FRONTTAAL
Profetie
duello
BEAT-GENERATION:
"Ruimte
voor ons....
vlucht
in de
werkelijkheid
WINDKRACHT IO
ZATERDAG 24 FEBRUARI 1962
Sinds de verschijning in Ne
derland van twee romans van
Jack Kerouac, „De onderaard-
sen" en „Op weg", bestaat er
hier een groeiende belangstel
ling van de zogenaamde „beat-
generation". Omdat men een
beatnik vaak gelijkschakelt met
een nozem, omdat de omslag
van „Op weg" vermeldt dat de
beatnik a-moreel en anti-intel
lectueel is en geen emoties
kent, omdat het aantal misver
standen omtrent de beweging
via deze (slechte) vertaling
waarschijnlijk eerder groter
dan kleiner is geworden, leek
het ons gewenst een pagina
over dit onderwerp samen te
stellen.
Over de literaire aspecten
schreef Arie Gelderblom, over
de filosofische achtergronden
Hans Kreuzen. Verder vind je
op deze pagina enkele verta
lingen en de gebruikelijke duel-
loog.
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
BEAT
■liimui
In dezelfde tijd, dat hier in Nederland een dichter als
Lucebert poëzie-voordrachten hield en daarbij glazen water
over zijn hoofd uitkeerde onder het mompelen van het
woord „herfst", in het begin van de jaren vijftig dus, droeg
men in de Verenigde Staten hier en daar poëzie voor tegen
een achtergrond van jazzmuziek, de zogenaamde „jazz-
canto". Deze noviteit richtte voor het eerst de aandacht
van het grote publiek op de
artistiek-filosofische bewe
ging die men de beat-genera
tion noemt.
De oorzaken van deze nieuwe
opbloei van het middel-eeuwse
va-,'antcndom liggen voor de hand.
Zij zijn gegroeid in en na de tweede
wereldoorlog, toen „the american
way of life" zijn top bereikte, toen
de materiële welvaart van de
doorsnee Amerikaan een dergelijk
hoogtepunt bereikte, dat zijn mo
rele standaard wel moest dalen.
Het begin der beat-generation is
dan ook te verklaren vanuit een
soort onbehagen over de bestaande
toestanden en een afkeer van de
donkere zijde der welvaart. Het
is niet toevallig, dat (in de boeken
tenminste) het enige bezit van de
beatnik bestaat uit een rugzak met
daarin slechts het absoluut nodige
en dat de meer gezeten soort
(„gezeten" in zijn letterlijke be
tekenis) hoogstens in het bezit is
van een pick-up met wat jazz
platen en een bongo-trom.
Terzijde der horde
Vanuit deze vlucht uit de maat
schappij in het bohémien-schap
moet ook de verering gezien
den die de beats hebben vooi
twee profeten: Dylon Thomas, de
dichter uit Wales, die zich tijdens
een tournee door Amerika heeft
doodgedronken en Charlie Parker,
elt-saxophonist en pionier van de
bop. die stierf aan de gevolgen
van heroïnevergiftiging. Beiden
stonden én in hun leven én in hun
kunst terzijde der horde, beiden
stonden ook min of meer in con
tact met de beat-generation, hoe
wel dat iets is dat vele mensen
liever vergeten. "(Kenneth Rex-
roth).
Evenals bij het woord ..Jazz
weet niemand wat ..beat'' eigen
lijk wil zeggen. Burroughs zegt er
mee begonnen te zijn en leidt het
af van de jazz. de polsslag van de
jazz-beat zou dan ongeveer op
netzelfde neerkomen als de hart
slag van de beatnik. Jack Ke
rouac zegt dat hij het heeft ver
zonnen en leidt het af van het
woord ..beatitude" zaligheid.
Volgens een derde moet het woord
letterlijk worden opgevat en be
tekent dan geslagen. Na de lan
cering van de eerste spoetnik
kwamen enkele dagbladen al
gauw met het woord beatnik. Wèl
van Kerouac afkomstig is de term
..subterraneans" (onaeraardsen).
