Gelovigen uit Oost en West
leren elkaar kennen
Een kanttekening
ontharing
depilan
Een woord voor vandaag
Waarom voert regering1!
motie niet uit?
WET BESCHERMT WETSONTDUIKING
pjET lijkt er sterk op, dat te Amsterdam een vonnis van de kantonrechter
wordt misbruikt om de voortgang: van minder oirbare praktijken te dekken.
Het betreft de eigenares van een pand in de rosse buurt, die haar huis heeft
verhuurd aan een publieke vrouw.
Nu is het algemeen bekend, dat de politie de laatste tijd deze verhuursters
harder aanpakt en proces-verbaal opmaakt op grond van het feit, dat zij
gelegenheid geven tot het bedrijven van ontucht.
Kennelijk om hieraan te ontkomen heeft de door ons bedoelde dame haar
huurster de huur opgezegd en deze voor de Amsterdamse kantonrechter
gedaagd toen zij weigerde haar appartement te verlaten.
De kantonrechter kon, op grond van de Huurwet, niet anders doen dan de
hubbazin haar vordering ontzeggen, zodat zij bij volgende bobingen met de
politie triomfantelijk dit vonnb tevoorschijn kan halen om te onderstrepen,
dat zij toch echt nieb kan doen tegen de kamertjeszonde in haar hub. „Ik
wilde er een eind aan maken, maar ik mocht niet van de kantonrechter. Ik
beroep mij op overmacht".
Men mag veilig aannemen, dat de huurbescherming niet dient om de werking
van artikel 250 bis Strafrecht te verijdelen, waarin het teweegbrengen of
bevorderen van ontucht wordt bedreigd met een gevangenisstraf van ten
hoogste 1 jaar of een geldboete van hoogstens 2000. Desondanks heeft
het ln het geschebte geval ernstig de schijn, dat een verhuurster in haar
door ons strafrecht duidelijk verboden handelingen alle steun vindt in het
privaatrecht.
Over vorderingen tot ontruiming op grond van onzedelijke gedragingen van
huurders zijn in de loop der jaren tal van vonnissen gewezen. In het algemeen
ziet de Nederlandse rechter in die gedragingen voldoende grond, een ontrui-
mingseis toe te wijzen, maar de rechter aarzelt, wanneer hij aanneemt, dat de
verhuurder bij het aangaan van de huur had kunnen weten, welk vlees hij
in de kuip had. De gedachtengang van de Amsterdamse kantonrechter zal
zijn geweest, dat hij die zich willens en wetens aan een laakbare handeling
schuldig maakt, de gevolgen daarvan zelf dient te dragen en de ontoelaatbaar
heid van een eigen daad niet mag aanwenden om zich te ontdoen van een
hem niet langer welgevallige huurder.
De gedaagde immers gebruikte het huurobject niet in strijd met, maar over
eenkomstig de bestemming als hub van ontucht, een bestemming die partijen
daaraan bij het aangaan van de huurovereenkomst hadden gegeven. De
huurster kwam haar verplichtingen ten aanzien van de eigenares keurig na.
Zij was gezien de omstandigheden jegens de verhuurster niet verplicht haar
verdieping ab een kuise maagd te bewonen
Bij deze op zichzelf juiste opvatting werd evenwel niet bedacht, dat de
verhuurster haar huurster helemaal niet kwijt wilde, maar integendeel een
afwijzend vonnis uitlokte om haar onderdak te kunnen blijven bieden, waarbij
zij met de publieke vrouw onder één hoedje speelde.
Of er geen middel is aan deze onfrisse praktijken een eind te maken? Een
oplossing zou wellicht zijn, dat de strafrechter bij een nieuw in te stellen
strafvervolging bepaalt, dat de verhuurster slechb vrijuit zal gaan voor de
tijd nodig om met resultaat een nieuwe gerechtelijke actie te beginnen. Deze
actie zou dan moeten worden gebaseerd op nietigheid van de overeenkomst.
Deze nietigheid kan als volgt worden beredeneerd. Het door de huurster
uitoefenen van haar naar morele maabtaven ongetwijfeld met de goede
zeden in strijd zijnde beroep van publieke vrouw vormt een integrerend be
standdeel van de tussen partijen gesloten huurovereenkomst. Het doel van
de overeenkomst het uitoefenen van prostitutie dus draagt het stempel
van onzedelijkheid, waardoor partijen rechtens niet gebonden zijn. Dit geldt
des te meer, omdat stellig kan worden aangenomen, dat beide partijen bij
het sluiten van de overeenkomst zich van het ngeoorloofde gebruik van het
huurobject bewust waren.
