y
Blad
vrouw achter de
kerkelijke schermen
WILT EVEN WACHTEN
0pen
DAT
ZIT
ZATERDAG 3 MAART 1962
,Je moet er altijd zijn
We geven haar geen
stuiver meer...
We zouden met een romantische omhaal van woorden
kunnen vertellen hoe het vroeger was. Daartoe trekken we dan
zwarte veterlaarsjes en lange rokken aan, zetten natuurlek een
hoed op en betreden met stemmige gezichten het middenpad.
Kaarslicht speelt flakkerend met de donkere hoeken in het hoge
gebouw, de kachel gloeit je ruikt de turf en terwijl we
gaan zitten wordt de warme stoof al voor ons aangedragen. We
knikken en voelen na een tydje de behaag'lijke warmte uit
het testje door de zolen van onze laarsjes trekken. En terwijl we
ons tot luisteren zetten, denken we nog even, een beetje voldaan
wellicht, aan de stuiver, die we de stovenzetster in de hand
hebben gedrukt. Een stuiver dat is een heleboel, maar voor
•één keertje Ten slotte zitten we in de kerk en dan mag je
je zo nu en dan wel eens van een goede kant laten zien
pumps maar weer
aanschieten en de rok-
lengte terugbrengen
tot kniehoogte? En.
desnoods in hetzelfde
kerkgebouw, de voe
ten op de elek
trisch verwarmde
steunplank zetten? Even op
kijken als de koster ergens ach
ter door he» omdraaien van de
knoppen de schemer van de mid-
dagdienst door gloeilampen ver
drijft én...die stuiver maar in on
ze zak houden? De kosteres zou
immers niet weten hoe ze het
had als we en muntstuk in haar
hand lieten -glijden! 't Is alles zo
anders dan in de veterlaarsjes-
tijd. Turf: hoe ruikt het; een
stoof zetten we alleen nog maar
..te pronk" als we van oude din
gen houden en een stuiver, wel
die heeft zo'n waarde niet meer
We stappen er dus maar radi
caal van af, ofschoon...
Gastvrouw
Inderdaad: ofschoon....Want wie
de kosteres eens voor het voet
licht wil halen, ontdekt in heel
wat gevallen al gauw, dat zij nog
menigmaal evenals vroeger
de bescheiden figuur achter de
kerkelijke schermen is. Dit on
danks het feit, dat ze vaak meer
doet, dan wij ons wel, voorstellen
Goed. haar taak zal veranderd
zijn en het is wel eens nuttig om
daar even bij stil te staan. Voor
al nu heel wat nieuwe kerken, zo
wel in dorpen als steden, een cen
trum zijn geworden, waar jong en
oud óók door de week naar toe
trekken, is zij soms xosteres-
gastvrouw geworden. Zij zorg; dat
alles klaar staat als de bejaarden
op hun wekelijkse middag in een
van de lokalen gezellig bij el
kaar komen. Ze schenkt de thee
en praat wat met die en gene.
Een paar uur later heeft zij, sa
men met haar man, weer een an
dere zaal in gereedheid gebracht,
want óf de kerkeraad, óf de jeugd
club. óf de dameskrans, óf de
commissie van beheer, óf het
VAN BLOEM,'EN PLANT
Zet het mes in uw kamerplanten
Als U een plantenvriendin bent schrikt U natuurlijk van deze
moordzuchtige raad! En in gedachten ziet U misschien al Uw
troetelkinderen met brute kracht door ons onthoofd! En waarom?
Maakt U zich maar geen zorgen, Uw pronkjuwelen laten we
met rust, maar onze blik valt op Uw uitgepieterde Pelargoniums
(Geraniums), ül opgeschoten en vaak bladerloos, die met moeite
de winter gehaald hebben. En speciaal om U van de zomer weer
volop in de bloemetjes te kunnen zetten gaan we juist nü, begin
maart, de planten flink insnoeien!
Misschien zjjn
de toppen al weei
aan de groei, maar
de stengels zijn
ongetwijfeld kaal.
