FRANK BUCHMAN wilde
aiiiii
Uw probleem is het onze
de wereld veranderen
KRONIEK
Politicologen nodig in
moderne maatschappij
Een woord voor vandaag
Eenheid der kerken op
katholieke basis
2
ANDERZIJDS
ZAKENLIEDEN EN HUN GELOOF
Dr. P. Vinfee, hoofdinspecteur
van de belastingen, heeft een
hoogst interessant proefschrift op
tafel gelegd. Hij heeft zich vele
jaren bezig gehouden met de
vraag hoe de leiding van de
naamloze vennootschappen, haar
directeuren en commissarissen, sa
mengesteld was, en wel onder so
ciologisch gezichtspunt. Aldus
schrijft ds. L. H. Ruitenberg in
,flervormd Nederland" en hij
vervolgt:
valt onmiddellijk op: de
loze vennootschap, die wij in
open en gesloten vorm kennen, is
de belangrijkste beheersvorm van
de industriële en commerciële een
heden. De industrieën bepalen in toe.
nemende mate het welzijn van on
ze bevolking en van de enkele mens.
Zij zijn machtscentra.
In opzet democratisch: niet meer
de eigenaar, die de zaak zelf fi
nanciert en alles te zeggen had,
maar nu de aandeelhouders, die de
commissarissen kiezen en hun mach
tiging geven tot controle en tot het
aanstellen van de topfunctionaris
sen, de directeuren.
Dr. Vinke heeft nu zeer nauwkeu
rig onderzocht, hoe deze wereld van
bestuurders er uit ziet. Dat was tot
nu toe onbekend. Van ministers en
kamerleden weten wij alles, tot hun
financiële vergoedingen toe. De
ambtenaren kunnen wij ook vinden,
met geringe moeite. Maar deze
groep belangrijke machtshebbers
leeft voornamelijk in de naamloos
heid van de vennootschap. Wie kan
>b.v. een aantal leden van de raad
van bestuur van Philips noemen,
en wat weet men van hen?
Uit dit proefschrift blijkt dat de
meeste N.V.-leiders sterk sociaal en
soms ook familiaal gebonden zijn.
D.w.z. dat de doorstroming van on
der op, uit de wereld der anbeiders,
praktisch niet voorkomt, en dat fa
milie- en milieuverhoudingen een
grote invloed bij de keuze uitoefe
nen. De wereld van de directeuren
en commissarissen is niet gesloten,
maar toch ook allerminst open, zo
als dat in het politieke leven stel
lig, in de wereld van de
maal het geval
vormden gaan ongeveer gelijk op
met de volkstelling: bevolking 31,7
pet., directeuren 28,5 pet., commis
sarissen 30,8 pet. Opvallend hoog is
het aantal buitenkerkelijken. Over
de gehele bevolking rekent dr. Vin
ke op 18,9 pet., maar de directeu
ren halen 28,4 pet. De commissaris
sen zijn voor 27 pet. buitenkerkelijk.
Doopsgezinden en remonstranten ge
ven nóg groter verschil: bij de
volkstelling 1947 resp. 0,7 pet en
0.4 pet., maar bij de directeuren
resp. 4.4 pet. en 5,9 pet., bij de
zelfs 8,5
i de kerk hele-
hier het meest. De schrijver, zelf
doopsgezind, heeft ook de kerkelij
ke binding van deze groep onder
zocht, en komt tot de volgende con
clusie: de Rooms-katholieken en de
gereformeerden hebben een aanzien
lijke achterstand. Terwijl zij res
pectievelijk 36,8 pet. en 8,9 pet. van
de bevolking uitmaakten (in 1947),
waren deze cijfers voor de direc
teuren resp. 19,3 pet. en 3,4 pet.,
voor de commissarissen 18.1 pet. en
3,5 pet- De gereformeerden Komen
dus helemaal achteraan. De her- tekenis.
Dr. Vinke zoekt een verklaring
voor dit opvallend hoge onkerkelijk-
heidscijfer. Alleen de sjouwers, de
haven- en transportarbeiders en de
machinisten eh stuurlieden ter koop
vaardij zijn nog onkerkelijker. Hij
zoekt bij deze „managers" de oor
zaak van hun onkerkelijkheid in hun
welstand, maar ook in de internatio-
nale contacten. Bovendien heeft de
kerk veel van haar functies uit vo
rige eeuwen verloren. Zij is niet
meer de lerares, het enige centrum
van samenzijn. En haar ambtsdra
gers zijn een ander slag mensen ge
worden. De topmensen uit de indus
trie ontmoeten nóch de kerk, nóch
de ambtsdragers meer en als
daar dan nog bij komt, dat het ar
beidsproces sterk bepaald wordt
door een rationalistische denkwijze,
dan is het wel begrijpelijk, dat hier
de afval, de vervreemding van de
kerk groter is. dan b.v. in de ar-
sterkst plaatsvindt bij de hervorm
den. 90,6 pet. van alle r.-k. directeu
ren bleven het r.-k. geloof van hun
vader trouw. Maar slechts 49.9 pet
van de directeuren met 'n hervorm
de vader bleven de weg naar de
grote kerk trouw. Velen werden re
monstrant, de meesten buitenkerke
lijk.
Wij geven deze constateringen.
