Amerikaanse musical
Jongens in de puberteit
NIEUWE DICHTBUNDELS
sloeg via Broadway oyer
naar de hele wereld
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 3 FEBRUARI 1962
VOORGANGERS VAN .MY FAIR LADY"
■IHHHHHHHHHHH»
/rAs 't effe kan", zingt de slagersjongen. „O, whet a beau-
tiful morning", neuriet de student. En op het balkon van de
tram staat iemand zacKt een selectie te fluiten, die ook al p
rechtstreeks uit een musical blijkt te komen. Liedjes uit musi
cals. Juichende, klagende, pittige, bruisende. Allemaal melo- i
d'ieus. Het levensverhaal van de musical is kort, maar fel.
En het is nog niet ten einde. j
•fr -Ö-
Twintig jaar geleden was het
bezoeken van een musical al
leen voorbehouden aan Newyor-
kers. De wortels die op Broad
way hun oorsprong hadden,
hebben de musical echter als
een sterke frisse plant laten
groeien en al spoedig schoten de
nieuwe ranken alom in de Ver
enigde Staten uit de grond. In
niet geringe mate hadden hier
toe bijgedragen de grammofoon
platen, die de Broadway-hits
uit „Oklahoma!" en „My fair
Lady" (artistiek de beste en
ook het meest populair) in ori
ginele bezetting brachten. De
musical werd het toneel opge
stuurd met een sterk verhaal,
dat ook nog geloofwaardig was,
met goede karakters en kleur
rijke situaties. „Porgy en Bess",
dat het primitieve leven der ne
gers in het Zuiden bespeelde,
bijna een opera van som
bere kracht, was een musical,
net zo goed als het sprankelen
de „Pajama Game" dat zich
afspeelt in een pyama-fabriek
in het Midden Westen.
Maar even goed heetten de
operette-achtige producties als
..The Student Prince." „Blossom
Time", ..Rose Marie" en „The
Vagabond King", musicals. Dit
waren veelal humorloze, sentimen
tele aangelegenheden die het qua
story nu niet meer doen, maar
waarvan dc prima melodieën
zich anno '62 nog laten horen.
Songs als „A pretty girl is like
a melody", „Look for the silver
lining" en ..I can't get started
with you", stammen uit de Flo-
renz Ziegfe'.d Show, die op Broad
way speelde met de vermaarde
Ziegfeld Girls.
Het nu nog hevig populaire
„Sommeone to watch over me"
werd geschreven voor de musical
comedy „Oh Kay". Andere succes
sen uit de eerste musical-dagen
zijn „Flying high", dat de lucht
vaart bezong en „Of Thee I
sing", waarin getoond werd, hoe
men toch wel tot president van
de VS gekozen kon worden.
Duo
Rodgers en Hammerstein heb
ben een eigen volwassen hoofdstuk
verzorgd in het Musical-geschie
denisboek. Zij hebben de meta-
•fr
*-&-* -B-
morfose van musical comedy tot
musical aanmerkelijk doen ver
snellen. Luchtig vermaak dat
men op de stoep al weer verge
ten was, werd ruggegraat gege
ven; er kwamen goede teksten,
goed ballet, en in plaats van in
dividuele prestaties, ging men er
naar streven de groep te laten
schitteren. De bezoekers gingen er
elementen van drama, ballet en
opera in ontdekken. Er kwamen
ook ernstige thema's.
Oscar Hammerstein was de
tekstschrijver en dichter van het
duo. Hij was het kleinkind van de
opera-impresario van dezelfde
naam. Zijn eerste succes boekte
hij in 1923 met het lied ..Wild-
flower". Nog vóór zijn dertigste
jaar schreef hij successen als
..Rose Marie", ..Sunny". „The
Desert Song". Maar in het jaar
1927 werd door >-em en Jerome
Kern de „Show Boat" te water
gelaten. Het was een grote ge
beurtenis in het Amerikaanse
theater-leven: muziek en drama
waren er in gebouwd en dit was
voor de Broadway-musicals een
volslagen novum. Het beroemdst
uit deze show werd „Old man
river", een klaaglied van een ne
ger over de ongevoelige en onont
koombare rivier.