En troost U, die
bebladerde top
pen góan we straks
weer stekken, zo
dat U zich kunt
verheugen op een
vensterbank vol
bloeiende gera
niums! Een beetje
durf is er wel voor
nodig en toch is er
boord als U de
plant wat te ver
insnijdt. Een ge
ranium houdt van
lucht in het hart
en dus moet U
voorkomen dat de
nieuwe scheuten
naar binnen groei-
snijdt de top
af tot vlak boven
gericht scheutje
of uitbottend blad
oog. Zo doet U
met alle takken
en kijkt meteen of er we
model in de plant komt. Het
de bedoeling door deze snoc
beurt een mooie vertakte, bos-
sige plant te kweken, die
zomer een overvloed
men voortbrengt.
1 (le
Indrogen
De bebladerde toppen snijdt
U tot 10 centimeter lengte af
en verwijdert de onderste bla
deren. U laat ze enige uren
liggen om de wonden te laten
indrogen en steekt ze vervol
gens in potjes met bladaarde
en scherp zand mctselzand
Bepaald typisch is het dat bij
voorbeeld 5 stekken langs de
rand van een normale gera-
niumpot gestoken, eerder zullen
wortelen dan een stek apart in
een klein stekpotje. U zet ze
in Uw warme kamer voor het
raam. maar de eerste week
houdt U ze nog uit de zon. Ma
tig water geven op de aarde
en vooral niet gieten als de
aarde nog donker gekleurd is
en vochtig aanvoelt.
Deze Pelargonium zonale hy-
brida Friesdorf "s zomers van
onder tot boven ln het blad en
bloem, door haar begin maart
in te snoeien.
Verse aarde
Uw oude gekortwiekte plant
geeft U eerst verse aarde, het
zij bloemistengrond uit een plas
tic zak of beter nog een meng
sel van 2 delen bladaarde, 2
delen oude koemest en 1 deel
graszodengrond of fijne klei en
stevig aandrukken De pot voor
Uw T
®n matig gieten.
ze te ,veel blad
de bloei.
Bij hergroei wekelijks of om
de 14 dagen met kamerplan-
tenmest voeden. Meer en meer
voor frisse lucht zorgen en zo
mogelijk Uw geraniums half mei
naar buiten brengen en met
pot en al in tuin of bloembak
ingraven, waar de bloei over
't algemeen uitbundiger is dan
binnenshuis!
A. C MULLER—IDZERDA.
Als U geran:
geeft vorme:
ten koste 1
kerkkoor óf noemt u maar op. ko
men bijeen. In de keuken is zij
druk met de kopjes en de koffie
bezig en terwijl de koster nog
met stoelen sjouwt en asbakken
neerzet, schikt zij de schotels al
op een blad. Koffie...honderden
kopjes klaar zetten, inschenken,
afwassen...
Er altijd zijn
Vooral in het leven van me
vrouw A. van der Hammen-van
Spronsen speelt die koffie een be
langrijke rol. Toen wij haar op
een morgen eens opzochten in
haar woning naast de (Gerefor
meerde) Vredeskerk in een van
Den Haags nieuwe wijken, roken
we die koffie al. zodra ze de deur
opendeed. Schilders waren bezig
en die mochten toch wel een bak
je hebben. Maar 's avonds zou
een grote. Haagse schaakclub in
een van de vier zalen achter de
borden zitten, wat voor haar on
der meer het klaar maken van
zo'n 200 kopjes betekende Niet
alleen deze geurige drank, maar
nog zoveel andere dingen komen
er bij. In het éne uur, dat we bij
mevrouw Van der Hammen wa
ren, werd er vier keer getelefo
neerd en moest zij twee keer naar
de deur lopen, omdat er weer
iemand voor dit of dat op de
stoep stond. ..Eigenlijk moet je
er altijd zijn, van 's morgens
vroeg tot soms 's avonds twaalf
uur. Al die kleine en grotere din
gen, waar je samen voor moet
zorgen, maken de dagen van een
kostersechtpaar wel vol. Natuur
lijk. er zijn ook rustige momenten
en dan: je kunt je werk zélf in
delen. Als het maar voor elkaar
komt mag je zelf bekijken hoe je
het oplost. Maar vrij zijn we
eigenlijk nooit. Een van ons is
er altijd", hoorden we in deze
kosterij.