Zo genoemd omdat zij zich mees
tal ophouden in de kelders van
Los Angelos San Francisco en
Greenwich Village "de artisten-
wijk van New York). Hoe het ook
zij het woord „beatnik" heeft op
het ogenblik in ieder geval zijn
betekenis verloren en men ge
bruikt het om een bepaald type
aan te duiden: een knaap met een
baard, sandalen. spijkerbroek.
Jazzplaten en een exemplaar van
„Howl'.
Beatnikspoezie
In de beginperiode van het
zoeken naar eigen achtergron
den vond een proces plaats dat
van vrij grote betekenis is ge
weest voor de verspreiding van de
Ideeën der beatniks. De inzet van
dit proces was de hierboven al
genoemde bundel ..Howl and other
poems" van Allan Ginsberg. Het
titelgedicht is een der beste voor
beelden van de poëzie der beat
niks. Het begint met de reeds nu
legendarisch geworden regels „I
saw the best minds of my gene
ration destroyed by madness,
starving hysterical naked". "Ik
zag de beste geesten van mijn ge
neratie verwoest door waanzin,
hysterisch naakt hongerend
De gemeenteraad van San
Francisco verbood het werk om
dat ze het „ontuchtig en obsceen'
vond. Het gedicht werd door di
verse vooraanstaande literatoren
verdedigd en in zijn uitspraak zei
rechter Clayton Horn: „Er kan
geen formule voor het leven ge-
feven worden volgens welke
edereen gelijk handelt of past in
een zeker patroon. Er is niemand
die precies denkt zoals Iemand
anders. Wij zijn allen gemaakt
van dezelfde stof maar volgens
een verschillend model. Zou er
nog enige vrijheid van drukpers
Bljn 1
anderen in een geestloze en onge
vaarlijke reeks euphemismen?
Een auteur moet reëel zijn In
de behandeling van zijn onderwerp
en het recht hebben zijn gedach
ten en ideeën uit te drukken in
eigen woorden".
De gedachten en ideeën van
de beat-generation zijn, ondanks
de wijze woorden van de rechter,
echter minder gemakkelijk in
woorden uit te drukken dan het
lijkt. Minder gemakkelijk, omdat
de beat-generation weliswaar een
beweging is met een eigen idi
oom, eigen profeten (Thomas en
Parker) en zelfs een eigen bijbel,
als we de geschriften van Kerou
ac zo mogen noemen, maar geen
vereniging met een vast omschre
ven patroon van normen en maat
staven.
Sterker nog, volgens Seymour
Krim is de beat-generation hele
maal geen beweging maar een
houding, een levensbewustzijn dat
zich uit in het zoeken naar
„kicks", het zoeken naar de
schok die het leven, waard maakt
geleefd te worden. Deze „kicks"
(een uitdrukking uit het jargon
van de verdovende middelen ge
bruikers) kunnen allerlei vorm
hebben: jazz.- marihuana, hero
ine, sex, poëzi
Zenboedisme
Dit levensbewustzijn is ook
oorzaak van een sterk religieus
besef bij vele beatniks. Soms in
de vorm van een soort anti-ker
kelijk christendom, een mengsel
van Camus, Teilhard de Jardin en
eigen opvattingen. Vaker nog die
boeddhistische zijtak waarmee
men sinds het dadaïsme in het
westen coquetteert. het Zen-boed-
dhisme. Volgens Bert Schierbeek
'n zijn essay „De tuinen van
Zen" is de doelloosheid van het
leven het voortdurende thema
van Zen. Doelloosheid dan opge
vat als conceptieloos leven. Ook
zijn ontboezeming „Zen is voor
een leven lang. Het is de oceaan
oversteken op een riet, het is
theedrinken, ademen en door vi
sioenen bezeten zijn.' het eenzaam
als een waanzinnige door de lan
den trekken, praten met een
boom" is kenmerkend voor zowel
Zen als voor de beatnik die liftend
dwars door Amerika trekt. Op
zoek naar zichzelf. Of, zoals Ke
rouac antwoordde op de vraag
God. Ik wil dat God mij zijn ge
zicht laat zien".
