TTt
V KEA TAN heeft
huis
-
Blad
een kamer als een
Mes snijdt
aan
drie kanten
0pen briel
KIJK, ZOVEEL
BEN JE GEGROEID
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1962
PRENTBRIEFKAARTEN VOOR HET KIND
Mijlpaal op
'n artistieke
weg
Kea Tan zwart opgestoken haar met
ponnie, lichtbruine ogen, 32 jaar heeft de
poppenziekte! Haar (alles in één) woon-, eet-,
werk- en studeerkamer is dan ook net een
poppenhuis. Of de etalage van een ouderwetse
galanteriezaak, u weet wel, met honderden
kleine spulletjes achter de winkelruit. Als je een uur voor zo'n
etalage staat heb je nog niet alles gezien. Mudvol is de kamer
van Kea Tan. Beeldjes, malle diertjes, een beschilderde kokosnoot,
plastic zakjes met kreeften-poten, zo maar dingetjes die nergens
voor te gebruiken, doch alleen maar leuk zijn, poppetjes, vooral
veel poppenoveral staan, hangen of liggen ze. Op de tafel,
de schoorsteen, het blad van een boekenkast, een extra bijzet
bankje en dito tafeltje: waar er maar plaats is vind je wat, tot op
de grond toe.
llRIllHIllilillHI:
Zelfs de ficus, die zich het haér vilten creaties, want daar zijn
ene blad na het andere een we toch voor gekomen?
weg heeft gevochten tussen dit Ze schudt ze uit de grote plastic
alles door, draagt nog gekleurde zak. een complete verzameling
houten en andere balletjes om warrige armen en benen, gekke
zijn steel met zich mee. Als de koppetjes en wonderlijke lijfjes,
hamster tussen zijn vier glazen Als je ze stuk voor stuk in de
wanden acte de présence geeft, handen neemt, zie je dat
ken lopen maar
niet uit huis mo
gen, weken weer
gewoon kunnen le-
dan weer
ziek „En 't gek
ke is, dat ik ner
gens bij hoor, ka
pitalen aan doktersrekeningen ben
ik al kwijt, maar kom ik bij die
stichting, dan zeggen ze: „we kun
nen niets voor u doen", kom ik bij
een andere instantie, dan pas ik
daar ook weer niet in het schema.
En toch schijnen er vergoedingen te
bestaan voor mensen, die in een
kamp hebben gezeten en op wie
ze hebben geëxperimenteerd". Ze
haalt even haar schouders op en
schenkt voor de zoveelste maal die
middag de koffiekoppen vol.
verbaas je je er bijna
over, dat 'ie geen strik-
je om zijn staart heeft.
Dat is dus de poppen-
Het kan voor of tegen
me pleiten, maar na het
beklimmen van de be-
cocoste trap en het pas-
donker gangetje, is m'n
eerste gedachte: „hoe
stof je dèt allemaal af".
De reactie van mevrouw
Tan is al even huis-
vrouwelijk. „Kijk maar
niet n?ar de rommel",
zegt ze, iets dat in Zo'n
kamer gauwer is gezegd
dan gedaan. „Hoe ik het
afstof?", raadt ze m'n
gedachten, „o gewoon,
ik blaas zo nu en dan
eensWaar ze het
tussen die honderd en
een fleurige zaakjes
vandaan haalt is me nog
een raadsel, maar bin
nen één minuut staat
er heerlijk warme kof
fie op tafel naast scha
len en gekleurde glazen
vol lekkertjes. Koffie
uit een moderne percu-
lator, zo veel je maar
wiltchocolade, rose
en witte balletjes, koek
óók zoveel je maar
wilt. De minuut daarop
heeft ze al een blauw koffertje
ergens onder vandaan gehaald en
daar komen ze dan uit: de poppen,
zonder leuk zijn. Eigen
lijk zijn het persifla
ges zoals die twee
professoren, de een in
statig paars, zijn col
lega iets frivoler in een
andere kleur vilt. Of
zoals „juffrouw vita-
mien" met haar toma-
tenhoofd. haar lijf van
prei, haar ene arm een
banaan, haar andere
een aubergine en be
nen van selderij. Haar
schoenen hadden eigen
lijk champignons moe
ten voorstellen, „maar
ik vin'd bruin geen
prettige kleur, daarom
heb ik er maar padde
stoelen van gemaakt".
