NIET SPIEKEN
Spieken
spiekte
gespiekt
no.
r
RASSEN-DISCRIMINATIE
'Ruimte
voor ons....
aar om
„Néé", zeg je nu,
MAAR LATER?
Vakliteratuur voor scholieren
FRONTTAAL
RHllllHilgiiiiiiiHiiniiiii
De politiek van Harry Mulisch r
Zeer onlangs werd de Neder- voorkeur afscheidde. Door het le-
landse boekhandel een geschrift zen van de linkerpagina's, kwam
toegestuurd ,,met recht van re- ik onder de indruk van de schoon-
tour". Hoewel de góede boekhan- heid, kracht en ernst van de Bij
del het waarschijnlijk naar de uit- bel. op de rechterzijde trof mij de
gever ,,De Bezige Bij" terugzendt, leegheid van Mulisch, die niets
is er toch kans, dat u het onder met de B.B., maar alles met zijn
ogen krijgt. Vandaar deze „re- politiek te maken heeft,
censie". Nederland heeft een volk van
Voor 90 cent vindt u hierin de slippendragers, een merkwaardig
visie van Harry Mulisch op de soort heldenvereerders. Zij willen
Apocalypse, uitgevoerd in de sma- dat grote mensen vrijuit gaan
keloze uitvoering van de B.B.-fol- "ver hun ondeugden. Zij eisen dit
der, waarop het boekje een paro- zelfs. Een Michiel de Ruyter zon-
die wil zijn. De vorm is zo geko- der kwajongens-jeugd wordt niet
zen. dat op de linkerbladzijde en- geaccepteerd. Mulisch wist dat
kele teksten uit de Openbaringen en profiteert ervan,
staan en rechts de grapjes van Deze folder zal men cru vin-
Mulisch. Citaat: tussen de den, maar misschien kan men de
bazuinen van de eerste en de lef bewonderen. Iemand, die ech-
♦weede engel zullen omstreeks ter door de lef heenziet, staat voor
tien minuten verstrijken. U benut «en onzekere figuur, die, hoewel
deze tijd om zo snel mogelijk een zijn boeken vol met de woorden
rondgang door uw huis te maken God en Goden staan, met de Bij-
teneinde wellicht ontstane brand- bel geen raad weet. Praktisch
haarden in de kiem te smoren", ieder verhaal of elke roman van
De titel is „Wenken voor de be- eentonig met een sur-
scherming van uw gezin en uzelf realistisch bloedbad^ slagveld of
tijdens de jongste dag".
ZATERDAG 9 DECEMBER
I K
I T
Persoonlijk ben ik blij het ge
lezen te hebben daar 't het beeld
van Mulisch kompleet maakte en
hij zich hiermee van mijn lees-
De onvermijdelijke komst
van het kerstrapport veroor
zaakt voor schoolgangers een
afgrijselijk overladen pro
gramma: een bonte reeks van
proefwerken, repetities, ten-
tames, schriftelijke overho
ringen en wat er verder nog
voor fraais te bedenken valt.
Nu zijn er in het scholieren
jargon twee magische werk
woorden, die, wanneer ze op
slimme wijze worden toege
past, enigszins verlichtend
kunnen werken in de zo don
kere dagen voor de Kerst.
Deze Totem-woorden zijn
Sp ij beien en Spieken.
In de repetitietijd te spij
belen is niet zo handig. Het
illegaal verzuimen van school
werkt nl. als een zich ver
zwarende boemerang, want
meestal moeten de gemiste
overhoringen op bepaalde
repetitie-dagen worden inge
haald. Het werkprogram
wordt dus in zijn gehele
overladenheid in twee dagen
gestopt. Spieken, mits op de
juiste wijze verricht en goed
voorbereid, werpt eetbaar-
dere vruchten af. Spieken is
het enige probate middel om
het „Taaie Ongerief" enigs
zins te ontlasten.
Is het veroorloofd?
Hoe moet je het precies
doen?
Kan het bij iedere leraar?
Is het te leren?
Hoe denkt de docent er
over?
Antwoorden hierop worden
gegeven op deze weer weer
galoze pagina. Lees de arti
kelen van Jolanda de Vries,
Elvi Kooistra, Cees van Dop
en Dick Baas.