Wij vinden zc helangrijk. Want ze
werpen een licht op de kerk-zelf, Kn
de kerk moet het heel goed weten,
want zij zal moeten zoeken naar de
oorzaken van dit verschijnsel, dat
niet met het makkelijke woord „ma
terialisme" is af te doen. Zij moet
met klagen, maar vragen. Gewoon
vragen, ook aan deze mensen die
grote verantwoordelijkheid dragen
in ons maatschappelijk besef, hoe
zij deze ontwikkeling persoonlijk en
voor het volksgeheel ervaren. Daar
kunnen wij dan van leren.
Dit is overigens in het geheel van
het boek maar een enkel facet.
Juist in verband met die andere
facetten, nl. de grote welstand, de
praktisch absolute onafhankelijk
heid (tenzij dan van het marktme
chanisme), de familiale en ook in
tellectuele bindingen, krijgt het on
derzoek naar de oorzaken van dit
afwijkend kelkpatroon haar volle be-
wist duizenden te bezielen
(Van onze kerkredacteur)
De mare gaat de wereld door: Frank Buchman is dood. Het bezielen
de vuur dat in hem laaide is uitgedoofd en daarmede heeft een
wereldbeweging haar ongekroonde koning verloren. Door de jaren
heen is hij steeds de ziel geweest van de Oxford-groep-beweging die
in 1938 werd getransformeerd tot de beweging van morele herbe
wapening. Buchman was een vriend van vorsten en een metgezel van
presidenten. De zware deuren van paleizen vlogen voor hem open en
menig maal heeft hij een goed woord voor de vrede kunnen spreken.
Talloze universiteiten verleenden hem eredoctoraten.
Duitsland en Frankrijk, Japan en nationalistisch China, de Philip-
pijnen, Thailand en Griekenland gaven hem ridderordes. Een onder
scheiding kreeg hij niet, hoewel zijn vrienden er hard genoeg voor
hebben gewerkt. Noorwegen heeft hem nimmer de Nobelprijs voor de
vrede geschonken. Waarom niet? Heeft hij zich niet tot het uiterste
ingezet voor een betere wereld? Hij was te anti-communistisch.
persoonlijkheid,
Buchman \v__
die wist hoe hij mensen moest aanpak
ken. Hij wist vrienden te maken en
vrienden te houden. Dat bleek reeds in
de eerste jaren van zijn leven. Deze
merkwaardige figuur begon als predi
kant. Hij studeerde aan het lutherse
Muhlenburg College; stichtte een tehuis
voor vérwaarloosde jongens, maar
kreeg al spoedig de kans om de we
reld rond te reizen. Hij bezocht Enge
land. India, Korea, Japan. Hij leerde
Ghandi kennen en baron Shibusawa, die
een grondlegger van het moderne Ja
pan woedt genoemd. Nimmer stak hij
zijn geloof onder stoelen of banken.
Christen
Want Buchman was ook een chris
ten. Al diende hij dan niet langer een
gemeente, hij leefde uit het intense be
sef dat het geloof mensen kon veran
deren. Eens zei hij in een toespraak:
„De menselijke natuur kan veranderd
worden. Dat is de fundamentele op
lossing. Het economisch bestel kan
veranderd worden. Dat is de vrucht
van de oplossing. De wereldgeschiede
nis kan veranderd worden. Dat is de
bestemming van onze eeuw".
Kerken hebben gehuiverd voor de
ze woorden. Zijn theologie werd opper-
EMIGRATIE
Vandaag allereerst een commentaar van
De Telegraaf inzake de Nederland
se emigratiepolitiek. Het blad is tot de con
clusie gekomen dat de emigratiepolitiek met
een gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef
wordt gevoerd. „Het heeft zijn nut, dit nog
eens vast te stellen", zo schrijft het blad,
„maar belangrijker is de vraag of het
kwaad weer ongedaan gemaakt kan worden.
Wij geloven wel dat bet stadium voorbij
is, dat emigranten uit valse schaamte de
terugreis niet meer willen aanvaarden.
Vooral de situatie van vele ongeschoolden
Is zodanig, dat zij gretig de eerste de beste
gelegenheid zouden benutten om
vaderland terug te keren. Men zou eigen
lijk van de emigratie-autoriteiten moeten
verlangen dat zij, die de situatie ter plaat
se kunnen beoordelen, nu ook maatregelen
beramen om Nederlanders, die in de emi-
grati elanden in kommervolle omstandighe
den verkeren, de terugreis te vergemakke
lijken. Deze oplossing zal om diverse rede
nen echter wel niet tot de mogelijkheden
behoren.
Er zijn echter ook instanties, die zich,
met financiële bijdragen van Nederlandse
werkgevers, belasten met de aanwi
van Italiaanse en Spaanse arbeiders,
mede zijn, gezien de waarborgen, die
dit geval wèl voor de terugreis zijl
langd, vrij grotê bedragen gemoeid, terwijl
de resultaten van de tewerkstelling dezi
arbeidskrachten niet onverdeeld gunstig
zijn.
Is het niet veel beter, dat deze activiteit
niet op Spanje en Italië, maar op Canada.
