BREDA krijgt een
Cruises mr jenteren
paardenhotel
Flieinup Cciilsrljt (ümirnnl
Als uitvloeisel
van een
nieuw soort
„recreatie"
Groot enthousiasme in Engeland
voor de reizen van de Dunera
ZATERDAG 17 FEBRUARI 1962
Schoolreizen naar Griekenland, Italië, Scandinavië en Rusland
Ideaal voor rondtrekkende ruiters
Tegelijk met dit
bericht k\yam uit
Engeland de me
dedeling dat de
British India
Steamship Com
pany, die verleden
jaar het motor
schip Dunera ge
heel en al voor
„jongenscruises"
inrichtte, met de
ze proef zo bijzon
der veel succes
heeft gehad, dat zij thans ook
het troepenschip Devonshire
voor hetzelfde doel zal laten
verbouwen.
Toen de directie van de „Ne
derland" haar besluit nam,
was zij zonder twijfel ook op
de hoogte van de werkelijk
verrassende resultaten van het
initiatief der Engelse Maat
schappij. Sedert de Dunera in
de lente van het vorig jaar als
„kinderschip" in gebruik ge
nomen werd, heeft men er niet
minder dan 10.000 scholieren
mee vervoerd!
Op 12 april 1961 vertrok de
Dunera met 800 Schotse scho
lieren voor de eerste dertien-
daagse cruise naar La Coru-
na, Gibraltar en Lissabon. Had
den de directeuren van de
British India Steamship Com
pany niet over het nodige ide
alisme beschikt, dan zouden
zij er stellig niet aan begon
nen zijn. Naar het heet, heb
ben enkele Engelse onderwijs-
experts hen „omgepraat" om
met dit soort reizen te begin
nen. De Britse Regering zeg
de een subsidie van 5 pet. op
de kostprijs toe- Op de eerste
reis volgde een aantal cruises
naar Scandinavië, Hamburg en
Amsterdam.
School
Terwijl de reizen van het
Nederlandse schip als „leer
zame vakantiereizen" bedoeld
zijn, liggen de cruises van de
Dunera toch voor een groot
deel op een ander vlak. De Du
nera is namelijk min of meer
een „drijvende school". Er
zijn acht klasselokalen aan
boord, waar de jonge zeerei
zigers dagelijks hun gewone
schoollessen krijgen. Zoveel
mogelijk neemt men gehele
klassen mee, met de onderwij
zers en de leraren er bij.
De Dunera vaart nu het ge
hele jaar door. Op 22 januari
begon de eerste dertiendaagse
cruise, die de jeugdige deelne
mers naar Napels, Palermo.
Malta, Dubrovnik en Venetië
bracht. Zowel jongens als meis
jes kunnen deelnemen aan de
reizen, die in de folders aan
geprezen worden met de slag
zin ..There Is Nothing Finer
Than an Oceanliner". De kin
deren slapen in slaapzalen; er
zijn er 37 aan boord, met plaats
voor acht tot veertig personen.
Voor de leerkrachten en de
groepleiders zijn eerste klas-
hutten beschikbaar.
In de eetzaal heeft men het
cafetaria-systeem Ingevoerd
Voor het vermaak is van alles
aan boord; een lounge met een
jukebox en een bibliotheek, een
theaterzaal met 300 plaatsen,
waarin ook films vertoond kun
nen worden, een sportdek en
een zwembad.
Behalve de Dovengenoemde
havensteden zijn dit jaar ook
Marseille,, Palermo. Piraeus.
Casablanca. Leningrad. Stock
holm. Helsinki en Barcelona
opgenomen in de meer dan
twintig zeereizen, die het schip
tot december met kinderen zal
maken. Niet onaardig voor
schoolreisjes, nietwaar?
Niet goedkoop
Ja, en nu vraagt u natuur
lijk. hoeveel dat wel kost. Wij
moeten zeggen, dat het niet
goedkoop is. De minimumprijs
gen bedraagt per kind onge
veer driehonderd gulden. Er is
echter gebleken, dat er in En
geland genoeg ouders te vin
nen zijn, dia hun kind of hu
kinderen voor dat bedrag aan
een der ..educational cruises-
willen laten deelnemen. Hier
boven werd reeds opgemerkt,
dat men zoveel mogelijk gehe
le klassen meeneemt: er werd
ons medegedeeld, dat de school
fondsen over „extra potjes" be
schikken. waaruit eventueel bij
gepast kan worden, indien het
bedrag voor enkele ouders te
hoog mocht zijn... Intussen
heeft de British India Steam
ship Company nu ook besloten
om tegen een extra lage prijs P
korte reizen met kinderen r
de Shetlands Eilanden en
Hebriden te maken.