Ander werk op déze ruim
te is van Hans Kreuzen, Wim
Rouw, dpl.sld. en Caro Buur-
De ingewikkelde spiekwerk-
zaamheden die soms verricht
moeten worden om een gestel
de vraag te kunnen beantwoor
den. staan vaak in generlei ver
houding met het normaal en
rechtstreeks beantwoorden van
Zo kennen wij iemand die
z'n stellingen, definities, axio
ma's enz. in een duister cod-?
noteert. Deze spiekmethode is
volkomen betrouwbaar want bij
het ontdekken van zijn kwalijke
handelingen is geen enkel be
wijsstuk aanwezig. De tijd i{e
hij echter nodig heeft aan voor
bereidingen. het zoeken van het
juiste antwoord en het ontcijtc-
ren van de code is ruim genoeg
om het drievoudige van het te
repeteren werk uit het hoofd te
leren. Deze merkwaardige me
thode is dus ondanks zijn zeker
heid, geen efficiënte. Er zijn ve
le vormen van spieken die het
zelfde bezwaar hebben. Over
het algemeen geldt de regel:
het leren gaat sneller dan het
vervaardigen van spiekmate-
riaal. Er is echter een min
der bewerkelijke mogelijkheid
om te spieken. Om verwarring
natuurramp. De Bijbel brengt
«chter naar een realistisch nieuw
Jeruzalem, waar Mulisch bro
chure opmerkelijk over zwijgt.
Opmerkelijk is ook de groei
van zijn bewonderaars. Mulisch
gaat verder waar hem van links
en rechts literaire prijzen wor
den toegestopt. De slippendragers
zorgen wel voor de jaspanden.
Geen smetje zal hem deren. Nar
cistisch glimlachend springt hij
over de straatplassen van zelfbe
spiegeling heen. En geeft zijn vi-
te voorkomen zullen we deze
methode de glasheldere naam
van ..afkijken" geven. Dit zo
genaamde afkijken is het on
derwerp van een enquête ge
weest, die twee psychologen
in Duitsland hebben gehouden.
Als hoofdmotieven voor het af
kijken werden gegeven: Het
zich zekerheid verschaffen dat
alles klopt, de leraar of lera
res let niet goed op (gele
genheid en dief!!), bang zijn
voor zitten .blijven. Deze motie
ven gelden even goed voor het
spieken. Om de vele motieven
in zijn geheel samen te vatten
kunnen we zeggeD: Men wil een
hoger cijfer krijgen dan men
eigenlijk waard is.
Het behoeft heel weinig be
toog dat deze rad-voor-de-ogen-
Als je nog in die heerlijke tijd zitten. Maar wordt er op de ma*
't gek" en af aan hun gevraagd of zij vroeger
as heeft, niet gespiekt hebben, dan kijken
i na over ze een beetje schichtig over je
Word je heen en schepen je af met het
nietszeggende: ..We leven nu!"
En je gaat zitten, kijkt
leeft van ..De meester
alles nog een rose w
dan denk je nog niet
het probleem „spieken"
ouder en zit je op een middelba
re school, dan krijg je de tijd:
„wat 'n ramp. dit ken ik
wie zit
nog niet, papier dat voor je ligt en voelt
je gaat tamelijk gerust naai plakt. Voorzichtig gluur je af
school.
Spieken, iets waar alle docenter
met de handen in het haar ovei
Van de
bovenste
toe. Ook als je een vraag wel
hebt, je moet immers zekerheid
hebben dat het goed is! Want met
angst in je hart denk je: als ik
dit ook nog onvoldoende heb, dan
wordt het zittenblijven, en dan
zwaait er wat. Dit is de mening
van één leerling. Dus deze is in
grote trekken vóór spieken.
1 andere mening.
Bijna tegelijkertijd zagen deze
herfst de eerste rom
cha de Vrcede, Ellen Warmond
'erhaal te ontladen. Vandaar
Mis- bijvoorbeeld ei
dig hoofdstuk
iemand die „de kosten
p I d 1^ IC Waarom zou ik spieken? Ik weet
immers, dat ik het zelf ook kan?
En wordt er niet van ons ver-
I wacht, dat we kunnen leren, an-
u"n ders waren we immers niet toege
laten op de middelbare school?
llMUHi ■Toegegeven: er zit iets in die
volkomen overbo-
rekening houden met diege-
die niet zo zeker zijn van
zichzelf. Die alleen al kippeve]
eerder korte verhalen).