Australië en Nieuw-Zeeland wordt gericht,
in het belang van landgenoten
Een ander onderwerp ónijdt
Volkskrant aan. Het blad gaat
het afwijzende standpunt van de regering
inzake de door dc Tweede Kamer aangeno
men motie-Van Doorn, waarin gevraagd
werd om meer mensen uit Indonesië in Ne
derland toe te laten. „Het gaat de socialis
ten, die deze weigering al rijkelijk van com
mentaar hebben voorzien, niet meer om de
zaak zelf", zo schrijft het blad, „maar om
haar politieke kant. Vanuit de socialistische
oppositie stelt men de „regeringspartijen"
de vraag wat zij nu verder willen doen. Die
vraag zou waarschijnlijk niet gesteld zijn in
de tijd toen er nog een socialistische minis
ter was, die zich zelfs genoopt voelde om
verstekelingen naar Indonesië terug te stu
ren. Nu de P.v.d.A. in de oppositie is, heeft
zij echter alle ruimte om anderen, die wel
regeringsverantwoordelijkheid dragen, het zo
lastig mogelijk te maken. Toch ligt het v«jpr
de hand, dat de „regeringspartijen" aan de
weigering niet de consequentie kunnen ver
binden, dat het kabinet dan maar naar huis
moet. Ook de socialisten zouden niets voe-
krachtens de algemene stenn aan dc motie-
Van Doorn ook alle partijen vertegen
woordigd zouden kunnen zijn maar mot
geen andere grondslag dan een ruimer toe
latingsbeleid voor mensen uit Indonesië.
Het ware beter geweest als de „regerings
partijen" er al bij het Kamerdebat van
ren uitgegaan, dat zij anders dan de
cialistische critici van het beleid te
ken hebben met een kabinet, waarvoor
al is het dan extra-parlementair, toch 1
antwoordelijkheid dragen. Wil of kan r
zon kabinet niet voor een dergelijke zaak
tot aftreden dwingen, dan moet men
toch wel nauwlettend afvragen of mer
voor dat kabinet onaanvaardbare eis
stellen zich ook niet zelf in een uiterst
lijke positie brengt. Waar is echter ook dat
in zo'n geval ook vrnuit het kabinet tijdig
moet worden duidelijk gemaakt, dat de
gering beslist niet van plan is om nog
der te gaan. En nu heeft minister Beerman
de motie-Van Doorn weliswaar ontraden,
Prof. Kuypers: „Geen erg geslaagde naam
In 1954 is aan de Vrije Univer
siteit de politicologische studie
richting ingesteld, in navolging
van soortgelijke studierichtingen
in Nijmegen en Amsterdam. Zij
die deze opleiding met goed ge
volg hebben doorlopen, worden
politicoloog génoemd en van hen
wordt verwacht, dat ze in staat
zijn de maatschappij te dienen in
leidinggevende organen. Prof. dr.
G. Kuypers, die niet bijzonder is
ingenomen met de naam „politi
coloog", schrijft over de politico
loog en zijn taak het volgende:
Er zijn
In het licht van deze behoefte zou ik
de politicologische studierichting willen
plaatsen, welke in 1954 aan de Vrije
Universiteit werd ingesteld in navolging
van soortgelijke initiatieven te Amster
dam (Gemeente Universiteit) en Nijme
gen. De politicologische studie aan de
V.U. is echter nog weinig bekend. Dat
is ook wel begrijpelijk, want het zijn
de afgestudeerden, die haar gestalte
zullen moeten geven en de eerste doe-;
torandi komen eerst nu geleidelijk „aan
de markt". Over deze studie bestaat
nog wel eens enig misverstand; men
meent veelal dat het een studie is voor
ie „in de politiek" wil gaan.
Aan dit misverstand is in belangrijke
mate het woord „politicologie" schul
dig. Het wordt gebruikt bij gebrek aan
beter. Eigenlijk moest een politicoloog
zich „staatkundige" kunnen noemen.
tegenwoordig wel tien adressen
wandeling door Den Haag leert al spoe
dig, dat het daar wemelt van afdelin
gen, diensten, bureaus, commissariaten,
directoraten-generaal, raden, centrales
en dergelijke overheidsinstanties. Daar
confereren, corresponderen en telefone
ren duizenden mensen.
Met wie? Waarlijk niet alleen met el
kaar! Op die zelfde wandeling ziet men
nog heel wat meer naambordjes. Daar
zijn de particuliere bonden, organisa
ties. kamers, verbanden, verbonden,
verenigingen, stichtingen, instituten,
kantoren en secretariaten gevestigd, die
dicht bij het vuur willen zitten. Waar-
Wel, wij zijn beland in de eeuw van
het voorschrift. Bijna alles draait te
genwoordig om voorschriften en rege
lingen. Meer dan ooit is het de kunst
van de overheid goede voorschriften
te maken, d.w.z. regelingen die een
zinvol doel dienen en de juiste midde
len behelzen, en die voorschriften op
de juiste wijze toe te passen.
Daar tegenover staat het goed recht
an de georganiseerde aannemers,
werknemers, verffabrikanten, toeristen,
leerkrachten, grondeigenaars, pleegc
ders, horeca-exploitanten, automobiel;
suradeuren en wie al niet, om die vo*
schriften uitgevaardigd en toegepast of
desnoods gewijzigd te krijgen zoals zij
dat gaarne zien. Het is één spel,
speeld door twee partijen.