Met fleur
Een 45-urige werkweek en een
vrije zaterdag zijn er dus niet bij.
Trek daar echter niet de haastige
conclusie uit, dat mevrouw Van
der Hammen hier om treurt. In
tegendeel: deze grootmoeder van
(bijna) tien kleinkinderen doet
haar werk met fleur én liefde.
Nu de kinderen het huis uit zijn is
het fijn iets om handen te hebben,
verantwoording te dragen, je met
hart en ziel aan de kerk te ge
ven, in welke vorm dan ook. Het
lijkt allemaal zo bescheiden: zor
gen dat het schoon en netjes
blijft, dat alles loopt, dat er
steeds iemand is....een vrouw ach
ter de schermen zijn. Maar een
échte kosteres weet, dat het zon
der haar toch niet gaat.
Zoals ook mevrouw A. Lieffe-
ring-Bassa van de Hervormde)
Julianakerk aan de (Haagse)
Kempstraat dit weet. Voor haar
liggen de zaken weer anders. Was
de echtgenoot van onze eerste
gastvrouw een ,,full time" kos-
't Is jammer, maar
met inzenden van tips?
DE VOORRAAD IS TÈ GROOT
In haar ,,Open Brief" schreef Christine een aantal
weken geleden met een wat bang hart, dat ze van
daag of morgen alleen nog maar een paar krullen
van mij boven de tip post zou zien uitsteken Nog
even en 't is zo ver! Want het aantal op forse stapels
liggende brieven, geduldig wachtend op plaatsing in
onze rubriek, is de laatste maanden zó gegroeid, dat
ik er als 't ware niet meer overheen kan kijken. Dat
zou op zichzelf zo erg nog niet zijn. Ga op een hogere
stoel zitten en het lukt wel weer.
Het is dan ook niet om die
reden, dat ik U vandaag
vraag voorlopig een tijdje te
wachten met het inzenden
van uw tips. Het vervelende
is namelijk, dat een groot
aantal lezeressen vier tot vijf
maanden (soms zelfs nog
langer!) moet wachten eer
zij haar inzending op Blad-
Zij" tegenkomen. Vaak als
een tip-geefster denkt: ,J£r
zal wel niets van komen (of
misschien zelfs: „ook geen
vlotte krant, die van mij")
staat misschien die tip er in.
Vooral dat stempel: minder
vlot is natuurlijk niet zo
prettig.... Uw krant is zich
namelijk van het tegendeel
bewust: we kunnen er dus
echt niets aan doen. Maar
wel, namelijk door van nu
af aan uw tips in gedachten
te houden, ze desnoods er
gens op te krabbelen en te
wachten tot ..het weer kan".
U weet van soortgelijke
..stops" in het tip-verleden:
zodra de voorraad weer wat
is geslonken, zal ik u dat di-
rekt vertellen. Zullen we het
daar maar op houden?
„kerkbewaarster" om
dat haar man over
dag een baan heeft.
Zoals trouwens heel
wat kosters er iets bij
doen hetzij een aan
tal uren, een halve
dag, soms zelfs een
hele dag. Zo'n zes
jaar woont mevrouw
Liefering nu bij de
ze kerk en óók als je
het haar vraagt zou
ze deze bezigheden
niet meer willen mis
sen. Al betekent het
hier eveneens altijd
klaar staan, de zorg
hebben voor zoveel
kleine dingen. Het
zilver voor het avond
maal poetsen (de
meeste kosteressen
doen dit met een ze
kere eerbied!», in de
kerk achtergebleven
voorwerpen verzame
len én zenuwachtige
bruidjes gerust stel-
mige zwarte japon
de knielbank klaar en knikt de
bruid geruststellend toe. ,,Ik heb geworden, die
weieens een bruidje gehad, dat op het C.N.V. En
het laatst» moment bijna niet stuiver. Want al drukken
durfde. Ze voelde zich bijna ziek koster, noch diens
van narigheid. Kind zei ik, diep
zuchten, ja toe maar, nog eens,
heus, 't zal best meevallen" her
FAUSiA RISK werd het
Zonder vergif en
venijnige haarspelden
zet vóór de gezelligheid, thans is het
bond met een sociale inslag
angesloten bij
We zullen niet de haarspelden
uit onze „coiffures" trekken (af
gezien van het feit, dat we te
genwoordig maar weinig van die
spelden meer gebruiken.