Daar is ook de kokette
dame, schuin omhoog
kijkende ogen en haar
hoed iets té veel op een
oor. Een omvangrijke
taille dat ze heeft
Of de poes, best een
lief dier, maar hij heeft
een vossestaart. En ver
geet de kunstschilder
niet, zijn hoofd min of
meer in de wolken, want
het heeft de vorm van
een vlieger.
Als u straks uw jaarlijkse plicht
weer vervult, uw naam op de
lijst, die het schoolkind u voor
houdt weer invult, en dan het
zegeltje van de kinderpostzegels
op uw voordeur plakt (anders
blijft u maar naar die bel lopen)
kunt u na een tijdje óók kennis
maken met een paar van die pop
pen. Aangenomen dan, dat u niet
alleen postzegels, maar ook
prentbriefkaarten bestelt. Want
daar staan die vilten figuren op:
.juffrouw vitamien", een wat
triest kijkend b.loemenvrouwtje,
een zijn uiterste best doende kok
of de al genoemde kunstschilder...
't zijn originele kaarten dit jaar.
En Kea Tan is wat gelukkig met
die opdracht, omdat ze er (einde
lijk) een wat vastere voet door
op de grond heeft gekregen. Want
als je met de poppenziekte bgnt
besmet, kun je het er soms moei
lijk mee hebben. Contacten met
reclame-bureau's, filmstudio's,
uitgevers van prentbriefkaarten,
illustratoren van kinderboeken
die ogenschijnlijk veel beloften in
houden, draaien in negen van de
tien gevallen op niets uit. En
daar gaat je enthousiasme en
werklust. Vooral als je dan zelf
met je koffertje ,,de boer op
gaat", links en rechts met men
sen praat, uren achter de telefoon
zit om vriendelijk te vragen of
er soms iemand belangstelling
voor je werk heeft, kan dat als
maar „we zullen wel eens zien"
dat later op ,,nee, het spijt ons"
uitdraait je de moed in de schoe
nen laten zakken. Vandaar dat
j Kea Tan zo gelukkig is met deze
opdracht van de Stichting voor
het Kind, het Ned. Comité voor
Kinderpostzegels. Natuurlijk, de
financiële kant van zo'n opdracht
is aantrekkelijk, daarnaast even
wel heeft mevrouw Tan een der
gelijke stimulans ook een beetje
voor zichzelf nodig.
Vijf cijfertjes
Eigenlijk wordt alles heel dui
delijk door vijf blauw-zwarte cij
fertjes, die onuitwisbaar in haar
linkerarm zijn getatoeëerd: 67594.
Een blijvende herinnering aan de
Ondanks
Maar ondanks het plastic voor
de ramen in haar kamer (aan de
overkant in dit Amsterdamse
steegje wordt door een grote
krant dagelijks papier versnip
perd en zonder plastic zou het
helemaal zo'n enorme stofboel
worden).... ondanks weken huisar
rest vanwege die lastige bronchi
tis.... ondanks contacten die op
niets uitlopen, houdt ze vol.