Zou volgens deze redenering juridisch niets te bereiken zijn, dan blijft het
feit, dat hier duidelijk de wet wordt ontdoken. Immers, de eigenares houdt
zich stipt aan de Huurwet, maar ontduikt met die wet in de hand een tegen
de ontucht geschreven strafbepaling, die bordeelhouders in het belang van de
goede zeden in de greep van de justitie wil brengen.
Met het gezag dat van de wet behoort uit te gaan, wordt de spot gedreven.
Het rechbgevoel ebt, dat hier wordt Ingrepen. Een onvolkomen formulering
van de wet mag souteneurs en hun trawanten geen kans bieden, hun activi
teiten voort te zetten en uit te breiden.
opnieuw het oostelijk deel van
hun stad ontdekt, vertelde van
morgen een Oostberlijnse predi
kant. De diensten in zijn kerk, die
eigenlijk.niet meer dan bidstonden
of avondmaalstijden kunnen zijn,
worden voor de helft door gelo
vigen uit het Westen bezocht. Er
heerst een vriendschappelijke at
mosfeer en gelovigen uit Oost en
West stellen zich aan elkaar voor
en komen met elkaar in gesprek.
Misschien is dat wel de grootste
winst van deze Kerkedag. Dezelf
de predikant meende, dat juist
deze Kerkedag de Oostberlijners
iets te zeggen heeft gehad. Tot nu
toe zei men daar alleen maar
teleurgesteld: „Wij mogen slechts
kerkdiensten houden. Nu hoort
men veeleer: „Heerlijk: wij kunnen
kerkdiensten houden".
Voor de Westduitse gelovigen, die
de kerk gaan zonder elkaar te kennen
of te leren kennen, is het een openba
ring, dat mensen voor de dienst zich aan
elkaar voorstellen. Zo komt toch het per
soonlijk contact tot stand. Dat is nodig
ook. want deze Kerkedag is toch wel een
overweldigende massale geschiedenis.
Gistermorgen alleen al bevonden zich
42.000 mensen in de grote zalen van het
enorme tentoonstellingsterrein onder de
zendermast van Radio Vrij Berlijn.
In de regen
Vele zalen kunnen de menigten
voudig niet meer bevatten en honderden
worden gedwongen buiten via luidspre
kers het gesprokene te volgen. Ondanks
Discussie over
toekomst van
de kerkedag
(Van onze kerkredacteur)
het feit dat het herhaaldelijk regent blij
ven zij toch staan. Nog altijd trekt de
werkgroep voor de verhouding tussen
Joden en christenen de meeste belang
stelling, maar ook bij de werkgroepen
economie en Bijbel zijn de opkomsten
vaak veel groter dan werd verwacht.
Het aantal samenkomsten, dat op één
dag wordt gehouden, is enorm Gisteren
alleen al waren het er meer dan 30.
Maar bovendien kan men van 's middags
drie uur kiezen uit tientallen concerten,
toneeluitvoeringen of voordrachten. De
avondmaals samenkomsten, die 'sm
gens en 's avonds zowel in Oost- als
West-Berlijn worden gehouden, zijn zi
goed bezocht.
Advertentie
Reumatiek
TOGAL HELPT
Griep
TOGAL HELPT
Migraine
TOGAL HELPT
Menstruatiepijn
TOGAL HELPT
Verkouden
TOGAL HELPT
Hoofdpijn
TOGAL HELPT
Spit
TOGAL HELPT
ANDERZIJDS
COMMERCIËLE TV
Het dagblad Het Parool toont ziob te
genstander van de eventuele benoeming van
een A.R.-staatssecretaris op Economische
Zaken. Het Parool suggereert, dat gezien
de waarschijnlijke opvattingen van een A.
R.-staatssecretaris met betrekking tot de
commerciële televisie, hij voor deze func
tie niet in aanmerking komt.