Grote lijnen
Natuurlijk worden de grote lijnen
die voorschriften-wirwar nog altijd
gegeven op het Binnenhof, de zetel
onze wetgever. Het mag wel eens anders
lijken, maar in laatste instantie vallen
in het daar gepleegde gemene overleg
de beslissingen omtrent de maatschap
pelijke orde, die wij bouwen. Het is de
wetgever, die de algemene doeleinden
bepaalt en de wegen, middelen en tijd
stippen kiest.
Keuzen, die niet altijd even bewust,
laar die nimmer los staan van de gro-
politieke ideeën en de sterke politie
ke invloeden van de tijd. Die anderzijds
veelal verstrekkende consequenties heb
ben, tot diep in hetgeen wij de admini
stratie noemen, dc dagelijkse rechtsbe
deling aan u en mij. Zo vormen poli
tieke en administratieve processen, het
mag wel eens onderstreept worden, een
onverbrekelijk geheel.
Rondom die sterk gegroefde politie
ke en administratieve processen heb
ben in toenemende mate juristen, eco
nomen ingenieurs, sociologen en an
der specialisten (ik denk even aan de
academisch gevormden) werk gevon
den, zowel binnen als buiten bet
overheidsapparaat. Het blijkt evenwel
niet voldoende te zijn. Er is ook be
hoefte aan academici, wier vorming
meer nog dan in de traditionele op
leidingen het geval is, op de staats-
werkzaamheden is toegespitst.
zijn facetten.
Zijn studieplan omvat naast de
tenschap der politiek een rijk menu
andere vakken, welke voor de kennis
van het hedendaagse staatsleven van
betekenis zijn: Nederlands en vergelij
kend staatsrecht, administratief recht,
bestuurskunde, staathuishoudkunde, so
ciologie, sociografie, politieke filosofie,
statistiek, culturele anthropologic, ge
schiedenis, leer der communicatieme
dia. internationale betrekkingen enzo-
'vlakkig genoemd. Gedeeltelijk is dat de
schuld misschien wel van de verta
ling. Het Engelse „change of heart"
(verandering van het harti heeft zeker
een andere inhoud dan het Nederlandse
equivalent. De tragiek van Buchman
en zijn beweging is echter dat zijn me
destrijders en volgelingen zijn woorden
inderdaad hebben vertaald en vaak
het christelijke hart eruit hebben weg-
vertaald,
Bex iel er
Zijn christelijke boodschap, die eigen
lijk neerkwam op de gedachte dat een
veranderde wereld alleen maar moge
lijk is door veranderde mensen, sloeg
plotseling aan in Oxford. Daar vormde
zich een groep rond hem. die door hem
werd geïnspireerd om God als realiteit
in het leven te zien. Daar begon hij ook
en meer in het openbaar de na
druk te leggen op de vier volkomen
maatstaven die de mens moet berei
ken, namelijk absolute reinheid, abso-
te eerlijkheid, absolute liefde en ab-
i'.ute onbaatzuchtigheid.
Zelf noemde hij de beweging in die
tijd de „Gemeenschap van de eerste
eeuw". Men zocht naar de geloofs
kracht van de eerste ehristengemeen-
en. Maar een kruier gaf de beweging
ijn naam. Toen een groep studenten
an Oxford, die door Buchman gegre-
icn waren, een reis naar Zuid-Afrika
naakten, om daar van hun nieuw ge-
onden geloof te gaan getuigen schreef
hij op dc labels van hun koffers: „Ox-
ford-groep". Al spoedig kreeg de bewe
ging de naam van Oxford-beweglng of
ook wel Groep-beweging.
Men kwam bijeen in kleine house-
parties", meestal bij invloedrijke men
sen uit de politieke of zakenwereld.
Daar getuigden mensen van hun nieuw
iden geloof en beleden zij in het
openbaar hun zonden. Intens was het
besef dat God leiding wil geven aan de
individuele mens. Door de Oxford-bewe-
ging kwam het woord „stille tijd" in
zwang, dat spreekt van een tijd voor
bijbellezen en gebed en een tijd om te
wachten op de ingevingen van Gods
Geest. In die periode van tien jaar, tus
sen 1928 en 1938 is de beweging be.
slist tot zegen geweest voor tientallen
Revolutionair
Maar Buchman wilde meer. Hij wil
de niet alleen mensen veranderen; hij
wilde de hele wereld veranderen. Het
een moest slechts de stap zijn tot het
andere. In 1938 besloot hij dan ook, in
hetzelfde dorp Freudenstadt in het
Zwarte Woud, waar hij nu is overle
den, om zijn beweging in een andere
richting te stuwen. Hij wachtte zijn
ogenblik af en gebruikte een grote
openluchtbijeenkomst in de arbeiders
wijk in East End van Londen om zijn
nieuwe gedachte te propageren. Voort-
zcu de Oxford-beweging een
weging voor morele herbewapening
Doel
De studie is nog jong
schoenen gaan zelden met
paard. De Vrije Universiteit kan slechts
op haar bedoelingen wijzen. De bedoe
ling is, jonge mensen te vormen en af
te leveren, die in staat zijn de gemeen
schap te dienen in organen die haar
leiden en richting geven. Jonge me
die en hun beginsel en hun tijd
staan, die weten wat er op staatkundig
terrein te koop is of in andere landen
en in andere tijden, die bedreven zijn
in het onderzoeken cn taxeren
maatschappelijke verschijnselen e
zoveel als dat in een leerstadium moge-
lijk is, doorkneed zijn in de problemen,
welke zich voordoen in het openbaar
bestuur.