Maakt ze poppen of aparte ket
tingen en malle oorhangers, op
bed of in haar stoel. Voor die
kettingen en oorbellen gebruikt ze
de wonderlijkste zaken. van
kreeftenpoten af, via walnoten tot
doorgezaagde stukken mergpijp
toe. Zo zwart op wit in een krant
lijkt dat wat wonderlijk het is
het ook maar als je 't ziet is
het grappig en origineel. Ook met
die bijous gaat mevrouw Tan bin
nenkort ,,de boer op", als ze weer
beter is en naar buiten mag. Er
moet toch wel iets mee te verdie
nen zijn. „We zijn niet dood-arm,
maar...." Dat „maar" is inder
daad belangrijk. Want toen Kea
Stuiver zeven jaar geleden voor
de burgerlijke stand de (Chinese)
naam van haar man kreeg, vol
uit Tan Oei Han, studeerde haar
bruidegom van destijds nog niet
zó lang. Hij veranderde bovendien
nog van studierichting, doch is
nu over een half jaartje wel
klaar. Het spelen voor ober in
een Chinees restaurant was een
financiële, maar de studie be
lemmerende oplossing. De paar
jaar Kunstnijverheidsschool in
Maastricht, het knippen van en
spelen met poppen van kinds af
aan, én de speelse fantasie van
Kea Tan-Stuiver waren een ande
re mogelijkheid tot versterking
van de financiën.
Schatten
Een mijlpaal op deze artistieke
weg zijn thans ongetwijfeld de
prentbriefkaarten voor het Kin
derpostzegel-comité, waarbij fi
guurtjes de hoofdrol spelen. Ge
creëerd in een kamer als een
poppenhuis..., cén bonte, kleurige
verzameling van kleine schatten,
die mee moeten helpen zeven
blauw-zwarte cijfertjes in een
arm gegrift te overstemmen, 'k
Hoop, dat het ze zal lukken.
Overal slaat, hangt of ligt t
Persiflage op de professor
Al stopt U ze in de waschmachine!
Straks overhemden, die nooit meer kreuken
No-iron: leek bijna een toverwoord, dat ons huisvrouwen
ineens verloste van stijven en strijken, vooral voor over
hemden een tijdrovend karwei. In de praktijk is het evenwel
niet altijd meegevallen. Stijven hoefde dan wel niet meer,
een strijkbeurt moest er nog vaak aan te pas komen om de
overhemden kreukvrij te krijgen. Bovendien hadden de
witte hemden dan nog de vervelende eigenschap geel te
kunnen worden.
Zeer binnenkort kunnen we
echter kennis maken met een
ander begrip, namelijk Bel-O-
fast. dat ons inderdaad een vol
komen kreukvrij overhemd
garandeert. Al stoppen we het
in de wasmachine en daarna
in de centrifuge, al wringen
we het met de hand: het over
hemd blijft glad alsof het zo
uit de winkel is gekomen.
Oplossing
Dit nieuwe procédé heeft
niets met no-iron te maken.
Wat wij onder no-iron ver
staan betekende namelijk
een behandeling van het ka
toen met een kunsthars. Dit
kunsthars maakte de shirts na
veel wassen dan ook geel. Te
gen bleken kon het niet en al
evenmin tegen heet water. In
Amerika nu is men gaan zoe
ken naar een oplossing van
dit probleem. Een groep che
mici heeft die oplossing thans
gevonden. Zij schoven alles op
zij wat tot nu toe op het ge
bied van no-iron finishes was
bereikt en begonnen dus ge
heel opnieuw. Uitgangspunt
werd nu de organische struc
tuur van de katoenvezel met
de gedachte: we moeten iets
in die vezel zélf aanbrengen.
En 't lukte, waarmee men te
vens de concurrentiestrijd met
kunstvezels (zoals tricot nylon)
weer kon aanbinden.
Besparing
We zullen deze nieuwe vin
ding maar niet al te technisch
gaan omschrijven: feit is dat
Bel-O-fast ons veel werk gaat
besparen. We kunnen zelfs der
gelijke overhemden uitkoken,
een chloorbeurt geven, en zoals
gezegd, in de wasmachine en
de centrifuge doen. Dat houdt
uiteraard óók in, dat we ze
niet meer kletsnat op een
hangertje hoeven te laten uit-
druppen en drogen. Een was
voorschrift is er dus niet bij
en u kunt ieder wasmiddel,
synthetisch of op zeepbasis,
ervoor gebruiken.