Trouw heeft de tweede plaats op eco-
nimische zaken voor de protestants-chris
telijke sector opgeëist. Gedacht wordt ui
teraard aan een A.R.-staatssecretaris. Hier
bij werd dc stelling geponeerd, dat de
KVP vijf, dc CHU en de VVD elk twee
en de ARP maar één staatssecretaris heeft.
Met dc benoeming van de vijfde KVP-
staatssecretaris, mr. Th. H. Bot voot
Nieuw-Guineazaken, werden de verhoudin^
gen destijds bewust wat scheef getrokken,
maar volgens bet AR-orgaan dienen des
nu weer recht te worden gemaakt.
De ontwikkeling van de laatste jaren
heeft echter de werkzaamheden van
onderminister op economische zaken
veranderd. Sinds het kabinet-De Quay
hij mede belast met de samenstelling
van de nota over de commerciële
sir; hij moest daarvan de economi;
peeten voor zijn rekening nemen. I
«achting leeft dan ook, dat bij hi
trekken van een nieuwe staatssei
sterk zal worden gelet op zijn opvattingen
en kwaliteiten met betrekking tot de con
merciële televisie, omdat hij bij dc b<
handeling von deze nota in dc Tweede Ki
rdedig
de
ngsop-
op dit punt voor zijn rekening
zal moeten nemen.
In een artikel over de commerciële te
levisie haalt Trouw de mening van d<
public-relation officer van dc Otem dr
Gros aan, dat een neutrale omroep niei
noodzakelijk de doorbraak van het „zui
lensysteem" met zich meebrengt. Volgen.'
Trouw berust de redenering van dr. Gros
op een fout, „die slechts verklaard kan
worden uit een te oppervlakkige studi
van de geestelijke achtergronden van d
nmroepMrijd in ons land." Zo schrijft di
Gros: „Een onafhankelijk programma
dient niet /vricai te worden als e<
tionaal programma" in de betekei
hecht,
als
tafhankelijk van ee*. bepaaldi
godsdienstige of politieke levensbeschou
wing, programma's los van ©en bepaaldi
ideologisch georiënteerde groep Trouw
het
tionaal programma" juist wèl in de <?ersti
plaats een programma „onafhankelijk vai
enige levensbeschouwing" En daarom i
Trouw tegen een dergelijk programma
artikel vervolgt:
wèl
AVRO zendtijd krijgt
nereicle AVRO" niet?
Wij zijn voor geestelijke vrijheid in dc
ther. Het is niet dc taak van de overheid
•ns volk tegen zijn zin een christelijke
imroep op te dringen. Het is echter nog
ninder dc taak van de overheid de om-
nep van de christelijke levensbeschouwing
os te maken. Daarom zijn wij
»mroepwetgeving. die recht op zendtijd
rerschaft aan alle levensbeschouwelijke
•tromingen, op basis van bet ledenti
ran dc omroep:
Wanneer een
TAAKVERDELING
In „Belijden en Beleven" be
spreekt de. D. Broer in een arti
kel (één uit een serie van vijf)
het vraagstuk van de „taakverde
ling" voor de dominee. De domi
nee behoort immers meer te zijn
dan, zoals tegenwoordig vaak niet
anders kan, „iemand die zijn ge
hoor op aangename wijze onledig
weet te houden voor een uurtje
of zo in de week, vrijblijvend."
Over een mogelijke oplossing hier
voor, schrijft ds. Broer:
Het gaat er om, dat het herder-
schao-door-het-Woord weer centraal
wordt gesteld. Daar moet de domi
nee dan voor worden vrijgemaakt
(ik zei niet: vrijgemaakt voor wor
den).
De nood is, dat de dominee niet
naar de mensen tóe komt, doordat
hij organisatorisch te zeer gebonden
is.
En als gevolg daarvan weet hij
te weinig van het leven van zijn
leden; van hun honger; van hun
vragen en twijfel; van hun leven
(of juist nièt-leven) met de Heer;
van hun staan in déze tijd en in
hun wereld; die van het dagelijks
werk. De weg van de dominee naar
de gemeente is te zeer geblokkeerd.
Het ellendige van de situatie is de
paradox: dat de kerk al te veel
domineeskerk is geworden. In de
zin van „hoor-kerkV, die weer
uitgaat en dan hebben we dié
kant van het leven weer voor een
week gehad; want in de wéék is de
dominee te weinig Van'de gemeen
te en de gemeente te weinig van de
predikant Hij mag dan 's zondags
„zijn woordje wel kunnen doen",
hij komt in de week met het
Woord te weinig de gemeente in.
