FHONTTSSL
KIND OF HEAVEN
Meisje op het slechte pad;
'Ruimte
voor ons....
„Hoe vertaal ik mijn film?'
£,uióter
ZATERDAG 25 NOVEMBER 19fr:
Wei eens goed gelet op de zinnetjes (ze noemen het soms vertaling) bij 'n
film? Nu zullen we de laatsten zijn om de stelling te betwisten, dat film
allereerst de kunst is van het beeld. Wij weten ook, dat het onmogelijk
is een hele dialoog in die korte zinnetjes aan de rand te comprimeren. En al
evenzeer, dat steeds meer mensen pluchen plaatsen parterre derde rij midden
verwisselen voor 't kijkgeld en de fauteuil thuis. Maar: als 'n vertaling hard
nekkig „juke boxes playing soft" „luid schetterende juke boxen" noemt
„is gebeurt7' ons oog teistert „oh johnny" consciëntieus wordt vertaald met
een door puntjes gesecondeerd „oh johnny" én vertaalbureaus er voor
titels speciale woordenboeken (van de C van call girls tot en met de Z van
zonder zeden) op na schijnen te houden getuige de meest zonderlinge titel-
vertalingen, dan loopt ons hart vol. En onze pen over. Vandaar
P.s. Het waren met name de pennen van Yolianda de Vries en Dick Kapteyn.
De rest op deze pagina is voor rekening van onze „dpi. sld.", Claesina Hulse
bosch, Arie Gelderblom, Guus Kool en Caro Buurman.
EEN KIND
VINKE
België krijgt oo
Veronica". Schip e
reeds aangekocht.
Dus de legale Belgische pro
gramma's rijn ook al niet om aan
te horen!
Het partijblad der Oostduitse
communistische partij „Die Wahr-
heit" kan niet meer uitkomen.
De drukkerij is gesloten wegens
te grote schulden, in het bijzon
der aan het ziekenfonds.
Snijden die journalisten zich
vaak i
ingers.'
Op 3 februari van het volgend
jaar zal gedurende twee minuten
een deel van Ned. Nieuw-Guinea
een gehele zonsverduistering on-
Zonsverduistering? Wij dachten
eigenlijk, dat men in de omge
ving van de Indische Ocaan de
zon al twee jaar niet in het wa
ter kan zien schijnen.
Volgens een Britse uitgeverij
zijn dit jaar drie en een half
miljoen exemplaren van Lady
Chatterley's Lover verkocht. „Dit
succes hebben we te danken aan
de justitie. Wanneer we niet ver-
volgd waren, hadden we nief meer
dan een kwart miljoen exempla-
erkoclit'', meende de uit
en dwarsflui-
srwikkeld ra-
I krant dan ook
In de Oostduitse stad Leipzig
is vorige week een gedenkteken^
onthuld voor de vermoorde Kon-_
golesc premier Loemoemba. Het
beeld, dat voor de Karl Marx-
universiteit staat, is bekostigd
door de communistische Oostduit
se jeugdorganisatie.
Ook 10 van het zakgeld af-V;
gedragen? xe
Soekarno heeft zich op een te—
Scmarang gehouden massabijeen-Gi
komst een kernachtig aforisme
gepermitteerd. Na de menigte
eerst nadrukkelijk van zijn goede
kwaliteiten tc hebben overtuigd,
vervolgde hij met: „Wanneer ik
werkelijk kom te overlijden,
schrijf dan niet op mijn graf
steen: Hier rust de president vanK
de Indonesische republiek, maar:"-
Hier rust de spreekbuis van hetg|
Indonesische volk.
Wc prijzen deze verregaande
bescheidenheid uit de mond van
deze „spreekbuis", die veiligheids
halve zelf maar de loftrompet
heeft gestoken,...
*1
Er uit gelicht
K.W-W. (Rotterdam) Aardig
Ideetje voor een prentbrief
kaart....
Ger T. (Den Haag). Probeef
'toog eens. Maar dan graag in
blokietters.
Phlen K. fDelft). Wie weet.,
op 6 december!
Hans de V. Oegstgeest. Wat
denk je van ochtendgymnas
tiek?
Na enige jaren van 365 min 52 avondjes studie van
het Nederlandse onderschrift en wat daarvoor door
gaat bij films, hopen wy binnenkort een werkje ge
titeld: „Hoe vertaal ik mijn film?" het daglicht te,
doen zien. Dit boekje, te verschijnen in de doe-het-
zelf-reeks, beoogt het vertellen en/of pogingen daar
toe door' derden te vereenvoudigen en op de lange
duur zelfs overbodig te maken. Waarna, tot grote
vreugde van hoofdonderwijzers en gelijkgestemden
het beeld niet meer ontsierd zal worden door is
gebeurt met een té als word alleen al genoeg is. Met
wat u dan in u zelf vertaalt, hebben we niets te
maken.