In productie
Op het ogenblik heeft een
bekend katoenbedrijf in ons
land de produktie van dit type
katoen al ter hand genomen.
Er wordt druk gewerkt om de
eerste overhemden eind fe
bruari, begin maart, op de
markt te hebben. Voorlopig
gaat het nog uitsluitend om
wit Bel-O-fast katoen voor
overhemden, later in het jaar
volgen effen poplins in alle ge
wenste kleuren. Tevens gaat
men bontgeweven stoffen van
dit type leveren. Het over
hemd speelt daarbij voorlopig
dus nog de hoofdrol, maar ho-
penlijk zal het niet al te lang
duren of men brengt ook on
kreukbare japonstoffen in de
handel. Daar deze finish in
principe zelfs bruikbaar wordt
geacht voor jacquard-weverij
en, ziet het er naar uit. dat
we na verloop van tijd kreuk
loos én strijkijzer-loos door
het huisvrouwelijke leven kun
nen gaan....
Misschien krijgen wc brieven
met „dat doen we hier al lang",
maar dit risico nemend willen we
tocb even de aandacht vestigen op
een naar ons gevoel nieuw idee
uit een van onze provinciale
hoofdsteden. In deze stad Mid
delburg om precies te zijn kun
nen moeders van kleine kinderen
op marktdag (donderdag) rustig
haar inkopen doen op de markt,
zonder dat zij zich om haar klein
tjes zorgen hoeven maken.
's Middags tussen twee en
vier uur kunnen de kinderen na
melijk worden „afgeleverd" in
een gebouw, waar de jeugd vak
kundig wordt 'bezig gehouden
door meisjes, die aan de plaat
selijke huishoudschool een oplei
ding voor kinderverzorgster vol
gen. Dat is een leuk idee, omdat
het mes hier aan drie kanten
snijdt: moeder kan op de markt
haar hart ophalen zonder zich te
hoeven haasten, het kind leert ge
zellig met andere leeftijdgenootjes
omgaan en de toekomstige kin
derverzorgsters hebben een nuttig
middagje praktijk. Men overweegt
in Middelburg nog meer van zul
ke speelmiddagen (of dito mor
gens i in te stellen, bijvoorbeeld
op ..wasdag". Een idee-ter-navol
ging wellicht?
Wat zal ik eens
aantrekken
Al geruime tijd wordt er elk
jaar een lijst gepubliceerd van de
tien best geklede vrouwen ter
wereld... We hebben nu ook een
„het best-geklede-man" bijgékre-
gen.... Het is de uit Perzié af
komstige mijnheer Khaiber Ka-
han en hij woont in Parijs. Mijn
heer Kahan een miljonair
kan namelijk kiezen uit.... 88
voorjaarskostuums. 127 zomer-
pakken, 77 herfstkostuums. 100
pakken voor de winter en 55 smo
kings. Ter „bekroning" staan
hem dan nog 150 hoeden ter be
schikking.... Het „wat zal ik nou
vandaag eens aantrekken?" is
voor hem dus geen probleem. Of
juist wel?
Sir
bijna niet door te komen jaren in
het kamp Auschwitz. Twaalf was
ze toen ze achter het prikkeldraad
verdween, vijftien toen ze er weer
achter vandaan kwam. „Dat ik
nog leef komt geloof ik door m'n
bloedgroep en de experimenten,
die ze daardoor met me konden
uithalen. Steeds namen ze me
bloed af om me weer ander bloed
in te spulten. Konden ze nagaan
of het allemaal klopte...." Brood
mager en doodziek was ze toen
het 1945 werd; het Joodse meisje
Kea Stuiver leefde nog, maar
vraag niet hoe. Nu, toch al weer
bijna zeventien jaar later, is ze
er nog niet helemaal boven op.