Dit zoeken naar de bron van
het leven zelf, heeft kunst van
formaat opgeleverd. In de ro
mans van Kerouac en Holmes.
De gedichten van Corso, Ginsberg
en Howard Hart. Het toneelwerk
van Edward Albee en Jack Gel-
ber is het zoeken naar contact
(al is het maar met een hond, zo
als in „the zoo-story" van Albee)
telkens weer het centrale thema.
Wij kunnen daarom de beat-gene
ration niet zomaar afdoen als en
verlate vorm van bohémien-schap.
De beatniks zijn de schuldeisers
van onze samenleving. Iedere
bom-aanslag, ieder geweigerd
dubbeltje voor een anti-hongerac
tie maakt die schuld groter.
HANS KREUZEN
Beste M.,
Zo nu en dan merk ik, on
danks het „geestelijke lopen
de band werk", dat het leven
tn dienst vele wisselvallighe
den met zich meebrengt. Nau-
welijs was ik tussen de groe
ne lakens vandaan en „Gene
zen verklaard" om maar
eens een keer literair te doen
toen er een grote bivakoe
fening voor de deur stond.
Een dergelijke actie is nooit
een pretje, vooral als die in
de bitterkoude januarimaand
moet gebeuren. Het overnach
ten in een klein tentje, van
de bikkelharde grond geschei
den door een miniem grond
zeil, is voor velen reden ge
noeg in luid gejammer uit te
barsten.
Het ergste tijdens zo'n oefe
ning zijn de talrijke ver
nuftige vondsten, die dienen
om de tegen-wil-en-dank-kam-
peerders zelfs des nacht uit
hun slaap te houden.
De eerste nachtoefening be
stond in het opsporen van
vijanden in een stikdonker
bos. De beschikbare man
schappen werden daartoe in
twee groepen verdeeld: de
vijand (allen herkenbaar aan
een onfatsoenlijke vechtpet)
en de eigen troepen met een
nog onfatsoenlijker helm op
het hoofd). De vijand werd
onder pressie van de ene naar
de andere kant van het bos
gedreven, alwaar de helmdra
gers in de aanslag klaar la
gen om hen het wachtwoord
af te dwingen. De tegenstan
der, die door de natuurlijke
hindernissen in het woud en
de hem in het gezicht zwie
pende twijgen murw was,
moest vertwijfeld het ant
woord schuldig blijven. Groot
was de vreugde in het eigen
kamp. Snel en vakkundig
werd de vermetele ontwapend
en in triomf als krijgsgevan
gene weggevoerd.
We lachen er om als de
schertsindringers hun geweer
met tegenzin op de zanderige
bosgrond laten vallen. We we
ten wat ze denken: „Morgen
weer extra schoonmaken". Ze
zoeken een stukje schoon mos
en vleien het geweer er zacht-
kens op.
Later in de nacht als de
zwarte hemel vol geblazen
wordt met het schrille geluid
van tirailleursfluitjes en er
overal rode en witte lichtko-
gels als tentakels naar boven
schieten, is de voorzichtigheid
weg. Nu is het alarm'.'.
Slaapdronken waggelt ieder
naar zijn plaats en ploft
zonder te kijken waar
Sissend sproeit het vuur in
wijde bogen over de roerloze
bomen. Een maan staat boven
de bosrand onaandoenlijk te
schijnen en verder weg nog
parelen de sterren.
Op de aarde (of er in) krui
pen denmensen. Hun blik
reikt niet verder dan het ro
de vuur van de kogels, hoger
zien zij niet. en ook ik lig met
mijn neus in de kruimelige
grond.