In het kader van deze pagina brengen we enige
regelen uit het hoofdstuk: zware jongens en lichte
meisjes (Engels). Deze films zo concludeert de
schrijver hebben slechts een beperkt aantal ter
men. Wie deze kent heeft geen onderschriften met
uitroeptekens meer nodig. De Engelse tekst trouwens
op de duur ook niet meer. Het onderstaande lijstje
kan van rechts naar links ook van dienst zijn bij het
reduceren van rigoreuze titels voor een avondje uit.
I Lieve
girl
call girl
boy
gangster
I love you
I loved you
police
nightclub
hands up
revolver
stengun Johny
hello Jack
hello dear
dancing
meisje van lichte zeden
fatale vrouw
femme fatale
blondje (eventueel gevaarlijk)
vamp
nachtvlinder
call girl (belle meisje)
zware jongen, bendelid
kengstur, gangster
ai luf joe
idem, maar 't is weer over
interpol
paradijs der zonde
hel
nachtclubs
handen omhoog (meestal ge
volgd door: het spel is uit)
blaffer
jan-met-de-handjes
hallo Jack
dag darling
eiland zonder moraal (zie night
club)
Als u dan verder weet, dat „the" de betekent,
kunt u voortaan geconcentreerd de gemenerd in het
ravijn zien storten, zonder de ogen neer te slaan naar
de van puntjes voorziene smartekreten van zijn liefje.
„Bah," zei ik cn smeet de dikke zaterdagkrant op m'n bed.
Alles zat me tegen de laatste tijd. En dat van vanmorgen
had dè deur dichtgedaan. Met Loesje was alles afgelopen.
Het was zo mooi geweest die twee jaar. Nu was het uit,
voor d* derde en laatste keer. Geen wonder dat ik me be
roerd voelde.
Ik zou iets gaan doen wat ik anders nooit deed. Lezen,
wandelen, fietsen, naar de schouwburg, film schoten door
m'n gedachten. Ongewild dacht ik toch weer aan Loesje.
TK ZAG haar weer met haar
vinger langs het lijstje van de
films gaan. 't Was zo'n mooie
lijst. Bovenaan stonden de films
met vijf sterretjes (deze film
mag u niet missen), dan volgden
die met vier, drie, twee of één
sterretje (deze film kan men
beter wél missen). Plotseling
kreeg ik een idee. Ik ging naar
een slechte film, een film boor
devol ontaarde mannen en
vrouwen, die alleen maar slecht
deden. In zo'n stemming was ik
nu precies. Ik wilde iets slechts
doen of in ieder geval zien doen.
Hier: Zonder zeden en moraal;
daar: Toen de Revolvers zwegen
en Gevaarlijke Puberteit in Ons
Genoegen in Zoetermeer. Het
was nog niet precies wat ik
zocht. Eindelijk las ik in een ad
vertentie: Hard, gedurfd, mee
dogeloos. fel realistisch, vol sex
en sensatie. Gevallen vrouwen
gn soldaten. Voor de eerste maal
zo eerlyk op het witte doek ge
bracht. De titel wasAch,
laat ik de titel verzwijgen, het
gaat zo gauw op reclame lijken.
Een lange rij mensen stond
voor de kassa van het theater.
„Zijn er nog kaartjes?" infor
meerde ik bij de portier. „Nou
meneer, als u vlug aansluit, lukt
het misschien nog wel. Maar u
moet wel vlug zijn, want het
wordt vanavond weer helemaal
uitverkocht." „Zo," merkte ik
op, „de recensie was anders niet
best." „Wat zegt u daar? Geen
goeie recensie? Eén ster me
neer, wat wilt u nog meer? Dat
is toch het beste wat we kunnen
krijgen! U ziet zelf wat een
mensen er staan. Kijk maar
naar de overkant, daar draait
een vijfster. Geen mens te zien.
Waardeloos meneer. U moet
mijn baas eens horen als die
lui van de krant het wagen
ons meer dan één of twee
sterren te geven! Dagenlang uit
zijn humeur en gegarandeerd
half-lege zalen." De rij was in
tussen merkbaar gegroeid en ik
haastte me aan te sluiten Veel
jongelui, die met allerlei kunst
grepen getracht hadden de leef
tijdsgrens te halen. Overbodig
trouwens, want de meeste bios
coopportiers zien voor een dub
beltje iedereen boven de acht
tien aan. „Eén parket," zei ik.
