elkander
toe. Héór leek niets heerlijker dan vanuit een
pastorie dit dienen van de naaste te mogen bewij-
van evangelisatie en van een strakke organisato
rische aanpak via Werkmansbond, en Geheelont
houding, en wat dies meer zij. Zij daarentegen
dacht in het kader van specifiek vrouwelijke hulp
verleningen: een pannetje soep hier, een vriende
lijk woordje daar, hoogstens voor de kinderen een
zondagschooltje met eens per jaar een dagje uit en
eens per jaar een kerstfeestviering. Daar is in la
ter jaren stevig de draak mee gestoken, maar ik
zie niet in waarom. Men ontmoette elkander toen
tenminste nog. Men zat niet ieder voor zich in
zijn voorname afzondering. Nü zijn we mededeel
zaam via ons belastingbiljet en we razen en tie
ren als we onze aanslag thuisbezorgd krijgen. Nü
volstaan we met een girootje indien we dat
tenminste nog schrijven, en ik moet zeggen dat
mijn girorekening daar niet zo bar veel blijken
Zo kwam de dag dat hij haar vragen zou zijn
vrouw te worden. Het was de dag. die van ouds
her daarvoor het meest in aanmerking kwam: He
melvaartsdag. Ze begonnen met naar het kerkje
buiten de stad te wandelen: haar zusje als toe
ziend voogdesse mee. Verrukkelijk als er kerkjes
buiten de stadskom liggen: het laantje erheen is
al een idylle apart.
Na kerktijd wandelden ze verder langs de brede
rivier over de hoge dijk. Ze behoefden niet angstig
te letten op naderend of achteropkomend verkeer:
er was geen verkeer hoe dan ook. Er waren en
kel de landelijke dreven en de lome bootjes op de
stroom. In de lucht zeilden wat schapewolkjes.
Zo arriveerden ze in het koffiehuis, dat op hoge
metalen poten in het water stond. Destijds was dat
café je van het; tegenwoordig is het ook niet
meer jedat: sic transit gloria mundi. Het zal er
wel stampvol geweest zijn en dat leidde ongetwij
feld de aandacht van het zusje af, nog daargela
ten dat vlakbij de grote raderboten plachten aan
te leggen en dat is altiid een spannende geschiede
nis. In ieder geval: hij kreeg de gelegenheid om
zijn beslissendste aller vragen af te vuren. En
jr'" Twee jonge mensen, die zich geven
de dienst,
dienstbetoon van da