Als bovenstaande is komen vast
te staan dan zal de predikant ener
zijds veel moeten (leren) delege-
-en: uit handen geven.
Anderzijds moet er een vorm ge
vonden worden waardoor hij op de
hooote kan biHven met wat er ge-
oeurt, aan arbeid in de kerk en
door de kerk, organisatorisch ge-,
sproken.
Wat anderen evengoed kunnen
doen als hij, dat moet hem taboe
zijn.
Zijn tijd en zijn opleiding zijn te
kostbaar dan dat hij duvelstoejager
.ou mogen wezen; jongste bedien-
ie; manusje van alles.
Góds jongste bediende? Graag!
Maar niet de slaaf van een sys
teem dat de ruiterlijke erkenning
af moet dwingen: een brok van
mijn tijd gaaf in kruimelwerk zit
ten.
Om te kunnen wézen waar hij
werkelijk zijn moet, moet hij dur-
ven ontbreken of haastig opbreken
waar hij ambtelijk niets of weinig
heeft te maken
Veel van wat hij doet en meent
Jonverdraagbaar.
zijn gewicht
te moeten doen
Een goede scriba
ui goud waard; speciaal
scriba.
Ambtsdragers in vaste dienst be
noemen (o, schrik Voor een kerk-
rechtelijk-rechtlijnig mens!) daar
zijn te ontkomen.
In Handelingen 6 wordt duide
lijk gesproken van een deling van
taken; de eerste delegatie. En wij
maar scherpzinnig snuffelen en vra
gen, wélk ambt daar nu ontstaan is
als blijvend ambt in de kerk....;
hebben we 't wel genoeg als wénk
gezien en als téken verstaan?
Er waren in vroegere eeuwen in
de kerk al „ziekentroosters" werk
zaam. De jeugd-ouderling is een
bekende figuur in ons kerkelijk le-
De ziekentrooster kan de predi
kant, die overbelast is, verlichten
door ook ouden van dagen, voor
zijn rekening te nemen. Naast de
jeugd-ouderling kan de ouderling
voor de leiding van het evangelisa
tiewerk aantreden; en een ander
voor het opvangwerk onder nieuw-
ingekomenen, in bond met een dia
ken, want dit is werk dat aan
maatschappelijk werk grenst.
En daarvoor is de diaconie het
aangewezen orgaan: het sociale or
gaan van de kerk dat de leden
heeft te mobiliseren ,,in dienst der
kerk".
De vrouwelijke leden óók. Want
die mannenkerk en mannenkerke-
raad van ons, dat heeft al te veel
van een oudtestamentisch overblijf
sel weg en kan de confrontatie met
b.v. Romeinen 16 maar moeilijk
verdragen.
Wie dèérnaar teruggrijpt, kan be
zwaarlijk worden beschuldigd van
iets nieuws te willen. Uitwerking
van het Schriftuurlijk gegeven
van „deeltaken" houdt voorts van
zelfsprekend in, dat telkens de ge
meente mobiel wordt gemaakt. Ge
lovigen zijn geroepenen.
Geroepen tot eeuwige heerlijk
heid; geroepen daarom (als een
teken van het groot vertrouwen dat
de HERE in hen stelt) tot dienst.
En de bedoeling van het ambt
(mooi oud-Hollands woord; 't be
tekent taak of dienst, immers?) is
in Ef. 4 12 beschamend-duidelijk
gewezen.
Beschamend: want de hoorder
van het Woord die het lijdelijk over
zich heen weet te laten gaan zon
dag op zondag, kan alleen maar
kleuren van schaamte bij dezelfde
vraag aan hém: waar nu de daad
blijft, de dienst.
't Persoonlijk, meest eigenlijk,
pastoraat Is moeilijk overdraag
baar.
Maar de dominee komt aan dat
pastoraat niet eens toe, zolang hij
voor de „vrijgestelde" geldt die 't
als betaalde kracht „wel doet", in
plaats van zijn gemeente. De deva
luatie van het ambt kan alleen dan
een einde vinden, als elk gemeen
telid zich beschikbaar gaat stellen
Oók voor arbeid „die hem niet
zo ligt": want de dominee moet en
doet het; hij mag het ook van de
gemeente vragen.