Een politicoloog moet kunnen for
muleren zonder jurist te zijn. Hij
moet de kortste weg kunnen kiezen
zonder econoom te zijn. Hij moet de
kern kunnen vatten van juridische,
economische en allerlei andere kwes
ties. Hij leert correlaties zien tussen
allerlei maatschappelijke verschijnse
len. Hij moet de taal der cijfers
staan.
De specialiteit van de politicoloog is
in het kort aan te geven als: bedreven
heid in beleidskwesties. „Beleid" en
.politiek" zijn trouwens woorden, die
maar niet onaanvaardbaar verklaard of
al van tevoren van gezegd zoals torh w
meer is voorgekomen dat de regering
bij aanneming niet zou uitvoeren."
beter. En wat betekent beleid i
Beleid voeren betekent allereerst, dat
men zich van een moeilijke materie
een beeld vormt door alle relevante fei
ten te verzamelen en net terrein ir
kaart te brengen, vervolgens dat mer
doeleinden kiest, die bereikbaar zijn er
die niet alleen de zaak in kwestie
verder helpen doch tevens passen in
het altijd aanwezige grotere kader,
waaraan alle activiteit onderworpen
moet blijven en tenslotte dat men uit
de veelheid van wegen en middelen
(een wet, een telefoontje, een nota, een
persmededeling, een staatscommissie,
een subsidie, een opvoedingscampagne,
een opening van zaken) die keuze doet,
die het eenvoudigst, het meest effectief,
op de meest aanvaardbare wijze en
met de minste neven-effecten tot het
doel leidt.
Mensen, die beleid voeren, staan da
gelijks voor vragen als: „Waar willen
we naar toe?", „Waartoe zijn we in
staat?", „Hoever zijn we?", „Wat be
reiken we er mee?", „Kan het ook an
ders?". Alle beleidvoering heeft iets
van veldheerschap. Er zitten elemènten
in van planning, van strategie en tac
tiek, Helemaal zeker is men nooit, toch
moet men zijn beslissingen ne:
Textiel stoffen r
hetFEUSOL-etiket
zijn kleurecht 1
Let U dus voortsan
op FELISOL
FELISOL
écht kleurecht
Luister naar het merkwaardige tweegesprek, dat de christen
voert met zijn ziel ge vindt het in de psalmen 42 en 43: J
„Waf buigt gij u neder, o mijn ziel, en wat zijt ge onrustig
in mij?" Het antwoord komt niet rechtstreeks, maar de vol-
geilde regels laten aan duidelijkheid niets te wensen over:
„Al uw baren en golven slaan over mij heenEn Ik
wil tot God, mijn rots, zeggen: waarom vergeet gij mij? Waar-
om ga ik in het zwart vanwege des vijands onderdrukking
Met een doodsteek in mijn beenderen honen mij mijn tegen-i
standers doordat zij de ganse dag tot mij zeggen: Waar is
uw God?"
Vat het allemaal maar samen: 's mensen ziel is onrustig juist 5
omdat hij de ziel van een mens is. De bange mens. De jaloerse
mens. De kwaaddenkende mens. De met zichzelf medelijden V
hebbende mens. De mens in de knoei met zichzelf.
En dan geeft de mens die christen is zijn zipl dit antwoord:
„Hoop op God, want ik zal Hem nog loven, mijn Verlosser
en mijn God!" Driemaal vindt ge in deze psalmen dat ant
woord terug er zit wel iels van angst in, dat de christen
die zekerheid toch weer zal kwijt raken.
Hoop op God die vaste hoop is het anker van de christen.
Daarom is de christen een gelukkig mens!
„Katholiek manifest voor de eenheid"
FRANK BUCHMAN
Zendenny
:r-ten
worden. Het gevolg was dat de theolo
gie vager werd, het doel grootser. De
vier absolute maatstaven bleven gel
den, maar velen voelden dat de chris
telijke stootkracht was afgebot.
Hij heeft vele vrienden verloren door
deze stap. Mensen uit de vroegere Ox-
ford-beweging, die de omwenteling niet
konden meemaken, vindt men nu terug
in de beweging van Albert Verelde,
die in Amerika zijn Breakfast-club mo
vement. de ontbijtclub-beweging, sticht
te. Maar ongetwijfeld heeft zijn stap de
beweging tocii doen groeien. De vage
re theologie heeft mensen aangetrokken
die anders niet voor deze beweging
zouden hebben gevoeld.