Minder succesvol was Hammer
stein in de 15 jaar nadat hij deze
show schreef, die tot de moderne
klassieken gerekend wordt. Maar
hij belandde uiteindelijk bij Thea
ter Guild en verzorgde er draai
boek en teksten voor een muzikale
versie van Lynn Riggs' toneelspel
„Green grow the Lilacs", wat
..Oklahoma!" werd. Dit project
kwam ook in de carrière van Ri
chard Rodgers op een strategisch
moment. Rodgers had een reeks
successen genoten toen hij met
de geestige, briljante dichter Lo-
renz Hart samenwerkte („A Con
necticut Yankee", „On your toes",
dat het Russische ballet tot onder
werp had en in 1936 uitkwam. ..I
married an Angel" en „Pal
Joey", de roman van een nacht-
clubartist met Gene Kelly in de
titelrol). Rodgers moest de Okla-
homa-opdracht wegens zijn falen
de gezondheid teruggeven en stierf
kort daarna. Hammerstein maak
te de musical af.
JTest Side Story, de eerste grote
musical van het Broadway-seizoen
1957-58, m«ij ook het eerste grote
succes van het seisoen. Het is ge
baseerd op Shakespeare's Romeo
en Julia, maar verplaatst het ver
haal naar Neiv York's West-Side,
uaar een meisje uit Puerto Rico
longer
het
jonge paar vormen. Hun heider
ouders uaren immigranten. Arthur
Laurents schreef de tekst, Leonard
Bernstein de muziek. Op de foto:
Tony en Maria verklaren elkaar
hun liefde en improviseren een
bruidsjapon in de winkel uaar
Maria uerkt.
Passend
ladder gezet in „Flower Drum
Song", gebaseerd op een roman
van C. Y. Lee. Een hartelijk en
oprecht geschreven musical die
een warm onthaal kreeg. Onder
werp: de conflicten die ontstaan
uit de verandering der tijden, tus
sen verschillende generaties van
een van oorsprong Chinese fami
lie in San Francisco. De show
kwam twee jaar geleden uit en
speelt nu ook in Londen.
„Een goede musical is een zorg
vuldig geschapen wereld waarin
de toeschouwer een avond door
brengt en wier totale effect iets
meer is dan luchtig vermaak",
heeft iemand gezegd. Wij kunnen
deze definitie toetsen aan onze
ervaringen met de Nederlandse
versie van My fair Lady en ver
volgens wel ons fiat geven aan
deze spreuk.
Fr. P. M. MENTINK
de film-versie van „Oklahoma!", met het voertuig, dat inspireerde tot het lied
„The Surrey with the Fringe on Top".
Twee nieuwe
romans over
-1
breeduit golvende lyrische' stijl,
schenen voor elkaar gemaakt.
Toch waren deze mannen niet
blind voor de ernstige problemen
van het leven en die der wereld.
Hun „The King and I", zich af
spelend in het oude exotische
Siam en dat zich bezighield met
de problemen van rechtvaardig
heid en individuele menselijke
waardigheid en „South Pacific"
waarin de menselijke tragedie van
rassenvooroordeel en onverdraag
zaamheid tot uiting kwam. waren
het bewijs van. Een jonge lui-
Cyd Charisse, als smakeloos ge
klede Soivjet-functionaresse, kijkt
treurig naar een paar zijden kou
sen. Even later kan zij de ver
leiding niet weerstaan. Het is een
fragment uit „Silk Stockings"
waarin zij Fred Astaire als tegen
speler had. De Broaduay-musical
was gebaseerd op de film ,fli-
notschka(1939) met Greta Garbo
en Melvyn Douglas. In de film
,J)ilk Stockingstan enige jaren
geleden speelde ook de Neder
landse cabaretier Wim Sonneveld.