„En dat zal wel nooit meer
goed komen ook". De ene ziekte
na de andere, weken in bed, we-
VANMIDDAG kwam mijn jong
ste zoon die na vieren geluk
kig buiten spelen kan nu de da
gen lengen en de lucht soms
wonder boven wonder sehoon-
waalt, verontwaardigd binnen-
namelijk gebeurd? Wel,
een troepje kinderen van onze rij
speelde spoorzoekertje. De laat
ste keer moesten twee jongens
vier a vijf meisjes zoeken. En
wat hadden de meisjes gedaan?
Op een belangrijke hoek hadden
zij, nadat ze tijden geen pijl had
den gezet, ineens vier pijlen getc-
waartegen onze lichte onrust een
vrome glans krijgt. Niet huichel
achtig. nee. waarachtig gemeend.
Dat is christen-zijn, zeg je: den
ken aan anderen, dingen in acht
nemen, proberen echt te zijn zo
als je bent. En dat is niet erg
als we dat denken. Die dominee
was ook niet fout. natuurlijk niet
Je anders, levendiger luge. Hij i> pas tevreden als hij Het is ook allemaal waar. het is
minder moedeloos, meer „jezelf bij „genoten weldaden ook aan vroom. Als we er maar geen pas
op de plaats bij maken! Want
precies als die zoon van mij op
de hoek met de vier pijlen, zijn
ook wij nog nérgens met dat
kunt zijn dan nu. Bij één brief-
denkt
schrijfster duikt bovendien nog dan dankbaar. Hij mag blij zijn
i probleempje op,
terzijde: zij voelt zich. nu het zo
ver is, grenzeloos bevoorrecht.
Mag dat nu, denkt ze. mag ik
boffen terwijl zo velen
vult t
kend in alle windrichtingen
daar stonden de jongens,
meen, was hun oordeej.
De kok in de keuken
Ieder kind wil groot zijn.... Geen
mooier compliment voor een hum
mel van een paar turven hoog,
dan „wat ben Jij al een flinke
vent", of „wat een groot kind".
En laten we eerlijk zijn: wij als
ouderen doen daar allemaal hard
aan mee. „Al vier jaar, tjonge
tjonge" knikken we op verjaarda
gen als er een taart met zegge en
schrijve vier kaarsjes wordt bin
nengedragen, „is me dat een leef
tijd...." Een glunderend toetje Is
dan onze beloning voor onze lich
telijk hypocritische vleierij.
Groot zijn -dusal" naar de
lagere school gaan! Een hulpmid
deltje om dit in de ogen van de
meeste kinderen machtig Ideaal
visueel te maken, is en blijft nog
steeds de meetlat. Voor een
beetje handige vader la het te
doen zo'n lat zelf te vervaardigen.
Bij gebrek aan vaardigheid óf de
nodige tijd kun je altijd nog een
kindcrmeetlat of -lint in een wa
renhuis kopen. Misschien hebt u
die vilten stroken met aardige
prentjes en een duidelijke centime-
terverdeling er op wel eens ge
zien. Een andere, bijzonder aardi
ge mogelijkheid Is, dat moeder
zo'n gevalletje maakt. Daarvoor
heeft de Stichting „Goed Hand
werk" een leuk ontwerp voor een
meetlat van naturelkleurig linnen,
bezaaid met fleurige kruissteek
motiefjes. Het patroon met de
werkbeschrijving kost 1.90, maar
men kan daarbij ook het materi
aal bestellen. Voor geïnteresseer
den even het adres van de pen-
ningmeesteresse van deze stich
ting, Frederiklaan 55, Rijswijk
(ZH), giro 454700.
(zei mijn zoon) met ONS krijt!
En toen hij weer verdwenen was
en Ik door de brieven bladerde,
voelde ik me als het ware ook op
een hoek met vier pijlen staan.
Welke pijl zal ik volgen?