Zou het niet aanbeveling verdie
nen, de gemeenteleden dringend uit
te nodigen eens een gewone kerke-
raadsvergadering bij te wonen,
desgewenst met een speciaal agen
dum dat er op gericht is ze een
geven op wat er zo al aan
zal niet
werk aan de winkel
Dit kan de inzet vormen van
zo nodige spreiding van taken.
De laatste das
Ondertussen bereidt men zich hier in
Berlijn voor op de laatste dag met zijn
grootse openluchtsamenkomst. Men ver
wacht minstens een kwart miljoen men
sen in het Olympisch Stadion. Elders in
Berlijn bereidt men zich echter voor op
een geheel nieuwe stroom van vluchte
lingen. De laatste dagen was hun aantal
per dag tot rond 800 gezakt, maar dat
gebeurde steeds tegen het einde van de
week.
De grootste stroom komt tijdens het
weekend. Terwijl duizenden getroost
worden door de preken en persoonlijke
gesprekken, door Bijbelstudie en refera
ten, leven op ditzelfde moment andere
duizenden in de angstige verwachting;
zal het lukken, zullen we de vrijheid
vinden?
Acties
Ook maken allerlei organisaties zoals
de Duitse C.J.M.V., de christen padvinde
rij en vrouwen-organisaties van de ge
legenheid gebruik om eigen samenkom
sten in het kader van deze Kerkedag te
organiseren. Jonge mensen en predikan
ten. gaan erop uit en houden straatsa
menkomsten Bovendien bezoeken predi
kanten in deze dagen alle cellen van alle
gevangenissen en alle kamers van alle
ziekenhuizen om degenen, die de samen
komsten niet kunnen bijwonen, toch te
'"ten delen in dit grootste festijn van de
uitse Kerk.
De toekomst
De discussie over dc toekomst van de
Kerkedag gaat ook verder. In tegenstel
ling tot de Kerkedag van Miinchen, waar
deze zaak slechts in het geheim bespro
ken scheen te worden, komt zij nu zelfs
op officiële persconferenties ter sprake.
*'s er al kritiek is, dan richt deze zich
de eerste plaats toch wel tot de sprekers
n de werkgroepen, die op typisch
Duitse wijze erin slagen om over de
hoofden heen te spreken. Er is een verzet
tegen het al te zeer theologiseren.
Duidelijk is nu door een van de oudere
secretarissen, dr. H. Giessen, uitgespro
ken, dat de onderwerpen misschien wel
al te veel van tevoren zijn doorgesproken.
Maandenlang is men al met de voorbe
reidingen bezig geweest. Ieder referaat
-an tevoren eigenlijk al besproken én
blijkt, dat de spreker en de leiders
de. samenkomsten eigenlijk daardoor
veel verder zijn dan de eenvoudige ge
lovigen, die nog met beginvragen zitten.
„We moeten het maar eens aandurven in
de toekomst", zo zei dr. Giessen zelf, „om
bij het begin te beginnen «n ons
ar midden irrde stroom van vragen
te werpen."
Kritiek
Kritiek is er ook op de wijze waarop
de samenkomsten de tegenstanders
worden aangepakt. Men nadert ze, zegt
al te voorzichtig en al te vriendelijk
en durft niet meer ronduit voor zijn
mening uit te komen. De problemen wor
den daardoor te veel „met handschoenen"
aangepakt. Herhaalde malen hebben we
hier in Berlijn mensen reeds horen zeg
gen, dat dit in wezen schijnheilig is. Er
wordt gevraagd om eerlijker met de
.ensen om te gaan.
Deze zaken klonken ook door in wat
ij nu reeds zouden kunnen noemen:
het Kerkedag-cabaret. In Müilchen trad
kleine groep van niet 2o heel jonge
sen voor de eerste maal met een
cabaret-programma K(l)eine Experi-
mente op.
Nieuw programma
Dit jaar brengen zij een heel nieuw
nrogramma, dat echter ook nu weer de
kerk in haar zwakke punten te kjjk zet,
op een manier die zeker geen pijn
doet. Het was alles misschien wat min
der puntig dan twee jaar geleden, maar
toch vaak wel heel raak.
Over de hekel gingen bijv. de vor
mingscentra, die zo hypermodern willen
doen, maar soms zo nietszeggend zijn.