Vitaal
De vitaliteit van de musical is
bewezen door „West Side Story",
dat in de herfst van 1957 in pre
mière ging en waarin een oorlog
tussen jeugdbenden in New York
City woedt. Hier werd gebroken
met de zogenaamde „ontspan-
ningsregels" en het werd een suc
ces, hoewel met zo overweldigend
als „Oklahoma!" of „Kiss me
Kate". Hier slaagde een actueel
gegeven. Critici waardeerden het
in 1958 evenals „The Music Man"
als het beste drama.
Rodgers en Hammerstein heb
ben de actualiteit ook op de toon-
Het gaat in de hierna te
te bespreken twee verhalen
natuurlijk niet alleen over
jongens, maar evenzeer over
meisjes in de puberteit.
Het eerste verhaal „Ab
moet brommen" door Jac
queline Prins (uitgave Arbei
derspers, Amsterdam), han
delt over een jongen (een
z.g. nozem) die niet deugen
wil. Het tweede, „De jeugd
van Willem Eduard" door
Mans Velvis (uitgave Kok,
Kampen), vertelt over de pe
rikelen van een knaap uit
een orthodox-protestants ge
zin waarin het ontbreekt aan
sexuele voorlichting.
Het boek van Jacqueline
Prins is een rauw boek. hoe
wel niet zonder deernis ge
schreven.
De omgangstaal van de door
haar beschreven mensen „uit
de heffe des volks" zou
men vroeger zeggen, aan wie
het vaak zeer dunne laagje
vernis van beschaving ont
breekt, is van een niets ver
hullende openhartigheid.
Mistroostig
Hun conversatie en ruzies
zijn doordrenkt van een be
hoorlijke dosis vaak ruwe hu
mor, waaraan het dit type
goed-gebekte mensen vaak
niet ontbreekt, maar zijn, al
met al. toch va
troostige realiteit.
Ab is een jongen die net
gappen niet kan laten. Hij
heeft het meegekregen van
zijn moeder, die reeksen blik
jes en snuisterijen ongebruikt
in de kast had staan. Wel wat
wrang laat de schrijfster Ab
zeggen, dat dit bij rijke men
sen „kleptomanie" wordt ge
noemd en de armen als win
keldiefstal wordt aangerekend.
Ab is een knappe jongen en
Annet, het aantrekkelijke fa
brieksmeisje dat nog idealen
heeft, laat de oppassende Joop
voor hem schieten, hoewel ze
in voortdurende angst leeft
in een soortgelijk leven te
recht te komen als haar moe
der. die met een onverbeterlij
ke dronkaard getrouwd is.
Ab zal het wel uit zijn
hoofd laten Annet te na te
komen. Evenals Annet meent
Ab, dat er een „wisselstroom"
tussen hen bestaat die de keu
ze van een andere partner uit
sluit.
Annet
Daar komt nog bij, dat An
net in de deprimerende fa-
briekssfeer tot nu toe haar eer
heeft kunnen bewaren. Als
haar chef. de slappe Goffel-
rneijer, die zijn handen niet
thuis kan houden „bij al dat
jonge goed" ook Annet onder
zijn invloed probeert te krij
gen, geeft ze hem een opdof
fer waar een glaasje water
aan te pas moet komen. De
chef wordt echter gehandhaafd
en Annet teruggezet naar de
pak-afdeling.
Ondertussen gaat Ab weer
eens de bak in. „Ab moet
een mis- brommen'
was toch nog
altijd minstens 200.000 dollar en
soms 400.000 nodig, om zo'n be
drijf op te zetten. En rendabel was
legt haar *ijn
redelijke vooroor
deel in „South Pa
cific" als volgt uit;
„You've got to de onderneming pas als
be taught to hate maanden van het jaar voor een
and fear. You've „uitverkocht huis" optrad. Of de
got to be taught musicals het op den duur hielden?
from year to year. Men heeft het voor bepaalde
It's got to be drum- shows gevreesd, omdat zij in nog-
med in your dear al ouderwetse sfeer huisden. „Ca-
little ear. You've roussel" betrof het 19e-eeuwse
got te be carefully New-England, Brigadoon het
taught. You've got 18e-eeu\vse Schotland. ..My fair
to be taught to be Lady" het Engeland van de "Ed-
people wards. ..The King and I" het
oude Siam, „Oklahoma!" het
vroegere Indianen-gebied.