Zo zijn we dag en nacht in
de tveer om het geestelijk en
lichamelijk goed van alle
mensen die rustig slapen te
garanderen. Gij allen die dit
leest of hoort: Weest dank
baar en sta uw plaats in bus
of tram voor éénmaal aan
hen af. Zij zijn altijd herken
baar aan de schuins aflopen
de pannekoek muts en de ho
ge rijglaarsjes. Op uw welwil
lend gebaar zullen zij u we
nend van emotie toeroepen:
Tot over veertien dagen'.'.!
DPL. SLD.
Van tijd tot tijd zijn er menser
die zich afvragen welke maat- en on
staven wij aanleggen bij de be- motto
oordeling van een gedicht. Van wij reden ernstig
tijd tot tijd pogen wij in de duel- de waarde
loog duidelijk te maken welke dukten.
die maatstaven zijn, of belichten De eisen die wij hiervóór aan
in ieder geval een aspect van het een gedicht stelden, betekenen
geheel van normen waarmee wij echter niet dat
bij de beoordeling
op het papier kwakken
dit toezenden onder het
gedichten" dan hebben
te twijfelen aan
deze huisvlijtpro-
BEATNIK
Hoe-wel de beats, wat hun Ideeën
betreft, min of meer een eenheid
vormen. Is het zeer te betwijfe
len of buiten deze groep geen let
terkundige voortbrengselen ont
staan zijn die evenzeer afbreuk
deden en tekeer gingen tegen de
ongevoeligheid en conventionali
teit van vele burgers the squa
res die nog geloven, dat twee
op een volgt, dat een geen een
Is en twee gon twee.
Want terwijl een jonge Ameri
kaanse moeder schreef over ccn
stuk van een der beats: „Zo liep
ik en las, en las als iemand die
stervende was, elk woord etend,
gulziger naarmate het paste In
de leegte van mijn onzegbare
pijn", ontwrichtten jonge Russen
o.a. Evtoesjenko met zijn gedicht
Babi Jar. de er met hamer en
sikkel ingeslagen meningen van
Sow jet-lezers en schreef de jonge
Engelsman Colin Mac Innes een
boek. dat zelfs .beater than beat"
genoemd Is.
Do literatuur van de Beat Ge
neration moet men dus niet be
schouwen als een aparte golf ln
de ieer uitgestrekte zee van taal.
maar als een deel van een golf
en wel een golf ln de storm bij
windkracht 10 gegrond op:
„Against the ruin of the world,
there is only one defense, the crea
tive act", hier dus de schrijven
de handeling. Men moet echter
niet vjrgetcn. dat iedere druppel
van een golf zijn eigen zoutgehal
te heeft, een gehalte, dat afhangt
van meerdere klimaatsfactoren
(over de literatuur
van de beats)
r het artikel van Hans
Proza
b.v.
Ke-
Bij het lezen
rouac's „On the Road" kan mcu
niet aan het gevoel ontkomen,
dat men ergens naar toe moet,
hoewel het bijna te laat is. men
bladzijde uit heb-
dit i«
ben, voordat hij 1
niet uit nieuwsgierigheid.
De zinnen volgen elkaar op. dan
send („swinging") door de vele
keren „en"; alles stroomt, een
onuitputtelijke bron. waaruit wa
ter opborrelt of liever opspuit,
steeds ander water, of hetzelfde,
dat weer in de bodem was ge-
zakt.
Alles gebeurt tegelijkertijd:
„Het leven gaat voort. In de ste
gen van Philadelphia luisteren
mannen naar de cricketwedstrijd
en gaan naar buiten en doden hun
vrouw. In de straten van Balti
more, alle hetzelfde met witte
stoepjes, is iemand stervende. Al
les gaat door: „We moeten di-
rekt gaan en niet stoppen voor
dat we er zijn." „Waar? Ik
weet het niet, maar we moeten
gaan". Vooral uit het eerste ci
taat van Kerouac valt de over
eenkomst op met de poëzie van
Dylan Thomas, wiens poëzie een
';rachten was geboorte en door aan
elkaar te koppelen, een lichaam
te vormen, dat tegelijkertijd uit
bloed en steen bestaat.