noch links en rechts met onze
parapluics slaan als we onze
stem gaan uitbrengen. Wel nee,
we lopen of fietsen dat eindje
naar het stemlokaal, maken in
alle rust en hopelijk welover
wogen. dat ene hokje rood
en 't is weer gebeurd, zonder
dat onze gemoedsrust uit z'n
evenwicht is gebracht. Moet u
eens in Egypte kijken! Daar kan
het bij gemeenteraadsverkiezin
gen soms op complete strijdtone
len uitlODen. tenminste, in de
dorpen. Soms vliegt* men elkaar
zeer opgewonden in de haren,
terwijl het zelfs voorkomt dat
aanhangers van partij zus het
vee van tegenpartij zo proberen
te vergiftigen, waarna vaak ter
vergelding de „gifmengers" hun
de hand, in wezen zoud?n
ze die stuivers best kunnen ge
bruiken. Evenals vroeger net
het nog zestig ken! Ook 's avonds, ook vaak
zich laten
Toen zij pas aan
verbonden, waren
bruidsparen per jaar,
maar dik twintig.... En het aanta"!
te dopen kinderen loopt ook al te- Nierop
rug. „De tijd is té goed"
zaterdags, ook 's zondags.
Vijfentwintig jaar is de heer
koster, oud-boekhouder,
die donkere crisisj;
„De kerk, eigenlijk God, gedwongen aan te pakken, wat hij
hebben we voor een
gen blijkbaar niet
Aleen op Kerstnach:
stampvol...."
De secretaris
kon krijgen, is hij
r nddig. kosterschap gaan houden. Hij,
de kerk ook een full-timer, die o.m. de
kerkelijke administratie geheel
bijhoudt, heeft zich op het stuk
van salarisverbetering niet onbe
tuigd gelaten. De vereniging
heeft er zelfs bij de synode op
aangedrongen de koster de status
van „kerkelijk medewerker" te
geven. iets. wat niet kon worden
gerealiseerd. De heer Nierop weet
De kerk niet meer nodig
óók betekent een teruggang in
inkomsten. En hiermee halen
die stuiver ,u weet wel v
de dag. We doen dit sémen uiteraard bêstdaPde
Nieron. niet al- ken moeten
de Evangelisch smalle fi
de residentie, tersp;
met de
leen koster va
Lutherse Kerk
maar ook secretaris van de Prot.
Chr. Vereniging van Kosters in
Nederland, een „echt oecumeni
sche vereniging, want we hebben „Soms"
leden van 't meest orthodoxe af paalde echtparen
tot het meest vrijzinnige toe", baantje. De dominee
ker-
met vaak
ïancicie riemen. Een kos-
wordt echter ook wel-
vergeten, vooral als het te
bescheiden is om zelf de salaris
kwestie ter snrake te brengen,
o koster-zijn voor be-
het wilt doen, je zegt „ja'', want
het gaat om de kerk. je begint
enthousiast, knoopt de eindjes aan
elkaar en durft later eigenlijk de
mond niet meer open te doen",
weet hij uit ervaring. Natuurlijk,
heel wat kosters hebben vrij wo
nen, soms vrij stoken, licht, ver
warming en dit alles scheelt,
vooral nu de huishuren zo hoog
zijn. Desondanks blijft de finan
ciële kant Van het kosterschap
een gróót zorgenkind. Er zijn
geen vaste werktijden, geen rege
lingen, kortom, er is geen c.a.o.
't Zou moeilijk te verwezenlijken
zijn, maar de koster is er hier en
daar de dupe van.
Wiens schuld het is? Eigenlijk
de ónze. Een gemeente „draait"
immers voornamelijk oo wat wij
voor de kerk over hebben? En
hoe meer een kerk heeft, hoe
meer er ook te vergeven is.