„Eén parket," echode de portier.
De juffrouw schoof me het
kaartje en het wisselgeld toe.
Gek eigenlijk, ze geven nooit een
kwartje terug, altijd, twee dub-
-CnUmnu^-
beltjes en een stuiver. Ik be
greep de wenk en liet met een
gul gebaar de stuiver liggen.
„Rechtdoor de zaal in," zei een
andere gezagsdrager na m'n
kaartje te hebben doorgescheurd.
Een juffrouw bracht me op m'n
plaats. Met een zaklantaarn ver
lichtte ze heel handig de grond
achter. Ik kon zo precies zien
waarover ik gestruikeld was. Ik
zakte in de versleten stoel en
maakte me gereed om al het
slechts van de wereld voor m'n
ogen te zien afspelen.
T^E KORTE inhoud: Een Duits
stadje. In de café's gebeu
ren allerlei slechte dingen, Ame
rikaanse soldaten houden een
oefening in de omgeving,
's Avonds komen ook zij in de
café's en veroveren de aanwe
zige meisjesharten of laten zich
zelf veroveren. De oude Danny
is er ook. Hij doet niet mee. Hij
peinst en leest brieven. Voor
hem ligt de foto van z'n vrouw
en dochter. De laatste is om het
leven gekomen bij een auto-on
geval. De krant waar dat in
staat ligt ook voor hem. Eén van
de meisjes komt bij hem zitten.
Ze lijkt op z'n dochter. Met blote
knieën, onnatuurlijk blonde
haren, vuurrode lippen en een
décolleté tot het middenrif, pro
beert ze Danny te verleiden.
Het lukt niet Integendeel zelfs.
Danny laat haar het verkeerde
van haar levenswandel zien en
bekeert haar. (Dit alles in on
geveer twintig minuten tijd.)
Op'de laatste meters film valt
zij weer. Ditmaal in handen
van een potige boerenzoon en
samen wuiven zij de vertrek
kende Danny op het perron na.
Een geniaal verhèal, zo uit het
leven gegrepen, vol alles ont
hullende dames en slechte heren.
Het was verbijsterend. Dat de
kritici daarvoor één ster durven
geven was mij niet duidelijk.
Bij de uitgang hing een reclame.
Samen naar de film? Ja gezel
lig! en daaronder: Geef een
bioscoopbon! Ik doe het beslist.
Ik stuur er één naar Loesje,
goed voor twee personen. Wie
weet? Dan mag zij weer be
llissen waar we heen gaan.
I
mensen, j
I
1. Werk van jongeren voor
de pagina. (Zeer bedankt!)
2. Reacties van jongeren op
ruimte. (Eveneens zeer I
bedankt!) en...
3. Van hen die wij maar de
oudere lezers zullen noe- I
men. Uiteraard ook be
dankt. I
Punt 1 en 2 kunnen we bui- I
ten beschouwing laten, voor I
die groep is deze pagina er.
Anders ligt het voor de
oudere lezers van punt drie.
Fijn dat u deze pagina leest, I
maar sommigen van u doen
dit blijkbaar almaar met vol- I
wasSen-kranten-ogen, dat
blijkt wel duidelijk uit de I
aard van de brieven. Natuur- I
lijk: Ruimte voor Ons is in
zeker opzicht ook Ruimte I
voor U, maar het blijft in
zeker opzicht
- zitten, goed, mogen we alstu-
blieft, anders slaat u hem
maar een keertje over.
II
Beste M„
Let maar niet op mijn wat be
verig schrijven. Ik heb zojuist mijn
debet aan slaap proberen te ver
kleinen door een klandestiene
duik op de strozak. En daarbij ben
ik op heterdaad betrapt. De vrees
voor eventuele repressaillemaatre-
gelen zit begrijpelijk nog in mijn
vingers.
Gisteravond hebben we „mode
show" gehad, zoals het schertsend
heet. Heeft men eenmaal zo'n show
meegemaakt, dan blijft er niet veel
te lachen over. Kijk, men gaat als
volgt te werk: men zoekt een zeer
donkere nacht uit (zo mogelijk
met regen) en men wacht totdat
men er zeker van is. dat iedere
rekruut slaapt. Door middel van
een snerpend fluitje wordt ieder
een wakker gemaakt en binnen
enkele minuten moet elke man in
het voorgeschreven tenue in het
rijtje staan Tot zover gaat het
nog. Met enige goede wil zou men
het „oefenen in snel uitrukken"
kunnen noemen. Maar nu komt
het grappige. Wanneer de meute
zo ongeveer vijf a tien minuten
heeft gestaan, wordt het bevel ge
geven zich in vijf minuten om te
kleden in sporttenue, d.w.z. één dun
hemd en één korte broek. Er mag
uiteraard geen licht worden ont-
Luister
wat ik gezegd heb
in ogenblikken van stilzwijgen
in nachten van warme stemmen
toen was alles waar
maar voor vandaag niet meer
ik vond vandaag een andere
waarheid
een waarheid van
luisteren en luisteren
zacht doen spreken.