Hierdoor en doordat hun leven
•ot doel heeft de oorsprong van
alle energie en spontaneïteit te
vinden, kan het schrijven van de
beats niet anders dan spontaan
zijn. De filmster James Dean, die
ook beat-adspiraties had, zei eens:
„De mens is niet in de eerste
plaats een sociaal dier. een slacht
offer of een produkt. Eigenlijk is
schrijven zij .Echter om deze ener
gie tot zijn recht te laten komen,
moet men zichzelf eerst bevrij
den van de ondraaglijke lasten
buiten zichzelf; zichzelf proberen
te begrijpen. Clellon Holmes,
schrijver van „Go" en „The Horn"
zegt letterlijk: zichzelf aftappen.
?as daarna, als men dus naakt
tegenover het leven staat („All
what we want is nakedness" AI-
'en Ginsberg) kan men zoeken
naar waarden in het leven.
En terwijl de beats schrijven,
bevrijden ze zichzelf en schrijven
jit deze bevrijding verder, soms
zelen, van nadenken, kan een ver
lies op zichzelf betekenen. Voor
hen is de geest de engel van de
dood. De intelligentie die bij de
beats levensintelligentie is, moet
in het schrijven besloten liggen,
zonder dat deze tijdens het schrij
ven wordt gebruikt. De woorden
moeten plotseling uit de pen bar
sten. Geen wonder, dat de woor
den meestal kort zijn en alles zo
veel mogelijk „glijdt". Hierdoor
ontstaat soms een aparte taal die
niet gedacht kan worden, maar
die er is, existerend als de beats
zelf, soms ook echter werkt deze
taal ten kwade, b.v. In Viss of
Enal, ook van Kerouac. Er zijn
dus, ook wat schrijfwijze aangaat,
overeenkomsten aan te wijzen
met de jazz. die ze ook veel in
hun boeken beschrijven. Vooral
met de bop, waar ademhalen on
der het spelen net zo gehaat
werd als nadenken tijdens het
schrijven bij de beats.
Sentiment, poezie
en invloeden
Als nadeel van de literatuur
der beats wordt wel beweerd, dat
ze sentimenteel is. Maar heeft de
sentimentaliteit van een kind, dat
in een weeshuis zit en twee pop
pen gebruikt als symbolen van
zijn vader en moeder nog een ne
gatieve betekenis? Want ondanks
die twee poppen heeft het kind
nog de moed om naar waarden
te zoeken, waarden om te ade
men en om niet ten onder te gaan.
Voor de poëzie van de beats
geldt hetzelfde als voor het proza,
miscshien nog in sterkere mate.
Alles wat hun gevoelens in be
weging brengt, letterlijk: alles
wat huilt, moet gezegd worden,
hoe onpoëtisch het ook lijkt en
hoe onredelijk het ook moge klin
ken. Evenals bij het proza ver
telt de schrijver alleen wat hij
weet en wat hij ziet, wat dus wer
kelijk is. Niet wat men na lang
nadenken werkelijk zou kunnen
maken. „Say it. no ideas but in
things", schreef William Carlos
Williams eens.
Ondanks dit bereiken de beats
af en toe een opvallende muzika
liteit, b.v. Ginsberg in „Howl"
met o.m. de regel „Where you
imitate the shade of my mother".
Andere bekende dichtbundels zijn
„Kaddish", ook van Ginsberg.