Orde
scholen, treft
boord aan. Er worden zelfs ci.
fers gegeven voor het opru.
men van de slaapzalen, fdit op
ruimen is het enige corvee-
werk, dat de kinderen te doen
hebben». Verder wordt onder
de jeugdige reizigers
prijzen
tien uur moeten alle jeugdige
passagiers in bed liggen
Naar wij vernamen, is de
Engelse maatschappij eventu
eel ook bereid een groep Ne
derlandse kinderen op reis mee
te nemen. De plannen konden
echter nog niet verwezenlijkj
en zal voorlopig al niet minder
dan 24 boxen tellen. Dat is wel
nodig, daar er al onmiddellijk een
aantal gegadigden voor is uit Bre
da zelf. Alleen leden van „De Ba
ronie", die thans over te weinig
of helemaal geen stalruimte be
schikken. De vereniging koopt wel
is waar ten behoeve van haar le
den het voedsel voor de die
ren in, maar de heer Daams en
een stalknecht nemen het voede
ren, drenken en de verdere ver
zorging voor hun rekening.
Daar komt nog iets bij.
Ruiters van buiten Breda, die
er straks prijs op stellen, hun
paard enige dagen of weken in
„De Kogelvanger" in pension te
doen. en zelf eigenlijk ook wel
hier in pension zouden willen gaan,
krijgen daartoe over enige tijd
net zo goed de gelegenheid. Daar
toe zal op het café-restaurant nl.
een aantal hotelkamers worden
gebouwd. Waaruit dus voldoende
blijkt, dat men moeiten noch kos
ten wil sparen, om iets goeds tot
stand te brengen. Als eenmaal al
les gereed is, kan de heer Daams
zich erop beroemen, dat hij de
enige ondernemer als zodanig in
de provincie Noord-Brabant is.
Of hij ook de enige in heel Ne
derland zal zijn kon hij ons niet
met zekerheid zeggen.
De heer Sanders wees er voorts
op. hoe het bestuur van „De Ba
ronie" er voortdurend op uit is,
voor haar leden wedstrijden te or
ganiseren, wandelritten, rallypa
pers, slipjachten e.d.. waaraan
soms ook leden van rijverenigin-
gen buiten Breda kunnen deelne
men. Geen leden van ..landelijke
ruiterverenigingen" echter, welke
verenigingen een ander karakter
hebben en daarom ook een eigen
organisatie. „De Baronie" heeft
wèl herhaaldelijk contact met de
Rotterdamse Rijsociëteit in Kra
lingen wier leden gaarne en veel
vuldig ontspanning zoeken in Bre
da en hier ook op diverse wed
strijden plegen uit te komen.
Instructeur
Voor degenen in Breda, die lid
worden van ..De Baronie", maar
van paardrijden nog weinig be
grip hebben, heeft zich een ge-
fiensioneerde officier, de oud-cava-
erist J. J. Deurloo beschikbaar
gesteld, om hen die sport te
leren. Hij bracht ons onder de
aandacht, dat iedere leermethode
zonder instructeur ten dode is op
geschreven. Voorts wees hij er
op, dat zij, die geen liefde voor
een paard hebben, geen ge
duld bezitten-onder-alle-omstan-
digheden, flinkheid van karakter
niissen en niet zelf een voorbeeld
zijn van netheid in houding en
varu nauwgezetheid, nimmer de
paardesport moeten gaan beoefe-
„Tot de eerste beginselen van
het rijonderricht behoort o.m. het
geven van vertrouwen aan de rui
ter", aldus de heer Deurloo. „Het
onderrichten van de jonge ruiter
stuit in het begin meestal af op
onberedeneerdheid en onwillekeu
rige tegenstand van zijn zenuw
en spierstelsel, wat stijfheid ten
gevolge heeft. Deze algemene fou
ten moeten daarom bestreden
worden, door zo'n pasbeginnende
op luchtige en vrolijke wijze le-
nigheidsoeïenHfgen op het paard
te laten doen. Hiertoe- behoren
het draaien of „rollen'* van het
hoofd, het zwaaien met één arm,
het draaien van het bovenlijf
naar links en naar rechts, het bui
gen van het bovenlijf naar links
en naar rechts, het voorover bui
gen van het bovenlijf, het heffen
van de dijen, het brengen van een
been over de hals van het paard,
het „rollen" van de linker- en
rechterdij, het zwaaien van het
onderbeen vanuit de knie, en
het buigzaam maken van het en
kelgewricht."