Zijne Majesteit de Kat
Zijne Majesteit de Kat, door
Elizabeth Metz Derona. Uitgave
A. G. Schoonderbeck, Laren.
Er zijn tienduizenden gezinnen,
die een poesje hebben, ze ver
troetelen het op gezette tijden,
kortom: gemeten van dit gezel
lige en huiselijke dier. Maar ge
nieten al die poesjes van de ge
zinnen? Och. meestal zullen de be
doelingen wel goed zijn; ze wor
den met liefde benaderd, maar
doorgaans komen ze wat verzor
ging betreft toch heel wat tekort,
eenvoudig, omdat hun meesters
cn meesteressen niet precies we
ten wat een kat in zijn verzor
ging nu wel en niet behoeft.
Daarom zouden we iedere kat-
tenbezit(s)ter het bijzonder aardi
ge en instructieve boek „Zijne Ma
jesteit de Kat" willen aanbeve
len. dat bevattelijk en onderhou
dend de lezers en lezeressen van
alles op de hoogte brengt wat h;j
of zij nu eenmaal van de kat
moet weten, wil hij of zij ten vol
le van het beestje en het diertje
van hem of haar ten volle kun
nen genieten.
Het boek doet nog meer: het
vertelt op boeiende manier over
de vele rassen die er zijn., over de
telkens weer andere karakter
eigenschappen welke met die ver
schillende rassen samenhangen.
Het vertelt ook hoe de bczit<s)ter
allerlei onvermoede mogelijkhe
den van zijn dier kan „explore
ren". Kort en goed: een uitste
kend. instructief en met liefde ge
schreven bock dat tot de vaste
„uitrusting" van elke huiskatdient
U behoren.
whose eyes
oddly made,
people whose skin
is a different shade.
You've got to be
carefuly taught."
Marian Ander
son die meestal
uitsluitend in klas
sieken optrad en
klassieke negro
spirituals zong, nam
het ln haar reper-
telde erbU, welk
effect het op haar
tour door Azië had
gehad. De muzikale
i van Rodgers
Hammerstein
bevatten dusdanige
dramatische ele
menten dat er mensen zijn die ze
als Amerikaanse volks-opera's be
stempelen. Maar onbelangrijk
schijnt het etiket en het tegendeel
het resultaat. Ook „Caroussel"
werd door hen geschreven en
vooral dus „Oklahoma!", de Jui
chende musical, die op 31 maart
1943 in première ging, het oude
Indianen-gebied als decor had en
het langst „draalde" van alle
musicals. Het was hun eerste ge
zamenlijke prestatie, een meester
stuk van twee doorgewinterde
theater-talenten.
Successen
bijgeslepen. De producers
HIJ heeft nu de
tijd om over zijn leven na te
denken. Daarna is het beurte
lings weer „af" en „aan"
tussen Ab en Annet. Zij heeft
altijd nog Joop achter de hand,
die ook een vriend van Ab
was doch deze tijdig heeft la
ten schieten, al zijn ze geen
vijanden geworden.
Joop is bij de P.T.T. Hij
houdt evenveel van Annet als
Ab. Beide minnaars willen
zich wel opofferen. Ab omdat
hij zeker weet dat hij het
gappen toch niet zal kunnen
laten en Annet daar niet aan
wil wagen en Joop omdat hij
er van overtuigd is dat lief
de zich niet laat dwingen.
Schertsfiguur
Ab treft het niet met de
baas van de garage bij wie
de reclassering hem na zijn
uitgezeten straf heeft onder
gebracht. De man heet Beste-
breurtje en heeft de hebbelijk
heid de gehele dag te conver
seren in parabelen en teksten.
Hij is een soort schertsfiguur
in het boek. Het feit, dat
vroegere delinquenten, nu eer
zame huisvaders, nog vaak bij
hem aanlopen voor een praat
je, wijst erop, dat Bestebreur-
tje voor een bepaald type dè
man was. Alleen voor Ab
niet. Die krijgt er wat van.