,,A corney Island of the Mind"
van Lawrence Ferlenghetti. „Gas
oline" van Corso en „Mexico
City Blues" van Kerouac Opval
lend in deze bundels is de span
ning die men af en toe bereikt,
het uitzetten van woorden in de
woorden en het verzet tegen de
samenleving, dit laatste nog meer
het proza.
tvij hebben lang genoeg
de hemel afgetast
vingers gebrand
wij hebben lang genoeg
handen uitgestoken
ogen geschroeid
nu is een tijd van
harde ivoorden
ik mij en toch
H.gedicht „dus"
jmoeilijk, steriel of ernstig moet
dicht rekening houden. Wij gaan zijn. Uit het volgende gedicht
dan van de veronderstelling uit van Erick A. van der Ree uit
dat het mogelijk is een gedicht te Rotterdam blijkt het tegendeel:
beoordelen en menen tevens dat
onze beoordeling juist is. Dit laat- Iets van jou...
ste is niet zozeer een gevolg van Het zijn jouw woorden misschien,
een misplaatst gevoel voor sub- Of jouw ogen.
jectiviteit, noch van het idee dat Maar het is
wij uit een veelheid van mogelijk- Iets van jou.
heden de beste keuze doen. Zij Ik heb het gemerkt,
is gegrondvest op datgene wat Dagen lang.
men in het algemeen pleegt aan Morgen is het jouw neus mis»
te duiden met gezond verstand, schien,
Dat wil zeggen: een der eerste Of jouw mond.
eisen die wij aan een gedicht stel- Maar het is
len is nauwkeurigheid, exact-
heid. Gedicht is afgeleid van ver
dichtsel. De dichter zegt dus dat
gene wat hij denkt, voelt, etc. zo
„dicht", dat is zo scherp moge- Het gevoel dat hier wordt ver.
iiik. Er is voor hem na dit tolkt zal iedereen die wel eens
„scherpste punt" van het gedicht <ï;»eest), met vreemd
geen verder zeggen denkbaar.
Terecht zegt Vroman dus:
der gedicht dat jk schrijf is 5e Mank en" een fietsbel
reik een een straatsteen, is een fre-
grootste Quent voorkomend verschijnsel.
Dit gevoel heeft Erick op een
voudige wijze meegedeeld. Zijn
verbeeldingskracht is hier nauwe
lijks aan het werk geweest, het
lijken een aantal eenvoudige con
stateringen. De poëtische span
ning zit hier dan ook meer in do
herhaling van bepaalde woorden,
een „refrein" zelfs („maar het is
iets van jou") en in de evenwich
tige vorm, dan in een briljante
vondst, een treffend beeld. Der
halve zouden wij Erick, mede
met het oog op zijn andere ver
zen. de raad willen geven het niet
teveel te zoeken in „parlando".
Eenvoud is het kenmerk van het
ware, maar is niet synoniem met
simpel. De waardevolle functie
die rijm, beeldspraak en allitera
tie kunnen hebben wordt hier te
veel verwaarloosd.
laatste, is mijn dood"
Als wij nu zien met
gemak sommigen de
voorkomen. Het herkennen
"ïêl iets van de geliefde in een
s "het lekeurige voorbijganger.
slechts in deze
houding:
verbrande vleugels huiverend
zonder kleren van
jij jouw en maar
wil ik je ontmoeten
blind geworden
ben ik dan tenminste
mens genoeg
HANS KREUZEN
ER UIT GELICHT.
Gerda de R. Den Haag. Nogal
onevenwichtig. De balans slaat
teveel naar hét dogmatische
Daan van der W. Rijswijk. Vi
site: je zegt té weinig met té veel
woorden. Tinkeltje: Met de leng
te was er een tinkeltje mis, zie
daarnaast visite. Voorbijganger;
je hebt praten en zeggen.
Jonnie van Z. Zwljndrecht. Hij
houdt het nooit! Wij houden het
ook niet.
Maria G. Rotterdam. Rook jij
soms te veel?
Chlel van S. Den Haag. We
hebben van het negatief twaalf af
drukken laten maken.