Maar desondanks....: „ik vind
het enig werk" zegt mevrouw
Van der Hammen; „'t betekent
wat in je leven", zegt mevrouw
Lieffering,... Juist in déze tijd van
een zoveelurige werkweek is dat
wel eens hartverwarmend om te
horen. En naar ik hoop: ook om
eigen korenvelden in vlammen
zien opgaan!
Daarom te meer is het opmer
kelijk, dat in het plaatsje Omar
Mukram onlangs niet alleen al
les heel rustig verliep, maar bo
vendien voor het eerst in de his
torie van dit land een vrouw
als burgemeester werd gekozen.
Het is de sociologe Fausia Risk,
die hiermee een fraaie primeur
op haar naam bracht. Daar komt
nog iets bij. De verkiezing van
deze vrouwelijke burgemeester
krijgt namelijk extra accent als
men weet, dat verschillende
Egyptische dorpen nog een zeer
conservatieve instelling kennen.
De man is de baas, op alle fron
ten, zowel in het gezin als in de
gemeente, en hij geeft dan ook
immer de toon aan. Bovendien
wil het de traditie, dat meestal
iemand uit een der rijkste boe
renfamilies tot burgervader
wordt gekozen, waarbij kandida
ten beneden de vijftig jaar nau
welijks enige kans hebben.
Fausia Risk, die sociologie ge
studeerd heeft aan de universi
teit van Kairo deed haar maat
schappelijk werk op het Egyp
tische platteland evenwel met zo
veel overgave, dat de van natu
re wantrouwige boeren haar
spoedig volledig accepteerden
Zij leerde boerinnen lezen en
schrijven, gaf meisjes adviezen
inzake beroepskeuze cn wist de
boeren bij een installatie in een
nieuw gebied prima te helpen.
Dat er heel wat meisjes ver
pleegster, doktersassistente, win
keljuffrouw of sociaal werkster
zijn geworden, hebben zij aan
Fausia Risk te danken. Toen de
gemeenteraadsverkiezingen dan
ook in zicht kwamen was ieder
een het er over eens:- zij moet
ónze burgemeester worden. Ze
werd het, zonder vechtpartijen en
vee-vergj(ttigingen.Thans heeft
ze de zorg over 239 gezinnen en
een legertje van tweeduizend ar
beiders. Het is voor een Egypti-
1 zeer ongewo-
vertrouwt op
„haar" dorpe
lingen die haar eensgezind en
met volle overtuiging hebben ge
kozen. Met ónze verkiezingen in
zicht wilden we u dit toch even
vertellen, ook al worden bij ons
burgemeesters benoemd in plaats
van gekozen.
ne taak,
de toewijding
imnneQuin
met dokterstitel
Nu de mannequins ons, gehuld
in de nieuwste seizoen-creaties,
vanaf de krantenpagina's weer
aankijken, willen we heel even
een extra schijnwerpertje zetten
op een paar van haar. Als we dat
doen in het bekende huis Dior, Is
het met name opvallend, dat het
niet altyd Francaises zijn, die de
haute couture hier presenteren.
En dat, terwijl het toch bij uit
stek gaat om een „nationaal pro-
dukt".
Van de twaalf Dior-mannequins
komen er namelijk twee uit Ar
gentinië, een uit Australië een uit
Mandsjoerije, twee uit Zweden en
een uit Oostenrijk. Kijken we bij
Nina Ricci; zij heeft de beschik
king over drie Amerikaanse, twee
Duitse, een Zweedse, en Russi
sche, en een Italiaanse manne
quin. En bij Cardin treffen we
zelfs een Chinese en een Lap-
landse aan, terwijl de Italiaanse
Capucci, die thans in Parijs voet
aan de mode-grond tracht te krij
gen. er een Javaanse bij heeft.