Buchman was ook een spreker. Hij
was geen volksmenner, dat niet. Maar
in een kleine kring, of in zijn conferen
tiezaal in het Zwitserse Caux, of op het
Amerikaanse Mackinaw Island wist hij
zijn gehoor altijd te boeien. Hij sprak
met korte zinnen, beeldend en menige
uitspraak werd een slogan. Zo zei hij
„De Oxford-groep is een meer
1 een lam kan waden en een oli
fant kan zwemmen." Het ontbrak hem
nimmer aan de financiën om zijn rei
zen te ondernemen of zijn reclame-cam
pagnes op touw te zetten. „Wie zich
overgeeft aan Gods leiding ontvangt al-
tijd de middelen", placht hij te zeggen
Buchman heeft zich gericht tot de
„upper ten". Hij wist dat als hij dc we
reld wilde vernnderen hij dc grote za
kenlieden en dc grote politici moest
hebben. Hij vond daarmede een zen-
dingsveld dat door de kerk vrijwel ge
heel verwaarloosd was en is. Is niet on
langs uit de cijfers van de statistieken
gebleken, dat dc onkerkelijkheid onder
de zakenlieden groter is dan onder enig MVti
andere maatschappelijke groep. Vooral centrale belang
in a® li»» dertig heeft hij onge*"',s 1 -**--
ijke vrucht gezien op
erk, maar wij verhelen niet dat naar wordt maar al te vaak voorge:
ns Inzicht de morele herbewapeningeen menselijke vorm van de
an later tijd dc plaats heeft ingeno- kerkpolitiek en een middel
len van Jezus Christus zelf. de kerkelijke administratie te
Het is niet duidelijk of dit het
Een „Katholiek manifest voor
de eenheid" van zesduizend woor
den is als hoofdartikel gepubli
ceerd in het driemaandelijks tijd
schrift van het Amerikaanse Kerk
Verbond, de romaniserende stro
ming in de Episcopale Kerk van
de Verenigde Staten. Het manifest
is gericht tot alle bisschoppen die
tot de anglicaanse gemeenschap
behoren en het verklaart, dat in
de zaak van de kerkhereniging
steeds meer leiding moet worden
gegeven door de grote katholieke
meerderheid van het christendom.
„Katholiek" noemt men in het mani
fest dat deel van de christenen dat
trouw is aan de Apostolische Geloofs
belijdenis en aan de decreten van de
oecumenische concilies van de eerste
christen-gemeenten, die nog alle één
waren. Deze concilies werden gehouden
onder leiding van de Heilige Geest.
Het manifest prijst de Wereldraad
van Kerken om de vele grote diensten
die ze de zaak der eenheid heeft bewe
zen. Het geeft echter als kritiek, dat
de Wereldraad er in faalt het christen
dom in zijn geheel te vertegenwoordi
gen, aangezien de grote meerderheid der
Christenen katholiek is en de grootste
krachten in de Wereldraad door pro
testanten worden gevormd. Dit
wordt nu een struikelblok op de
naar eenheid.
Eeuwigheid
Verder verklaart het manifest dat de
oecumenische beweging wordt be
dreigd door het gevaar dat er zoveel
aandacht zal worden geschonken
het grote oecumenische vraagstuk
de metafysische en theologische
heid van de gehele kerk van God. We
mogen niet voldaan zijn met één strij
dende kerk in deze tijd. Ve moeten
zoeken naar een strijdende kerk. wier
aardse eenheid het gewijde teken zal
zijn van een christelijke kerk. die niet
alleen één is in ruimte en tijd. r
ook in hemel en eeuwigheid.
Het manifest legt de nadruk op het
werk was van de volgelingen of
van Buchman zelf. Waarschijnlijk
is echter dat hij door vaagheden
daartoe de deur zelf heeft open
gezet. De morele herbewapening
wil de wereld een nieuwe ideologie
geven. De wereld heeft echter geen
ideologie, maar een persoon, Jezus
Christus, noclig. Wij moeten bij de
dood van de bezielende figuur eer
lijk verklaren dat wij meer ver
wantschap voelen met de Buchman
van de Oxford-beweging (met be
zwaren overigens) dan met de
Buchman van de Morele Herbe
wapening. Maar Buchman is opge
roepen voor zijn God. Hij zal het
laatste oordeel uitspreken over zijn
levenswerk.
wordt verzuimd t
rkrijgei
ang v«
logische structuur van de kerk.
Het manifest waarschuwt tegen ver
schillende schema's voor een vereniging,
die hoewel ze het resultaat zijn van op-
Zuiver Uw bloed
en bevrijd Uzelf zó
van Uhtumatische Pijnen.
Als die ondragelijke pijnen een gevolg
zfjn van onzuiver bloed, brengt een
bloedzuiverende kuur uitkomst. Kru-
schen, de beproefde combinatie van zes
minerale zouten, wetenschappelijk sa
mengesteld, is al jaren het reddende
middel voor generaties van lijders aan
Rheumatiek. Neem voortaan ook Kru-
schen. De aansporende werking op
de bloedzuiverende organen doet Uw
bloed sneller stromen. Onzuiverheden -
en die veroorzaken de pijn - zetten zich
niet meer vast, maar worden afgevoerd
langs natuurlijke weg.
rechte gedachten cn gebeden, lijken opW""ka
ingewikkelde verdragen tussen twee Nieu\
verschillende staten die een overeen- rgelco
komst sluiten of die listig bedachte Open!
plannen zijn om mensen te verenigen tag,
met ieder ander, het doet er niet toe iet Ha
hoe. In verband hiermee perett
wijst het manifest op de Kerk van Zuid-
India, die in 1947 is gevormd door
vereniging van anglicanen, methodisten,
presbyterianen, congregationalitische 1
kerken en hervormden; naar de bespre- gkanti
kingen tussen de Anglicaanse Kerk van penlue
Engeland r~ J" g~u~faa
1 de Schotse Presbyteriaan- i|jes'
tenslotte naar het voorstel
dat is gedaan door dr. Eugene Carsc
Blakc, voor een fusie van de Verenii
de Presbyteriaanse Kerk in de V.!
met de Episcopaalse Kerk, dc Methodis
tische Kerk en de Verenigde Kerk
Christus.