Scherp klonk de klacht in een van de
sketches: we hebben dominees voor alles,
de pers, voor de televisie, voor de
radio, voor de film, maar we kunnen
geen dorpspredikanten vinden. En dan
er het gedicht van de dame, die
huis zoekt voor haar man en kind,
r geen enkele woning kan vinden
r zij kinderen mag opvoeden. Men
vindt ze zo schattig, drie uur lang, maar
zou men ze als een radio moeten
kunnen afzetten.
Modern, snel en mild,
veilig en reukloos»
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Rotterdam-Vreewijk (wijk-
gem. Strevelswijk, vac.- J. M. D. v. d.
Berg): P D Steegman te Bennekom; te
Aarlanderveen: M H. Boogert, vic. te
Scheveningen.
Benoemd tot bijstand in het past
te Den Haag: J. G. L. Brouwer,
emeritus predikant te De Lier.
Aangenomen naar Wilnis: J. J. de Heer
Babyloniënbroek, die bedankt voor
Jaarsveld en St. Philipsland.
Bedankt voor Hasselt: J. W. de Bruijn
te Harderwijk; voor Middelhar nis (toez.):
Joh. Bos te Wierden.
GEREF. KERKEN
CHRIST. GEREF. KERKEN
UNIE VAN BAPT. GEM.
„Here, wanneer hebben wij U hongerig gezien, of dorstig, of
als vreemdeling, of naakt of ziek, of in de gevangenis, en
hebben wij U niet gediend?" Het is het antwoord dat de Zoon
des mensen krijgt van hen die Hij op de dag Zijner heerlijk
heid aan Zijn linkerhand geplaatst heeft. Op die dag als Hij
als Koning zal zitten op Zijn troon en de volken vóór Hem
verzameld zullen worden.
Het antwoord van deze ter linkerhand wijkt in formulering
nauwelijks af van die ter rechterhand. Want ook deze laatsten
vragen: Wanneer hebben wij U als vreemdeling gezien, en
zovoorts. Alleen de formulering van de eersten is anders:
en hebben wij U niet gediend?" laten zij erop volgen.
En dat verschil maakt precies alles uit. Tot die rechterhand
zegt de Koning: „Komt gij gezegenden Mijns Vaders
en tot die ter linkerzijde: „Gaat weg van Mij, gij ver-
vloekten
Hebben die vervloekten dan als beesten geleefd? Meestal niet.
Dikwijls zullen ook zij de hongerigen gevoed, de zieken be
zocht, de daklozen geherbergd hebben maar de liefde tot
God ontbrak eraan. Hun dienen van de naaste was niet een
dienen van God.
God liefhebben bovenal het is het eerste en grote gebod.
Het is niet moeilijk waar God zoveel wederliefde geeft
K.V.P.-voorzitter Van Doorn:
(Van onze parlementsredactie)
Het Tweede Kamerlid mr. H.
W. van Doorn (kath. v.) heeft aan
minister-president De Quay en mi
nister van justitie Beerman schrif
telijke vragen gesteld naar aanlei
ding van de berichten als zou de
regering besloten hebben de vorige
week door de Tweede Kamer
aanvaarde motie- Van Doorn c. s.
betreffende de toelating van spijt
optanten niet te zullen uitvoeren.
De heer Van Doorn vraagt welke
overwegingen de regering tot dit
besluit hebben geleid.
Woensdag jl. meldden wij reeds,
dat het kabinet na rijp beraad tot de
conclusie is gekomen dat het niet kan
voldoen aan de in de motie tot uiting
gebrachte wens: versnelling en verrui
ming van het toelatingsbeleid. Dit
standpunt zou minister-president De
Quay in een brief aan de Tweede Ka
mer meedelen. Deze brief is nog niet
verschenen. Naar verluidt zou het ka
binet zich gisteren nog over de redac
tie hebben beraden.
In een interview met De Volkskrant
heeft (KVP-voorzitter) Van Doorn in
middels scherpe kritiek uitgeoefend op
de regeringsbeslissing, waaromtrent hij
overigens nog geen enkele bevestiging
had kunnen krijgen. „Ik vind het onbe
grijpelijk", aldus het Kamerlid, „dat
het kabinet nadat de minister van
justitie in de Kamer nauwelijks hoor
baar aanneming van dé motie had ont
raden thans uit de bus komt met een
non possumus. De minister heeft de ka
mer overigens niet meegedeeld, dat hij
de motie niet ztou kunnen uitvoeren".