De jeugdige Yves Saint Laurent
nam dit seizoen ook al buitenland
se mannequins, o.a. een uit Indo-
Maar de meest uitzonderlijke
figuur in de Parijse mannequin
wereld is dit voorjaar ongetwij
feld de ster-mannequin van Jac
ques Heim: niet zozeer vanwege
haar type. dan wel door het feit,
dat ze een doctorstitel meebracht
in de modesalons. Het is Pierina
Steinhauser. 27 jaar oud. Duits-
Braziliaans van afkomst en zes
talen sprekend. Ze heeft philoso-
ohie gestudeerd en was in Brazi
lië druk bezig met het opbouwen
van d? fraai academische car
rière toen Jacques Heim haar ont
dekte. Pierina zei niet „nee" cn
maakt thans qua type furore in
Frankrijk. Ze is „noordelijk" om
te zien, heeft blond haar, helblau
we ogen en opvallend lange be
nen. Dat steeds meer charmante
vrouwen van buitenlandse bloede
brood en soms nog wel iets
meer dan dat in een manne
quin-baan in de lichtstad zien,
v:nden overigens de Franse col
lega's allerminst prettig.
j^U zal ik ditmaal toch eerst
- eens gaan bedanken. Want
bijna ongemerkt druppelen er
brieven binnen van nieuwe vrien
dinnen en ln de gloed van mijn
betoog hier ln de krant vergeet
ik te vertellen dat ik hun brie
ven heb ontvangen en er blij
mee geweest ben. Hoe gaat dat:
je komt thuis, ik zal maar niet
zeggen van welke koude tocht,
want we zullen allemaal wel ge
klaagd hebben over de dagen
rondom het vorige week-end. en
we zullen het boodschappendoen
nok wel zoveel mogelijk beperkt
hebben en dan ls de post er
geweest. En zie, ook een enve
lop van de krant.
Nog met de mantel aan scheur
ik hem open en ha, daar Is mej.
Z., een oude getrouwe. Of ha,
een nieuwe vriendin. En telkens
geven wanneer? Ik hoop: bin
nenkort, en ben al blij dat je het
zo goed maakt tegenwoordig. Nu
nog de lente!
12
de radio nooit
Ik persoonlijk houd daar nog
van. Je hoort de klok tikken en ken moet
de hond zacht ademen onder de en aan
tafel. En zoals nu het klepperen I's) ga
de schrijfmachine. Dat vind nenkort
omdat u bang w.as dat ik
denken dat u me'opdreef. Ja,
i dat van essentiële dingen. Dat ik hierover gaat het als ik achter mijn ei
doorpraat, komt omdat ik respondents aankrabbel -
briefschrijfsters bedan-
ik fijn. je kunt zo lekker opschie- gen. Van die laatste twee schreef l°Pen jaar
le vi
„in" mag komen.
TAAT is oergezellig, want met-
een stroom ik vol gedachten,
en terwijl ik mijn mantel aan de
kapstok hang en aan het werk
ga, loop ik al met de briefschrijf
ster te praten en mijn dag is
gevuld met een blij gesprek, met
•eten dat er gelukkig ben-'
Maar vergeet niet dat het
hier overdag altijd lawaai is. kin
deren en vriendjes, komende en
gaande man. eten, theedrinken,
de telefoon. En ook 's avonds is
er toch nog koffie en „is er nog
een appel?" en „mijn huiswerk
is af, mag ik een glas hete melk?"
plus de verhalen! Nee, ik rust
graag 's avonds op dez,e wijze
uit, al was het alleen maar van
mijn temperament. Maar luis
tert u gezellig en vertel me er-
krijgen hoor. dat is de hele zaak
Aiet waard!
twee andere (de beide moet je vrolijk doen.
beloven dat zil zeer bin- Maar ook in uw brief. bij
krij- heel deze terugblik op het afge-
1 1zijn prachtige
AAN
hart
eenzelfde gevoelen zijn, met
we ons in deze tijd verbonden
weten, met wie we kunnen sa-
Ook bij uiteenlopende menin
gen kan dat zo zijn. Dan zie je
een nieuw gezichtspunt, en. als
het goed is. zie je dan het leven
rijker Dat vind ik bij het ouder-
worden iets boeiends: altijd weer
ontvouwt het leven zich. er is
geen gedachte die doodloopt.
Zo is bijkans iedere brief wel
kom. He1 is mij nog nooit over
komen dat ik bij de aanblik van
de envelop zei: o grut. daar heb
je die weer. Zelfs niet bij u.
mej. Z., al bent u vaak bevreesd
dat ik er eens genoeg van zal
krijgen. U schrijft maar hoor!