Remco Campert het licht (de zijn hele bestaan zou kunnen de- - -
.we, publiceerden reed, So'ne" vel, det'^^meel vol
dat sommige karakters een beetje
overtrokken worden. De echtge
noot van Eva bijvoorbeeld is geen
mens meer. maar het prototype «°j vergeten
van de omhooggevallen zakenman.
Er- Tegen de achtergrond van deze
Warmond is ons
dit drietal het best bevallen.
haar roman maken wij kennis
met de reclame-schilder H;
ziet deze het leven met andere
ogen. Hij beseft daarbij echter
tevens zijn onmacht om „op
nieuw" te beginnen, om een wer
kelijk menselijke verhouding tot
stand te brengen. In zijn pogingen meditaties de
te Ier—
moet met de geleerde kennis. Ja
en dan is op het kritieke moment
zorgvuldig ingestampte
jeten; en wat doe je dan
anders dan spieken, in je angst
:n onvoldoende te krijgen.
Spiekmethodes zijn er immers
alle maten en soorten.
je tas met een elastiekje.
Een zakdoek met de zijkanten vol
Aan de andere kant zijn deze geschreven i
Hans Erkelens, die alleen
maar probeert
duidelijker uit.
leven geraakt
hij in de armen van Eva. de
vrouw van een rijke worstjes-fa
brikant. Als gevolg van deze ver
houding, zijn paspoort voor het
niemandsland dat de wereld nu
voor hem is. verbreekt hij de
band met Bert Masson. zijn le
raar en vriend van de academie.
Als blijkt dat juist deze vriend-
het le
zen waard en de schabloon-
jes, zowel artist als kantoorbe
diende, zijn telkens
de zijk
altijd heel doel
treffend. net als de binnenkant
van je hand. die zich ook goed
voor spieken leent. En zo zijn er
nog vele andere manieren. Het
het blijft natuurlijk fout. spieken,
maai maken sommige leerkrach-
slachtoffer van een bevrijdende ten het cr „m, n,ct Met
ironie. Jammer blijft het dat de- teveel werk opgeven, zodat je het
nogelijk in kunt krijgen, en
de les natuurlijk oplètten
wordt gespiekt. Dus hel je
«hap tebeseerd is op liefde, dai «H de verf a, heel gauw"over tot deae
i- komt. Het volmaakte boek moet draging. En dan ga je je toch af-
Hans vlucht dan weg „als een
haas waarop geschoten wordt".
Ellen Warmond, de dichteres,
heeft met dit boek bewezen een
roman te kunnen schrijven. Haar
karakters leven en hoewel haar
beschrijving van een omgeving,
een milieu, niet altijd overtuigend
is. voelen wij dit toch slechts als
een bezwaar van de tweede or
de. De zelfbeperking die kenmer
kend zou moeten zijn voor een
dichteres missen wij echter in
dit boek. Er wordt teveel in ge
praat. teveel in gemediteerd
(hoewel vaak op verrassend lu
cide wijze). Wij hebben de indruk,
dat dit hoofdzakelijk geschiedt om
de schrijfster gelegenheid te ge- I
ven zich ten koste van het 1
Er uit gelicht
D.Z. Amsterdam. Sla eens
een Jaargang van „ruimte" op
zul je geen „fulleton" te
genkomen!
Peter G. Den Haag. Jij rijmt
niet slecht, zeg. Zijn benieuwd
of je ook dichten kunt
aÜemaal zélf bedad
Keee van der H. Rotterdam.
Zéér exclusief! Misschien voelt
„Time" er iets voor
sterft Bert. echter nog geschreven worden
tenslotte blijft een kritikus iemand
die alles beter zou kunnen als
hij het maar zou kunnen.
vragen: is spieken wel
keerd? Nee. zeg je nu. maar later
als er wordt gevraagd of jij ook
spiekte, zal je dan ook
minachtend je schouders ophalen
en zeggen: „Kind, laten we in 't
HANS KREUZEN. heden blijven!"
een motie aangenon»
o.m. deze zinsnede: „De studenten
vormen in de maatschappij een
aparte groep waarbinnen door de
overheid stilzwijgend toegestane
spelregels gelden."