„Hoe lang het duurt", zo zei
de heer Deurloo ons desgevraagd,
„alvorens men al deze zaken mees
ter is, hangt af van allerlei fac
toren, zoals de leeftijd van de
ruiter, zijn moed en doorzettings
vermogen en vooral zijn structuur.
Vorderingen zijn nooit het gevolg
van de bewegingen „an sich",
volwassenen als kinderen, vertel
de men ons nog, dat zich onder
de leden van „De Baronie" heel
wat dames bevinden, 's Winters
lijkt het zelfs wel, of de dames
in de meerderheid zijn. Dat komt
echter, omdat de meeste manne
lijke ruiters overdag verhinderd
zijn in de stijgbeugel te stappen
en het 's avonds te vroeg donker
is. Het zijn dus in de winter vnl.
de vrouwen, die h^t paard in con
ditie-houden, terwijl zomers de
heer des huizes daarvoor zorg
Hoe koopt men nu een paard
en wat kost het?
zorgsmaatregelen, nog in 20 van
de 100 gevallen mistast. Dan is
het zaak, het dier van de hand
te doen en opnieuw z'n geluk t*
beproeven.
't Is met 't kopen van paarden
net als met het kopen van een
tweedehands auto: trots het des
kundige onderzoek zit je soms
nóg in de boot. En voor dit feit
kan men komen te staan zowel
bij het kopen van een ingereden
(afgericht) paard als bij het ko
pen van een „groen" paard.
Het africhten van een paard
neemt doorgaans twee jaar in be
slag en het leren berijden van
een paard vereist gemiddeld 40 4
50 lessen van een uur.
Sporadisch
Ongelukken doen zich maar spo
radisch voor, tenzij men er zelf
om vraagt door zich veelvuldig
vlak achter een paard op te hou
den. Alleen bij het zware werk,
zoals het willen nemen van zeer
moeilijke hindernissen, gebeurt
wel eens wat. Doch ook daar
loopt het met de valpartijen veel
al wel los, doordat tot iedere goe
de ruiteropleiding ook het leren
vallen behoort. Zoals bij de judo-
sport.
Ik heb het één keer meege
maakt, aldus de heer Sanders,
dat ik eep smak maakte, maar
de omstandigheden waren er dan
ook naar. Het gebeurde met een
Engelse volbloed, die ik pas van
een boer had gekocht hoewel ik
wist, dat het dier volkomen ver
keerd behandeld was. Het dier
was kwaadaardig geworden, maar
ik had schik in zijn bouw en hoop
te met een goede behandeling er
weer een uitstekend rijpaard van
te kunnen maken. Dat lukte me
inderdaad. Toen ik er evenwel op
een avond mee door de bossen
reed, kwam er plotselmg een gro
te jachthond om een hoek gerend,
die in volle vaart tegen de borst
van m'n paard opsprong. Een se
conde later dook ook de jager op,
met het geweer in de aanslag
nog wel, daar hij meende, dat er
een ree in aantocht was. Het
paard wierp van de schrik de
voorbenen hoog in de lucht en
deed dat met zóveel kracht, dat
ik vijf meter verder tussen het
struikgewas terecht kwam. Daar
ik gelukkig wist hoe ik vallen
moest, kon ik zonder enig letsel
weer overeind krabbelen en naar
de stal wandelen, waar m'n paard
i stond te wachten..
Kosten
De
op die bewegingen worden uitge-
„zit'
Zodra men de ruiter het ver
eiste vertrouwen heeft bijgebracht,
moet men hem leren die houding
te verkrijgen, die het mogelijk
maakt het onderricht snel voor
uit te brengen. Zo moet hij bij
voorbeeld nog leren, dat hij zich
in het zadel houdt door de „zit".