Ab houdt het bijna een jaar
bij de „zemelaar" uit en
neemt dan, tot schrik van An
net, ontslag nadat ze beiden
een heerlijke zomer hebben ge
had als ze er op de brom
fiets op uit trokken.
Dan laat Ab zich op een
keer in het hart kijken. Als
ze hem terloops vraagt of hij
kinderen zou willen hebben,
reageert hij fel. Hij zou het
niet aandurven, gezien de
aanleg die hij van zijn moe
der had meegekregen en ge
zien ook het feit dat Annets
vader een dronkelap is. Hij
zegt: „Ze noemen zulke lui
als ik wel nozems, maar ik
zeg je dat er geen twee no
zems gelijk zijn. Maar één
ding hebben we gemeen: er
is iets fout met onze opyoe-
ding of met onze ouders."
Of hier Ab dan wel de
schrijfster aan het woord is,
doet er niet zo veel toe. Het
is de harde waarheid. En dit
is de positieve kant van dit
boek.
Kwellend
Het knappe meisje Annet,
dat thuis in een steeds kwel
lende sitjiatie leeft bij een
verbitterde, uit reactie im
mer poetsende poeder en een
drankzuchtige vader die haar
op een keer een lijfelijke af
straffing toedient omdat zij
weer met Ab gezien is, ont
vlucht het ouderlijk huis en
neemt intrek bij Opoe. Opoe
is een kleine vogelverschrik-
ster van negentig jaar, die In I
een niet al te nette buurt
woont waar zij met een
groot portret van „Vader
Drees" als schutsheer aan I
de muur, haar A.O.W. aan- I
vult door een duister handel
tje in druppeltjes. „Ze gaf I
raad en verkocht „zekerheid"
en voer daar wel bij".
Ab gaat in de voddenhandel i
en neemt zich voor liever I
dood te vallen dan ooit nog
weer tussen vier muren te ko- I
men. Toch wordt hij gesnapt
als hij op een keer toevallig
in een warenhuis moet zijn
en niet kan nalaten wat in
zijn zak te laten glijden.
Er volgt een wilde achter- I
volging. In doodsangst voor de
cel rent Hij door de stad in de
mening zijn achtervolgers
kwijt te zijn geraakt. Bij An-
net hoort hij niettemin de
agenten de trap opkomen. Hij i
klimt snel door een raam op I
de gammele dakgoot, die be-
zwijkt. Ab is dood.
Slot
Aan het slot van het ver-
haal gloort de hoop op een I
nieuw leven voor Annet, sa- I
men met Joop, wiens liefde
toch van een hogere orde is I
gebleken.
Zo hebben we hier met het 1
zoveelste boek over het no-
zemvraagstuk te doen. De I
schrijfster blijft niet in de mod-
der steken. Zij appelleert aan
de verantwoordelijkheid der I
ouders, aan de stille idealen I
van het knappe fabrieksmeisje
Annet. Zij doet dat op een on-
opzettelijke manier, zoals het I
de romanschrijver past. De I
verbeelding van het leven zo-
als zij dat zag, is voor haar I
de hoofdzaak. De lezer heeft I
intussen wel begrepen dat
het een rauw boek is, maar
(gelukkig) geen uitzichtloos
verhaal.
Voor de typering van haar I
personen heeft de schrijfster
maar een enkel woord nodig
cn haar niet bepaald gekuis- I
te dialogen zijn trefzeker.