Een aardig staaltje verouderde
stilden ten hoogmoed. Wij lekker
opart en de overheid vindt het
best goed als we ons bedrinken
of op leutige wijze onze ontgroe
ningsritus volvoeren. Aan de an
dere kant zien wij eehter geen
verschil tussen bakkers, kolen-
handelaren en studenten. Alle
maal aparte groepen met eigen
aardig dat als er eens
wind blaast achter het i
dan altijd iets omwa
Stalin en nou weer een i
Volhouden, K.N.M.L!
Het Geref. Kerkkoor uit Capelle
a. d. IJssel, het Herv. Kerkkoor
uit Krimpen aan diezelfde IJ»«el
en de Cbr. Gem. Zangvereniging
„Deo Cantemus" uit Nieuwerkerk
(ook aan de IJssel l hebben met
een totaal van honderd zangers
en zangeres'
zangavond gcgevei
'orige
(al toe
draaierij weinig voordelen
biedt. We willen hiermee heus
niet de schoolmeester in stof
jas uithangen, nee, we willen
de kwestie nuchter en zakelijk
bekijken. Door allerlei duistere
praktijken is een leerling in
een hogere klas gekomen. Het
is natuurlijk uitgesloten dat
hij capabel genoemd kan wor
den de lessen volledig te vol
gen. Een lijdensweg van da
gelijks geestelijk op de „tenen
lopen" is begonnen. Het di
recte gevolg is overspanning.
Spieken is eigenlijk door en
door Nederlands, want het is
hier te lande nog steeds een In
gekankerde gewoonte beter
voor de dag te komen dan
men in werkelijkheid is. Men
is er steeds op uit een hogere
en de mogelijkheid om te spie
ken moet voor hun eigen
„bestwil" door de docent
tegengegaan worden. Of hij het
doet op basis van gezag of door
wederzijds vertrouwen is van
minder belang. Belangrijk is
slechts de leerling tot zelf
standigheid en geestelijke vol
wassenheid te brengen. Er zijn
al te veel lichamelijke volwas
senen die geestelijk onvolwas-
Het spieken is aanmerkelijk c
in u wellicht zult denken, ge
Mocht i
irbazen, of erger, 1
tcht i
stat'u
te r
i dit v
al te tonen. (Bananenschillen
worden op de schillebak in het
portiek geëtaleerd, de auto
wordt op blokken voor de
deur gezet).
Spieken heeft ook het doel een
hogere status in te nemen, dan
die waarvoor men geschikt of
capabel is.
Wanneer er leerlingen zijn d;e
niet verantwoordelijk voor zich
zelf kunnen zijn en die ondanks
hun minimale capaciteiten
toch in een hogere klas willen
komen dan heeft de pedagoog
alias de leraar de taak het
spieken te voorkomen. Opvoe
den is toch het helpen tot zelf
standigheid! Spiekende leerlin
gen moeten aan de tand van
hun melkbekje gevoeld worden
spie
ipra
denken dat u de enige bent, di
gezag i an de gebrilde, nimmer goed
gemutste, en reeds kalende „voor
zitter" van de klas geregeld aantast
en ondermijnt, lees dan het fraai ge-
illustreerde boekje van de Engelsman
I. Crib. Het werkje is verschenen
onder de tamelijk originele titel „De
Geschiedenis van hel Spieken".
W ist u bijv. geachte spieker dat de
Assvriêrs reeds gemakkelijk te ver
bergen kleitablet jes gebruikten wan
neer ze een vochtig, blanco kleitablet
voor hun gezichten kregen geschoven
voor het maken van een schriftelijke
overhoring? Hiermee in verband
maakt Crib gewag van een opgraving
ton oosten van Ninivé. Hier zijn klei-
tabletjes gevonden, die vervaardigd
Het laatste hoofdstuk van zijn op
merkelijke studie handelt over de
spiekmethoden die beoefend worden
door westerse studenten. (L.O.,
M.U.L.O., M.O. en universitaire leer
lingen waarschijnlijk!) Uit zijn on
derzoekingen onder de Nederlandse
leerlingen is naar voren gekomen dat
ongeveer 89% zich wijzer voor wil
doen dan ze in werkelijkheid is. Dit is
te veel, volgens Crib. Nederland mag
dan misschien een nijver volkje zijn,
doch wat schranderheid betreft staat
hel op een zeer laug peil. Bovendien
is het langzaam toenemen van het
•rschijn-
evet
ilen
dl -
Reeds lang beseft gij, gewaardeerde lezers, in web-
een bevoorrechte positie gij verkeert. De tientallen brieve^
zijn daar iedere week weer een duidelijk bewijs
Bevoorrecht, ja! Want waar vindt gij een pagina
Ruimte voor Ons (kijkt u, om eens fijn uit te huilei]
maar naar andere jeugdpagina's)? Waar vindt gij
rubriek als deze duelloog? Waarin u niet allleen op i
hoogte wordt gehouden van de aller-jongste en meest
bij-de-tijdse literatuur, waarin u niet alleen op doorwrocht»
wijze wordt voorgelicht, maar tevens als u dat wenst
wordt doorgelicht, bijgelicht, en bij tijd en wijle opgelicht!