Als belangrijkste voorwaarden
de kerkelijke eenheid wordt in hel
manifest gezien: Dat dc hereniging
wordt gebaseerd op een vaste ver
bintenis van het gehele kerkelijk li
chaam met het volledige katholieke ge
loof (zoals dat wordt geleerd in de
Rooms Katholieke kerk, in de Oos
ters Orthodoxe Kerk, de Oud Katholie
ke Kerk, de Anglicaanse Kerk
Kura
ereld
Episcopaalse kerk). Dat de eredienst ,®Pen!
zal worden gehouden In een lithurgl-™8,
sche vorm die overeenkomt met deKl
Bijbel en de historische traditie der
kerk. Dat allen die zich verenigen be-, G«op<
Kur.:
loofdsi
Vaste
org. t
Pietei
Kurz;
lOgers
Kflckc
Lutfhe
f
reid zullen zijn hun gebreken te be-j
lijden en dc tekortkomingen van
ander zonder wrok te accepteren.
trij
Benoemingen
Bij K.B. is prof. dr. G. Sevenster, ge-[Lido
woon hoogleraar aan de Leidse Universi-ukte b
teit, voor het studiejaar 1961-1962 be-jn 9.15
noemd tot rector magnificus. lïeftijde
Prof. dr. P. T. Oosterhof f. tot dusver jLuxoi
buitengewoon hoogleraar in de sterrebL, (jgj,
kunde aan de Leidse Universiteit is be pex
noemd tot gewoon hoogleraar.
Tot gewoon hoogleraar in de facultcitff
der geneeskunde aan de Rijksuniversiteit*
te Groningen is benoemd dr. J. A. Beard-. Jr."
more uit Sheffield, Engeland. Hij zal on-11™ J'
derwijs geven in de genetica. Dr. Beard-
more verrichtte onder meer onderzoekin-et
gen in de laboratoria van prof. J. M
Thoday en prof. Dobshansky aan de Uni
versiteit van Columbia (V.S.) Een veer
tiental publikaties, alle op het gebied van
de populatie-genetica, verschenen van
zijn hand.
Rijksr
onderc
igustu
tijksm
Beroepingswerk
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te St.-Annaland: W. de Bruijn
te Ermelo; te St.-Philipsland: J. Kereke» 12
te Waverveen.
Aangenomen naar IJmond. wijkgcm
Nieuwe Kerk (toez.): H. v. Niel te Nun-.
speet
Beroepbaarstelling: H. J. Groenewegen.
kand. te 's-Gravenhage, Eendenlaan 11, ii1
beroepbaar.
Gereformeerde Kerken
Aangenomen naar Veendam: H. den
Boeft. laatstelijk pred. bij de Geref. Ker
ken iVrijgem die bedankte voor Ber-
gentheim, Idskenhuizen, Lemmer, Nwe
Pekela, Siddeburen en Vries; naar An-j
del (N.Br.): C. W. Plooy, kand. te Soest,
die bedankte voor Asperen, Vinkeveen,
Wierum en Wissenkerke.
Christ. Geref. Kerken
Beroepen te Den Helder, vac. I. v. d
Knijff: J. P. Versteeg, kand. te Amster
dam.
Laker
leek
Zoek
UW PROBLEEM
Vraag:
reid, die
verkocht werden door Chine- Cactussen mag
Adres. Op verzoek van enkele lezers zen onder het geroep: „Pinda lekka"?
delen wij mede het adres van de Antwoord: Wij hebben het recept ge-
Stichting „Het leven begint bij veer- kregen van een z.g. pindaman, wie wij
tig". Het luidt: Alexander Boersstraat daarnaar vroegen. Pinda's, boter, si
ll, Amsterdam Z. roop en suiker zijn de benodigdheden.
houding is wat moeilijker te be-
wij niet geheel
tegenstaande het huurcontract,
Daarom vereist beleidvoering intuïtie
en aanlej., zeer zeker. Maar ook veld
heren studeren. Beleidvoering onder
stelt tevens het open oog en de brede
blik, die „background" kan verschaffen.
„Dwazen verklaren", zo heeft Bismarck
gezegd, „dat zij leren door hun erva
ring, ik profiteer liever van de erva
ring van anderen".
Ziehier een toelichting op hetgeen een
politicologische opleiding beoogt. Ik
heb hier de nadruk gelegd op vakbe-
kwaming en beroepsaspecten en weidt
dus mot uit over de plaats van de po
liticologie als wetenschap noch ook over
de onmisbaarheid van een christelijke
beoefening hiervan.
Uit het bovenstaande zal, hoop ik,
duidelijk zijn geworden, dat men po
liticologie 'niet studeert om politicus
te worden. Wordt men dat toch, dan
heeft men zeker geen vergeefse stu
die gevolgd. Het is ook geen oplei
ding voor burgemeester of journalist,
al zal die burgemeester of journalist
er waarschijnlijk geen spijt van heb
ben, politicoloog te zijn geweest.
Wij hopen, dat politicologen mensen
zullen zijn, die op hun plaats blijken op
tal van posten, waar creatief wordt ge
werkt aan de opbouw van staat
maatschappij. Is „politicoloog"
maal een igoed) begrip geworden, dan
zal ook die enigszins misleidende naan
er niet meer toe doen. „De „socioloog'
is het evenzo vergaan: hij zal heus niet
meer voor een „socialist" worden
rekenen en daar
voor in, daar wij de opgave kreg
met behulp van gebarentaal. Wij be
grepen dat voor een pond pinda's 150
gram boter, een lepel stroop en een
afgestreken eetlepel suiker nodig zijn.