Novelle
muzikale
De dichter Bergman
spelen van Rodgers zegt:
....hier hen ik weer
twee schoongewassen
ogen
kijken wèer plaatjes
met vanzelf plezier
het is niet veel
maar waarom zou ik
meer
't is Zicht verteerbaar
en het doet geen zeer
Over de novelle van de jon-
ge auteur Mans Velvis, die I
met „De jeugd van Willem
Eduard" debuteert, kunnen
we kort zijn. De auteur wil
blijkbaar aan de ouders die
uit valse schaamte verzuimen
hun opgroeiende kinderen tij-
dig sexuele voorlichting te ge- I
ven laten zien welk een ver
woestende en chaotische ge
volgen dit kan hebben in het I
leven van een nog onbedor-
ven knaap. Ik vroeg mij af, of
deze situatie ook voor vandaag
nog geldt. Zo groen als Wil- I
lem Eduard zijn onze kinde-
ren tegenwoordig niet meer,
mede dank zij het gewijzigde I
inzicht der tegenwoordige I
ouders, ook in kerkelijke krin-
gen. Mogelijk kan het voor die
mm. ouders die er nog steeds niet I
van overtuigd zijn dat hun
kinderen de nodige voorlich
ting beter van huis uit dan I
van de straat kunnen krijgen, I
nut hebben dit boekje te le-
Haagse Cahiers
Als zesde
se Cahiers,
Geldt dit ook niet een beetje tijdschrift onder redactie
van zijn poëzie? Aan het be- Johan
gin van de bundel krijgt
de Indruk van een existentieel H..
mediteren over de „condition
humaine". modeartikelen, toe
gegeven, maar men voelt de
ernst en het Is niet ondlepzln-
r als levensteken dan als Kolkman weigert het leven ab-
werkelijk gevecht. Want echt surd te noemen en houdt staan-
in de Haag- met bloed worden ook vandaag de dat het een zin heeft, welke
lptterknnrliff maar weinig verzen geschreven, dan ook. Ja hij gaat nog iets ver-
8 Maar keren wij tot Kolkman der: vanuit een transcendente
terug. Het vele zien en lezen sfeer is er contact, ontvreemding
„smalle" verzen (gedichtjes aan het alledaagse en toch
her** -
geschaard om
de grijze tafel
glanzen zij
bij het avondmaal.
Bloemlezing
Nieuwenhuizen, Ka-
rel Doormanlaan 68. Rijswijk Z mgt korte regejs) heeft ook ontmoeten in het alledaagse. - .i.,,. hinpmidino aiip
1W7 geboren Ger bl> hem ziin ^loed doen gelden. Men wordt hiet in het vage her- J^m^SÏSÏ8 dlrh"
1SU' -gC -Y.er: Toch lijkt hij mij op zijn best innerd hnt RohrtftwnoÏH- rw maal Anders III, vijftien dlch-
waar de traditionele vorm en
toon door de gedeeltelijke restau-
tijds heenschemeren. Een van
rit Kolkman, onder de titel
En alles ligt op stroom. Het is
recensent altijd
het Schriftwoord: „Ik
zal met hem avondmaal houden
en hij met Mij". Zeker ie dat - derde br0emle2uig dus uit
ZSFSS »«rk van leden van _deze kring.
Verdere grote artistieke UCbci» wimi vuur IIICU pma|
nanciele successen die niet al- denkenTTl' die "klaagzangen* han"
leen Broadway Ynaar alle Verenig- gen - ••«--
de Staten 15 jaar in de ban zelf:
hielden, waren: „Bloomer Girl",
„On the Town", Brigadoon",
„Kiss me Kate" (het beste van
Cole Porter), „Guys and Dolls",
„Fanny", ..The most happy
Fella", „My fair Lady" en „New
girl ln town". Vermaarde Porter-
songs die ook nu nog geliefd zijn:
..Night and day", „Begin *u-
dit vloeden
Ik zeg
un uicuiwijze ue in-
de wijzigingen sind. tesl Sea'aagde
ongeveer 1950 blijken te hebben
ondergaan. Er is vrijwel nie-
de keel uit, zegt hij het mand. behalve grote figuren zo
als Roland Holst, die geheel tra
ditioneel is blijven schrijven.
Want dit heeft de „kleine revolu
tie" van Lucebcrt en zijn volge
lingen resp. navolgers, wel be
werkt, dat men oog heeft gekre-
weet: wat Iemand van gen voor de dode takken in het
ander geboomte der poëzie.