Ik heb kindertekeningen in
mijn map, want geen winter gaat
voorbij of moeders die ijverig zit
ten te pennen, sluiten er een paar
„Zalig zijn de armen van geest"
en ondertekend: een uitgeputte
lezeres. Helaas is dat een anonie
me mijn gevoelens blijven ook
kleurloos.
DAN heb ik allerlei opmerkin
gen over het benoemen van
familieleden waarbij opvalt dat
men in benoeming van ouders
een christelijke daad ziet. als het
ware een vermelding van een
vervulde belofte Gods. En dan
zijn er. behalve de brieven van
H. en M. en mevr. S. (mijn brief
komt nog), waarvoor hartelijk
dank, wonderlijk genoeg een paar
brieven over verhuizing. Er is
iemand die naar drie-hoog gaat,
voor het eerst in een eigen huis,
ze is er verrukt van. En er is
iemand die van vier-hoog naar
een vrij huis gaat omdat zij het
hoog in de lucht, in een betrek
kelijke eenzaamheid, niet kan uit
houden. En nota bene is er nóg
iemand die van haar vrijstaand
huis juist om de eenzaamheid
naar een flat wil. omdat zij denkt
dat de band met anderen daar
hechter zou zijn dan in een huis
Al deze brieven hebben --
bijkomende gedachten: a
meenschap, over hoop op
dergelijke gedachte. Ook deze }.anSf
wordt verbonden met christen- ue b'
huis, maar hij mag
zijn hart niet op zelttn. En io
zeggen sommigen hier in Neder, christen-zijn Wij hebben pijlen
ouoers volgd, wij zijn aan het spoorzoe-
eigen ken. Maar christen-zijn is onein-
zin voigc. in tngeiana gaven vee) dig wijder en dieper een GE.
christenen hun kinderen bijbelse DRAGS-lijn volgen. Christen-zijn:
nampn en ook onder hen zullen God danken dat je in een appel
w.n. mag b^ten. En God danken voor
Picasso. En God danken voor de
griekse oudheid, en voor de logi
ca, en voor je nieuwe flat. Kort
om: God danken dat Hij, toen je
de pijlen van de schijnbare
■■ÜM JB
vormde. Met ons krijt. Met ons
vlees en bloed: Jezus Christus
de gestalte van een mens
Hij kent ons. Hij is in ons
gelovig besl,a"
Nu zijn christenen nog steeds
mensen die kunnen liegen en be
driegen en zich aanstellen en
trots zijn op succes: niets mense-
lacht. moet bedenken dat lijks is hun vreemd. Maar één
men zo mogelijk nog harder lacht ding is veranderd: Christus heeft
om óns. En alles bij elkaar: wat de brave achtergrond weggescho-
heeft het met gelóóf te maken. ven. Het Kruis staat daar nu.
Vroeger, vertelde mij eens Dat is het bijna huiveringwekken-
iemand, liep een dominee uren de van ons leven als christen:
kinderen
noemt dan wan „iaai
zin volgt. In Engeland gaven vee) di»'wiidpr
"hristenen hun kinderen bijb"'0"
imen, en ook onder hen zu
er zijn die dat eigenlijk beter
den dan zomaar een naam. Kort
om, overal op de wereld heeft
men denkbeelden omtrent chris
ten zijn.
Ik behoef u over niet-roken van
t^a^h/pden6 n ipt"te ^nrek^n^lfit menselijkevrijheid stond te "kij*
taalgebieden niet te spreken, dit \-en van d;_ D;jipn
is genoeg bekend, denk ik. Kcn' J"n..ai.e piJ,?n
Zelf heb ik een Schotse
wordt gedragen: rose of licht
blauw wordt als niet zo
aangeslagen, en evenzo gaat het
met de make-up: persoonlijk
blijft zij bij een beetje witte poe
der als haar neus glimt. Wie hier
in aansluiting op de tip:
plastic speelgoed repareren
met een soldeerbout, wil me
juffrouw A. J. de Jong even
wijzen op het gebruik van een
heet strijkijzer voor dat doel.
dit als men geen so,id«*fbou'
bezit. We laten het bij dit ene
inhakertje en gaan door met
Dochtertje Llesbeth van
mevrouw M. Millenaar-Loeff
uit Den Haag bezorgt haar
moeder een tip-boek met een
middeltje om niet goed sluiten
de portemonnees en portefeuil
les weer in tact te brengen.