U raadt het antwoord: nergens!
Het bedroeft ons daarom dat wij ons uitgebreide taal.
gamma meestal moeten beperken tot de lage registers,
Want het is zo vaak een droeve en weinig opbeurend»
opdracht uit de vele poëmen die ons worden opgezondei
wekelijks het te duellogen poëem er uit te lichten. Zeidei
verlicht de glans van een weigewrocht vers deze somber
taak, die wij niettemin blijven vervullen, overtuigd als wi
zijn van de grootse roeping die de onze is.
Na deze inleiding die u, hopen wij, overtuigd heef
van het feit dat u toch de goede krant leest (een houvas
in een tijd van onzekerheden) verzoeken wij uw special
aandacht voor een gedicht van Heieen Verduin ui
Noordwijk aan Zee:
Stippen op een vlak
wil op zwart
schimmen in het duister
Luister!
Zij slappen door het woud i
stervend op het sch>p
varend naar het duister
alles is zwart
de mensen zijn klein
waar gaan zij heen?
Naar hoog naar laag
Zij zijn niet meer
wij gaan.
Dit gedicht valt duidelijk in twee stukken uiteen."—
In het eerste gedeelte wordt ons een visie geboden op de
overgang naar het hiernamaals volgens de Griekse <>P\T
vatting (vooi de'met-gymnasiasten: de Styx is de rivieiW j
in de Hades, de onderwereld: een obool is een GrieW 1
muntje). In het tweede gedeelte wordt ons verteld waar
wij als mensen heen gaan. Een hele opluchting.
In het eerste gedeelte komt het tot vreemdsoortige
verzameling constateringen die bovendien met elkaar in
tegenspraak zijn. Stippen zijn geen schimmen, het duister
is geen vlak. Een kreet als luister! is zinloos (we horen^E
geen schimmen), en volkomen overbodig. Dan laat de/
dichteres waarschijnlijk in een poging tot modernisme
de interpunktie weg en we kunnen dus lezen: Ze stappen'"111
voor een obool door het woud of Ze sterven voor eengev
obool op het schip (waarbij we ons afvragen welk schip)^
heide mogelijkheden lijken ons ietwat ongerijmd. We varen^
dan verder naar het duister en bemerken tot onze ver-*;
wondering dat dan alles zwart is. ltl_:
In het tweede gedeelte zegt ons de schrijfster dat wijl
klein zijn (een typisch uitvloeisel van Einstein) maar
maakt het gelukkig weer goed door ons mede te delen.#
waar we heen gaan. En waar gaan we dan heen? NaarJ|/i
hoog en/of naar laag, misschien wel naar alle twee. Den
mensen zijn er dan niet meer, zeer logisch, maar wij gaan.
Wij zijn ook mensen, dachten we. Zijn we er nou wel of
zijn we d'r niet. X,
Oorzaak van dit onlogisch, onpoëtisch en ingewikkeld C
geprevel is een volkomen ontbreken bij de dichteres van
enige zelfkritiek. Indien zij zich even had afgevraagd wat
er nu eigenlijk stond en wat ze wilde dat er zou staan had
zij ons dit gedoe bespaard en misschien wèl een gedicht sp
geschreven. ru
HANS KREUZEN' g(
Ei
bickei
Bij naderend onheil
?etbaar
l Crib langs velerlei op
spieken een verontrustend
sel. Crib komt tot de conclusie dat
de leidinggevende bovenlaag steeds
kleiner en daardoor minder bekwaam
wordt. Een maatschappij gaat ten
ionder wanneer een percentage van
95 spiekenden bereikt zal worden.