Hieronder verstaat men de eigen
schap, om in alle omstandigheden
zijn evenwicht te bewaren, hoe
de bewegingen van het paard ook
mogen zijn."
„Met dat al", zo zei de heer
Deurloo, „zult u begrijpen, dat
wanneer op een ingereden paard
steeds een onervaren ruiter komt,
dus iemand die geen kennis heeft
„Om met het laatste te begin
nen," aldus de heer Sanders, „bij
ons lopen er van 1000 en van
4000 a 5000 rond. En de po
ny's variëren van ƒ300—ƒ1000.
Wanneer men zich een paard
wil aanschaffen gaat men op stap
met een kenner, die hoofdzakelijk
moet oordelen naar het exterieur
of de bouw van het paard. Er
wordt dan nog een veearts bijge
haald, die hart, longen e.d. con
troleert, waarna men als dat
allemaal in orde is toch nog
maar moet afwachten of men een
goede of een slechte koop heeft
gedaan. De praktijk heeft geleerd,
dat men, ondanks al die voor-
het
ook nog vaak ruw optreedt,
paard wordt verpest.
Soortgelijke moeilijkheden doen
zich nogal eens voor bij pony's,
daar de meeste jongelui nog niet
in staat zijn, een zeker over
wicht op die paardjes te krijgen.
En juist dit overwieht is zo be
langrijk. Gelukkig echter, dat een
pony over het algemeen gemak
kelijk iets leert".
Hiermee komen we intussen op
een heel ander terrein, nl. dat van
het africhten van 't paard, waar
over de heer Deurloo ons even
eens nogal wat wist mee te de-
Ofschoon het te
hem op de voet te volgen, wil
len we toch ook nu de voornaam
ste dingen aanstippen. Zo kan
men met dit werk reeds begin
nen als bet dier twee jaar oud
is. Doch als het een paard van
zes of zeven jaar is. kan men er
nog wel een rijpaard van maken.
Gesteld natuurlijk, dat het over
de noodzakelijke eigenschapQcn
beschikt. En dat africhten moet
uiteraard geschieden door een er
varen ruiter. Deze laat het paard
eerst eens rustig stappen, dan in
een drafje lopen, wendingen ma
ken enz. Daarbij bedient hij zich
van een aantal zgn. teugelhulpen,
waaruit het paard moet leren be
grijpen wat van hem wordt ver
langd. Voorts maakt de ruiter ge
bruik van z'n gewichtshulp. het
geen wil zeggen dat hij wat naar
voren gaat zitten of wat naar
achter, of wat naar rechts als
het paard naar rechts moet.
Dan beschikt de ruiter nog over
beenhulpen, waarmee bepaalde
manoeuvres met de kuiten wor
den bedoeld, om bijv. het paard
een voorwaartse beweging te ge-
En tenslotte kan de ruiter zich
bedienen van bijkomende hulpen,
als sporen, een karwats, de tong
slag (een bepaald geluid maken
De grote scheiding en
De reis naar Venus
De grote schelding en De
reis naar Venus door C. 8. Le
wis. Carlllonreeks, uitgave W.
ten Have, Amsterdam.
De bekende schrijver van „Brie
ven uit de hel", C.' S. Lewis
zoekt telkens andere vormen om
zijn gevonden geloof uit de dra
gen. Reeds voor de eerste raket
het hemelruim ingezonden werd
gebruikte hij de „science fiction"
in de dienst van het evangelie.
In de Carillon pocketreeks van
Ten Have is nu een herdruk ver
schenen van „Reis naar Venus",
het tweede deel van een trilogie,
waarvan ieder boek eigenlijk toch
ook weer op zichzelf staat. Le
wis probeert via het medium van
een spannend „science fiction"
verhaal enig doorzicht te geven
in de strijd tussen engelen en de
monen om het bezit van aarde en
heelal.