Alleen, en dat geldt niet alleen
u maar ook anderen, moet u niet
vragen of ik dit of dat hoorspel
gehoord heb en wat ik er van
dacht want ik hoor nooit hoor
spelen. noch zie ik t v. 's Avonds
is het bij ons altijd stil, ik schrijf
of studeer, en als ik eens zit te
naaien, is er wel een ander in de
kamer die stilte behoeft. Tussen
lijk dank voor uw fijne brief.
Zoiets, zo n betuiging van meele
ven. komt toch altijd weer onver
wacht. en doet me goed. Wat u
schreef over: och. ik hoef niet
te schrijven als ik een probleem
heb. ik vertel het God. cn dan
is het zo'n probleem niet meer
en de rust in uw hart daarna,
kan ik volkomen onderschrijven.
Maar het vraagt soms een leven
te
nng
tij-
de kortste moet
God niet voor ieder-
e. De korste weg moet
ieder voor zich léren, en dat is
voor sommigen wel eens een har
de zaak. En dan wat is rust. Ieder
van ons zal dat anders omschrij-
zeggen hoezeer geven
ik u Dcwonaer in uv. werk. Ik
woon tegenover u. al hebt u dat
nooit bemerkt. Maar ik zie u el-
kc dag. Wat een mooi werk doet
hoogten, komt de gedachte
de rust boven: het belangrijkste
wildvreemde m uw leven is u geopenbaard, en
zie eens, hoe nu schier alles u
rijker maakt, zelfs afstand, zelfs
ver-a f-zijn is verslagen. Moge het
zo blijven of liever: moge het
altijd weer zo worden dat u de
kortste weg naar de rust vindt.
En tot spoedig hoop ik.
En u, mevr. M., wat een pret
tige kennismaking. Voor mij nog
een kleine sensatie extra Want
de persoon over wie u me schrijft
naar aanleiding van oen Open
Brief, woont dichter bij u dan
bij enig andere mij bekende brief-
vriendin. Hoe bestaat het.
ik heb
van gehad. En verder was ik het
roerend eens met alles wat u
schreef. Wat kunnen we veel
dragen als we kunnen rusten.
Want uit je zelf kun je nooit zeg
gen, als je jong bent: de jaren
van mijn huwelijk dat ik ziek
„ik was en a^es uit handen
toezien hoe
openbaart, zo zou bij rust 1
gen zijn dat het leven zich toe
vouwt. Bij de essentie, bij de
kern van de zaak: de liefde,
daar vallen alle vouwen samen.
Liefde is rust. Alle liefde. Woor
den. in liefde tot iemand gespro
ken. kunnen die rust geven. Een
glimlach
werk dat zij dag
mogelijkheden richt, essentieel te maken heeft
kinderen na hun dagtaak
werk op zich namen behoren
tot de mooiste van mijn leven.
Natuurlijk is dat soms moei.
glimlach, dat ''Jk- Als het niet moeilijk
de liefde die tot was het ook nooit mooi,
allebei Tussen die twee: mooi
JR l. moeilijk, ligt het sleutelwoord
p het oog onopvallende dat teweegbrengt wat het inhoudt:
rust. U beterschap gewenst.
moed En dan tot schrijfs al-
met de kern
vraag me wel eens af of
wel ooit genoeg doen
hoe belangrijk het is
ren om ons heen duide
ken hoe nodig zij
zij bijdragen tot de
Met de andere I. zou ik deze
Icn?" beseffen /O ft y
gewekt goedenmorgen. Dat zijn onuitputtelijke gedachte
ook in leer gebonden boeken
knappen zeer op door een be
handeling met rauw (geslagen)
eiwit, schrijft de heer J. A.