Geachte spieker, laat dit een waar
schuwing zijn. Bed ons land van een
naderende ondergang, laten gestrui
kelde cultuurvolken uit de geschie
denis onze spiegel zijn.
t0M0MMMM0M0M0MM00M0MM0M000M00MMMMMM0MM0MM0M00M00MMMM000MM000MM0MM
Beste M,
Ook ditmaal verheugend
nieuws!!! Reeds twee maan
den ben ik dan onder de wa
penen. Het bereiken van
deze mijlpaal is niet onop
gemerkt voorbij gegaan. In
allerijl had men in de leger
plaats een interessant pro
gramma opgesteld. Terwille
van een diepere beleving
geef ik een kort exposé in
de tegenwoordige tijd.
Reeds in de vroege morgen
schalt door de luidsprekers
die anders dienen tot het
voortbrengen van rauwe
fluittonen luchtige mars
muziek van een omstreden
kapel. Op de maat daarvan
zien we een groot défilé van
alle manschappen; het hoofd
bedekt met. een glimmende
helm, een stoer maar dood
geweer aan de schouder. Op
het podium een krachtpatse-
rige luitenant-kolonel: een
stijf mondje onder de ijzer-
vreterssnor en een stijf hand
je aan de pet.
Een Kamerlid, ongelukkigereij- I
ze de heer Lankhorst van de
P.S.P., heeft eindelijk vragen ge- I
«teld aangaande praatjes van luit.-
kol. F. C. Spit'. Terecht, want al'
de Koningin hoge officieren op
de vingers tikt, wanneer ze zich I
met politiek inlaten, dan mogen
de heren, die deze pseudo mili
taire, doch politieke radiopraatjes I
door de luit-kol. laten uitspreken,
ook wel eens op de vingers wor- I
den getikt.
ief ge.
telfvc
dediging. Helaas
dagen ging er een sirene loeien
in de hoofden der B.B.'ers, toen I
het een cursus zelfverdediging I
tegen aanranders bleek te zijn.
Nu even een kijkje in de
kantine- Koffie met gebak
(een rondo met hagelslag)
wordt gratis verstrekt. Geen
wonder dus, dat het overvol
is. Dit is nu de kans iets van
de belastingcenten terug te
krijgen. Na de nerkwikkende
drank lopen xoe naar de
schietbaan. Vaders en zoons
bekampen elkaar met het ge
weer aan de schouder! Wie
haalt de meeste punten? Een
aardige vondst! Ook aardig
is de demonstratie op de
stormbaan. Door vuil en mod
der onherkenbaar geworden
soldaten die helaas geen
bezoek kregen kruipen
door het zand. Groen gewas
op de helm, de gezichten be
smeurd met houtskool. In
structeurs strooien kwistig
met rookbommen, van het
dak van het sportgebouw ra
telt een bren. Vuur en rook!
Een ideaal decor voor enige
meters oorlogsfilm. De va
ders lopen nog met een blik
van herkenning in hun ogen
door dit brokje keihard leven.
Verloofden en moeders doen
wat er van hen verwacht
wordt: ze zijn een beetje
bang, een beetje gillerig.
Leuk bang, eigenlijk. Net zó
bang, dat de zoons bescher
mend kunnen expliceren.
Het is inmiddels middag
geworden. In de zak zitten
de konsumptiebonnen voor de
thee met gebak. Op dus naar
de kantine. Zo'n pittig kar
tonnen bekertje thee met een
sprits geeft weer nieuwe
moed. Het komt goed uit- Het
programma vermeldt een
thé-dansant. Een viermans
orkestje blaast er lustig op
los. Op een vrijgemaakt plek
je tussen de tafeltjes stam
pen de soldaten vrolijk mee.
Geloof maar, dat er heel wat
tere damesschoentjes ge
kraakt zijn! Maar stil, een
spreker stelt zich'op achter
de microfoon. De prijzen ver
bonden aan de schietkamp
worden uitgereikt. Een spits
en kruidig speech je en dan
is het weer tijd voor de eet
zaal. In die grote ruimte la
ten een bord erwtensoep en
twee knappende boterham
men zich goed smaken. Een
appel dient om de mond te
steriliseren. Na het hartige
en overvloedige maal is hei
langzamerhand tijd gewor
den om op te stappen. De
feestvierders trekken af naar
de burgermaatschappij. De
van rekruten geworden sol
daten haasten zich terug naar
hun kamers. De instructeurs
beginnen al een beetje snau
werig te worden, daar komt
hun stukje onbeschaafdheid
weer om de hoek kijken. Hun
rol is uitgespeeld. Geen mu
ziek meer, geen koffie met
gebak, geen grapjasserij. Het
leger is een ernstige zaak.