De vroeger zo verzorgde in
terpunctie is verdwenen, al blij-
bij Kolkman de verzen zich
klaagzangen
hangen mij uit de keel
ik ben het woord
dat ik verhinder
Dat daar een merel zingt
dat uit de grond het groen
ontspringt
dat vogels vliegen
zichzelf zegt. mag
»ggen. Bergmans xa-
viool met eén snaar,
concreet te zijn, de d-i
biïïd *p™*< >*t
dat kinderen glijden uit een
dat is toch alles niet om niet?
vinden In elk geval zqn we hier ditmaal ingeleid door Jacques den
m het men vergeve mij de Haan Hlj« schrijtt; iiDe gedi<.h.
monsterlijke term, „buitenhuid- in deie bundcl zljn voor een
se want de meeste hedendaag- jeej dezelfde pen afkomstig
se poezie speelt zich binnen de (ais <jie ujt tweede bundel);
huid af. Kolkman daarentegen ze zijn desondanks nieuw en „al-
wijst onmiddellijk op 'merel. iemaal anders". En dat is nu
gras. vogels, licht, oogst. En van jujst geloof ik de charme van
duidelijke levensaanvaarding deze bundel en verklaart ook het
van I en H. Dichteres-
dichters, die veelal niets
anders gemeen hebben dan dat
zij allen lid zijn van de Haag-
beguine", „I get a kick out of zodathij in het middenregister bewegen tussen aanvangshoofdlet-
you" en ..What is this thing blijft musiceren, niet te diep ter en eindpunt. Schoonheid. 4"
called love". En in de winter '40- en niet te hoog. want
'41 las men op Broadway de af
fiches van „Lady in the dark",
innerlijke levensconflicten
Paga"- derheid, verrukking, roerloosheid.
H I.1 dit enfin men herinnert zich de es-
werk zeker niet onverdienstelijk, thetische terminologie, zijn als
hij niet. Verder
.uue.ujev al is het"dan~~ev«n zeker mét distinctieven van de dichterlijke
a— de orde kwamen; het werd onvergetelijk. De bundel heet uniform afgenomen. De dichter
een succes Vóór die tijd had de Scheppen uit een Leegte en hij gaat in het veldgrijs als gewoon
musical trouwens al satire en is uitgegeven bij De Beuk te leyenssoldaat: hoogstens
sentimentaliteit van zich afge- Amsterdam. De Beuk is een
schud. stichting voor literaire publica-
Uit financieel oogpunt was het ties.
camouflage-kiel en tak
jes aan de helm. als een para
chutist Nu en dan een vuurstoot;
dat het onmetelijke licht
al het zijnde geeft gezicht
brood en
eenzelvig met mij eet en drinkt
en soms in vrede met mij zingt
ik zeg: die is er niet om niet!
moeder glimlacht
vader gaat zaaiend
over het land
de hemel is wijd
en hoog
de kinderen dragen
blauwe schorten
hun haar
heeft de kleur
van het graan
sche Kunstkring, publiceren
men een bundel en zie, de sa
menzang klinkt wonderlijk wel,
ook al zingt ieder zijn eigen
wijs op eigen wijze."
Op gevaar af dat dit stukje te
lang wordt, citeer ik van J. W.
Schulte Nordholt
Een paard tekenen
zakelijk boekje van een chris-
ten arts in handen willen ge- I
ven dan dit kort-ademig, hier
en daar opgewonden relaas.
Het is mij, als novelle, te I
pamflettistisch, te weinig
terughoudend en hier cn daar
te ordinair. De auteur heeft i
nog niet genoeg afstand kun-
Een volgend maal beter, ho- I
pen we.
P. J. RISSEEUW
wat ik zou tekenen, zoals
een hand een hals streelt, teer
en stug,
als ik het kon, die golf van
glans,
die boog van licht, en dan de
buik
met aderen de flanken langs
als fijne takken aan een struik.
En dan het hoofd in trots om
hoog,
het spitse oor, het vochtig oog,
de warme neus, de mond met
schuim.
Dan de staart, de zwiepende
en dan de benen, en het ge
luid
cn hoefslag boven de bomen
Ik weet niet hoe het komt,
maar dit vers herinnert mij aan
het maniërisme in de schilder
kunst. Een levend gedicht!
C. RIJNSDORP