„Na de onbegrijpelijke politiek ten aam-
Advertentie
zien van de volkswoningbouw zou de re
gering nu dus komen met een tweede
bewijs, dat de opvattingen over wat on
der christelijk-sociaal moet worden ver
staan, sterk uiteen kunnen lopen", zo
vervolgde de heer Van Doorn. „Er is
klaarblijkelijk hier en daar enig misver
stand gerezen over de betekenis van de
toezegging, die minister Beerman in de
Kamer heeft gedaan. Weliswaar kunnen
nu ineens wel enige duizenden gevallen
van spijtoptanten per jaar meer worden
onderzocht, maar het had voor de mi
nister duidelijk moeten zijn, dat de Ka
mer alleen zou kunnen hechten aan een
toezegging, niet om meer dossiers te
behandelen, maar om veel meer men
sen in nood op korte termijn toe te la-
Generale synode Chr.
Geref. kerken
De volgende generale synode der chr.
Geref. Kerken zal dinsdag 28 augus s
1962 aanvangen. De vergaderingen zul
len gehouden worden in de Pniël-kapel
te Santpoort. Aan de synode gaat voor
af een bidstond op maandag 27 augus
tus in de Bethelkerk te Haarlem-N. In
deze dienst zal voorgaan de praeses van
de synode van 1959, ds. I. de Bruyne
te Rotterdam-C.
Deze vroege vergaderdatum is geko
zen overeenkomstig het voorstel van het
moderamen en de prae-adviseurs van
de vorige synode. Indien dit voorstel
verder wordt opgevolgd zal de synode
na de opening hoogstens twee dagen
vergaderen en daarria uiteengaan tot
dinsdag 18 september. Het is de bedoe
ling dat in die tussenliggende dagen de
commissies vergaderen en hun rappor
ten gereed gemaakt worden.
bestaand volksdeel een „neutrale" AVRO
wenst, dan mag de overheid aan dat volks
deel geen zendtijd onthouden.
Maar wat staatssecretaris Scholten nu wil,
komt neer op een ingrijpen van de staat
in een geestelijke worsteling, ten gunste
van de opvatting, dat een omroep geen en
kele levensbeschouwelijke binding dient
te erkennen.
Driekwart van de televisie-zendtijd zou in
handen komen van zgn. „neutrale" om-
roeplichamen.
Deze poging van dc overheid c
bovenaf dc televisie te „neutralisei
in strijd met het beginsel van de
lijke vrijheid.
En dan spreken wij nog niet ee
het voor de geestelijke volksgez.
verderfelijke commerciële tv-systeer
mee dc „neutrale" OTEM wil we
Het wankele van de nota reclan
dat zij steunt op de vergissing
Gro*."
Vandaag heb ik geen moederlijke strandplich-
ten. geen bibberende kinderen aankleden, geen
vrede stichten, geen schelpen zoeken, niets van
dat alles. Er wordt door de overige gezinsleden
een strandwandeling gemaakt van een hele dag
en aangezien ik een gewonde teen heb, mag ik
n.et mee. Iedereen denkt, dat ik me zwaar geno
men voel, maar eerlijk is eerlijk, zo'n dagje al
leen onderga ik niet als straf, eerder als iets
extra's. Er zwerven geen kledingstukken <n en
buiten de tent, er is niets weg, vandaag ben ik
een badgast als mijn twee buurvrouwen, naar wie
ik al eens jaloers heb gekeken. Twee beeldschone
bronzen dames, dié zo uit een film gestapt lijken,
met alles erop en eraan op de daartoe bestem
de plaatsen. Ze verschijnen steeds in wéér ande
re zonnepakken en zijn de hele dag in de weer
hun vele bruin te bewerken met spul uit een
spuitbus. Waarom ze naar zee kwamen kan ik
niet bevroeden, want geen golf bespoelt zelfs
maar één keer een teen. Ze zonnen met geloken
ogen, verdwijnen na een poos heupwiegend van het
strand met een droom van een badtas, waar de
spuitbus, de sigaretten, een kam en waarschijn
lijk een zakdoek in zit, om een uur daarna in een
andere creatie weer op te dagen. Ik heb ze be
nijd om hun plichtloosheid en dank zij mijn teen
is mij nu hun lot beschoren.