Als de drukknoop-sluiting van
zo'n beurs lam is geworden
kan er een stukje leukoplast
over de holle helft van de
druknoop worden geplakt. De
knoop drukt het stukje p eister
naar binnen en de sluiting
blijft stevig dicht.
LEK IN PLASTIC
Aan de verschillende hulp
middeltjes om een lek in een
plastic afwasteil te repareren,
voegen we het idee van mej.
D. Noordam uit Rotterdam
nog toe. Zij plakte een stuk
leukoplast (5 cm. breed) op
het gat en doet nu al weer
anderhalf jaar met diezelfde
bak.
MET AZIJN
Als u alles al geprobeerd
hebt om ergens een inktvlek
uit te krijgen (zoals melk of
citroen) dan moet u de vlek
in een schoteltje met
jn dompelen en er daarna
él voorzichtig met de kurk
van de bleekwaterfles over
heen gaan. Mevrouw Kema
uit Barendrecht heeft hier in
ieder geval prima resultaten
mee geboekt.
LEER EN BUIL
Volgens mevrouw M. Eel-
kema-Haaksma uit Den Haag
kunt u een lederen jas het
beste onderhouden door hem
zo nu en dan met een spek-
zwoerd in te wrijven, 't Mate
riaal blijft soepel en water
dicht. Leren meubelen knappen
zienderogen op door inwrijven
met geklopt eiwit, aldus me
vrouw G. D. van den Eenden-
burg uit Monster. terwijl
eiwit ook een prima „genees
middeltje" kan zijn. Als u
's avonds een pijnlijke neus
hebt door het bril-dragen.
moet u de zere plaatsjes eens
met dat rauwe eiwit insme
ren. Helpt fantastisch verze
kert mevrouw A. Hollcman
uit Maassluis.
RAMEN ZEMEN
'n Handigheidje van me
vrouw D. J. Eckhorst-Boeg-
heim uit Gorkum: gebruik
uw waterspuitende autoborstel
óók voor het wassen van uw
ramen buitenshuis. De borstel
gaat aan een slang en op een
lange stok en al spuitend en
wrijvend kunt u met behulp
van een trapleer zelfs de twee
de verdieping gemakkelijk be
reiken. Zo'n borstel is met
aluminium beugels en kope
ren schroeven aan een stok
vast te maken.
ZIEK ZIJN
Om u zelf heel wat ge
loop bij het verzorgen van
een zieke te besparen kunt u
In een handwerk- of andere
tas allerlei spulletjes stoppen,
die de zieke nodig heeft. 'n
Nat washandje in een plastic
zakje, servet, toilettasje, een
boek en vult u zelf maar aan
heeft de zieke dan zo bij de
hand, aldus mevrouw J. C.
Engelsman-Wassenburg uit
LIT DE OL'DE DOOS
Met name voor jongere
gezinnen een tip uit de oude
doos. Mocht uw afvoerpijp van
de gootsteen plotseling lek
zijn geworden en kunt u niet
een-twee-drie een loodgieter
krijgen, maak het gat dan
voorlopig dicht met een plak
vet spek. Een doekje er om
heen, vastbinden en 't houdt
weer even. schrijft mevrouw
W. de Zoete uit Naaldwijk.
HARDBOARD
SCHILDEREN
Het beschilderen van hard
board brengt heel wat voorbe
handelingen met zich mee.
Staat u voor zo'n karweitje,
gebruik dan grondverf op plas
tic basis. Dit trekt namelijk
niet in het board is de erva
ring van de heer R. Koek uit
Den Haag.