R. Feters uit Dordt. Nog iets
inct betrekking tot eieren:
NIET IN' DB KOELKAST
Wist u, dat u eieren beter
niet in de koelkast kunt
bewaren? Vooral eieren, die
in zo'n speciaal rekje in de
deur van de kast worde:, op
geborgen i zoals meestal het
geval is) schommelen maar
heen en weer als de kastdeur
wordt geopend, terwijl ze daar
naast aan temperatuurwisselin
gen worden blootgesteld. En
dat is allemaal niet zo best
IIUTAGAS
Voor haar die op butagas
koken en tegen etenstijd ont
dekken, dat de fles leeg is,
zegt mevrouw Moerland uit
Hazerswoude: leg de fles op
z'n kant en negen van de tien
keer krijgt u de aardappelen
wel gaar.
ZILVER OPHERGEN
Als iet niet dagelijks ge
bruikte deel van uw tafelzil
ver tijdens onverwacht bezoek
tevoorschijn moet worden ge
haald. is het vervelend als u
het eerst uitgebreid moet gaan
opwrijven, soms zelfs poetsen.
Hebt u evenwel uw gepoetste
zilver in een grote plastic zak
bewaard en deze netjes opge
rold. dan is het direkt te ge
bruiken weet mevrouw A. Bel-
graver-Broekstra uit Oegst-
geest uit ervaring.
genaamde koudgreep levert
geen pijnlijk brandgevaar meer
op. als u een stuk gummi
waterslang (géén plastic) in
de lengte doorknipt en dat
om het handvat klemt. Het
gebruik van panlappen wordt
zo overbodig, aldus mevrouw
N. Rcgoor-van Kossum uit
Oud-Beijerland.
API
Bij het maken
moes is volgens mevrouw II.
Ilanewijk uit Rotterdam het
meekoken van een paar hand-
Ëeren zeker aan te bevelen.
e smaak wordt beter cn u
hebt minder suiker nodig.
ZOUTLOOS
Als een van de huisgeno
ten zoutloos moet eten kunt
u alles in één keer koken. U
stopt de aardappelen of groen
ten voor één persoon in een
njeuw plastic zakje en kookt
de inhoud met zakje en al in
de pan mee, zo luidt dit idee
van^ mevrouw C. W. B. uit
OP Z'N" PLAATS
Ceintuurs om damesjapon-
nen willen nog wel een. op
kruipen. Mejuffrouw J. M. Lan-
gejan uit Oud Beijerland heeft
op dit punt een suggestie.
Naai op de tailleband een
trensje (niet al te klein) en
haal daar, voor de ceintuur
wordt gesloten, het pennetje
van de gesp door. De cein
tuur blijft dan keurig zitten.
IMtOOG-PIIODII.EMEN'
Er zijn in de tip-rubriek
in de loop van de tijd al ver
schillende dingen verteld over
drogen van de was binnens
hui Mevrouw II T. van der
Pol-IIulzinga uit Den Haag
heeft ook een goed idee. Schroef
aan de binnenkant van twee
kastdeuren bovenaan kleine
haakjes. Zet de deuren
('s avonds b.v.) open. span
er waslijn tussen en hang uw
spulletjes op. De volgende
morgen is het goed meestal
droog en bij gesloten deuren
ziet niemand iets van deze op-
IIOKKEN OPHANGEN
Aan de vele foefjes rok
ken in de kast op te hangen
voegen we er vandaag nog
eentje toe van mevrouw A.
Gijzenij-Elkcrbout uit Leider
dorp. Maak twee schroefoogjes
aan do binnenkant van de
kastdeur en hang daar de rok
ken aan de lusjes aan.
OVER DB LIJN
grote wol-
Het spoelen
len dekens is ,,CCI
karwei. Daarom hangt me
vrouw Van de Water uit
s-Gravenzande de dekens op
de drooglijn (of kloprol) in de
tuin en zet er gewoon de wa
terslang op. Al spuitend wor
den de dekens sop-vrij, terwijl
het kreuken door wringen ook
wordt tegengegaan.
AANSTEKER VILLEN
Naast de verschillende
reeds genoemde vloeistoffen
cm aanstekers mee te vullen,
dit keer een tip op dit gebied
van mevrouw Van der Sluis
uit Dordt, die eau de cologne
nog prettiger vindt dan binzi-
'T IK JAMMER, maar
dus met bijkomstigheden
nadere omschrijving willen