HANS KREUZEN
stoken, daar het later dan half
is. En écht, als je dan met z
tweehonderd man door de stikdc
kere gang holt en tastend de
dingsstukken opdelft, dan lach
je het ik-weet-niet-wat. Ook we
fout natuurlijk, want de „shcr
mag slechts plaats vinden ond
doodse stilte.
Na het sporttenue volgt meeslSi
het uitgaanspak, waaronder di"
baaien ondergoed gedragen nu
worden. Je ziet dus de fijne nul—
ces tussen veel en minieme kg
ding. Verkouden worden is er n
bij: je hoest maar in je eigen ti
's Morgens bij daglicht zie je i
ruïne in de kast en alle plezier
voorgoed verdwenen. Allemaal z
we doodzenuwachtig, want i
ogenblik kan er geïnspektee
worden. Als in de middag de si
atie weer te overzien valt. kond
de slaap zich overduidelijk a;
paraatheid der manschappen r
Men verovert dan een plaats t gi
grootte van twee gestrekte ond'
armen aan de houten tafel en li
het moede hoofd zinken. Wee t -
gene. die in deze compromittere
de houding wordt aangetroffi
Als een schandelijke figuur zal
worden uitgebannen. Slapen d
je maar in je eigen tijd. Ik hoe
dat jij niet in slaap bent gevalle g
Tot over veertien dagen.
DPL. SL I
de nevel
een zomernacht
die jij niet kent
maar die mij diep
en schrijnend
is bijgebleven,
kwelt ons tot elkaar
en laat in mijn hart
een dans beginnen
van het grootse leven
in verlaten schijn
zoals je weet is een
als deze
heel zeldzaam
voor dit jaargetijde
in een land van melk
en noordelijke dauw
de maan is gebroken
de droom
zal bedriegen
de herinnering
verguld
ik
de
gedachten
willen uitbranden
of aan de nacht
geven
om ze tegelijk
met het komende duister
te zien sterven
de maan is gebroken
in haar licht
struikel ik
CLAESINA
Wij hadden een verhaal
geschreven, 'n Mooi, afge
rond verhaaltje over een
klein meisje, dat op 'n zo
merdag het tuinhekje uit
stapt. In pittoreske termen
beschreven we wat kleine
meisjes dan zoal overkomt:
het zondoorzinderde grasveld
met madeliefjes, het jon
getje met de bootjes bij de
vijver, de grote hond en tot
slot de vriendelijke mijnheer,
aan wiens grote hand de ar
geloze krullebol het ouder
lijk nest weer vond. Het was
niet eens ontleend aan Van
der Hulst
In vele slapeloze nachten
bouwden wij dit juweeltje
van ons kunnen om tot een
scenario van een subtiel
zwart-wit filmpje en lever
den het, op roze papier ge
tikt, af aan een man onder
een machtige pet met het
gouden opschrift: „Inter-
film".
Onder dit hoofd kregen
wij vele brieven. Wij onder
tekenden een houtvrij con
tract en hoorden toen niets
meer. Met moeite verkregen
wij een kaartje parterre op
zij voor de première. Welk
'n voldoening! Wij zouden
ons filmpje niet slechts op 't
geestesnetvlies zien.
De titel was nog steeds:
„Een meisje op het slechte
pad". De hoofdrol had Bri
gitte Bardot. De grote hond
werd gespeeld door 't mortte
ster van Loch Ness. Het jonv*
getje aan de tuaterfcarf"
(Yves Montand) probeerdlin
haar in de Mississippi tl]?
verdrinken, omdat ze zrcler
niet liet verleiden. He)M
weitje met de vlinders watdl
'n weitje met nachtvlinder
En de vriendelijke mijnheel**
tenslotte iemand van de rce 1
classering. jjj
„Dat gaat er beter in", zeki
de big boss naar verschel^
dene camera's lachend. „Jij:1
moet zulke dingen een beebi
je aanpakken, wat?"
Maar wij lagen ons thumb
al te verbytent