„De grote scheiding" biedt ook
een zekere vorm van „science fic
tion", maar is kennelijk een
droom, waarin twee werelden, de
vallei van de schaduw des doods
en de vallei van de schaduw van
de hemel met elkaar geconfron
teerd worden. Het boek beschrijft
de ontmoeting van „behoudenen"
en „verlorenen". Ook dit boek is
in een pocket-herdruk verschenen
en is een waardige pendant van
„Brieven uit de hel". Ging het
:n dat boek om de vergeefse de
monische poging een ziel voor
de hel te behouden, in dit boek
wordt op indringende wijze ge
toond, waarom mensen verloren
gaan, waarom zij zich niet voor
God willen buigen. Duidelijk blijkt
hoe moederliefde verkapte zelf
zucht kan zijn, hoe zelfs een bis
schop de Waarheid kan vergeten
om de zucht naar het zoeken van
de waarheid, hoe zucht naar roem
tot verderf kan leiden. Hoewel Le
wis een uitgebreide serie „strui
kelblokken van de hel" beschre
ven heeft is de boodschap van
het boek duidelijk. De mens kan
alleen God zien, als hij van zich
zelf wil afzien.
iiiiiiiiliiiiiiiiliiiililiiiiiiiiiinii
Voor het opruimen van de slaapzalen worden cijfers gegeven, dip
iedere dag op een bord worden bekendgemaakt.
Zoals steeds meer mensen
voor hun plezier een autootje
erop na gaan houden, zo
schijnt ook het aantal dergenen,
die zich voor louter genoegen
een paard aanschaffen, voort
durend toe te nemen. Dit heb
ben we althans begrepen uit
een gesprek, dat we onlangs
mochten hebben met enkele he
ren te Breda, alwaar 8 februa
ri van het vorig jaar de rui-
tersportvereniging „De Baro
nie" werd opgericht een ver
eniging, die nu al 130 leden telt
en 30 grote paarden plus zo'n
40 pony's omvat.
We ontmoetten die heren in
de buurt van het café-restau
rant „De Kogelvanger", Galder-
seweg 55 dat is halverwege
BredaCentrum en het Belgi
sche plaatsje Meerseldreef
waar wij vol interesse tal van
jeugdige ruiters gadesloegen.
Tien jaar geleden liet de heer
L. Daams. zelf een liefhebber
van paarden, hier, aan de rand
van het Mastbos en nabij de Ul-
venhoutse en Chaamse bossen,
een architectonisch fraai gebouw
tje zetten, dat van lieverlede be
langstelling ging ondervinden van
rondtrekkende paardrijders, en
zo het karakter kreeg van een
centrum voor de ruitersport. Voor
al toen als voorloopster der
vereniging „De Baronie" een
kleine kerngroep van individuele
Bredase ruiters besloot tot stich
ting van een comité, om contact
te zoeken met ruiters elders, wed
strijden te organiseren enz. enz.
Nadat „De Baronie" was ge
sticht en koninklijke goedkeuring
had verworven, zomede een in
structeur en een vlak naast „De
Kogelvanger" gelegen stuk ge
meentegrond als oefenterrein, kon
scheiidene midden-
stanlders de ontdek
king gedaan, wélk
een grote ontspan
ning het paardrij
den biedit. Als je
tenminste de kunst
van het rijden ver-
s'nat. Vandaar dat
zij, die eenmaal rij
den kunnen, blij
ven rijden, tot hun
dood toe. En nu
heeft Breda het
voorrecht, dat het
over een prachtige,
natuurrijke omge
ving beschikt, di:e
zich bijzonder voor
het paardrijden
leent. Daarom wenst al menig rui
ter uit Rotterdam. Dordrecht etc.
zijn vakantie of weekend in Breda
door te brengen. In vele gevallen
zou hij het echter pas ideaal vin
den, als hij niet alleen voor zich
zelf. maar ook voor zijn paard een
goed onderdak zou kunnen krijgen.
Daarop nu is het streven van de
heer Daams gericht
Tot dusver werden die paarden
met veewagens hierheen gebracht.
Dan gingen^de^ ruiters met hun
vonds moesten deze weer per
auto naar huis, respectievelijk
naar hun manéges in de steden
worden getransporteerd. Als
straks echter „De Kogelvanger"
verrijkt is met een paardenhotel,
is de mogelijkheid geschapen voor
een langer en prima verzorgd ver
blijf van ruiter én paard in de
natuur van Breda".
Aanpak