Voor nietsnutten is er geen
plaats.
Dag Ria en Joke! Dag Pa
en Moe'.
Tot over veertien dagen.
DPL- SLD.
Hoe veroorzaak ik
Tot grote vreugde van alle goe- de dood. griezelig". En wij
de vaderlanders is Anton Geesink denken dat judo een faire
wereldkampioen judo geworden, is.
Voor „De Telegraaf" is dit aan- De Telegraafverslaggt
leiding om deze vaderlanders denkt dat kennelijk niet, g
weer eens een hart onder de riem wonder, de man denkt helen
♦e steken na al dat gedoe over niet, of hij weet niet wat
Nieuw Guinea en Van der Putten betekent,
en in ene fraaie feest-pagina barst
men in een eenstemmig hoerage
roep uit. De wijze waarop hier
eehter de stoere, recht-door-zee-
gaande Europeaan wordt ge
plaatst tegenover de sluwe Japan
se „killers" is beneden ieder peil,
zelfs beneden dat van „De Tele
graaf."
„Het masker van vriendschap",
„deze sluwheid van de Japan
ners". „Kaminaga met een op
dracht als „killer" Zo wordt er
over de Japanners geoordeeld.
Nederigheid bestaat bij deze* slu-
waards kennelijk niet want dit
woord zet men tussen schijnhei
lig aandoende aanhalingstekens.
Evenals bijvoorbeeld „moeilijk
pratend" aldus de indruk wek
kend van allemaal show bij de
ze lieden. Natuurlijk „veegde Gee
sink de vloer aan met deze judo-
Bruusk stootte hij de vlaggedra-
gers van het judo de troon van
het hoofd, waarbij men voorbij
gaat aan het feit dat een troon
iets is om op te zitten. In de
staart van het artikel zit ook nog
gif
de Japanse
„de kaarten macaber
iu betekent „macaber"
i Dale „behorend bij
Dat moet maa£
eens uit zijn 7
Daar zit hij weer. Zij li.
ogen kijken over zijn donkei 2
omrande bril heen in mij d
richting. Dan glijdt die bil
heel vlug naar links en rich n
zich dan weer op het blaadj C
dat voor hem op de ban) r
ligt. De ogen draaien i
enkele ogenblikken weer
mijn richting. Heel onschuI
dig! Krassend schrijft
scheikundeformules op
proefwerkblaadje. Ik 1
hem observeren. Hij kijkt c
en slaat meteen de ogen wei
neer. Met opzet kijk ik u F
het raam, maar door de spie
geling kan ik nog zien wi c
hij doet: hij leunt voorovt 5
en in een enkele oogopsla
heeft h\j weer enkele struk I
tuurformules in zich opga c
nomen. Mijn geduld is te c
einde. Henk van Erk leve
maar in, een twee voor d
moeite". „Wil de klas door 1
werken?" Sadistisch geef i 1
nog een extra vraag op. Al
ik op het bord schrijf, is dt 1
voor enkelen onmiddellij
het sein voor spieken. Oo
hun blaadjes neem ik ii 1
Zwijgend levert de klas aa
het einde van het uur d
proefwerken in. Een enkel
leerling werpt by het ver
laten van het lokaal een ver
achtelijke blik naar me. D
klassevertegenwoordiger aar
zelt even. Wil hij een plei
dooi komen houden? Hij zie
er blijkbaar van af.
Ik ga naar huis, tevredei
met mijn resultaat. Aan he
spieken zal een einde komen
Ik let scherp genoeg op. Al
er gespiekt wordt, omda
men niet zeker is van zich
zelf, dan moeten ze maai
naar een andere school gaan
Met een kwaad gezicht kijk
ik het werk na. Hé hier heb
ben er twee precies dezelfde
fouten. En ik heb het niel
gemerkt. Dus toch niet op
gelet. Ik verander in mijn
agenda de twee van Henk
van Erk in een vijf.