RITMTE-n ESP AREND
In een krappe servies-
kast kunt u de schalen ge
makkelijk kwijt als u tegen
de achterwand een breed elas
tiek bevestigt en daar de
schalen rechtop achter zet
luidt de tip van mevrouw J. C.
de Waard te Velde uit Mon
ster.
't IS JAMMER, MAAR...
De navolgende briefschrijfsters
zien haar tip niet naar de voor
raad verhulzen. Dat spijt me voor
mevr. de wed. S. uit Slecuwijli
heus al geplaatst): mevr. H
Bergschenhoek
Letdschendari»
"I. uit RIJr*
<n L.-H.
S.-B.
de c
iruggen
de overzijde voerden, waar zijn post, ja. maar ook de Sama"
m'inder doen dan ik van plan h'j dan wccr een evenredig stuk ritaanse die haar makc-up aan-
urac moet ik het meerdere terug moest lopen om op de brengt: binnen het offer van het
bloed is alles mogelijk. De cata
comben. maar ook de opium-
C. de V.-B.
mevr. J. M. K.
mevr. A. M. B.-v.__d. M.
Zwijndrci
Dordt; mevr. C. P. V.
Haag;
dan niet weggeve:
OOK is nog naar aanleiding var
de vorige Open Brief de ge
dachte naar voren gekomen: zijn
niet heel
plaats te komen
avondkerkdienst moest leiden.
Dit deed hij uit christelijke lief- schuivers, de bloemen in dekhuis- I
de (tussen haakjes: ik heb hier-
voor grote eerbied), omdat er
anders" dan broeders waren die verdrietig
bootje
de overzijde bracht.
„11:
gewoon, niet alleen bij brief- werden
schrijven, maar b.v. ook bij op
bezoek gaan? Zijn we dikwijls
niet veel vriendelijker tegen
vreemden dan tegen huisgenoten?
Spelen we niet allerlei rolletjes?
Al deze dingen nu wil ik eens
samenbrengen in één gedachte:
wij hebben zo dikwijls een sta
tisch beeld van wat een christen
is. Wij maken als het ware pas
op de plaats bij dat woord: chris
ten. Die doet zo en zo, en hij laat Oosten
dit en dat. Hij stelt zich niet aan doet er niet toe: ze dienen een-
en hij beheerst zijn drang naar voudig als donkere achtergrond
kamer en de wandelende domi
nee. ALLES is Hem gegeven. De
nozem niet minder dan de jonge
vrouw op haar flat. Chu i. n-
dat hem in tien minuten zijn is. geloof ik, dit: dat wij van
dit ALLES" een klein vermoe
den krijgen.
wel
HPHHHHPen genle-
ten van het voorrecht, etc. etc.,
is eigenlijk die ongekende broe
ders oproepen. Als achterwand, i
e nu onderontwikkelde ge-l
noemt of de zoveel dui-'
mevr. J. C. uit Scheveningen;
mej. en dhr. P. uit Dordt; mevr.
K. uit Rotterdam; mevr. C. L.-
v. d. K, uit Den Haag; mevr. B.
uit Hardinxveld; mevr. M. H uit
Bleikensgraaf; mevr. K. uit Slik
kerveer; mevr. P. J. B.-van M.
Uit Bodegraven; mevr. D. V.-v.
d. W. uit Vlaardlngen; mevr. M.
A. B.-S. uit Voorschoten; mevr.
J. K.-M. uit Rotterdammevr.
N J. L. uit Koudekerk a. d. Rijn;
mevr. H. van H.-B. uit Blelswljk;
mevr. M. G. van D.-L uit Rot
terdam; mevr. E. C. F.-van der
S. uit Klaaswaal; mevr. B -R. uit
Rotterdam en mevr. L. van D -M
H uit Oudemolen.
Tk wil i
i op attent ma-