Mannen op het strand zijn incognito, maar vrou
wen zijn allemaal meer of minder bloot, zichzelf.
Want kijk nu eens naar mijn andere buurvrouw.
Zij heeft haar goed geoliede huishouding zonder
enig probleem naar het strand verhuisd. Ik ben
steeds weer verbijsterd van ontzag, als ik het aan
zie. Mijn buren eten tiooif brood met zand, want
hun boterhammen zijn verpakt in plastic zakken,
die afgesloten worden met ingenieuze knippen. In
hun tent is een soort stellage gebouwd, waar nog
meer van die zakken aan gemonteerd zijn. Toi
letartikelen in plastic zak, kleerborstel in plastic.
schoenborstel van 't zelfde, een zak met kroezen,
een zak met zus en een zak met zo. Verbandma
teriaal in plastic. Deze zak is bij mijn weten
maar éénmaal open geweest, nl. om mij iets te
lenen, want de kinderen daar zijn altijd gaaf. Al
les functioneert als op een modelboerderij. Ze ko
men iedere middag fris, heel en zandvrij weer
l/o&tang.e,is
en
op hun basis, want op de boulevard wordt mei
de kleer- en de schoenborstel alles en iedereen
nog even afgestoft en opgepoetst.
Dat plastic-zakken-idee had ik zelf ook al als tip
gekregen maar 't gekke is, dat het bij ons niet
helpt. We gaan wel zandvrij van huis, brood in
plastic en zo, maar we eten toch steevast zand-
wichspread. En alles zit altijd op verkeerde plaat
sen of is domweg verdwenen. Ik schijn toch iets
fout te doen en hoewel ik echt altijd weer zeg:
„Schoenen uitkloppen" voor we ons huisje bin
nengaan, is het dringend noodzakelijk om het he
le huis te stofzuigen als de kinderen naar bed zijn,
want overal ligt zand.
Maar er is meer. Nu buurvrouw's permanent
een kapsel blijft, terwijl mijn haar meer op een
touwachtige poppepruïk lijkt. Mijn buurvrouw is
beschaafd lichtbruin, terwijl mijn uiterlijk doet
vermoeden, dat ik mijn leven op een kaperschip
doorbracht.
Ik lig met geloken ogen (als de beeldschone
buurdames) dit alles te overpeinzen. Er moet toch
echt tets veranderen, vind ik en ik besluit mezelf
en het hele gezin met ijzeren discipline te her
zien. Tot die kleer- en schoenborstelritus krijg ik
ze natuurlijk nooit, maar als het allemaal maar
iets netter wordt.
Dit schone voornemen ontspant me zo, dat ik
in slaap sukkel, en ik wordt pas uren erna wak
ker door een heidens spektakel Een ondefinieer
baar vies luchtje gecombineerd met de walm van
frituur doet me vermoeden, dat het gezin weer
compleet is. En ja hoor, de hele horde stort zich
op me alsof we elkaar in geen weken hebben ge
zien. ze zijn om mij te verrassen eerder terug
gekomen, gewapend met zakken patates. Het vie
ze luchtje komt van alle idiote dingen, die ze
volgens de jongste strandgejutterd hebben.
Een kwal in een plastic (brood)zak, opdat ik
zal kunnen zien hoe een kwal er van onderen
uitziet. Twee half verrotte vissen, waarvan ze de
aeraamtes willen verkrijgen door ze te drogen.
Stukken wrakhout twee flessen Ze zitten vol teer
en één knie gaat schuil achter een gore zakdoek,
hier en daar met bloedvlekken. Eén sandaal is ge
woon helemaal weg Kortom, ze hebben een da
verend-fijne dag gehad.
Ik eet mee van de patates, die hoe kan het
knarsen van het zand. Meer dan ooit besef ik
dat het hoog tijd is voor een opvoedend gesprek.
We verwilderen hier totaal met z'n allen. Er moet
een opbouwend preekje komen tot heil van een
nettere organisatie.
Nu maar niet, 't is nu juist zo gezellig
Morgen maar.
Dat zeggen de Spanjaarden ook: morgen, en
morgen zeggen ze; morgen
Mink van Rijswijk