Men smelte de boter, wassc de pinda's
en overgiete ze met kokend water.
Daarna voege men aan de nu warme
massa de siroop en de hierdoor opge-
geloste suiker toe cn late ze op een
koele plaats stollen. Later moet men
ze in repen of brokken snijden
Vraag: De cactus en vetplanten in
mijn erker op het Noordwesten ver
toonden zwam of schimmel. Ik deed
alles weg en boende de bakjes met
vim schoon en spoelde ze vervolgens
na met schoon water. Ik heb nieuwe
planten gekocht, gaf geheel nieuwe
aarde en tweemaal per week wat wa
ter. Is dit voldoende? Kan ik een
hertshoornvaren in die erker plaatsen,
waar zij op de zomermiddag zon
krijgt?
AntwoordZwamziekte kan men be
strijden door bespuiting met een gram
kopercarbonaat op een liter water. Na
tien of veertien dagen moet
herhalen. Ook kan men spuiten met woont
stuifzwavel maar dan moet de tempe-
begieten. maar alleen op de aardkluit.
De hertshoornvaren heeft niet veel be
hoefte aan zon, wel aan licht. De mid
dagzon kan na drie uur niet veel scha
de aanrichten. Mocht u eerder zon
krijgen, dan kunt u door middel
een krant de plant afschermen,
maal in de week water en eens in de
veertien dagen kunstmest is voldoen
de.
Vraag: Door Engeland wordt via
BBC 1 light progr. 1500 m elke zondag
morgen om 10 uur een bijzonder mooi
programma uitgezonden (Chapel in
the valley). Wat is het adres waar
heen ik correspondentie in verband
met dit program kan richten?
Antwoord: Aan The British Broad
casting Corporation, Light Program
ma Department, Portland Place, Lon-
Vraag: Is er een middel om hars-
vlekken uit mijn suède-jasje te halen,
afkomstig van geplukte kastanjeknop-
ciale zaak te laten 1
door haar gemaakte kosten vergoedtjDe tc
Of is het nodig een en ander te be-bor he
schrijven? fniseei
fele b
Antwoord: Als het huis inderdaadïi het
van uw schoonzuster is, dan kan zijloor b<
Een- het verhuren op de voorwaarden, dicind va
zij verkiest en dan zijn de erfgenamenjng va
daaraan gebonden. Het is echter van'
belang goed na te gaan. of niet ande- V77777.
ren door erfgenaamschap mede-eigeJ
naars zijn geworden, b.v. de stiefkin- Dat i
deren. In dat laatste geval kan de;.
schoonzuster niet verhuren zonder de!1'101
toestemming van de mede-eigenaren| huizt
en deze zouden dus altijd tegen hetj
huurcontract kunnen opkomen. Is zij;
enige eigenares, dan kan zij met de
huurder een overeenkomst sluiten,
waarbij de tijdsduur van de huurover-J
eenkomst goed is vastgelegd
in een eerlijke regeling wordt getrofl
fen voor de door de huurder te makeitjj
kosten- Ontbreekt een dergelijk
tract, dan zou de huur bij het overlil
den van de schoonzuster blijven doorf
lopen. Zouden dc erfgenamen dc huu
opzeggen, dan zou de huurder zich
huurbescherming kunnen beroepen
De kantonrechter zou dan moeten be
slissen of de huurder eruit moet
1 spe- "iet. Een dergelijke opzegging zou o
het algemeen (behalve in geval
wanbetaling e.d.) alleen kunnen ge
de erfgenaam hc
Vraag: Mijn schoonzuster is weduwe schieden,
dit met getrouwde stiefkinderen. Zij be- huis dringend nodig zou hebben
*"~>nt een klein herenhuis (eigendom) eigen gebruik. De rechter zal dan di
en wil de eerste verdieping verhuren
aan iemand, die daaraan voor eigen
rekening veel onkosten wil maken. De nemelijk zijn, dat
huurder wil echter enige zekerheid huurder binnen 2'£ jaar
beiangen van huurder en verhuurde
tegen elkaar afwegen. Mocht het
jj ,vc ver
het vonJ
de rechten van de vorige ver
eerst moeten proberen of zuster iets mocht overkomen, op stel huurster is getreden met het oog o|
ratuur 20 tot 25 graden Celsius zijn.
Zwavel werkt namelijk het beste op
deze temperatuur. U had dus de plan-
ten niet onmiddellijk weg moeten hebben, dat zij niet, als mijn schoon-
sprong op straat komt tc staan.
er nog iets te redden viel. Verder
dient u de potten schoon te maken met Wanneer de schoonzuster b.v.
een oplossing van spiritus en water, overlijden en de huurder
Indien de planten in 6ierpotten staan, contract heeft voor drie of
mogen deze geen water bevatten, kunnen dan de erfgenamen haar, niet- eigenaar is.
eigen gebruik, dan zal de rechter beJI
palen, dat tenuitvoerlegging van he L
ontruimingsvonnis pas kan geschieden. I
als de nieuwe verhuurder drie jaat