André H. Oegstgeest. Dat je
praat.... best. Maar vind je nu
zélf, dat je het nog op moet schrij
ven ook?
Cor den D. Deventer. Stuur het
eens naar de Legerkoerier....
Te Djakarta heeft Robert Ken
nedy verklaard, dat de V.S. de
oude vriendschap met Nederland
niet willen laten varen terwille
van Indonesië.
Goed gesproken, meneer Ken
nedy. nu nog even aan de K.L.M.
denken.
Hoewel het pas februari is,
willen wjj nu reeds de prys voor
de beste dooddoener van 1962
uitreiken. Die gaat naar ir. Visser
voor zijn nota inzake de kwestie
Van der Putten.
Vorige week is een Amster
damse koopman erin geslaagd een
snoek van 110 cm te vangen. Mis
schien wil hjj eens met de hier
boven reeds genoemde minister
gaan praten. Die vist steeds achter
Het is gebleken dat door de
vrije zaterdag
rustig geslapen kan
(een door Arie Gelderblom vertaald gedicht van Edward Dom)
Ik zal mijn tros druiven moeten torsen
in dit land
nadat iedereen heengegaan is
naar Korcula of Spanje. Het zal vreemd zijn
hier door de parken wandelend, de
gevulde banken verdwenen, de dolende paartjes
en de oude vrouwen in hun zondagse hoeden heen
alleen lucht in lucht en een vredig soort rust
ik een Amerikaan die zichzelf in Amerika vindt
langzaam lopend om de verlaten muziektent
wachtend op toekomstige tijden van
opzienbarend weerkeren.
In Enschede zjjn naast vele
Italianen ongeveer vijftig Spaanse
jongemannen aan het werk in de
textielindustrie. Het is te hopen,
dat er goede busverbindingen zijn
tussen Almelo en Enschede.
Minister Beerman verwacht dat
zeer binnenkort kan worden be
gonnen met de werving van
achttienjarige jongens, die dan
agent van politie zullen worden.
De daartoe noodzakelijke ver
laging van de leeftijdsgrens zal zo
6poedig mogelijk plaats hebben.
Hun loon zal dan waarschijnlijk
bestaan uit het kwijtschelden van
hun opgelegde boetes......
O GROTE BLINDE PAARDEN
met traag bewegende teugels in
-de knagende wind
met gewonde handen vol donkere
wolken
waar kan het hart van een man
gewarmd worden
In hei dal steken
de wilde bloemen zich weer
omhoog als
rode violetten.
MEN MOET HET PROBEREN
ACHTER DE HEUVELS
(Van Jonathan ITilliams in een
vertaling van Arie Gelderblom)
Acht giote dahlia's stonden
achter de bergen
het oplichten var
bloemen
heeft alle macht
in de vallei van
den als op kantoor.
Vorige week zijn dertien Spaanse
meisjes in Almelo gearriveerd.
Deze modinettes vormen de eerste
groe(. van in totaal circa 50
Spaanse meisjes, die naar deze
stad komen.
pagina te schrijven zijn, omdat
ze getracht hebben bijna alle ge
neraties op zich in te laten wer
ken (treffende overeenkomst met
het Zen-Boeddhisme)
Wij willen hier alleen
de overeenkomst in ideeën met
Miller. Rimbaud, Genet en
line (schrijvers, die ook in
flict zijn of waren met de maat
schappij) en de gelijkenis in taal
met Joyce Paund. de reeds
der genoemde Williams en Woods-
worth, de voorstander van „the
tale of men".
Al noemt men de beats een
rusteloze groep jonge Amerikanen,
„mad to talk, mad to live, mad
to be saved", durven wij aanne
men, dat door het zo bewonde
renswaardige zoutgehalte van hun
literatuur de regel van Dylan
Thomas uit een van zijn beroem
de gedichten op hen van toepas
sing is: „Though they go mad.
they'll be sane."
ARIE GELDERBLOM
